nazwa przedmiotu: hlp po 1918 roku -...

Nazwa przedmiotu: Kod przedmiotu:

HLP po 1918 roku

09.1VIII04PI01_20

(PRZEDMIOTY KIERUNKOWE / Moduł kierunkowy/podstawowy)

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Wydział Filologiczny, Instytut Polonistyki i Kulturoznawstwa

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów: Profil kształcenia: Specjalność:

pierwszego stopnia, stacjonarne praktyczny wszystkie,

Rok / semestr: Status przedmiotu / modułu: Język przedmiotu / modułu:

3 / 5, 6 obowiązkowy polski

Forma zajęć: wykłady konwersatoria

Wymiar zajęć: 60 60

Koordynator dr hab. Agata Zawiszewska

przedmiotu / modułu:

Prowadzący zajęcia: według przydziału czynności - wykłady

według przydziału czynności - konwersatoria

Umiejętność opisu, analizy i interpretacji utworów literackich opublikowanych po roku 1918.

Ukazanie przemian w literaturze polskiej po roku 1918.

Cel przedmiotu / Umiejętność posługiwania się terminami krytycznoliterackimi, historycznoliterackimi i

modułu: teoretycznoliterackimi przydatnymi do opisu, analizy i interpretacji dział literackich opublikowanych po

roku 1918.

Znajomość recepcji poezji, prozy, dramaturgii i krytyki polskiej po roku 1918.

Student umie opisywać, analizować i interpretować dzieła literackie i teatralne oraz rozumie zjawiska i

procesy literackie i kulturowe.

Zna historię literatury polskiej do roku 1918 oraz historię Polski do wybuchu pierwszej wojny światowej

włącznie.

Wymagania wstępne: Poprawnie posługuje się językiem specjalistycznym literaturoznawstwa oraz samodzielnie gromadzi i

przetwarza informacje.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu:

poetyka; historia literatury polskiej do roku 1918; historia Polski po roku 1918; elementy historii

filozofii i wiedzy o kulturze.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Odniesienie do Odniesienie do

efektów dla programu

efektów dla obszaru

1. Zna miejsce nauki o historii literatury w systemie nauk K_W01 H1P_W01,

humanistycznych, jej terminologię i metody badawcze, zna K_W02

H1P_W03,

główne tendencje rozwojowe w literaturze i kulturze polskiej po

roku 1918 oraz jej kontekst europejski.

2. Zna periodyzację literatury polskiej po 1918 roku, K_W06 H1P_W02,

kanoniczne dzieła literatury polskiej opublikowane po 1918 K_W13

H1P_W04,

(poezja, proza, dramat, krytyka literacka) i ich związkach z

H1P_W01,

tradycją kulturową. K_W12

H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W02,

H1P_W03,

3. Zna metody analizy i interpretacji kanonicznych dzieł K_W11 H1P_W01,

literatury polskiej napisane/opublikowane po roku 1918. K_W14

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. Potrafi posługiwać się podstawową terminologią K_U02 H1P_U01,

historycznoliteracką i krytycznoliteracką do opisu zjawisk

literackich i kulturalnych po roku 1918.

5. Potrafi analizować, interpretować i waloryzować, K_U01 H1P_U01,

Umiejętności merytorycznie argumentując i posiłkując się w sposób

K_U23 H1P_U13 ,

krytyczny samodzielnie zgromadzonymi informacjami, ustnie i

pisemnie kanoniczne dzieła literatury polskiej K_U22 H1P_U12,

napisane/opublikowane po roku 1918.

K_U05 H1P_U02,

6. Organizuje proces uczenia się, współpracując z grupą i K_K02 H1P_K02,

Kompetencje społeczne korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego.

7. Ma świadomość znaczenia literatury polskiej po roku 1918 K_K09 H1P_K05,

dla kształtowania tożsamości narodowej.

TREŚCI PROGRAMOWE Liczba godzin

Forma zajęć: wykłady

1. Periodyzacja literatury polskiej lat 1918-1939. Charakterystyka procesów politycznych i kulturalnych lat 1918- 2

2. Poezja lat 1918-1939 - grupy poetyckie, programy artystyczne, gatunki i tematy. 8

3. Najważniejsze tendencje rozwojowe prozy międzywojennej, m.in. problematyka I wojny, Kresów i literatury 10

kresowej, powieści historycznej, pisarstwa kobiet.

4. Modele krytyki literackiej. Publicystyka - między literaturą a polityką. 4

5. Czasopiśmiennictwo literackie i społeczno-kulturalne. 4

6. Podsumowanie wiedzy o literaturze międzywojennej - zaliczenie. 2

7. Literatura wojny i okupacji. 2

8. Socrealizm w kulturze i literaturze. 2

9. Przemiany w prozie po '56. 2

10. Przemiany w poezji po '56. 2

11. Kłopoty z polskością Literatura emigracyjna i nie tylko. 2

12. Przełom '68 w kulturze i literaturze. 2

13. Twórczość "starych mistrzów". 2

14. Kariera autentyku. Autobiografizmy. 2

15. Proza polityczna. 2

16. Literatura wobec stanu wojennego. 2

17. Dramaturgia współczesna. 2

18. Spory o literaturę po roku 1945. 2

19. Literatura i sacrum. 2

20. Literatura i tożsamości. 2

21. Literatura i totalitaryzmy. 2

Forma zajęć: konwersatoria

1. Futuryzm. 2

2. Grupa Skamandra. 2

3. Druga Awangarda. 4

4. Powieść polityczna. 2

5. Powieść psychologiczna. 4

6. Powieść historyczna. 4

7. Powieść wspomnieniowa. 4

8. Dramaturgia międzywojenna. 4

9. Krytyka literacka. 2

10. Między dziedzictwem a wydziedziczeniem - poezja Tadeusza Różewicza i Zbigniewa Herberta. 3

11. Poezja Mirona Białoszewskiego wobec tradycji awangardy. 3

12. Kobiece doświadczanie świata: poezja Wisławy Szymborskiej, Ewy Lipskiej i Anny Świrszczyńskiej. 3

13. Poezja pokolenia '68. 3

14. Proza inicjacyjna. 3

15. Doświadczenie emigracji (poezja, proza, dramat). 3

16. Między tradycją a nowoczesnością: nurt wiejski. 3

17. Literatura polska wobec Zagłady. 3

18. Współczesne dzienniki pisarskie. 3

19. Tożsamość i podmiotowość człowieka epoki ponowoczesnej. 5

Metody kształcenia Wykład: wykład

Konwersatorium: analiza tekstów z dyskusją, prezentacja multimedialna, praca w grupach

Nr efektu kształcenia

z sylabusa

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,6,7,

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,4,5,

efektów kształcenia

* praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,7,

* egzamin ustny 1,2,3,4,5,7,

* projekt 1,2,3,4,5,6,7,

E po sem. 5 i 6.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:

uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu pisemnego,

Forma i warunki uzyskanie pozytywnych wyników z kolokwiów cząstkowych,

przygotowanie projektu i jego prezentacja oceniona pozytywnie,

zaliczenia

aktywność podczas wykładów konwersatoryjnych i konwersacji,

Ocena końcowa z przedmiotu to średnia arytmetyczna ocen cząstkowych z prezentacji, pracy pisemnej,

kolokwium i egzaminu.

Literatura podstawowa

Wyka K. (1979-2003): Obraz literatury polskiej XIX i XX w. Seria VI Literatura polska w okresie międzywojennym.. Wyd.

Literackie Kraków

Brodzka A. (1975-1993): Literatura polska 1918-1975, t.1-3.. Wiedza Powszechna Warszawa

Balcerzan E. (1996): Poezja polska w latach 1918-1939.. Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa

Bolecki W. (1982): Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym.. IBL PAN Warszawa

Paczkowski A. (1980): Prasa polska w latach 1918-1939.. PWN Warszawa

Popiel J. (1995): Dramat a teatr polski dwudziestolecia międzywojennego.. Universitas Kraków

Brodzka A. (1992): Słownik literatury polskiej XX wieku.. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław

Burkot S. (2002): Literatura polska w latach 1939-1999.. PWN Warszawa

Nasiłowska A. (2006): Literatura okresu przejściowego.. PWN Warszawa

Nycz R. (1997-1999): Lektury polonistyczne. Literatura współczesna t.1-2.. Universitas Kraków

Brodzka A. (1994-1998): Sporne postacie polskiej literatury współczesnej t.1-4.. IBL PAN Warszawa

Dąbrowski M. (1997): Literatura polska 1945-1995. Główne zjawiska.. Trio Warszawa

Burzyńska A. (2007): Teorie literatury XX wieku. Podręcznik.. Znak Kraków

Literatura uzupełniająca

Jaworski S. (1976): Między awangardą a nadrealizmem. Główne kierunki przemian w poezji polskiej w latach trzydziestych na tle

europejskim.. Wyd. Literackie Kraków

Krajewska A. (1989): Komedia polska dwudziestolecia międzywojennego . Tradycjonaliści i nowatorzy.. Wyd. UAM Poznań

Kraskowska E. (2003): Piórem niewieścim. Z problemów prozy kobiecej dwudziestolecia międzywojennego.. Wyd. UAM Poznań

Markowski M.P. (2007): Polska literatura nowoczesna: Leśmian, Schulz, Witkacy.. Universitas Kraków

Rawiński M. (1993): Dramaturgia polska 1918-1939.. PWN Warszawa

Cieślak T. (2002): Literatura polska 1990-2000, t.1-2.. Zielona Sowa Kraków

Gosk H. (2005): Pisarz na emigracji. Mitologie, style, strategie przetrwania.. Elipsa Warszawa

Dąbrowski M. (2004): Czytane na nowo. Polska proza XX w. a współczesne orientacje w badaniach literackich.. Swiat Literacki Warszawa

Janion M. (2007): Niesamowita Słowiańszczyzna.. Wyd. Literackie Kraków

Danilewicz-Zielińska M. (1992): Szkice o literaturze emigracyjnej półwiecza 1939-1989.. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław

