bdw - editie 1248

N° 1248 VAN 30 SEPTEMBER TOT 7 OKTOBER 2010 ¦ WEEK 39: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Nieuwe Heizel binnen acht jaar

H et Rotterdamse KCAP is de laureaat van de steden-bouwkundige wedstrijd die

de Stad Brussel organiseerde voor het grootse Neo-project, de herte-kening van de 67 hectare grote Hei-zelvlakte. Een winnaar is er al, maar plannen ontbreken.Dat is doelbewust. In de loop van 2011 zal de ploeg van de Nederland-se architect Kees Christiaanse con-crete plannen voorstellen. Nu is er al een globale stedenbouwkundige vi-

sie, en het team krijgt de nodige tijd om die om te zetten in een vi suele constructie. Meer dan ooit wordt benadrukt dat Neo een voorbeeld-project is. Het is immers voor het eerst sinds het Expojaar 1958 dat de Stad Brussel een masterplan voor de Heizel opstelt. Sindsdien is er luk-raak bijgebouwd. Stad en architect geven zichzelf acht jaar, de volle-dige duur van het contract tussen de twee spelers. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) drukt de wens uit

om in 2014 te kunnen beginnen met de bouw van een evenementenhal, congrescentrum, winkelcentrum en genoeg open ruimte en stadsgroen tussen al die bouwsels.Toch is de aanstelling van KCAP nog maar een pril begin. Er moeten nog talloze knopen worden doorgehakt, en dat gebeurt en cours de route. Zo wordt er pas in december beslist of er een nieuw voetbalstadion bij-komt, in functie van het WK 2018. En ook over de financiering moet nog een en ander beslist worden.

� Christophe�Degreef

Lees ‘Uitgelicht’ op p. 2-3: ‘Een (h)eerlijk nieuwe aanpak?’

Stedenbouw > KCAP uit Rotterdam tekent de plannen

Woestenij na dodelijke knal

Zazie wil een beestje adopteren.

Verslag uit het asiel

SCHAARBEEK – Bij een ontploffing op de hoek van de Gaucheretstraat en de Destouvellesstraat zaterdag-nacht vielen drie doden en zeventien gewonden. Drie dagen na de ramp in de buurt van het Noordstation liggen nog twee gewonden in het zieken-huis, maar zij zijn buiten levens-gevaar.Bij de ontploffing stortten drie huizen in. Intussen zijn binnen de ingestelde veiligheidszone vijftien woningen ontoegankelijk verklaard. Vijf huizen zijn onbewoonbaar en worden moge-lijk gesloopt. De gemeente bracht ook 27 mensen die getroffen zijn door het onheil, onder in een hotel.Het Brussels parket onderzoekt de oorzaak van de ontploffing.� SVdb

© SASKIA VANDERSTICHELE

BART PEETERS vERSuS DE IDEALE MANEn ook: Jef Neve, Michaël Borremans en John Ford

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

30 0910

BRUSSEL – Binnen acht jaar moeten er een congrescen-trum en een groot winkelcentrum op de Heizel staan. Een voetbalstadion is optioneel. Het Nederlandse KCAP ontwikkelt tegen 2011 concrete plannen.

AziAtisChE tijgER KAUwt wAfEL

BRUSSEL – Twee werklieden tref-fen de laatste voorbereidingen voor de ASEM-top, de Asia-Euro-pe Meeting. Tijdens dit gewich-tige Aziatisch-Europese forum bespreken meer dan veertig lan-den politieke, economische en culturele thema’s. Deze achtste ASEM-top vindt plaats op 4 en 5 oktober en kadert in het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie.Om de tientallen staatshoofden en regeringsleiders en hun dele-

gaties gepast te ontvangen, nam de Regie der Gebouwen het Paleis der Academiën in de Hertogstraat stevig onder handen. De werk-zaamheden, die bijna een jaar duurden en ruwweg 3,6 miljoen euro kostten, hadden betrekking op de gevels, omheining, sani-taire ruimten en technische in-stallaties. Tegelijk friste de Regie der Gebouwen de twee auditoria in het gebouw, eigendom van de Belgische staat, op.�� SVdb

Lees meer op 26-27

© B

AR

T D

EW

AE

LE

BDW 1248 PAGINA 2 - DONDERDAG 30 SEPTEMBER 2010

In de plensende regen komt het No Border Camp zondagochtend uit zijn eerste nacht op Thurn & Taxis. De tentbewoners, die ‘strijden tegen de grenzen die ons verdelen’, staan er nog tot en met 3 oktober. De kater op het pleintje aan de Lakenveldstraat is er niet gerust op: indringers op zijn territorium!

© B

AR

T DE

WA

EL

E

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Een (h)eerlijk nieuwe aanpak?

Uitgelicht > Brussel heeft zijn lesje geleerd, maar het is een pril proces

‘D ag dames en heren, het is vandaag een grijze week-dag, maar dat neemt niet

weg dat de Heizel een uitzonderlijke plaats blijft, zelfs vandaag. Al is de site de jongste vijftig jaar maar mid-delmatig aangepakt: op z’n Belgisch, en dat kan je zo een beetje vergelijken met hier een kot en wat verder een ander kot. En dat vijftig jaar lang.”Zo begon Kristiaan Borret, stads-bouwmeester van Antwerpen en voorzitter van de Neo-jury, zijn betoog, meteen na het politieke in-termezzo. Waar de PS’ers Charles Picqué en Freddy Thielemans, res-pectievelijk minister-president en burgemeester van het Gewest en

de Stad Brussel, vooral de nadruk hadden gelegd op de goede samen-werking, herinnerde Borret eraan hoe er jarenlang naar de stad werd gekeken.In maart 2009 ondertekenden Stad en Gewest het engagement om op de Heizel iets groots te realiseren. Er werd een stedenbouwkundige wed-strijd uitgeschreven, compleet met een professionele jury. Op die ma-nier werd het dossier een beetje los-getrokken van de politiek, iets wat nodig was, gezien de voorgeschie-denis van het Heizel-project: in het najaar van 2008 was de Stad Brussel op eigen houtje en tot ieders verras-sing met een eigen plan – ‘een nieu-

we Europese wijk’ – voor de Heizel op de proppen gekomen. Gewest en stadsbewoners voelden zich koud gepakt, en het protest rees. Prompt maakten de bewindvoerders een bocht van honderdtachtig graden en werd het Gewest mee aan boord gehesen. Het Nieuwe Professiona-lisme was verbazingwekkend, maar het kreeg de argwaan niet weg.

VlaanderenDat lijkt nu anders. Borret zegt hard-op dat het Neo-project alle krediet krijgt, en dat het echt wel een breuk is met vroeger. En toch: er is geen overleg met het wel erg nabijgele-gen Vlaanderen, en vragen daarover wimpelt burgemeester Thielemans af met: “Wij staan open voor dia-loog.” Een en ander heeft te maken met Uplace, een winkelcentrumpro-ject in Machelen dat al verder staat met vergunningen. Samenwerking is niet echt nodig, is de teneur.Een ander geluid is te horen bij sche-pen van Mobiliteit Christian Ceux

(CDH). Die hamert op de noodzaak van een groot mobiliteitsplan, en re-kent op het architectenbureau KCAP

om daarmee rekening te houden. “Vroeg of laat komen we dan toch bij Vlaanderen uit, want de Ring is Vlaams grondgebied. Vlaanderen plant in de toekomst ook een uit-breiding van de Ring, dus er zal ze-ker overleg nodig zijn.”KCAP-architect Kees Christiaanse weet dat hij in België is. “Ja, er zijn

VERZET TEGEN NIEUWE TRAMLIJN GROEIT

BRUSSEL – De nieuwe tramlijn die de MIVB wil aanleggen tus-sen Koningsplein en Treuren-berg, aan het Centraal Station, zorgt voor ongenoegen. Bij fietsers en bij milieubewegin-gen, maar ook bij de Koninklij-ke Commissie voor Monumen-ten en Landschappen.

Geen fietspad op de Kolo-niënstraat, hoge trottoirbanden aan de Ravensteinstraat, en de Treurenberg waar de fiets wordt gebannen. De Fietsersbond is niet te spreken over de plannen van de MIVB om een nieuwe tramlijn aan te leggen die het Centraal Station, via een omme-tje, moet verbinden met de hui-dige tram 92 en 94. Voetgangers krijgen dan weer te maken met versmalde voetpaden, bijvoor-beeld aan het PSK. “Dit is geen STOP-project (volgens het prin-cipe stappen-trappen-openbaar en privévervoer, SVG),” stellen de Fietsersbond en de Brusselse Raad voor het Leefmilieu (Bral), “maar een STIB-project.”De zachte weggebruikers krij-gen steun uit onverwachte hoek. De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) spreekt zich in een om-standig rapport vernietigend uit over de plannen. Vooral het ge-brek aan gedetailleerde plannen vindt de KCML onverantwoord. Geen historische studie over de (moeilijke) link tussen boven- en benedenstad, noch een urbanis-tische studie over de inrichting van een tramlijn in een wijk die bulkt van het historisch erfgoed: Old England, PSK, Shell tot en met het Aeroflot-gebouw. “De tramlijn heeft een ongunstige impact op de historische buurt en is niet juist ingeschat.” Bo-vendien stelt de MIVB de plan-nen mooier voor dan ze zijn, vindt de KCML: “In de simula-tietekeningen worden de palen voor de bovenleidingen bijvoor-beeld netjes weggemoffeld.” De KCML stelt zich ook vragen bij de haalbaarheid van de aan-leg van een tramlijn op de Ra-vensteinstraat en de Kardinaal Mercierstraat, waaronder zich viaducten bevinden. Tot slot be-treurt de KCML ook het verdwij-nen van de tramlijn langs het Warandepark, een historische as waar de tram goed geïnte-greerd is.Vandaag, woensdag, komt de overlegcommissie bijeen over de plannen. Fietsers, milieu-bewegingen en monumenten-watchers zullen er hun grieven uiten.� SVG

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Na vijftig jaar krijgt de Heizel opnieuw een masterplan, en meer dan ooit wil zowel Stad als Ge-west het Neo-project tot voorbeeld stellen. “We komen van ver,” is zo’n beetje de teneur, “eindelijk beweegt er wat.” Maar van een leien dakje is het niet gelopen, dat Neo-project. En in de toekomst wachten er nog moge-lijke hindernissen.

“De Heizel is Belgisch: hier een kot, daar een kot, en zo vijftig jaar verder”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW 1248 PAGINA 3 - DONDERDAG 30 SEPTEMBER 2010 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 22 SEPTEMBER UZ PENDELT ZELF. Het UZ Brussel legt, eenmalig, een pendel-dienst in van aan het station van Jette. Het ziekenhuis klaagt daar-mee de slechte bereikbaarheid aan. Brussels minister van Mobiliteit Grouwels (CD&V) wil wel een snelle buslijn financieren, maar roept de hulp in van Pascal Smet, Vlaams minister voor Brussel (SP.A). Die zegt dat hij niet bevoegd is.

AQUIRIS RECYCLEERT SLIB. De waterzuiveringsmaatschappij Aquiris gaat het slib uit haar filters verwerken tot bioplastic. Dat is een wereldprimeur. Bioplastic is biologisch afbreekbaar en wordt onder meer gebruikt voor bumpers en dashboards. In de marge zegt Aquiris dat het Brusselse afvalwater steeds vuiler wordt en dat bijko-mende installaties nodig zijn.

DONDERDAG 23 SEPTEMBERU2 IN BRUSSEL. Voor de tweede dag op rij speelt de Ierse rock-groep U2 voor een vol Koning Boudewijnstadion. Over twee dagen lokken Bono en zijn groep 140.000 fans. De verkeerschaos nadien is enorm.

ULB IN hET NIEUW. Bij de opening van het academiejaar aan de ULB opent de directie ook de nieuwe faculteit Economie. Het nieuwe gebouw staat op de hoek van de Franklin Rooseveltlaan en de Johan-nalaan en huisvest de Solvay Brussels School of Economics, een creatie van het architectenbureau Art & Build. De opening verloopt in mineur na het onverwachte ontslag van rector Philippe Vincke.

195 ONTSLAGEN BIj SOLvAY. Volgens de socialistische vakbond wil de directie van het chemiebedrijf Solvay 195 banen schrappen. Dat aantal staat haaks op een eerder door de directie aangekondigde bezuinigingsronde van 150 banen. Wereldwijd verdwijnen er acht-honderd banen, een besparing van 120 miljoen euro.

vRIjDAG 24 SEPTEMBER MIvB in real time. De vervoersmaatschappij MIVB lanceert het platform m.mivb.be waarmee smartphone-gebruikers de dienstrege-ling van metro, tram en bus in real time kunnen consulteren. De routeplanner op het web wordt vernieuwd en er wordt gewerkt aan een betere aanduiding van de wachttijden in metro en tramhokjes.

NIEUWE OPvANGPLAATSEN. De ontslagnemende federale regering kondigt aan dat er tegen eind 2010 nog eens tweeduizend opvangplaatsen voor asielzoekers bijkomen. Gebouwen van Defensie en OCMW’s worden ingeschakeld. Fedasil, bevoegd voor de opvang van asielzoekers, kampt met een achterstand van meer dan tiendui-zend dossiers.

GAS UIT hOUT. De Brusselse regering trekt 1,18 miljoen euro uit voor de steun aan Brussels Wood Renewable. Dat bedrijf wil een warmtekrachtcentrale bouwen aan het kanaal in Haren, naast Ceres. Er zal elektriciteit opgewekt worden uit biogas.

ZATERDAG 25 SEPTEMBERONTPLOFFING IN SChAARBEEK. Om 23 uur wordt de Noord-wijk opgeschrikt door een gasexplosie in de Destouvellesstraat. Er vallen drie doden en zeventien gewonden. Drie huizen storten in, tal-loze andere zijn onbewoonbaar. Het parket opent een onderzoek.

MAANDAG 27 SEPTEMBERPASCAL SMET OOGST KRITIEK. Het voorstel van minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) om van het Engels de tweede taal in het Nederlandstalig onderwijs te maken, lokt een storm van protest uit. Minister-president Kris Peeters (CD&V) fluit Smet terug en zegt dat het taalonderricht Frans niet wordt teruggeschroefd.

DINSDAG 28 SEPTEMBER NIEUWE hEIZEL IN 2018. KCAP uit Rotterdam wint de wedstrijd voor de ontwikkeling van de Heizelvlakte. KCAP ontwierp al de plannen voor herbestem-ming van de olympische wijk in Londen ( foto) en de oude havenbuurt in Hamburg.

vUB PLUS TWEE PROCENT. De Vrije Universiteit Brussel telt bij het begin van het academiejaar uiteindelijk twee procent meer inschrijvingen in het eerste jaar: voor rector Paul De Knop een bewijs dat de hoofdstad aantrekkelijk blijft.

Samengesteld door Christophe Degreef en Steven van Garsse

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

KCAP heeft al heel wat masterplannen mogen tekenen, zoals hier voor de herontwikkeling van de olympische wijk in Londen na de Spelen van 2012, met veel stadsgroen – zoals op de Heizel.

hier verschillende administratieve grenzen, maar dat is overal zo, zelfs in Rotterdam. Dat is nu eenmaal de realiteit in een liberale, sociaal-democratische stad.” Christiaanse ziet de Heizel als een schakel in een groene long, die loopt van het kanaal tot in Meise. Ook pikt hij in op het mobiliteitsvraagstuk. “Ik wil in mijn plannen transferia voor automobilisten inbouwen,” zegt de Nederlander. “Dat is een evidentie, kunnen overstappen op het open-baar vervoer, gecombineerd met

een strenger beleid voor de auto in de binnenstad. Op de Heizel liggen veel parkeerplaatsen. Daar kun-nen we op besparen, en dat komt de openbare ruimte ten goede. Weet u, ik zie de Heizel als een plaats met uitstraling. Pakken we het hier aan, dan straalt zo’n heraanleg in de toe-komst uit naar andere stadswijken.”Maar er zijn nog hindernissen. Het is misschien een tikkeltje vreemd dat er geen concrete plannen werden voorgesteld. En ook de bouw van het voetbalstadion is nog niet zeker,

want dat hangt af van de eventuele organisatie van het WK voetbal in 2018. Christiaanse: “Dat is de uit-daging: goede stedenbouw houdt rekening met verandering en antici-peert op de toekomst.”Tot slot is het nog vreemd dat Olivier Bastin, de Brusselse bouwmeester, niet aan het woord komt. De ste-denbouwkundige die voor de Stad Brussel het woord voert, is dan ook Christiaanse, niet Bastin.

Christophe Degreef

Het waren (vooral) de Vlaamse Brusselaars die in 1830 het verzet tegen de Nederlanders aanvoerden.”

De Franse Gemeenschap koos haar feestdag op 27 september, als herinnering aan de Septemberrevolutie van 1830. RTBf-journalist Christophe Deborsu vindt die datum een beetje onhandig gekozen.

Brussel zou niet meer hetzelfde zijn zonder de Vlaamse Brusselaars, die elke dag opnieuw harmonieus samenleven met de Franstalige meerderheid.”

Jean-Charles Luperto (PS), voorzitter van het Frans Gemeenschapsparlement, pleit in het Brusselse stadhuis voor een nieuw België met drie gewesten.

Geeft Binnenlandse Zaken binnen een paar weken aan de politiezone West toestemming om een taserpistool te gebruiken om weerspannige verdachten te arreste-ren? De vraag kwam er nadat vier politieagenten ar-beidsongeschikt waren geraakt bij de arrestatie van een man die zich hevig verzette in Sint-Jans-Molenbeek.

TaserHETWOORD

© K

CA

P

“

“Een taser of stroomstootwapen, dat al jaren in de VS en sinds vorig jaar ook in Nederland gebruikt wordt, is een soort pistool dat een stroomstoot tot 50.000 volt kan afvuren. Daardoor wordt het zenuwstelsel van de verdachte korte tijd verlamd. De Liga voor Men-senrechten is niet voor het idee gewonnen en waar-schuwt dat het gebruik zelfs dodelijk kan zijn. Film-pjes over het wapen van het Amerikaanse bedrijf Taser Internatio nal zijn weinig geruststellend voor potentiële slacht of fers. Svdb


Samenleving > Jozef De Witte (Centrum Gelijkheid van Kansen) over de kramp van dit moment

‘We moeten af van het navelstaren’

BRUSSEL – België organiseert deze week, als EU-voorzitter, een conferentie over migratie. Het Canadese model staat centraal. “Wie naar Canada migreert, wordt 25 jaar opgevolgd. Daar moeten we een voorbeeld aan nemen.” Een gesprek met Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen over migrantenpralines, allochtonen tellen en het monotheïstisch denken van de Vlaming.

Je zult maar als Marokkaan ge-boren worden in Brussel. Het is een gedachte die me weleens on-vrijwillig door het hoofd schiet

als ik door de Brusselse straten wandel. Voor een Marokkaan is de kans groter op zittenblijven in het basisonderwijs en afhaken in het secundair, en als hij dan toch een hoger diploma haalt, botst hij op-nieuw tegen een plafond: de discri-minatie op de werkvloer is nog altijd heel hardnekkig.En toch. Wie wil, kan vooruit. Wie ervoor gaat, ontsnapt aan de hier geschetste condition humaine. Dat blijkt ook uit de talloze migranten die het wel maken in deze maat-schappij. Maar doet de overheid genoeg om de drempels weg te wer-ken? En hoe efficiënt is dat werk? We legden de vraag voor aan Jozef De Witte, die sinds 2004 aan het hoofd staat van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racisme-bestrijding.“Migratie brengt uitdagingen met zich mee,” zegt Jozef De Witte. “Wie denkt dat migratie aan zich voorbij-gaat, zit er helemaal naast. De mi-gratie is er. En is er altijd geweest. We kunnen ervoor of ertegen zijn, maar we zullen ermee moeten leren leven. Daarom vind ik dat elke actor in onze samenleving, van vakbond tot overheidsbedrijf, van ziekenhuis tot fabriek, zich daarvan bewust moet zijn. Het Centrum voor Gelijk-

heid van Kansen speelt daarin maar een bescheiden rol. We willen intus-sen wél zorgen voor de gist die dan uiteindelijk het brood oplevert. Dat doen we door erop te hameren dat migratie er is, dat het een verschijn-sel van alle tijden is en dat we het juist moeten laten renderen. We ge-ven graag het voorbeeld van de Bel-

gische chocolade. Wereldberoemd, maar wel een product van de migra-tie: Leonidas, Neuhaus, Daskalidès. Daarom zeg ik, misschien met een vies woord: laten we migratie ex-ploiteren.”

Hoe wilt u dat bereiken?Jozef De Witte: “Door tot een echt migratiebeleid te komen. Dat is er vandaag nog niet. Er is een ontstel-

lend groot gebrek aan kennis. België kent een nooit geziene migratiepiek. Wij hebben twee keer zoveel Euro-pese migranten als gemiddeld bin-nen Europa. En er is ook veel buiten-Europese migratie.”“Een écht migratiebeleid veron-derstelt vier vragen: hoe ziet het plaatje eruit? Waar willen we naar-toe? Met welke instrumenten wil-len we dat bereiken? En hoe vullen we de grondrechten in? Want het beleid moet uitgaan van de rechten die elke mens heeft. Dit zijn vragen die vandaag niet of te weinig gesteld worden.”“Dat beleid eindigt bovendien niet als de migrant Belg is geworden. Zoals dat in Canada gebeurt, willen we ook de jaren na de immigratie beter opvolgen. Niet om de migran-ten te achtervolgen, maar om onszelf te achtervolgen. De vraag stellen: zijn we nog goed bezig? Dat gebeurt vandaag te weinig. Wie Belg wordt, verdwijnt uit de migrantenstatistie-ken, terwijl we weten dat de effec-ten van de migratie nog tot de derde generatie voelbaar zijn. We probe-ren daar nu al een beter zicht op te krijgen. Het aantal niet-Belgen is nu 970.000. Maar reken er de Belgen bij die als vreemdeling geboren zijn, en dan zitten we aan 1,75 miljoen. Ga je nog een generatie verder, dan zit-ten we aan 2,2 miljoen.”“Met die gegevens kunnen we ook een foto krijgen per regio, of zelfs

per bedrijf, van de werkgelegenheid van autochtonen en allochtonen. En met die gegevens kunnen we dan weer ons beleid bijsturen. We moe-ten migratie managen. Wat goed is versterken, en waar het minder goed gaat, remediëren. Een maatschappij die dat niet doet, schiet zichzelf in de voet.”

