N° 1251 VAN 21 TOT 28 OKTOBER 2010 ¦ WEEK 42: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Geen marina in de haven

D e  plannen  van vastgoedont­wikkelaar  MikMax  waren op  de  Brusselse  vastgoed­

beurs Realty  in mei van dit  jaar bij de opmerkelijkste. Les Rives aan de Biestebroekkaai  in  Kuregem  moet een marina worden met luxewonin­gen  in  een  spectaculaire  architec­tuur. Het kanaal zou zijarmen krij­gen,  vanwaar  jachten,  aangemeerd langs  de  appartementen,  toegang zouden krijgen tot de Brusselse wa­terwegen.  Een  mooi  filmpje,  met beelden  getekend  door  architect Philippe  De  Bloos,  moet  het  hele project kracht bijzetten.Intussen  zijn  architect  en  project­ontwikkelaar begonnen aan ‘de toer van Brussel’, in de hoop het Brussels Gewest en de gemeente Anderlecht 

te  kunnen  overtuigen  van  al  het moois.  Bij  de  Anderlechtse  burge­meester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR)  valt  het  project  alvast  in  de smaak.Minder  enthousiast  zijn  ze  bij  de Haven. Het bedrijf  ziet de beschik­bare ruimte voor industriële activi­teiten aan de oevers van het kanaal stelselmatig afkalven. Om de Haven levensvatbaar  te  houden  zijn  échte havenactiviteiten  nodig,  ook  in  het zuiden  van  Brussel.  Zo  onderzoekt de  Haven  of  er  in  de  buurt  van  de Biestebroekkaai  een  containerter­minal kan komen.De  plannen  van  MikMax  en  De Bloos  staan  daar  haaks  op.  Het woonproject  met  jachthaven  aan de Biestebroekkaai zou op een plek 

ANDERLECHT – De plannen om een jachthaven met 4.500 luxewoningen te bouwen aan de Biestebroekkaai, stoot op verzet bij de Haven. “We willen daar havenacti-viteiten behouden,” klinkt het geprikkeld op het kabinet van Brigitte Grouwels, minister van de Haven (CD&V).

Economie > ‘Biestebroek is vrachthaven, geen jachthaven’

BRUSSEL – De onderhandelingen tussen de Brusselse regering en investeerders voor de Hippodroom van Bosvoorde zijn afgesprongen. In 2008 boden zich zeventien investeerders aan, waaronder enkele grote. Begin dit jaar waren er twee ‘best and final offers’, maar deze zomer is gebleken dat een vergelijk onmogelijk was. Het

Brussels Gewest heeft de aanbesteding dan maar teruggetrokken. “Blijkbaar lag het economische risico te hoog door de verplichte renovatie van de gebouwen en de beperkte garanties voor de uitbating van het terrein,” zegt minister-president Charles Picqué (PS). De Brusselse regering gaat nu ‘instandhoudingsingrepen’ uitvoeren en hoopt daarna op zoek te kunnen naar een nieuwe bestemming voor het enorme terrein aan het Zoniënwoud.� SVG

Hiphop versus holebiBRUSSEL  –  Verschillende  holebi­cafés  denken  aan  extra  zichtbaar­heid  op  de  avond  van  het  concert van  Sexion  d’Assaut,  2  november in  de  AB.  Dat  zegt  Jochen  van  der Worp van het Regenbooghuis. “We vernamen  dat  heel  wat  cafébazen bang  waren  om  die  avond  open  te houden,  en  dus  hebben  we  over­

legd. Nu zouden we eerder het om­gekeerde  willen  doen:  extra  zicht­baar  zijn,  om  te  laten  zien  dat  we niet meer in vroegere tijden leven.”Sexion d’Assaut is een Franse hip­hopgroep  die  vorige  zomer  in  op­spraak kwam met homofobe uitla­tingen.�� CD

expo oude meester lucas cranach in psken: de Fanfaar, Festival Bâtard en pink screens

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ADVERTENTIE

komen waar zich nu een olieopslag bevindt. “Die kan daar niet zomaar weg,”  reageert  men  op  het  kabinet van minister Grouwels. “Van hieruit wordt de stad bevoorraad.”De  projectontwikkelaar  zou  even­tueel  de  grond  aan  de  oevers  kun­nen  kopen,  maar  de  Haven  is  niet van plan om te verkopen. In het Ha­venplan  dat  Grouwels  onlangs  aan de pers voorstelde, krijgt de marina weliswaar  een  plaats,  maar  de  site is er gekrompen tot een vijfde van de oppervlakte  en  schuift  op  naar  het zuiden. De plek waar de projectont­wikkelaar de  jachthaven en wonin­gen wil, is door de Haven dan weer volledig  ingekleurd  als  industriële havenzone.Bij MikMax geven ze toe dat er nog gepraat moet worden, onder andere met de Haven. Meer wil de project­ontwikkelaar niet kwijt. “We onder­handelen  nog  met  investeerders,” zegt  Edith  Lieckens.  “Zolang  dat niet rond is, reageren we liever niet.”� Steven�Van�Garsse

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

pave�_algemeen_60x90mm.indd 1 12-10-2010 13:29:20Kerst in oktober ?Kijk snel op pagina 7Kerst in oktober ?

21 1010

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Hippodroom zonder centen

Ga snel naar pagina

28 & 29

DB3

7/61

7547

J0

BDW 1251 PAGINA 2 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

In 1950 ging het Aubecq-huis van Victor Horta aan de Louizalaan 520 tegen de vlakte. Nu liggen de gevelstukken, netjes schoongemaakt en genummerd, in een Brusselse loods. In afwachting van...?

© BART DEWAELE

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

‘En opnieuw zijn arme mensen de dupe’

Uitgelicht > Citizenne moet tot een kwart besparen

O mdat  een  commissie  on-langs nog een positief advies had  geformuleerd  over  Citi-

zenne/Vormingplus-Brussel,  was de verrassing vorig week des te gro-ter bij de regionale volkshogeschool. Joke  Schauvliege,  Vlaams  minister van  Cultuur  (CD&V),  zag  zich  ge-noodzaakt  om  “gezien  de  huidige budgettaire  context”  drastisch  te snoeien.  Concreet  “wordt  de  subsi-die  in  de  vorm  van  een  vormings-budget  van  1,50  euro  per  inwoner voor elke regionale volkshogeschool teruggebracht  tot  1,20  euro  per  in-woner.  Die  vermindering  gaat  ge-paard met de opheffing van een van de  vier  opdrachten: de  coördinatie- en  afstemmingsopdracht.”  Dat  laat 

het  kabinet  onze  redactie  schrifte-lijk weten.

Tering naar neringDe betrokken instelling zou nog niet geïnformeerd zijn over de motivatie van  de  economische  knipmaatre-gel.  “Minister  Schauvliege  moest voor  1  oktober  beslissen  over  de subsidie-envelop van de volkshoge-scholen  voor  de  periode  2011-’15. De  Vlaamse  regering  wil  in  alle beleidsdomeinen  de  tering  naar de  nering  zetten  en  zich  niet  in  de schulden  storten.  Boven  op  de  be-sparing die bij de  formatie  in 2009 afgesproken  werd,  is  er  nu  een  bij-komende besparing. De sector werd gevraagd  zelf  aan  te  geven  waar  er 

geknipt  kon  worden;  de  volkshoge-scholen waren dus wél op de hoog-te. Omdat minister Schauvliege ook beseft dat met een vermindering van het budget niet dezelfde opdrachten kunnen  worden  vervuld,  worden maatregelen  genomen  om  de  coör-dinatie- en afstemmingsopdrachten stop  te  zetten.  De  Vormingplus-centra  gaven  zelf  te  kennen  dat  dit voor hen een moeilijke opdracht  is, waar  veel  tijd  en  energie  in  kruipt en waarover men niet altijd eens  is of dit wel de opdracht moet zijn van een  Vormingplus.”  Dat  schreef  de pers-  en  communicatiedienst  van Schauvliege  ons  in  antwoord  op onze vragen.De Brusselse Vormingplus-afdeling heeft  als  ‘regiospecifieke  opdracht’ om zeker  ook kansarmen en de  lo-kale  (allochtone)  burgers  warm  te maken  voor  vorming.  De  minister laat  antwoorden:  “Aangezien  voor Citizenne rekening wordt gehouden met de specifiek Brusselse situatie, betekent de maatregel voor hen een vermindering  van  de  subsidie  met 

vijftien  procent,  tegenover  onge-veer twintig procent voor de andere 

Vormingplus-centra.” De bittere pil treft dus vooral de overige centra in Vlaanderen.

Levenslang lerenIn  2004  herleidde  de  toenmalige Vlaamse minister van Cultuur, Bert Anciaux (toen Spirit), het kluwen aan volkshogescholen  tot  dertien  auto-

FLIKKEN IN SPEKTAKEL­GEBOUW?

BRUSSEL – Het zijn belang­rijke tijden voor het Rijks­administratief Centrum of RAC. Vorige week organi­seerde de Stad Brussel een overlegcommissie om nog eens naar alle partijen te luisteren. Enkele uren nadien viel de beslissing om in te stemmen met de bestaande plannen.

Dat  wil  zeggen  dat  er  op  de site  van  het  voormalige  Rijks-administratief  Centrum  –  de monumentale  vlakte  tussen de Koningsstraat en de Pache-colaan  –  twee  moderne  woon-torens  komen,  getekend  door Studio Arne Quinze in samen-werking  met  de  architecten-bureaus  Jaspers-Eyers  &  Part-ners en Archi 2000. De hoogste woontoren zou meer dan hon-derd  meter  worden.  Nochtans was dat een punt waartegen het wijkcomité  Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw geprotesteerd had. De  plannen  omvatten  ook  on-geveer 80.000 vierkante meter kantoorruimte,  waarvoor  de projectontwikkelaars  al  een  ste denbouwkundige  vergun-ning  op  zak  hebben.  Archi-tect  Jaspers  verklaarde  vorige maand daarover nog informeel dat kantoren het meest rende-ren, en dat er daarom ook eer-der  een  vergunning  is  aange-vraagd (en afgeleverd).Het  werk  wordt  binnenkort aangevat  en  zou  tot  acht  jaar kunnen duren.

FronsEr  is  ook  kritiek  op  de  plan-nen.  De  Brusselse  Raad  voor het  Leefmilieu  (Bral)  vindt  dat er  niet  genoeg  is  nagedacht over de verbinding  met de be-nedenstad, en belangrijker: dat de stad, ondanks de spektakel-architectuur,  niet  echt  zelf heeft  nagedacht  over  een  vi-sie,  buiten  die  van  de  project-ontwikkelaar  dan.  “De  Stad Brussel stapt te veel mee in die logica,”  klinkt  het.  Vooral  de grote kantooroppervlakte en de  eerdere  vergunning  daarvoor doen  bij  Bral  wenkbrauwen fronsen.Tegelijk zijn er ook vurige fans van  het  project.  Op  het  online forum skyscrapercity.com werd het project algemeen genomen omarmd  vanwege  de  gedurfde architectuur. En er zijn geruch-ten  dat  de  federale  politie  en  de  Europese  Commissie  graag op de site kantoor willen hou-den.� Christophe�Degreef

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Het had een vrolijk feestje moeten worden, vorige vrijdag: het vormingscentrum Citizenne zou zijn nieuwe lokalen aan de Steenkoolkaai voorstellen. Geen 48 uur voordien kwam slecht nieuws: minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) wil in 2011-’15 een kwart besparen. “Dit staat haaks op onze opdracht om voor de derde en vierde wereld te werken.”

Minder besparen in Brussel?

“Er wordt rekening gehouden met de specifieke situatie”

© JA

SP

ER

S­E

YER

S & P

AR

TNE

RS

BDW 1251 PAGINA 3 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�13�OKTOBER�BEROEP�TEGEN�TE�LICHTE�STRAF. Het Brusselse parket gaat in beroep tegen het vonnis dat de correctionele rechtbank uitsprak over de criminelen die in januari een wisselkantoor overvielen en een agent verwondden. De gangsters hebben volgens het parket te lichte straffen gekregen (negen, zes en vier jaar).

FIETSER�zWAARGEWOND.�Op het Fernand Cocqplein in Elsene raakt een fietser betrokken bij een zwaar verkeersongeval met vluchtmisdrijf. De zwaargewonde fietser wordt ’s nachts omvergere-den en pas later opgemerkt. Van de dader ontbreekt elk spoor.

DONDERDAG�14�OKTOBER�BRANDSTICHTERS�AANGEHOUDEN. De politie Brussel-Elsene arresteert zeven jongeren op verdenking van het in brand steken en beschieten van een bus in Neder-Over-Heembeek en Haren. De groep handelde naar eigen zeggen uit verveling.

VRIJDAG�15�OKTOBERGEVANGENIS�mOET�ONTRUImEN. In de gevangenis van Vorst moet een vleugel ontruimd worden na het waterlek van vorige week. Zestig gevangenen worden naar een andere cel overgebracht. Volgens een inspectieverslag is er ook te veel ongedierte in het gebouw en laat de brandveiligheid te wensen over. 

INTERNERING�VOOR�STORmE? Psychiaters zijn het niet eens over Léopold Storme, die ervan beschuldigd wordt zijn ouders en zus te hebben vermoord in de zogenaamde ‘Marollenmoorden’. Volgens gerechtspsychiaters vertoont Storme een gebrek aan empathie en verkeerde hij mogelijk in een psychose doordat hij drugs had geno-men. Volgens een tegenexpertise heeft hij geen psychopathologische stoornis. De vraag is of Storme toerekeningsvatbaar was op het moment van de feiten.

FEEST�WORDT�PROTEST. Op de nieuwe stek van Citizenne, een educatieve organi-satie voor Brusselaars, wordt actie gevoerd als de Vlaamse overheid laat weten dat de cultuursector een kwart moet besparen.

zATERDAG�16�OKTOBERDODELIJK�ONGEVAL. Op het kruispunt van de De Ribaucourt-straat en de Picardstraat in Sint-Jans-Molenbeek botst een Mercedes tegen hoge snelheid lateraal op een Citroën. Vader en dochter in de Citroën overlijden aan hun verwondingen. De bestuurder van de Mercedes vlucht te voet weg, maar geeft zich ’s anderendaags aan. Hij is geen onbekende voor de politiediensten.

mAANDAG�18�OKTOBER TREINSTAKING. Het treinverkeer in België ligt lam door een stakingsactie van de socialistische vakbond. Die protesteert tegen de nieuwe personeelscontracten voor het goederenvervoer vanaf 2014. In heel het land staan er ’s ochtends en ’s avonds ellenlange files op de snelwegen. In Brussel valt de hinder ’s ochtends mee; ’s avonds is er meer hinder.

IDEEëN�VOOR�JUSTITIE. 1.132 kandidaten dienen zich aan om de renovatieplannen van het Justitiepaleis te tekenen. Naar aanlei-ding van het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie hadden de FOD Justitie en de Regie der Gebouwen een ideeën-wedstrijd uitgeschreven. De wedstrijd staat open voor architecten, stedenbouwkundigen, ingenieurs, kunstenaars en vakscholen. Begin 2011 moet een jury zes laureaten selecteren.

AmBTENAAR�ERUIT. Een ambtenaar van de Stad Brussel wordt door de gemeenteraad ontslagen. Hij heeft zich vermoedelijk be-zondigd aan fraude met elektronische identiteitskaarten. De fraude wordt geschat op 127.000 euro.

DINSDAG�19�OKTOBEROVERVAL�OP�RUSTHUIS. Aan de Zamanlaan in Vorst overvallen drie gemaskerde mannen een rusthuis. Een personeelslid wordt ge-boeid en raakt lichtgewond. De overvallers vluchten, voor de politie aankomt, zonder buit weg.

VERKEERSELLENDE. De ochtendspits verloopt opnieuw moei-zaam op de invalswegen naar Brussel. Op de E40 is het aanschuiven vanaf Gent. Boosdoeners zijn de regen, een nieuwe vakbondsactie van de onafhankelijke spoorvakbond OVS en enkele ongevallen.

� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Kan het met een kwart minder? Neen! De ploeg van Citizenne, met dichter Frank De Crits (midden onder) en directeur An Macharis (4de r.), knipte uit protest een kwart uit elk boek.

nome,  regionale,  sociaal-culturele vormingscentra  voor  volwassenen, die  alle  dertien  werden  omgedoopt tot  Vormingplus.  Alle  centra  moes-ten ‘regiospecifiek’ gaan werken.In  Brussel  groeide  de  afdeling  Ci-tizenne  gestadig:  in  2006  bereikte ze  al  950  deelnemers,  in  2009 zelfs  3.289.  De  doelgroep  is  een mix  van  kort-  en  andersgeschool-den,  vaak  allochtonen  (49  procent) en/of  burgers  van  de  vierde  wereld in  de  hoofdstad;  kortom,  mensen voor wie de drempel tot (bij)scholing hoog is.An  Macharis,  de  directeur  van  Ci-

tizenne,  reageert  verbolgen  op  de bezuinigingsplannen:  “We  willen complementair  zijn  met  het  regu-liere  aanbod,  en  werken  voor  een populatie  voor  wie  de  mogelijkhe-den tot ‘levenslang leren en bijleren’ al  minimaal  zijn.  Deze  doelgroep verdient het om op een volwaardige manier  aan  vorming  mee  te  kun-nen doen. Andermaal worden arme mensen  de  dupe  van  economische besparingen van de overheid.”

Driekwart boekWat  vorige  vrijdag  het  welkomst-feest  had  moeten  worden  op  het 

nieuwe  adres  van  Citizenne/Vor-mingplus-Brussel,  aan  de  Steen-koolkaai  9  (waar  ze  hun  intrek  ne-men  bij  MicroMarkt  en  het  ViaVia Reiscafé), werd in allerijl een ludieke protestactie,  met  petitie.  Vooral  de protestactie  Kan het met een kwart minder? Neen! liep in het oog. Daar-bij  toonde  de  hele  personeelsploeg, met  An  Macharis  en  dichter  Frank De Crits op kop, boeken waaruit een kwart werd weggesneden.Morgen  buigt  de  ministerraad  zich over de plannen.�� Jean-marie�Binst

Ik een huisjesmelker? Ik verhuur één appartement voor 550 euro. Het is nota bene een appartement waarin ik zelf vijftien jaar heb gewoond.”

Nezahat Namli, afgetreden PS-schepen in Sint-Joost-ten-Node, vindt op Parlemento.com dat ze het slachtoffer van een mediahetze is geworden.

Els kan bij vrijspraak opnieuw bij ons aan de slag.”

Anne-Marie De Roose, de directrice van de Anderlechtse basisschool waar Els Clottemans afgelopen jaar lesgaf, herhaalt op het assisenproces wat ze Clottemans eerder al beloofde.

Winterpret,  de  kerstmarkt  die  georganiseerd  wordt door  het  Brusselse  stadsbestuur,  bracht  vorige  winter bijna 23.000.000 euro op. Dat blijkt uit een studie van de ULB, uitgevoerd op verzoek van de Brusselse sche-pen van Toerisme Philippe Close  (PS). De Stad zelf  in-vesteerde een half miljoen euro in de markt. Vooral de horeca, maar ook de vervoerssector en andere handels-zaken  deden  goede  zaken.  Uit  de  studie  blijkt  ook  dat 

de  vijf  weken  durende  kerstmarkt,  die  met  guur  weer kampte,  geen  anderhalf  miljoen  bezoekers  trok,  zoals het  stadsbestuur  na  afloop  meedeelde,  maar  slechts 400.000  (verschillende)  bezoekers.  Ze  besteedden  18 miljoen  euro,  onder  meer  aan  de  schaatsbaan,  aanko-pen in de stalletjes en parkeergeld en in hotels en cafés. Daarbovenop komen de geldstromen gegenereerd door de organisator en de standhouders.� HUB

23 miljoenHETGETAL

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“

“

BDW 1251 PAGINA 4 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Politiek > Elke Roex (SP.A) vraagt één beleid voor één stadsgewest

‘Populisme is niet mijn ding’BRUSSEL – Een jaar nadat SP.A genadeloos naar de op-positie verwezen werd, maakt fractievoorzitster Elke Roex (SP.A) bij een nieuw parlementair jaar de balans op. “We moeten terug naar een volwassen politiek.”

V oor het eerst  in  twintig  jaar moet  SP.A  in  het  Brussels Gewest  aan  de  zijlijn  gaan 

staan.  En  dat  is  best  moeilijk  voor de Brusselse afdeling van de partij, die bovendien haar boegbeeld, Pas-cal  Smet,  aan  de  Vlaamse  regering is kwijtgeraakt. Met een jonge ploeg, en met een nieuwe fractievoorzitter, Elke  Roex,  heeft  SP.A  geprobeerd de laatste tijd de Brusselse regering onder vuur te nemen, met wisselend succes.Roex  is  intussen  in  de  nationale media wel een vaste stem geworden als het over het Brusselse werkgele-genheidsbeleid of de interne staats-hervorming  gaat.  Maar  dat  het  in het  Brussels  parlement  niet  altijd  makkelijk  is,  geeft  Roex  ook  graag toe.“Het  eerste  parlementair  jaar  in  de oppositie was er een van onvolwas-senheid,”  zegt  Roex.  “Dat  is  zowel een mea culpa als een vingerwijzing naar  de  meerderheidspartijen.  We konden elkaar niet recht in de ogen kijken.  Gaven  we  kritiek  op  Open-bare Werken, dan volgde een sneer naar  Pascal  Smet  (vorige minister van Openbare Werken, SVG/DV). Van  die  kinderachtigheden  willen we af. We willen terug naar een vol-wassen  politiek.  Dat  betekent  ook dat we, waar mogelijk, met de meer-derheid  willen  samenwerken  aan een  beter  Brussels  Gewest.  Ik  ben in  de  politiek  gegaan  om  dingen  te veranderen in de stad die me na aan het hart ligt.”

Is het niet juist de taak van de oppositie om oppositie te voeren, om de bekende uitspraak te parafraseren?Elke Roex:  “Het  is  beide.  Kritiek 

leveren én alternatieven bieden. Het een zonder het ander is wat al te ge-makkelijk.”

SP.A is in de jaren 1980 groot geworden met Louis Tobback als oppositieleider.Roex: “En SP.A-Brussel is groot ge-worden met Pascal Smet als minis-

ter.  Smet  heeft  van  SP.A  een  partij gemaakt die meetelt. Daarom willen we op datzelfde elan doorgaan.”

Kunt u wel hard oppositie voeren? In tal van Brusselse gemeentebesturen vormt u een coalitie met de Parti Socialiste, die u in het Gewest moet bestrijden.Roex:  “We  werken  op  Vlaams  ni-veau samen met CD&V, op  federaal niveau in zekere zin ook. Dat onder-scheid tussen bevoegdheids niveaus 

kunnen  we  heus  wel  maken.  We zeggen  bijvoorbeeld  ook:  ‘Maak Brussel  institutioneel  eenvoudiger.’ Dat is niet anders dan ervoor pleiten om de bevoegdheden van onze eigen schepenen in te perken. Als het goed is voor de Brusselaar, dan voelen we ons niet geremd om dat te zeggen.”

Hoe beoordeelt u de Brusselse regering?Roex: “We  hebben  bewegingen gezien  in  alle  richtingen.  Er  waren onenigheden  binnen  de  meerder-heid  rond  het  beroepscontract  voor de  werklozen,  rond  het  Havenplan en  het  plan-Openbare  Werken  van minister  Grouwels  (CD&V).  Dat  is duidelijk  niet  doorgepraat  met  de rest van de regering.”“Ik hoop echt, voor Brussel, dat we nu  een  regering  zullen  zien  die  op één  lijn  zit,  met  een  bepaald  doel voor ogen. Nu hebben we een rege-ring  die  meer  middelen  nastreeft dan doelstellingen.”“Minister-president  Charles  Picqué (PS)  wil  vijfhonderd  miljoen  euro voor Brussel, maar hij vertelt er niet bij waar hij met Brussel naartoe wil: welke  bedrijven  willen  we  aantrek-ken, hoe gaan we de werklozen aan een baan helpen? Dát zijn de uitda-gingen. En dan komt Benoît Cerexhe (CDH-minister van Werk, SVG/DV) verkondigen dat de vijfhonderd mil-joen niet zullen dienen om de werk-loosheid  en  de  sociale  problemen aan  te  pakken.  Ze  moeten  dienen voor het internationaal imago. Maar wat  is  het  slechtst  denkbare  voor het  internationale  imago van Brus-sel? Dat zijn toch de cijfers die vorige week zijn bekendgemaakt: 110.000 werklozen.”

Tegelijk zegt u ook: Brussel moet slagvaardiger worden door een interne staatshervorming. Veel is er niet uit de bus gekomen.Roex:  “De  werkgroep  van  wijzen 

anderen.  Ik  woon  in  Anderlecht  op het Rad. Daar staan al tien jaar hon-derd  sociale  woningen  leeg.  Is  dat normaal?  En  het  klopt:  SP.A  zit  in de meerderheid in Anderlecht, maar ook  dit  moeten  we  durven  zeggen. En laten we samen kijken hoe we de 33  socialehuisvestingsmaatschap-pijen  die  Brussel  telt,  performant kunnen maken.”“Brussel  is  in  veel  sectoren  in  het-zelfde bedje ziek. Hoeveel ruzies zijn er  al  niet  geweest  tussen  de  lokale openbare  ziekenhuizen  en  de  Iris-koepel, omdat ze niet dezelfde stra-tegie  voor  ogen  hebben,  omdat  de lokale ziekenhuizen de gemeentelij-ke belangen te zwaar laten doorwe-gen? De Brusselse politici zouden de moed  moeten  hebben  om  die  con-flicten tussen gemeenten en Gewest openlijk toe te geven, met het oog op verandering  en  verbetering.  Want ze weten off the record, allemaal, dat het met Brussel zo niet verder kan.”