Czapliński P. (1997): Ślady przełomu. O prozie polskiej 1976-1996.. Wyd. Literackie Kraków

Burkot S. (2000): Proza powojenna 1945-1980. Analizy, interpretacje.. Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa

Jarosiński Z. (1996): Literatura lat 1945-1975.. PWN Warszawa

Głowiński M. (1976): Literatura wobec wojny i okupacji.. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Liczba godzin

Zajęcia dydaktyczne 120

Udział w konsultacjach 8

Zdawanie egzaminu lub/i zaliczenia 4

Przygotowanie się do zajęć 70

Studiowanie literatury 52

Przygotowanie projektu / eseju / itp. 10

Przygotowanie się do egzaminu lub/i zaliczenia 36

ŁĄCZNY nakład pracy studenta w godz. 300

Liczba punktów ECTS 12

Język obcy

09.104PI01_1

(PRZEDMIOTY OGÓLNOUCZELNIANE / Moduł ogólnouczelniany)

Akademickie Centrum Kształcenia Językowego

Nazwa kierunku:

Filologia polska

w zależności od wyboru języka obcego:

2, 3 / 3, 4, 5

obowiązkowy

j. angielski, j. niemiecki

Forma zajęć: lektorat

Wymiar zajęć: 120

Koordynator mgr Anita Zdrojewska-Lichosik

Prowadzący zajęcia:

Cel przedmiotu / Doskonalenie sprawności językowych i doprowadzenie studentów do poziomu B2 poprzez poszerzenie i

modułu: usystematyzowanie wiedzy z zakresu gramatyki i słownictwa.

Wymagania wstępne: wiadomości z zakresu gramatyki, słownictwa i fonetyki na poziomie A2 - B1 według zaleceń Common

European Framework

EFEKTY KSZTAŁCENIA

efektów dla programu efektów dla obszaru

1. Student zna rejestry językowe w wypowiedziach ustnych i K_W02 H1P_W03,

pisemnych.

Wiedza 2. Zna i rozumie poznane struktury gramatyczno-leksykalne. K_W02 H1P_W03,

3. Zna zwroty językowe i i sytuacje, w jakich mają zastosowanie. K_W02 H1P_W03,

4. Potrafi wyrażać opinie, udzielać rekomendacji, określać K_U24 H1P_U14,

upodobania i zainteresowania, co stanowi bazę do ćwiczeń

konwersacyjnych.

Umiejętności 5. Potrafi streścić wypowiedź ustną lub pisemną w sposób jasny K_U24 H1P_U14,

i zrozumiały.

6. Tworzy spójny i logiczny tekst na dany temat w postaci listu K_U24 H1P_U14,

formalnego, nieformalnego, recenzji.

7. Wykazuje aktywną postawę w ciągłym kształceniu się i K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne doskonaleniu kompetencji językowych.

8. Kreatywnie współpracuje w grupie. K_K02 H1P_K02,

1. Cechy charakteru 6

2. Polityka – partie polityczne, wybory, funkcje w państwie 6

3. Podróże 6

4. Udzielanie wskazówek i pytanie o drogę 6

5. Miejsce zamieszkania 6

6. Spotkania nieformalne i formalne 6

7. Opowiadanie wydarzeń z przeszłości 6

8. Reklama 6

9. Miejsce pracy - biuro 6

10. Wakacje, urlop, wyjazdy służbowe 6

11. Etapy życia 6

12. Rozwiązywanie dylematów 6

13. Media, wiadomości codzienne, prognoza pogody 6

14. Samochód 6

15. Prawo i porządek 6

16. Zakupy 6

17. Rachunki 6

18. Pieniądze 6

19. Sport i rekreacja 6

20. Kultura – film, literatura, muzyka, teatr 6

konwersacje

symulacja scenek z życia codziennego

słuchanie dialogów, tekstów i wiadomości

Metody kształcenia oglądanie krótkich filmów(sceny z życia codziennego)

czytanie, analiza i tłumaczenie tekstów

ćwiczenia gramatyczne (pisane i interaktywne)

pisanie krótkich tekstów (maile, listy)

prezentacje samodzielnie przygotowanych zagadnień

z sylabusa

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,4,5,6,

* sprawdzian 1,2,3,4,5,6,

* praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 7,8,

Forma i warunki ZO

zaliczenia zaliczenie pisemne

podręcznik wybrany przez lektora.

Materiały własne: ćwiczenia gramatyczne i leksykalne, opracowania tekstów, quizy, krzyżówki; opracowania materiałów ze stron

internetowych..

NAKŁAD PRACY STUDENTA: Liczba godzin

Ochrona własności intelektualnej i prawa autorskie

10.3VI04PI15_2

Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług, Katedra prawa gospodarczego i ubezpieczeń

Nazwa kierunku:

Filologia polska

1 / 1 obowiązkowy polski

Wymiar zajęć: 5

Koordynator dr Sławomir Tomczyk

Prowadzący zajęcia: dr Sławomir Tomczyk - wykłady

Cel przedmiotu / Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami ochrony prawnej dóbr niematerialnych, w

modułu: szczególności utworów oraz przedmiotów własności przemysłowej

Wymagania wstępne: Ogólna wiedza z zakresu prawa

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Wiedza 1. student zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu K_W23 H1P_W10,

ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego

2. student potrafi interpretować teksty prawne K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

Umiejętności

3. potrafi dokonać klasyfikacji czynności prawnych i ustalić K_U20 H1P_U12,

zakres przepisów mających zastosowanie (wskazać źródło H1P_U13 ,

prawa)

Kompetencje społeczne 4. poznając intensywny proces licznych zmian legislacyjnych K_K01 H1P_K01,

dostrzega potrzebę uzupełniania wiedzy prawniczej

1. Definicje podstawowych przedmiotów prawa własności intelektualnej 1

2. Warunki uzyskania ochrony prawnej 1

3. Charakterystyka monopoli eksploatacyjnych poszczególnych przedmiotów ochrony 1

4. Obrót prawny 1

5. Roszczenia ochronne 1

Metody kształcenia Wykład

prezentacja mutlimedialna wraz z analizą tekstów prawnych i dyskusją

Metody weryfikacji z sylabusa

* sprawdzian

1,2,3,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 4,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Ocena ze sprawdzianu

Barta J, Markiewicz R. (2010): Prawo autorskie,. Warszawa

Nowińska E., Promińska U., M. du Vall (2011): Prawo własności przemysłowej,. Warszawa

Literatura uzupełniająca Ferenc-Szydełko E. red. (2011): Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz,. Warszawa Kostański P. red. (2010): Prawo własności przemysłowej. Komentarz,. Warszawa

Technologia informacyjna

11.3II04PI03_3

Wydział Matematyczno-Fizyczny, Katedra Edukacji Informatycznej i Technicznej

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma zajęć: ćwiczenia

laboratoryjne

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Tadeusz Molenda

Cel przedmiotu / Zdobycie praktycznych umiejętności w zakresie gromadzenia danych, tworzenia, prezentowania i

modułu: przesyłania informacji

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza z zakresu użytkowania komputera

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student charakteryzuje metody prezentacji informacji za K_W15 H1P_W04,

Wiedza pomocą narzędzi multimedialnych H1P_W05,

2. Student zna zasady ergonomii oraz higieny pracy K_W22 H1P_W09,

3. Student projektuje dokument tekstowy, arkusz kalkulacyjny K_U19 H1P_U11,

Umiejętności oraz prezentację multimedialną

4. Student wybiera sposób prezentacji informacji w sieci K_U23 H1P_U13 ,

Internet

5. Student pracuje samodzielnie, tworząc dokumenty K_K04 H1P_K03,

Kompetencje społeczne elektroniczne

6. Student wykazuje odpowiedzialność za tworzone dokumenty K_K10 H1P_K06,

Forma zajęć: ćwiczenia laboratoryjne

1. Pisanie tekstu, formatowanie akapitu, dokumentu, umieszczanie tekstu w kolumnach 5

2. Budowa tabeli 2

3. Wstawianie obiektów tekstowych i graficznych 2

4. Korespondencja seryjna, tworzenie CV, 3

5. Wprowadzanie danych do arkusza, pisanie formuł, 2

6. Formatowanie arkusza, sporządzanie i modyfikowanie wykresów 3

7. Budowa tabeli (listy) danych, przygotowywanie raportów 2

8. Tworzenie prezentacji, szablony, schematy kolorów, 3

9. Obiekty graficzne, schemat organizacji 2

10. Tabele i wykresy, 1

11. Pokaz slajdów, prezentacja w Internecie 2

12. Podstawowe pojęcia sieci komputerowych, TCP/IP, adresowanie 1

13. Protokoły zdalnego łączenia komputerów i transfery plików 1

14. Poczta elektroniczna i nawigacja w Internecie 1

Metody kształcenia Ćwiczenia laboratoryjne – praca w grupach podczas wykonywania zadań laboratoryjnych

* praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Ocena końcowa = śr. ocen cząstkowych: obecność na zajęciach - 50%; prace pisemne - 50%

Anderson B. (1999): Streching przy komputerze i przy biurku. .. Wyd. Gord, Gdańsk

Cendrowska D. (2006): Zrób to lepiej! O sztuce komputerowego składania tekstu,. PWN Warszawa

Hahn H. (2001): Internet. Wykłady Harleya Hahna,. Rebis Poznań

Molenda T.M. Zalecenia do zapisu tekstu. http://dydaktyka.fizyka.szc.pl/plik/Zalecenia_word.doc..

Nowakowski Z. (2007): ECUK Użytkowanie komputerów,. PWN Warszawa

Reynolds G. (2009): Zen prezentacji. Proste pomysły i ważne zasady,. Helion Gliwice

Cox J., Preppernau J. (2008): Microsoft Office Power Point 2007 krok po kroku,. Wyd. RM Warszawa

Kopertowska M. (2006): Arkusze kalkulacyjne,. PWN Warszawa

Kopertowska M. (2004): ECUK Bazy danych,. PWN Warszawa

Kopertowska M. (2006): ECUK Przetwarzanie tekstów,. PWN Warszawa

Małecki W. red. (2011): Microsoft Office 2010 najlepsze triki,. Ringier Axel Springer Polska Warszawa

Molenda T.M. Technologia informacyjna – zadania. http://dydaktyka.fizyka.szc.pl/plik/TI_zadania.doc..