Roeit u daarmee niet tegen de stroom in? In de ons omringende landen staan mensen op als Geert Wilders en Thilo Sarrazin, die migratie als een bedreiging zien. In Frankrijk worden de Roma teruggestuurd, en in Zweden doet extreem rechts het opvallend goed.De Witte: “De publicist Paul Schef-fer schrijft dat een veranderende maatschappij door drie fases gaat: de negatie, het conflict en de con-sensus. Iedereen wil van fase één naar fase drie gaan. Van de negatie naar de consensus. Maar dat gaat natuurlijk niet. We moeten door die tweede fase heen. Dat er nu een stevig debat woedt, wat moeilijk te ontkennen valt, wil zeggen dat we nu in die tweede fase zitten. Dat is het goede nieuws. Misschien is dit een wat vervelende periode, maar wat is het alternatief? Terug naar de ontkenningsfase? Uiteindelijk zal blijken dat het conflict zoveel geld en energie kost, dat een consensus zich wel moet aandienen.”“Dit is helemaal niet nieuw voor België. We hebben ook de school-strijd gehad, waar een schoolpact is uitgekomen. We hebben de com-munautaire discussies, die tot staatshervormingen hebben geleid.

Met migratie is dat net zo. Het zal tijd vergen om tot een soort migra-tiepact te komen. We moeten dan wel beseffen dat het niet alleen gaat over hén, over de migrant. Het gaat ook over ons. Zoals de Nederlandse PvdA-leider Job Cohen het zegt: de mate van integratie hangt af van de ontvangende samenleving, niet van de migrant. Alleen als het gastland de andere welkom heet, kan de inte-gratie slagen.”

De focus in het debat is tien jaar geleden verlegd van de integratie van allochtonen naar die van moslims. Sommigen vrezen dat de islam de westerse waarden bedreigt.De Witte: “Wat een geluk dat we dertig jaar geleden niet gezegd heb-ben dat de westerse waarden uni-verseel zijn. Toen was euthanasie verboden, was het homohuwelijk ondenkbaar en was er nauwelijks een vrouwelijke politieagent te be-speuren. Men moet dus nu niet doen alsof onze waarden tot volle was-dom zijn gekomen. Wij, de behoe-ders van de universele waarden, zit-ten in de hemel, en de andere zijn de barbaren. Dat verhaal is niet vol te houden. We moeten af van het wij/zij-verhaal. Dankzij migratie kun-nen we onze eigen waarden in vraag stellen en ze verdiepen.”

Dat veronderstelt een dialoog met de ander. Is die er genoeg?De Witte: “Die is er te weinig. Meer nog: er is een soort repli identitaire aan de gang, aan beide kanten, die segregatie bevordert. Het is de kramp in de samenleving van dit moment. Ik denk soms dat het aan

“De vrijheidvan godsdienst staat voor ons centraal. Het is die vrijheid die het mij vandaag toelaat om niet te geloven”

KIF KIF EN PIANOFABRIEK ORGANISEREN DEBATTEN OVER MIGRATIE EN RACISME

SINT-GILLIS – Het maatschappelijk debat over migratie en integratie evolueert razendsnel. Toch wordt er over de kern van de zaak weinig écht gesproken. Kif Kif en De Pianofabriek willen daar wat aan doen.

cussies over migratie razendsnel veranderen. Er groeit een bepaalde consensus in de samenleving en in de politiek. Maar is die con-sensus ook de juiste? En hoe past dit plaatje in de klassieke rechts-links-tegenstelling? Volgens Kif Kif riskeert die opdeling namelijk vervangen te worden door een an-

dere tegenstelling: ‘wij’ versus ‘zij’.Tijdens de debatten zullen de pa-nelleden vragen proberen te beant-woorden als: hoe universeel zijn onze waarden? Waarom duiken er zo vaak negatieve verhalen over al-lochtonen in de media op? En: hoe liberaal is ons migratiebeleid? SVG

Uit het project Aller/retour.

© S

TEP

HA

N VA

NF

LE

TER

EN

Vier gespreksavonden met telkens vier experts, dat is het opzet. Het gaat dan over asielbeleid (3 okto-ber), rechten & plichten (17 oktober), waarden & normen (31 oktober) en

media & racisme (14 november). Panelleden zijn onder meer de aca-demici Lieven De Cauter, Dirk Ja-cobs, Marie-Claire Foblets en Jan Blommaert, maar ook politici als

Ingrid Lieten (SP.A) en Meyrem Al-maci (Groen!). Kif Kif vertrekt van de vaststelling dat de actuele dis-

Voorbij wij & zij – Naar een andere kijk op de samenleving vanaf 3 oktober elke twee weken op zondag om 16.30 uur in De Pianofabriek in Sint-Gillis. Meer op 02-541.01.70 of www.pianofabriek.be. De toegang is gratis, maar reserveren is noodzakelijk


het monotheïstisch denken van veel Vlamingen ligt: er is maar één weg, één waarheid, één leven. Het gevolg is een gebrek aan openheid voor de andere, een soms platte afkeer van diversiteit, een verheerlijking van de uniformiteit. Als er dan de islam bovenop komt, die alles verenigt wat anders is, dan weten wij Vla-mingen niet hoe daarmee om te gaan.”

Minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) stelt de huwelijksmigratie ter discussie om de problemen in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel het hoofd te bieden. Terecht?De Witte: “Het gaat hier om twee verschillende vragen. Waar willen we naartoe met de migratie? Dat is, zoals ik eerder schetste, een vraag

die we zeker niet uit de weg moeten gaan. De andere vraag is: wat doen we ná de migratie? Welke middelen

zetten we in om die migratie op-timaal te laten renderen? Dat gaat over integratie. Maar vragen stellen bij huwelijksmigratie is ook vragen stellen over grondrechten. We kun-nen het Deense model naar voren schuiven – huwelijksmigratie kan pas op 25 jaar –, maar we moeten daarvan dan ook de volle conse-

quenties onder ogen durven te zien. Ook een autochtone Vlaming zal dan tot zijn 25ste moeten wachten

als hij met, ik zeg maar iets, een Amerikaanse wil trouwen.”

In het Vlaams parlement begint deze week een debat over de hoofddoek in het onderwijs.De Witte: “Ik ben persoonlijk tegen de hoofddoek, maar het Centrum en

ik zijn geen voorstander van een al-gemeen verbod op de hoofddoek in het onderwijs. De vrijheid van gods-dienst staat voor ons centraal. Het is die vrijheid die het mij vandaag toelaat om niet te geloven. Maar als een school goede redenen heeft om de hoofddoek te verbieden, tijdelijk en in beperkte mate, dan mag dat wel een debat waard zijn. Het liefst dan meteen binnen de hele onder-wijskoepel. Een goede reden is niet: een hoofddoek is lelijk, hé.”

Ook het boerkaverbod bekijkt u met enige argwaan. Waarom?De Witte: “Omdat er veel misbaar is over een marginaal fenomeen. Hoe vaak ziet u iemand in boerka?”

Toch wel af en toe...De Witte: “De vraag is weer: heeft iemand het recht om onherkenbaar

rond te lopen? En zo niet, waarom dan niet? En weegt dit op tegen de vrijheid van godsdienst? Wat met ie-mand die in de winter met een sjaal rondloopt, of met een motorhelm op? Die is ook niet herkenbaar.”

U staat nu zes jaar aan het hoofd van het Centrum. Wat is de belangrijkste les die u heeft geleerd?De Witte: “De aandacht voor de eigen navel. Wie, zoals ik vroeger, actief is in de noord-zuidbeweging, wat gaat over rechtvaardigheid in de wereld, die krijgt moeilijk toegang tot de media. Maar als directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen word ik om de haverklap ge-beld, voor het kleinste incident in dit kleine land. Verrassend.”

Steven Van Garsse

Jozef De Witte: “We moeten migratie managen. Versterken wat goed is, en remediëren waar het minder goed gaat. Een maatschappij die dat niet doet, schiet zichzelf in de voet.”

© BART DEWAELE

“Het gaat niet alleen over hén, over de migranten. Het gaat ook over ons”

Voorloper Staten-Generaal (2009): de stem van het middenveld.

EEN WEEKEND DENKWERK OVER DE HOOFDSTAD

BRUSSEL – In navolging van de Staten-Generaal van 2009 organiseert de denktank Aula Magna nu met steun van de universiteiten ULB, VUB en FUSL het komende weekend de Brussels Citizens University (BCU), een meerdaagse van debat en denkwerk op de campus van de VUB.

(VUB) gaat na wat er anderhalf jaar na de Staten-Generaal al-lemaal gebeurd is. Voorts zullen de verschillen de opinies en denk-sporen over Brus sel van Vlaamse, Waalse en Brussel se opiniemakers en -groepen ge toetst en naar waar-de geschat worden.Op zaterdag wordt er van gedachten gewisseld over cultuur, de demo-grafische uitdagingen en Brussel binnen de Europese context. Na de middag wordt er gekeken naar de buursteden, de financiën en de so-lidariteit, en ’s avonds vindt er een

gespreksavond plaats over inter-culturaliteit. Zondag buigt de groep zich over kernthema’s als kennis, ommeland en de Brusselse jeugd. Tijdens de slotzitting op de mid-dag ten slotte is er een debat over de stand van zaken in het hoofdste-delijk gewest met enkele Brusselse ministers: Charles Picqué (PS), Eve-lyne Huytebroeck (Ecolo) en Jean-Luc Vanraes (Open VLD). CD

Het volledige programma vindt u op www.bcu2010.eu

© JO

VOE

TS

BCU zegt verder te willen gaan dan de Staten-Generaal, het initiatief van het Brusselse middenveld dat de Brusselaar een stem moest ge-ven. Tijdens de openingssessie op

vrijdagavond wordt al direct het thema ‘Brussel binnen de context van de staatshervorming’ onder de loep genomen. Huisideoloog en Aula Magna-voorzitter Eric Corijn


T wintigduizend langetermijn-abonnees mocht Villo opte-kenen sinds 16 mei 2009, de

dag waarop het verhuursysteem ge-lanceerd werd. Het succes is mede te danken aan de zomeractie die adver-

teerder JCDecaux, het bedrijf achter de gele fietsjes, op het getouw zette: wie tijdens de drie zomermaanden een abonnement nam, hoefde niet te betalen voor het jaar 2010. Die actie leverde om en bij de twaalfduizend

nieuwe langetermijnabonnees op.JCDecaux heeft besloten na die drukke zomermaanden een balans op te maken. Zo kwam uit de bus dat Elsene de gemeente is met de meeste gebruikers, gevolgd door Brussel-stad en Schaarbeek. Teza-men met de kortetermijnabonnees (dag of week) ligt het aantal gecu-muleerde verhuringen op een half

miljoen. Geschat wordt dat alle ge-bruikers sinds vorig jaar meer dan twee miljoen kilometer hebben ge-reden. Nieuwtje: de doorsnee fietser is van het mannelijke geslacht (61 procent) en tussen 26 en 45 jaar oud (67 procent). Na de zomeractie is het Villo-profiel echter opmerkelijk ver-vrouwelijkt.Op dit moment wordt de eerste fase

Villo’s aan het Jourdanplein in Etterbeek. De Maalbeekgemeente aarzelde om het systeem te plaatsen, omdat ze de reclame op de fietsen en de displays problematisch vond.

© CHRISTOPHE DEGREEF

Mobiliteit > Villo heeft 20.000 abonnees, maar de kritiek groeit

Groeipijn van een gele fiets

van het systeem afgerond. Van de 180 geplande stations zijn er al 161 operationeel, de overige gaan tegen het einde van de maand open. Ge-bruikers kunnen dan in elf gemeen-ten (het stadscentrum plus de eerste kroon) hun fiets kwijt. Het adver-teerdersbedrijf wil het aantal fiet-sen verdubbelen in een tweede fase,

wanneer de overige acht gemeenten aangeboord zullen worden. Volgens Brussels staatssecretaris voor Mo-biliteit Bruno De Lille (Groen!) heb-ben sommige van die acht al een aanvraag ingediend. Tegen wanneer het systeem uitgebreid wordt, staat nog niet vast.

Station offlineJCDecaux kondigt ook aan dat er nachtploegen aan het werk zullen worden gezet om de vlotte werking van de stations ’s ochtends te garan-deren. Tijdens de spitsuren zijn vele stations vaak leeg of vol, waardoor de abonnee moet uitwijken naar een nabijgelegen station. Op zich is dat geen onoverkomelijk probleem, al loopt het aanbrengen van platte-grondjes aan de stations vertraging op. Daardoor is het soms moeilijk zoeken voor de gebruikers, want waar is het dichtstbijzijnde station? Dat wordt opgelost door elektro-nische kaartjes die binnenkort op elke display geraadpleegd kunnen worden.En dan is er nog het probleem van de ‘offline-stations’: te pas en te on-pas slaat een stalling tilt, waardoor

“Ook fietsers dienen zich aan de verkeersregels te houden”

BRUSSEL – Het fietsverhuursysteem Villo is succesvol. Toch is er kritiek: overvolle of lege stations, of stations die niet werken. Volgens sommigen is het JCDecaux, de exploitant, louter om de commercie te doen.

Inventaris van wilde planten bekroond

BRUSSEL – Luc Allemeersch wint de Van Rompaey-prijs voor Plant-kunde. In minder dan drie jaar tijd stak hij een planteninventaris van het Brussels Gewest in elkaar.

Op zoek naar alle wilde planten-soorten in Brussel doorploegde Luc Allemeersch tussen 2003 en 2005 elke vierkante kilometer van het gewest minstens twee keer: een keer in het voorjaar, een keer in de zomer. Hij rijft er de tweejaarlijkse Prijs Emiel Van Rompaey mee bin-nen. De prijs is genoemd naar Emiel Van Rompaey, een pionier in floris-

tisch onderzoek, en brengt verdien-stelijke studies over de Belgische plantkunde onder de aandacht.Allemeersch vond op bijna twee-honderd vierkante kilometer 793 wilde plantensoorten. Hij trof 66 bijzondere en zeldzame planten-soorten aan, zoals de bosorchis en rode ogentroost. Het zuiden van Laken blijkt het soortenarmst, met 99 soorten per vierkante kilometer; het westen van Bosvoorde scoort het best met 320 soorten.Van de gevonden planten is 73 pro-cent inheems en 27 uitheems, per ongeluk of moedwillig geïntrodu-

Groen > Van Rompaey-prijs voor Plantkunde

Uit de inventaris van Luc Allemeersch blijkt dat 161 plantensoorten verdwenen uit Brussel. Bosorchis (Dac-tylorhiza fuchsii, l.) en rode ogentroost (Euphrasia odontites, r.) zijn zeldzaam, maar komen nog voor.

ADVERTENTIEBDW 1248 PAGINA 7 - DONDERDAG 30 SEPTEMBER 2010

je er geen fi ets kunt nemen. “Een probleem met de provider,” zegt Jérôme Blanchevoye van JCDecaux. “De stations zijn onderling verbon-den met een communicatienetwerk, vergelijkbaar met een gsm-netwerk. Als er problemen zijn bij je gsm-operator, is bellen ook moeilijk.”Voor de Villo-gebruiker kan het schrikken zijn, want een fi ets die wordt teruggebracht in zo’n ‘offl ine-station’, wordt niet geregistreerd en is dus in feite nog ‘in gebruik’. JCDecaux gaat er echter prat op een goede servicedienst te hebben. “De oplossingsgraad ligt op 92 pro-cent,” klinkt het.Toch zijn er mensen die de adver-teerder van commercie beschuldi-gen. Onlangs nog hing een actie-groep een spandoek met ‘No bike, no pub’ over het reclamepaneel van de display. Een andere actiegroep richtte dan weer een website op die JCDecaux moet aanporren het écht te menen met het managen van de volle of lege stations. Wie zijn ei kwijt wil, kan dat op www.whereis-myvillo.be .Commercie was ook argument nummer één dat gemeenten han-teerden – en in de toekomst waar-schijnlijk nog zullen hanteren – om het fi etssysteem tegen te houden. Zo aarzelde Etterbeek lang omdat de partij van burgemeester Vincent De Wolf (MR) problemen had met de obligate reclamepanelen die nu eenmaal aan elk station staan. Vele gemeenten hebben afzonderlijke reglementen over reclame in het straatbeeld.In de marge van de positieve Villo-cijfers wil fi etsmanager Frederik Depoortere van Mobiel Brussel kwijt dat er nog werk aan de winkel is om van Brussel een fi etsstad te maken. “Een fi etsstad ben je bij tien procent fi etsers; nu zitten we aan ongeveer vijf procent.” En: “Ik wil nog meegeven dat fi et-sers zich ook aan de verkeersregels dienen te houden, want mijn werk wordt er niet makkelijker op als ik altijd het verwijt krijg dat fi etsers zich niet gedragen in het verkeer.”

Christophe Degreef

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Brussels parlementslid Els Ampe (Open VLD) mag een nieuwe trofee op haar schouw zetten. Ampe heeft van B Plus, de vereniging die naar eigen zeggen pleit voor een betere verstandhou-ding tussen Vlamingen en Walen, de prijs voor politieke moed 2010 gekregen. Ampe heeft de verstandhouding tussen Vlamingen en Frans-taligen nieuw leven ingeblazen door tijdens de 11 juliviering Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) de mond te snoeren en later de voorpagina van Le Soir op te leuken. Ze kreeg de prijs uitgereikt op de ‘Waalse Feesten in Vlaan-deren’, afgelopen zondag in Sint-Truiden.

Els neemt geen blad voor de mond . Nu weten we pas wat Ampe enkele jaren geleden met haar verkiezingsslogan werkelijk bedoelde.

Geen trofee, maar een losse fl odder voor Pascal Smet (SP.A), de Vlaamse minister van Onderwijs. Smet stelt voor om het Engels als tweede taal in Vlaamse en Brusselse scholen te onderwijzen, ten voordele van het Frans. Waarop uitgerekend Brigitte Grouwels (CD&V), Brussels minister van Mobiliteit en voorvechtster van het Nederlands in Brussel ( ‘Minder Frans, meer Brigitte’ ), fel reageert: “Niet enkel als Brussels minister, maar ook als inwoner van een meertalig land heb ik steeds ervaren hoe belangrijk het is om zowel het Nederlands als het Frans goed te beheersen.” Waarvan akte.

Echter, een beetje tegendraadsheid kan geen kwaad. De Vlaamse leerlingen spreken redelijk goed Engels, daarover is haast iedereen die zich in het debat gooit, het eens. Met het Frans van de scholieren zou het dan weer erbarmelijk gesteld zijn. De derde taal wordt dus vlotter gesproken dan de tweede taal. Misschien opent Smets voorstel dan wel perspectieven voor het Frans. Niet?

SINT-JOOST-TEN-NODE – De gemeente Elsene heeft niet het alleenrecht op lompe, dan wel pijnlijke vertaalfouten. Kregen wij onlangs het infoblad Joske van de gemeente Sint-Joost in handen, een themanummer nog wel, en wat staat daar op de voorpagina? ‘Sint-Joost, dat u bent’ (‘Saint-Josse, c’est vous’). Spijtig, want het themanummer met fotoportretten van inwoners mag er voorts wel wezen.

ELSENE – Het Brussels gewest kent momenteel twee uiterst mooie taxipalen, en die staan in de gemeente Elsene, meer bepaald op ons geliefde plein. Het ging om een ideetje van Pascal Smet, toen die nog minister in Brussel was. De bedoe-ling was dat mensen die op hun taxi wachtten, makkelijker voertuigen attent konden maken op hun gewacht door op een knop te drukken, waarna een lichtsignaal werd uitgestuurd. En de taximan dus wist dat iemand een taxi nodig had. Zo’n paal kost 17.000 euro, en Smet vond dat een koopje, dus bestelde hij gelijk honderd-dertig van die dingen. Maar u kent Smets opvol-ger, Brigitte Grouwels (CD&V): zij schrapt graag, en dus werden met een galante pennentrek ook die kosten tenietgedaan. Grouwels zegt binnen-kort met een eigen initiatief te komen. Bij dezen een tip van ons: herverdeel die MIVB-handjes (krant vorige week) en laat ze gebruiken om naar de taxi te zwaaien. Wedden dat het werkt?

BRUSSEL – Op die manier moet er dus geen ei-gen initiatief komen, en kan mevrouw Grouwels nog meer besparen. Zij blij, u tevreden in de taxi. Meer moet dat niet zijn.

23ste eetfestijn Open Vld-EvereVice-Premier Guy Vanhengel

Reserveer tijdig uw kaartenvia overschrijving op 001-2165559-13

volw.: vvk 15 EUR / kassa 17,5 EUR kinderen <12 jaar: 7,5 EUR

U bent van harte welkom!

Uitnodiging

Zaterdag 2 oktober 201017u30 tot 22u

Omnisportzaal EvereOudstrijderslaan 300 - 1140 Evere

wegbeschrijving www.guyvanhengel.be

23ste eetfestijn Open Vld-EvereVice-Premier Guy Vanhengel

Uitnodiging

wegbeschrijving

EvereuitnOS2010mail.indd 1 3/09/2010 10:39:50

BRUSSELS BLAUW www.vldbrussel.be

[email protected] Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92

Nieuwsbrief Open Vld-Brussel september 2010

De Brusselse regering zette haar lan-getermijnvisie voor de Brusselse mo-biliteit uiteen (het Iris2-plan). Tegen 2018 moet er een metrolijn zijn van het centrum naar Schaarbeek-Evere. De lijn naar Ukkel wordt onderzocht.

UITBREIDING METRO

Open Vld-Brussel zette de uitbreiding van de metro op de politieke agenda. Brussel was “metromoe” en beperkte zich tot het afwerken van bestaande projecten. Niemand durfde een nieu-we metrolijn aan. Daar is nu eindelijk verandering in gekomen. Enkel de metro kan tijdens de spits voldoende mensen snel en comforta-bel vervoeren om effectief de auto te beconcurreren. De MIVB berekende dat een bus 2400 reizigers op één uur kan vervoeren, een tram 5700. Een metro vervoert 18000 passagiers op één uur. Uitbreiding dringt zich dan ook op.

