wk hoofdstuk 16
Post on 06-Jul-2015
154 Views
Preview:
TRANSCRIPT
WK: Normal, but so different
Hoofdstuk 16
“Mama, papa… ik zou jullie iets willen vragen…”
Een beetje onzeker kijkt Marit haar ouders
aan, maar die knikken haar geruststellend toe.
Nathan, Ya
smine &
Marit
“Staf en ik… zouden graag gaan studeren. We
hebben het huisje gehuurd waar Iris en Lex in
gewoond hebben… en we zouden er graag vanaf
morgen intrekken…”
Er verschijnt een grote glimlach op de lippen
van beide ouders.
“Dacht je nu echt dat we dit niet verwacht
hadden, Maritje?”
Yasmine omhelst haar jongste dochter:
“Mijn kleine meisje… we zijn zo trots op je… Al
neemt dat niet weg dat we je ongelooflijk hard
gaan missen!”
Na haar spullen ingepakt te hebben, neemt Marit
de telefoon om een taxi te bellen.
En even later trekt ze met een zenuwachtig
gevoel de autodeur achter zich dicht. Op naar
een nieuw leven.
Met een dubbel gevoel kijken Nathan en
Yasmine de taxi na, die steeds verder uit het
zicht verdwijnt. Daar gaat hun jongste kind…
Een paar uur later lopen Staf en Marit
nieuwsgierig hun nieuwe huis binnen. Ze
hebben het helemaal naar hun smaak laten
aanpassen, en zijn benieuwd naar het resultaat.
Staf &
Marit
En het eerste wat ze doen, is hun studiekeuze
bepalen.
Staf gaat meteen voor Biologie.
Terwijl Marit, na even twijfelen, Geschiedenis als
specialisatie neemt.
“Tante Ris?”,
vraagt Kelsy met een onzeker stemmetje,
“Wat zou jij doen als de hele klas stout doet
tegen iemand die eigenlijk toch wel lief is?”
Lex, Iris, Ke
lsy &
Maarten
“Vertel eens, Kelsy?”,
antwoordt Iris, terwijl ze wat dichter naar haar
nichtje toeschuift,
“Gebeurt er zoiets bij jou in de klas?”
“Ja… vorige week is Shania bij ons in de klas
gekomen. Ze heeft soms rare kleren aan, en ze
ruikt niet altijd even lekker. Ze kamt ook niet elke
dag haar haren, maar eigenlijk is ze wel heel
lief… Maar er is niemand die met haar wil
spelen, en daarom durf ik het zelf ook niet…”
“En Shania zelf?”,
vraagt Iris,
“Vindt ze het erg dat niemand met haar speelt?”
“Ze weent wel veel. Maar ze staat ook altijd
alleen op de speelplaats. Ik probeer soms met
haar te spelen, en dat vindt ze wel heel leuk.”
“Weet je wat, Kelsy?”,
besluit Iris het gesprek,
“Vraag eens aan Shania of ze hier eens niet wil
komen spelen? Misschien heeft ze thuis
problemen, of zo.”
“Ja!”,
roept Kelsy blij uit,
“Ik zal het haar morgen meteen vragen!”
De volgende dag schrikt Iris toch wel van het
meisje dat komt aangelopen: Shania draagt
make-up, haar haren zijn lang en warrig en de
kleren die ze draagt heeft ze vanmorgen vast en
zeker zelf gekozen.
Maar dat wil zeker niet zeggen dat ze niet lief is.
Enthousiast begroet ze Kelsy.
Eigenlijk lijkt ze Iris wel een heel lief meisje.
Wanneer de meisjes samen aan het spelen
zijn, komt Iris ook even kennismaken met het
nieuwe vriendinnetje van haar nichtje.
“Dag Shania. Ik ben Iris.”
Ze kijkt het meisje even doordringend aan.
“Je bent hier altijd welkom, Shania. Als er een
probleem is, zeg je het maar.”
Shania knikt, blij dat ze zo goed ontvangen
wordt.
“Kom je mee?,
vraagt Kelsy dan aan haar vriendin,
“Ik heb voor mijn verjaardag een speelhuisje
gekregen, misschien kunnen we daar gaan
spelen. En tante Ris zal ons wel iets lekkers
brengen.”
“Wat ben jij een gelukzak.”,
zegt Shania even later, wanneer ze samen
genieten van de koekjes die Iris voor hen
gebakken heeft,
“Een eigen speelhuisje! Mijn mama koopt bijna
geen speelgoed voor mij.”
“Waarmee speel jij dan?”,
wil Kelsy weten,
“Of speelt jouw mama soms met je?”
“Was het maar waar!”,
zucht Shania,
“Mama heeft bijna geen tijd voor mij. Ze is
iedere avond weg, en dan moet ik maar voor
mezelf zorgen.”
“Maar je mag hier altijd met mij komen
spelen, hoor!”,
troost Kelsy haar vriendin.
De rest van de dag brengen de meisjes door aan
Kelsy‟s kaptafeltje.
“Hé ja, dit kapsel staat me inderdaad wel leuk.”,
Zegt Shania, wanneer Kelsy haar haren in een
warrige staart heeft samengebonden.”
“Ik vind het ook leuk staan!”,
antwoordt Kelsy, terwijl ze haar vriendinnetje
omhelst,
“Maar laten we nu naar binnen gaan, mijn neefje
Maarten moet opgroeien!”
Binnen staat Iris inderdaad al met Maarten bij de
taart.
De twee meisjes toeteren en ratelen om het
hardst.
En even later heeft Iris peuter Maarten in haar
handen.
“Zo, jij krijgt toch eerst een make-
over, mannetje!”
“Zo jongen, dat ziet er veel beter uit, niet?”,
lacht ze naar het jongetje dat met grote ogen om
zich heen kijkt.
En dan begint meteen de „peutertraining‟: eerst
wordt Maarten op het potje gezet, en gelukkig
snapt hij meteen wat er van hem verwacht
wordt.
Dan probeert Iris hem te leren lopen, maar daar
heeft het kleine ventje minder zin in.
Uiteindelijk legt Iris hem dan maar in zijn bedje:
“Welterusten, grote jongen van mij!”
Dan gaat ze zelf ook maar naar bed.
Maar slapen, dat doet ze toch nog niet!
Tot de
volgende
keer!!!
top related