Czasopisma komputerowe, zasoby sieci Internet..

Liczba godzin

Inne 5

Wychowanie fizyczne

16.104PI_4

Studium Wychowania Fizycznego i Sportu

Nazwa kierunku:

Filologia polska

zajęcia z

Forma zajęć: wychowania

fizycznego

Wymiar zajęć: 30

Koordynator mgr Cezary Janiszyn

Opanowanie przez studentów wybranych umiejętności ruchowych z podstawowych działów w-f, rozwój

Cel przedmiotu / ogólnej sprawności fizycznej. Zapoznanie uczestników z różnymi formami organizacyjnymi w ramach

modułu: kultury fizycznej, przekazywanie wiadomości dotyczących wpływu ćwiczeń fizycznych na harmonijny

rozwój i zdrowy styl życia dorosłego człowieka w różnym wieku.

Wymagania wstępne: Brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania ćwiczeń fizycznych. Podstawowe wiadomości z

zakresu kultury fizycznej wyniesione ze szkoły podstawowej, gimnazjum i szkoły średniej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. posiada wiadomości dotyczące wpływu ćwiczeń na organizm K_W22 H1P_W09,

człowieka, sposobów podtrzymania zdrowia i sprawności

Wiedza fizycznej a także zasad organizacji zajęć ruchowych,

2. identyfikuje relacje między wiekiem, zdrowiem, aktywnością K_W22 H1P_W09,

fizyczną, sprawnością motoryczną kobiet i mężczyzn,

3. opanował umiejętności ruchowe z zakresu gier zespołowych, K_U04 H1P_U02,

sportów indywidualnych, turystyki kwalifikowanej oraz

przydatnych do organizacji i udziału w grach i zabawach

ruchowych, sportowych i terenowych,

4. potrafi zastosować nabyty potencjał motoryczny do realizacji K_U15 H1P_U09,

Umiejętności poszczególnych zadań technicznych i taktycznych w

poszczególnych dyscyplinach sportowych i działalności

turystyczno- rekreacyjnej,

5. posiada umiejętności włączenia się w prozdrowotny styl życia K_U15 H1P_U09,

oraz kształtowania postaw sprzyjających aktywności fizycznej

na całe życie,

6. promuje społeczne, kulturowe znaczenie sportu i aktywności K_K01 H1P_K01,

fizycznej oraz kształtuje własne upodobania z zakresu kultury

fizycznej,

Kompetencje społeczne 7. podejmuje się organizacji wszelkich form aktywności K_K02 H1P_K02,

fizycznej, rywalizacji sportowej w swoim miejscu zamieszkania,

zakładu pracy lub regionie,

8. troszczy się o zagospodarowanie czasu wolnego poprzez K_K10 H1P_K06,

różnorodne formy aktywności fizycznej

Forma zajęć: zajęcia z wychowania fizycznego

1. Gry zespołowe 8

2. Aeorbic. Taniec 8

3. Sporty indywidualne (tenis ziemny, tenis stołowy, squash, karate, samoobrona, nordic walking, pływanie, 8

kolarstwo, narciarstwo, wioślarstwo, łyżwiarstwo)

4. Turystyka kwalifikowana (obóz narciarski, obóz rowerowo-kajakowy) 6

metoda nauczania zadań ruchowych: syntetyczna, analityczna, mieszana, kompleksowa;

Metody kształcenia metody realizacji zadań ruchowych: reproduktywne (odtwórcze), proaktywne (usamodzielniające),

kreatywne (twórcze);

metody przekazywania wiadomości: reproduktywne, proaktywne, kreatywne, prób i błędów.

z sylabusa

Metody weryfikacji * sprawdzian 1,2,3,4,5,

* projekt 1,2,3,4,5,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 6,7,8,

Forma i warunki ZO

zaliczenie ćwiczeń na podstawie obecności, odbytych sprawdzianów i zrealizowanych projektów

zaliczenia

grupowych;

Bahrynowska-Fic J. (1987): Właściwości ćwiczeń fizycznych, ich systematyka i metodyka,. Państwowy Zakład Wydawnictw

lekarskich Warszawa

Bondarowicz M. (1995): Zabawy w grach sportowych,. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Warszawa

Huciński T., Lekner I. (2001): Koszykówka –podręcznik dla trenerów, nauczycieli i studentów,. Wyd. BK Wrocław

Kuźmińska O., Popielawska M. (1995): Taniec -Rytm -Muzyka,. Wyd. Skr. AWF Poznań

Mielniczuk M., Staniszewski T. (1999): Stare i nowe gry drużynowe,. TELBIT Warszawa

Talaga J. (2004): Sprawność fizyczna ogólna, Testy,. Zysk i S-ka Poznań

Trześniowski R. (1995): Zabawy i gry ruchowe,. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Warszawa

Uzarowicz J. (2003): Siatkówka, - co jest grane?. Wyd. BK Wrocław

Barankiewicz J. (1992): Poradnik nauczyciela wychowania fizycznego: zbiór podstawowych pojęć z teorii i metodyki

wychowania fizycznego, sportu oraz wychowania zdrowotnego,. Wojewódzki Ośrodek Metodyczny Kalisz

Strzyżewski S. (1992): Wychowanie fizyczne poza salą gimnastyczną: poradnik dla nauczycieli i studentów.. Wydawnictwa Szkolne i

Pedagogiczne, Warszawa

Wykład ogólnouczelniany z listy WF

09.1VIII04PI01_5

Nazwa kierunku:

Filologia polska

1, 3 / 2, 5 obowiązkowy polski

Wymiar zajęć: 30

Koordynator prof. dr hab. Inga Iwasiów

Prowadzący zajęcia: dr Arleta Galant

Umiejętność opisu, analizy i interpretacji tekstów literackich oraz innych tekstów kultury w

perspektywie kulturowej tożsamości płci.

Cel przedmiotu / Umiejętność posługiwania się kategoriami wypracowanymi w obszarze współczesnej refleksji

modułu: humanistycznej dotyczącymi kulturowej tożsamości płci.

Znajomość polskich teorii wypracowanych w obszarze krytyki feministycznej, gender studies, teorii queer

oraz ich historycznych, w tym szczególnie historycznoliterackich, kontekstów.

Student/ka powinien/powinna posiadać umiejętność analizy i interpretacji tekstów kultury oraz

rozumienia zjawisk literackich i kulturowych. Powinien/powinna również opanować podstawową wiedzę z

zakresu historii i teorii literatury, kultury, sztuki oraz umiejętność samodzielnego gromadzenia i

Wymagania wstępne: przetwarzania informacji.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: historia filozofii, wiedza o kulturze, poetyka,

historia literatury.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna problematykę związaną z kategorią gender (społeczno- K_W05 H1P_W02,

kulturową kategorią płci). H1P_W04,

2. Zna najważniejsze zjawiska historyczne i teoretyczne K_W14 H1P_W02,

Wiedza wynikające z połączenia perspektywy gender z nauką o K_W08

H1P_W03,

literaturze. H1P_W02,

H1P_W05,

H1P_W07,

3. Ma podstawowe umiejętności w zakresie analizy i K_U09 H1P_U01,

interpretacji tekstów literackich i innych wybranych teksów K_U17

H1P_U02,

kultury w perspektywie kulturowej tożsamości płci. H1P_U05,

Umiejętności K_U02

H1P_U07,

H1P_U10,

H1P_U01,

4. Organizuje proces uczenia się, współpracując z grupą K_K02 H1P_K02,

K_K04 H1P_K03,

Kompetencje społeczne 5. Ma świadomość wartości łączenia refleksji równościowej K_K11 H1P_K02,

(genderowej, emancypacyjnej, mniejszościowej) z głównym H1P_K04,

nurtem życia kulturalnego regionu i kraju.

6. Potrafi porozumieć się z przedstawicielami innych środowisk, K_K03 H1P_K02,

światopoglądów i kręgów kulturowych.

1. Społeczne i kulturowe znaczenie kategorii gender 3

2. Kulturowa tożsamość płci w literaturoznawstwie 3

3. Feminizm , krytyka feministyczna, gender studies, teoria queer - relacje 3

4. Płeć i tekst - teorie 3

5. Feministyczne i genderowe strategie lektury i interpretacji tekstów literackich oraz innych wybranych testów 6

kultury

6. Gender a „narracje tożsamościowe” 3

7. Główne nurty polskej myśli emancypacyjnej w literaturze polskiej 3

8. Ciało, somatoestetyka 3

9. Gender w najnowszej literaturze polskiej 3

Metody kształcenia wykład

* projekt 1,2,3,4,5,6,

* praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,

Forma i warunki ZO

zaliczenia ocena na podstawie pracy pisemnej oraz przygotowanego projektu i jego prezentacji

R. Putnam Tong (2002): Myśl feministyczna. Wprowadzenie. Warszawa PWN

I. Iwasiów (2004): Gender dla średnio zaawansowanych. Warszawa W.A.B.

A. Gajewska (2008): Hasło: feminizm. Poznań Wyd. Poznańskie

B. Warkocki (2007): Homo niewiadomo. Warszawa Sic!

J. Mizielińska (2006): Ciało, płeć, seksualność. Kraków Universitas

C. Korsmeyer (2008): Gender w estetyce. Kraków Universitas

E. Kraskowska (2007): Czytelnik jako kobieta. Poznań Wyd. Naukowe UAM

K. Kłosińska (2010): Feministyczna krytyka literacka. Katowice Wyd. Naukowe UŚ

red. A. Nasiłowska (2001): Ciało i tekst. Warszawa Wyd. IBL

red.W. Baluch, M. Sugiera, J. Zając (2009): Dyskurs, postać, płeć w dramacie. Kraków Księgarnia Akademicka