BUURTPARKEREN

We moeten er op toezien dat het aan-bod aan kwalitatief openbaar vervoer toeneemt, aldus Open Vld. De de bedrijven moeten vlot bereikbaar blij-ven en de Brusselaar moet zich vlot, veilig en flexibel in zijn stad kunnen

verplaatsen, met de wagen, fiets of metro. Daarbij is permanent aandacht nodig voor parkeerplaats voor buurt-bewoners. Een toenemend probleem in de stad. Ook al schakelen we over op openbaar vervoer, de wagen blijft voor heel wat gezinnen een aanvul-lend belangrijk vervoersmiddel.

GROENE WAGENS

De liberalen willen daarnaast meer aandacht voor het vergroenen van de mobiliteit door het inzetten van milieuvriendelijkere auto’s.

STADSKORTING

Bovenal moet volgens de liberalen de idee van de stadskorting opnieuw be-sproken worden. De meest efficiënte manier om de mobiliteitsknoop te ontwarren, is er mee toe bij te dragen dat wie in de stad werkt ervoor kiest om hier te wonen. Dat kan enkel door de stedelijke levenskwaliteit te verbeteren en door de keuze voor de stad ook fiscaal te belonen. De aanzet voor deze discussie staat ook in het Brussels mobiliteitsplan.

De Brusselse Open Vld neemt de metro: Herman Mennekens, Ann Brusseel, Sven Gatz, René Coppens, Annemie Neyts, Guy Vanhengel, Els Ampe, Jean-Luc Vanraes, Carla Dejonghe

Brusselse regering wil een metro naar Schaarbeek tegen 2018

De Blauwe Metrolijn

ceerd. Vergeleken met oudere in-ventarissen blijken er 161 soorten verdwenen. Vaak gaat het om soor-ten in graslanden, heidegebieden of zuiver water.Volgens de jury is het “de meest volledige inventaris die er ooit van de Brusselse wilde plantengroei gemaakt werd”. En ook: “Zonder twijfel is dit een bijzonder nuttig instrument voor natuurliefhebbers bij hun speurtochten, maar ook voor beleidsmakers en beheerders van de groene ruimte.”Leefmilieu Brussel zit achter het ini-tiatief en de fi nanciering. Terwijl de Nationale Plantentuin van België de wetenschappelijke ondersteuning verzorgde, droeg het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (Inbo) bij aan het maken van de digitale ver-spreidingskaarten. SVdb

Inventaris van de Brusselse flora online op www.floraofbrus-sels.be/floraofbrussels


Economie > Brusselse handelsmissie naar China

Memorial Van Damme wordt exportproduct

B russels minister van In-ternationale Betrekkingen Jean-Luc Vanraes (Open

VLD) was van 12 tot en met 22 september in China, eerst in Pe-king, vervolgens in de zakenste-den Chengdu en Sjanghai. Dertig Brusselse bedrijven vergezelden hem. Enkele ondernemingen mochten zich voorstellen op de Brussels Days op de wereldten-toonstelling, waaronder de Vrije Universiteit Brussel (VUB), die haar groene knuffelrobot Probo aan de Chinezen voorstelde. “En ze zijn laaiend enthousiast,” zegt VUB-professor Bram Van-derborght glunderend. En dat de Chinezen Brusselse wafels lusten, bewijzen de positieve verkoopcijfers van wafelfabri-kant Milcamps uit Vorst. “We hebben al een half miljoen wa-fels op de wereldexpo verkocht,” zegt export manager Geneviève Roberti Lintermans. “De Chine-zen gaan ons nu helpen om ex-tra verdeelpunten te openen om continu wafels in China te ver-kopen. Ze steunen ons hard, al blijven het wel harde onderhan-delaars.” Ook Wolfers, het gere-

Kunstenaar Kris Verdonck (r.) stelt in Sjanghai zijn project Box uit 2005 voor aan minister Jean-Luc Vanraes: zonnebril verplicht.

© MV

Vrijwilliger Verdient een pluiM

BRUSSEL – De Koning Boude-wijnstichting en tvbrussel rei-ken voor de zevende keer De Pluim uit. Door dat initiatief kunt u iemand die zich met veel enthou siasme en creativiteit voor andere mensen en de sa-menleving inzet, een pluim op de hoed steken. Het gaat om ‘de mens(en) achter’ een initiatief en dus niet om grote instellingen of structuren. De winnaar van de wedstrijd ontvangt 2.000 euro, de vier overige genomineerden elk 500 euro. De Pluim is een initiatief van de Koning Boude-wijnstichting en de tien Vlaamse regionale omroepen. Nomineren kan nog tot en met 4 oktober op www.depluim.be of telefonisch op 070-34.40.83.� SVdb

‘Meertalige uniVersiteit is de toekoMst’

etterBeek – rector paul de knop vindt dat Vlaanderen meer drempels moet wegwer-ken om de Vrije universiteit Brussel een internationale weg te laten bewandelen.

Zopas heeft de universiteit van Kobe (Japan) een filiaal geopend in Brussel. In Etterbeek, op een boogscheut van de VUB-campus. Het is een recente trend, buiten-landse universiteiten die hier in Brussel universitair onderwijs aanbieden. Er zijn er al zestien. “Als we meewillen,” zegt rector Paul De Knop bij de opening van het academiejaar, “dan moeten we als Vlaamse universiteit ook een internationaal verhaal kun-nen schrijven.”De oplossing is meer opleidingen in het Engels, maar zowel bij de Vlaamse overheid als bij het pro-fessorenkorps – De Knop geeft het toe – is er weerstand. “Noch-tans is het dát waar we naar-toe moeten. Ik droom van een meertalige universiteit. Het kan in Fribourg. Dus moet het ook in Brussel kunnen.”In januari opent de VUB een nieuw gebouw met als duidelijke opdracht: onderwijs aanbieden aan een internationaal studen-tenpubliek. Volgend academie-jaar volgt dan een Engelstalige ingenieursopleiding, onder su-pervisie van ULB en VUB. En als het van De Knop afhangt, komt er in Etterbeek ook een gemeen-schappelijke bibliotheek voor ULB- en VUB-studenten. En dat is toch opmerkelijk, veertig jaar na de boedelscheiding.� SVG

SJANGHAI – De economische missie van de Brusselse ministers Jean-Luc Vanraes (Open VLD) en Benoît Cerexhe (CDH) begint vruchten af te werpen. Verschillende Brus-selse bedrijven legden al interessante contacten met Chinese ondernemingen. Een overzicht.

om zaken met Brussel te doen. Zo gaat het bestuur van Chengdu, een belangrijke zakenstad met tien miljoen inwoners in de provincie Sichuan, in het westen van China, het eerste bedrijvencentrum voor Chinese ondernemingen oprichten op de Louizalaan, in de gebouwen van Brussels Export. “De Chinezen moesten kiezen tussen Parijs of Brussel,” vertelt Vanraes. “De keuze viel op Brussel omdat wij de hoofd-stad van Europa zijn. Wij van onze kant zullen ook meer Brusselse bedrijven ondersteunen om zich in Chengdu te vestigen. De loonkosten zijn er zeer laag.”De Memorial Van Damme zal vol-gend jaar ook in Peking georgani-seerd worden. “De vraag komt voor-al vanuit Peking; daar staan ze te springen om een groot sportevene-ment te organiseren,” zegt Vanraes. “Vanuit België en Brussel zullen topatleten naar Peking vertrekken. En in 2012 wil ik ook topkoks uit Peking naar Brussel halen voor het Jaar van de Gastronomie.”Daarnaast wil Vanraes ook meer investeren in ontwikkelingsprojec-ten. Zo wordt er opnieuw geld uit-getrokken om de Chinese provincie Si chuan humanitair te steunen. Deze provincie, die zo groot is als Duitsland en 89 miljoen inwoners telt, werd in 2008 getroffen door een zware aardbeving; gelukkig werd Chengdu zelf niet getroffen. Er vie-len toen 80.000 doden en 400.000 gewonden. Vlak na de aardbeving gaf de Brusselse regering al 12.500 euro aan Handicap International, dat zich al vanaf het begin om de slachtoffers bekommert. De Brus-selse regering heeft nu beslist om nog eens 20.000 euro te schenken. “Dat geld gaat vooral naar sociale maatregelen,” zegt Suzanne Niel-sen van Handicap International. “We proberen mensen met een han-dicap opnieuw te integreren in de maatschappij.” Minister Vanraes benadrukt dat dergelijke projecten belangrijk zijn om de banden tussen China en Brussel aan te halen.Tijdens de rondreis organiseren enkele Brusselse kunstenaars, on-der wie Anne Teresa de Keersmae-ker, een grote tentoonstelling in Sjanghai onder de naam Brussels Body Speech en krijgen de Chinezen een modeshow te zien van Brusselse modeontwerpers. “Zo laten we ons ook van onze culturele en persoon-lijke kant aan de Chinezen zien,” zegt Vanraes.

� Matthias�Vanheerentals

nommeerde Brusselse juwelenhuis (opgericht in 1812) op de Waterloo-laan, haalde al een aardige omzet. “De Chinese vrouwen zijn echt zot van onze handgemaakte juwelen,” zegt Veronique Pattyn van Wolfers. “We hebben zopas overeenkomsten getekend om in veertig winkels in China te kunnen verkopen. Onge-looflijk welke nieuwe markten hier opengaan en hoe de Chinese over-heid ons steunt.”Het Molenbeekse bedrijf Crew stuntte op de expo met een hyper-

moderne headset, een videomasker met camera. “Daarmee kunnen mensen waar ook ter wereld onze hoofdstad ontdekken,” zegt Hilde Teuchies. “Met dat masker op je hoofd wandel je ‘live’ door Brussel.” Het bedrijf Made in 3D uit Evere zorgt voor mooie 3D-animaties, on-der meer van het Magritte Museum.Het Brusselse advocatenkantoor De Wolf & Partners opende een kantoor in Sjanghai. “We zullen startende bedrijven, onder meer uit België, begeleiden om in China te investe-ren,” zegt advocaat Philippe Snel. “Ondertussen hebben we expertise opgebouwd in de Chinese wetten en procedures. We mogen wel alleen adviseren, niet pleiten voor de Chi-nese rechtbanken.”Ook de Chinezen hebben plannen

VUB’er Bram Vanderborght test zijn Probo, knuffelrobot voor zieke kinderen, uit bij een Chinees publiek.

© M

V

Leerproblemen te laat behandeldOnderwijs > Leerkliniek wil sneller en meer jongeren onderzoeken

Z e zijn lui. Of ze letten niet op. Bij de Leerkliniek horen ze dat soort dingen vaak als ouders

met hun kind langskomen. De afde-ling in het UZ Brussel neemt sinds juli vorig jaar de leerproblemen van kinderen tussen zes en zestien jaar onder de loep. Volgens de specia-listen liggen niet zozeer luiheid en onoplettendheid, maar leerstoor-nissen als woordblindheid, een rekenstoornis, aandachts- en con-centratiestoornissen, minder sterke begaafdheid en taalachterstand, of een combinatie, aan de basis van schoolproblemen.De Leerkliniek hielp vorig jaar 42 kinderen, voor dit jaar staan 84 dos-siers gepland. Tien procent van de kinderen komt uit homogeen Neder-landstalige gezinnen, al de rest uit een twee- of meertalig gezin, maar altijd zit er Nederlands tussen. Het gaat alleen om kinderen met domi-cilie in het Brussels Gewest. En dat zorgt voor problemen, zegt prof. dr. An Jansen van de dienst Kinderneu-rologie in het Universitair Zieken-huis Brussel. “Onze ervaring in het Centrum voor Ontwikkelingsstoor-nissen (COS), dat problemen bij kin-deren tot zes jaar onderzoekt, leert dat twee derde van de aanvragen uit Vlaams-Brabant komen. Het COS

gaat in op dat grote aantal vragen, de Leerkliniek mag niet omdat ze beperkt is tot Brussel.”Hoeveel zes- tot zestienjarigen niet de vereiste hulp kregen, heeft de Leerkliniek niet bijgehouden, maar ze schatten dat het er zeker “tiental-len” zijn. In die raming zitten ook kinderen van wie de ouders de een-malige patiëntenbijdrage van 150 euro niet kunnen betalen. “Er zijn mensen die daarom afhaken. Of ze vragen om een regeling, maar daar kunnen we niet op ingaan. Het geld terugbetalen kan ook niet.”Dit jaar beschikt de Leerkliniek over 44.000 euro subsidie uit het Ste-denfonds van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie (VGC). Daarmee worden personeel en werking be-taald. Op termijn zou de Leerkliniek graag 250 kinderen per jaar helpen.

Geen aandachtsprobleemNaast de kinderen die niet mogen of kunnen langskomen, merkte Jansen dat een meerderheid van de aange-melde kinderen er lang over doet alvorens langs te komen. “Meer dan de helft van de kinderen zit al min-stens in het vierde leerjaar. Dat is gewoon heel laat. Het kan een hypo-theek leggen op een vlotte doorstro-ming naar het secundair onderwijs.

Een ideale diagnose gebeurt al in het eerste leerjaar, toch als er meer problemen dan gemiddeld zijn. De kinderen hoeven niet direct bij ons te komen, maar dienen wel beter op-gevolgd te worden.”Jansen onderstreept de complemen-tariteit met de Centra voor Leerlin-genbegeleiding (CLB). “Zij kunnen een aantal onderzoeken doen, maar ze hebben bijvoorbeeld geen logope-dist of kinesitherapeut. Als er proble-

men op verschillende domeinen zijn, dan verwijst het CLB door naar ons.”“Als een kind aandachtsproblemen heeft, bekijken wij niet alleen wat het aandachtsprobleem is, maar zoeken we ook uit waar het vandaan komt. Heeft het kind een primaire aandachtsstoornis, is het minder sterk begaafd, of heeft het een vier-talige opvoeding en aansluitende taalachterstand waardoor hij, of zij, minder goed kan volgen op school?

Of heeft het kind visueel-ruimtelijke problemen en kan het zich moeilijk oriënteren? Of gaat het ook om re-kenproblemen? We zien dat heel wat kinderen worden aangemeld met aandachtsproblemen of een vermoe-den van concentratiestoornissen. Als we dan verder kijken, komen we in een overgrote meerderheid van de gevallen uit op een ander probleem.”

� Steven�Vandenbergh

“Best wordt de diagnose al in het eerste leerjaar gesteld.”


‘ONDERwIjS IS gEEN SpEL’

jETTE – Tweevoudig ministerieel bezoek in het KTA jette maandag-middag: minister van Onderwijs pascal Smet (Sp.A) en minister van Media, Armoedebestrijding en Innovatie Ingrid Lieten (Sp.A) kwa-men gamen/kijken. Smet had een duidelijke boodschap: “Onderwijs is geen spelletje.”

Ping heet het spel dat door de Ko-ning Boudewijnstichting en het Interdisciplinair Instituut voor Breedbandtechnologie (IBBT) werd gelanceerd. Ping staat voor Poverty is not a game, ‘armoede is geen spel’. De leerlingen van het derde jaar Sociaal-Technische mochten het uittesten. Oussama en Mohamed vinden Ping plezanter dan naar de leraar luisteren, en ook Kimberley en Myriam zitten er geconcentreerd bij. “Een heel leuk spel,” oordeelt Kimberley. En Myriam: “De uitvin-der heeft dat heel goed gedaan.”

De 3D-game Ping vertelt het verhaal van Sophia en Jim. Sophia is een generatiearme, Jim komt in de ar-moede terecht door het nemen van verkeerde beslissingen. Over arme mensen doen nog te veel stereoty-pen de ronde, weet minister Lieten. “Jongeren leggen de schuld voor ar-moede al te vaak bij de armen zelf. Het beeld van mensen die arm ge-boren zijn of door een faillissement of ziekte in de armoede verglijden, kennen jongeren veel minder. Dat willen we veranderen.”Minister Smet pleitte begin septem-ber al voor serious games op school, een pleidooi dat niet door iedereen gesmaakt werd. Smet: “Ik pleit niet voor minder ernst, of minder ken-nis. Ik pleit wel voor een zoektocht naar middelen om de nieuwsgierig-heid van kinderen te prikkelen. En dat de goesting om te leren blijft als ze groter worden.”� Danny�Vileyn


ADVERTENTIE

■ Aanbestedende overheid: gemeente VORST (Pastoorstraat 2, 1190 Brussel)■ Gunningswijze: offerteaanvraag■ Voorwerp van de opdracht: beheren en uitbaten van het clubhouse en de kleedkamers van het

gemeentelijk sportcentrum van de Bempt, gelegen te Vorst, Britse Tweede Legerlaan, 600 – Gunnen van een domeinconcessie en concessie van openbare dienstverlening.

■ Aanvang van de nieuwe concessie: 01 april 2011.■ Datum van de opening van de offertes: 29 november 2010.

Degenen die een offerte wensen op te stellen, worden verzocht zich zo snel mogelijk en ten laatste op 10 november 2010 aan te melden bij de dienst Gemeente- eigendommen van VORST (van maandag t/m vrijdag op het nummer 02/348.17.33 of 02/348.17.25 tussen 8u30 en 12u00 of – behalve op vrijdag – tussen 14u00 en 16u30, om een afspraak te maken voor een plaatsbezoek. Zij zullen zich richten, ook vóór 10 november 2010, tot de dienst Gemeentekas (02/370.26.09 – zelfde openingsuren), ten einde een kopie van het bijzonder bestek, vastgesteld door de gemeenteraad d.d. 07 september 2010, te bekomen. Dat bestek bevat de procedureregels, de administratieve bepalingen en de ontwerpovereenkomst van domeinconcessie en concessie van openbare dienstverlening (prijs van het document: 100 €).

■ Bijeenkomst voor het verstrekken van inlichtingen en het beantwoorden van de vragen:25 oktober 2010, raadszaal van de gemeente VORST (Pastoorstraat 2, 1190 VORST)

DOMEINCONCESSIE EN CONCESSIE VAN OPENBARE DIENSTVERLENING

Vorst

GEMEENTELIJK SPORTCENTRUM “BEMPT”

BEHEER EN UITBATING VAN HET CLUBHOUSE EN DE KLEEDKAMERS

K. WINDEY, Wd. Gemeentesecretaris

M.-J. GHYSSELS,afgevaardigde Schepen

JETTE - De Leerkliniek in het UZ Brussel heeft tijdens haar eerste bestaansjaar naar eigen zeggen ‘tientallen’ kinderen met leerproblemen niet kunnen helpen. Tegelijk constateert prof. dr. An Jansen dat een meerderheid van de behandelde kinderen tussen zes en zestien veel te laat langskomt.


Deze week in Jette > UZ Brussel klaagt over MIVB

Ziekenhuis vervoert personeel met (nep)bus 53

Het UZ wuift het idee weg om voor een derde bij te dragen in de kosten van een buslijn: andere Vlaamse ziekenhuizen hoeven ook niets te betalen.


O nze fotografe was er woensdagochtend bij toen er actie werd gevoerd, zelf

trokken we pas donderdagochtend naar het UZ. De vraag in ons achterhoofd was: hoe (on)bereikaar is het UZ Brussel voor een patiënt uit een van de negentien Brusselse gemeenten?Om overvolle voertuigen te vermijden trekken we om precies kwart over negen met een lege maag thuis de deur achter ons dicht. Aan de halte Vanderkindere hebben we bijna onmiddellijk een tram 4 naar het Noordstation. Rechtstaan hoeft niet, er zijn nog een paar zitplaatsen. Omdat de metro Simonis (Leopold II) voor onze neus wegrijdt, reppen we ons naar de centrale hal van het Zuidstation om een paar

men met een andere boodschap: Van Damme vindt dat Grouwels en De Lille dringend werk moeten maken van beter openbaar vervoer naar het ziekenhuis; Annemie Maes (wier partij in Vlaanderen in de oppositie zit) vindt dat Vlaams minister van Brusselse Aangelegenheden Pascal Smet (SP.A) met geld over de brug moeten komen. Grouwels is ook die mening toegedaan. Zij stelt voor om bus 53 (Militair HospitaalUZ) te ontdubbelen: onder een ander lijnnummer zou die dan tussen het station van Jette en het UZ te rijden. De frequentie zou zo verdubbelen. Grouwels: “Het is echt een winwinsituatie, zowel voor de werknemers en de bezoekers van het UZ als voor de Jettenaren, die hun traject naar het centrum niet verlengd zien.” Grouwels rekent voor dat de extra bussen 375.000 euro op jaarbasis kosten. Ze stelt voor om de koek in drie te delen: het Brussels Gewest (bevoegd voor openbaar vervoer) een derde, het ziekenhuis een derde en de Vlaamse overheid een derde. Maar het ziekenhuis denkt er niet aan, want andere Vlaamse ziekenhuizen hoeven ook niet te betalen.Smet laat aan onze collega’s van brusselnieuws.be weten dat hij niet kan betalen voor een uitbreiding van lijn 53: openbaar vervoer is een exclusieve bevoegdheid van de gewesten. Wat hij wél wil en kan, is één derde betalen voor een pendelbus die dan alleen maar door het personeel van het UZ wordt gebruikt. Maar Smet vindt Grouwels’ idee om bus 53 uit te breiden, veel beter. En geef toe: 375.000 euro is toch niet zoveel voor een betere busverbinding, zelfs niet in budgettair moeilijke tijden.� Danny�Vileyn

BD

W R

EGIO

ontbijtkoeken te kopen. We halen de volgende metro, en in Simonis halen we nog net bus 13. Om tien over tien zijn we ter bestemming. Net geen uur onderweg.Voor de terugreis naar Flagey hebben we de keuze tussen bus 13, die met enige vertraging vertrekt, en bus 14, waarop we negen minuten moeten wachten. Omdat ‘de 13’ een fikse omweg maakt, wordt het bus 14. De metro in Simonis staat al paraat en ook bus 71 aan de Naamsepoort laat als bij wonder niet op zich wachten. Om vijf over elf zijn we ter plekke. Duur: 55 minuten.De twee trajecten verlopen vlot, veel vlotter dan menige andere keer. Maar de tijd die de reiziger nodig heeft, is toch niet te onderschatten. De sneltram SimonisUZ wordt pas

tegen 2014 verwacht. En in afwachting daarvan vraagt het UZ een vlottere verbinding voor zijn personeel.