In een vrije tribune in De Standaard zei u vorige week: het Brussels Nederlandstalig onderwijs levert geen kwaliteit. Dat is een hard oordeel. SP.A levert sinds 2004 de minister van Onderwijs.Roex: “Het  Brussels  onderwijs kreunt.  Zowel  het  Nederlandstalig als  het  Franstalig  onderwijs,  alle goede  bedoelingen  ten  spijt,  heeft een  kwaliteitsprobleem.  Als  je  met ouders aan de schoolpoort spreekt, dan  merk  je  dat  hun  hart  bloedt. Ze  willen  het  beste  voor  hun  kind, maar ze kijken aan tegen scholen die voor een grote meerderheid anders-talig  zijn.  SP.A  is,  eerst  met  Frank Vandenbroucke  en  nu  met  Pascal Smet, de eerste beleidspartij die dat probleem durft aan te kaarten.”

Wat moet er dan gebeuren?Roex: “Er zijn al heel wat finan ciële inspanningen  gedaan.  We  hebben ook  al  heel  wat  kennis  opgebouwd 

Elke Roex (1974) is geboren en getogen in Anderlecht.Studeerde sociale pedagogiek aan de KU Leuven.Werkte tot 2003 bij de FOD Maatschappelijke Integratie, daarna op het kabinet van SP.A-minister Johan Vande Lanotte.Sinds 2004 is ze volksverte-genwoordiger voor SP.A, eerst in het Vlaams parlement, sinds 2009 in het Brussels parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.Ze is ook gemeenteraadslid in Anderlecht.Roex zetelt in Iris, de koepel van de Brusselse openbare ziekenhuizen. Ze is ook voorzitter van de August Ver-meylenkring en bestuurslid van de vzw EVA (Emancipatie Via Arbeid). SVG/DV

Elke Roex

Onzeker of de kanaalzone na 2013 nog Europees geld krijgt.

HUYTEBROECK HOUDT PLEIDOOI VOOR BEHOUD EUROPEES FONDS

BRUSSEL – De EU geeft 350 mil-jard euro aan regio nale ontwikke-ling. Ook Brussel profiteert ervan. Maar hoe lang nog?

Het  Brussels  Gewest  zal  tussen 2000  en  2013  een  kwart  miljard euro geïnvesteerd hebben in de ka-naalzone.  De  helft  daarvan  is  geld van  de  Europese  Structuurfondsen 

(EFRO). De kans bestaat dat Europa na 2013  de  kraan dichtdraait.  Met 350 miljard euro in een periode van zeven  jaar  is  regionale  ontwikke-ling  de  tweede  grootste  uitgaven-post van het EU-budget. Die uitga-ven  moeten  naar  beneden,  vinden sommige  lidstaten.  Andere  vinden dat het geld prioritair naar de arme gebieden moet gaan: de nieuwe lid-

staten, de écht arme regio’s in Zuid-Europa.  De  Europese  Unie  debat-teert  hier  binnenkort  over.  Als  het tegenzit,  zal  Brussel  geen  beroep meer kunnen doen op het Europese manna.Om  Europa  te  overtuigen  van  het nut  van  de  besteding  van  de  mid-delen,  nam  Brussels  minister  van Stadsvernieuwing  Evelyne  Huyte-broeck (Ecolo) leden van de Europe-se Commissie mee op een boottocht op  het  kanaal.  De  buurt  rond  het kanaal  is voor het Brussels Gewest een  Prioritaire  Interventiezone. 

Dáár  worden  de  Europese  gelden geïnvesteerd:  57  miljoen  euro  in 2000-’06  en  nog  eens  57  miljoen in  2007-’13.  Het  Gewest  legt  daar nog eens hetzelfde bedrag bovenop. Er wordt geïnvesteerd in vier secto-ren: groene economie, economische infrastructuur,  buurtinfrastructuur en  citymarketing.  Pittig  detail:  ook het openluchtzwembad aan het Be-codok  was  opgenomen,  net  als  het Huis van de Haven, maar die projec-ten zijn geschrapt.Wat  staat  er  dan  wel  op  stapel?  Er komt  bijvoorbeeld  een  groot  incu-

© A

RC

HIE

F BD

W

© FA

BO

NTH

EM

OO

N

is  in  mineur  afgerond,  dat  is  waar. De  tekst  is  er  één  met  meer  niet-akkoorden dan met akkoorden. Nie-mand is er ook echt tevreden over.”

Ons leek het, aan het resultaat te zien, meer een werkgroep van dwazen...Roex: “Ik hoop dat Picqué de moed heeft om te zeggen: we moeten ver-

“Wat is het slechtst denkbare voor het internationale imago van Brussel? Dat zijn de cijfers die vorige week zijn bekendgemaakt: 110.000 werklozen”

BDW 1251 PAGINA 5 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

over in een anderstalige context les-geven op een kwaliteitsvolle manier. Maar  er  is  een  groot  verloop  van leerkrachten.  Dus  moet  die  kennis telkens  weer  opnieuw  opgebouwd worden. Daar moeten we een oplos-sing voor vinden.”“Daarnaast  moeten  we  ook  met  de Franse  Gemeenschap  praten,  want die kampt met vergelijkbare proble-men.  In  feite  is  het  simpel:  van  de werklozen  heeft  meer  dan  de  helft geen  diploma  secundair  onderwijs. Het is geen doelstelling van het on-derwijs om jongeren zonder diploma af te leveren.”

Er zijn duizenden gesubsi­dieerde contractuelen (gesco’s) in Brussel. U vindt dat het geld beter naar begeleiding van de werklozen zou gaan...Roex:  “Dat  is  wat  kort  door  de bocht,  maar  toch.  Twee  derde  van 

het Actiris-budget gaat naar gesco’s. Dat  is  immens.  Actiris  zegt:  ‘Er  is te  weinig  geld  om  de  werklozen  te begeleiden.’ Maar vergeleken met de VDAB (Vlaamse arbeidsbemiddeling, SVG/DV) heeft Actiris per werkloze evenveel geld. Alleen besteedt Acti-ris het liever aan gesco’s dan aan de begeleiding  van  zijn  werklozen.  Er is vandaag bij Actiris één begeleider voor  350  werkzoekenden.  Die  be-geleider heeft nauwelijks de tijd om een formulier in te vullen. Van bege-leiding kun je dus niet echt spreken. Zeventig  procent  van  de  langdurig werkzoekenden heeft  in 2009 niets van Actiris gehoord. Dat is mensen in de steek laten.”“Maar ik wil ook wel nuanceren. Ik kom  zelf  uit  de  sociale  economie.  Ik  weet  goed  hoe  nuttig  gesco’s  kunnen  zijn.  Ik  ken  de  maatschap-pelijke  meerwaarde  die  ze  realise-ren. Je kunt een traject afleggen, de 

werklozen  krijgen  opleidingskan-sen...”

Dat is een pleidooi voor gesco’s...Roex:  “Gesco’s  op  een  goede  ma-nier,  dan.  Wat  zien  we  in  Brussel? Er  worden  gesco’s  ‘uitgedeeld’  aan gemeenten,  aan  vzw’s.  Dat  is  niet de  bedoeling  van  het  statuut.  Er bestaat  een  vrijstelling  van  socia-lezekerheidsbijdragen  omdat  men gelooft  dat  men  mensen  met  bege-leiding op de reguliere arbeidsmarkt kan  inschakelen.  Vandaag  wor-den  in Brussel gesco’s  gebruikt om werkgelegenheid in een gemeente te subsidiëren,  niet  om  een  werkloze nieuwe kansen te geven.”

Bij Actiris zeggen ze: er zijn niet genoeg banen voor alle laaggeschoolden in Brussel...Roex:  “Toekijken  helpt  ook  niet. 

Vlaanderen  heeft  Vlaanderen In Actie, Wallonië heeft een Marshall-plan,  Brussel  heeft  niets.  We  bou-wen kantoren op de Heizel, maar we  weten  goed  dat  wie  daar  gaat  wer-ken, niet de Brusselaar zal zijn. Een aanzienlijk  budget  van  de  Iriszie-kenhuizen gaat naar het aantrekken van  verpleegsters  uit  Roemenië.  Ik zeg niet dat alle 110.000 werklozen verpleger willen of kunnen worden. Maar  wie  wel  wil,  moeten  we  toch die kans geven.”

U was Vlaams parlementslid in de vorige bestuursperiode. En u koos voor Brussel omdat u dacht dat dit u meer zou liggen. Is de verwachting uitgekomen?Roex: “Ik  wou  meer  met  het  be-heer van mijn stad bezig zijn. In het Vlaams  parlement  had  ik  ook  mijn plaats  gevonden,  maar  ik  ben  wel 

blij dat ik nu in Brussel ben. Ja, zelfs in de oppositie.”

Vlaanderen kan bogen op een bijzonder record: het heeft de kleinste sociaal­democratische partij van Europa. Wat loopt er mis?Roex:  “Ik  denk  dat  we  ons  beleid en onze voorstellen niet altijd  even goed  vertolkt  krijgen  bij  het  grote publiek.  Misschien  moeten  we  te-ruggrijpen  naar  Pleidooi voor po-pulisme  van  David  Van  Reybrouck. Maar is populisme het beste recept? Ik  heb  me  aangesloten  bij  de  partij waarvan  het  programma  het  best aansluit  bij  mijn  buikgevoel.  Maar ik ga geen populist worden uit stra-tegische  overwegingen  alleen,  als mijn buikgevoel me zegt: dit ben ik niet.” Steven Van Garsse

en Danny Vileyn

Elke Roex: “Ik ga geen populist worden uit strategische overwegingen alleen, als mijn buikgevoel me zegt: dit ben ik niet.” © SASKIA VANDERSTICHELE

Met Stefaan De Clerck naar het

Justitiepaleis op 28/10?

www.biancadebaets.be

batiecentrum voor groene onderne-mingen aan Thurn & Taxis  (Green-bizz),  en  er  is  de  nog  op  te  richten Ecopool aan de Nijverheidskaai, die werklozen zal inschakelen in de re-cyclagesector.  Er  zijn  ook  kleinere projecten, Haven-Zuid bijvoorbeeld, een bedrijvencentrum annex educa-tief centrum rond ‘water in de stad’ in een mooie oude meelfabriek aan de Demetskaai.Interessant  is voorts de samenwer-king met de privésector. De Slacht-huizen van Anderlecht willen al een tijdje  de  florerende  groente-,  fruit- 

en  textielmarkt  (honderdduizend bezoekers  per  week)  opwaarderen. Met  steun  van  EFRO  bouwen  de Slachthuizen  in  2012  een  duizend vierkante  meter  grote  voedingshal. Daar  zullen  marktkramers  in  een betere omgeving hun groenten, fruit en vlees kunnen aanbieden. Tot slot huisvest ook de Erasmushogeschool een  EFRO-project.  Samen  met  de VUB  is  daar  Emovo  opgericht,  een onderzoekscentrum  rond  energie-technologie.Maar  de  vraag  die  de  EU  zeker  in-teresseert,  is:  zorgen  de  Europese 

fondsen  ook  voor  een  economische heropleving?  Leveren  ze  banen  op? Huytebroeck  vindt  van  wel:  “In 2000-’06 zijn er acht bedrijvencen-tra  opgericht  en  zijn  er  bijna  drie-honderd  bedrijfjes  opgericht,  goed voor  818  nieuwe  banen.  Dus  ja, EFRO draagt zeker bij tot de econo-mische  dynamiek  van  de  kanaal-zone.”Achthonderd  banen  is  zeker  niet slecht, maar is het genoeg voor Eu-ropa?  Voor  Corinne  Hermant  van de  Europese  Commissie  is  het  een zaak  voor  de  controlediensten.  “De 

EFRO-projecten  worden  zorgvul-dig  geëvalueerd.  Vóór  de  toeken-ning van de gelden, tijdens en erna. En  of  achthonderd  banen  genoeg is? Ik zou zeggen: het  is niet alleen de  kwantiteit  die  telt,  maar  ook  de kwaliteit.  Wij  noemen  dat  capacity building.  En  verder  vind  ik  het  een goede  zaak  dat  we  de  kans  krijgen om  de  EFRO-projecten  eens  op  het terrein zelf te bekijken, in plaats van vanuit onze kantoren aan het Schu-manplein.” SVG

BDW 1251 PAGINA 6 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

D e Ribaucourtstraat 137-139: twee  nette  gebouwen  op  de hoek  met  de  Ulensstraat. 

Een  voormalige  kachelfabriek  die op het einde van de jaren 1990 werd omgebouwd tot appartementen. Het moest  de  heropleving  van  dit  deel van  Brussel  kenmerken:  nieuwe woningen voor nieuwe middenklas-sers.  Tussen  de  appartementen  lig-gen  een  gemeenschappelijke  tuin en parkeergelegenheid, die uitgeven op de De Ribaucourtstraat. Het ge-bouw is omgeven door een poort en een muur.Twaalf jaar later is bij sommige be-woners  de  vlam  gedoofd.  Anderen benadrukken  dan  weer  dat  ze  wil-len blijven. Over één zaak zijn ze het eens: de toekomst van de Maritiem-wijk  is  bezwaarlijk  rooskleurig  te 

noemen. Paul, Peter en Rika waren er  van  in  het  prille  begin  in  1998 bij, Ymke en Jamila kwamen er later wonen.

Kunnen jullie kort beschrijven wat er op 27 augustus 2009 is gebeurd?Jamila:  “Ik  kwam  laat  thuis.  Ik weet  nog  hoe  op  de  hoek  van  de straat banden opgestapeld lagen, en hoe het hier aardedonker was. Maar ik sloeg er geen acht op.”Rika:  “De  straat  was  afgesloten. Ik  herinner  me  nog  hoe  ik  iemand naar  huis  had  gebracht,  en  ach-teraf  moeilijk  opnieuw  in  de  straat geraakte.  Eenmaal  binnen  in  mijn appartement keek  ik nog eens naar buiten,  en  toen  zag  ik  Jamila’s  wa-gen in brand staan. De dag voordien 

was er al een wagen van een andere buur in brand gestoken.”Peter:  “Ja,  dat  was  waarschijnlijk een hate crime. Die bewoner was ho-moseksueel en kleedde zich ook zo.”Rika: “Nu ja, de precieze aanleiding van  de  rellen  was  de  perceptie  van die relschoppers dat er hier een poli-tiecommissaris woonde. We hadden al lang overlast van een café hier een beetje  verder  op  de  hoek.  Een  dek-mantel  voor  drugsdealers.  En  dat bracht  heel  wat  overlast  met  zich mee:  veel  lawaai,  verkeer,  drugsle-veringen,  dichtslaande  deuren  tot een stuk in de nacht.”Paul:  “Dus  belden  mensen  uit  dit gebouw  regelmatig  naar  de  politie. Hoe  dat  aan  de  overkant  overge-komen  is...  Het  leek  voor  hen  alsof hier  politiemensen  werkten.  En  die 

SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorige zomer stond de Maritiemwijk in brand. Een ge-bouw in de De Ribaucourtstraat werd geviseerd omdat relschoppers dachten dat er een politiecommissaris woonde. En omdat bewoners geprotesteerd hadden tegen de overlast die een drugscafé met zich meebracht. Een jaar later blikken enkele bewoners op vraag van BDW terug. Over leven in Molenbeek, anno 2010.

Vijf bewoners van de voormalige kachelfabriek blikken terug op 27 augustus 2009: “Het leek of ze ons viseerden, maar in feite kwamen ze alleen dingen kapotslaan.”

© BART DEWAELE

Samenleving > De Ribaucourtstraat, een jaar na de rellen

‘Hier gebeuren dingen die nergens anders kunnen’

indruk  moet  versterkt  zijn  geweest toen  agenten  vanuit  een  apparte-ment dat drugscafé in de gaten zijn beginnen houden.”Rika:  “Maar  dus:  op  27  augustus vorig  jaar  was  de  De  Ribaucourt-straat  versperd.  Net  nadat  ik  thuis kwam, moet het gebeurd zijn, dat ze benzine hadden uitgegoten.”Paul:  “Toen  ik  rond  een  uur ’s nachts uit het raam keek, brandde 

de hele oprit. Dat is allemaal in drie minuten  tijd  gebeurd.  We  hebben zelf  geblust,  met  de  hulp  van  twee jonge voorbijgangers. Er kwam geen brandweer, en  toen  ik hen opbelde, zeiden  ze  onomwonden  dat  we 

onze  zaken  zelf  moesten  regelen.”De  aanval  gebeurde  in  twee  fasen, zegt  de  groep.  Eerst  werd  de  wa-gen  van  Jamila  in  brand  gestoken. Nadien, toen de wagen geblust was en de bewoners de schade kwamen opmeten,  was  er  een  tweede  aan-valsgolf.Jamila:  “We  hebben  toen  alles  la-ten vallen en zijn gevlucht.”Paul: “Het leek of ze ons viseerden, maar  eigenlijk  kwamen  ze  louter om dingen stuk te slaan. Ze hadden sjaals  om  hun  hoofd  gewikkeld  en hadden staven in hun hand.”Jamila: “Ik vind het spijtig, want ik ben  zelf  van  Marokkaanse  origine. Ik  ben  later  met  enkele  jongeren gaan  praten  en  heb  hun  gevraagd waarom ze mijn auto in brand heb-ben  gestoken.  Het  argument  dat ik  toen  te  horen  kreeg,  was  dat  ik moest  begrijpen  dat  het  ramadan was. Krijg nu wat! Voor mij betekent ramadan iets totaal anders.”Peter:  “Het  probleem  is  dat  die mensen,  die  relschoppers,  de  in-druk hebben dat hun onrecht wordt 

“Ik betwijfel ofwe veel van de overheid moeten verwachten”

BDW 1251 PAGINA 7 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

aangedaan. En daar antwoorden ze altijd met geweld op.”Paul:  “Er  wordt  niet  naar  hen  ge-luisterd, vinden ze. Als je iemand op zijn smoel slaat, dan ben je zelf wel iemand natuurlijk.”

Kunnen jullie begrip opbrengen voor wat hier vorig jaar is gebeurd, voor de vele problemen in de wijk?Rika: “Die gasten kennen geen we-reld  buiten  hun  wereld,  de  De  Ri-baucourtstraat,  1080  Molenbeek. Dat is het probleem. En ze laten ook niemand toe die een beetje afwijkt, zoals blonde gastjes met de fiets die vorig jaar werden weggejaagd omdat het niet hun wijk was.”Paul:  “Het  grootste  deel  van  de jeugd  hier  is  niet  in  staat  om  die problemen  te  overstijgen.  Behalve de vrouwen – soms toch.”Jamila:  “Ik  ben  een  deserteur,  hé, dat  hebben  ze  me  vaak  aangewre-ven. Omdat ik ze niet kon helpen en met de Belgen werkte en hen verloo-chende.  Terwijl  het  gewoon  om  de wil gaat, de eerste stap die nodig is om uit het getto te geraken.”

Wonen jullie hier nog graag?Jamila:  “Ik  wel,  al  is  er  wel  een verschil  met  vóór  de  rellen.  Ik  ben alerter.”Paul: “Ik ben erg geschrokken om-dat  je  in  je  huis  wordt  geviseerd, in  je  privésfeer.  Mijn  appartement is  voor  mij  heel  belangrijk,  dat  is iets van mij, dat koester  ik.  Ik pro-beer het rationeel te bekijken, maar 

zodra  de  politiehelikopter  voorbij komt,  dan  vervliegt  toch  een  deel van die rationaliteit. Het uit zich in kleine dingen.”Peter: “Mij frappeert het verloop in deze  wijk.  Ik  heb  de  indruk  dat  de meeste  mensen,  zodra  ze  vooruit gaan  in  het  leven,  hier  verhuizen. Daardoor  kan  de  buurt  ook  nooit echt  heropleven.  Hetzelfde  zodra men  kinderen  krijgt:  weg  is  ieder-een, ergens anders naartoe.”Paul:  “Ik  woon  hier  nog  graag, maar als je zegt: ‘Zullen we de bin-nentuin openstellen voor iedereen?’, dan antwoord ik: ‘Nee.’”Jamila:  “Vergeet  niet  dat  de  men-sen in de buurt vaak een ander beeld van ons hebben. Ze hebben dat ook al  eens  tegen  mijn  ouders  gezegd, toen die op bezoek kwamen en be-neden aanbelden: ‘Il ne faut pas son-ner ici, il n’y a que des Belges riches ici...’”Rika: “Ik vind dat het de verkeerde kant uit gaat met deze wijk. Vroeger had  ik  bijvoorbeeld  niet  het  gevoel dat men ons als de rijken beschouw-de.”Ymke: “Toen hier vorig jaar die pro-blemen  waren  geweest  en  ik  naar de  kruidenier  in  de  straat  ging  om inkopen te doen, waren die mensen nochtans gegeneerd. Ze voelden op-rechte spijt voor wat er gebeurd was. Dat heeft me ontroerd.”Toch zijn er in de wijk nog vele pro-blemen. Problemen waarvan vooral vrouwen het slachtoffer zijn.Rika: “Een vriendin van mij die op bezoek  was,  had  eens  een  kleedje 

aan, en die heeft een fietsband naar haar hoofd gekregen.”Ymke: “Vroeger deed ik in de zomer een short en een topje aan, maar dat is ook gedaan. Want dat provoceert heel wat mensen hier. Als ik dat te-gen  vrienden  zeg,  verklaren  ze  me gek.  Maar  het  is  voor  mijn  eigen comfort.  Ik  wil  niet  lastiggevallen worden.”Paul:  “Maar  dat  is  erg,  wanneer vrouwen  niet  meer  in  een  kleedje over  straat  kunnen.  Waar  zijn  we mee bezig?”Ymke:  “Waar  kan  je  anders  gaan wonen  in  Brussel?  Woluwe?  Bin-nen  twintig  jaar  zijn  de  problemen in Brussel nog groter, als je de hoe-veelheid  kinderen  bekijkt  in  wijken als deze. Ik ben ongerust.”Paul:  “De  overheid  en  de  politiek zijn  natuurlijk  nog  altijd  heel  cy-nisch, en ik betwijfel of we van hen veel heil moeten verwachten.”Rika:  “Wij  blijven  hier  toch  nog wonen. Weet je, ik ben blij dat we de ramadan dit jaar zonder kleerscheu-ren zijn doorgekomen. Maar wat me stoort hier in deze wijk, is de steeds erger wordende wetteloosheid. Hier gebeuren dingen straat die nergens anders  kunnen.  Dubbelparkeren, door de straat racen, dealen. En nie-mand treedt ertegen op. Anderzijds, de  gasten  die  mee  de  auto  hebben helpen blussen, vorig jaar, dat waren Marokkanen.  Die  zijn  nadien  ver-dwenen in de nacht. Ik heb ze nooit meer teruggezien.”

Christophe Degreef

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

“Met Grouwels daalt de kwaliteit.” Het is niet de zoveelste aantijging van het kamp-Pascal Smet (SP.A) aan het adres van Brigitte Grouwels (CD&V), maar de mening van Brussels PS-parlementslid Rudi Vervoort. Bij de opening van het parlementair jaar vindt Vervoort dat Grouwels “de minst Brusselse van onze Vlaamse ministers is.” Vervoort vindt dat de kwaliteit vooral gedaald is ten opzichte van Jos Chabert (CD&V), tot 2004 Brussels minister van Openbare Werken.

Nochtans, minst Brussels... Brigitte Grouwels vindt het niet kunnen dat Brusselse taxi’s geen klanten mogen afzetten (no pun intended) aan de luchthaven van Zaventem. Ze heeft de Zaventemse burgemeester Francis Vermeiren (Open VLD) daarover aangeschreven, maar kreeg nul op het rekest. “Elke uitbreiding van het Brussels Gewest, op welk vlak ook, is onbespreekbaar,” stelde hij. Wedden dat Brussel als revanche binnenkort vliegtuigen zal verbieden om over het Gewest te vliegen? Waarop Zaven-tem dan weer MIVB-lijn 12 zal bannen. Waarop Sint-Stevens-Woluwe wordt geannexeerd. Waarop...

BRUSSEL – De collega’s van La Capitale zijn de teugels kwijt. In een poging Le Soir naar de kroon te steken met zweepjournalistiek, voert de krant, paginagroot, een scenario op waarbij een politicoloog (Régis Dandoy, ULB) en een grondwetspecialist (Nicolas Bonbled, UCL) de mogelijkheid van een onafhankelijk Brussel onderzoeken. De krant biedt weinig weerwerk, en dus ziet het schema er zo uit: in 2011 roept Charles Picqué de onafhankelijkheid uit op de Grote Markt, en volgen er her en der relletjes met Vlaams-nationalisten, ook in ‘la Périphérie’. De faciliteitengemeenten beseffen een jaar later dat ze echt bij de nieuwe Brusselse staat willen horen, nadat er verschillende schermutselingen hebben plaatsgevonden, en in 2013 spreekt 75 procent van de inwoners van die gemeenten zich uit voor aanhechting bij Brussel. In 2014 wordt er ten slotte een Brussels leger opgericht, en vanaf 2015 wordt Brussel uitgeroepen tot belastingparadijs. “Attention, ceci n’est qu’une fiction,” staat er bij het stuk.

ADVERTENTIE

02 / 226 52 00

Enfin, c’est pour moi.

Da’s iets voor mij.