J. Butler (2008): Uwikłani w płeć. Warszawa Wyd. Krytyki Politycznej

red. R. E. Hryciuk, A. Kościańska (2007): Gender. Perspektywa antropologiczna, t.1-2. Warszawa Wyd. Naukowe UW

red. M. P. Markowski, R. Nycz (2002): Kulturowa teoria literatury. Główne pojęcia i problemy. Kraków Universitas

red. A Burzyńska, M. P. Markowski (2006): Teorie literatury XX wiek. Podręcznik. Kraków Znak

10.304PII_1

(PRZEDMIOTY POZOSTAŁE (dot. wszystkich specjalności) / Moduł ogólnouczelniany)

Uniwersyteckie Centrum Edukacji

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 4

Koordynator mgr inż. Jarosław Słowiak

Cel przedmiotu / Przekazanie studentom wiedzy o bezpieczeństwie i higienie pracy, ochronie p. poż., udzielaniu pierwszej

modułu: pomocy oraz prawach i obowiązkach pracownika

podstawowa wiedza o środowisku;

Wymagania wstępne: posiada umiejętność uczenia się;

potrafi współdziałać w grupie

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Wiedza 1. ma wiedzę o bezpieczeństwie i higienie pracy w instytucjach K_W22 H1P_W09,

właściwych dla studiowanego kierunku

Umiejętności 2. Potrafi identyfikować błędy i zaniedbania w praktyce K_U15 H1P_U09,

3. Realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo K_K07 H1P_K04,

Kompetencje społeczne własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa

1. Regulacje prawne: uregulowania prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia w prawodawstwie

polskim i Unii Europejskiej; obowiązki uczelni, przełożonych w zakresie zapewnienia bezpiecznych i higienicznych 1

warunków pracy i nauki, czynniki ergonomiczne w kształtowaniu warunków pracy, w tym normy higieniczne dla

stałych pomieszczeń pracy.

2. Czynniki niebezpieczne fizyczne, biologiczne i chemiczne na zajęciach laboratoryjnych, pracowniach i w czasie 1

zajęć terenowych: unikanie zagrożeń ze szczególnym uwzględnieniem środków ochrony zbiorowej i indywidualnej ;

postępowanie powypadkowe ( uregulowania prawne, ubezpieczenia wypadkowe).

3. Udzielanie pierwszej pomocy przedmedycznej w sytuacji wypadkowej, apteczki pierwszej pomocy. 1

4. Podstawy prawne w zakresie ochrony p.poż. systemy wykrywania pożarów. substancje palne i wybuchowe , 1

zapobieganie zagrożeniom pożarowym , postępowanie w czasie pożaru i innych miejscowych zagrożeniach, podręczny

sprzęt gaśniczy, ewakuacja.

Metody kształcenia Wykład z prezentacją multimedialną

Metody weryfikacji Nr efektu kształcenia

z sylabusa

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację)

1,2,3,

Forma i warunki Z

zaliczenia Obecność

Rączkowski B. (2010): BHP w praktyce,. Wyd. ODDK Gdańsk

Kodeks Pracy.

Zarządzenia Rektora US.

Literatura uzupełniająca Koradecka D. (1999): Bezpieczeństwo pracy i ergonomia,. Wyd. CIOP Warszawa

Historia filozofii

08.0VIII04PI01_6

(PRZEDMIOTY PODSTAWOWE / Moduł kierunkowy/podstawowy)

Wydział Humanistyczny, Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Łukasz Kołoczek

Prowadzący zajęcia: dr Łukasz Kołoczek

Cel przedmiotu / Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu filozofii oraz historyczny przegląd

modułu: filozoficznych szkół i stanowisk.

Wymagania wstępne: Wiedza z zakresu określonego przez program szkoły ponadgimnazjalnej z przedmiotów: historia, wiedza

o kulturze, historia literatury.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma uporządkowaną wiedzę i zna podstawową terminologię z K_W01 H1P_W01,

zakresu historii filozofii oraz rozumie wpływ idei filozoficznych

na rozwój humanistyki

2. zna postaci wybranych filozofów, koncepcje i kierunki przez K_W07 H1P_W02,

nich reprezentowane H1P_W03,

Wiedza 3. rozumie wybrane teorie filozoficzne K_W07 H1P_W02,

H1P_W03,

4. zna podstawową terminologię filozoficzną, działy filozofii K_W07 H1P_W02,

H1P_W03,

5. wskazuje kluczowe pojęcia, postaci, kierunki w K_W07 H1P_W02,

dziejach filozofii H1P_W03,

6. potrafi wskazać obszary znajdujące się w sferze badań K_U02 H1P_U01,

Umiejętności filozoficznych

7. potrafi się posługiwać podstawową terminologią filozoficzną K_U02 H1P_U01,

8. rozumie potrzebę nieustannej aktualizacji wiedzy niezbędnej K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne do rozumienia i krytycznej interpretacji zjawisk, procesów i

tekstów kultury

1. Historyczne ujęcie najbardziej charakterystycznych szkół filozoficznych, podkreślające związki pomiędzy 30

poszczególnymi nurtami oraz wpływ poszczególnych historycznych stanowisk filozoficznych na współczesne pozycje

światopoglądowe.

z sylabusa

* kolokwium

1,2,3,4,5,6,7,8,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Ocena końcowa z kolokwium

Literatura podstawowa Adam Sikora (1999): Od Heraklita do Husserla. Spotkania z filozofią. Open, Warszawa Władysław Tatarkiewicz (różne): Historia filozofii. PWN, Warszawa

Jan Legowicz (1964): Zarys historii filozofii. Warszawa

Reale G. (1997-2005): Historia filozofii starożytnej,. Lublin

Gadacz T. (2009): Historia filozofii XX wieku,. Kraków

Bocheński J.M. (1993): Zarys historii filozofii,. Kraków

Diogenes Laertios Żywoty i poglądy słynnych filozofów.

Jostein Gaarder (2007): Świat Zofii. Czarna Owca, Warszawa

Wiedza o kulturze

08.9VIII04PI01_7

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr hab. Mirosława Kozłowska

Prowadzący zajęcia: dr hab. Mirosława Kozłowska

dr Artur Kolbiarz

Przekazanie wiedzy o wybranych zjawiskach w kulturze, rozumianej jako aktywność człowieka

Cel przedmiotu / kształtująca jego środowisko naturalne i społeczne; przedstawienie omawianych procesów i zjawisk w

modułu: ujęciu synchronicznym i diachronicznym oraz wskazanie perspektyw ich interpretacji w kontekście

wybranych teorii kultury.

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza z zakresu kultury, historii Polski, historii powszechnej, mechanizmów kształtowania

życia społecznego (na poziomie absolwenta szkoły ponadgimnazjalnej).

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna i rozumie koncepcje kultury, jej kategorie i funkcje w K_W05 H1P_W02,

kształtowaniu relacji międzyludzkich i społecznych H1P_W04,

2. Zna i rozumie funkcje komunikowania w ujęciu K_W15 H1P_W04,

synchronicznym i diachronicznym; zna pojęcia nowoczesność, K_W09

H1P_W05,

Wiedza modernizm, ponowoczesność, postmodernizm. Zna i rozumie

H1P_W02,

kulturowe funkcje mediów

H1P_W03,

3. Zna i rozumie wybrane mechanizmy i konsekwencje K_W15 H1P_W04,

globalizacji, homogenizacji, kolonializmu oraz K_W21

H1P_W05,

postkolonializmu H1P_W08,

4. Potrafi na wybranych przykładach wskazać K_U17 H1P_U10,

takie cechy procesów i zjawisk kultury jak ciągłość, K_U01 H1P_U01,

intersubiektywność, kompleksowość, kontekstualność ,

normatywność oraz samodzielnie wyszukać ich przykłady

5. Potrafi ocenić krytycznie wybrane stosowane typy i strategie K_U17 H1P_U10,

komunikowania K_U06 H1P_U03,

Umiejętności

K_U07 H1P_U04,

6. Potrafi na podstawie własnej obserwacji wskazać, opisać i K_U01 H1P_U01,

skomentować przykłady rytuałów oraz przejawów K_U18 H1P_U12,

karnawalizacji, globalizacji, homogenizacji, kolonializmu i

postkolonializmu w kulturze oraz określić podstawowe K_U07

H1P_U13 ,

uwarunkowania rozwoju kultury na Pomorzu Zachodnim H1P_U04,

7. Rozumie potrzebę nieustannej aktualizacji wiedzy niezbędnej K_K01 H1P_K01,

do rozumienia i krytycznej interpretacji zjawisk, procesów i

tekstów kultury

Kompetencje społeczne

8. Rozumie potrzebę wiedzy o kulturze w perspektywie K_K09 H1P_K05,

diachronicznej i synchronicznej jako kompleksie zjawisk i

procesów dynamicznych kształtujących tożsamość jednostki,

wspólnoty lokalnej, narodowej i globalnej

1. Podstawowe koncepcje kultury ( w ujęciu diachronicznym i synchronicznym).Dziedziny, kategorie, cechy kultury. 2

2. Wzory, normy i kanony kultury. Kultura jako forma kontroli. 2

3. Formy i systemy komunikowania – w perspektywie diachronicznej i synchronicznej. 4

4. Rytuały i święto w kulturze. Karnawalizacja kultury. 4

5. Strategie i funkcje komunikacji masowej ( druk i środki audiowizualne). 2

6. Społeczne i kulturowe funkcje mediów 2

7. Czas w kulturze (przednowoczesny, nowoczesny, zadaniowy). 2

8. Problemy czasoprzestrzeni – pojęcie centrum i peryferii; homogenizacja kultury. 2

9. Kresy w aspekcie geopolitycznym, historycznym, mitycznym, aksjologicznym. 2

10. Kultura uniwersalna, globalna, narodowa, etniczna, plemienna, środowiskowa, subkultury. 2

11. Kolonializm i postkolonializm jako zjawiska kulturowe. 2

12. Problemy tożsamości kulturowej. Uwarunkowania życia kulturalnego na Pomorzu Zachodnim . 4

z sylabusa

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,4,5,6,

* egzamin ustny 1,2,3,4,5,6,7,8,

Forma i warunki Pozytywna ocena z testu oraz kolokwium.

zaliczenia Pozytywna ocena z egzaminu ustnego.