Daags voordien, woensdag 22 september, de laatste dag van de Week

van Vervoering. Om halfacht vertrekt een gekaapte bus 53 aan de achterkant van het station van Jette. Met de actie legt het enige Nederlandstalige ziekenhuis in Brussel de vinger op de wonde: toen het Anderlechtse Erasmusziekenhuis in 2003 een metro naast de deur kreeg, ging Vlaams Brussel ervan uit dat het ziekenhuis van de VUB de volgende was. Niet, dus. Zeven jaar later lijkt het project afgevoerd, hoewel de ministers Hervé Hasquin (PRL) en Eddy Baldewijns (SP.A) in 1999 al een studie lieten uitvoeren om de mogelijke trajecten van de verlening van de metro (Koning Boudewijn) te onderzoeken.Een vlotte verbinding tussen het station van Jette en het ziekenhuis is de VUB ook niet gegund, wordt er gezucht. De actie van het personeel was zelfs goed voor een rondje partijpolitiek gekrakeel. De Brusselse parlementsleden Jef Van Damme (SP.A, oppositie) en Annemie Maes (Groen!, meerderheid) kwamen hun steun betuigen. Maar de twee kwa

BEL 02-226.45.45OF MAIL [email protected]

* GRATIS VOOR WIE IN HET BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST WOONT

?EEN GRATIS*ABONNEMENT

OP BDW ÉN

AGENDA

ADVERTENTIE

JETTE – Het UZ Brussel blijft vechten voor een betere bereikbaarheid van het ziekenhuis met het openbaar vervoer. Als afsluiter van de Week van Vervoering kregen de ministers Brigitte Grouwels (CD&V, Verkeer en Openbare Werken) en Bruno De Lille (Groen!, Mobiliteit) een petitie met 530 handtekeningen overhandigd. Hoe (on)bereikbaar is het UZ?

375.000 euro is niet zoveel geld, zelfs niet in budgettair moeilijke tijden

BDW 1248 PAGINA 11 - DONDERDAG 30 SEPTEMBER 2010 ADVERTENTIE

Brusselse 55-plussers kunnen in novem-ber hun kennis van de verkeersregels opfrissen.

Om de oude én de nieuwe regels van het Bel-gische verkeersreglement onder de knie te krijgen, kunnen 55-plussers die met de auto rijden, theoretische en praktische vorming krijgen. Het gaat om vier sessies van telkens twee uur. Begindatum is maandag 8 no-vember; totale kostprijs bedraagt vijf euro. De dienst Senioren van de Stad Brussel ont-fermt zich over de inschrijvingen.De opleiding is een van de opvallendste pun-ten in het eerste Seniorenplan van de Stad Brussel. Het plan, dat door alle schepenen

gedragen wordt, komt er op initiatief van Chantal Noël (CDH). De Brusselse schepen van Senioren richt zich zo tot de 24.000 Brusselse ouderen. Het plan is een uitloper van een onderzoek van prof. dr. Dominique Verté (VUB) bij 669 senioren uit Brussel.Tijdens de voorstelling was er kritiek op de ondermaatse vertaling van het plan naar het Nederlands. Tegelijk kregen verschillende schepenen en afgevaardigden nog steeds geen letter Nederlands over hun lippen. Na de voorstelling zeiden verschillende senio-ren het wel te appreciëren dat de Stad meer aandacht aan haar ouderen schenkt.� SVdb

Dienst Senioren, 02-279.34.95

Autorijschool voor ouderenBrussel > Eerste gemeentelijk seniorenplan

Vijftien jongeren uit laag-Vorst hebben zich toegelegd op de fotografie. Onder begelei-ding van de professionele fotograaf Vincen Beeckman zochten ze een jaar lang idylli-sche plekjes op om mooie kiekjes te schie-ten. Het resultaat is tot en met 17 oktober te zien in het centrum voor hedendaagse kunst Wiels.Beeckman en zijn jongerenbende trokken er gereld op het platteland op uit om elkaar door kunst en fotografie beter te leren ken-nen. “Het interessante aan het project is dat jongeren kennismaken met kunst. Heel wat

onder hen waren heel geïnteresseerd en ge-motiveerd,” vertelt Beeckman.Opmerkelijk is dat de foto’s uit een weg-werptoestel komen. “We wilden vermijden dat beelden die op het eerste gezicht niet zo goed lijken, gewist zouden worden, want uiteindelijk komen net die foto’s vaak als beste uit de bus,” legt Beeckman uit.De tentoonstelling is het resultaat van een samenwerking tussen het jeugdhuis van Vorst en het kunstencentrum Wiels in het kader van het wijkcontract Sint-Antoon.� BS

Wegwerpcamera, beelden om te koesteren

Vorst > Jongeren van Sint-Antoon de natuur in voor fotoproject

“De foto’s die je op je digitale camera zou wissen, zijn vaak de beste.”

© VIN

CE

N B

EE

CK

MA

N

FrAuDe op burgerlijke stAnD etterbeek?

ETTERBEEK – Het gemeentebestuur heeft een tuchtprocedure lopen tegen een werkneemster van de dienst Burgerlijke Stand. De vrouw zou volgens bronnen zo’n 11.000 euro verduisterd hebben. De bedragen zouden komen van betalingen voor het aanbrengen van fiscale zegels op administratieve documenten. De gemeente be-nadrukt dat het vermoeden van onschuld geldt zolang de tuchtprocedure loopt. CD

borstkliniek brugmAnn breiDt uit

LAKEN – De Horta-site van het Brugmannziekenhuis aan het Van Gehuchtenplein heeft zopas haar borstafdeling verdubbeld, tot 800 vierkante meter. Tevens is er dub-bel zoveel materiaal voorhanden. Borstkliniek Atossa zal naar eigen zeggen tachtig patiënten per dag (in plaats van veertig vroeger) aankunnen. Dat zou de wachttijd met maanden inkorten. De patiënte komt ook in nieuwe en rustgevender lokalen terecht. Routineonderzoeken zoals een mammotest, een radiologisch borstonder-zoek dat tweejaarlijks gratis bij vrouwen tussen 50 en 69 jaar uitgevoerd wordt om borstkanker op te sporen, kunnen zowel op de Horta-site als op de site Paul Brien in Schaarbeek, die ook tot het Brugmannziekenhuis behoort.� SVdb

tele

Xreg

io

www.cdenv-brusselsparlement.be

Steven Vanackere helpt muggen-netten verdelen tegen malariaHet Burundese Rode Kruis heeft samen met zijn Vlaamse tegenhanger 550.000 muggennetten verdeeld in drie Burundese provincies. Een deel van het geld voor de netten is afkomstig van Music for Life, de geldinzamelactie van Studio Brussel.

Elk gezin krijgt drie netten. De verdeling en het ophangen van de netten gebeurde onder het toeziend oog van speciaal opge-leide vrijwilligers. Malaria is in delen van Burundi verantwoordelijk voor 70 procent van alle overlijdens.

Steven VanackereVice-Premier en Minister van Buitenlandse zaken

Brigitte Grouwels maakt het Nederlandstalig gezondheidsaan-bod toegankelijk in BrusselHet Nederlandstalig gezondheidsaanbod toe-gankelijk maken voor iedereen, is de prioriteit bij uitstek van minister Brigitte Grouwels, bevoegd collegelid voor Welzijn, Gezondheid en Gezin.

“De voorbije jaren heb ik dan ook verschil-lende initiatieven genomen en ondersteund die onze gezondheidszorg nog performanter maken. Ik denk dan onder andere aan het Huis voor Gezondheid, het gratis nummer 1700 en de website Zorgzoeker die de mensen wegwijs maken naar Nederlandstalige medische en paramedische diensten in Brussel. Met campagnes rond beweging, gezond eten en stoppen met roken wil ik de Brusselaar gezonder maken.” aldus minister Brigitte Grouwels.

Brigitte GrouwelsBrussels Minister vanOpenbare Werken en Vervoer

Roland Van Den Eynde: “Toegan-kelijke en kwaliteitsvolle welzijns-voorzieningen voor ouderen”CD&V wil de zorg voor de senioren in onze stad verder uitbouwen. Zeker in een grootstad is het van belang deze mensen voldoende toegankelijke en kwaliteitsvolle voorzieningen voor senioren aan te bieden. Daarnaast is de thuiszorg voor se-nioren zeer belangrijk.

Een Lokaal Dienstencentrum kan daar een on-dersteuning bieden. Het wil buurtbewoners zo lang mogelijk zelfstandig en kwaliteitsvol laten

thuis wonen. Het centrum organiseert hiervoor allerlei activiteiten, geeft infor-matie en biedt dienstverlening aan. Ik steun dan ook ten volle de initiatieven die Minister Grouwels hiervoor al heeft genomen en nog zal nemen onder andere in Sint-Agatha-Berchem.

Roland Van Den EyndeGemeenteraadslid in Sint-Agatha-Berchem

www.brussel.cdenv.be

Paul Delva: “Blij met 30 extra opvangplaatsen in Brussel voor mensen met een handicap !”In het Vlaams parlement ijver ik voor extra wel-zijnsvoorzieningen in Brussel. Daarom ben ik dan ook verheugd over de beslissing van Vlaams minister voor Welzijn, Jo Vandeurzen, om in 2010 een dertigtal extra opvangplaatsen te voor-zien in de gehandicaptensector in Brussel.

Samen met CD&V-Brussel19 en Minister Bri-gitte Grouwels pleit ik voor een bijkomende inspanning in deze sector, in het kader van het meerjarenuitbreidingsplan 2011-2014. In Brussel mag immers niemand in de kou blijven staan. En wie het moeilijk heeft, verdient extra aandacht.

Paul DelvaVlaams Volksvertegenwoordiger

Een visie op een zorgzaam Brussel

CD&V_BDW_NieuwFormaat.indd 1 17-09-2010 16:29:04


Far west in residentie arcadia

SINT-JANS-MOLENBEEK – Residentie Arcadia in de Ferdinand El-bersstraat houdt een open dag. Het grote publiek kan onder meer de crisisbedden, de informaticaruimte en tuinen – waar jong en oud elkaar ontmoeten – bezoeken. Tegelijk stellen de Alzheimer-liga en Home-Info zich voor. Naast rondleidingen, een barbecue, zangkooroptreden en een tentoonstelling over de geschiedenis van de instelling plant het grote rust- en verzorgingstehuis een ludieke activiteit rond het thema ‘Far West’. Afspraak op zaterdag 2 oktober tussen 10 en 18 uur.� SVdb

duurzaam wonen Voor iedereen

BRUSSEL – Het Brusselse ‘informatiecentrum duurzaam wonen’ Abea en De Stadswinkel houden een reeks praktijkgerichte voor-drachten in het stadhuis (op woensdag tijdens de lunchpauze), in het Ihecs (donderdagavond) en in het Renovatiecafé in GC De Mark-ten). De cyclus is gratis en zoomt in op thema’s als energiereno-vatie, doorslaand vocht, sgraffiti restaureren, gevels reinigen en groepswoningen. De lezingen zijn soms tweetalig, soms in het Ne-derlands of Frans. Meer op www.curbain.be of 02-227.42.52.� JMB

teLe

XreG

io

ADVERTENTIE

Bd

w r

eGio

Enkele studenten van de hogeschool Lucia de Brouckère hebben plannen getekend voor het Molenbeekse Gemeenteplein.

Tegen 2012 wil de gemeente Sint-Jans-Molenbeek een begin maken met de heraanleg van het Ge-meenteplein. Drie studenten Landschap en Ste-denbouw van de Haute École Lucia de Brouckère hebben als eindwerk enkele simulaties ingediend hoe zij het plein zouden herinrichten. “Ik ben tevreden met hun ontwerpen,” zegt schepen van Mobiliteit Jef Van Damme (SP.A). “Het plein wordt echt een plaats waar mensen elkaar zullen kunnen ontmoeten en zich kunnen ontspannen. Daarom wordt het plein grotendeels autovrij. Mo-menteel is het er totale chaos, en daar willen we komaf mee maken. Binnenkort hakken we kno-pen door.”Enkele handelaars op het plein hebben wel be-denkingen. “Het is positief dat de gemeente het

plein wil verfraaien. Maar we vinden het wel jammer dat er veel parkeerplaatsen gaan sneu-velen. Dat gaat ons klanten kosten. We hopen dat er toch ondergrondse parkeergelegenheid komt.”Helaas, daarin moet Van Damme de handelaars ontgoochelen: “Een ondergrondse parkeergele-genheid was gewoon technisch niet haalbaar, mede doordat de Zenne er in de buurt loopt. Zo’n parkeergarage zou gigantische werkzaamheden met zich meebrengen en zou bovendien helemaal niet rendabel zijn. We zullen daarom de auto-mobilisten doorverwijzen naar de ondergrondse parkeergarage Brunfaut, op amper honderd me-ter van het Gemeenteplein. Die biedt plaats aan tweehonderd auto’s, maar staat vaak grotendeels leeg. Buurtbewoners zouden we dan bijvoorbeeld een gunsttarief kunnen aanbieden.”

� Matthias�Vanheerentals

elkaar ontmoeten op grotendeels autovrij plein

Sint-Jans-Molenbeek > Studenten ontwerpen nieuw Gemeenteplein

Het nieuwe Gemeenteplein, volgens studenten van de Lucia de Brouckère-hogeschool.

Met een erkenning van de Vlaamse Gemeenschap op zak ging op 29 september het nieuwe dagverzor-gingscentrum Tram 82 open. Vijf-tien zorgbehoevende, mindervalide of dementerende senioren kunnen er een of meer dagen per week te-recht van halfnegen tot halfzes.“We liggen langs een belangrijke in-valsweg, ideaal dus,” stelt directeur Paul Matton. Tram 82 huist op het adres dat bekendstaat als ‘Le 1050’: aan de Gentsesteenweg met het-zelfde huisnummer. Het vult de ge-lijkvloerse etage, die nog verbouwd en ingericht moest worden, van het nieuwe woonzorgcentrum Arcus. Tram 82 maakt deel uit van de vzw Zonneweelde in het woonzorg-centrum Arcus, dat erkend is door

de Gemeenschappelijke Gemeen-schapscommissie van het Gewest.De dagbezoekers krijgen er een geïn-dividualiseerde service. Tram 82 heeft verschillende leefruimten, een kamer met elektrische relaxstoelen, een tv-zaal, eetkamer, zonneterras en aangepast sanitair voor rolstoel-gebruikers. In het aanpalende rust-oord mag het hoog-laagbad gebruikt worden. De dagprijs bedraagt 22 euro. Daarin zijn een middagmaal, koffie en thee (’s ochtends en ’s na-middags), een lunchpakket, anima-tie en verzorging begrepen. Het is ook mogelijk om (tegen betaling) ge-bruik te maken van de diensten van pedicure, kapper, kinesitherapeut en (para)medici.� Jean-Marie�Binst

dagopvang senioren langs invalsweg

Sint-Agatha-Berchem > Zorgcentrum Tram 82 nu open

32, rue Vandenbranden

PeePInG TOM

30.09.2010 – 12:3003.10.2010 – 15:00

In de sTrafkOlOnIe / HeT HOl

kVs & TOneelHuIs OlYMPIQue draMaTIQue

10.10.2010 – 15:0014.10.2010 — 12:30

Van PlaTO TOT naTO

kVs & de enTHOusIasTen

28.11.2010 – 15:00

baraksTad

kVs

16.01.2011 – 15:00

MIssIe

kVs / brunO Vanden brOeCke

10.02.2011 – 12:3013.02.2011 – 10:00

rue du CrOIssanT

kVs & THÉÂTre les Tanneurs /MOHaMed OuaCHen

24.02.2011 – 12:3027.02.2011 – 15:00

GreGOrIa

kVs & rO THeaTer

20.03.2011 – 15:00

VOrsT / fOresT

CIe CeCIlIa & kVs /JOHan HeldenberGH & TITus de VOOGdT

07.10.2011 – 12:3010.04.2011 – 15:00

OVerdaG naar een VOOrsTellInG In kVs? HeT kan!OP zOndaG OM 15:00 en / Of OP dOnderdaG OM 12:30Op Matinee-dOnderdag serveert Café COngO brOOdjes en sOep vanaf 11:30.

nIeuW!

www.kvs.be – t 02 210 11 12 ardUinkaai 9 – 1000 brUsseL


Na een jaar werk zijn de Fontenaytuinen klaar. Een hele metamorfose voor het parkje aan de Waverse-steenweg.

De Fontenaytuinen – genoemd naar de Franse ge-meente waarmee Etterbeek een vriendschapsband heeft – beslaan een perceel grond tussen de Waver-sesteenweg, Veldstraat, Generaal Henry- en Generaal Fivéstraat. Nu zijn ze gerenoveerd. Vorig jaar werden de vernieuwde speeltuigen in hout al in gebruik geno-men, en tijdens het voorbije jaar werden de paden en groenzones onder handen genomen. Het struikgewas werd waar nodig opnieuw aangeplant, er kwam een nieuwe ingang naast het aanpalende gemeentelijke zwembad, en een picknick- en rustplaats. Ook werd

het oude orkestpodium weggehaald en werden de pa-den aangepast aan rolstoelgebruikers.Burgemeester Vincent De Wolf (MR) benadrukt dat de omwonenden veel te zeggen hebben gehad over hoe het park er nu uitziet. “Deze plaats wordt bezocht door jong en oud, het is dus vooral een park voor en door hen.” Vroeger was het park vaak het decor voor de Middeleeuwse Markt van Etterbeek, maar omdat het park nogal vervallen was, kon dat evenement daar niet meer plaatsvinden. De Markt vindt nu jaarlijks plaats aan het Kazernecomplex.De klus heeft 220.000 euro gekost, waarvan 100.000 voor de nieuwe speeltuigen. Oorspronkelijk was er 300.000 euro voor uitgetrokken. Christophe Degreef

Park tussen de woonblokken

Etterbeek > Fontenaytuinen gerenoveerd

De buurt werd betrokken bij de renovatie van de Fontenaytuinen.

© C

HR

ISTO

PH

E D

EG

RE

EF

FASTENAEKENS

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

Brabantstraat, Schaarbeek,circa 1912-1913.

Brabantstraat, Schaarbeek,30 juni 2009, 15.18 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot

en met 24 december in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65) en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

Let op voor GAS. Nee, dat is geen waarschuwing voor lekken in de aardgasleiding, maar voor Ge-meentelijke Administratieve Sanc-ties (in het Frans SAC, of Sanctions Administratives Communales). Het betreft de reglementen van de gemeente of van de politiezone waar u woont.

Tijdens een eerste – preventieve – fase geeft de politiezone Noord, om er één uit te pikken, richtlijnen in verband met leesbare huisnummers en straatnamen, daarna volgen ‘re-pressieve sancties’. Lees: boetes.Gemeenten zoals Sint-Joost worden intensief bewoond: veel mensen le-ven er onder één dak. Deurbelpane-len vallen systematisch te klein uit; postbodes, wijkagenten en deur-waarders proberen vaak vertwijfeld wegwijs te raken uit de wirwar van namen; soms komen er aanduidin-gen in het Arabisch voor. De politie wijst erop dat correcte vermeldingen niet alleen een must zijn voor con-trolerende instanties, maar dat ze ook van levensbelang kunnen zijn als u een hulpverlener nodig heeft.

Vaak wil een koppel hun beider namen naast de bel zien staan, en trotse ouders die van hun kinderen. In zeldzame gevallen wordt ook het geliefde huisdier niet vergeten, ter-wijl vroeger alleen de naam van de pater familias daar prijkte. Voor het GAS is één naam per gezin voldoen-de, maar kinderen van gescheiden ouders wonen vaak bij hun moeder, die een andere naam draagt dan zij-zelf.De GAS-voorschriften beperken zich niet tot leesbare namen naast een functionerende bel. Huisnum-mers zijn vaak verdwenen, net als de straatnaambordjes. Het is over-bekend dat in Brussel nogal wat straten een naam dragen die, bij-voorbeeld door een te letterlijke vertaling, ongewild koddig wordt. De Zeehondstraat – die in het Frans rue du Chien Marin werd – zal wel een van de bekendste zijn. Souve-nirjagers van allerlei slag verzame-len maar al te graag exemplaren met een komische noot. En dat is natuurlijk verboden. Let op: GAS is watching you. Lieven Bulckaert

Leesbare naam naast functionerende deurbel

Sint-Joost-ten-Node > Administratieve sancties

Staat uw naam duidelijk leesbaar naast de bel? Mooi zo!

© F

AB

IO B

RU

NA


Carla Dejonghe: “De voorsteden worden slapend rijk.” (Op de foto: het gemeentehuis van Kraainem.)

© D

OG

FAE

L

Wonen > Reactie Carla Dejonghe (Open VLD) op nieuwe cijfers stadsvlucht

Over leeglopers, randgevallen en de toekomst van de steden

De cijfers die het Steunpunt Ruimte en Wonen onlangs bekendmaakte, spreken boekdelen. Brussel-Stad verliest 2.800 mensen, tegenover 2.100 in 2001. Uit Antwerpen ver-trokken maar liefst 4.038 inwoners; in 2001 waren dat er nog maar 1.456. Ook in Gent, Leuven en Brug-ge zien we eenzelfde evolutie.De tendens wordt ook door andere cijfers bevestigd. Zo kiest maar liefst een MIVB-medewerker op de vijf er in de loop van zijn of haar car-rière voor om buiten Brussel te gaan wonen. Zodra Brusselaars een vaste baan vinden, verlaten ze de stad, op zoek naar het walhalla van de mid-

denklasse, een huisje met tuintje op het platteland. Ik vermoed dat zich in de andere steden hetzelfde feno-meen voordoet.

Stad en niet-stadHet leven in de stad valt niet te ver-gelijken met het leven ‘op den bui-ten’. Het is gevarieerder, in veel ge-vallen problematischer, misschien opwindender of frustrerender, maar vooral: anders. Niet beter, niet slechter, anders. En wat ons betreft moet het ook zo blijven. De stad moet geen über-Bokrijk worden en de Vlaamse gemeenten en dorpen moeten ook geen microscopische megapolissen worden.Wat wel moet veranderen, is de ma-nier waarop stad en niet-stad tegen-over elkaar uitgespeeld worden. Zo

is dagelijks naar het werk pendelen nog altijd fiscaal een pak interessan-ter dan dicht bij datzelfde werk wo-nen. Waarom bestaat er een fiscaal gunstregime voor bedrijfswagens, maar niet voor wonen in de buurt van de werkplek? Beide systemen zouden perfect naast elkaar kunnen bestaan, en de keuze zou daarbij aan de werknemer overgelaten kun-nen worden.Maar ook de stadskorting, die al

jaren bepleit wordt door mijn col-lega Sven Gatz, zou een goede zaak zijn. Mensen in de stad wo-nen nu eenmaal geconcentreerder, waardoor voorzieningen (riolering, elektriciteit, openbaar vervoer) er per hoofd van de bevolking een stuk goedkoper zijn dan buiten de stad.