€ 215 voordeelDat is zoals Kerst in oktober !**

* Aanbod onder voorwaarden. Beschikbaar in de volgende gemeenten: Brussel-Hoofdstad, Laken, Molenbeek, Anderlecht, Neder-Over-Heembeek, Haren, Watermaal-Bosvoorde, Sint-Joost-ten-Node, Wemmel en Drogenbos. Verbintenis van een jaar. Vereist een Cablebox-decoder en een modem. Onbeperkt bellen enkel naar vaste nummers (exclusief korte nummers, calling cards, speciale num-mers, naar spraakservers en via satellieten) in België, Marokko of Turkije. Sinds 01/01/2010 zijn in al onze tarieven onze kosten inbegrepen, met uitzondering van de kosten die betrekking hebben op de decoder, het VOD-verbruik en de overschrijding van het volume gegevens dat wordt gedownload voor internet. ** Promotie geldig van 1 september tot 30 november 2010, voor elke inschrijving op een Triple Play, Triple Play Power, Triple Play Maroc of Triple Play Turk pack. De klant geniet van tal van voordelen, tot maximum 215 €. Zie voorwaarden van het aanbod op www.numericable.be

Internet tot 100 MB*

Onbeperkt nationaal bellen*

Meer dan 120 tv-zenders in digitale kwaliteit*

€ 215 voordeel bij aankoop via numericable.be € 155 voordeel bij aankoop in één van de Numericable verkooppunten of via 02 / 226 52 00€ 215 voordeel bij aankoop via numericable.be

BDW 1251 PAGINA 8 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Energieauditeur, nieuw beroepMilieu > ‘Eerst kieren dicht, dan isoleren en ventileren’

BRUSSEL – De bezoekers van de beurs Energie 2010 in Thurn & Taxis kunnen gratis tips krijgen om de energiefactuur van hun woning te milderen. “Een volledige energieaudit is niet mogelijk; daarvoor moet je ter plaatse gaan. Maar we beantwoorden vragen en kunnen bezoekers zo misschien overtuigen van het nut van een audit,” zegt energiedeskundige Thomas Leclercq.

‘E en  energieaudit  loont  de moeite,” zegt Leclercq, “ze­ker als je van plan bent om 

te renoveren. Mensen zeggen soms dat ze hun enkele  ramen gaan ver­vangen door dubbel glas. Ze denken dat hun huis daarmee voldoende ge­isoleerd is, maar ze vergeten dat de ramen  maar  goed  zijn  voor  vijftien tot twintig procent van het warmte­verlies. Dertig procent gaat verloren langs de muren en nog eens dertig procent langs het dak.”Een audit verloopt volgens een vaste procedure. Eerst wordt gekeken hoe de  behoefte  aan  energie  minder kan. Daarna wordt onderzocht of er ook met hernieuwbare energiebron­nen gewerkt kan worden, en tot slot wordt de geschiktste verwarmings­ketel uitgezocht – het vermogen mag niet te klein en ook niet te groot zijn.De  jongste  jaren  zijn  op  ontelbare huizen zonnepanelen geplaatst. Le­clercq  relativeert  het  effect.  “Zon­nepanelen  worden  met  premies aangemoedigd door de overheid.  Ik begrijp dat mensen daarvan gebruik willen maken. Maar  je moet weten dat gas een veel grotere kostenpost is  dan  elektriciteit.  Een  gemiddeld gezin  verbruikt  3.000  kubieke  me­ter gas, wat neerkomt op 30.000 ki­lowattuur. Het verbruik van elektri­citeit  is  gemiddeld  3.000  tot  5.000 kilowattuur,  misschien  een  tiende. Als  je moet  kiezen,  steek  je  je geld dus  beter  in  een  goede  dakisolatie dan in fotovoltaïsche cellen.”Maar  ook  isoleren  moet  doordacht gebeuren.  Leclercq:  “Isoleren  helpt niet  als  je  niet  eerst  alle  kieren  en spleten  dichtmaakt.  We  hebben  de mensen ook opnieuw moeten  leren isoleren.  Vaak  bracht  men  gewoon een  dikke  laag  rotswol  aan  tegen het  dak  en  als  het  niet  precies  uit­kwam,  dan  liet  men  gewoon  een opening.  De  beste  methode  is  een – liefst natuurlijk – isolatiemate riaal en vervolgens een dampscherm, dat elke  infiltratie  van  water  en  lucht verhindert.”

EPC en auditOok  ventilatie  is  belangrijk.  Met  al die  isolatie  dreigt  het  binnenkli­maat immers slechter te worden dan het  buitenklimaat.  Maar  ventilatie moet  volgens  Leclercq  gecontro­leerd  gebeuren,  dus  niet  via  kieren of een raam dat af en toe opengezet wordt. “Dan komt er veel te veel kou 

Thomas Leclercq, energieauditeur. “Ik krijg vaak telefoontjes van de buren: of ik bij hen ook zo’n audit wil doen. Dat is het beste bewijs dat mijn cliënten tevreden zijn.”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Gratis energieaudit op Energie 2010

BRUSSEL – De nieuwe beurs Energie 2010 biedt een staalkaart van (alternatieve) energievoorzieningen, met producten, technieken en diensten die energievriende­lijker (kunnen) zijn. Kortom, een beurs waar oplossingen worden verkocht voor het klassieke energieconsumptie­probleem.Het gros van de exposanten zijn fabrikanten en invoer­ders van zonnepanelen, warmtepompen, isolatie, energiezuinige ramen en andere energiebesparende materialen. Voorts zijn er informatiestands van orga­nisaties, opleidingscentra (ook technische), en geweste­lijke en federale diensten die premies en fiscale voordelen geven. Er staan ook bedrijven die passiefhuizen bouwen. Daarnaast worden er vijftig conferenties, debatten en workshops ingericht, met sprekers die renommee heb­ben in verschillende bran­ches. Nog meer haalt u uit het bezoek door een gratis ener­gieaudit van uw woning te laten uitvoeren door experts (vooraf formulier invullen op de website hieronder). Zo komt u in detail te weten of u aan renovaties toe bent die op termijn uw energiefactuur naar beneden halen.�� JMB

Energie 2010, van 22 tot en met 24 oktober in Thurn & Taxis, Havenlaan 86C, 1000 Brussel. Open van 10 tot 19 uur, op zondag tot 18 uur (vrijdag alleen voor vaklui). Meer op www.energie2010.be

Pakjes bezorgen per driewieler

BRUSSEL  –  Het  koerierbedrijf TNT zet vanaf 22 oktober elek­trische  vrachtfietsen  oftewel cyclocargo’s  in  voor  de  levering van  pakjes  in  het  centrum  van Brussel.  Cyclocargo’s  zijn  drie­wielers  die  geen  CO2  uitstoten en  geen  benzine  verbruiken. TNT  gebruikt  de  elektrisch aangedreven  fietsen  ook  al  – met succes – voor de bezorging van pakjes in een aantal Franse steden,  waaronder  Parijs.  Daar worden pakjes tot dertig kilo per driewieler  afgeleverd.  TNT  wil de fietsen nu ook hier introduce­ren en begint daarom nu met dit proefproject in Brussel.�� HUB

binnen.”  Ventilatie  vergt  overigens niet  noodzakelijk  een  heel  duur  en gesofistikeerd systeem. “Er zijn ook eenvoudige  manieren,  zoals  ramen met een verluchtingsrooster.”Voor  een  volledige  audit  vraagt  Le­clercq  700  à  1.000  euro.  Dat  lijkt veel, maar in werkelijkheid betaalt u maar een tiende van dat bedrag, met dank aan alle gemeentelijke, gewes­telijke en federale subsidies. Die pre­mies  worden  wel  alleen  toegekend als de audit door een erkende audi­teur  wordt  uitgevoerd.  “Om  erkend te  worden  moet  je  burgerlijk  inge­nieur of architect zijn, een opleiding van vijf dagen volgen en slagen voor een behoorlijk zwaar examen,” zegt Leclercq,  die  een  erkenning  heeft voor Brussel en Wallonië.

Behalve  audits  levert  Leclercq  ook energieprestatiecertificaten  (EPC) af. Dit document geeft het energie­verbruik  van  een  woning  weer  aan de  hand  van  een  kleurencode,  zo­als bij  droogkasten  of  diepvriezers. Het EPC vloeit voort uit de Europese richtlijn  uit  2002  die  de  energie­prestaties van gebouwen wil verbe­teren. Omdat energie een  regionale materie is, moesten de gewesten de richtlijn  concretiseren.  In  Vlaande­ren is het EPC al een tijdje verplicht voor  wie  een  huis  wil  verkopen  of verhuren.  Daar  weet  elke  koper  of huurder  welke  energiefactuur  hij ongeveer  mag  verwachten.  In  Wal­lonië  trad  de  verplichting  deze  zo­mer in; Brussel loopt achterop. Vol­gens  de  laatste  berichten  van  het 

kabinet­Huytebroeck zou het EPC in de loop van het eerste semester van 2012 verplicht worden.Voorlopig  voert  Leclercq  in  Brus­sel dus alleen audits uit. “Een audit gaat  een  stuk  verder  dan  een  EPC. Het huis wordt grondig doorgelicht en  je  krijgt  uitgebreid  advies  over hoe je energie kunt besparen.”Krijgt hij van zijn cliënten ook te ho­ren wat het resultaat is van de audit? “Dat is natuurlijk pas op de langere termijn  meetbaar.  Bij  enkele  klan­ten heb  ik het  van nabij opgevolgd. Maar  ik  krijg  vaak  telefoontjes  van de buren: of ik bij hen ook zo’n audit wil doen. Dat is het beste bewijs dat mijn cliënten tevreden zijn.”�� Bettina�Hubo

BDW 1251 PAGINA 9 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

Stedenbouw > Werkgroep voor strafinstelling Haren

De gevangenis is een grensgeval

HAREN/MACHELEN – Op de grens tus-sen Vlaanderen en Brussel komt in 2016 een gloednieuwe gevangenis. Die nieuwe instelling vervangt de gevangenissen van Vorst, Sint-Gillis en Berkendael. Een werkgroep moet de voorbereiding in goede banen leiden, maar de tijd dringt.

Vorige  week  sloeg  een  waterlek  een  gat  in de  vloer  van  de  gevangenis  van  Vorst.  Een symptoom van de slechte staat van die straf­instelling,  want  er  schort  wel  meer  aan  de Brusselse gevangenissen: sterk verouderd en propvol, zo kun je het wel samenvatten.En  dus  wil  de  Federale  Overheidsdienst (FOD)  Justitie  met  behulp  van  een  master­plan  een  nieuwe  Brusselse  strafi nstelling. Begin  dit  jaar  werd  al  bekend  dat  die  in  de Brusselse  deelgemeente  Haren  zou  komen, op  de  Wansonsite,  een  industrieel  terrein van twintig hectare dat Brussel deelt met de randgemeente Machelen.In Haren klonk toen gemor. Buurtbewoners hadden opnieuw het gevoel dat de Stad Brus­sel  de  deelgemeente  als  een  soort  grond­reserve beschouwt. Maar toen het water een lek sloeg in Vorst, werd duidelijk dat er wei­nig andere opties zijn.

Naast de trein Er valt een en ander aan te merken op de ge­plande  gevangenis.  2016,  dat  is  al  binnen (maximaal) zes jaar. En tot in de zomer van 2012 bouwt Infrabel, de spoorwegbeheerder van de NMBS Holding, in Machelen nog een treinviaduct dat de spoorlijn op de midden­berm  van  de  E19  (Mechelen­Brussel  via  de luchthaven)  verbindt  met  Brussel­Noord  en de Europese wijk. Dat  is pal naast de Wan­sonsite.Volgens  de  FOD  Justitie  stelt  er  zich  geen probleem. “Er  is al met de aanvraag van de nodige vergunningen begonnen, en ook is er een  werkgroep  opgericht  die  vertegenwoor­digers van Justitie, de Regie der Gebouwen, de  Stad  Brussel,  het  Brussels  Hoofdstede­lijk  Gewest,  de  gemeente  Machelen  en  het Vlaams  Gewest  samenbrengt.  Voorts  is  er een bestek opgemaakt voor een mobiliteits­studie, die nodig is voor de vergunningspro­cedures,”  zegt  Lieselot  Bleyenberg,  woord­

voerster van minister van Justitie Stefaan De Clerck  (CD&V).  Ze  verduidelijkt  ook  dat  de gevangenis volledig in het Brusselse gewest zal liggen, en dus niet deels in Vlaanderen en deels in Brussel. Navraag  op  het  departement  Stedenbouw van de Stad Brussel – bevoegd voor Haren – leert dat die aanvraag nog niet is ingediend. Ook bij de gemeente Machelen klinkt het dat men van een aanvraag nog geen weet heeft. “Wel  is het  inderdaad zo dat de gevangenis niet  in  onze  gemeente  zal  liggen.  Ons  deel van Wanson zal worden omgevormd tot be­drijventerrein. Wel hopen we dat de gevange­nis onder geen beding een oprit heeft  langs de Woluwelaan, die volledig op ons grondge­bied  ligt. Wij gaan  in de toekomst namelijk van de brede Woluwelaan een  lokale, smal­lere baan maken. Dat past binnen de herver­deling van de Brusselse Ring en binnen ons mobiliteitsplan.”

Noordkant In Machelen zal er het komende decennium wel  meer  bewegen.  Er  is  bijvoorbeeld  ook Uplace, het winkelcentrum dat aan de Brus­selse  Ring  zal  worden  gebouwd,  en  dat  de directe  concurrent  is  voor  een  winkelcen­trum op de Heizel. En Haren raakt zijn sta­tus van laatste dorp van het Brussels Gewest ook stilaan kwijt: in 2015 verrijst tussen de Haachtsesteenweg en de Leopold III­laan het nieuwe hoofdkwartier van de Navo. Justitie zegt dat men in 2012 begint te bou­wen aan de gevangenis aan de Witloofstraat in  Haren.  Dat  impliceert  dat  men  eerst  wil wachten tot Infrabel klaar is met het spoor­viaduct.  Daarna  rest  er  nog  vier  jaar.  En  in 2014  moet  Uplace  klaar  zijn.  Het  noorden van  het  Brussels  gewest  en  de  Noordrand krijgen de komende jaren dus heel wat dyna­miek. Van Uplace en de Heizel weten we al dat  overleg  een hol begrip is, en dat het dos­sier  van  de  ringweg  geladen  is.  Toch  zal  er de komende jaren meer dan serieus gepraat moeten  worden  over  welke  richting  men met  die  noordkant  –  of  het  nu  Vlaanderen of Brussel is – uit wil. Om over Schaarbeek­Vorming nog maar te zwijgen.

� Christophe�Degreef

Zo wordt Haren het komende decennium.

© G

OO

GL

E EA

RTH

/BD

W

Hier begint de stad.Nu ook mobiel op m.brusselnieuws.be

pave�_nieuwsbrief_125x178mm.indd 1 12-10-2010 15:37:37

Openbare raadpleging Over de Ontwerpen van milieuOvereenkOmsten m.b.t. de tOepassing van het systeem van uitgebreide prOducentenverantwOOrdelijkheid

inzake afval van elektrische en elektrOnische apparatuur, afgedankte vOertuigen,

versleten banden, vervallen en niet- gebruikte geneesmiddelen en afvalOlie

van 15 oktober 2010 tot 15 november 2010

Om zoveel mogelijk het afval te kunnen hergebruiken en

recycleren, heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest on-

der andere een specifieke wetgeving goedgekeurd met

betrekking tot bepaalde types van afval (besluit van de

Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 18 juli 2002) die

gebaseerd is op het systeem van een uitgebreide produ-

centenverantwoordelijkheid. Deze wetgeving is gebaseerd

op het principe van “de vervuiler betaalt” en verplicht de

producent of importeerder van een product, het afval van

dit op de markt gebrachte product terug te nemen of te

doen terugnemen, dit afval op gepaste wijze te beheren en

bij te dragen in de kosten van dit beheer. Om hun verplich-

tingen na te komen, krijgen de producenten de mogelijk-

heid om met de bevoegde overheden een milieuovereen-

komst te ondertekenen.

Uw mening interesseert ons !De Brusselse Hoofdstedelijke Regering heeft

onlangs in eerste lezing vijf nieuwe ontwerpen van

milieuovereenkomsten goedgekeurd. Die handelen onder

meer over de terugnameplicht voor afval van afgedankte

elektrische en elektronische apparatuur, van afgedankte

voertuigen, van versleten banden, van vervallen en

Jaarlijks wordt er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ongeveer twee miljoen ton afval geproduceerd. Dat betekent

een aanzienlijke verspilling voor de maatschappij, zowel vanuit ecologisch als uit financieel oogpunt

niet-gebruikte geneesmiddelen en van afvalolie. Zoals

de ordonnantie van 29 april 2004 betreffende de

milieuovereenkomsten bepaalt, nodigen we u uit om deze

overeenkomsten voor de definitieve goedkeuring ervan te

raadplegen en ons uw opmerkingen voor verbetering toe

te sturen.

wenst U meer informatie ?U kan de ontwerpovereenkomsten en een verklarende

nota downloaden op onze website: www.leefmilieubrussel.

be/milieuovereenkomsten

U kan ze ook elke maandag en woensdag van 9h tot

12h inkijken bij Leefmilieu Brussel – departement Afval en

terugnameplicht – benedenverdieping 98 – lokaal 98/001 –

Gulledelle 100, 1200 Brussel.

U wenst te reageren, Uw mening te geven ?Mail naar mja@ibgebim.be of schrijf naar Leefmilieu Brussel –

departement Afval en terugnameplicht – benedenverdieping

98 – lokaal 98/001 – Gulledelle 100, 1200 Brussel voor 15

november 2010.

Elke mening helpt, want we zijn met meer dan een miljoen Brusselaars !

ADVERTENTIE

GEVANGENIS

UPLACE

NAVO

➞

➞

➞

BDW 1251 PAGINA 10 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Deze week in de Molenbeek > Leefmilieu Brussel en Natuurpunt redden vallei

Als gewesten elkaar vinden aan een beek

Erik Meerschaut in de meanderende Molenbeek, met Brussel (Ganshoren) op linkeroever en Vlaanderen (Zellik) rechts.

© MARC GYSENS

H et  uitgraven  van  een  ver-bindingsbeek,  een  bypass, om  de  Molenbeek  op  Brus-

sels  grondgebied  met  gezuiverd Vlaams  water  te  voeden,  staat  ein-delijk  gepland.  De  nieuwe  beek  zal bijna haar oorspronkelijke loop van enkele eeuwen geleden kunnen vol-gen,  meanderend  langs  de  oevers van Zellik, Ganshoren en Jette.De  bypass  wordt  pakweg  tachtig meter  lang en situeert zich volledig in de grenszone met het Vlaams Ge-west. “Het uitgraven zou in oktober al  kunnen,”  zeggen  ze  bij  Brussels Leefmilieu  (BIM),  “maar  we  willen de  aannemer,  die  lange  tijd  geduld heeft moeten tonen in dit complexe aanbestedingsdossier,  niet  pushen. Hij  mag  het  graafwerk  inpassen in  zijn  planning  van  eind  2010  en januari  2011  en  het  combineren met  andere  werkzaamheden  bij het  moeras.  Ook  al  ligt  het  nieuwe 

bufferbekken  in  Zellik,  waarop  de bypass  aansluiting  vindt,  al  bijna klaar.”Ze  kunnen  trots  zijn,  de  verschil-lende ‘milieuwerkers’, met name de adminis tratie  Leefmilieu  Brussel (BIM)  en  de  milieuvereniging  Na-tuurpunt, meer bepaald de afdelin-

gen Asse en Brussel. Het Brusselse luik  van  het  Molenbeekvallei-pro-ject heeft goed tien jaar voortgekab-beld.  Dit  jaar  geraakte  het  in  een stroomversnelling,  mede  door  een 

EU-toelage  en  overleg  tussen  ge-westen en gemeenten aan beide zij-den van de natuurlijke grens die de Molenbeek  is.  Het  Interreg-project van  de  EU  (voor  interregionale  sa-menwerking)  heeft  300.000  euro veil  voor  de  stroomopwaartse  Mo-lenbeekvallei;  Leefmilieu  Brussel 

moet  nog maar evenveel  bijpassen. Daarnaast is er nog geld nodig voor het  deel  Moeras  van  Ganshoren (ook  onderdeel  van  de  Molenbeek-vallei),  zowat  100.000  euro.  Daar 

lenbeek maakt een en ander duide-lijk. Over de grens,  in Zellik  (Asse), wordt  werk  gemaakt  van  een  groe-ne,  recreatieve  en  ecologische  cor-ridor  die  Bettegem,  het  Droogveld (natuurgebied  van  Natuurpunt)  en het  Maalbeekdal  verbindt  tot  het Zellikse  Molenbeekvalleitje.  Dat omarmt het nieuwe Kerremansbos, de  boomgaard  van  Natuurpunt  en de huidige, open Molenbeek tussen Ganshoren en Zellik  ( foto). Aquafin legt  de  laatste  hand  aan  een  open bufferbekken  bij  de  Pontbeeklaan. Het  bekken  vervangt  de  collector waar buizen samenkwamen van de Maalbeek uit het westen en de Mo-lenbeek  uit  het  zuiden  (Taborberg, Dilbeek).  Hier  zal  het  bron-  en  he-melwater  voortaan  van  het  afval-water  gescheiden  worden.  Het  ge-scheiden aanbieden van dat ‘schone’ water  en  rioolwater  op  de  gewest-grens biedt oplossingen voor de Mo-lenbeekvallei  op  Brusselse  grond. “De  vroegere  bocht  van  de  Molen-beek,  die  helemaal  verland  is  door een gebrek aan watertoevoer, krijgt nu alleen water van het Laarbeekje, een bijbeek afkomstig uit het Laar-beekbos,”  legt  Meerschaut  uit.  “Ei-genlijk zijn er destijds hydraulische kunstgrepen uitgehaald om de Mo-lenbeek niet volledig droog  te doen staan.”Ook voor de verder gelegen moeras-sen van Ganshoren en Jette zou dit verse  zuivere  water  een  geschenk zijn.  In  eerste  instantie  zal  de  bio-diversiteit hierdoor beter ontwikke-len, in het bijzonder de moerasflora. Orchideeën  en  slangen  zullen  er wel bij varen. Maar om het propere water  na  de  buffervijver  te  kunnen koppelen  aan  de  Molenbeek  (in Ganshoren),  was  het  lang  wachten op  de  nodige  vergunningen.  “Tus-sen nu en vijf jaar hopen we de beek volledig  bovengronds  te  hebben  tot het  einde  van  fase  1  in  het  Boude-wijnpark  (Heilig-Hartlaan);  aan de  Wemmelsesteenweg  ligt  al  een nieuwe  duiker,”  willen  ze  bij  Leef-milieu  Brussel  nog  kwijt.  “Het  wa-ter zal dan ongehinderd van de bron (Elegem)  over  Dilbeek,  Berchem, Zellik,  Ganshoren  en  Jette  kunnen vloeien,  en  dit  met  ‘proper’  water vanaf  het  bufferbekken.  We  wach-ten  wel  nog  op  de  garantie  dat  de koppeling  van  het  schone  water  in Vlaanderen  (Tieboutstraat)  correct is gebeurd.”� Jean-Marie�Binst

“De natuurlijke loop van de Molenbeek bracht de gewesten bij elkaar, de regelgeving hield ze jaren uiteen”

BD

W R

EGIO

maakt de bypass onderdeel van uit. “Het zal de natuurlijke  loop van de Molenbeek  zijn  geweest  die  beide gewesten  bij  elkaar  heeft  gebracht, terwijl  de  regelgeving  de  gewesten uiteenhield,”  zegt  Jettenaar  Erik Meerschaut,  die  het  project  van  de Molenbeekvallei  bij  Natuurpunt volgt. Een veldbezoek langs de Mo-

LAKEN – Het is een oud zeer: de vijvers van het koninklijk kasteeldomein van Laken worden onvoldoende bevoorraad door water. Het gevolg is (over)last van stagnerend water, en gevolgen voor flora en fauna. De Molenbeek inschakelen om te vijvers te helpen bevoorraden is een optie die al bestudeerd werd. Zeker nu vanuit Vlaanderen ‘schoon’ water de beek extra gaat voeden (artikel hierboven), zou dat plan op de middellange termijn weer op tafel kunnen komen.“Het dossier zit nog in een primaire fase,” zegt Leefmilieu Brussel (BIM). “Om van de Molenbeek tot de koninklijke vijvers te geraken, moeten er buizen gelegd worden. In een sterk verstedelijkt gebied is dat niet evident.”In elk geval liggen de plannen klaar. “Alles hangt af van de politieke prio riteiten,” zeggen ze nog bij Leefmilieu Brussel. “Als het Molenbeek-dossier tien jaar heeft aangesleept, dan zal er makkelijk vijf jaar overheen gaan vooraleer dit dossier voorbereid, goedgekeurd en uitgevoerd geraakt.”� JMB

Koning heeft last van brak water

GANSHOREN – Als het beleid niet meer te veel meandert, kan de Molenbeek over vijf jaar weer bovengronds stromen, van aan de gewestgrens met Zellik tot het laagste deel van de Molenbeekvallei in Jette. Rond de jaarwende wordt er begonnen met het uitgraven van een bypass-beek die Brussel met Vlaanderen verbindt. Daarmee kan er weer schoon water de stad in.

BDW 1251 PAGINA 11 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010 ADVERTENTIE

Hoe drie tramlijnen, bus-, fiets- en auto-verkeer stroomlijnen op het drukke Mei-serplein? Met een tunnel, of zonder? En hoe dit doen met een beperkt budget? Dat is de opdracht waarover de studie bureaus Buur en Stratec zich al een tijd het hoofd breken. Hun is nu gevraagd om een nieuw idee te onderzoeken.

Minister van Openbare Werken en Vervoer Brigitte  Grouwels  (CD&V)  houdt  de  vinger op  de  knip.  Ze  vindt  een  tunnel  onder  het Meiserplein  een  geldverslindend  project. Tussen  honderd  en  tweehonderd  miljoen euro:  daarmee  kunnen  nuttigere  projecten worden uitgevoerd, vindt ze. Maar Grouwels werd teruggefloten door de Brusselse rege-ring.Het  studiebureau  Buur/Stratec,  dat  vijf scenario’s  heeft  uitgewerkt  om  de  ver-keersknoop  op  Meiser  te  ontwarren,  is  nu gevraagd  om  er  een  zesde  uit  te  werken. Grouwels maakt zich sterk dat ze de prijs al 

heeft  kunnen  drukken:  “Het  is  verbazend hoe snel de prijs al zakt als  je maar vertelt dat  het  project  er  niet  komt,”  zei  ze  vorige week  in  de  commissie  Infrastructuur  van het Brussels parlement.Daar is ook duidelijk geworden wat dat zes-de te onderzoeken idee is. Het wordt er een waar Schaarbeek al langer op aandringt, en het vermijdt dat er tramlijnen moeten wor-den  aangelegd  in  de  Chazallaan  of  Papa-verstraat. Het zou een ondergrondse tram-tunnel  annex  station  worden  waarbij  tram 25  (vanuit  de  Rogierlaan  aftakking  naar rechts),  de  toekomstige  tram  62  (vanuit  de Rogierlaan aftakking naar links) en tram 23 (rechtdoor op de middenring) gecombineerd worden in een groot project. Over enkele we-ken zou er duidelijkheid moeten zijn over de kostprijs. Grouwels waarschuwde al dat die hoe dan ook hoog zal blijven. “Een tunnel-versie-light kost honderd miljoen. Daarmee kunnen we heel wat andere projecten finan-cieren.”� SVG

Meiser: het zesde spoorSchaarbeek > Tramstation onder het drukke plein?