Ocena końcowa to średnia z cząstkowych sprawdzianów, kolokwiów i egzaminu.

Baldwin E., B. Longhurst, S. Mccracken, M. Ogborn, G. Smith, (2007): Wstęp do kulturoznawstwa. Przekład M.Kaczyński, J.Łoziński,

T.Rosiński.. Zysk i S-ka Poznań

Richard W. (2009): Życie po europejsku. Od czasów najdawniejszych do współczesności. Tłumaczył: Jacek Antkowiak.. PWN

Warszawa

Godlewski G., L. Kolankiewicz, A. Mencwel, P. Rodak. (2005): Antropologia kultury. Zagadnienia i wybór tekstów. Wstęp i redakcja A.

Mencwel.. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego . Warszawa

Gajda J. (2008): Antropologia kulturowa. Wprowadzenie do wiedzy o kulturze.. Oficyna Wydawnicza „Impuls” Kraków

Edensor T. (2004): Tożsamość narodowa, kultura popularna i życie codzienne.. Wydawnictwo Uniwerystetu Jagiellońskiego Kraków

Rothenbuhler E.W. (2003): Komunikacja rytualna. Od rozmowy codziennej do ceremonii medialnej. Przekład i redakcja J. Barański..

Wydawnictwo Uniwerystetu Jagiellońskiego Kraków

Sennett R. (2009): Upadek człowieka publicznego. Przełożyła Hanna Jankowska,. Wydawnictwo Literackie MUZA SA. Warszawa

Język łaciński z elementami kultury antycznej

09.0VIII04PI01_8

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 60

Koordynator dr Agnieszka Borysowska

Prowadzący zajęcia: według przydziału czynności - lektorat

Poznanie podstawowych zasad gramatycznych i słownictwa łacińskiego. Znajomość elementów wiedzy o

Cel przedmiotu / kulturze antycznej i jej recepcji w kulturze polskiej. Umiejętność tłumaczenia i rozumienia łacińskich

modułu: sentencji i terminologii naukowej oraz rozpoznawania znaczeń i funkcji odwołań do kultury antycznej w

kulturze polskiej.

Wymagania wstępne: Ogólna wiedza humanistyczna na poziomie szkoły ponadpodstawowej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. zna i opisuje podstawowe zasady gramatyczne K_W13 H1P_W01,

języka łacińskiego oraz rozpoznaje terminologię językową je K_W02

H1P_W02,

opisującą H1P_W03,

Wiedza H1P_W03,

2. ma elementarną wiedzę z zakresu historii łaciny i jej wpływu K_W13 H1P_W01,

na rozwój języków nowożytnych, w tym j. polskiego K_W10

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

3. z pomocą słownika i gramatyki potrafi przetłumaczyć proste K_U03 H1P_U01,

sentencje łacińskie oraz wyjaśnić ich kontekst kulturowy

Umiejętności

4. potrafi właściwie zastosować używane w naukach K_U02 H1P_U01,

humanistycznych łacińskie skróty i podstawową terminologię

naukową

5. ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne uczenia się, rozwoju osobistego i pięlęgnowania

humanistycznej tradycji kulturowej

1. Zapoznanie z systemem gramatycznym języka łacińskiego 20

2. Słowniki łacińsko-polskie i polsko-łacińskie, podręczniki gramatyki, zbiory sentencji i umiejętność korzystania z 5

3. Kulturowa historia łaciny (przemiany języka, zapożyczenia z łaciny w języku polskim, łacina we współczesnej 10

przestrzeni publicznej)

4. Słownictwo łacińskie, sentencje łacińskie i ich kontekst kulturowy, wybrana terminologia i skróty łacińskie 25

ćwiczenia językowe;

Metody kształcenia analiza i tłumaczenie tekstów (sentencji) z dyskusją;

praca w grupach

z sylabusa

Metody weryfikacji * sprawdzian 1,2,3,4,5,

1,2,3,4,5,

* kolokwium 2,1,3,4,

Forma i warunki Warunki zaliczenia: aktywna obecność na zajęciach oraz zaliczenie na pozytywną ocenę wszystkich

sprawdzianów i kolokwium.

zaliczenia

Ocenę końcową ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen cząstkowych wystawionych przez

prowadzącego zajęcia za sprawdziany, zajęcia praktyczne oraz kolokwium.

Winniczuk L. (dowolny): Łacina bez pomocy Orbiliusza. PWN passim

Kalinowski S. (1997): Aurea dicta. Veda passim

Kumaniecki K. (dowolny): Słownik łacińsko-polski. PWN passim

Winniczuk L. (2001): Mały słownik polsko-łaciński. Wydaw. Szkolne PWN passim

Wikarjak J. (dowolny): Gramatyka opisowa języka łacińskiego. PWN passim

Michalunio Cz. (2004): Dicta. Zbiór łacińskich sentencji, przysłów, zwrotów i powiedzeń. Wyższa Szkoła Filozoficzno-

Pedagogiczna passim

Nauki pomocnicze

09.1VIII04PI01_9

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: według przydziału czynności - konwersatoria

Cel przedmiotu / Przedmiot ma dać podstawy teoretyczne do organizacji warsztatu pracy naukowej polonisty. Służy

wykształceniu konkretnych umiejętności tworzenia i korzystania z aparatu naukowego publikacji oraz

modułu:

przybliża zasady organizacji i udostępniania zbiorów w bibliotekach - miejscu naukowej pracy studenta.

Wymagania wstępne: brak

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna podstawowe dla swojej dyscypliny bibliografie, K_W04 H1P_W02,

Wiedza słowniki, kompendia i czasopisma

K_W05 H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W04,

2. Potrafi stworzyć bibliografię załącznikową i przypisy w pracy K_U01 H1P_U01,

pisemnej K_U04 H1P_U02,

K_U06 H1P_U03,

K_U07 H1P_U04,

K_U18 H1P_U12,

Umiejętności H1P_U13 ,

3. Potrafi korzystać z tradycyjnych i elektronicznych źródeł K_U01 H1P_U01,

informacji, sprawnie wyszukiwać, selekcjonować i oceniać K_U07 H1P_U04,

jakość informacji

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

4. Potrafi dobrać właściwe dla wykonywanego zadania metody K_U18 H1P_U12,

pracy naukowej H1P_U13 ,

5. Ma świadomość istnienia ogromnego dorobku naukowego K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne swojej dyscypliny, jej roli w życiu społecznym i kulturalnym,

poziomu swojej wiedzy oraz rozumie potrzebę nabycia sprawnej

umiejętności korzystania z dostępnych źródeł informacji

1. Bibliografie ogólne oraz specjalne (literackie) w Polsce. Pomocne źróła dostępne w Internecie. 10

2. Słowniki, encyklopedie, syntezy, czasopisma przydatne w pracy naukowej polonisty. Polski Słownik Biograficzny 6

3. Gatunki i typy prac literaturoznawczych oraz metodyka pisemnej pracy naukowej polonisty 2

4. Biblioteka jako miejsce pracy naukowej polonisty 6

5. Bibliografia załącznikowa i przypisy – zasady opisu dokumentów różnego typu 6

prezentacja multimedialna;

Metody kształcenia ćwiczenia praktyczne (tworzenie przypisów i bibliografii, wyszukiwanie informacji);

praca w grupach

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,

* kolokwium 1,2,3,4,

Forma i warunki Warunki zaliczenia: aktywny udział w ćwiczeniach i pozytywna ocena z kolokwium.

zaliczenia Ocena końcowa ustalana jest na podstawie: 1. oceny wystawionej za właściwe wykonanie zadań w toku

zajęć oraz 2. oceny z kolokwium końcowego, jako średnia arytmetyczna z tych dwóch elementów.

(2012): PN_ISO_690_2012: Informacja i dokumentacja Wytyczne opracowania przypisów bibliograficznych i powołań na zasoby informacji.

PKN passim

Czachowska J., Loth R. (1989): Przewodnik polonisty: bibliografie, biblioteki, muzea literackie. Zakład Narodowy im.

Ossolińskich passim

Korpała J. (1986): Krótka historia bibliografii polskiej. Zakład Narodowy im. Ossolińskich s. 1-234.

Podstawowe bibliografie (orientacja w zawartości): K. Estreicher: Bibliografia polska; „Przewodnik Bibliograficzny”; „PBL.

Wybrane źródła internetowe (FBC, Europeana etc.).