VacuümOmdat de belastingen in dit land ge-

heven worden op de woonplaats in plaats van op de werkplaats, zorgt de stadsvlucht voor een gigantisch fiscaal vacuüm in elke Vlaamse stad en Brussel. De voorsteden worden slapend rijk.Er is nauwelijks een noemenswaar-dig bedrijf te vinden in Kraainem, Tervuren, Latem of Brasschaat, maar de gemeentekassen puilen er wel uit. Intussen verarmen de ste-den zienderogen en wordt de finan-ciële basis om te investeren in de stad, ondermijnd. Daardoor wordt de stad meteen een heel pak min-der aantrekkelijk om te wonen voor iedereen, maar vooral voor de mid-denklasse.Toch blijft het debat over de stad van essentieel belang voor de toekomst van onze samenleving. Willen we dat onze steden vergeetputten wor-den, waar alleen overdag gewerkt wordt en waar ’s avonds de ‘haves’ zich verschansen in gated communi-ties, terwijl de ‘have-nots’ in steeds verder verpauperende buurten in het centrum huizen?Dit is geen kwestie van passief toe- of neerkijken op ‘de verloedering van de stad’ met al haar allochtonen, haar overschot aan auto’s en al haar vuiligheid, criminaliteit en occasio-nele relletjes. Dit is een keuze! Die keuze impliceert meteen ook dat het hinterland steeds verder verstede-lijkt en, in het geval van Brussel, ook verder verfranst. Stad en voorstad zijn nu eenmaal communicerende vaten.Een andere, en volgens ons veel be-tere, keuze is om de stad aantrek-kelijker te maken voor de midden-klasse. Door het wonen in de stad fiscaal interessant te maken voor die mensen. Want een middenklasse in de stad is onontbeerlijk. Ze zorgt er-voor dat de sociale tegenstellingen en spanningen minder groot wor-den.Pas in die context kan de stad een motor van economische en ideolo-gische vernieuwing worden en heeft ze ook, door de grote bevolkings-concentratie, een minder grote eco-logische impact op de Vlaamse open ruimte.

� Carla�Dejonghe

Carla Dejonghe is Brussels volksvertegenwoordiger voor Open VLD. In het parlement zit ze ook in de commissie Huisvesting. Ze schreef het boek Inbreiding van Brussel, een studie over hoe de fiscale inkomsten sterk omhoog kunnen met een degelijk midden-klassebeleid

“Waarom bestaater een fiscaal gunstregime voor bedrijfswagens, maar niet voor wonen in de buurt van de werkplek?”

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Pas sinds een op huizenjacht zijnde Bart De Wever zich er in een opiniestuk over verbaasde dat al zijn studiegenoten intussen buiten Antwerpen woonden, besteden de nationale media opnieuw wat aandacht aan de leegloop van de stad. Nochtans,” zegt Open VLD-parlementslid Carla Dejonghe, “zijn de problemen niet van gisteren en zullen ze, als we niet ingrijpen, ook niet zo snel verdwijnen. De hamvraag blijft ondertussen even prangend: wat voor steden willen we?”

Carla Dejonghe.


BDWOPINIEDubbelzinnige signalendoor Danny Vileyn

“Brussel zou niet meer hetzelfde zijn zonder de Vlaamse Brusselaars die elke dag opnieuw harmonieus samenleven met de Franstalige meerderheid.” Laten we niet meewarig doen over de flatterende woorden van de jonge voorzitter van de Franse Gemeenschapsraad, Jean-Charles Luperto (PS). Laten we ook niet cynisch reageren met de vraag welke perfide strategie erachter zit. Laten we de woorden van Luperto, op de officiële feestdag van de Franse Gemeenschap in het Brusselse stadhuis, ons laten welgevallen. Eindelijk een

Franstalig politicus die de inbreng van de Brusselse Vlamingen – en meteen ook de investeringen van Vlaanderen in Brussel – naar waarde schat. Jammer genoeg waren de signalen vanuit de Gotische Zaal niet onverdeeld positief. Rudy Demotte, minister-president van de Waalse gewesten Franse gemeenschapsregering (en een partijgenoot van Luperto!), herhaalde zijn pleidooi voor het versterken van de gewesten. Bovendien wil Demotte een federatie van twee van de drie volwaar-dige gewesten binnen België. Hiermee bevestigt hij de vrees van veel Vlamingen: geef het Hoofdstedelijk Gewest hetzelfde statuut als Vlaanderen en Wallonië, en het wordt twee tegen een. De boodschap van Demotte staat haaks op die van Luperto. Het is de ontkenning van de hoofdstedelijke rol van Brussel en de plaats van de Brusselse Vlamingen.Het feest van de Franse Gemeenschap vond maandag plaats. Twee da-gen eerder pleitte de PS er nog voor om de middelen voor de Vlaamse Gemeenschap in Brussel te verminderen van twintig naar tien procent. En terwijl ‘de tweede lijn’ tegenstrijdige berichten uitstuurt, bereiken Bart De Wever (N-VA) en Elio Di Rupo (PS) zowat de godenstatus. Uit een enquête van de krant La Libre Belgique blijkt dat 58 procent van de Vlamingen wil dat De Wever de komende maanden een prominente rol blijft spelen. In Wallonië en Brussel staat Di Rupo op één, met 47 en 44 procent. Maar het verrassendste is toch dat 33 procent van de Vla-mingen vindt dat ook Di Rupo een prominente rol moet blijven spelen. De volharding van De Wever en Di Rupo wordt duidelijk gewaardeerd. Pessimisme wordt dat veel minder. Dat verklaart volgens La Libre de achteruitgang van Brussels minister-president Charles Picqué (PS), die zijn derde plaats moet afstaan aan Joëlle Milquet (CDH).Nu alle feestdagen (Vlaams, Waals, Duitstalig, Franse Gemeenschap) achter de rug zijn, blijven dubbelzinnige signalen best achterwege. Laat De Wever en Di Rupo hun werk doen. In ieders belang, ook dat van de Brusselse Vlamingen.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Taalflodder

Vijftien jaar geef ik les in het hoger onderwijs in Brus-sel. Al die tijd is het Engels als spreektaal onder jonge mensen sterk toegenomen. Engels wordt overal en snel opgepikt. Door de media, muziek en internet. De taal wordt niet altijd met zorg gesproken of even correct ge-schreven, maar het Engels is alomtegenwoordig en in de feiten is ze de ‘tweede’ taal van de jeugd – wat eerste, tweede of derde taal ook moge betekenen. Zonder veel problemen kunnen er in het Engels levensverhalen ge-deeld worden tussen Vlaamse jongeren en hun Europe-se leeftijdsgenoten. De ietwat (wereld)vreemde bezorgd-heid van minister Smet in dezen deel ik niet. Over de kennis en de beheersing van het Frans bij Vlaamse jon-geren daarentegen maak ik me echt wel zorgen. Frans lijkt minder trendy, minder cool. En er is een hardnekkig misverstand dat de taal van Voltaire en van de Vlaming Brel vergane glorie is en geen nut meer heeft in een ver-engelste samenleving. (...) Het Engels dient uiteraard, en met deskundige zorg, onderwezen te worden als belang-rijke, internationale taal, maar het Engels promoot zich ook makkelijk zelf. Vlamingen zijn er sterk bij gebaat om zo goed en vlot mogelijk Frans te spreken en te schrijven. Het Frans maakt integraal deel uit van de geschiedenis van Vlaanderen. Onze landgenoten en onze zuiderburen zijn Franstalig. De eerste taal in de hoofdstad van Eu-ropa, België en Vlaanderen is nog altijd Frans. Soit. Voor de start van dit academiejaar had ik korte oriën-teringsgesprekken in het Frans en het Engels met een twintigtal gemotiveerde nieuwe studenten. Nagenoeg iedereen kon zich goed tot zeer goed uit de slag trek-ken in het Engels. Alleen die paar jonge mensen met een tweetalige, vaak Brusselse, opvoedings- of opleidings-achtergrond konden zich behoorlijk uitdrukken in het Frans, maar bij de overgrote meerderheid ontbrak ge-woonweg een noodzakelijke basiskennis. Ik begrijp de losse en vreemde taalflodder van Pascal Smet dus niet. Tenzij onze trendgevoelige minister van Onderwijs nog even de spotlights nodig had. Het is vooral het Frans als vreemde taal dat in het Vlaams onderwijs extra stimu-lans verdient. Van het lager tot het hoger onderwijs. Niet alleen de kennis van het Engels, ook de beheersing van het Frans is een grote troef om werk te vinden in de Eu-ropese arbeidsruimte.

� Wouter�Hessels,�docent�EhB/Rits�Brussel

Machtige talen

De sociologische denkoefening van prof. ir. architect Leo Van Broeck over de sombere toekomst van het Ne-derlands (in BDW 1247 van 23 september, blz. 14) is amusant, maar niet ernstig. Het doet denken aan Antici-pations, een sociologisch werk uit 1902 in mijn bezit van ‘wetenschappelijk’ futurist H.G. Wells. In het hoofdstuk over de talen voorspelt hij dat, door de ‘globalisering van de wereld’ (hij gebruikt een andere omschrijving), tegen het einde van de twintigste eeuw nog maar twee talen zullen overblijven, het Frans en het Engels. “Zelfs een zo edele taal als het Italiaans zal tegen dan verdwenen zijn of vervallen tot het statuut van een (schier verdwenen) taal (1902) als het Vlaams (sic) of het Baskisch.” – “Spaans en Russisch zijn machtige talen, maar zonder een lezend publiek zijn zij veroordeeld.” – “De grote stedelijke regio van Rijsel tot Kiel (hoofdstad Parijs) met uitlopers naar Zwitserland en Praag, zal eerst drietalig (Frans, Duits, Engels) zijn, en nadien uitsluitend Franstalig.”We zijn nu meer dan een eeuw later, en nooit waren er zoveel dynamische levende talen als nu. Alleen al de EU telt 21 officiële talen, zonder rekening te houden

met officiële talen als het Letzeburgs (Groothertogdom Luxemburg) of het Catalaans (Andorra) die in 1900 nog niet bestonden. De ontwikkeling gaat in tegen de voor-spelling van professor Van Broeck: hoe uitgebreider de globalisering, hoe sterker de regionalisering, hoe meer mensen behoefte hebben aan culturele identiteit, waar-van de taal een essentieel element is. Verbazend is ook dat hij geen toekomst ziet voor het Mandarijnenchinees, nu al de officiële taal van meer dan een miljard Chi-nezen. Wells zag dat wel. Ook de economische wereld houdt er rekening mee dat dit in de komende decennia een wereldtaal kan worden.Ten slotte, met welk gezag behandelt een architect een sociologisch probleem? Wells was ten minste een socio-loog!� André�Monteyne,�Jette

Rond Bockstael

In de eerste plaats wil ik Kurt G., die het slachtoffer werd van wilde agressie in Brussel, veel sterkte en een voor-spoedig herstel wensen. Het trauma zal hij nog vele ja-ren, misschien zelfs de rest van zijn leven, meedragen.Dit zoveelste ‘fait divers’ toont nogmaals de onbe-kwaamheid van en het negeren van bekende feiten door de overheid aan. De omgeving van het Bockstaelplein staat al jaren bekend als een gevaarlijke buurt, maar de bevoegde instanties doen helemaal niets. Zijn ze mis-schien bang om voor racist versleten te worden als ze ingrijpen? Nochtans is het tegendeel waar. Door niet op te treden, door de gepleegde feiten te minimaliseren, voeden ze juist de opkomende onverdraagzaamheid. Op die manier promoten ze zelf het racisme. Vroeg of laat zullen ze de rekening gepresenteerd krijgen.Deze situatie is een beetje te vergelijken met de toestand waarin de katholieke Kerk zich nu bevindt na de pedofi-lieschandalen. Door de gepleegde feiten te minimalise-ren, door excuses (die er niet zijn) te zoeken, keert een groot deel van de katholieke gemeenschap zich af van de Kerk. Als men daarentegen de rotte appels streng zou bestraffen en eventueel uit de gemeenschap zou verwij-deren, dan zou dat op veel begrip van diezelfde gemeen-schap kunnen rekenen. (...) Net hetzelfde gebeurt nu in Brussel. De criminaliteit moet zeer hard aangepakt worden, ongeacht de afkomst van de crimineel. Gevaar-lijke wijken moeten worden aangepakt; de gettovorming moet vandaag nog stoppen. Alle burgers moeten erop gewezen worden dat er naast mensenrechten ook men-senplichten bestaan. Dit is de enige manier om onze sa-menleving weer leefbaar te maken, of men het daarmee nu eens is of niet.� Stefan�De�Roo,�LDD�Brussel,�Laken

Adresses

Telenet is een ijverige firma die graag de digitale toer op gaat. Ook streeft ze ernaar de maandelijkse rekeningen per e-mail door te sturen in plaats van met de goeie oude Tante Post. Dat werkt. Maar als je het overzicht van de rekeningen opvraagt, dan verschijnt mijn adres in het Frans! Bij telefonische navraag blijkt dat Telenet ver-plicht is in Brussel alle adressen in het Frans te voeren, zoals zij in het rijksregister officieel vermeld staan. Zij, Telenet, mag de adressen van de Brusselse klanten niet in het Nederlands invoeren! Dat is onaanvaardbaar. De Brusselse regio is (nog altijd) officieel tweetalig; logisch is wel dat in de eentalige regio’s de adressen in de taal van de regio gebruikt worden, dus Nederlands voor een cliënt in Dilbeek, Duits voor een Telenet-gebruiker in Eupen. Bij welke instantie moeten we een klacht indie-nen?� Herman�A.O.�Wilms,�Vorst

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Beeldend > De dada’s van Emmanuel Lambion

Groetjes uit 1010 Brussel

H et was al een tijdje geleden dat we nog eens in de wondere wereld van het Rijksadminis tratief Centrum (RAC)

hadden rondgelopen. Straks opent de nieuwe ingang van het metrostation Kruidtuin voor de voordeur van de op banale wijze gereno-veerde Financietoren, maar achter die toren is de totale verloedering overtuigend ingezet. Op de Esplanade groeit onkruid; verschillende ramen van de nog overeind staande gebouwen zijn op strategische wijze ingegooid om de aftakeling te versnellen. Ook deze gebouwen zullen op termijn verdwijnen, samen met het panoramische uitzicht over de benedenstad. Op de Esplanade zouden nog twee torens ko-men te staan, met respectievelijk een hotel en appartementen.Onze gids in deze poëtische stadskanker is Emmanuel Lambion, een Brusselaar die zich-

zelf omschrijft als art worker. Lambion werkte ooit voor Christie’s in Londen (hij spreekt een feilloze mengeling van Frans, Nederlands en Engels), waarna zijn interesse evolueerde van de oude meesters naar de hedendaagse kunst. Hij was ook een aantal jaar verantwoordelijk voor de tentoonstellingen in de Botanique en werkt nu als onafhankelijk curator, producer en criticus. Tentoonstellingen en kunstpro-jecten in de openbare ruimte zijn Lambions dada. Zo was hij de man achter Park 58, het project rond Parking 58, dat zijn beslag kreeg in tentoonstellingen en een evenement op het dak van de Parking op autoloze zondag 2008. Lambion: “Ik vertrek graag van een stedelijke realiteit – in het geval van Park 58 was dat de manier waarop Expo 58 het stadscentrum heeft veranderd door de rode loper uit te rollen voor de auto. Tegelijk is Parking 58 een sym-

bool. De parkeergarage is voor Brussel wat Brussel is voor België: een vreemd lichaam in het centrum dat een beetje verloederd en on-derbenut is, en wacht op een betere bestem-ming.”Het RAC is een vergelijkbaar geval. Lambion had in 2005 een coup de foudre met het moder-nistische gebouwencomplex. “Ook dit is weer een groot Brussels project dat altijd onderbe-nut is gebleven. Er zaten dertig cruciale jaren tussen de eerste plannen in de jaren 1950 en de inauguratie in 1983: de regionalisering van het ‘Rijk’ was op dat moment al een realiteit. Vijftien jaar later waren er al renovaties nodig, en in 2002 volgde de verkoop van de Financie-toren aan Breevast.”Lambion ontdekte dat het RAC een eigen postcode had. “B-1010: niet zomaar een post-code. De tweede postcode van België, na die van Brussel-Stad en vóór die van alle andere Brusselse gemeenten. Grafisch is dat cijfer ook interessant, en omdat de postcode nu met va-kantie is, heb ik ze ingepikt voor het project be-Dix_Tien.” B-1010 is een deels immate-rieel project en propageert een denkbeeldige drieëntwintigste Brusselse gemeente, waar de

NATIoNAAL oRKEST IN RUSSISChE hANDEN

BRUSSEL – Vanaf juli 2012 dirigeert de Rus Andrey Viktorovich Boreyko (1957) het Nationaal orkest van België (NoB). hij volgt Walter Wel-ler op, wiens vijfjarige contract als muziekdirecteur dan eindigt.

Boreyko tekent als muziekdirec-teur van het NOB voor vijf jaar, van het seizoen 2012-’13 tot juni 2017. Tot zijn komst naar Brussel blijft de maestro algemeen muziekdirecteur van het Düsseldorfer Symphoniker. Eerder was hij chef-dirigent van het Hamburger Symhoniker en de Je-naer Philharmonie (1998-2003), een periode waarin hij zich profileerde met de uitvoering van muziek uit de eerste helft van de twintigste eeuw en hedendaagse muziek. Drie jaar na elkaar kreeg hij van het Deutscher Musikverleger-Verband de prijs voor de meest vernieuwende programme-ring. “Zijn streven naar expressief en verfijnd orkestspel en oog voor een originele keuze hebben indruk ge-maakt,” staat in het NOB-persbericht.De Rus, die begon te studeren aan het Rimsky-Korsakov Conservatorium in zijn geboortestad Sint-Petersburg (toen Leningrad), is een veelgevraagd gastdirigent bij grote internationale orkesten. Hij stond al voor het Berli-ner Philharmoniker, de Staatskapelle Dresden, het Concertgebouworkest van Amsterdam, London Symphony Orchestra, het New York én het Los Angeles Philharmonic, maar zijn naam is het sterkst verbonden met het Stuttgart Radio Symphony Or-chestra, waarmee hij eigenzinnige cd-opnamen maakte. In België werk-te Boreyko al als gastdirigent voor het NOB tijdens negen concerten en drie producties. Bozar neemt hem op in een concertencyclus.De 71-jarige Walter Weller draait nog twee seizoenen mee bij het NOB. Bij zijn vertrek wordt hij eredirigent; die titel heeft hij al bij het Trondheim Symfoniorkester. De Bank of Scot-land gaf een bankbriefje uit met zijn portret als eerbetoon.

� JMB

© X

XX

B-1010-kaartje van John Cornu: wash art of ‘omgekeerde graffiti’.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58

BRUSSEL – B-1010 (‘be-Dix_Tien’) is een kunstproject dat de postcode 1010 van het Rijksadministratief Centrum kraakte voor een fictieve drieëntwintigste Brusselse gemeente waar de positieve en creatieve krachten van de bruxellitude vrij spel hebben. Emmanuel Lambion is de drijvende kracht.

B-1010-bijdrage van Denicolai en Provoost.

Emmanuel Lambion: “B-1010 is niet zomaar een postcode. Grafisch is het een interessant getal, en het is de tweede postcode van België, na Brussel-Stad, vóór al de rest.”


Semele verleidt Beijing

BRUSSEL – De Munt-creatie Semele (september 2009) van Georg Friedrich Händel in een regie van de Chinese multimediakunstenaar en regisseur Zhang Huan staat op 23 oktober op de affiche van het Poly Theatre in Beijing (Peking). Lady Linda Wong Davies en haar KT Wong Foundation financierden de Brussels-Chinese productie. Een historische tempel dient als decor.� JMB

Béjart palmt rodinpaviljoen in

BRUSSEL – In de Greepstraat, waar de choreograaf Maurice Béjart (1927-2007) jarenlang woonde en zijn studio had, opende zijn biograaf Michel Robert in februari een centrum voor archief, onderzoek, creatie en work-shops. Inmiddels is het Maison Béjart Huis (MBH) een residentie voor dan-sers. Nu mikt het MBH op het Rodinpaviljoen, aan de Elsense Rodinlaan, als vaste tentoonstellingsruimte, te beginnen met Béjart, vrij parcours, in afwachting dat de stek exclusief door het MBH gebruikt wordt. JMB

© ivan pUt

© H

an

Fe

ng

© B

ar

t d

eW

ae

le

positieve en creatieve krachten van de bruxel-litude vrij spel hebben. Op www.b-1010.be kan iedereen inwoner worden van de gemeente. Zo zijn er al een tweehonderdtal. Lambion: “Onze eerste burger hebben we symbolisch gekozen. Het is de driejarige Charles-Mahondas die in Costa Rica woont en de zoon is van een Frans-talige Belgische mama en een Nederlands-talige papa. Je hoeft dus niet in Brussel te wo-nen om burger van B-1010 te zijn.”De postcode bracht Lambion ook op het idee om een aantal kunstenaars postkaarten te la-ten ontwerpen die kritisch of ludiek commen-taar leveren op het reële of het ideële Brussel. Een eerste reeks werd in 2006 verspreid. Vorig jaar kwam op BRXLBRAVO een tweede reeks uit naar aanleiding van de twintigste verjaar-dag van het Gewest. Een derde reeks wordt ge-presenteerd op de Nuit Blanche van 2 oktober, voor het Belgische voorzitterschap van de EU.De bekendste kaart laat een handtekening zien

onder de woorden ‘Kisses, The Government’. Het ontwerp van Simona Denicolai en Ivo Pro-voost is zowat de mascotte van het project ge-worden. Je kunt het interpreteren als het einde

van een brief waarin de regering op joviale wijze de postcode 1010 cadeau doet, of waarin ze het hele RAC met de bedenkelijke sale-and-lease-backoperatie van de hand doet aan de vastgoedsector. Een andere kaart bevat niets

anders dan een opsomming van frietsauzen. Maar wie het ontwerp van kunstenaar Freek Wambacq nader bekijkt, merkt dat de namen van die frietsausen (andalouse, tartare, hol-

landaise,...) vaak vreemde invloeden toevoe-gen aan ons nationale gerecht. Weer een an-dere kaart demonstreert de zogenaamde wash art van de Franse beeldende kunstenaar John Cornu – een omgekeerde vorm van graffiti

waarbij een monument wordt schoongespo-ten. Door slechts een van de twee pilaren van de toegangspoort van het federale parlement onder handen te nemen, wijst Cornu op de wankele toestand van de instelling.Na de Nuit Blanche worden de nieuwe kaart-jes gratis verspreid op verschillende plaatsen in Brussel en de rest van België. Er volgt ook een speciale uitgave van alle postkaarten in een mooie classeur met begeleidende teksten, en een kleine tentoonstelling (voorgesteld in Passa Porta op 9 december). Met Brussel Behoort Ons Toe worden getuigenissen van bekende en minder bekende Brusselaars over hun idea le Brussel opgenomen. Daarna wil Lambion de kaarten ook educatief gebruiken door er bijvoorbeeld mee naar scholen te trek-ken.� Michaël�Bellon

www.park58.be, www.b-1010.be

Iedereen kan in B-1010 komen wonen. “Onze eerste burger was de driejarige Charles-Mahondas uit Costa Rica, zoon van een Franstalige mama en een Nederlandstalige papa”


ADVERTENTIE

Museum > Vernieuwde zalen in Jubelpark

Zuidoost-Azië uit de schaduwBRUSSEL – De fijne uitstraling van een eeuwenoude god in stucwerk naast de plastische kracht van een vervaarlijke dva-rapala of wachter in keramiek. Na drie jaar opknapwerk zijn de zalen met de collecties van Zuidoost-Azië weer toegankelijk. De Ko-ninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis vieren dat met een gratis openingsweekend op 2 en 3 oktober.