Sinds 2007 heeft Berchem een samenwer-kingsprogramma met de arrondissements-gemeente Grand Dakar in Senegal. Jaarlijks, en  om  de  beurt,  bezoeken  afgevaardigden van de gemeenten elkaar daar en hier. Het onderzoeksbureau  C2L  werkte  een  Lokaal Ontwikkelingsplan (LOP) voor Grand Dakar uit  om  de  beleidsprioriteiten  af  te  lijnen: werkwijzen,  budgetten,  middelen  (techni-sche behoeften en arbeidskrachten), oplos-singen en planning zijn omschreven, onder meer  op  het  vlak  van  afval(water)beheer, verkeerssignalisatie,  ontzanding  van  trot-toirs,  parkeerbeheer,  straatverlichting  en wegdekstabilisatie.Onlangs  is het LOP vertaald naar een Ge-meentelijk  Investeringsplan  (GIP),  dat  het dagelijks beheer van Grand Dakar moet hel-pen sturen. Nu komt het er nog op aan ook de  financiering  (die  ontoereikend  is)  rond te  krijgen.  Een  vijftigtal  ‘verenigingen’  die ambachtslui ondersteunen (metselaar, me-canicien,  meubelmaker,  drukker,  juwelier, verwerker van lokale producten), vragen om een  hefboomfinanciering.  Dat  werkkapi-taal kan van Europese finan ciële instellin-gen en/of van de Senegalese overheden ko-men. Een lokale, nog op te richten spaar- en 

Retourtje SenegalSint-Agatha-Berchem > Gemeente helpt besturen Grand Dakar

Jaarlijks zoekt Grand Dakar de Berchem-naren op, of omgekeerd.

© G

EM

EE

NTE S

INT-A

GATH

A-B

ER

CH

EM

NIEuW MAMMAcAfÉ IN lAkEN

LAKEN – Elke eerste zaterdagmiddag van de maand kunnen kersverse en toekom-stige mama’s, met of  zonder kinderen,  terecht  in het Mammacafé  in het gemeen-schapscentrum Nekkersdal voor een babbel over slapeloze nachten, borstvoeding, potjestraining, eerste keer naar de crèche en andere besognes van  jonge moeders.  Ze  worden  er  onthaald  door  vrijwilligers.  Het  Mammacafé  is  een  onderdeel  van Reddie  Teddy,  de  kinderzorgservice  van  de  Socialistische  Mutualiteiten.  Meer  op  02-515.04.72.� HUB

HAllOWEEN IN kOEkElBERG

KOEKELBERG – Op woensdag 27 oktober kunnen de Koekelbergse kinderen Hallo-ween vieren in het Sportcentrum Victoria. Op het programma staan een ballonnen- en goochelshow, grime en een vieruurtje. Inschrijven op www.koekelberg.be.� HUB

TElE

XREG

IO

-- sociale groene lening --

Een lening tegen O % JKP* zodat iedereen

kan isoleren

www.leefmilieubrussel.be Info 02 775 75 75

* BIM Kredietbemiddelaar - Inschrijvingsnummer 211883 - Gulledelle 100 te 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe - CREDAL Lener - Erkenningsnummer 210315 - Aalststraat 7 te 1000 Brussel - Lening op afbetaling met *Jaarlijks Kostenpercentage 0%, onder voorbehoud van aanvaarding van de bijzondere voorwaarden waaronder 1.201€ netto-inkomen/maand voor een alleenstaande en 1.392€ netto-inkomen/maand voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (inkomens verminderd met het bedrag van de maandelijkse hypotheekaflossing of huur en/of met 181€ per persoon fiscaal ten laste), of 30.000€ bruto-inkomen/jaar voor een alleenstaande en 60.000€ bruto-inkomen/jaar voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (plafond verhoogd met 5.000€/jaar indien de aanvrager jonger is dan 35 jaar en/of per persoon fiscaal ten laste) - Min. 500€ <> Max. 20.000€ - Informatie en voorwaarden bij Leefmilieu Brussel - BIM.

Info : 02 213 38 31

kredietinstelling  (Mutuelle  d’Épargne  et  de Crédit) zal het geld beheren. Daarvoor moest eerst  een  coöperatieve  vennootschap  met beperkte  aansprakelijkheid  en  sociaal  oog-merk (cvba-so) in Berchem opgericht worden. Daar kan al het geld van Europese financiers  naartoe,  vooraleer het  richting Grand Dakar gaat.� JMB

BDW 1251 PAGINA 12 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010B

DW

REG

IO

Ziehier het Jetse schaduwkabinetJette > Oppositie trekt verenigd ten strijde

De verenigde oppositie: (vlnr.) Hafida Draoui, christine Rouffin, clara Quaresmini, Halima Amrani, Mounir laarissi, André liefferinckx, Mohammed Errazi, cyrille Segers, fouad Ahidar, charles-Henri Dallemagne, Hannes De Geest. Enkele leden ontbreken.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Nu zondag gaat de Cultuurdienst naar het Mu seum voor Anatomie en Embryologie in het Erasmus-ziekenhuis (ULB). Een buiten-kansje.

Het museum op de afdeling Anato-mie  en  Embryologie  van  het  ULB-ziekenhuis  is  onbekend  voor  het grote publiek – en zo is het ook be-doeld: het museum blijft bewust low profile.  “De  hoofdopdracht  is  dan ook  geneeskundig,  niet  cultureel. De  omvangrijke  collectie  aan  orga-nen, beenderen en andere menselij-ke onderdelen is in de eerste plaats bestemd  voor  wetenschappers  en studenten, vaklui of vaklui in spe.”Ook  u  en  ik  zijn  welkom,  maar  al-leen  in  groep  en  op  afspraak.  Een uitgelezen  kans  is  het  bezoek  deze zondag,  24  oktober,  van  de  Ander-

lechtse  Cultuurdienst.  Die  wil  ook de  minder  bekende  plekjes  van  de gemeente verkennen.De  rondleidingen  in  het  museum worden  verzorgd  door  de  universi-taire  docenten  zelf.  Dokter  Serge Van  Sint  Jan  is  er  een  van:  “De rondleidingen gebeuren heel vraag-gestuurd. Bij het begin van de rond-leiding vragen we de deelnemers wat ze precies willen zien, want de col-lectie  is  zo  ruim  dat  je  onmogelijk alles kunt bekijken.”� BS

Rondleiding op zondag 24 oktober (verzamelen om 14 uur aan ULB-gebouw G, Lenniksebaan 808). Maximaal dertig deelnemers: reserveer uw plaatsje op 02-558.08.99 of cultuur@ander-lecht.irisnet.be

Rondje ‘lichaam en organen’Anderlecht > Op bezoek bij Anatomie & Embryologie

ADVERTENTIE

kabinet  op,  het  college Horizon 2012. Het initiatief komt van de PS, die niet bij de pakken wilde blijven zitten. “We willen samen een sterke oppositie  vormen.  We  verdelen  de taken zodat we de beslissingen van de  meerderheid  beter  kunnen  con-troleren. We zullen geregeld met de Jettenaren communiceren over onze bevindingen en in juni 2011, enkele maanden voor de volgende gemeen-teraadsverkiezingen,  maken  we  de balans van het collegebeleid op,” zei voorzitter Cyrille Segers van de Jetse PS  bij  de  presentatie.  Dallemagne houdt  bijvoorbeeld  alle  kwesties rond veiligheid en wijkcontracten in de  gaten,  Werrie  heeft  zich  de  be-voegdheid  Financiën  toegeëigend, Christine  Rouffin  (PS)  gaat  over mobiliteit en sociale zaken en Fouad Ahidar  volgt  het  collegebeleid  in-zake  Nederlandstalig  onderwijs  en personeel. Op de achtergrond duikt ook Werner Daem weer op, ex-SP.A en  nu  PS.  Hij  zetelt  in  een  begelei-dend comité.

‘Gemoord en geschoten’De  frustratie  van  de  oppositie  over het  beleid  van  de  huidige  meerder-heid  is  groot.  “Het  budget  voor werkgelegenheid  bedraagt  amper 24.000 euro, terwijl er volgens onze berekeningen  200.000  euro  uitge-geven zal worden aan muurfresco’s. En  dat  voor  een  gemeente  met  een werkloosheidsgraad  van  25  pro-cent,” zei Segers. Voorts is er de verhoging van de on-roerende  voorheffing.  Vooral  Dal-lemagne en Werrie kunnen het niet verkroppen dat hun ex-fractiegeno-ten, “die zich daar altijd tegen verzet hadden”, in december plots instem-

den  met  een  flinke  stijging  van  de opcentiemen. Ook laakt Dallemagne de  voortdurende  overschrijdingen van  de  budgetten  voor  openbare werkzaamheden  en  het  beleid  in-zake  ontwikkelingssamenwerking. “Sommige  projecten  zijn  niet  goed doordacht  en  worden  slecht  be-heerd. Het lijkt meer een excuus om op reis te kunnen gaan.”En dan is er de onveiligheid. Dalle-magne:  “Jette  staat  te boek als  een kalme  woongemeente,  maar  tegen-woordig wordt hier ook gemoord en geschoten.  De  burgemeester  doet niets.  Hij  heeft  overal  een  uitleg voor en weigert te reageren op onze voorstellen. De PS heeft geprobeerd om  ertegenin  te  gaan  en  is  nu  ver-vangen door docielere mensen.” Ook voor SP.A is de veiligheid een heikel punt.  “In  de  zeven  jaar  dat  ik  hier woon,  is  de  onveiligheid  alsmaar groter  geworden.  Jongeren  worden lastiggevallen  op  straat,”  zegt  Ahi-dar.  “Waarom  komen  er  in  Molen-beek wel extra politiekantoren en in Jette niet? Als de burgemeester zijn verantwoordelijkheid  niet  neemt, zullen  we  zelf  de  zaken  in  handen moeten nemen.”Betekent  de  huidige  samenwerking dat de oppositiepartijen ook samen de  verkiezingscampagne  in  gaan? “Daarvoor is het nog te vroeg,” zegt Hannes De Geest, SP.A-voorzitter in Jette. “We gaan eerst kijken hoe dit initiatief uitpakt. In elk geval zijn de verkiezingen belangrijk. De huidige meerderheid doet alsof ze niet nodig zijn.  Open  VLD  heeft  al  de  belofte gekregen dat ze de volgende Vlaam-se  schepen  mag  leveren.  Laten  we die verkiezingen eerst afwachten.”� Bettina�Hubo

UITNODIGING

PHOS PRESENTSFilmpremière“The voice of

650 million times one”

EEN FILM VAN MARIJN POELSIN OPDRACHT VAN VSO NEDERLAND

03 - 11

De regisseur verzorgt zelf de inleiding, waarna enkele experts, de problematiek van HIV/AIDS en handicap in ontwikkelingslanden komen toelichten. Onder andere Dr. Samuel Tororei, een Keniaanse expert op het vlak van handicap en HIV/AIDS, komt spreken. Ook zal Washington Opiyo Sati, één van de hoofdpersonages uit de film, komen getuigen.

WOENSDAG 3 november 2010 om 19 uKaaistudio’sOnze-Lieve-Vrouw van Vaakstraat 811000 Brussel

DE TOEGANG BEDRAAGT 5 EURO

DE PLAATSEN ZIJN BEPERKT

Gelieve te reserveren via secretariaat@phos.be of via 02 421 24 33

Geboren worden in een ontwikkelingsland, een handicap hebben én dan nog besmet worden met HIV / AIDS. Regisseur Marijn Poels draaide een boeiende documentaire over een aantal moedige mensen die zelfs in deze situatie blijven opkomen voor hun rechten.

Platform Handicap en Ontwikkelingssamenwerking nodigt u uit om deze documentaire The voice of 650 million times one in première te komen bekijken. De regisseur verzorgt zelf de inleiding, waarna enkele experts de problematiek van HIV/AIDS en handicap in ontwikkelingslanden toelichten. Onder andere Washington Opiyo Sati, een hoofdpersonage uit de film, en Dr. Samuel Tororei, een Keniaanse expert, komen getuigen. Nadien volgt nog een feestelijke receptie met hapjes en drankjes.

n De toegang bedraagt 5 euron Plaatsen zijn beperkt. Gelieve te reserveren

via secretariaat@phos.be of via 02-421 24 33n De zaal is volledig toegankelijk voor

personen met een handicapn Aangepast vervoer van Station

Brussel Noord naar de zaal en terug kan voorzien worden. Ook tolken Vlaamse Gebarentaal zullen aanwezig zijn.

‘The voice of 650 million times one’

EEN FILM VAN MARIJN POELS

Woensdag 3 november om 19 uur

Kaaistudio’s Onze Lieve Vrouw van Vaakstraat 81

1000 Brussel

�

03/11

T er  herinnering:  al  kort na  de  gemeenteraads-verkiezingen  van  2006 

zat  het  er  bovenarms  op  tus-sen burgemeester Hervé Doyen (LBJ-CDH)  en  eerste  schepen Merry  Hermanus  (PS).  Doyen beweerde dat er met Hermanus niet te werken viel omdat hij al-les en iedereen voortdurend be-

kritiseerde en tegenwerkte. Vol-gens Hermanus was die kritiek noodzakelijk.De  gespannen  toestand  werd onhoudbaar,  Doyen  probeerde Hermanus op allerlei manieren buitenspel  te  zetten,  maar  dat lukte  niet.  Uiteindelijk  werd  in december  vorig  jaar  de  hele  PS uit de meerderheid geknikkerd, 

De Jetse oppositie vindt dat het schepencollege (LBJ, MR-Open VLD, Ecolo-Groen!) geld over de balk gooit en te weinig oog heeft voor problemen als veiligheid en werkloosheid. Daarom richten PS en SP.A samen met MR-oppositieleden Jean Werrie en Charles-Henri Dallemagne en het onafhankelijke gemeente-raadslid Claude Goujard een schaduwkabinet op.

waarbij  schepen  Hermanus  al  zijn bevoegdheden  kwijtraakte.  In  de plaats  kwamen  Open  VLD  en  twee van  de  vier  MR-leden  aan  boord. Jean  Werrie,  de  vroegere  fractielei-der van MR-Open VLD, die al sinds jaar  en  dag  een  oude  vete  uitvecht met  de  burgemeester,  mocht  niet mee  overstappen;  Charles-Henri Dallemagne  wou  uiteindelijk  zelf niet.  Ze  beweren  dat  zij  de  enige echte  MR  zijn  en  dat  ze  de  steun genieten van zowel het gewestelijke als het federale MR-hoofdkwartier.Nu zetten ze, samen met de andere oppositieleden  (met  uitzondering van  Vlaams  Belang),  een  schaduw-

BDW 1251 PAGINA 13 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010B

DW

REG

IO

Het plan van de gemeente Vorst om 214 bomen te vellen langs de Neptunus-, Ulysse-, Tele-machus- en Penelopelaan, is helemaal in dui-gen gevallen. Buurtbewoners dienden tijdens het openbaar onderzoek bezwaar in. De ge-meente stelt nu een nieuw dossier op en hoopt de bewoners tijdens een informatievergadering eind november te overtuigen van de noodzaak van de beslissing.

Het  is niet de eerste keer dat het vellen van bo-men  tot  massaal  protest  van  de  buurt  leidt.  In Ukkel,  bijvoorbeeld,  veroorzaakte  de  beslissing om de bomen in de Molièrelaan te vellen, tot he-vige oppositie van de omwonenden. Bomen vellen ligt nu eenmaal gevoelig,�en dat beseft bevoegde schepen Annie Richard (Ecolo) heel goed. Tegelijk geeft ze grif toe dat het nooit tot deze procedure-slag had moeten komen.Het  aanvraagdossier  van  de  gemeente  voor  het vellen van de bomen stond op los zand. “Uit het rapport  blijkt  helemaal  niet  dat  alle  214  bomen zouden  moeten  sneuvelen.  Het  klopt  natuurlijk dat een deel van de bomen ziek is, maar ze daar-om allemaal vellen is een brug te ver.”Richard geeft toe dat het dossier verre van water-dicht was, en ze ontloopt haar verantwoordelijk-

heid daarvoor ook niet. “Het klopt dat het dossier nergens naar leek. Zo ontbraken er in de plannen essentiële elementen, zoals het eventuele verlies van  parkeerplaatsen  of  wegversmallingen,”  zegt de  schepen  onomwonden.  “We  moeten  daarom helemaal  opnieuw  beginnen,  met  allereerst  een grondige studie van de huidige staat  van de bo-men  en  een  duidelijk  globaal  plan  met  oog  voor alle  aspecten  van  de  mobiliteit  en  de  impact  op het landschap.”De eis van de buurtbewoners om slechts een deel van de bomen te vellen, veegt Richard van tafel. “De  grote  meerderheid  vormt  door  hun  slechte staat  een  gevaar  op  de  korte  of  op  middellange termijn  en  moet  dus  geveld  worden.  De  bomen die nog in een goede staat verkeren, worden ook geveld.  Die  zouden  anders  de  ontwikkeling  van de  nieuwe  bomen  kunnen  verhinderen.  Ook  om esthetische  redenen  is  het  noodzakelijk  om  alle bomen nieuw aan te planten. Dit is een politieke keuze die ik ondanks het protest blijf verdedigen,” zegt Richard vastberaden.De buurtbewoners blijven strijdvaardig. Met een petitie  hebben  ze  al  zo’n  zeshonderd  medestan-ders  achter  zich  om  hun  geliefde  bomen  te  red-den.� Bruno�Schols

kapvergunning weer naar afVorst > Buurt wint procedureslag voor het behoud van 214 bomen

De schepen houdt voet bij stuk: “Een politieke keuze die ik ondanks het protest blijf verdedigen.”

© IV

AN

PU

T

Het parkeerplan oogst kritiek. Te snel en ondoordacht, te duur en gebrekkig gecommuniceerd, is de kritiek van Ecolo en CD&V. Ondertussen zijn in Kuregem geldgleuven van parkeermeters dichtgestopt met kauwgum.

Het  gemeentelijk  parkeerplan  werd vorig  jaar  goedgekeurd,  meerder-heid tegen oppositie. De belangrijk-ste kritiek was toen dat het plan on-doordacht was en onvermijdelijk tot problemen  zou  leiden.  Die  proble-men komen nu aan het licht. Walter Vandenbossche  (CD&V,  oppositie) wijst  erop  dat  in  een  gemeentelijke folder  stond  dat  Anderlechtena-ren  met  een  bewonerskaart  in  heel Anderlecht  konden  parkeren.  “Nu blijkt dat ze alleen in hun eigen zone en  het  centrum  gratis  parkeren.  In andere  zones  worden  ze  onterecht beboet.” Ook Philippe Debry (Ecolo), de  vorige  schepen  van  Mobiliteit, vindt dat de gemeente overhaast  te werk  is  gegaan.  “Ze  zijn  verder  ge-gaan  dan  het  plan  dat  ik  destijds heb  gelanceerd,  maar  bewoners 

zijn  er  nog  niet  klaar  voor.  Men had  beter  een  aantal  wijken  eerst geëva lueerd.”  Debry  wijst  ook  op een gebrek aan communicatie in de straten zelf. “Aan de grens van elke zone staat of het een rode, groene of blauwe  zone  is,  maar  dat  is  veel  te weinig. Het zou logischer zijn als in elke straat de regeling duidelijk ge-signaleerd is.”De  nieuwe  schepen,  Mustapha Akouz  (PS),  wijst  erop  dat  de  be-woners  grondig  geïnformeerd  wer-den via de gemeentekrant en dat er plannetjes  werden  verstuurd  met een  duidelijk  overzicht  van  wie  in welke  zone  moet  betalen.  “Zeggen dat inwoners niet geïnformeerd zijn, is flauwekul,” zegt hij. “De oppositie zoekt spijkers op laag water.”Ondertussen  zijn  in  Kuregem  de geldgleuven van een aantal parkeer-meters  besmeurd  met  kauwgum. “Of de gemeente hiervoor opdraait? Nee,  in  de  beheersovereenkomst met  de  firma  hebben  we  een  om-niumverzekering.  Zulk  vandalisme komt  trouwens  overal  voor,”  zegt Akouz.� BS

Te duur, ondoordacht (en ’t zit potdicht)

Anderlecht > Kritiek op gemeentelijk parkeerplan

FASTENAEKENS

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

Gentsesteenweg, Sint-Jans-Molenbeek, ca. 1922-’23.

Gentsesteenweg, Sint-Jans-Molenbeek, 22 juli 2007, 10.35 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 24

december in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

De  vzw’s  Bral  en  Inter-Environne-ment  Bruxelles  en  het  Buurtcomité Maria-Christina/Koningin/Stefa-nia willen dat Brussels minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V)  de  plannen  voor  de  her-aanleg  van  de  Havenlaan  aanpast. Volgens  het  huidige  ontwerp  wordt maar  een  klein  stuk  van  de  laan versmald  en  moeten  er  een  aan-tal  platanen  sneuvelen.  Ook  is  het de  bedoeling  dat  onder  het  nieuwe 

wegdek  een  zware  betonlaag  gego-ten wordt. “Dat  is duur, en je krijgt op die manier een enorme niet-wa-terdoorlatende oppervlakte,” zeggen de organisaties. Volgens hen zijn de plannen  nog  altijd  gebaseerd  op  de komst  van  het  distributiecentrum Bilc naar de buurt. Nu dat  idee van de  baan  is  en  er  dus  geen  massa vrachtwagens te verwachten is, wil-len  ze  dat  de  plannen  voor  de  Ha-venlaan bijgesteld worden.� HUB

‘Havenlaan moet anders’Brussel > Protest tegen heraanleg met veel beton

BDW 1251 PAGINA 14 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Tinne Van der Straeten (Groen!) in het spoor van Tim Jackson: “We moeten weg van het consumentisme.”

© M

AA

RTE

N C

AN

NA

ER

TS

Analyse > Tinne Van der Straeten over Welvaart zonder groei

‘Op naar een economie die de toekomst aankan’

Bij elke verkiezingscampagne – en dat was bij de federale verkiezingen niet anders – wordt politici gevraagd hun standpunten rond werkloosheid en armoede te verduidelijken. Als je enkele campagnes meedraait, be­kruipt je het ongemakkelijke gevoel dat niet alleen de vragen dezelfde blijven, maar ook de antwoorden. Alsof verkiezingen telkens een ac­tiemoment zijn in een periode van voortdurende standstill.Toch is er hoop. De economische crisis, de ineenstorting van het fi­nanciële systeem in 2008, maar ook de confrontatie met de gevolgen van klimaatverandering maken dat de debatten meer en meer over het eco­nomische systeem zelf gaan.Paul De Grauwe, 3 maart 2010, Knack: “De kern van het macro-economische probleem vandaag is de economische groei. Als die kan wor-den opgetrokken, dan zal zeer snel aan de werkloosheidscrisis en de cri-

sis van de overheidsfinanciën een halt kunnen worden toegeroepen.” Tradi­tionele economen, zoals De Grauwe, verwachten alle heil van voldoende groei alleen. Zonder groei geen ba­nen, geen welvaart.Tegenover deze traditionele strek­king winnen andere inzichten steeds meer veld. Een daarvan is dat van Tim Jackson, de voorzitter van de sectie Economie van de Britse Sustainable Development Commis­sion. In zijn boek Prosperity without growth (Welvaart zonder groei) wijst hij op de nefaste gevolgen van groei, maar stelt hij ook het concept zelf in vraag. Blinde groei leidt tot het opsouperen van onze grondstoffen in een sneltreinvaart en zorgt niet noodzakelijk voor meer welvaart. Ook bij groei blijven inkomens­verschillen en sociale ongelijkhe­den bestaan. Duurzamer proberen te groeien, door efficiënter om te springen met grondstoffen en ener­gie bijvoorbeeld, is niet de mirakel­oplossing. Natuurlijk, als we minder grondstoffen verbruiken, dan zal er ook minder vervuiling zijn. Alleen

Tinne Van der Straeten.

wordt er nog steeds meer geprodu­ceerd en geconsumeerd, zodat het effect van de efficiëntieverbetering in absolute termen verloren gaat. Een blijvende welvaart is maar mo­gelijk als onze economie functio­neert binnen ecologische grenzen en de groeidwang verlaten wordt, zegt Tim Jackson.Vorige week werd het Armoede-rapport 2010 voorgesteld. Meer dan een kwart van de Brusselaars leeft in armoede. Drie kinderen op de tien leven in een gezin waar niemand werk heeft. Brussel telt meer dan honderdduizend werklo­zen. Het zijn maar enkele vaststel­lingen. Een en ander leidde tot de aankondiging van een Actieplan Armoedebestrijding door de minis­ters Grouwels en Huytebroeck. In

het parlement werd er geanimeerd, maar helaas bijwijlen ook vrij in­houdsloos over gedebatteerd. Elke Roex schreef in De Standaard dat het Brusselse politieke landschap hervormd moet worden tot een werkbaar, efficiënt en spaarzaam geheel. Als we abstractie maken van het politiek gehakketak tussen meerderheid en oppositie, dan zijn er vaststellingen en oplossingen te over. Blijven ze niet te veel steken in evidenties? Zouden de inzichten van Jackson geen betere basis zijn om onze Brusselse economie te herij­ken, wat veel noodzakelijker is?Jacksons aanbevelingen steu nen op twee grote assen, de aanpas­sing van ons economisch model, met name een structurele transitie naar koolstofarme, arbeidsintensie­

ve ac ti viteiten en sectoren. Hij hecht groot belang aan ecologische inves­teringen, zoals gebouwen energie­zuinig maken, infrastructuur voor openbaar vervoer, openbare ruimte (voetgangergericht, groene ruim­ten,...). Hierin investeren zorgt voor banen en vakmanschap.Maar ook de sociale logica moet veranderen, weg van het consumen­tisme. Het gaat dan over het aan­pakken van systeemgebonden on­gelijkheid en het versterken van het sociaal kapitaal. Inkomensverschil­len zorgen voor minder levensgeluk, een slechtere gezondheid, hogere sterftecijfers. Concreet gaan het dan over de hoogte van minimumuitke­ringen en minimumlonen, toegang tot onderwijs, antidiscriminatie­wetgeving, misdaadbestrijding,...Duurzame welvaart creëren voor de Brusselaars impliceert dat we een economie uitwerken die de toe­komst aankan. Tim Jackson zegt dat dat iets is voor slimme, jonge eco­nomen, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. De voorstellen van Jackson die ik hierboven uit zijn boek heb overgetikt, klinken niet wereldvreemd. Ze zijn embryonaal aanwezig in Brussel. In politieke voorstellen die niet uitgevoerd ge­raken, maar ook in de concrete wer­king van tal van verenigingen. Het komt erop aan dit hoger te tillen – ‘een actieopdracht creëren’ noemde Bleri Lleshi het in De Morgen. Daar heb je dan misschien wel die jonge, slimme economen voor nodig.Op 31 oktober 2009 liet Paul De Grauwe in De Standaard optekenen: “Twintig jaar geleden dacht ik dat de markt zichzelf wel zou bijsturen. Nu niet meer. Dat is een belangrijke verschuiving in mijn denken. Twintig jaar geleden waren er ook al econo-men die niet geloofden dat de markt zelfregulerend was. Alleen werden ze niet serieus genomen.”Vandaag het groeiconcept in vraag stellen wordt nog niet altijd serieus genomen. We maken ons ervan af door te spreken over duurzame groei. Dat gaat voorbij aan het idee dat we onze economie wel degelijk kun­nen bouwen op andere parameters, en zo zorgen voor meer welvaart en meer gelijkheid. Het vereist een an­dere instelling. Alleen een andere instelling zal zorgen voor andere vragen, en vooral andere antwoor­den tijdens de volgende electorale campagnes. Pas dan zal er echt iets veranderd zijn.