Migoń K. (1984): Nauka o książce : zarys problematyki. Zakład Narodowy im. Ossolińskich passim

Czachowska J., Loth R. (1977): Bibliografia i biblioteka w pracy polonisty.. Zakł. Nar. im. Ossolińskich passim

Historia Polski

08.3I04PI02_10

Wydział Humanistyczny, Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Krzysztof Guzikowski

Cel przedmiotu / Znajomość najważniejszych wydarzeń z historii Polski od czasów Piastów po współczesność

modułu:

Wymagania wstępne: znajomość historii na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Odniesienie do Odniesienie do efektów

efektów dla programu dla obszaru

1. ma uporządkowaną wiedzę o miejscu historii w obszarze K_W06 H1P_W02,

nauk humanistycznych oraz relacjach między historią a nauką o H1P_W04,

literaturze;

2. zna metody analizy i interpretacji różnych tekstów kultury, w K_W03 H1P_W02,

tym językowych opowieści o przeszłości, jako źródeł H1P_W03,

historycznych;

Wiedza

3. ma podstawową i uporządkowaną wiedzę o najważniejszych K_W06 H1P_W02,

osobach, zjawiskach i wydarzeniach w historii Polski, od H1P_W04,

Piastów do współczesności;

4. ma podstawową wiedzę o znaczeniu procesów K_W08 H1P_W02,

modernizacyjnych, w tym ruchów emancypacyjnych chłopów, H1P_W05,

robotników, Żydów i kobiet w tworzeniu nowoczesnego państwa H1P_W07,

Polskiego

5. potrafi samodzielnie zdobywać i analizować na potrzeby K_U01 H1P_U01,

własnej praktyki zawodowej informacje dotyczące historii oraz

jej związków z literaturą polską, pochodzące z mediów

tradycyjnych i elektronicznych;

6. potrafi rozpoznać, analizować i interpretować różne rodzaje K_U04 H1P_U02,

Umiejętności tekstów, także literackich, jako źródło wiedzy o przeszłości;

K_U18 H1P_U12, H1P_U13

H1P_U04,

7. umie merytorycznie uzasadnić własne sądy o postaciach i K_U17 H1P_U10,

wydarzeniach z historii Polski, korzystając twórczo z poglądów

historyków;

8. ma świadomość poziomu swojej wiedzy o historii Polski i K_K01 H1P_K01,

rozumie potrzebę uzupełniania jej przez całe życie;

9. potrafi podjąć partnerski dialog z przedstawicielami innych K_K03 H1P_K02,

światopoglądów i środowisk, pamiętając o ich zależności od K_K09 H1P_K05,

przeszłych i teraźniejszych wydarzeń politycznych,

Kompetencje społeczne gospodarczych i społecznych;

10. odpowiedzialnie odnosi się do dziedzictwa kulturowego K_K08 H1P_K05,

Polski, Europy i innych kręgów kulturowych;

ma świadomość roli wiedzy o historii w kształtowaniu

tożsamości narodowej i polityki historycznej

1. Powstanie i organizacja wczesnopiastowskiej Polski (X-XII w.). 2

2. Zmiany polityczne i społeczno-gospodarcze w okresie rozbicia dzielnicowego w Polsce. 2

3. Zjednoczenie ziem polskich na przełomie XIII i XIV w. Królestwo Polskie pod rządami dwóch ostatnich Piastów. 2

4. Unia polsko-węgierska. Przejęcie władzy przez Jagiellonów w Polsce. 2

5. Kształtowanie się ustroju demokracji szlacheckiej w Polsce w XV-XVI w. i unia realna z Litwą. 2

6. Wojny ze Szwecją, Rosją, Turcją i powstania kozackie w XVII w. Próba odbudowy pozycji międzynarodowej Polski w 2

czasach Jana III Sobieskiego.

7. Bilans czasów saskich i próby reform czasów stanisławowskich. Rozbiory Polski. 2

8. Namiastki państwa polskiego: Księstwo Warszawskie i Królestwo Polskie oraz ich konstytucje. 2

9. Zrywy niepodległościowe w XIX w. 2

10. I wojna światowa i odzyskanie niepodległości . Ukształtowanie granic niepodległej Polski. 2

11. Zmiany polityczne i społeczno-gospodarcze w pierwszych latach niepodległośći (do 1926 r.). 2

12. Przewrót majowy. Polska w okresie rządów sanacji. 2

13. Losy Polaków podczas II wojny światowej. 2

14. Powstanie, główne etapy rozwoju i upadek systemu komunistycznego w Polsce (1944-1989). 2

15. Najważniejsze zmiany polityczne i społeczno-gospodarcze w Polsce po 1989 r. 2

Metody weryfikacji Nr efektu kształcenia z

sylabusa

* kolokwium

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Ocena z kolokwium

Samsonowicz H., Tazbir J., Wyczański A. (2009): Polska na przestrzeni wieków,. Warszawa

Topolski J. (2009): Wprowadzenie do historii,. Poznań

Bogucka M. (2009): Historia Polski do 1864 r.,. Ossolineum

Zdrada J. (2007): Historia Polski 1795-1914,. Warszawa

Roszkowski W. (2009): Historia Polski 1914-2005,. Warszawa

Liczba godzin

Inne 3

HLP - średniowiecze, renesans barok

09.1VIII04PI01_11

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator prof. Marek Skwara

Prowadzący zajęcia: prof. Marek Skwara - wykłady

dr Anna Kapuścińska - konwersatoria

Umiejętność opisu, analizy i interpretacji utworów literatury staropolskiej. Ukazanie twórczości

wybranych autorów staropolskich oraz przemian w poezji i prozie polskiej od średniowiecza do baroku na

Cel przedmiotu / tle europejskiej tradycji literacko-ideowej. Znajomość źródeł, inspiracji oraz idei literatury dawnej.

Znajomość genologii antycznej i staropolskiej. Umiejętność posługiwania się terminami

modułu:

historycznoliterackimi, teoretycznoliterackimi, retorycznymi przydatnymi do opisu, analizy i

interpretacji dzieł literatury staropolskiej. Umiejętność analizy motywów, toposów oraz konwencji

literackich charakterystycznych dla literatury staropolskiej.

Student powinien posiadać umiejętność opisu, analizy i interpretacji dzieła literackiego oraz rozumienia

zjawisk i procesów literackich i kulturowych. Powinien także poprawnie posługiwać się językiem

Wymagania wstępne: specjalistycznym literaturoznawstwa oraz samodzielnie gromadzić i przetwarzać informacje.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę literatury staropolskiej: poetyka, język łaciński z

elementami kultury antycznej, historia filozofii.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna terminologię dotyczącą historii literatury staropolskiej, K_W02 H1P_W03,

główne tendencje rozwojowe w literaturze staropolskiej, jej K_W13

H1P_W01,

najważniejsze założenia ideowe oraz inspiracje i kontekst

antyczny/europejski.

K_W11 H1P_W02,

H1P_W03,

K_W07 H1P_W01,

K_W06 H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W04,

2. Zna kanoniczne religijne i świeckie dzieła literatury K_W11 H1P_W01,

staropolskiej (poezja, proza, dramat). H1P_W02,

H1P_W03,

3. Zna toposy, motywy oraz konwencje literackie K_W11 H1P_W01,

charakterystyczne dla literatury staropolskiej. H1P_W02,

H1P_W03,

historycznoliteracką i teoretycznoliteracką do opisu zjawisk

literackich doby staropolskiej.

5. Potrafi wykorzystać hermeneutyczne podstawy analizy, K_U05 H1P_U02,

kontekstualizacji i interpretacji kanonicznych dzieł i tradycji

K_U18 H1P_U12,

literatury staropolskiej.

H1P_U13 ,

Umiejętności 6. Umie zastosować podstawową wiedzę z zakresu tradycji K_U02 H1P_U01,

literatury i kultury dawnej w tworzeniu podstawowych ujęć

K_U17 H1P_U10,

syntetyzujących.

K_U18 H1P_U12,

K_U22 H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

7. Samodzielnie zdobywa informacje ze źródeł tradycyjnych i K_K01 H1P_K01,

elektronicznych.

9. Ma świadomość znaczenia literatury polskiej dla K_K09 H1P_K05,

kształtowania tożsamości narodowej.

1. Rodzące się chrześcijaństwo wobec filozofii klasycznej. Grecko-rzymskie i judeo-chrześcijańskie korzenie 2

średniowiecznej literatury europejskiej i polskiej. Europejskość i polskość literatury średniowiecza w Polsce.

Periodyzacja literatury średniowiecznej. Geneza podziałów chronologicznych.

2. Średniowieczna literatura parenetyczna. Polska hagiografia średniowieczna – ogólna charakterystyka na tle

literackiej i teologicznej tradycji europejskiej. Hagiografia elitarna i egalitarna – uwarunkowania, specyfika, zabytki. 2

Gatunki hagiograficzne w Europie i w Polsce – uwarunkowania i tradycje. XV-wieczny hiperidealizm i schematyzm

utworów quasi-hagiograficznych – pieśni i legendy o świętych (XII-XV w.). Kontynuacje potrydenckie.

3. Historiografia polskiego średniowiecza (XI-XV w.). Cronicae et gesta ducum sive principum Polonorum Anonima 2

zwanego Gallem – ogólna charakterystyka. Zagadnienie autorstwa oraz gatunku. Europejskie tradycje gestorum.

Kronika Wincentego Kadłubka – ogólna charakterystyka zabytku. Inne teksty.

4. Gatunki poezji religijnej – ogólna charakterystyka na tle literackiej i teologicznej tradycji europejskiej. Podziały

średniowiecznej pieśni religijnej oraz egzemplifikacje. Ewolucja genologiczna pieśni religijnej w językach 2

narodowych – zjawiska, nurty, procesy. Zabytki hymniczne i ich wpływ na rozwój śpiewu paraliturgicznaego –

procesyjnego w Polsce. Charakterystyka genologiczna i tematyczna.

5. Kaznodziejstwo elitarne i egalitarne w Polsce (XIII-XV w.) – ogólna charakterystyka na tle literackiej i teologicznej 2

tradycji europejskiej. Exempla i ich literacka, homiletyczna oraz kulturowa rola. Kazania tzw. świętokrzyskie i

gnieźnieńskie – historia i ogólna charakterystyka zabytków.

6. Europejskie tradycje literatury wizyjnej, eschatologicznej oraz mortualno-dydaktycznej. 2

7. Filozoficzno-światopoglądowe uwarunkowania europejskiego humanizmu. Idea dignitatis homini – autorzy, teksty, 2

tezy. Renesansowy model kulturowej wspólnoty Europy w oczach pisarzy europejskich i polskich.

8. Literatura nowołacińska w Polsce – periodyzacja, autorzy, gatunki, wątki, tematy, idee. Periodyzacja polskiego

renesansu – ogólna charakterystyka, autorzy, zabytki: rekonesans (poezja, proza, dramat). Polska i łacińska 2

literatura parenetyczna i publicystyczna – wprowadzenie do lektury (Modrzewski, Orzechowski, Górski, Górnicki,

Goślicki).