‘E en uitgebreide collectie hebben we niet van alle landen uit dit uitgestrek-te gebied: Vietnam, Laos, Cambodja,

Thailand, Myanmar (Birma), Indonesië. Maar wat we hebben, is heel typerend en zeer, zeer fijn,” zegt conservator Miriam Lambrecht en-thousiast. Dat ‘niet uitgebreid’ geldt alvast niet voor Vietnam. “De collectie keramiek van voor de vijftiende eeuw is de grootste ter wereld buiten Vietnam. De stukken werden door de Belgische amateur archeoloog Clément Huet opgegraven tussen 1912 en 1938 en in de ja-ren 1950 door de KMKG aangekocht.”

Moessongroen“Voor de nieuwe inrichting ben ik niet willen vertrekken van een of andere algemene visie, waar de stukken dan maar moesten inpassen,

maar van de collectie zelf,” legt Lambrecht uit. Ook de scenografie, van Winston Spriet (van onder meer het Hergé Museum) in samen-werking met de technische en museologische equipes van het museum, dringt zich niet op. De glansrol is voor de objecten. Zo zijn er ook

stukken die eens niet achter glas zitten, maar open en bloot op grote, ellipsvormige sokkels met bamboelatjes staan, zoals de antieke schaalmodellen van Indonesische huizen en de bronzen keteltrommels uit Vietnam. Verder is er een nieuwe vitrine-kast met een van de nieuwe aanwinsten, een gelakte boeddha uit Vietnam. De overige vi-trinekasten uit de jaren 1900, 1970 en 1990 werden gerecupereerd, een interessante tijd-lijn op zich. Door ze te patineren en rode en ‘moessongroene’ achtergrondkleuren te ge-ven, wordt er een homogene en warme sfeer geschapen. “Warmte was de leidraad, omwille van de warme cultuur door het boeddhisme dat overal doordrong, terwijl lokale karakte-ristieken behouden bleven.”“Van historisch belang zijn onze sculpturen uit het Khmer-koninkrijk (Cambodja), die in de jaren 1930 werden opgegraven en in ruil

voor financiële steun daarbij aan onze musea werden geschonken. In het museumarchief zit een brief aan de hoofdconservator met de vraag of hij wat meer, maar minderwaardig materiaal, dan wel minder maar eersterangs-materiaal wou. Hij koos voor eersterangsbeel-den.”Typisch voor Thailand en Birma is het pron-kerige lakwerk waarmee kasten en schalen bekleed werden, soms zelfs in schitterend pa-relmoer. De zalen zijn op verschillende plaat-sen verbonden zodat je je gemakkelijk kunt la-ten leiden door je gevoel: tribale voorwerpen, handvatten van dolken in gestileerde garouda’s, mythische wezens uit het hindoeïsme, een oorring van een koppensneller, gemaakt van een vogelbek. Er wordt uitgelegd hoe de

verschillende soorten boeddhisme een andere iconografie opleveren, en ook het proces van batikken wordt stap voor stap aanschouwelijk gemaakt, zodat je begint te begrijpen waarom batiktextiel zo duur is. Het pruimen of kauwen van betelblad wordt

uitgelegd bij de daarbij gebruikte recipiënten en instrumenten. “Toen de eerste westerlin-gen zagen hoe daarbij iets roods, van de rode arecanoot, werd uitgespuwd, dachten ze dat het bloed was.”

Ketelmuziek en gamelanDe Vietnamese keteltrommels werden ge-bruikt bij rituelen, maar ook om op te roepen tot het gevecht. De Vietnamezen hebben zo-veel gevochten dat het een wonder mag heten dat er nog zoveel intact porselein tot ons is ge-komen. “Keramiek is heel belangrijk in Viet-nam, en voor het museum een uitgangspunt om politieke en sociale contexten te schetsen. Na de onafhankelijkheidsstrijd, bij het ont-staan van de eerste Vietnamese dynastie van de Ly, begin elfde eeuw, werd het boeddhisme staatsgodsdienst en zien we lotusbloemen op het vaatwerk verschijnen. De expressieve schilderstijl op de pot met vis en garnaal in steengoed kan men bekijken als een aspect van het zoeken naar een culturele identiteit. Het felle blauw-witte porselein komt uit de verzameling van de oudste zoon van de laat-ste Vietnamese keizer. Het werd in China op bestelling gemaakt met Vietnamees design.”In het laatste zaaltje zijn maskers te zien van het danstheater. “Er was maar één acteur die het woord nam, urenlang, begeleid door het gamelanorkest met traditionele Javaanse mu-ziekinstrumenten. Wie een masker ophad, kon niet spreken, want hij hield het masker tussen zijn tanden gekneld.” De bezoeker kan een schimmen- of schaduwtheater active-ren en zich vergapen aan de poppen in hout of leer. De wayang kulitpoppen (‘leren scha-duw’) zijn erg geraffineerd. “Mooi, hé,” zegt de conservator. “Maar je moet de tijd nemen om te dromen.”� An�Devroe

Openingsweekend op 2 en 3 oktober, gratis toegang tot de KMKG (Jubelparkmuseum). Meer over de activiteiten op www.kmkg.be. Gezinsdag Zuidoost-Azië op 6 maart 2011

Wayang kulit- of schaduwpoppen uit Java, beschilderd en afgekookt leder.

© K

MK

G

De grootste collectie keramiek van vóór de vijftiende eeuw buiten Vietnam ter wereld

Cambodjaanse sculpturen in zand-steen uit de 11de en 12de eeuw.

WAARHEEN MET BRUSSEL?

educatiestaatshervorming

financiëring

ommeland

leefmilieu

samen levencityboom

kultuur european capital

BBRUSSELSCIT IZENSUNIVERSITYBCU2010.EU

neem deel aan de

01-02-03/10/2010 • VUB CAMPUSINFO & INSCHRIJVING: WWW.BCU2010.EU

conferenties-debattenbeurs van stedelijkeen sociale innovatiesaudiovisuele presentatiescosmopolitische avondb u r g e r b e w e g i n gMEER DAN HONDERD SPREKERS,DE BRUSSELSE ORGANISATIESEN DE BURGERS VAN BRUSSEL

georganiseerd door aula magna in partenariaat met vub - ulb - fuslin samenwerking met brussels metropolitan, platform kanal, bral, brussels studies,beci, bko/rab, kvs, abvv/fgtb, acv/csc, manifesto, bruxsel.info - met de steun van het brussels hoofdstedelijk gewest / la région de bruxelles-capitale, bnp paribasfortis, the brussels finance institute, the brussels-europe liaison office, whyte,carlsberg importers, brasserie de la senne

BDW 9/24/10 5:34 PM Page 1


ADVERTENTIE

De kruisboog nog altijd gespannen

Raak proberen te schieten op zes, tien of twintig meter.

© B

RU

SS

EL

S MU

SE

UM

S

Bezocht: de lokalen van Le Grand Serment Royal et de Saint-Georges des Arbalétriers de Bruxelles, op de Nocturnes van de Brusselse Musea, donderdag 23 september.

Als ik stukken schrijf voor deze krant, dan durven dat weleens stuk-ken te zijn die het verleden van Brus-sel in beeld brengen: de geschiedenis van het Heizelstadion, de honderd-ste verjaardag van Le mariage de Mademoiselle Beulemans, de histo-rie van de kiekefretters,... Een lucide mopperaar zou kunnen opwerpen

dat nieuws van gisteren niet thuishoort in een krant die er vandaag vooral voor moet zorgen dat er ook morgen nog over gisteren kan wor-den nagepraat. Er bestaat ook een categorie van vitale mensen die in elke lofzang op het verleden een zwaktebod zien, een onvermo-gen om van het eigen bestaan iets te maken. Het heden kan toch niet zo frustrerend, be-droevend en ongeïnspireerd zijn dat het zo-genaamd ‘rijke’ verleden zoveel aandacht kan opeisen? Die visie wordt dan vaak onder-steund door de mededeling dat het vroeger overigens echt niet beter was. Nostalgici zijn dan mensen die falen én dwalen. Welnu, ik ben een volbloed nostalgicus. Het was vroe-ger natuurlijk niet beter, maar op het verleden terugkijken kan ook zonder eertijdse lasten en met hedendaagse lusten.Dit ter inleiding van een stukje over de Noc-turnes van de Brusselse Musea, die vorige week donderdag van start gingen in de musea op de Kunstberg. Ik weet niet of het feit dat bij de Brusselse Museumraad zo’n tachtig musea zijn aangesloten, wijst op frustraties, droefe-nis en gebrek aan inspiratie in de beleving van de stad vandaag, maar voor nostalgische, con-servatieve of zelfs reactionaire types bieden die musea een aangenaam toevluchtsoord.Nu hebben we de musea van de Kunstberg ondertussen bijna platgelopen, maar op het programma stond dat ook Le Grand Serment Royal et de Saint-Georges des Arbalétriers de Bruxelles – kruisboogschutters met een verleden – open huis zou houden. De Borgen-daalgang achter het hek op het Koningsplein, tussen het BELvue en de Sint-Jakob op de Kou-

denberg, leidt naar hun schuilplaats onder de gewelven van die kerk.Het spijt me, maar in zo’n omgeving vind ik het dus goed toeven: het is een museum met antieke bruxelliana gelieerd aan de ge-schiedenis van de oude gilde, een gelagzaal, en drie schietbanen waar met de kruisboog naar rozen op twintig, tien en zes meter wordt geschoten. Enkele jaren eerder had ik al eens een bezoek gebracht aan de An-cien Grand Serment Royal et Noble des Ar-balétriers de Notre-Dame au Sablon, en de teletijdervaring was toen precies hetzelfde.De kruisboogschuttersgilden ontstonden als privémilities van de handelaars, die zich gaandeweg met de ordehandhaving binnen de stad en de oorlogsvoering buiten de stad gingen bezighouden. Door hun machtsposi-tie hadden ze een bevoorrechte relatie met de hertogen van Brabant, aan wie ze een eed van trouw (serment) moesten zweren. Bij de Franse Revolutie werden ze afgeschaft en werd hun erfgoed grotendeels vernietigd, maar na de Belgische onafhankelijkheid volgde een heropleving. Het Serment van Sint-Joris claimt 1381 als stichtingsdatum, dat van Onze-Lieve-Vrouw van de Zavel zelfs 1213. Hun lokalen zijn volgestouwd met schilderijen, foto’s, wapenrustingen, vaandels en kruisbogen (duizend à twee-duizend euro per stuk). De leden komen nog wekelijks samen en er zijn ook nog jaar-lijks koningsschietingen. Bij dat alles horen bier, zwans en straffe verhalen, en de hoge bescherming van de vorsten. Dat aartsher-togin Isabella in 1615 meteen raak schoot, is nog altijd een argument in de discussie of vrouwen nu al dan niet praktiserend lid van de gilde mogen zijn. Bij de schutters van de Zavel doet zelfs het verhaal de ronde dat koning Boudewijn al met zijn eerste schot de roos trof, waarop de arbalétriers volgens de traditie zijn schoenen moesten poetsen. Geïnteresseerden met vuile schoenen mo-gen elke donderdag om acht uur ’s avonds aanbellen op het Koningsplein.� Michaël�Bellon

www.museavanbrussel.be, nocturnes.brusselsmuseums.be, www.arbaletriers-saintgeorges.be

Pra

at

ach

teraf

FM BRUSSEL GAAT DE hERFST IN

ELSENE – Het was u misschien al opgevallen: stadszender FM Brussel (98.8 FM) heeft zijn programmering een fris najaars-kleurtje gegeven. De metamorfose werd vorige woensdag dik in de verf gezet vanuit de mobiele FM Brussel-bus, voor de gele-genheid een dag lang geparkeerd op het Europakruispunt aan het Centraal Station. Het ‘wakkerworden programma’ Goeie-dag, bonjour steelt voortaan de show van maandag tot en met vrijdag. Alles wat tijdens die werk- of studeerdag aan bod komt – nieuws, reportages, gasten in de studio en in de stad –, hoort u van het zoetgevooisde anker Liesbeth Bernolet, nieuwslezeres/producer Benedikte Coussement, sidekick Bram Van de Velde en de onnavolgbare reporter-op-pad Saïd Al-Haddad. “Zij focus-sen op de actua liteit en op het evenementiële,” verduidelijkt FM Brussel-voorman Jeroen Roppe. En dat is ook duidelijk te horen, non-stop, elke ochtend van 6 tot 9 uur.� JMB

TELEX VADROUILLE

MODEFAVORIETEN NAAR PARIjS

BRUSSEL – Een hele rist Brusselse paradepaard-jes van de modescene gaat met het promotie-agentschap Modo Brus-sels en Brussels Export (de dienst Buitenlandse Handel van het Brussels

Gewest) een week naar Parijs. Van 1 tot en met 7 oktober, de Parijse modedagen, zetten de ontwerpers zich als Brussels Fashion Favou-rites schrap op één adres: 57 rue du Temple,

in de Marais (metrohalte Rambuteau). Wie bij de gelukkige Favourites is? Annemie Ver-beke, Carine Gilson, Cathy Pill, Isabelle Len-fant, Jessie Lecomte, Christophe Coppens en Sandrina Fasoli. Ook het aanstormende talent van La Cambre Mode(s) wordt geëtaleerd. Tij-dens de openingscocktail op 2 oktober, maar ook op andere momenten, wordt de bezoeker vergast op korte films van Clayton Burkhart. Daarin interviewt Diane Pernet de crème de la crème van de hedendaagse Brusselse mode.� JMB

Ontdek met UiT wat in je zit.

De meest volledige UiTagenda’s voor Brussel en Vlaanderen. Doe nu de UiTtest op UiTinVlaanderen.be en maak kans op een citytrip.

BRUSSEL – Het Hoofdstedelijk Gewest heeft een subsidierege-ling voor ‘klein erfgoed’ uitge-werkt. Klein erfgoed zijn decora-tieve elementen die nog te vaak door onachtzaamheid of gebrek aan onderhoud teloorgaan: deur-bellen en -klinken, brievenbus-sen, glasramen, hekwerken van voortuintjes.

Het is de bedoeling om voorgevels op te waarderen en uiteindelijk het hele straatbeeld positief te beïnvloeden. Als de aanvraag wordt goedgekeurd, en er dus aan een aantal criteria werd voldaan, neemt het Gewest 50 of 75 procent van de kostprijs van de restauratie voor zijn rekening. Vele eigenaars vol goede wil maken plannen om hun deurbeslag of smeedijzeren hek te restaureren in plaats van ze te ver

vangen door oerlelijke surrogaten in aluminium. Maar ze schrikken terug als ze het prijskaartje van de vakman onder ogen krijgen. Zeker als het typisch Brusselse fenomenen als sgraffiti en andere gevelversieringen betreft, kan de factuur oplopen.De nieuwe maatregel betekent een ruggensteun voor de restauratiesector, die de laatste jaren steeds meer opdrachten aan de neus zag voorbijgaan. Die werden uitgevoerd door buitenlandse firma’s, die in onderaanneming de klus (goedkoper) klaarden. Meestal zijn het kleine ingrepen die het voorwerp uitmaken van het initiatief ‘klein erfgoed’, en buitenlandse aannemers zullen daar hoogstwaarschijnlijk minder interesse voor vertonen. In de meeste gevallen is er geen bouwvergunning ver


Muziek > Nieuw eerbetoon aan Will Tura

Turalura Twee

Aan Turalura 2 leverden onder meer Arno, Novastar, Customs, Mintzkov, The Van Jets, Vive la Fête, The Hickey Underworld en Mauro Pawlowski een bijdrage. Voor tekst en uitleg nemen we de telefoon ter hand: Will Tura – net zeventig – zit tussen studio, afspraak en joggen; Stijn Meuris is druk bezig met de montage van een documentaire voor Canvas; Sarah Bettens zit thuis in de VS na optredens in Tel Aviv, en Mario Goossens loopt rond, druk op zoek naar een appartement. Drummerproducer Goossens was met maatje David Poltrock, samen vroeger bij Monza en Hooverphonic, verantwoordelijk voor het in goede (studio)banen leiden van Turalura en speelde met Triggerfinger de backings in voor ‘Je liegt’ van Daan en ‘Gelukkige verjaardag’ van Eva De Roovere.

Triggerfinger koos voor ‘Ik mis je zo’.Mario Goossens: “Ruben (Block, gitarist en zanger, PDD) vindt dat een heel mooi nummer. We zijn een

heavy bandje, maar we houden van contrasten, vandaar een versie zonder gitaren. Het klopt, dus doen we het.”Sarah Bettens: “Gert en ik zochten iets zachts. We vonden dat ‘De mooiste droom’ ook zonder brede orkestratie, met twee stemmen, klein en intiem, kon. Zo kreeg de tekst extra aandacht, wat Tura prachtig vond.”Will Tura: “Ik was erbij toen Sarah inzong. ’t Is niet omdat ze in de VS woont, maar hun versie klinkt heel americana, een beetje als Simon & Garfunkel. En hun vondst om het koortje een halve toon hoger in te zetten en te laten aansluiten op de originele toonaard van het nummer, is geweldig.”

Hoe voelt dat, Will Tura die meeluistert in de studio?Goossens: “Ik dacht: die vindt dat verschrikkelijk goed óf echt slecht. Hij heeft al die liedjes geschreven en opgenomen. Maar hij is gelukkig, en ik zou dat in zijn plaats ook zijn. Ongelooflijk toch dat muzikanten

zoveel generaties later zijn repertoire kennen. Hij kwam niet vaak, hij was met vakantie aan zee. Maar hij was wel nieuwsgierig. Zijn vrouw zei: ‘Allez Will, ga nu maar.’”Tura: “Dat is de perfectionist in mij, ik laat niet graag iets aan het toeval over. Maar ik had wel vertrouwen, die gasten kennen de sound en de stijlen van vandaag.”Goossens: “Je zag hem meedenken achter de mengtafel, een solootje suggereren, met drums of zonder

opnemen. Er was discussie of Ruben tweede stem zou zingen met Eva (De Roovere, PDD). ‘Niet doen, ‘t is perfect zo.’”Tura: “‘Een gelukkige verjaardag’ deed Eva denken aan Marilyn Monroe die ‘Happy birthday’ zingt voor president Kennedy. Ik zong dat voor een vrouw, maar jongens verjaren ook (lacht).”Stijn Meuris: “Noordkaap speelde indertijd de stoere rockgroep, maar we bibberden op onze benen toen

Tura kwam luisteren in de studio. Hij vond ‘Arme Joe’ charmant; vooral het energieke sprak hem aan.”Tura: “Stijn had er op zijn krachtige manier een eigen versie van gemaakt. De remake heeft nog meer power en je voelt dat hij de song nu echt kent.”

Het is verbazend hoe sommige Tura-nummers ook in een rockcontext overeind blijven.Bettens: “Da’s gedeeltelijk de ver

BRUSSEL – Twintig jaar na Turalura – de aanzet toen was het grofkorrelige ‘Arme Joe’ van Rock Rally-winnaars Noordkaap – past opnieuw een handvol schoon Vlaams volk klassiekers van Will Tura een verrassend veelkleurig muziekjasje aan.

Will Tura, blij met zijn tweede tribute: “Ik had er vertrouwen in. Die gasten kennen de sound en de stijlen van vandaag.”

Erfgoed > ‘Klein erfgoed’ krijgt subsidie

Wie het kleine niet eert...

ADVERTENTIE

s p o r t E N B r U s s E L

Waar in Brussel kan je zumba volgen?

Is er een atletiekclub bij jou in de buurt?

Wanneer vindt de 20 km van Brussel plaats?

Zijn er in Brussel sportactiviteiten voor mensen met een handicap?

Op zoek naar een sporthal of openluchtsportterrein?

En kan je in Brussel op sportkamp gaan in de herfstvakantie?

Voor een antwoord op deze en andere Brusselse sportvragen:

Surf naar www.vgc.be/sport


© H

EP

HA

ÏSTO

S


Ik zou het over de herfst moeten hebben, het seizoen van de gastronoom. Vanaf nu wordt al-les geoogst, de paddenstoelen veren de bodem uit, straks komt er wild op het bord en nog later wordt het varken weer geslacht (in de traditie dan toch). De maanden hebben weer een -r- in hun naam en dus wordt het oestertijd.