� Tinne�Van�der�Straeten

Tinne Van der Straeten was fede-raal parlementslid voor Groen!

Tim Jackson, Welvaart zonder groei – Economie voor een eindige planeet, uitg. Oikos/Jan Van Arkel/EPO, 14,95 euro

Debat over Jacksons boek, met Tinne Van der Straeten, Aviel Verbruggen (energie- en milieu-econoom), Karel Lowette (Voka Brussel), Jim Segers (Mi-cronomics/City Mine(d)) en moderator Dirk Holemans, woensdag 27 oktober om 20.30 uur in het Kaaithea ter, Saincte-lettesquare 20, 1000 Brussel (www.kaaitheater.be)

“Alsof verkiezingen telkens een actiemoment zijn in een periode van voortdurende stilstand”BDWOPINIE

BRUSSEL – Tinne Van der Straeten (Groen!) las Tim Jacksons boek Welvaart zonder groei en becommenta­rieert het voor BDW. “Ons ervan afmaken door te spreken over duurzame groei gaat voorbij aan het idee dat we onze economie kunnen bouwen op ándere parameters, en zo zorgen voor meer welvaart en gelijkheid.”

BDW 1251 PAGINA 15 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

BDWOPINIEbrusselnieuws.bedoor Anne Brumagne

Het is dat je op krantenpapier niet recht­streeks kunt doorklikken naar het web, want anders zouden we u, beste lezer, van op dit plekje in Brussel Deze Week meteen doorver­wijzen naar onze digitale zus/broer,www.brusselnieuws.be. Onze site steekt vanaf deze week in een totaal nieuw kleedje en mag nu echt helemaal naast de grote nieuwssites van het land staan.Bij de lancering in 2004 was brusselnieuws.be een bescheiden site waar naderhand een selectie werd gepresenteerd van wat in deze

krant of Agenda was verschenen of op FM Brussel en tvbrussel was uitgezonden. Vandaag, met een uitgebreid journalistenteam, proberen we u op brusselnieuws.be al het nieuws uit Brussel zo snel mogelijk te signaleren en kunt u er een nog grotere selectie uit het aanbod van weekblad, radio en televisie herlezen, beluisteren of herbekijken. En gastcolumnisten bieden u er hun eigenzinnige kijk op de Brusselse actualiteit. Het leuke van het web is: u kunt het consulteren op uw laptop thuis of op uw computer op kantoor. Of dat nu hier in Brussel is, in een verre Vlaamse of Waalse uithoek of ergens aan de andere kant van de we­reld. Steeds vaker merken we dat de site ook dankbaar wordt geconsul­teerd en als bron gebruikt door journalisten van de nationale media, en daar zijn we erg blij mee (al hebben we dan natuurlijk graag dat ze ons ook als bron vermelden, maar alla).We zijn daar blij mee om de simpele reden dat we denken dat wij, die dag in, dag uit met onze neus op de Brusselse realiteit worden gedrukt, net iets genuanceerder over de hoofdstad kunnen berichten dan media die er verder van af staan. Dat we bijvoorbeeld niet alleen over de kom­mer en kwel in Molenbeek of Anderlecht berichten of over Marollen­moordenaars, maar ook over al die mensen in Brussel die de stad doen leven en – waarom niet eens dat cliché gebruiken? – doen bruisen. En ja, Vlamingen/Vlaamse Brusselaars/Brusselse Vlamingen spelen daarin een wezenlijke rol.Het zal al wel uit eerdere commentaarstukken uit deze krant zijn gebleken, dat we tamelijk bezorgd zijn over die vaak ongenuanceerd negatieve en veel te sensatiegerichte berichtgeving over Brussel in Vlaanderen. Die draagt er bepaald niet toe bij dat de doorsnee Vlaming zijn hoofdstad in het hart gaat sluiten, of dat hij meer inzicht krijgt in grootstedelijke problemen. Al te vaak wordt Brussel louter en alleen voorgesteld als een Franstalig en allochtoon probleemgeval.En jammer genoeg gebeurt dat ook veel te vaak in de toppolitiek.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Goed zo (1)

Het hoeven niet altijd klaag­ en zaagstukken te zijn. Bij dezen wil ik de regionale en lokale Brusselse beleidsma­kers feliciteren met, en danken voor, het Villo­initiatief. Nadat in luttele maanden twee van mijn fietsen gesto­len werden, en er een tot perte totale werd toegetakeld, stel ik mijn dagelijkse fietsvertrouwen in Villo. Het verhuursys teem werkt prima, de huurprijs is minimaal en de bolides op twee wielen zijn echt solide. Nu nog wat minder autocowboys op de weg, degelijkere fietspaden en extra autoloze zon­ en andere dagen, en fietsen in Brussel wordt nog een zaligheid.

� Wouter�Hessels,�Koekelberg

Armoede (1)

Als je jarenlang op grote schaal armoede importeert, en nog steeds blijft importeren, dan is het logische gevolg dat de hele bevolking begint te verarmen. Bovendien krijgen de mensen het niet alleen financieel moeilijk; ook op sociaal, cultureel en intellectueel vlak gaat de sa­menleving er door de verarming op achteruit.Momenteel is de verarming nog een probleem van de grote steden. Maar het probleem zal zich onvermijdelijk uitbreiden, eerst naar de middelgrote en vervolgens naar de kleine steden. Zolang de beleidsvoerders de instroom aan armoede niet willen stoppen, zullen de inspannin­gen van al de organisaties die armoede bestrijden, een druppel op een hete plaat blijven. Stoppen met het creë­ren van nieuwe armoede is al een eerste stap in de goede richting. Wie het schoentje past, trekke het aan. � Stefan�De�Roo,�LDD�Brussel,�Laken

Armoede (2)

Een lezersbrief die BDW meer zal storen dan boeien, over de teloorgang van de democratie door onkunde en het populisme van hen die zich politici noemen, en de teloorgang van Brussel door de ogen van een getuige die 65 jaar in Brussel woont. Enkele aspecten zijn: asielbe­leid, armoede en onveiligheid.Ik verdenk de ‘politici’ die zich deze materies eigen ge­maakt hebben, ervan mensenhandelaars en maffiosi te verrijken door hen de kans te geven wettelijk en met de hulp van gespecialiseerde advocaten via zeer vindingrij­ke misdaadorganisaties ‘asielzoekers’ en ‘gezondheids­toeristen’ langs alle mogelijke toegangswegen (lucht, bus, trein, water) naar België te lokken. Deze ‘asielzoekers’ worden begeleid naar de OCMW’S en andere ‘geldleverende’ organisaties; ze moeten wel plusminus 70 procent van wat ze over de jaren ontvan­gen, afgeven. Dat leidt dan weer tot banditisme en rond­slingerende ‘families’, in stations, metropunten en langs de openbare weg. Men vormt ook bedelaarsorganisaties die de rechten van het kind aan hun laars lappen. Indi­viduele asielzoekers en hulpbehoevenden zonder geld of connecties kunnen niet meer hier geraken – sukkelaars blijven sukkelaars. Zelfs de zogenaamde familiehereni­gingen gebeuren deels tegen betaling (cf. internet).Grote vraag: (...) waarom zwijgt de pers? Zijn er nog jour­nalisten? Bang van termen als ‘racisme’ en ‘democratie’? De democratie wordt gefnuikt. De oudere en zwakkere bevolking – in België geboren, gewerkt en getogen – van verschillende oorsprong verarmen, omdat zij niet we­ten welke sleutel op welke deur past. Het centrum van Molenbeek, delen van Anderlecht en Elsene zijn concen­tratiewijken waar geen van de landstalen nog gesproken wordt en waar het ’s avonds écht gevaarlijk is, zowel bui­ten als in de metrostations. Het antwoord dat ik van een

politieagent kreeg, was: “Maar madame, ge weet toch dat ge daar ’s avonds moet wegblijven.” Tramhokjes zijn ge­deeltelijk verwoest, er slingert zwerfvuil rond, krassen, graffiti, enzovoorts. Triestig om te zien en te ruiken. Mijn indruk is dat politici er alleen op uit zijn een Eu­ropees ambt te veroveren (dat betaalt beter) en alleen aan hun eigen macht, positie en welzijn denken. Ze schermen met taalproblemen om de echte problemen te verdoezelen. België wordt stilaan een lege doos, die door Europa in de steek gelaten zal worden. Instellingen verhuizen door de verloedering en de onveiligheid. En de families van hen die het allemaal lieten gebeuren, zullen veilig en wel zitten.

� Rita�Reygaert,�Sint-Agatha-Berchem

Goed zo (2)

De gemeente Vorst publiceert vier keer per jaar een info­blad. Het werden zestien bladzijden A3­formaat in kleu­rendruk. Gaarne melden wij goed nieuws ook eens. De artikelen in het herfstnummer zijn, op één artikel na, opvallend zeer goed in de twee talen opgesteld. Meer­dere Vlaamse vrienden alhier verheugen zich hierom. Vroeger was de tweetaligheid van het Vorste infoblad eerder beperkt. Daarom een proficiat aan het gemeente­bestuur. Doe zo voort!� Herman�A.O.�Wilms,�Vorst

Onafhankelijk

In een debat in Terzake zei N­VA­volksvertegenwoordi­ger Ben Weyts het nog eens onomwonden: “Het eind­doel van de N­VA is een onafhankelijk Vlaanderen als lidstaat van de Europese Unie.” En hij voegde er nog aan toe: “Maar daar gingen de recente verkiezingen nu niet over...” N­VA kiest er dus voor om in deze fase van de politieke evolutie te onderhandelen over een tussenstap, de confederale staat. Daar zit natuurlijk hét onoplosbare probleem van de huidige onderhandelingen: N­VA kan enkel akkoord gaan met maatregelen die leiden naar het einddoel, het Onafhankelijk Vlaanderen, de andere par­tijen juist niet! De kiezers zouden het nochtans moeten weten: N­VA en VB hebben maar één belangrijk pro­grammapunt en dat is een onafhankelijk Vlaanderen. Want als ze dat kunnen bekomen, dan kunnen ze (den­ken ze) al hun andere punten verwezenlijken... Stemmen voor N­VA of VB is dus stemmen voor een onafhankelijk Vlaanderen. Voor een Vlaanderen zonder het onreine Brussel, zonder de verfranste Rand, met minder vreem­delingen, met meer ‘tradities’, kortom: voor een puurder Vlaanderen. Dat dit in het kader van de Europese Unie eigenlijk niet kan, zeggen ze er bij N­VA en VB niet bij.En dan worden we plots geconfronteerd met de resul­taten van de TNS­peiling (VRT/De Standaard), waaruit blijkt dat de Vlamingen helemaal niet voor een onafhan­kelijk Vlaanderen zijn – integendeel. Slechts 18 procent wil een onafhankelijk Vlaanderen: dat is minder dan de helft van de zogezegde Vlaams­nationalistische kiezers! Ruim 38 procent wil het behoud van de huidige federale structuur of zelfs meer centrale overheid. En 36 procent wil een federale staat met wat minder centrale overheid.Meer dan de helft van de N­VA­ en VB­kiezers heeft wel­licht een vorm van proteststem willen uitbrengen, maar ze hebben niet voor het belangrijkste programmadeel van die partijen gekozen. De Wever heeft hier allicht een verklaring voor: Mundus vult decipi, ergo decipiatur. Vrij vertaald: de kiezers moeten geholpen worden. Laten we ze dus helpen.

Freddy�Neyts,�voorzitter��Open�VLD-Brussel-Stad

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1251 PAGINA 16 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Architectuur > Bouwen voor Brussel etaleert Europese modelarchitectuur

Modellen voor een leefbare stad

L ovenswaardige architecturale prestaties, kent  u  er  veel  in  Brussel  uit  de  jongste kwart eeuw? Nu de stad op het vlak van 

bevolkingsgroei  en  verkeerscongestie  dicht-slibt,  is  het  vijf  voor  twaalf  om  stedenbouw-kundige  oplossingen  te  vinden.  Bozar  Expo toont in de tentoonstelling Bouwen voor Brus-sel  welke  transformaties  elders  wél  mogelijk 

waren. Met vijf zalen vol inspirerende model-bouw. Het lijkt of de cultuursector het heft in handen neemt en een tekeningetje maakt voor Vadertje Staat: ‘Kijk jongens, zo kan het! Doe maar  na.’  Klaar  en  duidelijk:  Bozar  Expo  wil de visie voor stadsontwikkeling aanmoedigen en  geslaagde  voorbeelden  voorhouden.  Want levenskwaliteit  bieden,  dat  wil  Brussel  ook.

Vandaar vijf thema’s, met tientallen architec-tuurvoorbeelden  in  maquettes  en  foto’s  en met  videobeelden  en  commentaren  van  top-architecten,  ja, zelfs van de Brusselse Bouw-meester.  Je  komt  werk  van  Zaha  Hadid,  Jean Nouvel  en  Norman  Foster  &  Partners  tegen in Europese groeisteden, maar ook van eigen bodem, met Robbrecht & Daem en Xaveer De Geyter voor projecten in Vlaanderen.

Eden BioDoordachte  architectuur  kan  een  positieve stimulans  bieden  in  een  stedelijke  context. En  dat  heeft  Brussel  nodig.  Er  is  het  pro-bleem  van  de  bevolkingsgroei,  de  migratie, de stadsvlucht van jonge gezinnen, het tekort 

Boven, vlnr.: Mirador, Madrid, MVRDV & Blanca Lleó; Souterrain Tram Tunnel, Den Haag, OMA. Onder, vlnr.: Eden Bio, Parijs, Edouard François; A8ernA, Zaanstad, NL Architects.

ToUR DE FLAGEy

ELSENE – Er gebeurt dagelijks zoveel bij de salamanderbanken, de bus- en tramhaltes,  de  waterspuwers  en  het frietkot  op  het  Flageyplein.  Het  zal dus niet opvallen dat veertig acteurs van  de  KVS  er  een  uit  het  leven  ge-grepen  verhaal  gaan  uitbeelden.  Bij de  in situ-choreografie  Tour de Fla-gey van  KVS  hoort  een  fotografisch performanceproject  van  C&H,  alles met steun van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie.  U  krijgt  de  live-scènes  te zien op zondag 24 oktober tussen 14 en 19 uur,  in acts van tel-kens tien minuten. Vanuit zes appar-tementen  die  op  het  plein  uitkijken, mag  u  ook  de  perspectieven  zoeken die op de Flagey-prentkaart Postcards from the future afgebeeld staan. Met de prentbriefkaart in de hand geraakt u binnen. En u mag ook zelf acteren tijdens Tour de Flagey, en uw perfor-mance herhalen en herhalen.� JMB

www.postcardsfromthefuture.be, www.kvs.be

DEFLo: TEN PROOI AAN SUCCES

BRUSSEL – De Brusselse misdaadau-teur-bankbediende  Luc  Deflo  (1958) zit na Jaloezie, eerder dit jaar, aan zijn tweede thriller vóór de Boekenbeurs. Met Prooi laat hij Brussel en Mechelen weer gretig versmelten. Een onveilige metrohalte  in  Anderlecht,  een  shop-ping center, enkele straten: in dat ka-der komen personages tot  leven... en gaan ze dood. Sinds Deflo met Pitbull in 2008 de Hercule Poirotprijs  – hét keurmerk  voor  Vlaamse  misdaadro-mans – kreeg, is de auteur gelanceerd en  kan  ook  een  Duits  publiek  zijn meeslepende  boeken  smaken.  Sinds zijn  debuut  Naakte zielen  (in  1999) snelt  Deflo’s  oeuvre  richting  twintig stuks.  Naakte zielen  en  Sluipend gif worden  nu  gebundeld  tot  één  bloe-derig  scenario,  verfilmd  door  MMG/Multimediagroep (van Flikken). Weer een  stap  verder  in  de  internationale waardering van de  toneel-, scenario- en thrillerschrijver.� JMB

Deflo, Prooi, Standaard Uitgeverij, 304 blz., 21,95 euro

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

BRUSSEL – Stel, alle holtes onder viaducten en bruggen worden ingevuld met sport- en spelterreinen en winkels. En een snoer van sociale woningen, van het type trekkershut, hangt langs de kades over het kanaal. Wat voor een frisse interactie zou die architectuur teweegbrengen in de stad! Gewoon even over de gewest- en landsgrenzen gluren, om inspiratie op te doen.

© R

oB

’T H

AR

T©

DA

VID

Bo

UR

EA

U

© H

AN

S W

ER

LE

MA

N©

LU

UK

KR

AA

ME

R

© D

oM

INIQ

UE

WE

HR

LI

BDW 1251 PAGINA 17 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

VLAAMS RADIo oRKEST EN KooR VERHUIZEN NIET NAAR GENT

BRUSSEL – Mogelijk nu vrijdag al bespreekt de Vlaamse regering het voor-stel  van minister  van Cultuur  Joke Schauvliege  (CD&V) om het Brussels Philharmonic (Vlaams Radio Orkest) en het Vlaams Radio Koor, in resi-dentie  in  Flagey  (Elsene),  gedeeltelijk  te  laten  fuseren  met  het  orkest  en koor van de Vlaamse Opera (Gent). Een ander deel van de Vlaamse Opera zou  in  deFil harmonie  ondergebracht  worden.  De  besparingsmaatregel – die volgens de minister ook kansen biedt tot synergieën en flexibiliteit – 

kwam er na overleg met de instellingen en vakbonden. Het fusieplan van de koren biedt de kans om een groot oratoriumkoor te creëren, iets waar-voor de huidige ensembles nu extra muzikanten moeten inhuren. Het VRO zou van 80 naar 140 musici groeien, groot genoeg voor twee kernen (ope-ramuziek  en  symfonierepertoire).  Van  een  verhuizing  van  het  VRO  naar Gent  (geïnsinueerd  in  De Standaard  van  13  oktober)  is  vooralsnog  geen sprake; het gaat alleen om het adres voor de maatschappelijke zetel.� JMB

aan openbare ruimte, de verkeersverzadiging, de  werkloosheid  en de  verstedelijking van de Rand. Andere (Europese en Belgische) steden hebben  er  een  antwoord  op  gevonden.  Laten we dus even over het (grens)muurtje gluren.In de vijf themazalen – demografie, stedelijke economie, mobiliteit, nieuwe wijken en open-bare voorzieningen – staat het bol van oplos-singen.  Elk  bouwproject  (gevisualiseerd  met maquettes)  wordt  toegelicht  met  een  techni-sche fiche die een lichtje doet branden.Neem  nu  de  zaal  Demografie.  Dat  de  bevol-king groeit en verandert in Brussel, is al langer bekend.  Jonge  gezinnen  ontvluchten  de  stad, op zoek naar betaalbaar wooncomfort. Gelijk-tijdig is er een bevolkingsgroei van zes procent (Brussel verwacht zelfs een groei van 8,2 pro-cent de volgende tien jaar), maar wel bij de be-staande en een nieuwe, lagere sociale klasse. Brussel heeft tegen 2020 vijftigduizend nieu-we  woningen  nodig,  vooral  sociale.  In  2007 bedroeg  de  sociale  huisvesting  8,4  procent van het volledige woonbestand in Brussel.  In Amsterdam  is  dat  55  procent,  in  Londen  25 procent  en  in  Parijs  16,  toch  nog  altijd  bijna het dubbele. Die achterstand valt niet snel  in te  halen  afgaand  op  het  beleid,  de  financiële prioriteiten en de migratie-instroom.Kijken we even naar Madrid. Tussen 2001 en 2006  stroomden  daar  bijna  een  half  miljoen mensen toe. Er volgde direct een bouwexplo-

sie,  met  315.000  nieuwe  woningen  in  uit-breidingsgebied.  Het  voorbeeld  van  Mirador (2005)  toont  een  sociale  torenflat  met  uit-sparing, die als reuzenterras op veertig meter hoogte  vrijheid  biedt  aan  de  bewoners.  Ook 

gezinnen van de middenklasse hoeven de stad niet te ontvluchten als ze privacy hoog op hun verlanglijstje zetten.In  het  Parijse  project  Eden  Bio  (2008)  ver-bouwde architect Edouard François een woon-blok  op  een  triest  plein  tot  middenbeuk  van twee nieuwe straten. Daarlangs lopen nieuwe terrassenhuisjes,  verbonden  met  loopbrug-gen over groenzones. Hier werd de gezellige, 

ouderwetse kleinschaligheid van een wijk op-nieuw opgezocht. Of toch liever de bijenkorf-drukte? Met appartementen, winkels, hotels, cafés en publieke  ruimten  in één groot  com-plex, zoals in de oude haven Kop van Zuid, in opbouw in Rotterdam, bijvoorbeeld.Hoe een openbaar gebouw de stad kan veran-deren, bewijst het Casa da Música (2005, Por-to), dat met een promenade de buurt met het terrasdak en -café verbindt. Zo komt iedereen toch eens in een cultuurtempel. Ook Jan De Vyl-der en kompanen brachten met de verbouwing voor theater LOD en dansgezelschap Ballets C de la B in de Gentse Bijlokewijk oud en nieuw, studenten,  passanten  en  artiesten  bij  elkaar. Openbare  ruimten  kunnen  de  perfecte  kata-lysator zijn om ergens nieuw  leven  in  te bla-zen. Wat het Centre Pompidou  in Beaubourg teweegbracht  in de  jaren 1970, heeft Brussel nog steeds niet nagedaan in vergelijkbare wij-ken,  zoals  rond  de  Slachthuizen  van  Ander-lecht. Ook waar een stad economisch in twee  gesplitst  wordt,  zoals  bij  het  Kaaitheater/de Citroën-garage,  of met de esplanaden  tussen Zuidstation  en  centrum,  kan  het  anders.  In Zaanstad  (bij  Amsterdam)  werd  het  viaduct – dertig  jaar  lang een parkeerzone – een ont-moetingsplek met winkels, sport- en speelter-reinen, een skating bowl en een parkje. Ieder-een lóópt ernaartoe.En dan zijn er nog de 19,5 procent werklozen 

(vooral  jongeren)  in Brussel, waarmee we ver boven  het  Europese  gemiddelde  uitkomen. Bedrijvencentra  kunnen  een  belangrijke  rol spelen, zoals het Hôtel Industriel Berlier langs de  Seine  in  Parijs,  waarin  nieuwe  tijdelijke projecten  opgezet  worden.  In  Brussel  zitten de  bedrijvencentra  doorgaans  verstopt  ach-ter  anonieme  gevels.  Of  de  Metal  Workshop Dynamo  in  Zürich  –  alles  open  en  bloot  op straat –, waar jonge metaalbewerkers opgeleid worden en een positief signaal geven aan pas-santen.Economie  en  mobiliteit  kunnen  ook  hand  in hand gaan, zoals in de Souterrain-tramtunnel in  Den  Haag,  waar  vijfhonderd  geparkeerde wagens  en  de  metro  bij  elkaar  komen.  Hier-door kwam bovengronds lucht en ruimte vrij voor winkel-wandelstraten.Bewijzen te over dat visionaire projecten best haalbaar  zijn,  ook  voor  wie  aan  Brussel  wil (ver)bouwen.� Jean-Marie�Binst

Bouwen voor Brussel – Architectuur en stedelijke transformaties in Europa van Bozar Expo, nog tot en met 28 november (gratis) in het PSK, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel. Dinsdag tot en met zondag van 10 tot 18 uur. Meer op 02-507.82.00 en www.bozar.be

In Madrid stroomden tussen 2001 en 2006 bijna een half miljoen mensen toe. Er volgde direct een bouwexplosie, met 315.000 nieuwe woningen

© A

RC

HIE

F B

DW

Grote foto: Metal Workshop Dynamo, Zürich, phalt Architekten. Kleine foto boven: Les Ballets C de la B/LOD, Gent, Architecten De Vylder Vinck Taillieu. Kleine foto onder: Im Viadukt, Zürich, EM2N.

