ANG KONSEHO NG JERUSALEM

Liksyon 8 para sa ika-25 ng Agosto, 2018

Ang mga Hentil ay tumatanggap ng Pabalita, at iyon ay problema parasailing Hudio. Hindi ba dapat mabuhay din ang mga Hentil sa kaparehongbatas na sinusunod nila? Bakit tinutuli ang mga Hudio ngunit ang mgaHentil ay hindi?

Ito ang isyu sa paraan ng kaligtasan: sa pamamagitan ng gawa (sapagsunod sa kautusan) o sapamamagitan ng pananampalataya(sa dugo ni Kristo)

Datapuwa't nagsitindig ang ilan sa sekta ng mga Fariseongnagsisampalataya na nangagsasabi, ‘Kinakailangang sila'y tuliin, at sa kanila'y ipagbiling ganapin ang kautusan ni Moises.’” (Gawa 15:5)

Nakita ng mga nahikayat na Pareseo na angmga Kristianong Hentil ay hindi sinasabihangsumunod sa mga seremonya ng Hu, kaya pumunta sila sa Antioch. Nangaral sila nakailangang maging Hudio ang mga Hentil at sumunod sa utos upang maligtas.

Ito ay sumalungat sa pinapangaral nina Pablo at Barnabas, na ang kaligtasan ay sapamamagitan lamang ng pananampalataya, hindi dahil sa pagsunod sa kautusan.

Itong uminit na debate ay nagbabanta sapagkaka-isa ng Iglesia. Nagpasya ang mgapinuno sa Antioch na humingi ng payo sa mgaapostol at mga matatanda para malutas itongtanong.

Ito ay hindi tanong sa “kautusan ng mga tao” (Mateo 15:9), ngunit isang banal na utos: “At pagka ang isangtaga ibang lupa ay makikipamayan kasama mo, […] ay tuliin lahat ang kaniyang mga lalake.” (Exodu 12:48)

Hindi nila naunawaan ang tanda ng pagmamay-ari sabayan ng Dios, dahil inisip nila na ito ay tanda ngkaligtasan. Kung ito ang kalagayan:

Masisira angMabuting Balita(Gal. 1:7; 2:3-5)

Mapapawalang-bisa ang biyaya

(Gal. 2:21)

Hindi na kakailanganin si

Hesus(Gal. 5:2)

Angpangsanlibutang

katangian ngkaligtasan ay

tatanggihan (Col. 3:11; Titus 2:11)

“At nangagkatipon ang mga apostol at angmga matanda upang pagusapan ang bagay naito.” (Gawa 15:6)

Sa Jerusalem, ipinaliwanag ng mga Pareseo angkanilang katuwiran, ipinaliwanag din ni Pablo at Barnabas ang kanila.

Sinabi sa kanila ni Pedro na tinanggap ng Dios ang mga Hentil noong una at tinanggap nila angBanal na Espiritu kahit hindi sila tuli. Nagtapossiya sa mga salitang, “naniniwala tayo na tayo'ymangaliligtas sa pamamagitan ng biyaya ngPanginoong Jesus, na gaya rin naman nila.”(v. 11)

Itinuring si Santiago na may otoridad sa Iglesia (Galacia1:19; 2:9). Sinipi niya angAmos 9:11-12 upangipaliwanag na sinabi na ngDios noon na isasama angmga Hentil sa plano ngkaligtasan.

“Sapagka't minagaling ng Espiritu Santo, at namin, na huwag kayong atangan ng lalongmabigat na pasanin maliban sa mga bagay naito na kinakailangan:” (Gawa 15:28)

Pinagtibay ng Banal na Espiritu ang kasunduan. Kasama dito ang apat na mga “mahahalagangbagay” na dapat ganapin ng mga Hentil:

Ang mga tuntunin na iyon ay binuo laban sa paganismo. Basisila sa mga tuntunin sa Levitico17 at 18 patungkol sa mgadayuhang nakatira sa Israel.

Dahil dito ay hindi na saklawang mga Hentil sa ibang batasna seremonyal, ngunit hindi samga batas bago pa man angtipan ni Abraham (hal. moral nabatas)

Ang desisyon ng konseho ay inilathala sa unangopisyal na dokumento ng Iglesia. Ang liham ay isinulat sa taong 49 AD. Dinala ni Judas at Silas angliham sa mga local na iglesia.

Nang matanggap ng iglesia sa Antioch ang liham, sila’y “nangagalak dahil sa pagpapasigla nito.” (v. 31)

Salamat sa desisyong ito at napatibay ang pagkakaisa ngIglesia, ngunit hindi lahat ay malugod na tumanggap.

Tinanggap ng Iglesia ang doktrinang kaligtasan sa pamamagitan ngpananampalataya naipinapangaral ni Pablo bilangtanging tunay na Pabalita (tingnanang Galacia 1:8)

“Ipinagmataas ng mga Hudio sa kanilang sarili ang

kanilang itinalagang mga banal na gawain; at sa

kanilang palagay gaya ng paraan ng pagsamba ng

Hebreo na tinukoy ng Dios, ay imposibleng Kanyang

payagan ang pagbago sa alinmang detalye nito.

Kanilang pinasyahan na ang Kristianismo ay

kailangang komonekta sa mga batas at seremonya ng

mga Hudio…

Ang katanungan nga na dinala sa konseho ay nagdulot

ng problemang tila hindi malutas, kung titingnan sa

anumang liwanag. Ngunit ang Banal na Espiritu, sa

totoo lang, ay nalutas na ang problemang ito, kung

saan sa kanyang desisyon nakadepende ang paglago,

kahit ang pag-iral, ng Kristianong iglesia. Biyaya,

karunungan, at sagradong paghatol ay ibinigay sa mga

apostol upang pasyahan ang komplikadong tanong.”E.G.W. (The Story of Redemption, cp. 41, p. 306)