Maar even wou ik nog de zomerzon vasthouden, met een pistache. Vandaag een vrij gewoon borrel-nootje, maar vroeger een waar kinderraadsel.Kinderen houden van kleuren. Hoe kleuriger het snoep, hoe beter het verkoopt, tot groot verdriet van verantwoorde ouders en verkopers van ‘natuur-lijke’ kleurstoffen. Wat glimt en schittert en bont is, heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op onze kinderogen. Hoe is het anders te verklaren dat er pistache-ijs wordt verkocht? Omwille van de smaak zul je het jonge volk nooit zo ver krijgen om pistache leuk te vinden. Maar die kleur! Zo groen, dat kan niet diëtisch verantwoord zijn, en dus des te verleidelijker.De zomerse ijskarretjes in de straat, die de kin-deren lokken met hun muziekdoosversie van ‘Für Elise’ of ‘Three blind mice’, zijn er al van voor mijn tijd. Sinds wanneer ze pistache-ijs verkopen, heb ik niet kunnen achterhalen. Toen ik nog té klein was, bestelden mijn ouders een ijsje voor mij, en dan was de keuze chocolade, vanille of mokka. Toen ik zelf met geld in de hand het huis uit mocht om een ijsje te kiezen, bleek er veel meer te bestaan dan die drie (kindonvriendelijke) smaken. Het zijn de ouders die van chocolade houden, kinderen kiezen meestal voor iets anders. Vanille is ook geen kindersmaak en het ijs lijkt veel te veel op – gezonde – melk. Wie koffi e-ijs aan kinderen geeft, heeft er helemaal niets van begrepen. De vreemdste ontdekking was groen ijs: pistache. Dat wilden we elke keer. Het smaakte naar iets wat we niet konden thuisbrengen. Nu nog niet trouwens: waarnaar smaakt pistache-ijs?Later, jaren later, verscheen de gegrilde en gezouten pistachenoot in de winkelrekken. Eerst poepchic en peperduur, later gedemocratiseerd door Aldi en nog later door de Marokkaanse buurtwinkels. Mos-lims zijn enthousiaste notensnoepers. Ik betaal bij

Mohamed om de hoek 3,50 euro voor een zak van vierhonderd gram. Dat is dan de geroosterde en

gezouten versie.De pistache ( Pistacia vera L. ) is een

kleine boom uit de droge binnen-landen van Perzië en Turkije. Tot

hetzelfde plantengeslacht, dat heel wat soorten kent, behoren ook twee ‘industriële’ bomen: de terpentijn ( Pistacia terebin-thus ) en de mastiek ( P. lentis-cus ). De pistacheboom werd al in de oudheid over heel Azië en

de Middellandse Zee verspreid. In de negentiende eeuw kwam hij

in Amerika aan, maar de noot werd er pas echt populair vanaf de jaren vijf-

tig van de twintigste eeuw. Vandaag zijn de twee grootste producenten van pistachenoten

uitgerekend Iran en de VS, toevallig niet bepaald politieke vriendjes. Op een verre derde plaats volgt Turkije.Pistaches zijn botanisch gezien geen echte noten, maar de pitten van een steenvrucht. Het vruchtvlees wordt eraf gewassen en de rijpe stenen springen open; naar het schijnt gebeurt dat met een hoorbaar knalletje.Bij ons is de pistachenoot dus echt een nieuwigheid, in oude kookboeken wordt ze nauwelijks vermeld. Ik ben enthousiast geweest over dit nieuwe nootje, maar nooit herkende ik er de smaak van het ijsje in. U wel? Ik concludeerde dus dat pistache-ijssmaak een creatie was van de moderne smakenindustrie, die niets te maken had met de smaak van de echte pistache. Tot op een dag, enkele jaren geleden, op de voedingsbeurs van Parijs. Op de stand van Catalo-nië liet men me verse pistachenoten proeven en, ra ra, daar was die smaak van pistache-ijs dan toch. Pistachenoten, beste lezer, smaken echt waar naar pistache-ijs! Maar u moet dus verse kunnen vin-den, en dat is mij hier in Brussel nog nooit gelukt. Of misschien was het een ander ras, want bijna alle moderne verpakte pistaches behoren tot de Ker-man-variant. Er moeten dus nog andere bestaan.Pistaches zouden heilzaam kunnen zijn voor ons lichaam, als ze niet altijd zo gezouten zouden wor-den verkocht. Volgens het ‘pistache-principe’ is een mens sneller verzadigd als hij aan zijn eten moet peuteren. Pistaches eten is een heel karwei. Maar ook buiten snacks en dessertjes worden pistaches in de keuken gebruikt. Een echte mortadella – die

gigantische Italiaanse boterhamworst – bevat altijd wat pistaches.Ik deed voor u een experiment. Ik goot driehonderd gram pistaches in ruim water en liet die een nacht weken (wel enkele keren het water ververst). Uitge-drupt had ik plots 440 gram noten. Dan begon het pellen. Dat viel zwaarder dan verwacht. Het paarse velletje ging er wrijvend af en er zijn altijd wel een paar die niet open willen, maar op het einde van de inspanningen had ik tweehonderd gram van wat op groene pinda’s leek. De geur was alweer anders en wat dichter bij de ijsjessmaak, maar toch meer nootachtig. Een geur die wonderwel bij geroosterde kip past. En zo werden ze hier thuis ook opgediend, gehakt even meegeroosterd met de kip in de oven, en dan lekker mee in de saus. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Pistache

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Goossens: “Een paar groepen heb-ben afgehaakt toen ze hoorden dat Tura lura in het Nederlands moest. The Van Jets gingen voor dialect, dat was comfortabeler. Maar Daan twijfelde. En Jasper Steverlinck van Arid heb ik echt moeten over-tuigen. ‘Ik wil in het Engels, in het Nederlands ga ik te academisch klinken.’” Meuris: “Waar je in het Engels makkelijk mee wegkomt, is in het Nederlands een stuk moeilijker. De koord tussen kitsch en kunst is dunner. Nu, Tura heeft zich altijd onderscheiden van de rest. Hij zingt geen schlagers, wat toch een beetje een aangebrande sector is. Ik weet ook niet hoe ik het dan wel moet noemen. Het is gewoon muziek, van een lichtjes andere klasse. Het heeft ook te maken met de mens zelf, een wonderlijke combinatie van talent, charme, oprechtheid en authenticiteit. En hij heeft een open geest. Ik heb hem ooit meegevraagd op het podium bij twee uitverkochte AB-concerten met Noordkaap. Daar was hij toch wat bang voor. ‘Da’s een heel ander publiek.’ – ‘Nee, Will. Uiteraard is dat een ander pu-bliek, maar ze gaan dat fantastisch vinden.’ Het was fantastisch. In ze-kere zin is hij bevrijd door dat hele Turalura -rock-’n-roll-project. Plots was er één publiek. Het was een win-winsituatie voor iedereen.” Bettens: “Ik ben opgegroeid met zijn liedjes. Mijn vader was altijd grote fan. Na alles wat K’s Choice gedaan heeft, zal hij eindelijk vin-den dat we gearriveerd zijn. Want we staan op Turalura .”

Pierre De Decker

Turalura is uit bij Universal. Will Tura speelt op 16 oktober Unforgettable/Onvergetelijk, crooners en eigen klassiekers met een 24-koppig orkest in Viage, Anspachlaan 30, 1000 Brussel, www.viage.be

Volgens het pistache-principe is een mens sneller verzadigd als hij aan zijn eten moet peuteren

eist; dat houdt in dat er niet geraakt wordt aan de onroerende voorhef-fi ng. Adviesverstrekkers zoals De Stadswinkel krijgen die vraag om de haverklap: “Zit er geen addertje onder het gras? Wordt na de toeken-ning van de subsidie, als een perfi de schaduw, onze onroerende voorhef-fi ng niet verhoogd?” Nee, dus.Heel wat instanties uit de erf-goedsector willen voorkomen dat ambachten zoals koperslagers of kunstsmeden verdwijnen; de dienst

Monumenten & Landschappen zal de hele campagne coördineren. De criteria worden nog verder verfi jnd en aangepast aan de realiteit: verte-genwoordigers van M&L komen een kijkje nemen. Lieven Bulckaert

Meer info bij Monumenten & Land-schappen op 02-204.25.75, bij De Stadswinkel op 02-512.86.19 en bij de verenigingen van het Habitat-net in uw gemeente

vierhonderd gram. Dat is dan de geroosterde en gezouten versie.

De pistache ( kleine boom uit de droge binnen-

landen van Perzië en Turkije. Tot hetzelfde plantengeslacht, dat

heel wat soorten kent, behoren ook twee ‘industriële’ bomen: de terpentijn ( thus cus in de oudheid over heel Azië en

de Middellandse Zee verspreid. In de negentiende eeuw kwam hij

in Amerika aan, maar de noot werd er pas echt populair vanaf de jaren vijf-

tig van de twintigste eeuw. Vandaag zijn de twee grootste producenten van pistachenoten

uitgerekend Iran en de VS, toevallig niet bepaald politieke vriendjes. Op een verre derde plaats volgt Turkije.

klaring voor Tura’s populariteit, ook nu nog. Het zijn echte songs, die ook in een andere versie dan zijn opna-me werken.” Tura: “Nu moet ik oppassen met wat ik zeg (lacht). Van in het begin heb ik de naam dat ik een sterke melodie kan schrijven. Jean Kluger zei altijd: ‘Met een goeie melodie kun je alle kanten uit.’ Die van mij zijn simpel, maar ze hebben iets. ‘Helemaal gij,’ vindt Steve Willaert (Tura’s arrangeur-pianist, PDD) .”


Conni Kaminski: “Ik heb echt wel mijn draai gevonden in Brussel.”

H aar boetiek, annex binnenpleintje, atelier en magazijn heeft Conni Ka-minski niet in de Dansaertwijk, het

kloppende hart van de Brusselse modewereld. Wel langs de Kolenmarkt, vlak bij Fontainas.“Een tip van een vriendin, en ik heb onmid-dellijk toegehapt. In het begin zat ik hier een beetje afgelegen, maar daarin begint gestaag verandering te komen. Er zijn de jongste tijd mooie zaken bijgekomen, het verval van de buurt is een halt toegeroepen. Zoals dat ge-woonlijk gaat: creatieve mensen vestigen zich in vergeten stadsdelen – denk maar aan Sonja Noël en Stijl –, waardoor die opleven en de commercie volgt.”“Ik wist maar al te best dat hier minder pas-sage zou zijn, maar ik zag ook het voordeel. Ik kon tegelijkertijd in mijn atelier werken en de klanten persoonlijk begroeten. Mezelf in mijn boetiek verkopen in plaats van het door ande-ren te laten doen, dat is een luxe.” Asymmetrische vormen, edele stoffen. Tijd-loze vrouwelijke chic, met sportieve accenten; dat is zo’n beetje het handelsmerk van Conni Kaminski als ontwerpster. Maar de Conni Kaminski die voor mij zit, is heel casual ge-kleed. “Ik ben net terug van het Salon des Tis-sus in Parijs. Daar moest ik van ’s ochtends

tot ’s avonds op en top Conni Kaminski zijn. Het doet dan ook eens goed er voor een keertje ontspannen bij te lopen.” In de kledingrekken hangt veel zwart, met hier en daar een opstoot van blauw en groen. Jurken, broeken, rokjes, T-shirts. “Voor de herfst/winter werk ik vooral met zwart en en-kele kleuraccenten. In de lente-/zomercollec-tie zit meer kleur. Een kleine zelfstandige ont-werper is nu eenmaal beperkt in zijn keuzes. Fabrikanten vragen om grote hoeveelheden af te nemen, dus moet je goed uitkijken dat je stoffen en kleuren in huis haalt die je volledig kunt volgen in je productie. Daarom kies ik drie, vier kleuren als uitgangspunt, bedrukte stoffen komen er amper of niet in. Maar waar ik niet op beknot, is op kwaliteit. Edele stof-fen, puur of gemixt, zijn mijn ding.”“Ik werk veel met de drapeertechniek: de stof over de paspoppen hangen om nieuwe vormen te ontdekken. Daarna volgt het patroon. Voor de productie werk ik samen met een van de weinige textielateliers die België nog rijk is. Couture is een mooi beroep, met een lange ar-tisanale geschiedenis.”Hier en daar zie ik een kledingstuk voor man-nen hangen. “Toen ik mijn boetiek opende, zei ik bij mezelf: ‘Tiens, er ontbreken stukken

voor mannen.’ Dus heb ik boven op mijn vrou-wencollectie een kleine mannencollectie ont-worpen. Maar ik heb het onderschat, de tijd die erin kruipt om het op te volgen. Dus heb ik wijselijk een stapje terug gezet. Elk seizoen niet meer dan twee, drie stukken, terwijl mijn collecties voor vrouwen steeds uit dertig ont-werpen bestaan. De collectie is verkrijgbaar in mijn boetiek, in enkele verkooppunten in België en in het buitenland.”

SchneiderWat Kaminski in Brussel heeft opgebouwd, is een kinderdroom die uitgekomen is. “Al van kleins af was het mijn droom om mijn eigen boetiek met ateliertje te hebben. Thuis deed ik niets liever dan mijn barbiepoppen aan- en uitkleden, uren aan een stuk. Later ben ik rommelmarkten beginnen af te schuimen, op zoek naar spulletjes waarmee ik creatief aan de slag kon. Ik maakte juwelen en hoeden, ik experimenteerde.”“Na de middelbare school heb ik een sta-geplaats weten te versieren bij de bekende avant-gardistische ontwerpster Uli Schneider in mijn woonplaats Hannover. Toen Schnei-der kort daarna haar bedrijfje naar Hamburg verhuisde, ben ik haar gevolgd. Een studiootje gehuurd, een couturestudie aangevat, gecom-bineerd met een opleiding als styliste aan de kunstuniversiteit.”Zodra Kaminski haar diploma op zak had, begon ze over de grenzen te kijken. “Mijn eerste keuze was Antwerpen. Maar dat werd een hard ontwaken: werk als styliste was er niet te vinden. Dan volgde Brussel: ik bezocht

een vriendin met wie ik nog in Hamburg had samengewerkt, en ik was aangenaam verrast door de stad. Werk gevonden: een stageplaats voor drie maanden bij C&A. Op dat ogenblik dacht ik er nog niet aan definitief uit Hamburg weg te gaan, maar de drie maanden werden een contract van onbepaalde duur. Als styliste voor de mannencollectie. Een opwindende tijd was het: werken in een grote onderneming, een nieuwe stad om te ontdekken.”

Uit de nieuwe wintercollectie van Conni Kaminski.

© MARC GYSENS

© D

OM

INIQ

UE D

ES

CH

AC

HT

BRUSSEL – “De Brusselse modewereld heeft met de jaren haar plekje onder de zon weten te veroveren. Internationaal bekende namen, maar ook ontwerpers met een eigen atelier én stylisten die op kleine schaal interessante dingen doen. Een mooie mix, deugddoend bescheiden in vergelijking met Antwerpen.” De Duitse styliste Conni Kaminski sloot Brussel tien jaar geleden in haar hart.


FREDDI SMEKENS

Gelukt

D at onze Brusselse uitroepen: “’t Es ma gelukt!”, “’t Es ons gelukt!” of ge-woonweg: “’t Es gelukt!” alles met

een vorm van geluk te maken hebben, hoef ik voor de lezer niet verder te onderstrepen. Waar we wel even bij stil willen staan, is bij het feit dat ons woordje gelukt onvermij-delijk een soort opluchting met zich mee-brengt. Opluchting in die zin dat we af en toe – om niet te zeggen steevast – uitgaan van het standpunt: “Da goet hee ni marchei-re...” Maar wat blijkt dan achteraf, waarde lezer? Jawel: “Dat het toch gemarcheid heit.”Over het tegenovergestelde van lukken zal ik het later in deze Brusselse Kroniek wel-eens hebben. Maar als voorproefje wil ik toch meegeven dat we het in het Brussels niet hebben over ne mislukkeling. Spijtig genoeg hebben we daarvoor een hele resem andere uitdrukkingen, van ne sukkeleir en nen dachtereir tot en met nen baggereir, om er maar een paar te noemen.Graag even terug naar het positieve aspect van ons woordje gelukt. Hierbij stap ik even over naar het onderwijs. Als ik het mij goed herinner, zei ik vroeger in het Brussels: “Ik ben gelukt in maain exoemes!”, eerder dan: “Ik ben gesloegd.” In het tegenovergestelde geval gewaagt men natuurlijk niet van: “Ik ben ni gelukt...”, maar heeft men het over: “Ik ben gebooisd.” Wanneer men mij – te-recht – opmerkt dat ik die laatste woorden nooit in de mond genomen heb, dan kan ik daarop maar één antwoord formule-ren: “We goen zwaaige van wa we ni wille spreike.”En dan is er ook een uitdaging die we af en toe naar het hoofd geslingerd krijgen. Iets in de aard van: “Da zal aa nuut ni lukke!” Wat mij betreft is dat een van de mooiste aanmoedigingen die ik maar kan krijgen. Straffer is natuurlijk: “As aa da lukt, lukt aa alles.” Het kan wat eigenaardig en ijdel klinken, maar meestal komt die voorspel-ling ook uit.Tot hiertoe maken we zelf uit wat ons gaat lukken of niet, waarde lezer. Vandaar dat we graag even overgaan naar een uitspraak die vele Brusselaars een warm hart toedra-gen. Die luidt: “’t Zou moote lukke!” Pro-

beert u zich eens te herinneren wanneer u ze voor het laatst in gedachten had. Volgens mij kan: “’t Zou moote lukke!” de evenknie zijn van: “’t Moo waal lukke!” In beide ge-vallen geeft men uiting aan het feit dat men álles verwacht had, behalve wat zich heeft voorgedaan. Het enige afdoende antwoord dat ik op die opmerking heb kunnen formu-leren, schoot mij haast onmiddellijk te bin-nen: “Awel, doot het den zeulf lukke. Ik ben Lucky Luke ni! Gaa wel?!”En toch blijft het begrip lukke een van de drijfveren van ons bestaan, waarde lezer. We spreken onszelf bijvoorbeeld moed in met de woorden: “Trek het aa ni oen. Da goet hee lukke.” Tot zover is er uiteraard niets aan de hand. Erger is het gesteld wan-neer men de vraag krijgt: “Lukt het?” Of, er-ger nog: “Goet het lukke?” Uiteraard is het aangewezen om op zo’n domme vraag geen antwoord te formuleren.Bij wat voorafging, stel ik mij toch een ei-genaardige vraag: zou eemand on wee al-taaid alles lukt, ne gelukkige meens zaain? Welnu, ik slaag er maar niet in om daar een duidelijk antwoord op te vinden. Uiteraard is het zo dat het maar triestig zou zijn als alles wat we ondernemen, ons ni lukt. Maar eerlijk gezegd, waarde lezer, in ne weireld woe da alles ons wél lukt, zou ik oek ni wil-le leive. Wat is er tenslotte mooier dan de troost die we onszelf nu en dan influisteren met: “Noste ki beiter”? Persoonlijk maak ik me toch vaak de bedenking: het zou moote lukke da ’t noste ki beiter zou goen. Maar laat de uitzonderingen ook ditmaal gerust de regel bevestigen, waarde lezer.En mochten we nu even van het standpunt uitgaan dat het echte leven gewoon een aaneenschakeling is van alle ogenblikken dat we gelukkig geweest zijn en van alles wa ons gelukt es? Misschien klinkt dat wat optimistisch, mo het zal ons allemoe wel lukke vè doe neki baa stil te stoen. En stel dat we op een bepaald ogenblik op een zuchtje van de finish níét als overwinnaar uit de strijd komen, dan kan men altijd terug-vallen op het onovertroffen: “’t Was bekan gelukt...” Gewoon zelf uitproberen, waarde lezer.

“Na enkele jaren begon het artistieke beestje in mij zich te roeren, en ik besloot tijdens de weekends eigen projecten uit te werken. De vlooienmarkt van het Vossenplein afschuimen op zoek naar leuke tweedehands spullen, ze verknippen en zo eigen creaties maken. Met de maand werd mijn project groter. Etiketjes maken met daarop mijn naam, een website lanceren. Toch kwam een eigen label nog niet in mij op. De uitdaging en de financiële onze-kerheid schrikten me af. Tot Modo Bruxellae – nu Modo Brussels – me een standje aanbood op de Brussels Fashion Fair. Het was mijn eer-ste ervaring met een professionele beurs. Drie dagen vakantie genomen, zes bestellingen mogen optekenen.”“Dat was de klik. Met dank ook aan Uli Schnei-der – ik ben in haar atelier blijven werken tij-dens mijn studie. Die leerschool is me erg van nut geweest toen ik een eigen lijn opzette. De eerste tweeënhalf jaar heb ik van thuis uit gewerkt, om de kosten te beperken. Mijn ap-partement was mijn atelier. Overal kartonnen dozen, stoffen, rekken. Gekkenwerk.”

Bonjour, bonsoirKaminski vertelt het me in bijna vlekkeloos Frans. “Toen ik in Brussel aankwam, was dat wel even anders. Verder dan bonjour, bonsoir, un pain s’il vous plaît kwam ik niet. Pas toen ik mijn eigen lijn lanceerde, is mijn Frans er met grote sprongen op vooruitgegaan. Omdat de contacten met leveranciers het vereisten. Mijn vriend, een Franstalige Brusselaar van Tune-sische afkomst, heeft daarbij veel geholpen.”“Ik heb echt wel mijn draai gevonden in Brus-

sel. Steeds een beetje een vakantiegevoel ook, door de vele talen die je hier dagelijks kunt spreken en horen. Internationaler dan Han-nover en Hamburg, en het dagelijkse leven is minder strikt geregeld dan in Duitsland door de zuiderse invloeden.” “Veel vrije tijd heb ik niet, maar wat ik heel graag doe, is tijdens de weekends over de Zavel en door de Marollen kuieren. De sfeer opsnui-ven, een lekkere dagsoep eten in een van de cafés van het Vossenplein, leuke geschenkjes voor vrienden zoeken. Een broche links, een juweeltje rechts.”“Ik prijs me gelukkig dat ik niet boven mijn boetiek woon. Niet omdat de buurt niet oké is, integendeel, wel omdat ik anders nog min-der vrije tijd zou hebben dan nu al het geval is. Het is heel ontspannend om ’s avonds naar ons appartementje in Elsene te wandelen of te fietsen. De sfeer van Brussel opsnuiven, om vervolgens thuis de deur achter me dicht te trekken. Het blijft me verwonderen hoe de stad erop vooruit is gegaan en blijft gaan. Toen ik hier voor het eerst kwam, leek Brussel me nogal grijs. De stad was een beetje aan haar lot overgelaten.”“Ik zou graag iets kopen, ja, maar het is me voorlopig te duur. Nu heb ik er spijt van dat ik tien jaar geleden de stap niet heb gezet, voor-dat de vastgoedprijzen de hoogte in schoten. Maar je hoort me niet klagen. Wat ik hier heb kunnen verwezenlijken, was in Londen of Pa-rijs een utopie geweest.”� Karel�Van�der�Auwera

www.connikaminski.com

‘Het begon allemaal met mijn barbies’

Conni Kaminski, modeontwerpster

“Mijn eerste keuze was Antwerpen, maar het werd een hard ontwaken”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PRO-MOTIE Ute Otten ([email protected]), Ann Van Dievoort ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.53, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Ann Van Dievoort ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Vier wereldtitels, een Europese titel en talrijke ko’s op boksgala’s: Sanae Jah (28) is een grote naam in het thaiboksen. Zes jaar geleden verhuisde ze voor haar carrière naar Brussel. De Marokkaanse droomt nu van thaiboksen als olympische discipline.