© F

ILIP

DU

JAR

DIN

© R

AL

PH

HU

T

BDW 1251 PAGINA 18 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

Taal > Brussels-Bargoens woordenboek is uit

Zeg niet bouke, maar zeg korderikBRUSSEL – Op de eerste Dag van het Brussels Dialect werd het boek Bergades, Brussels Bargoens van Paul Van Hauwermeiren voor-gesteld. De lokale variant van het Bargoens – geheimtaal van dieven en trekkersvolk – heette in Brussel Bergades. Het woorden-boek is een heuse wegwijzer door een haast vergeten taalverschijn-sel.

De bewoners van de Marollen had­den een Bargoens woord voor al wie en al wat een rol speelde in hun om­geving en in hun dagelijkse leven. Het was een efficiënt communica­tiemiddel: een groepstaal, onver­staanbaar voor buitenstaanders.Het Bargoens werd ook in andere steden en contreien gebruikt, en werd telkens aangepast aan de loka­le behoeften. Het Brussels Bargoens ontstond tussen de twee wereldoor­logen. In feite is het geen echte taal. In Brussel was dat het Brussels, aangevuld zo’n vijftienhonderd spe­cifieke woorden die op z’n Brussels uitgesproken werden, maar niet in

het Brussels dialect voorkwamen: een leuseling is een oor, een bôis-kiet een kroeg, faam is honger, een blaf een ring, een tjes een hoofd, een knopsel een kurk. Elke Bergades­spreker kende er een honderdtal van.Het woordenboek Bergades, Brus-sels Bargoens wil die geheime taal

van de Brusselaars aan de vergetel­heid onttrekken en ze in zekere zin ook herwaarderen. Auteur Paul Van Hauwermeiren geeft ons meer uit­leg: “Toen ik zo’n tien jaar geleden met pensioen ging, besloot ik me bezig te houden met het Bargoens. In feite heb ik ‘vindersgeluk’ gehad door bij een vriend een boekje te

ontdekken. Wat bleek? Isidoor Teir­linck, de vader van Herman, heeft ooit een klein woordenboekje van het Bargoens geschreven. Dat moet dateren van 1882. Het ging om zijn werkexemplaar, dat hij heel zijn le­ven is blijven gebruiken om aante­keningen in te maken. In feite heeft hij er meer woorden bijgeschreven dan dat er oorspronkelijk in gedrukt stonden. Op een bepaald ogenblik las ik: ‘Hermant=Minnaert?’ Het bleek dat die Minnaert ooit over het Brussels Bargoens geschreven had. En – nu wordt het echt een detec­tiveverhaal – Paul Hermant was ei­genlijk een schuilnaam. Maar dank­zij het gekribbel van onze Isidoor Teirlinck kwam ik te weten dat die verwees naar een zekere Paul Min­naert, die Bargoense vormen in de Brusselse Marollen optekende of liet optekenen. Die ontdekking is de aanzet van mijn woordenboek geweest. Het was wat rommelig, want die Bargoense woorden wer­den niet in de Brusselse uitspraak opgeschreven. En ten tweede raakte ik uit de Nederlandse vertaling ook

niet altijd wijs. De Franse vertaling hielp soms, maar het was wel het Frans van een verfranste Vlaming. Mijn woordenboek is in feite een compilatie van het Bargoens, met de Nederlandse en de Franse vertaling, en dan heb ik daar nog het Brus­sels aan toegevoegd. Omdat ik geen echte Brusselaar ben, heb ik mij bij dat laatste laten bijstaan door mijn goede vrienden van de Academie van het Brussels. De lezer krijgt dus uiteindelijk een viertalige lijst voor­geschoteld. En die lijst wordt ook nog aangevuld met de nodige uit­leg waar sommige Bargoense, zeg maar Bergadese woorden vandaan komen.”Dat ne korderik in het Bergades een boterham is, wist zelfs ik niet.�� Freddi�Smekens

Paul Van Hauwermeiren, Bergades, Brussels Bargoens, uitg. Academie van het Brussels, 338 blz., 18 euro, bestellen op mquindek@skynet.be of 0496-16.49.95

In de Valkstraat of Builestroêt kregen de Marolliens een gedenk-plaat: “bon vivants dee geire plezeer mokte”.

© G

NU

FR

EE D

OC

UM

EN

TATION

LIC

EN

SE

. MIC

HE

L WA

L

ADVERTENTIE

BRUSSEL NODIGT UIT… JOU OOK ! RESERVEER NU JE TAFEL OP WWW.DAGVANDEDIALOOG.BE OF VIA 02/609 55 72AFSLUITMOMENT OP EEN BOOT

BRUXELLES VOUS INVITE.PASSEZ À TABLE! RESERVEZ VOTRE TABLE WWW.DAGVANDEDIALOOG.BE OU TEL 02/609 55 72CLÔTURE FESTIVE SUR UN BATEAU

BXL-BRUSSEL

SAM/ZAT 23/10/2010

14.30

JOURNÉE DU

DIALOGUE

Een initiatief van Regionaal Integratiecentrum Foyer Brussel – Une initiative du Centre Régional d’Intégration Foyer Bruxelles Met de steun van – Avec le soutien de: ARC Action et Recherche Culturelles, Agrupaçion Sur Cultural vzw, ACW Algemeen Christelijk Werknemersverbond, Amphora Epicerie Sociale, Arthis, Association des Femmes Angolaises, Axcent vzw, Begijnhofkerk / Le Béguinage, Bon vzw, Bru-taal, Buurtwinkel Samenlevingsopbouw, Casi-Uo, CBAI Centre Bruxellois d’Action Interculturelle, Ceprodiela asbl, Chiro, Citizenne, Club Culturel Belgo-Russe, Cultuur in Molenbeek, Dar al Amal, De Boekenmolen, Emecoj asbl, Familiehulp, FZO-VL Federatie van Zelforganisaties in Vlaanderen, FMDO Federatie voor Mondiale en Democratische Organisaties, Foyer des Jeunes, Gemeenschapscentrum De Pianofabriek, Gemeenschapscentrum De Rinck, Gemeenschapscentrum De Vaartkapoen, Gemeenschapscentrum Elzenhof, Gemeenschapscentrum Ten Weyngaert, Gemeente Sint-Jans-Molenbeek dienst burgerparticipatie, Hêbê asbl, Het Meervoud vzw, HOB Hoofdstedelijke openbare bibliotheek, Huis van het Nederlands Brussel, Huize Sint-Monika, IDkB Interreligieuze Dialoog van de kerk in Brussel, Internationaal Comité, Intercultural Dialogue Platform, Itinéraires AMO, Kuumba vzw, Kenniscentrum Woonzorg Brussel, Koerdisch Bureau voor Ontmoeting en Informatie, La Maison de la Participation, Le Manguier en fleurs, Link≈Brussel vzw, Lokaal Dienstencentrum het Anker, Lokaal Dienstencentrum Forum, Lokaal Dienstencentrum Harmonie, Lokale Politie Brussel West “Molenbeek”, Maison de L’ Amérique Latine, Maks vzw, Masjid Abedine (Pakistan Muslim Culture Center), Mes-tissages asbl, Moskee Al Khalil, Nyaramaraba production & la Talvère théâtre, Ovallo, Pigment vzw, Russisch Huis, Seniorencentrum, Sint-Jan de Doper kerk / Eglise Saint Jean Baptiste, Stad Brussel (cel Gelijke Kansen), SAMV Steunpunt Allochtone Meisjes en Vrouwen, VOEM Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims, Vormingscentrum Foyer

DAG VAN DE

DIALOOG

V.U

./E.R

.: L.

Mar

chi,

Wer

khui

zens

traat

25,

108

0 Br

usse

l

Centra Morele Dienstverlening

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette[Bus 14 halte Legrelle]tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

De geboorte van jouw kind, een huwelijk, een overlijden…

het zijn belangrijke momenten in ieders leven.

Velen voelen de behoefte om stil te staan bij dit

gebeuren. Je kan dit vorm geven door te kiezen voor

een vrijzinnige plechtigheid.

In het CMD kan je met hulp van een moreel consulent

deze plechtigheid uitwerken.

Unie Vrijzinnige Verenigingenwww.uvv.be

Het Centrum Morele Dienstverlening (CMD) is het

lokale contactpunt van de vrijzinnige gemeenschap.

Iedereen kan er terecht voor morele hulp, vrijzinnige

plechtigheden, informatie en vormingen rond

vrijzinnige waarden.

Het CMD wil de draaischijf zijn voor de lokale

Brusselse vrijzinnige organisaties en alle andere

geïnteresseerden.

Onze dienstverlening is kosteloos.

BDW 1251 PAGINA 19 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

Wat met dat indianenverhaal?

Koyaanisqatsi – The performance: remake op de planken van cultfilm uit 1982.

© JO

ÃO

BR

AU

NE

Gezien: Koyaanisqatsi – The per-formance van Ricky Seabra & Dirk Verstockt, op 16 oktober in de Kaaitheaterstudio’s.

Je mag van de geestelijkheid zeggen wat je wilt, de onschuldige paters van ons internaat gaven hun jonge­tjes elk jaar zonder morren uit han­den voor een bezinningsweekend dat door leken werd georganiseerd. Het was op een van die weekends dat ik voor het eerst de film Koyaanisqatsi zag. Koyaanisqatsi – Life out of ba-lance is de cultfilm uit 1982 van

Godfrey Reggio en Ron Fricke, die de mense­lijke activiteit en de bedenkelijke impact daar­van op Moeder Aarde in beeld brengt. De film, met de hypnotiserende soundtrack van Philip Glass, doet dat op zo’n effectieve manier dat hij eigenlijk niet meer zou moeten overgedaan worden om iedereen ervan te doordringen dat we de aarde om zeep aan het helpen zijn.Als Koyaanisqatsi vandaag gedateerd zou zijn, dan ligt dat vooral aan ons voortschrij­dende cynisme. Aan de film liggen bijvoor­beeld een aantal wijsheden en profetieën van de Hopi­indianen ten grondslag, waarmee je vandaag niet meer moet afkomen in een eco­logisch pamflet. Als we het tij alsnog zouden keren, dan zal dat niet ter wille van Moeder Aarde zelf zijn – wat voor de Hopi volstond als reden –, maar uit puur zelfbehoud.Sinds 1982 zijn verkeersstromen, consumen­tisme, industriële overexploitatie, energie­verkwisting en overbevolking exponentieel toegenomen, maar de verbluffende cinema­tografie van Fricke (een lange aaneenschake­ling van versnelde of vertraagde registraties van genoemde menselijke misdragingen) ver­beeldde die evolutie destijds al afdoende. De paradox is evenwel dat de esthetiek van deze apocalyptische prent, met de gehele mensheid in de rol van tragische held, nadien botweg is gerecupereerd om onze doorgeschoten rot­vaart naar de ondergang aan te prijzen. Sexy beelden van eindeloze verkeersstromen tus­sen wolkenkrabbers, van glamoureus consu­mentisme of van megalomane bouwprojecten zijn tot de populaire cultuur gaan behoren. Je verkoopt er vandaag cosmetica, videoclips, al­

coholpops en citytrips mee. Een nieuwe of verbijsterende vaststelling is dat niet, maar ze werd wel puik geïllustreerd met de tal­rijke YouTube­filmpjes die getoond werden in Koyaanisqatsi – The performance, de ha­chelijke onderneming van de Amerikaans­Braziliaanse performer Ricky Seabra en de Brusselse regisseur Dirk Verstockt om Reg­gio’s cultfilm dertig jaar later naar de scène te brengen.Behalve die filmpjes waarin de expliciete of impliciete invloed van de film Koyaanisqatsi zichtbaar is, zaten er nog een aantal beklij­vende momenten in de performance. Seabra vertelde hoe sommige indianen als ze reis­den, vaak enkele dagen halt hielden om hun zielen de kans te geven hen in te halen en zich met hun lichamen te herenigen. Gelet op de manier waarop wij ons vandaag de ziel uit het lijf reizen, zou zo’n hereniging een stuk moeilijker liggen. Seabra stelde onder meer voor om vliegtuigen te bouwen met een contemplatieve ruimte in een transpa­rante achtersteven met uitzicht op de ons achternareizende zielen. Met een mooi ver­haal over de imposante Talipotpalmen, die één keer bloesemen tussen hun dertigste en tachtigste verjaardag om dan te sterven, waagde Seabra het zelfs om enige considera­tie te vragen voor de natuur an sich. Seabra bediende bijwijlen ook een hoogtechnologi­sche toverdoos met touchscreen waarmee hij animatiefilmpjes genereerde die de dyna­mische esthetiek van de film Koyaanisqatsi mimeerde.Ondertussen speelden Daniel de Miranda en Nelson Latif ononderbroken indringende motieven uit de soundtrack van Glass, ver­mengd met de Braziliaanse blues ‘Moda’ op hun viola caipira. “Wat kun je hier verder nog over zeggen?” leken de tiensnarige gi­taren te vragen. En eigenlijk bleef het ant­woord op die vraag uit. Niet dat we de kun­stenaars wat voor verantwoordelijkheid dan ook toeschuiven, maar we hadden toch nog net iets meer verwacht dan de spitse beel­dencompilatie, de technologische aardig­heidjes en het poëtische enthousiasme dat Seabra & Verstockt ons hier boden.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

BRUSSEL – Oorverdovend plezant!: dat is het motto van de Dag van de Jeugdbeweging op vrijdag 22 oktober. Sjaaltjes en sympa-thisanten worden van zeven tot negen op de Nieuwe Graanmarkt verwacht voor een gratis ontbijt, decibelcompetitie, kamp-vuur, bakstapelen,... Sammy Raeymaekers, Chiroleider in Molenbeek, komt hier al wat kabaal maken.

Maar eerst vragen we hem: waarom moeten jongeren vrijdag nóg vroeger uit hun bed?Sammy Raeymaekers: “Het is hét moment om te tonen wat de jeugdbeweging voor jou betekent. Je leert andere jeugdbewegingen kennen en de jouwe promoten! Leuke dingen doen en de typische sfeer van rokjes, shorts, hemden en sjaaltjes. De attracties? De sjor­constructie: de jeugdbewegingen bouwen een tribune die bij elkaar wordt gehouden door sjortouw. Sjorren is een activiteit die in vele jeugdbewegingen een vast plaatsje heeft ver­worven. Bakstapelen: drankbakken stapelen. Doel: de hoogste toren! Decibelcompetitie: welke groep, afdeling, eenheid kan het luidst schreeuwen? Vuurkorf: een van die tradities is ook het maken van kampvuurtjes.”

Kampvuur�’s�ochtends,�geeft�dat�sfeer?Raeymaekers: “Absoluut! Aan een kamp­vuur zit zoveel gezelligheid. Het zal ongetwij­feld niet lang duren voor de eerste liedjes wor­den ingezet. Wat moet een mens meer?”

Oordopjes�misschien?Raeymaekers: “Er wordt op gelet dat de geluidsdrempels niet overschreden worden. Door de resultaten van de decibelcompeti­tie op een scorebord te zetten, hopen we dat jeugdbewegingen nadenken over de moeilijke, maar niet onmogelijke verhouding tussen la­waai en overlast.”

Waarom�is�de�jeugdbeweging�in�Brussel�een�must?Raeymaekers:�“Omdat het een middel is te­gen cynisme en angst. In de jeugdbeweging leer je dat elke vorm van verandering in de eer­ste plaats bij jezelf begint, maar samen ben je sterker, samen verleg je grenzen. Jeugdbewe­ging kruipt onder je vel! Bovendien is de Dag van de Jeugdbeweging in Brussel een unicum door haar tweetalige karakter, zowel tijdens de voorbereiding als op de dag zelf. Slaan de handen in elkaar: Chiro, Scouts en Gidsen Vlaanderen, IJD, Patro, FOS Open Scouting, Les Scouts, Les Guides, KSJ­KSA­VKSJ, Les Scouts Pluralistes en Wel Jong Niet Hetero. Zijn Chiroleden luxebeestjes die in gebouwen op kamp gaan en scouts stoere binken die de wilde natuur in trekken? Hoewel er natuurlijk verschillen zijn in ideologie – vaak historisch gegroeid –, vind je voor elk verschil zeker ook een gelijkenis.”� AD

www.dagvandejeugdbeweging.be, www.mouvementsdejeunesse.be

Jeugdbewegingendag!!!Jeugd > Vrijdag 22 oktober op Nieuwe Graanmarkt

14.00u onthaal met koffie • 14.30u -15.45u kortfilm met reflectie over ‘Armoede en tewerkstelling’sprekers: G. D’hondt, J. Bèghin, F. Leroy, D. Alliët

moderator: M. Trullemans • 15.45u officiële opening ambachtelijke winkel ‘ArtiZan’16.00u receptie & toespraken door minister B. Grouwels,

minister B. Cerexhe en I. De Naeyer • mogelijkheid tot bezoek aan onze ateliers • doorlopende tentoonstelling met werk van mensen binnen onze organisatie

vzw Atelier Groot Eiland Henegouwenkaai 29 1080 Brussel (S.J. Molenbeek) 02.511 72 10

vereniging voor sociale tewerkstelling, opleiding

en arbeidszorg: Atelier Groot Eiland is een project in

de sociale ecenomie die wil werk en kansen aanbieden

aan de meest kwetsbaren op de arbeidsmarkt om

tegelijkertijd ook armoede te bestrijden.

www.ateliergrooteiland.be

© A

teli

er G

roo

t Ei

lan

d

25 jaar

29 • 10 • 2010

vzw Atelier Groot Eiland

advertentie 125x178mmzww.indd 1 14-10-2010 22:44:15

Aan de ideale openbare bibliotheek zou je niet mogen merken dat je er zojuist bent binnengestapt. Toch niet aan de gebruikers, die niet zou­den mogen verschillen van wie je op straat ziet. Maar zo ver is het nog niet: voor (kans)armen is de drem­pel nog te hoog. De Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) stuur­de daarom de voorbije maanden al haar medewerkers op cursus bij Cedes, een centrum dat organisaties helpt die iets willen betekenen voor kansarmen.Samen met de bewoners van het

Klein Kasteeltje, het opvangcentrum van Fedasil, werd er een project met schrijfateliers uitgewerkt. Daar kre­gen ze geen termen voorgeschoteld als cultuurparticipatie en zo, maar konden mannen, vrouwen en kin­deren naar hartenlust hun verhaal, herinneringen of prangende vragen aan papier en andere materialen toevertrouwen. Zowel de ‘kasteel’­muren als die van de vestingen rond culturele instellingen worden op die manier wat naar beneden gehaald.Nog tot en met 5 november kunt u hun Letters from Brussels gaan be­

BDW 1251 PAGINA 20 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Tentoonstelling > Henry Van de Velde en de art-nouveauboekband in België (1893-1900)

Een turf Van de Velde

‘H enry Van de Velde was Antwerpenaar van ge­boorte, maar vooral een

Europeeër,” zegt een fiere Michel Wittock van Bibliotheca Wittockia­na, het museum van de boekband en de boekkunst. “In zijn Brusselse periode ontwierp hij het interieur en de meubels voor La Maison de l’Art Nouveau, de beroemde Parijse kunsthandel van Samuel Bing waar­naar de kunststroming genoemd is. Daarna verbleef Van de Velde dertig jaar in Berlijn en Weimar, waar hij directeur werd van de school voor kunst en kunstnijverheid, de voor­

loper van Bauhaus. In Nederland was hij raadgever van het verzame­laarsechtpaar Kröller­Müller. Terug in Brussel richtte hij La Cambre (ENSAV) op.”Van de boekbanden vertrekt er een lijn die lijkt door te lopen in de ont­werptekeningen, de schutbladen, maar ook in het behangpapier en de zilveren kandelaar, alles van de­zelfde hand. Een feest van herken­ning, maar ook van erkenning voor ‘reus’ Henry Van de Velde, die in België nog niet naar waarde wordt geschat. Dat vindt althans Werner Adriaenssens, de conservator van de

collectie Decoratieve Kunsten 20ste eeuw van de KMKG, die de waarde­volle kandelaar voor het eerst uitle­nen. De boekbanden konden het niet beter getroffen hebben, want ook de vitrinekasten van art­nouveaubroe­der Paul Hankar werden uitgeleend. Henry Van de Velde vernieuwde de boekband. Voortaan was er geen verwijzing meer naar de inhoud, de abstractie domineerde. De omslag die het meest in het oog springt, is de caleidoscopische in dieprood leder van het boek Exhibition of bookbindings uit 1898. Er zijn ban­den van Émile Verhaerens Petites

Literatuur > Schrijfproject van HOB en Klein Kasteeltje

Iedereen geletterdBRUSSEL – Medewerkers van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek en bewoners van het Klein Kasteeltje volgden samen schrijfateliers. Dat resulteerde in Letters from Brussels: terugverlangen in alle talen van de wereld. Nu te zien in de bibliotheek.

ADVERTENTIE

Breng uwhoofdstadop smaak.

pave�_cultuur_151x120mm.indd 1 12-10-2010 15:03:20

SINT-PIETERS-WOLUWE – Toen Michel Wittock het archief van de Brusselse boekbinder Paul Claessens aankocht, bleken er schatten bij te zitten. Zowaar tekeningen van architect-ontwerper Henry Van de Velde (1861-1957), waardoor nu met zekerheid tien boekbanden als Van de Veldes geïdentificeerd kunnen worden.

Door Henry Van de Velde ontworpen boekbanden. Rond 1896 verschijnen de eerste tekenen van de volledig abstracte lijn.

légendes uit 1900, van En symbole vers l’apostolat uit 1895 van dichter (en Van de Veldes studiegenoot) Max Elskamp, van een huwelijkscontract waarnaar op Sherlock Holmes­achtige wijze gezocht werd – maar u moet ze vooral zien. Ze worden getoond met de modellenalbums van het atelier Claessens en het ver­guldmateriaal, ijzers waarmee de vergulde lijnen – met vaste hand, verschrikkelijk moeilijk, volgens Adriaenssens – op de boekbanden werden aangebracht. De tentoonstelling is aangevuld met titelbladen van Van de Velde, con­certprogamma’s, de cover van de eerste jaargang (1893­’94) van Van nu en straks waarop de letters bok­kensprongen maken. Verrassend is dat niet alleen de omslag van Album de robes de dames door Van de Velde

© M

US

EU

M F

ÜR

KU

NS

T UN

D G

EW

ER

BE

ontworpen is, maar ook de jurken zelf.Laat u niet misleiden door het zwart­wit van de foto’s. Een staal­tje toont de kleuren van de tuinjurk: fel gespikkeld blauw, paarse golven, oranje bies. In 1896 realiseerde Van de Velde in Ukkel zijn villa Bloemen­werf, die hij tot in de puntjes zelf de­coreerde. Op foto’s zien we Van de Veldes vrouw, Maria Sèthe, poseren in de eetkamer, de hal, ostentatief met beeldje van Georges Minne of Van de Velde­deurklink.

Schoonheid voor iedereenEen paar neo­impressionistische zich ten laten zien dat Henry Van de Velde ooit als schilder begon. Na zijn toetreding tot de avant­gardistische groep Les XX in 1889 evolueerde hij naar iemand die volgens Adriaens­

BDW 1251 PAGINA 21 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Een herfstige groente, maar weinig bekend in ons land.

Pastinaak zou best symbool kunnen staan voor de ecologische landbouw. Velt, de eerbiedwaardige or­ganisatie voor ecologisch tuinieren, koos destijds de brandnetel als symbool. In die pioniersjaren dook overal waar ‘biologisch’ werd getuind, plots de pastinaak op. Mijn vader kocht in 1980 een boek van John Seymour, de toenmalige ecologische goe­roe. Het was in Vlaanderen zelfs uitgeroepen tot ‘Boek van de Maand’. Er is in dat boek veel gele­zen, maar tuiniers zijn we nooit echt geworden. Een mens kan niet alles worden.In dat boek komt de pastinaak regelmatig terug. Seymour had er wat mee. Wij hadden nog nooit van die groente gehoord. Moeder wist wel te vertellen dat hij in het Frans panais heette, maar wat een mens ermee deed...?De pastinaak noemen we ook wel witte wortel . Toch is het niet dezelfde soort. Pastinaak heet weten­schappelijk Pastinaca sativa , wortel heet Daucus carota : de wetenschappers plaatsen de twee zelfs in verschillende plantengeslachten. De wortelen zien er vrij gelijkend uit en lang geleden, toen de worte­len nog niet oranje waren, moet het verschil kleiner zijn geweest.De pastinaak is een tweejarige (schermbloemige) plant, maar hij wordt als eenjarige gekweekt (ten­zij men zaad wil, natuurlijk). Er zijn tegenstrijdige berichten over de afkomst van deze wortel. Som­mige bronnen zeggen dat hij met de Romeinen naar onze streken kwam, anderen schrijven dat het een inheemse plant genoemd mag worden. Feit is dat pastinaken lekkerder worden als ze in de kou worden gekweekt. Net als bij bijvoorbeeld spruit­jes gaat een plant die kou lijdt, suiker aanmaken in haar weefsels, als antivries. Met de terugkeer van de kou wordt de pastinaak dus pas lekker. Vandaar ook dat pastinaak nauwelijks voorkomt in zuiderse keukens. Zelfs de Franse gastronomie loopt er niet hoog mee op. Door de invloed van al die zuidelijke koks op onze eetgewoontes, en zeker sinds de aard­appel populair werd, is de pastinaak ook steeds meer uit het gezichtsveld verdwenen.