9. Genologiczna charakterystyka w twórczości Jana Kochanowskiego. Ody łacińskie Kochanowskiego – ogólna 2

charakterystyka zbioru, tematy, idee. Elegie łacińskie Kochanowskiego – źródła, inspiracje, idee. Fraszki –

rekonesans tematyczny. Związki z tradycją filozoficzną i literacką. Kochanowski jako dramaturg – wprowadzenie.

10. Pieśni polskie Jana Kochanowskiego – ogólna charakterystyka: specyfika wersyfikacyjna, tematy, motywy, układ 2

tekstów. Horacjanizm – od imitacji do emulacji. Tradycje filozofii stoickiej w pieśniach polskich Kochanowskiego.

Pieśni sympotyczne i epikurejskie. Tematyka religijna.

11. Europejskie tradycje epicedium – od antyku do wieku XVI. Dzieje, odmiany, autorzy, funkcje. Treny Jana

Kochanowskiego w kontekście tradycji epicedialnej i w kontekście tradycji tragedii greckiej. Cykliczność 2

wielopłaszczyznowa. Funkcja motta w Trenach Jana Kochanowskiego. Przy pogrzebie rzecz – jako konspekt

intelektualny Trenów.

12. Periodyzacja literatury baroku. Reformacja i protestancka doktryna teologiczna jako ideowy fundament

barokowego „pesymizmu”. Sobór Trydencki i nauka o łasce oraz usprawiedliwieniu. Teologiczne uwarunkowania 2

refleksji metafizycznej w poezji europejskiego i polskiego baroku (Mikołaj Sęp-Szarzyński, John Donne). Inni poeci

metafizyczni.

13. Powstanie manierystycznej teorii metafory; figuratywność literatury polskiego baroku. Manieryzm – konceptyzm – 2

marinizm: uwarunkowania historycznoliterackie, retoryczne, ideowe. Nurty poezji barokowej – specyfika,

przedstawiciele, teksty, idee: rekonesans

14. Proza polskiego baroku – rekonesans 2

15. Dramatyczne i quasi-dramatyczne utwory XVII-wieczne. Tradycje, genologia, swoistość. 2

1. Tradycje hagiografii elitarnej i egalitarnej – porównanie żywotów św. Wojciecha (X-XIII w.) na tle hagiografii 2

antycznej. Jan Kanapariusz, Brunin z Kwerfurtu, Tempore illo.

2. Historiografowie jako poeci – utwory poetyckie w średniowiecznych zabytkach polskich. 1

3. Bogurodzica – analiza wersyfikacyjno-formalna, językowa, teologiczna. 2

4. Analiza kazania na dzień 25 listopada w kontekście formalnym, strukturalnym, językowym. Ars dictandi. 2

Symbolika w Kazaniu na dzień św. Katerzyny.

5. Polska poezja świecka XV wieku – analiza kontekstualna. Źródła – inspiracje - idee. 2

6. Czas cykliczny w literaturze renesansu. Parenetyka i poezja ziemiańska XV-XVII w. 2

7. Treny Jana Kochanowskiego – problem konstrukcji cyklu, funkcjonalności wiodących motywów, obrazów, toposów. 3

Motywy epitafijne w Trenach Jana Kochanowskiego – charakterystyka, idee, funkcje. Literackie obrazowanie śmierci

oraz dziecka w Trenach Jana Kochanowskiego.

8. Pieśń II, 24 Jana Kochanowskiego w kontekście łacińskiego pierwowzoru – motywy, idee, techniki imitacyjno- 2

emulacyjne. Pieśni o podobnych uwarunkowaniach literacko-ideowych.

9. Iliada Homera jako inspiracja Jana Kochanowskiego. Tradycja i nowatorstwo w Odprawie posłów greckich Jana 2

Kochanowskiego. Odprawa posłów greckich – ogólna charakterystyka i dzieje tekstu, źródła, inspiracje, idee.

Charakterystyka pieśni z Fragmentów.

10. Figlik – apoftegmat – fraszka w poezji polskiego renesansu. 1

11. Dworzanin Polski Łukasza Górnickiego, De optimo senatore Wawrzyńca Goślickiego, Rada pańska Jakuba 2

Górskiego – zabytki renesansowej parenetyki: źródła, typ parenetyki, ogólna charakterystyka, tezy i idee.

12. Renesansowa i barokowa koncepcja cnoty – od Reja do Lubomirskiego. 1

13. Manieryzm i „metafizyczność” w Sonetach Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego. Inni autorzy metafizyczni – 3

hermeneutyka tekstów.

14. Metafizyczne wątki w parenetycznym dyskursie Piotra Skargi. Żywoty Świętych– tradycja i nowatorstwo. Funkcja 2

Przemowy do Czytelnika oraz „obroków duchownych” w Żywotach Świętych Piotra Skargi. Tradycja i funkcje

florilegiów w Skargowskiej hagiografii.

15. Barokowe naśladownictwa Trenów. Treny w twórczości poetów polskiego baroku – Tobiasz Wiszniowski, Samuel 2

ze Skrzypny Twardowski, Wacław Potocki, Stanisław Morsztyn. Barokowa literatura funeralna.

16. Śmierć w poezji polskiego baroku. Tradycje, toposy, konwencje. 2

17. Poezja jako gra. Kanikuła i Lutnia Jana Andrzeja Morsztyna. 2

18. Barokowa epika historyczna – w poszukiwaniu dominanty. 3

19. Twórczość braci Opalińskich. 2

20. Sarmacka perspektywa sławy – Wacław Potocki i Jan Chryzostom Pasek. 2

Metody kształcenia wykład: wykład

konwersatoria: praca w grupach, analiza hermeneutyczna

z sylabusa

Metody weryfikacji * prezentacje 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

Forma i warunki E

warunki zaliczenia: aktywna obecność na zajeciach, realizacja prezentacji

zaliczenia

ocena końcowa: ocena z egzaminu

Michałowska T. (1995): Śreniowiecze. Ossolineum całość

Ziomek J. (1973 i nast.): Renesans. Ossolineum całość

Hernas Cz. (1973 i nast.): Barok. Ossolineum całość

Curtius E. R. (1997): Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Universitas całość

Michałowska T. (red.) (1990): Słownik literatury staropolskiej. Ossolineum wybrane hasła

Błoński J. (1989): Jan Kochanowski. Interpretacje. Wydawnictwo Literackie całość

Zabłocki S. (1976): Od prerenesansu do oświecenia. Z dziejów inspiracji klasycznych w literaturze polskiej. PWN wybrane rozdziały

Liczba godzin

HLP - oświecenie

09.1VIII04PI01_12

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator prof. Marek Skwara

prof. Marek Skwara - wykłady

Prowadzący zajęcia: dr Anna Kapuścińska - konwersatoria

dr Ewa Szczepan - konwersatoria

Umiejętność interpretacji utworów z zakresu literatury oświecenia w kontekście przemian z zakresu

historii form i konwencji literackich (w tym oddziaływanie tradycji antycznych).

Umiejętność posługiwania się terminami historycznoliterackimi dla podanego obszaru literatury

Cel przedmiotu / staropolskiej i oświeceniowej.

Znajomość motywów i toposów charakterystycznych dla literatury oświecenia.

modułu:

Znajomość twórczości wybranych poetów, prozaików i dramatopisarzy oświecenia.

Przedmiot wiąże dzieje literatury oświecenia z historią społeczną, religioznawstwem, dziejami kultury

oraz historią filozofii. Uczestnik zajęć powinien umieć zastosować narzędzia z zakresu w/w problematyki,

poznane podczas zajęć, do tekstów literatury oświecenia

Student powinien posiadać umiejętność interpretacji dzieła literackiego oraz rozumienia zjawisk czy

procesów literackich i kulturowych. Powinien także poprawnie posługiwać się językiem specjalistycznym

literaturoznawstwa oraz samodzielnie przetwarzać informacje.

Student powinien posiadać wstępną znajomość historii literatury staropolskiej i oświeceniowej (kurs

Wymagania wstępne: historii literatury dawnej na na poziomie szkoły średniej). Powinien także sprawnie posługiwać się

specjalistycznym językiem literaturoznawstwa, samodzielnie gromadzić i przetwarzać informacje oraz

formułować wnioski.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu HLP- oświecenie: poetyka; poetyka historyczna;

tradycja antyczna, elementy historii filozofii; historia Polski do XVIII wieku, nauki pomocnicze.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna miejsce wiedzy o historii literatury w systemie nauk K_W02 H1P_W03,

humanistycznych, zna jej terminologię oraz zna i rozumie K_W05 H1P_W02,

podstawowe problemy w literaturze i kulturze polskiego

oświecenia oraz ich kontekst europejski K_W03

H1P_W04,

H1P_W02,

H1P_W03,

K_W07 H1P_W01,

K_W13 H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

2. Zna kanoniczne dzieła piśmiennictwa i literatury oświecenia K_W11 H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

3. Zna recepcję literatury antycznej i literatury staropolskiej w K_W13 H1P_W01,

literaturze oświecenia H1P_W02,

H1P_W03,

historycznoliteracką do opisu zjawisk literackich i kulturowych

K_U07 H1P_U04,

w dobie oświecenia

K_U05 H1P_U02,

5. Potrafi interpretować kanoniczne i niekanoniczne dzieła K_U01 H1P_U01,

piśmiennictwa i literatury oświecenia, wyszukując stosowne

K_U12 H1P_U06,

Umiejętności informacje i merytorycznie argumentując

K_U10 H1P_U05,

K_U07 H1P_U04,

K_U17 H1P_U10,

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

6. Potrafi pozyskiwać informacje ze źródeł tradycyjnych i K_K01 H1P_K01,

elektronicznych, jest w stanie selekcjonować te źródła

Kompetencje społeczne 7. Organizuje proces uczenia się poprzez współpracę z grupą i K_K02 H1P_K02,

korzystanie ze wskazówek opiekuna naukowego

8. Ma świadomość znaczenia literatury oświecenia dla K_K09 H1P_K05,

kształtowania tożsamości kultury ojczystej.