“Ik was zeventien toen ik begon met thaibok-sen, en binnen het jaar was ik Marokkaans kampioene én wereldkampioene,” vertelt Sa-nae Jah. “Ik was naar het wereldkampioen-schap savate (of Frans boksen, red.) getrokken om me eens te meten met de concurrentie, en ik pakte er meteen de titel.”Jah groeide op in Salé, een dorpje dicht bij Ra-bat. Als jong meisje probeerde ze verschillende vechtsporten uit. Als zeventienjarige koos ze voor het thaiboksen: ineens schoot ze als een raket omhoog. “Mijn twee oudere broers heb-ben verschillende Marokkaanse titels behaald; een van hen werd Afrikaans kampioen in het boksen. Ze stonden achter mij, we trainden altijd samen. Toen ik met thaiboksen begon, stonden er meteen twee trainingen per dag op het programma: eerst in de club in Rabat en daarna thuis nog eens. Dankzij mijn broers ben ik vooruitgegaan. Ze waren nooit tevre-den, en dat werkte positief.”Als 22-jarige verhuisde ze naar Europa. “Ik had een trainer in België en ben blijven plak-ken. Hier kun je beter leven van het thai-boksen. Eerst heb ik een maand in Amster-dam gewoond, maar daar voelde ik me niet thuis. In Brussel wel. Je hebt hier heel wat cul-turen, ik voel me hier goed. Toch was het niet gemakkelijk om zo ver weg te zijn van mijn fa-

Sanae Jah: “Als jong meisje was ik actief en wat nerveus, maar van boksen werd ik rustig.”

© MARC GYSENS

Prinses met gevaarlijke benenVechtsport > Sanae Jah is Europees- en wereldkampioene thaiboksen

de CLUB

Oorlog zonder dodenAirsoft Belgium Team, Sint-Pieters-Woluwe

SINT-PIETERS-WOLUWE – Airsoft Belgium Team (ABT) schiet om te raken, maar dan wel met biologisch afbreekbare balletjes.

“Airsoft betekent voor mij een dagje ontspan-nen,” vertelt teamlid Joshua Henrard (20). “We spelen oorlogsscenario’s na met twee ploegen. Het klassieke scenario is dat van twee ploegen die hun vlag moeten beschermen. Daarop heb je verschillende varianten, bijvoorbeeld het be-schermen van een vip. De ploegen zijn meestal gekleed in camouflagekleding en gebruiken replica’s van echte geweren. Maar wees gerust, we volgen de veiligheidsregels strikt op.”Airsoft is een geavanceerde vorm van paint-ball. Het verschil is dat bij airsoft – waar de kogels kleiner zijn en minder pijn doen – ge-richter geschoten wordt; de kogelregens van bij paintball komen hier niet voor.“We nodigen andere ploegen uit en worden uitgenodigd. We komen dan samen, amuseren ons en vergeten even de zorgen van alledag. Afhankelijk van het aantal opgedaagde spelers beslissen we welke scenario’s we spelen.”

Elke zondag trekken de ABT’ers naar een veld dicht bij Charleroi waar ze rustig kunnen spe-

len. In en rond Brussel was er geen geschikt terrein te vinden. “We zijn met een twintigtal.

Je bent niet verplicht om elke week te komen, het is normaal dat er eens iets tussen komt. We hebben een militair die nu bijvoorbeeld net op missie is vertrokken en die we de vol-gende twee maanden niet zullen zien.”Wie wil toetreden tot ABT, hoeft niet per se een uitstekende speler te zijn. “Je moet goed in de groep liggen, dat is belangrijker. Bij elke aanvraag doen we een interne rondvraag en moet iedereen zijn fiat geven. Leden moeten minstens veertien jaar zijn. Die moeten dan wel een getekend papier hebben van hun ou-ders, die we ook eerst willen ontmoeten.”Een wapen kost al snel 350 euro, maar eens de instapkosten gemaakt zijn, valt de rest goed mee. Vierduizend ‘kogels’ kosten bij-voorbeeld 13,50 euro. Airsoft schrikt op het eerste gezicht misschien af, maar negatieve reacties krijgt ABT amper. “Ons speelveld is afgesloten. De eerste keer kijken mensen misschien even raar op, maar ze beseffen snel dat het maar een spel is. Agressiviteit is er niet, of toch niet meer dan in een andere sport.”� TS

“Niet meer agressie dan in om het even welke andere sport.”

© A

BT


milie. Ik ga nu nog twee, drie keer per jaar terug.”

Stevige rechtseNog altijd staan er twee trainingen per dag op het programma. ’s Morgens werkt ze ander-half uur aan haar fysiek, na de middag wordt er anderhalf uur gebokst. Prinses, zoals haar bijnaam is, bokste heel wat gala’s en kampen en kan ondertussen een mooi palmares voor-

leggen. “Naast mijn wereldtitel savate heb ik er drie in het thaiboksen behaald, in Bang-kok, Marokko en Frankrijk. De mooiste was in Bangkok; dat is toch de bakermat van de sport.”Jahs geheime wapen is haar sterke rechtse vuistslag, maar ook haar benenspel is ge-vaarlijk. “In het wereldje kennen ze mij wel (lacht). Op straat minder, al gebeurt het wel dat ze me aanspreken. Ze zijn dan meestal verrast dat ik bokser ben, omdat ik niet vol blauwe plekken sta. Ik heb bijna nooit waar-neembare blessures in mijn gezicht.”“Ik ben zeker niet agressief. Als jongere was ik actief en wat nerveus, maar de sport kal-meerde me. Nog altijd. In de ring moet ik me

nog aanpassen omdat ik van de -51 kilogram naar de categorie -55 overschakel. Vroeger vloog ik er meteen in, nu wil mijn trainer dat ik het rustiger aan doe. Niet gemakkelijk.”Niet lang geleden laste ‘Prinses’ een pauze van twee jaar in voor de geboorte van haar dochtertje. Nu heeft ze een nieuwe manager in de arm genomen, Alan Kermorvan, die ook de topper Jérôme Le Banner onder zijn hoede heeft. “Als er een K1 (groot vechtsporttoernooi, TS) voor dames van mijn gewichtsklasse komt, wil ik dat winnen. Maar dat is toekomstmu-ziek, want K1 voor dames staat nog in de kin-derschoenen. Eerst ga ik mijn wereldtitel blij-ven verdedigen. Eind november trek ik naar Bangkok voor het WK thaiboksen. De vol-gende maanden trek ik Europa rond om al-lerhande topboksers partij te geven. En eind april staat Turkije op de agenda, voor het EK.”In 2012 (Londen) of 2016 (Rio de Janeiro) hoopt Sanae Jah voor een olympische me-daille te strijden. “Er wordt op dit moment onderhandeld om thaiboksen als nieuwe olympische discipline in te voeren. Ik droom van de Olympische Spelen. Er is nog het pro-bleem dat er te veel kleine thaiboksfederaties zijn, maar binnenkort komt er een hervor-ming. Normaal gezien staat niets mijn deel-name dan nog in de weg.”“Ik hoop mijn wereldtitel tot mijn 36ste te houden. Tot dan wil ik boksen. Daarna ga ik iets anders doen. Ik volg nu ook drie uur Ne-derlandse les per dag. Voor mijn toekomst, en die van mijn dochter.”� Tim�Schoonjans

“Mensen zijn meestal verrast dat ik bokser ben, omdat ik niet vol blauwe plekken sta”

ADVERTENTIE

U2 heeft Brussel platgespeeld. De Ierse we-reldgroep zou ooit het voorprogramma van de Kreuners verzorgd hebben. Dat wist een vooraanstaand sportjournalist mij te vertel-len net voor de wedstrijd tegen KV Meche-len. Het klinkt goed: na Bono en The Edge, Walter Grootaers en Jan Van Eyken.Ik heb iets met U2. Rattle & hum staat in mijn geheugen gegrift als de troostplaat die me staande hield tijdens mijn legerdienst in Duitsland (’90).Mijn dochter is net dertien geworden. Het is haar verjaardagsgeschenk. Vader en dochter op de Vespa, laverend door het onmense-lijk geworden verkeer. De mobiliteit laat in Brussel weleens een steekje vallen. Zo verneem ik van U2-fans die een dag eer der gingen, dat de metrostellen op zich lie ten wachten of helemaal niet kwamen op da-gen. Je zult maar uit Poperinge of Hannut komen. Dat soort ergernissen schaden het imago van de al niet bijster populaire hoofd-stad.De komst van U2 mag toegejuicht worden. De best mogelijke marketing voor de enige metropool van het land. Enkele weken gele-den was Didier Mbenga, de enige Belg in de NBA, in de stad. Die Brusselse beelden zijn de wereld rond gegaan. Positieve communi-catie.Het concert is groots, mijn dochter weet niet wat ze ziet. Ik krijg een paar keer een krop in de keel. Zie mij hier nu staan naast mijn mooie dochter, gisteren nog een lief kleuter-tje, vandaag een rijzige jonge vrouw, samen in het stadion waar ik ooit de nationale ploeg een vriendenwedstrijd zag spelen tegen het grote Ajax met Cruijff (4-0 voor de Amster-dammers). Het nationale stadion, waar ik als puisterige puber Jean-Marie Pfaff een cruciale strafschop zag stoppen tegen de Schotten, waar ik als tienjarig jongetje FC Brugge zag terugkomen na een 3-0 achter-

stand tegen het Anderlecht van Van Binst en Rensenbrink, om uiteindelijk de bekerfinale te winnen met 4-3. Dagen treurnis volgden na die Brugse triomf. ‘Den Heizel’, waar de Rode Duivels de Fransen met Platini ver-sloegen dankzij twee doelpunten van Czer-niatynski.Het is de eerste keer dat ik het stadion be-zoek zonder dat er een wedstrijd plaatsvindt. De mensenzee is indrukwekkend. Brussel bruist. Zeventigduizend muziekliefhebbers bezetten het stadion, dat er plots wél mooi uitziet. Het Koning Boudewijnstadion heeft weer een bestemming gekregen.In 1974 werd hier al een Europacup 1-finale (beker der landskampioenen, de voorloper van de Champions League) gespeeld. At-lético Madrid tegen Bayern München. De wedstrijd eindigde op 1-1. Destijds beston-den nog geen penalty’s om een wedstrijd te beslissen. De finale werd enkele dagen later gewoon opnieuw gespeeld. Vandaag is zo-iets ondenkbaar. Een massa enkele dagen langer in bedwang houden, de ticketverkoop coördineren, het openbaar vervoer afstem-men op de volksverhuizing, hotels verlen-gen, vluchten herorganiseren, de baas met knikkende knieën laten weten dat je club een belangrijke finale moet herspelen... Bayern München, met Beckenbauer en Mül-ler, won de tweede finale met 4-0. Elf jaar later namen Juventus en Liverpool het tegen elkaar op in de finale van dezelfde beker. 39 doden en vierhonderd gewonden. Het drama van 29 mei 1985.Brussel verdient een hypermodern en multi-functioneel stadion, een metropool waardig. Dat mag wel, na een kwarteeuw.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Bono in Brussel

SENIOREN SPORTIEF VERWEND

ETTERBEEK – Bent u tussen 50 en 99 jaar oud? Op 14 oktober biedt Senior-Kicks u een rustige of, zo u wilt, juist heel inten-sieve sportdag aan.

Om 9.15 uur worden de senioren ontvangen op de campus van de VUB; even later wordt het dagprogramma voorgesteld. Na een rus-tige opwarming kunnen er twee activiteiten gekozen worden. Na de middagpauze is er opnieuw opwarming en activiteitenkeuze.Brusselse sportclubs en seniorenverenigin-gen stellen zich voor en bieden allerlei sport-sessies en toernooien aan. De activiteiten zijn onderverdeeld in rustig, matig en intensief.

Er is voor elk wat wils. Wie het rustig aan wil doen, kan onder andere kiezen voor een initia tie Nordic Walking, lijndansen, een petanquetoernooi of curling. Bij zumba gold, salsa, zelfverdediging of tai chi gaat het er iets intensiever aan toe. En wie voluit wil gaan, kan kiezen voor het badmintontoer-nooi, spinning of een Nordic Walking-tocht. Wie, tot slot, de beweging aan zich voorbij wil laten gaan, kan voor de denkspelen kiezen. Na de cool-down volgt om 16 uur de prijsuit-reiking. Vooraf inschrijven kost vier euro, ter plaatse betaalt u zes euro. Meer informatie vindt u op www.seniorkicks.be.� TS

U2 VERDRINgT ATLETIEKCLUB VAN DE hEIzEL

LAKEN – Brussels Athletics Excelsior moest uitwijken voor een concert van U2.

De 160 leden van de atletiekclub Brussels Athletics Excelsior balen. Bij muziekevene-menten en voetbalinterlands kunnen ze niet trainen aan de Heizel. “We trekken dan ver-plicht naar andere atletiekpistes,” zegt erelid en ex-atleet Tony De Buyser (73). “Het bezorgt ons extra kosten en vergroot de druk op die andere pistes.” Marc Vlaeminck, directeur

van de vzw Prosport, die het management en de coördinatie van het Koning Boudewijn-stadion tijdens niet-sportieve evenementen behartigt, bevestigt: “De dag van grote sport- en muziekevenementen kan de club niet op de piste in het stadion of op de nabijgelegen, maar minder goede Victor Boinpiste. Uitzon-derlijk gebruikt U2 de Boinpiste ook andere dagen als vip-ruimte. Maar zulke evenemen-ten brengen geld in het laatje, en dat is ook belangrijk.” SVdb

LIESBETH

BENEDIKTEBRAM

SAÏD

FMBRUSSEL.BE

DE NIEUWE OCHTENDSHOWVAN FM BRUSSEL

O P 4 OKTOBER (nu maandag) is het Werelddierendag,

een moment om eens wat

langer stil te staan bij alle beestjes die onze aarde (nog) rijk is. In het

dierenopvangcentrum Veeweyde is het elke dag dierendag! Zazie ging er

langs, samen met de derde graad van de Voorzienigheidsschool uit

Sint-Lambrechts-Woluwe.

Met de klok mee: Antoine, Carlo, Thomas, Mathieu en

William op visite in het ‘katten-salon’: MIAUW!

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E


BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza

Honderdvijftig honden, honderdtwintig katten, cavia’s, konijnen, hamsters, ganzen, eenden, een schaap, enkele pony’s en zelfs een emoe (een soort struisvogel)... het dierenasiel in Anderlecht lijkt wel een kleine zoo!

Met dit verschil dat al deze dieren gevonden zijn, verwaarloosd of afgeleverd door eigenaars die er liever van af zijn. “Ik heb mijn kat hier een paar jaar geleden ook binnengebracht, omdat het te moeilijk werd om haar te houden in ons appartement,” vertrouwt onze fotografe Saskia Vanderstichele een beetje beduusd aan Zazie toe. “En weet je wat? Ik ben hier toen in tranen uitgebarsten! En mijn poes zelf was ook helemaal verkrampt, ocharme.”Maar Alvin, de man die de vijfde en zesdeklassers in het asiel rondleidt, stelt de kinderen gerust: “Er komen elke dag gemiddeld zeven nieuwe dieren binnen, maar dagelijks worden er ook even veel geadopteerd. Het gebeurt heel zelden dat een beestje hier langer dan een jaar zit.”In Veeweyde kun je wel pas een dier adopteren als je zelf 21 bent. “Dat is maar normaal,” vindt directrice Christiane Uyttendaele. “De meeste kinderen houden veel van dieren, maar je kan ze nog niet alle verantwoordelijkheid geven. Als je een hond hebt, moet je er regelmatig mee kunnen gaan wandelen, genoeg te eten geven enzovoorts. En wat ga je ermee doen als je op reis gaat? Dat is een serieuze opdracht, zeker in de stad! De ouders moeten dus echt goed weten waar ze aan beginnen. Je komt hier geen pluchen teddybeer ophalen, hé!”

Als kat en hondHet asiel in Anderlecht bezoeken is een merkwaardige belevenis: zo mogen de kinderen even het ‘katten-salon’ binnenwippen, waar een tiental katten samenleeft die zich allemaal graag laten strelen.“Komt daar nooit ruzie van, zoveel poezen bijeen?” vraagt Alexandra. “Soms wel,” zegt onze gids Alvin, “bijvoorbeeld als één kat denkt dat ze de chef mag zijn. Maar niet zo vaak, hoor. De honden zitten hier meestal per twee in een hok, maar dat testen we in het begin altijd uit. Sommige honden kunnen elkaars gezelschap niet verdragen, terwijl het in een andere combinatie dan weer wel lukt. Dat is zoals bij mensen, hé!” – “Maar zijn de dieren hier blij?” vraagt Nathan bezorgd. “Wel,” zegt Alvin, “je ziet dat de meeste honden met hun staart kwispelen, dat is toch een goed teken. We zorgen er zo goed mogelijk voor, we geven hen op tijd eten, en elke dag is er ook een dierenarts. Maar echt ideaal is het niet, hé. Ze willen natuurlijk graag bij een lief baasje wonen.”

De puppy-factorKandidaat-baasjes zitten er tussen de kinderen uit Woluwe genoeg! Madeleine wil dolgraag een hond van het ras bordercollie adopteren,

Dieren houden van mensen

DOOR PATRICK JORDENS

Mathieu is helemaal weg van een cavia die hij heeft gespot, Carlo & co zijn verzot op katten. Melanie is ook een grote dierenvriend, maar honden, nee, daar is ze doodsbang voor. Zeker als ze er zoveel bij elkaar hoort blaffen, oorverdovend luid! Als we langs een kooi komen met zes hondenpuppy’s erin, roept iedereen automatisch: “Ooooh!” – zelfs Melanie. “Je kan zulke kleintjes ook adopteren, maar

Dieren houden van mensenDieren houden van mensen

REPORTAGE: Het oudste dierenasiel van België ligt in Anderlecht


pas als ze minimaal twee of drie maanden oud zijn,” vertelt Alvin. “Meestal zijn die heel snel weg uit het asiel, iedereen is er dol op. De puppy-factor noemen we dat hier (lacht).”

Wil je meer weten over dit asiel, of kan je je ouders overtuigen om een schattige viervoeter te adopteren? Surf dan naar www.veeweyde.be. Je kan er met je klas ook gratis op bezoek.

Nu zaterdag 2 oktober, van 12 tot 16 uur, is er in de Ter Kamerenabdij in Elsene het feest Dieren in de stad. Daar kom je onder meer te weten hoe je het leven van je (toekomstige) huisdier zo aangenaam en gezond mogelijk kan maken. Meer info? Bel naar 02-515.61.33.

“Ooooooooh!” riepen de kinderen uit Woluwe in koor toen ze deze puppy’s zagen.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Hij is 1,20 meter lang, weegt tot veertig kilo en men noemt hem de keizer onder de pinguïns of kortweg de keizerspinguïn. Een van de grootste en meest vertederende vogels

ter wereld! En nergens voelt hij zich zo thuis als op het ijskoude Antarctica, bij -40 °C, waar maar liefst 43 kolonies te vinden zijn (dat wil zeggen: ruim tweehonderdduizend broedparen).So far, so good... Maar door de opwarming van de aarde smelt het zee-ijs langzaam maar zeker weg op de Zuidpool. Daardoor verliest de keizerspinguïn niet alleen zijn geliefde woonplaats, maar ook de voedselketen wordt stevig verstoord: onder het ijs groeien algen die worden opgegeten door krill, dat zijn kleine kreeftjes. Vissen eten die kreeftjes en de pinguïns leven dan weer van beide diersoorten.Nog een droevig gevolg van al dat wegsmeltende ijs: de pinguïnpuppy’s komen vaak te snel in zee terecht terwijl hun verenkleed nog niet waterdicht is, waarna ze doodgaan. De Franse ‘pinguïnologe’ Stéphanie Jenouvrier is dan ook bang dat de keizerspinguïn deze eeuw niet meer zal overleven.Alweer een reden om de klimaatverandering dringend ‘HALT!’ toe te roepen.

onze pinguïnvrienden

op de Zuidpool?

Zazie

zazie zaziezo snel als een hazie

zazie is zo coolwat een leuke boel

wat zazie allemaal schrijftik wil dat het zo verder blijft

We doen het niet vaak, maar fanmail die zo lekker bekt, publiceren we voor een keertje graag. Bedankt, Zoë Hansoul (9), voor het mooie compliment, en voor je grappige rijmelarij! En om helemaal in de sfeer van Dierendag te blijven, volgt er hier nog eentje van Zoë:

Kriebelende beestjes

er zijn kriebelende beestjesen de meestjes

kriebelen zo ergdan gaat het door been en merg

sommige zijn zo mooidie eten vast geen hooi

Heb jij ook iets waarvan je vindt dat het in Zazie thuishoort? Een speciale tekening, een straf verhaal, een aartsmoeilijke rebus? We ontvangen het graag, op [email protected]!

Idulfania door Brecht Evens

© M

AR

THA

DE

JON

G-L

AN

TIN

K

onze pinguïnvrienden Hoe zou het zijn met...

Hoe zou het zijn met...[ SORRY ] SNORRY

BLI

K

VANGER

bdw - editie 1248

Documents