Behalve dan in Engeland. Op de Britse eilanden komt parsnip in heel wat streekgerechten voor. Een tijd geleden ging ik op zoek naar een pastinaak om eens mee te experimenteren en ik vroeg ernaar bij mijn favoriete groenteman op de markt. “Oei,” zei hij, “ik heb er vandaag geen mee, maar als ik in Uk­kel of Tervuren sta, dan mag ik ze nooit vergeten,

want de Engelsen vragen er altijd om.” Vandaar dus die heropstanding van de pastinaak

met het biotuinieren: John Seymour was een Engelsman! (De man stierf

in 2004 op negentigjarige leeftijd: misschien toch reclame voor zelf tuinieren?) Toch hebben wij één ge­bruik behouden dat naar de pasti­naak verwijst: de Gentse waterzooi. De typische smaak van dit gerecht

wordt bepaald door het gebruik van peterseliewortel. Peterselie is ook

een tweejarige schermbloemige met een penwortel, en de smaak van de peter­

seliewortel doet behoorlijk denken aan die van pastinaak, zij het niet zo zoet. Misschien

is de peterselie in Gent gebruikt als substituut voor een toen al verdwenen pastinaak, net zoals de kip de verdwenen vis in de Schelde moest vervangen?Wat doet men met pastinaak? In de literatuur zegt men: “Alles wat men met een wortel doet.” Maar dat is toch wel wat van het goede te veel. Voor wie, zoals wij, niet zijn grootgebracht met deze groente, is de smaak aan de sterke kant. Van een weeë zoetigheid waar ik alvast snel genoeg van krijg. In bouillons en pot-au-feu moet men hem spaarzaam gebrui­ken, anders smaakt álles naar de pastinaak. Maar zijn plaats in soep is verder welverdiend. Ook als gestoofde wortel of in de plaats van aardappelen bij een wildbereiding, bijvoorbeeld. De pastinaak was tenslotte een van die knollen en wortels waarmee onze voorvaderen zich voedden voor de komst van de pieper.Klassiek is ook het glaceren: men zet dobbelstenen pastinaak op in water met een klont boter en een le­pel suiker in een klein pannetje. Zachtjes laten inko­ken tot alle water verdwenen is, en dan goed roeren tot de gare pastinaakstukken bekleed zijn met een laagje karamel. Héél zoet! Het lijkt wel een dessert. Verder maakte Seymour er zelfs wijn van. Hij vond wijn van pastinaak de beste wijn die er was... na

druivenwijn, welteverstaan. Seymour was meer een levensgenieter dan een bio­fundamentalist. Hier een recept dat ik herwerkte van een kookboek van The National Trust (uit Engeland, uiteraard). Zij beginnen met een halve kilo pastinaak en één ajuin. Ik raad beginnende pastinaaketers aan de rollen om te draaien, of ten hoogste half om half pastinaak en ajuin te gebruiken. Alles in dobbelsteentjes hakken en aanstoven in ruim veel boter. Als de groenten gestoofd zijn en het vocht verdampt (open deksel), de inhoud van de ketel besprenkelen met bloem, die gaat met de boter een roux vormen, en later de soep dikken. Al roerend mengen met genoeg bouillon voor de gewenste hoeveelheid soep (en dikte). Krui­den met gedroogd basilicum (?) en verse koriander. Zout en peper naar smaak. De soep door de mixer halen en opdienen met een klutsje room. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Pastinaak

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

sens ging uitblinken in zowat alle domeinen van de toegepaste kunst. “Samen met Victor Horta en Paul Hankar was hij een van de spilfi gu­ren van de Belgische art nouveau, maar Van de Velde gaat veel verder. Ondanks het dominerende lineaire motief is bij Horta ‘de stengel’ nog herkenbaar ( “Ce n’est pas la fl eur, moi, que j’aime à prendre comme élé-ment de décor, c’est la tige,” zei Hec­tor Guimard over Horta, die hij zo bewonderde). Bij Van de Velde wordt de lijn zo abstract dat elke vegeta­tieve connectie afwezig is.”De eerste boekbanden herinne­ren nog aan de natuur, maar rond 1896 komen de eerste tekenen van de volledig abstracte lijn. Naar die typische Van de Velde­lijn deed Kathleen De Muer, assistente Kunstwetenschappen en Archeolo­gie aan de VUB, onderzoek. In zijn geschriften heeft Van de Velde het daar slechts vaag over, maar zijn

bedoelingen heeft hij wel duidelijk geformuleerd. Dat hij haast nooit signeerde, komt omdat hij vond dat ieder kunstwerk dezelfde intrinsie­ke kwaliteiten heeft: vorm, afmetin­gen en kleur. Hij betreurde het dat schilders en beeldhouwers sinds de renaissance uit waren op persoon­lijke roem en daardoor hun vakken­nis, die ze opdeden door gezamen­lijk aan publieke monumenten te werken, waren kwijtgeraakt. Kun­stenaars moeten zich weer spiege­len aan landarbeiders en primitieve volkeren, die het minst contact heb­ben met de ‘schone’ kunsten, zo las De Muer tot haar verwondering. “Want eigenlijk komt Van de Velde uit een bourgeoisnest. Het was zijn vrouw Maria Sèthe die de alterna­tieve kant aanbood. Van de Velde schreef dat kunst voor iedereen was en dat iedereen zich met schoonheid moest kunnen omringen.” An Devroe

Pastinaken worden lekkerder als ze in de kou worden gekweekt. Net als spruitjes gaan ze suiker aanmaken in hun weefsels, als antivries

kijken en lezen in de bibliotheek. Er werd gehoopt en terugverlangd in alle talen van de wereld, maar achteraf werd alles vertaald in de werktalen Frans, Engels en Neder­lands. De gedichten, mooi versierde brieven en mail art (kleine objec­ten die als brief de wereld worden ingestuurd) zijn ‘onverwachte ont­moetingen’, het thema van de Bi­bliotheekweek dit jaar. Verwacht

wordt dat deze ontmoetingen in de toekomst helemaal niet meer zo on­verwachts zullen zijn. AD

Letters from Brussels, tot en met 5 november (maandag en zaterdag 12-17 uur, dinsdag tot en met vrijdag 10-20 uur) gratis in de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek, Muntplein/Prinsenstraat 8, 1000 Brussel

hij, “ik heb er vandaag geen mee, maar als ik in Uk­kel of Tervuren sta, dan mag ik ze nooit vergeten,

want de Engelsen vragen er altijd om.” Vandaar dus die heropstanding van de pastinaak

met het biotuinieren: John Seymour was een Engelsman! (De man stierf

een tweejarige schermbloemige met een penwortel, en de smaak van de peter­

seliewortel doet behoorlijk denken aan die van pastinaak, zij het niet zo zoet. Misschien

is de peterselie in Gent gebruikt als substituut voor Nick

gen en kleur. Hij betreurde het dat schilders en beeldhouwers sinds de renaissance uit waren op persoon­lijke roem en daardoor hun vakken­nis, die ze opdeden door gezamen­lijk aan publieke monumenten te werken, waren kwijtgeraakt. Kun­stenaars moeten zich weer spiege­len aan landarbeiders en primitieve volkeren, die het minst contact heb­ben met de ‘schone’ kunsten, zo las De Muer tot haar verwondering. “Want eigenlijk komt Van de Velde uit een bourgeoisnest. Het was zijn vrouw Maria Sèthe die de alterna­tieve kant aanbood. Van de Velde schreef dat kunst voor iedereen was en dat iedereen zich met schoonheid

Tot en met 16 januari 2011 in Biblio theca Wittockiana, Bemelstraat 23, 1150 Sint-Pieters-Woluwe, 02-770.53.33, info@wittockia na.org, www.wittockiana.org. Kaartjes kosten 7,50 of 4 euro. Open van dinsdag tot en met zondag van 10 tot 17 uur. Catalogus: Pascal de Sadeleer, Henry Van de Velde – Art Nouveau Bookbinding in Belgium (1893-1900), uitg. Bibliotheca Wittockiana

Echtgenote Maria Sèthe poseert in Van de Velde-jurken en met Van de Velde-klink in de hand.

© B

IBL

IOTH

EC

A W

ITTO

CK

IAN

A

BDW 1251 PAGINA 22 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Sara en Alessandro, een jaar na de Woestijnvis-opnamen. Sara: “Soms zie ik mezelf zeggen: ‘Ik ga dit of dat nooit doen’, en dan moet ik vaststellen dat ik het ondertussen wél gedaan heb. We hebben dingen bijgeleerd over het leven, over de jongens, nieuwe ervaringen opgedaan. Je waarden veranderen, je wordt opener.”

D onderdagnamiddag,  het  bureau  van directeur Piet Vandermot. Alessandro en  Sara  spelen  verlengingen  voor  ons 

in  de  schaduw  van  het  Astridpark.  Hij,  van Italiaanse  afkomst,  zij  Italiaans-Tunesisch. Allebei  leerlingen  van  het  vijfde  jaar  Onthaal en  Public  Relations.  Ons  gesprek  verloopt  in het Nederlands. Voor hen had het gerust ook in het Frans of het Italiaans gemogen. Of, wat Sara  betreft,  in  het  Arabisch.  Sara:  “En  we krijgen ook nog eens Engels in de klas. Het is niet  alleen  tof,  zoveel  talen  kunnen  spreken, ik wil er ook echt iets mee doen. En dan: een goeie job en een gezinnetje.”Alessandro’s  grote  ambitie:  profvoetballer worden.  Hij  is  een  van  de  Purple  Talents  op 

school  en  spreidt  wekelijks  zijn  talent  ten-toon  bij  de  U17  van  paars-wit.  “Profvoetbal-ler worden  is écht wel mijn droom.  Ik doe al die inspanningen, school en voetbal, niet voor niets, hé.  Ik heb een doel  in mijn  leven en  ik ga ervoor. Makkelijk is het zeker niet. Dikwijls moet  ik  na  de  training  nog  naar  de  les.  Dan kom ik  in de klas aan, keimoe, adrenaline  in mijn lijf, en moet ik me toch proberen te con-centreren. Soms vraagt de leraar dan iets, net op  het  moment  dat  ik  bijvoorbeeld  aan  het denken ben: ‘Die pass heb ik toch wel mooi ge-geven.’ Dan val ik uit de lucht. ‘Ja... Wablief?’ Het is zo moeilijk om je te concentreren. Dat is ook niet mijn fout, hé.”Sara: “Ik speel geen voetbal, maar ik hou wel 

van sport. Joggen en fitness. Het gebeurt wel-eens dat we samen met de anderen naar Ales-sandro of Romelu gaan kijken, ja.”

SpannendHet is nu iets meer dan een jaar geleden dat de leerlingen  van  het  Sint-Guido-Instituut  ken-nismaakten met de camera’s van Woestijnvis. Alessandro: “In het begin was het van: ‘De ca-mera’s zijn er, een beetje oppassen.’ Oppassen met wat we doen, wat we zeggen.”Sara: “Maar na een maand of twee waren we het  wel  gewend,  alles  kwam  natuurlijk  over. Uiteindelijk: wat we nu zien, is de realiteit. Zo-als we zijn, zoals we ons gedragen. We spelen geen komedie, alles is spontaan. De meningen 

die we uiten, zijn onze meningen, we zijn niet in een bepaalde richting gedwongen of zo. Dat maakt het programma ook zo speciaal: al die culturen,  al  die  persoonlijkheden.  Ieder  zijn mening, ieder zijn manier van doen.”Alessandro: “Het is wel tof om jezelf zo op te-levisie te zien. Soms zie ik mezelf iets zeggen en denk ik: ‘Oei, heb ik dat echt gezegd?’”Sara:  “(lacht)  Het  maakt  het  ook  spannend voor ons. Wij weten echt niet vooraf wanneer we  aan  het  woord  gaan  komen  en  wanneer niet. Wat er gezegd zal worden. In welke epi-sode we aan bod komen, in welke niet. Vooral de eerste aflevering was het spannend uitkij-ken.  ‘Hoe  gaat  dat  er  allemaal  uitzien?’  We hadden ook niet verwacht dat het zo bekend ging worden, helemaal niet.” “Nu zijn we ook een jaar ouder dan bij de op-namen. Over sommige dingen denken we nu anders dan toen. Dan zie ik mezelf zeggen: ‘Ik ga dit of dat nooit doen’, en dan moet ik vast-stellen dat ik het ondertussen wel gedaan heb. Dat  is ook  logisch, denk  ik. We hebben din-

© M

AR

C G

YSE

NS

‘Jaar verder, jaar wijzer’Sara en Alessandro, De school van Lukaku

ANDERLECHT – Nerma, Amra, Gillian, Sara, Mohamed, Alessandro, Jordan, Salma: vertrouwde namen voor wie al eens afstemt op Eén. Ze geven een gezicht aan het Sint-Guido-Instituut. Een mooi gezicht. Van jongeren op weg naar volwassenheid, met open ogen en respect voor elkaars eigenheid en cultuur. Een gezicht aan Sint-Guido én aan Anderlecht, dat zo dikwijls door de nationale media wordt uitgespuwd. Mijn dochter Charlotte van 17 weet het te smaken. Ik ook.

BDW 1251 PAGINA 23 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

FREDDI SMEKENS

Taaid

A f en toe – of van taaid tot taaid zo-als we het hier zeggen – moeten we even bij ons woordje taaid stilstaan. 

Wanneer we het over een ver verleden heb-ben, gebruiken we, al dan niet met een ze-kere  nostalgie,  in den taaid.  Wie  nog  wat verder wil terugkrabbelen, kan het hebben over  in den aaven taaid  –  een  uitdrukking die aangeeft hoe relatief de Brusselaar den taaid  kan  inschatten  en  evalueren.  Want hoezeer ik mij er ook het hoofd over breek, in  het  Algemeen  Nederlands  zou  men  het nooit over  in de oude tijd hebben. Dat dus wat  het  verleden  betreft.  Alvorens  we  het over het heden hebben, werpen we even een blik op de toekomst.Een  optimistische  benadering  van  den taaid kunnen we verwoorden met uitdruk-kingen  als:  “W’hemme nog taaid genoeg”, en  natuurlijk  kan  ook:  “Ik hem nog taaid genoeg” of: “G’het nog taaid auver.”  In dat geval zal den taaid eerder onze vriend dan onze  vijand  zijn.  Wie  dat  optimisme  wat meer  pigment  wil  geven,  zegt  best:  “Alles op zaainen taaid!” Kwestie van den taaid de nodige afstand  te geven. Mijn vriend Wil-lem Frederik Hermans had er trouwens een mooie metafoor voor ontdekt. “Tijd is voor de Zwitsers,” schreef hij.We gaan even over naar de situatie waarin den taaid ons tot spoed aanmaant. Op zo’n ogenblik valt men in ons Brussels terug op: “’t Es taaid.” In het geval dat men eindelijk een antwoord op een vraag krijgt, pakt men uit met: “Awel, ’t es bekan taaid!”Wat  ons  Algemeen  Nederlandse  woordje soms betreft, stel ik mij overigens één klein vraagje, waarde  lezer. Temeer omdat er  in het  Brussels  twee  uitdrukkingen  van  pas kunnen komen om dat soms te verwoorden: vantaaid en van taaid tot taaid. Persoonlijk voel ik het zo aan dat van taaid tot taaid een hogere  frequentie  van  soms  aangeeft  dan vantaaid. Maar het is uiteraard aan de lezer om daarover te oordelen.Tot hiertoe hebben  we het over de veeleer optimistische  aspecten  van  taaid  gehad. Vandaar  dat  we  nu  even  de  haakjes  ope-nen, om ze zo vlug mogelijk weer te sluiten. Neem  nu  de  dooddoener:  “’k Hem gienen

taaid!” Uit ervaring weet ik dat die meestal in  de  mond  genomen  wordt  door  mensen die amper of nooit iets omhanden hebben. Mijn antwoord op zo’n domme uitspraak is steevast: “Mokt den taaid!” Wanneer men dan  als  nieuw  antwoord  krijgt:  “’k Hem gienen taaid vè taaid te moeke,” dan zit men uiteraard in een doodlopend straatje.Iets  vrolijker  dan:  “’k Hem gienen taaid” klinkt de uitspraak: “’k Hem taaid genoeg.” Maar hoe positief die uitspraak ook klinkt, waarde  lezer,  toch  heb  ik  geleerd  om  er voorzichtig  mee  om  te  springen.  Veel  rea-listischer  klinkt:  “’k Hem nog ’n betche taaid.”  Als  men  iemand  niet  wil  opjagen, komt:  “Pakt gerust aan taaid”  natuurlijk heel sympathiek over.Dat we het allemaal af en toe – of zelfs va-ker – over den taaid hebben, hoeft geen be-toog. Op dat gebied heb  ik ooit een mooie discussie  meegemaakt.  Toen  iemand  op-perde: “Taaid es geld,” kreeg hij onmiddel-lijk  lik op stuk met: “Da’s allemoe good en wel wa ge naa on ’t zegge zaait. Mo ni vè ’t ien of ’t ander, as ik no maain aaige zeen, moon ik zegge da ’k mier taaid hem as geld.” Of den taaid na vleegt of ni, we worden al-lemaal verondersteld om mè onzen taaid mei te goen.Een  andere  opmerking  die  ik  zou  willen maken,  is  dat:  “Ik goen die maainen taaid ni in steike” geen rechtstreeks tegenoverge-stelde heeft. Zo kan men niet gewagen van: “Ik goen doe maainen taaid in steike.” Na-tuurlijk zou het wel kúnnen, maar de lezer zal  met  mij  toegeven  dat  die  uitspraak  in het Brussels wat houterig overkomt.In  mijn  jongere  jaren  kreeg  ik  soms  de aanmaning:  “Ge meugt booite speile, mo ge moet veu den doenker binne zaain.” Dat tijdsbegrip  veu den doenker  heb  ik  nooit goed  kunnen  inschatten.  En  waarom  het nu juist veu den doenker moest zijn, al even-min. In den taaid dacht ik dat het zo moest zijn omdat de mensen bang zouden zijn om mij in den doenker teige te komme. Maar mè den taaid drong het stilaan tot mij door dat het  eigenlijk  om  mijn  veiligheid  ging.  Zo ziet men maar hoe relatief ons begrip taaid wel kan zijn.

gen bijgeleerd over het leven, over de jongens, nieuwe ervaringen opgedaan. Je waarden ver-anderen, je wordt opener.” 

De reactiesSara:  “Veel  mensen  vinden  het  programma heel leuk. ’s Avonds krijgen we vaak berichtjes: ‘Amai, dat heb je goed gezegd.’ Dat is wel tof. Aanvankelijk  was  dat  een  verrassing.  Ik  had tegen niemand buiten de school gezegd dat we op tv zouden komen, er zijn ook niet veel Brus-selaars die naar Eén kijken. Maar dan kreeg ik berichtjes: ‘Je bent op tv geweest!’ Dat had ik echt wel niet verwacht.  ‘Kijken  jullie daar al-lemaal naar?’ Ik heb tot mijn twaalfde in Boom gewoond, bij Antwerpen. Ook van daar heb ik berichten  gekregen.  Zelfs  van  leerkrachten van in de basisschool, op Facebook.”Alessandro: “Op een bepaald moment heb  ik een sms gekregen: ‘Ik heb je op tv gezien.’ Ik: ‘Wie  ben  je?’  Het  was  een  vriend  met  wie  ik 

in  het  tweede  jaar  op  school  had  gezeten  en die  ik  ondertussen  uit  het  oog  was  verloren. Ik heb ook al veel reacties gehad van mensen die  ik niet ken. Die mij een e-mail sturen op Facebook. Gewoon omdat je met je gezicht op televisie komt. Eergisteren nog vertelde mijn trainer dat zijn vrouw zei toen ze naar de afle-vering ‘Liefde’ zaten te kijken:  ‘Zie, zie, Ales-sandro geeft bloemen aan zijn lief. Daar moet ik bij jou niet van dromen!’ Plezant. Ik word er op Anderlecht door de andere spelers weleens op aangesproken. ‘Je bent wel een playboy’ en zo.  Ik  had  al  een  beetje  een  reputatie,  en  nu ziet iedereen dat.” Sara:  “Playboy?  Hij  is  nog  altijd  samen  met Nemra, hé. De 29ste al een jaar!”Alessandro:  “Mijn  vader,  bij  wie  ik  woon, spreekt  alleen  Frans  en  Italiaans.  Als  we  sa-men  kijken,  moet  ik  alles  vertalen.  Hij  vindt het best grappig, wat we allemaal doen en zeg-gen.”Sara: “Mijn mama kan niet altijd kijken. Maar ik  vertel  het  haar  dan  allemaal  achteraf  en soms  is  ze  echt  wel  fier.  Zolang  ik  niet  echt 

opval en geen domme dingen doe, vindt ze het goed. Daar waren we het bangst voor: ‘Ik hoop dat ik vandaag geen stomme dingen doe, dat ik mijn ouders niet ontgoochel.’ Je weet niet wat er gaat komen, soms heb je echt wel schrik om samen met je ouders te kijken. En uiteindelijk, hoe je thuis bent, is niet hetzelfde als hoe je in de schoolbanken bent.” “Bij mij is het vaak als ik iets zeg waar de men-sen hetzelfde over denken: ‘Amai. Het is goed dat je durft te zeggen voor de camera.’ Uitein-delijk  komen  er  in  de  tv-serie  onderwerpen aan bod waarover je met je ouders niet praat. En je durft dat dan voor de camera, terwijl  je weet dat niet alleen  je ouders, maar ook nog bijna een half miljoen andere mensen kijken.” Sara en Alessandro hebben ook veel bijgeleerd over de anderen op school.Sara: “Vorig jaar waren we al een hechte klas. Iedereen  had  elkaar  graag,  kwam  goed  over-een. Eigenlijk is er niet veel veranderd door het programma, maar toch hebben we bijgeleerd. Nu begrijp ik waarom die zus of zo reageerde in een bepaalde situatie.”Alessandro:  “Omdat  iedereen  zijn  mening heeft gezegd, alleen voor de camera terwijl de anderen er niet bij waren.”Sara: “Dan geven ze – als ze willen – echt wel hun  mening.  Wat  hem  of  haar  op  het  hart ligt. Soms kunnen we daar echt weleens van schrikken: ‘Oei, die denkt zus of zo.’ Het doet je beseffen dat je, als je met allemaal culturen samenleeft, dingen van anderen moet accep-teren. Ook als je het er niet mee eens bent.”Alessandro: “We krijgen ook vaak opmerkin-gen als: ‘Jullie zijn veranderd’ en van die din-gen. Gewoon omdat we op tv komen.”Sara:  “Sommige  mensen  denken  dat  we  een dikke nek krijgen. Maar dat is niet zo, we blij-ven  gewoon  onszelf.  Uiteindelijk  werden  we toevallig  gekozen  voor  het  programma,  dat was niet gewild. Het is niet dat we een casting zijn gaan doen om op tv te komen. Zulke reac-ties vind ik toch niet tof, zeker niet van mede-leerlingen die ons al jaren kennen. Mohamed bijvoorbeeld, die kijkt zelfs niet en dan zeggen ze: ‘Die is veranderd door het programma.’ Dat is niet mooi. Zijn familie kijkt, hijzelf niet om-dat hij geen tijd heeft. Hoe kunnen de mensen dan zeggen dat hij veranderd is? ‘Hij is dit, hij is dat.’ Terwijl het hem niet veel kan schelen wat er op tv komt.”� Karel�Van�der�Auwera

De school van Lukaku, maandag om 20.40 uur op Eén, tot en met 1 november

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PRO-MOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.53, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Piet Vandermot, directeur van het Sint-Guido-Instituut, is een tevreden man. “Het program-ma voldoet aan wat ik hoopte dat het zou zijn. Ten  eerste  omdat  TSO  in  het  juiste  daglicht wordt  gesteld  –  TSO,  dat  ik  liever  Toegepast Onderwijs  noem  dan  Technisch  Onderwijs. Net  als  de  A  in  ASO  in  mijn  ogen  niet  staat voor Algemeen, maar voor Abstract. Het ver-schil  tussen  de  twee  is  miniem,  veel  van  de leerplannen  zijn  dezelfde.  Je  hebt  kinderen die  houden  van  toepassing,  je  hebt  kinderen die houden van abstract denken. Is het een nu minder dan het andere?” “Ook  wilde  ik komaf  maken  met  dat gezever en  geleuter  over  Anderlecht.  Anderlecht  af-schilderen  als  de  onveiligste  gemeente  –  zo-als  te  pas  en  te  onpas  gebeurt  in  de  media, in  de  politiek  –  is  niet  correct.  Dat  leidt  tot frustraties, tot geweld. Ik woon hier al zestig jaar  en,  geloof  me,  Anderlecht  is  globaal  ge-nomen een aangename gemeente om te leven en te werken. En dat wou ik ook een beetje op tv brengen. Maar niet op  idyllische wijze. De werkelijkheid is de werkelijkheid. Zijn ze erin geslaagd? Ja, ze zijn erin geslaagd. Op een ob-

jectieve manier. Mooi, maar objectief.  Ik heb soms zelfs een traan moeten wegpinken. Om-dat ik het mooi vind, ja.”“Drie op de vier leraren stonden niet achter het idee  van  een  cameraploeg  op  school,  dag  in, dag uit. Maar ze zijn bijgedraaid. ‘Het is goed gegokt  van  u,  het  brengt  de  school  in  beeld zoals  ze  is.’  Wij  hebben  mondige  leerlingen. Het programma laat zien dat je in Brussel, als je echt wilt, een goede school voor Toegepast Onderwijs  kunt  uitbouwen.  Met  anderstalige leerlingen.”“Ik was het aanvankelijk niet eens met de ti-tel van het programma: De school van Lukaku. Ik heb niet één Romelu, ik heb 878 Romelu’s. Ik heb het pas geslikt nadat ik de twee eerste afleveringen  in  preview  gezien  had.  Ik  vind dat onze leerlingen het vrij goed doen op tv en dat ze vaak respect tonen voor elkaar en voor elkaars meningen. Als je dat kunt realiseren, dan heb je al veel gedaan. Dat is ook een rode draad in onze opvoedingsmethode. Ga op zoek naar wat je bindt, niet naar wat je scheidt.” �� KVdA

‘Ik heb hier 878 Romelu’s’

“Alessandro een playboy? Hij is nog altijd samen met Nemra, hé. De 29ste al een jaar!”

BDW 1251 PAGINA 24 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

UKKEL – Uren zat Filip De Brauwer (44) in de fitnesszaal, tot vervelens toe volgde hij een strikt voedingspatroon en ontzegde hij zichzelf dingen waar hij echt zin in had. Allemaal voor het perfecte lichaam. Het leverde hem een prachtig palmares en veel voldoening op. Maar ook één prangende vraag: “Hoe zou het zijn om doping te nemen?”

‘D ie vraag blijft tot op vandaag, vijf jaar nadat ik ben gestopt met competitie, door mijn hoofd spoken,” vertelt De 

Brauwer. “Ik heb altijd gehoord dat ik meteen tien kilogram zou bijkomen als ik doping zou nemen.  Toch  zou  ik  het  gevoel  eens  willen hebben  om  met  doping  te  trainen.  Het  blijft een vraagteken. Maar ik doe het niet, om mijn carrière in ere te houden. Anders stuiken al die dopingvrije jaren in elkaar. Ik heb er altijd naar gestreefd om er zo goed mogelijk uit te zien, op een natuurlijke wijze.”De  Brauwer  groeide  op  in  het  Oost-Vlaamse Zele,  waar  hij  al  op  twintigjarige  leeftijd  een fitnesszaak had. Wat begon als een manier om zijn lichaam te onderhouden, werd een passie. Een  tiental  jaar  geleden  kwam  hij  in  Brussel terecht om personal training te geven, voorna-melijk aan zakenlui.“Mijn  eerste  bodybuildingwedstrijd  was  in Dendermonde; ik was 23. Iets kleinschaligs. Ik won  meteen  en  vond  het  wel  leuk  om  op  het podium  te  staan  en  aandacht  te  krijgen.  Be-gin jaren 1990 sloot ik me aan bij de Natural Contest  Organisation  Bodybuilding  Belgium (NCOBB),  een  federatie  die  natuurlijk  en  do-pingvrij bodybuilden promoot.” Filip De Brauwer: ‘gezegend’ met een goede morfologie. © MARC GYSENS

Grote offers voor perfect lichaamBodybuilding > Filip De Brauwer draaide mee aan de wereldtop

Handboek van een voetbalprofessorANDERLECHT – Tot verbazing van velen schopte de ‘brave’ Ariël Jacobs (57) het in 2007 tot sportieve baas van RSC Anderlecht. De Diegemnaar heeft nu een boek uit. Meer dan een biografie is Tegen de stroom in een uiteenzetting over zijn visie op de sport en het trainerschap.

Wie wil graven  in het privéleven van de man Ariël  Jacobs,  zal  aan  dit  boek  niet  veel  heb-ben. Zijn passie voor de motor, zijn opleiding als vertaler of zijn verleden als ambtenaar bij de Permanente Vertegenwoordig van België bij de  Navo  komen  amper  aan  bod.  Alleen  wan-neer hij schrijft zich schuldig te voelen omdat hij het voetbal te vaak liet voorgaan op zijn ge-zinsleven, laat Jacobs even in zijn ziel kijken.Tegen de stroom in  is dus vooral een voetbal-boek. Aan de hand van anekdotes en sleutel-momenten  in zijn carrière schetst  Jacobs zijn visie op het voetbal en het werk van een trai-ner. De focus ligt vooral op de relatie van een coach met zijn spelersgroep, zijn staf, het club-bestuur en de media. Getuigenissen van onder 

meer  voorzitter  Roger  Vanden  Stock,  ster-speler  Mbark  Boussoufa  en  journalist  Frank Raes vervolledigen het portret van de vakman die Ariël Jacobs ontegensprekelijk is.Jacobs  gaat  in  op  de  rivaliteit  met  Standard, de  beenbreuk  van  Wasilewski,  zijn  moeilijke relatie  met  voorganger  Frank  Vercauteren  en zijn vermeende cynisme. Maar vooral over de opleiding van en het omgaan met jonge talen-ten zet hij graag een boompje op. Lang voor hij succes  oogstte  met  Romelu  Lukaku,  was  hij dan ook al jeugdcoach bij de Belgische voetbal-bond. Dat de starre hiërarchie van het Belgisch voetbal geen oren had naar zijn hervormings-voorstellen, zit hem nog altijd hoog.

VooroordelenDat  Jacobs  als  titel  Tegen de stroom in  koos, heeft  te maken met de vooroordelen waar hij bijna  heel  zijn  carrière  lang  mee  te  maken kreeg. Jacobs was in zijn jonge dagen een ge-vreesde spits bij Diegem Sport, maar voetbal-de nooit op het allerhoogste niveau – en dan word je in eerste klasse niet makkelijk serieus 

genomen. Bovendien kreeg hij al snel het etiket van ‘professor’ en ‘theoreticus’ en werd hij verweten te braaf te zijn en geen charisma te hebben.Dat  Jacobs  uiteindelijk  toch  succes boekte als  trainer  in eerste klasse, eerst bij het toenmalige RWDM en bij La Louvière,  later bij voetbal-grootmacht Anderlecht, bewees zijn gelijk. Toch rekent Jacobs in zijn boek met niemand af. Ondanks het succes is hij al-tijd zijn respectvolle en waar-dige zelf gebleven.

Laurent Vermeersch/www.brusselnieuws.be

Ariël Jacobs en Jan Mosselmans, Tegen de stroom in, uitg. Borgerhoff & Lamberigts, 222 blz., 21,50 euro

Voetbal > RSCA-coach Ariël Jacobs schrijft Tegen de stroom in

BDW 1251 PAGINA 25 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

In  1995  werd  De  Brauwer  Mister  Belgium van  de  NCOBB,  een  van  zijn  mooiste  titels. In 1999 werd hij tweede op het WK, het jaar erna haalde hij de titel binnen. “Dat was een grote  verrassing.  Ik  voelde  me  een  van  de smalste  deelnemers,  al  is  dat  niet  het  enige wat telt. Ik ben later ook nog Europees kam-pioen geworden.”“Op  het  einde  van  mijn  carrière  heb  ik  aan twee  Musclemania’s  in  Amerika  deelgeno-men.  Daar  kon  ik  me  meten  met  professio-

nals in een topcompetitie. In Miami werd ik vierde,  tijdens  een  prachtige  show:  een  van mijn mooiste ervaringen. Het jaar erna werd ik opnieuw vierde, maar ik had tweede moe-ten  worden.  Sponsorbelangen  en  vriendjes-politiek hebben me daar genekt. Na die com-petitie ben ik op 39-jarige leeftijd gestopt.”

GezegendNaast uren training in de fitness vraagt bo-dybuilden een strikt eetpatroon. Je moet con-stant op je voeding letten, en voor wedstrij-den volgen nog dieetfases. “Je moet zo vetvrij mogelijk  op  de  scene  staan,  maar  je  moet natuurlijk genoeg eten om energie te hebben. Dat  is  wat  contradictoir.  Het  is  een  van  de sportcategorieën  waarin  de  mensen  het  ge-

zondst  eten.  Ik  trainde  zes  dagen  per  week anderhalf  uur  met  gewichten  en  vijf  dagen  per week had ik cardiotraining. Ik was ama-teur,  maar  trainde  als  een  prof.  Bepaalde periodes  stond  ik op om kwart over  vier,  ik ging  om  kwart  voor  vijf  lopen  en  begon  te-gen zes uur te werken. Dat was wel extreem. De wil was zo groot, ik wist dat ik nog beter kon  worden.  Ik  heb  ook  wat  last  gehad  van blessures,  je  tast  nu  eenmaal  de  limieten van je lichaam af. Daarnaast moet je ook de juiste morfologie hebben. Daarin ben ik ge-zegend. Als je bijvoorbeeld korte benen hebt onder een groot bovenlichaam, gaat dat in je  nadeel  spelen,  vooral  op  internationaal  ni-veau. Wat een bodybuilder drijft, is het mooi-ste  lichaam te hebben. De mooiste atleet  te zijn.”Tijdens  een  bodybuildingwedstrijd  moeten de  deelnemers  hun  spieren  tonen  door  be-paalde poses aan te nemen. Na een groeps-optreden  stelt  iedereen  zich  apart  voor.  Er wordt  naar  allerhande  zaken  gekeken  zo-als  symmetrie,  vetpercentage  en  volume. “Je  traint  in  het  nemen  van  poses,  je  moet bepaalde  technieken  aanleren.  Je  moet  je spieren zo sterk mogelijk laten uitkomen. Je spieren  een  tiental  seconden  in  één  positie opspannen is intensief en vermoeiend.”Tegenwoordig  gaat  het  werk  voor.  “Ik  wil de  personal  training  nog  verder  uitbouwen. Toch  sluit  ik  niet  uit  dat  ik  nog  eens  in  de veteranenklasse  zal  aantreden,  voor  een  of twee  wedstrijden.  Maar  bodybuilden  vraagt zware  opofferingen,  op  alle  vlakken,  en  dat doe ik niet meer.” Tim Schoonjans

“Toch zou ik het gevoeleens willen hebben om mét doping te trainen”

De  voorzitter  van  Royal  Sporting  Club  An-derlecht  spreekt  tot  de  buitenwereld.  Ne-gen  filmploegen,  een  vijftigtal  journalisten en  vele  fotografen  staan  klaar  in  de  kleine perszaal aan de Théo Verbeecklaan. De ko-ninklijk verduidelijker moet het met minder doen.De  voorzitter  is  ontspannen,  maar  strijd-vaardig. Dat is hij altijd. “Ik word oud, maar ik  ben  nog  altijd  zeer  ambitieus,”  zegt  hij met een lach. Roger Vanden Stock is eerlijk, transparant en assertief. Hij neemt alle tijd voor de media. Klasse. Na de oplawaai tegen Standard heeft RSCA even de boot afgehou-den.  De  analyse  is  gemaakt  en  de  vastge-stelde  lijn wordt gevolgd. Dat zal de mana-ger  later  nog  eens  herhalen.  Of  Anderlecht de coach nog zal blijven steunen als hij tegen Cercle verliest? De voorzitter is formeel. Na-tuurlijk blijft Ariël Jacobs.De dag voor de wedstrijd tegen Cercle moet mijn jongste hockeyen tegen Léopold Uccle. Ze speelt op een ontiegelijk vroeg uur, half-negen  ’s  ochtends.  Van  mijn  goede  vriend, hockeyvader  Jacques,  verneem  ik  dat  ‘Le Léo’ de chicste club van het land is.Bij aankomst schrik ik me rot. Een geweldig terrein strekt zich uit tegen een heuvel. Het oude clubhouse  is een prachtige villa,  foto’s van de nieuwe kantine kunnen zo in Knack Wonen  gepubliceerd  worden.  Strak  design bepaalt  de  sfeer.  Grijze  meubels  en  her  en der  rode  tinten  die  de  functionele  ruimte vullen. Hierover is lang en goed nagedacht. De meisjes achter de bar serveren espresso van  de  fijnste  arabicabonen.  Op  het  dak van  het  mooie  gebouw  strekken  zich  drie gloednieuwe  tennisvelden  uit.  Twee  mooie hockeyvelden liggen er perfect onderhouden bij.  In  elke  hoek  torenen  imposante  licht-masten  hoog  uit  boven  de  velden,  waar  de dauw nog op ligt. Er is zelfs een elektronisch scorebord. Het is bijna idyllisch. Of hoe vol-

maakte  infrastructuur  kan  uitnodigen  tot sportbeoefening. Mijn tienjarige dochter ziet het ook. “Amai papa, dat is hier mooi, hé?”Alle  speelsters  en  spelers  van  Léopold  Uc-cle, van hoog tot laag, spelen in hemden met knopen,  vertelt  vriend  Jacques,  een  kenner en ooit – niet zo gek lang geleden – zelf een niet-onverdienstelijk  hockeyspeler.  De  we-kelijkse  wedstrijd  van  de  meisjescadetten van  White  Star  is  een  welgekome  afwisse-ling  van  mijn  passionele  job  bij  RSCA.  Ik moet de wissels doen.Sinds dit seizoen speelt de club van dochter-lief op een groot veld, elf tegen elf. Ze doen dat  met  wisselend  succes,  maar  het  gaat steeds beter. Tegen de meisjes van Léopold komen ze achter, ze missen een stroke (straf-schop),  maar  vinden de kracht om gelijk  te maken.  Pas  in  de  laatste  minuut  scoort  de thuisclub  het  winnende  doelpunt.  Waar hebben  we  dat  nog  meegemaakt?  Ik  word het  stilaan  gewoon.  Hajduk  Split,  Partizan Belgrado,  Standard  Luik...  Grote  en  kleine ontgoochelingen stapelen zich op. De meis-jes zijn er het hart van in. Een pakje chips en een cola kunnen wonderen doen.Diezelfde middag spelen we met de vetera-nen van Ritterklub tegen Dilbeek Sport. Na een  onnavolgbare  beweging  knapt  er  iets in mijn  linkerbeen.  Ik voel het meteen, het is ernstig. De dag erop kan ik amper lopen. Maandag zal blijken dat ik tussen vier en zes weken  out  zal  zijn.  Hamstrings  gescheurd. En  RSCA-clubdokter  Sas  is  een  kenner. Vraag maar aan Jonathan Legear.Diezelfde avond gaat RSCA de boot in tegen Cercle. We zitten in de hoek waar de klappen vallen. Ook dat moeten we aanvaarden.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Klappen

HET IS wEER SpEELTIJD

BRUSSEL – Van dinsdag 2 tot en met vrij-dag 5 november – herfstvakantie – staan er weer sportstages op de agenda.

Het aanbod aan sportstages tijdens de herfst-vakantie  bedient  vooral  kinderen  tot  twaalf jaar. Zowat in elke gemeente staan er activi-teiten gepland. Dat gaat van een muziek- en creaweek bij jeugdcentrum Aximax in Brus-sel  tot  een  kleutersportkamp  bij  Buurtsport en  gemeenschapscentrum  Heembeek-Mut-saard. In het Anderlechtse GC De Rinck staat een klim- en omnisportkamp op de agenda.Naast  de  creatieve  sportkampen  is  er  ook 

plaats  voor  wat  anders.  In  Sint-Agatha-Ber-chem  organiseert  kinderclub  Het  Meervoud bijvoorbeeld  een  Halloweenstage,  en  bij  GC Everna kunnen de jongeren heuse filmwork-shops volgen.Jongeren  boven  de  twaalf  hebben  minder keuze.  In  het  Roodebeekcentrum  in  Sint-Lambrechts-Woluwe  is  er  wel  een  omni-sportweek  voor  jongeren  tot  vijftien,  en  GC Nekkersdal uit Laken organiseert Tienertime.Meer  info vindt u  in de vakantiegids van de VGC:  downloaden  op  www.vgc.be/Cultuur/JeugdSpeelpleinenEnSport/Sport/sportkam-pen.htm. Of u belt naar 02-413.04.48. TS

GEZOCHT: HELDEN

BRUSSEL – Ben je tussen 18 en 30 en heb je een roeping als reddingswerker? Dan maak je kans op een beurs van vijfduizend euro.

Op zaterdag 21 augustus kwam de 23-jarige Belgische alpiniste en klimkampioene Chloé Graftiaux  dodelijk  ten  val.  Haar  overlijden was  een  zware  klap  in  de  klimmerswereld. Als  eerbetoon  reikt  de  Belgische  Stichting Roeping (www.stichtingroeping.be)  nu  een beurs  uit.  De  organisatie  steunt  roepingen 

die “een relevante maatschappelijke bijdrage beogen en uiting krijgen in een niet-commer-cieel  project  waarvan  de  eerste  aanzet  al  is gegeven.”De  beurs  wordt  in  mei  2011  uitgereikt  en bedraagt vijfduizend euro. Ze gaat naar een jongere  die  zich  net  als  Graftiaux  wil  wij-den aan reddingsoperaties te land of op zee. Geïn teresseerd?  Stuur  voor  31  oktober  een mail  naar  info@stichtingroeping.be  met  als onderwerp ‘Beurs Chloé Graftiaux’. TS

LIESBETH

BENEDIKTEBRAM

SAÏD

FMBRUSSEL.BE

DE NIEUWE OCHTENDSHOWVAN FM BRUSSEL

BDW 1251 PAGINA 26 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Hoe kwam je erbij om modeontwerper te worden?

Christophe Coppens (CC): Ik ben er een beetje

toevallig in gerold. Ik wilde graag theaterregisseur

worden, en zat op de toneelschool. Toen ik voor een

theaterstuk op school de kostuums aan het maken was,

wilde ik er graag hoeden bij. Daarvoor heb ik toen de

hulp van een 76-jarige vrouw gekregen. Werken met

haar was zo bijzonder dat ik op den duur alleen nog

maar hoeden zat te maken. Kort daarna ben ik van

de theaterschool af gegaan, want ik had de microbe

helemaal te pakken.

Ben je dan zo zot op hoeden?

CC: Goh, het is gewoon het enige vak dat ik ooit heb

geleerd. Een goeie hoed maken is echt een vak apart,

weet je. Maar intussen ontwerp ik ook veel andere

dingen, hoor, zoals T-shirts, handschoenen, juwelen,

kaarsen, zelfs meubels...

Welke talenten heb je nodig om

(mode)ontwerper te worden?

CC: Oei, moeilijke vraag. Vooral veel

doorzettingsvermogen, want het is heel hard

Zoals vroeger op zolder...

Interview met de

Brusselse modeontwerper

Christophe Coppens

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

De Zazies, uitgedost met spullen van Christophe Coppens: “Een 9 op 10!”

DO

OR

PATRIC

K JO

RD

ENS

Rihanna, Beth Ditto van Gossip en zelfs prinses Mathilde lopen af en

toe met een leuk hoofddeksel van hem rond. De Brusselse ontwerper

CHRISTOPHE COPPENS (41) is een wereldberoemde naam in de

modewereld. Nu heeft hij voor het eerst ook originele mutsen, sjaals

en handschoenen voor kids gemaakt. “Ik ben peter van twee kinderen.

Terwijl ik zat te ontwerpen, vroeg ik me heel de tijd af: wat zou ik hun

graag cadeau doen?” vertelt Christophe aan Zazie.

werken. En ook creativiteit natuurlijk, en altijd

nieuwsgierig blijven. Als ik één raad moet geven

aan kinderen, dan zou ik zeggen: blijf zo lang

mogelijk zoveel mogelijk bijleren. Teken en

knutsel veel, en wacht zo lang mogelijk om er

‘voor echt’ aan te beginnen. En dat is misschien

een beetje vreemd dat ík zoiets zeg, want ik

was zelf pas twintig toen ik er al ‘voor echt’ aan

begon.

Was je als kind ook al bezig met kleren

maken?

CC: Ja, maar niet alleen met kleren maken.

Thuis op zolder had ik een atelier waar ik zo’n

beetje van alles heb uitgeprobeerd: schilderen,

schrijven, toneelspelen... En ’s avonds ging ik

vaak naar de academie voor tekenles, ballet en

voordracht. Mijn huiswerk maakte ik meestal

pas ’s ochtends, net voor ik naar de les ging.

In zekere zin doe ik nu dus wat ik vroeger al

op zolder deed, alleen is het allemaal wat

beter georganiseerd (lacht) .

En nu heb je voor het eerst

accessoires voor kinderen gemaakt.

Is dat anders dan voor volwassenen

ontwerpen?

CC: Ja, toch wel. Het is de eerste keer dat

ik het doe, dus het was wel wat zoeken.

Ik wilde dat de kinderen de mutsen en

sjaals als een soort speelgoed zouden

zien. Zodat mama niet meer zo vaak

De accessoires van Christophe Coppens vind je in de JBC-winkel

in Evere. De Zazie-redactie ging ze voor jullie al eens uitproberen.

Juan Pablo, Eva, Anaïs, Min, Mathilde, Lina, Emma en ‘special

guest’ Selim vonden hun goesting niet alleen bij de kindercollectie.

De mutsen, poncho’s, of ‘kraagachtige sjaals’ uit de dames- en

herencollectie waren voor sommige Zazies nog een groter succes!

Zoals vroeger op zolder...

BDW 1251 PAGINA 27 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

moet zeggen: “ Allez , zet je muts op!” Want haar

zoon heeft zijn muts al op: hij is er namelijk

riddertje mee aan het spelen! Het leek me een

tof idee dat kinderen die dingen ook gewoon in

hun spel kunnen gebruiken, want spelen vind

ik heel belangrijk. En ik ben peter van twee

kinderen, een meisje en een jongen. Terwijl

ik zat te tekenen, heb ik me vaak afgevraagd:

wat zou ik hun nu graag cadeau geven? Dat

bracht me op ideeën. Het was echt leuk om te

doen, en intussen heb ik ook al accessoires voor

kinderen bedacht voor met Kerst en Oud & Nieuw.”

[ SORRY ] SNORRY?

Gerecycleerd modieus

En Zazie blijft nog even shoppen, want Brussel is sinds kort een wonderlijk winkeltje rijker! Le Caméléon

Coquet (of ‘de kokette kameleon’) heet het, en je vindt er de origineelste accessoires: sleutelhangers of portemonneetjes (zelfs in de vorm van onderbroeken), wollen mutsen en pantoffels, juwelen, grappige paddestoel-knuffels, kleurrijke tassen, pennenzakken... je weet niet wat je ziet! Elk stuk is met de hand gemaakt door een creatieve ontwerper, en toch vallen de prijzen best mee. Je vindt er ook magnifi eke katoenen stoffen en bedrukt

papier, rechtstreeks uit Japan. En dat maakt deze winkel zelfs uniek in Europa.Naast de winkelruimte heeft de Kameleon ook een kleine galerie waar elke maand een andere kunstenaar tentoonstelt. Kortom, een streling voor het oog, deze Caméléon op de Adolphe Buyllaan, echt een bezoekje waard! Surf eens naar www.lecameleoncoquet.eu.

De kokette kameleon

BLI

K

VANGER

De kokette kameleonwerken. En ook creativiteit natuurlijk, en altijd

nieuwsgierig blijven. Als ik één raad moet geven

aan kinderen, dan zou ik zeggen: blijf zo lang

mogelijk zoveel mogelijk bijleren. Teken en

knutsel veel, en wacht zo lang mogelijk om er

‘voor echt’ aan te beginnen. En dat is misschien

een beetje vreemd dat ík zoiets zeg, want ik

was zelf pas twintig toen ik er al ‘voor echt’ aan

begon.

Was je als kind ook al bezig met kleren

maken?

CC: Ja, maar niet alleen met kleren maken.

Thuis op zolder had ik een atelier waar ik zo’n

beetje van alles heb uitgeprobeerd: schilderen,

schrijven, toneelspelen... En ’s avonds ging ik

vaak naar de academie voor tekenles, ballet en

voordracht. Mijn huiswerk maakte ik meestal

pas ’s ochtends, net voor ik naar de les ging.

In zekere zin doe ik nu dus wat ik vroeger al

op zolder deed, alleen is het allemaal wat

beter georganiseerd (lacht) .

En nu heb je voor het eerst

accessoires voor kinderen gemaakt.

Is dat anders dan voor volwassenen

ontwerpen?

CC: Ja, toch wel. Het is de eerste keer dat

ik het doe, dus het was wel wat zoeken.

Ik wilde dat de kinderen de mutsen en

sjaals als een soort speelgoed zouden

zien. Zodat mama niet meer zo vaak

doen, en intussen heb ik ook al accessoires voor

kinderen bedacht voor met Kerst en Oud & Nieuw.”

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza

Tijdens de fotoshoot sprokkelden

we enkele reacties...

Juan Pablo (8): “Ik had in het begin niet zoveel zin om te gaan,

want ik dacht: ‘Pff, kleren, wat is daar nu aan?’ Maar deze kleren zijn

speciaal. Die drakenmuts met de ogen op, echt keitof!”

Mathilde (14): “Ik draag een pet uit de mannencollectie en

een turkoois-zwarte sjaal uit de damescollectie. Het is leuk

dat je kan combineren. De spullen van Christophe Coppens

zijn origineel, vind ik. En ook niet al te extravagant. Op

mijn school durven ze veel gewaagdere dingen te dragen.”

Emma (13): “Voor mij krijgt Christophe 9 op 10! Maar de

kindercollectie vind ik wel eerder voor jongere kinderen.

Bij de dames vond ik heel mooie dingen, een groene

poncho en een diadeem. Je voelt en ziet gewoon dat hij

een goeie ontwerper is, het heeft kwaliteit. En het is niet

te duur!”

Anaïs (9) bleef er nuchter bij: “Goh, ja, ik vind het mooi, met

al die kleurtjes en zo. Maar ik draag minstens even graag een

muts die mijn oma heeft gebreid. En ook, ik HAAT shoppen!”

© IL

AH

Christophe Coppens

De kokette kameleon

Meer mutsen en sjaals, maar ook broeken, jurkjes, tassen en zelfs stoffen bloemen kan je vinden bij Oxfam Kids, de tweedehandswinkel die we enkele weken geleden al tipten. Ontwerpster Hedwige de Duve komt daar dit weekend haar nieuwste kindercollectie voorstellen. Ze werkt vooral met eerder gebruikte stoffen van gordijnen, jassen, pullovers,... “Alles kan dienen. Zelfs een stukje stof van negen vierkante centimeter wil ik niet weggooien. Dat kan ik bijvoorbeeld recycleren tot een bloemenbroche. Waarom ik graag met oude spullen werk? Omdat ik verzot ben op de motieven en prints uit de jaren 1970. Het is ook een grote uitdaging om uit bijvoorbeeld drie versleten jurkjes één nieuw jurkje te maken. Of om de kraag van een jas zo binnenstebuiten te keren dat het een sjaal wordt.”Kinderkleding moet voor De Duve iets speels hebben, of doen denken aan fi guren uit sprookjes of verhalen. “Ontwerpen voor kinderen doe ik op dit moment het liefst. Voor jongetjes zal ik eerder brede broeken ontwerpen, zodat ze nog makkelijk op de grond met de autootjes kunnen spelen. En elk kledingstuk is uniek, je zal niemand in dezelfde jas of broek zien rondlopen!”De recyclage-creaties van Hedwige vind je alleen bij Oxfam Kids, Kartuizersstraat 37 (nog tot 1 november). Met het mode-evenement Modo (www.modobrussels.be) is de winkel nu uitzonderlijk het hele weekend open.