1. Co to było oświecenie? 2

2. Powieść: granice krytyki, granice utopii. Oświeceniowe spory o powieść. 2

3. Adam Naruszewicz, poeta żywiołów. 2

4. Czytanie Trembeckiego. Libertynizm Oświeconych 2

5. Poemat heroikomiczny w polskim Oświeceniu. 2

6. Franciszek Bohomolec. Komedie konwiktowe, Komedie na teatrum. Koncepcja adaptowanego przekładu. 1

7. Teatr publiczny przed Bogusławskim. Koncepcja teatru Wojciecha Bogusławskiego. 1

8. Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale; problemy opery wiejskiej, ludowość, polityczna aluzyjność i 1

paraboliczny sens Cudu.

9. Franciszek Zabłocki – paradoksy dramatu polskiego oświecenia. Teatralizacja obrazu świata, gry i maski. Mit 1

Arkadii i karnawalizacja świata.

10. Sentymentalizm i nowa wrażliwość. Franciszek Karpiński – sentymentalista z prowincji. 1

11. Franciszek Dionizy Kniaźnin – sentymentalista melancholiczny. Transcendencja w polskiej liryce sentymentalnej. 1

12. Poemat opisowy w XVIII w.; historia i pejzaż, mit i natura. Ogród jako przestrzeń kultury, ocalenie klasyka w 1

świecie chaosu.

13. Polska tragedia neoklasycystyczna. 1

14. Jan Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie; konstrukcja szkatułkowa a tradycja nowelistyki wschodniej, 1

wyobraźnia gotycka – makabra i erotyzm, wielość form – względność prawd? Tekst jako traktat: próba materializmu,

destrukcja wartości?

15. Czy oświecenie musiało przynieść rewolucję? Dziedzictwo oświecenia. 1

1. „Na co rozum zda się?” Bajki XBW – oświeceniowe arcydzieło. 3

2. „Młody gniewny” polskiego oświecenia – Tomasz Kajetan Węgierski. 3

3. List poetycki. Ironia i parodia w literaturze oświecenia. 3

4. Sofiówka Stanisława Trembeckiego; fabularność i świat przedstawiony, przemiany narratora, panslawizm, 3

libertynizm, panegiryzm.

5. Franciszek Karpiński, Franciszek Dionizy Kniaźnin – liryka lat ostatnich. Oświecenie a sarmatyzm. 3

6. Drama mieszczańska. 3

7. Malwina Marii Wirtemberskiej – polska powieść sentymentalna. Osjanizm. 3

8. Rozmowy zmarłych Ignacego Krasickiego 3

9. Ody napoleońskie Kajetana Koźmiana 3

10. Tragedia neoklasycystyczna. Barbara Radziwiłłówna Alojzego Felińskiego 3

konwersatorium: analiza tekstów/grup tekstów

z sylabusa

* egzamin ustny 1,2,3,4,5,

Forma i warunki egzamin ustny

zaliczenia Warunki zaliczenia: aktywny udział w zajęciach, zaliczenie kolokwiów aktywny

Ocena końcowa: 100% oceny z egzaminu ustnego

Klimowicz M. (1998 - i wyd. nast.): Oświecenie. Wydaw.Nauk.PWN, 239 s.

- pod red. Kostkiewiczowej T. (1991 - i wyd. nast. ): Słownik literatury polskiego oświecenia. Zakład Narodowy im. Ossolińskich -

Wydawnictwo 724 s.

Przybylski R. (1983- i wyd. nast. ): Klasycyzm, czyli prawdziwy koniec Królestwa Polskiego. Państw.Inst.Wydaw. 440s.

Kostkiewiczowa T. (1978 - i wyd. nast.): Klasycyzm, sentymentalizm, rokoko. Szkice o prądach literackich polskiego

oświecenia. Państw.Wydaw.Nauk. 479 s.

-, pod red. Kostkiewiczowej T. i Golińskiego Z. (1992, 1994, 1996 ): Pisarze polskiego oświecenia, t. 1-3. Wydaw.Nauk.PWN 834 s., 788 s.,

Ratajczakowa D. (1993): Komedia oświeconych. Wydaw.Nauk.PWN 414 s.

Ryba J. (1998): Maskarady oświeconych. Próba opisu zjawiska. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 120 s.

Libera Z. (1994): Rozważania o wieku tolerancji, rozumu i gustu. Szkice o XVIII stuleciu. Państwowy Instytut Wydawniczy 400 s.

Liczba godzin

Analiza i interpretacja dzieła literackiego

09.1VIII04PI01_13

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator prof. US Piotr Michałowski

Prowadzący zajęcia: według przydziału czynności

Cel przedmiotu / Zdobycie podstawowej wiedzy dotyczącej współczesnej teorii interpretacji.

modułu: Umiejętności z zakresu analizy, interpretacji i wartościowania dzieła literackiego.

Znajomość podstawowych terminów z zakresu poetyki na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej.

Wymagania wstępne: Znajomość podstawowych wiadomości z zakresu historii literatury polskiej, zwłaszcza literatury 20

wieku.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna miejsce poetyki w systemie nauk humanistycznych oraz K_W02 H1P_W03,

podstawowe terminy z zakresu poetyki K_W01 H1P_W01,

2. Ma podstawową wiedzę z zakresu historii „sztuki K_W14 H1P_W02,

interpretacji” K_W18

H1P_W03,

Wiedza

H1P_W03,

H1P_W04,

K_W12 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

3. Potrafi w sposób merytoryczny rozpoznawać, wartościować i K_U12 H1P_U06,

oceniać teksty literackie, posiłkując się metodami i K_U17 H1P_U10,

terminologią naukową, oraz posługiwać się w mowie i piśmie

różnymi stylami i gatunkami literackimi K_U02 H1P_U01,

K_U05 H1P_U02,

K_U11 H1P_U06,

K_U18 H1P_U12,

Umiejętności

K_U20 H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

4. Umie uczestniczyć w dyskusjach poświęconych literaturze K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

H1P_U12,

5. Ma świadomość zróżnicowania i bogactwa wiedzy z zakresu K_K07 H1P_K04,

metod analizy i interpretacji dzieła literackiego oraz rozumie K_K01 H1P_K01,

potrzebę jej pogłębiania

Kompetencje społeczne K_K09 H1P_K05,

6. Ma potrzebę uczestnictwa w życiu kulturalnym oraz K_K10 H1P_K06,

pragnienie uczestnictwa w debatach literackich

1. Analizuje i interpretuje krótkie teksty prozatorskie 10

2. Analizuje i intepretuje teksty poetyckie 10

3. Analizuje i interpretuje teksty pograniczne, zwłaszcza eseje 10

Metody kształcenia Analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach

z sylabusa

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,4,

* praca pisemna/esej/recenzja

1,2,3,4,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Zaliczenie na podstawie średniej ocen z cząstkowych prac pisemnych i kolokwiów

Sławiński J. (1976): Analiza, interpretacja i wartościowanie dzieła literackiego. W: Problemy metodologiczne współczesnego

literaturoznawstwa. Pod red. H. Markiewicza i J. Sławińskiego,. Warszawa

Kuźma E. (1998): Spór o wartość i zasadność interpretacji literackiej. W: Problemy teorii literatury, seria 4. Wyboru prac dokonal H.

Markiewicz,. Warszawa

Eco U., R, Rorty, J. Culler, Ch. Brooke-Rose, (1996): Interpretacja i nadinterpretacja. Pod red. S. Colliniego. Przeł. T. Bieroń,. Kraków

Steiger E. (1976): Sztuka interpretacji. Przeł. O. Dobijanka-Witczakowa. W: Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia.

Oprac. H. Markiewicz, t. 1. Kraków

Nycz R. (1993 ): Teoria interpretacji: problem pluralizmu. W: tegoż: Tekstowy świat. Postrukturalizm a wiedza o literaturze.. Warszawa

Markiewicz H. (1996 ): Interpretacja semantyczna dzieł literackich. W: tegoż: Wymiary dzieła literackiego,. Kraków

Kuźma E. (2005 ): Teoria interpretacji – dziś. W: Polonistyka w przebudowie. Literaturoznawstwo – wiedza o języku – wiedza o kulturze –

edukacja. Zjazd Polonistów, Kraków, 22-25 września 2004, t. Kraków

Markowski M.P. (2002): : Interpretacja i literatura. W: Sporne i bezsporne problemy wiedzy o literaturze. Pod red. W. Boleckiego i

R. Nycza. Warszawa

Burzyńska A. (2001): Dekonstrukcja i interpretacja,. Kraków

Prokop J, Sławiński J. (1971): Liryka polska. Interpretacje,. Kraków

Skrendo A. (2005): „Generał czytania”. Janusz Sławiński i sztuka interpretacji. W: Tenże: Poezja modernizmu. Interpretacje,. Kraków

Markiewicz H. oprac (1971-1973): Sztuka interpretacji, t. 1-2,. Wrocław

(1997, nr 6): „Teksty Drugie” (numer monograficzny poświęcony teorii interpretacji). Warszawa

Bartoszyński K. (1998, nr 4): „Klasyczność” i „nieklasyczność” interpretacji, w: „Teksty Drugie”. Warszawa

Iwasiów I., Madejski J. (2002): Rozbiory. „Matka odchodzi” Tadeusza Różewicza,. Szczecin

Liczba godzin

Poetyka

09.1VIII04PI01_14

Nazwa kierunku:

Filologia polska

1, 2 / 2, 3, 4 obowiązkowy polski

Wymiar zajęć: 90

Koordynator prof. US Piotr Michałowski

prof. US Piotr Michałowski

dr Zbigniew Jarzębowski

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Jerzy Madejski

prof. US Andrzej Skrendo

dr Paweł Wolski

dr Barbara Zielińska

Zapoznanie studentów z podstawowymi kategoriami, pojęciami i terminami z zakresu poetyki opisowej;

Cel przedmiotu / przekazanie wiedzy z zakresu wprowadzenia do poetyki, wersologii, stylistyki, stylizacji, genologii i

kompozycji dzieła literackiego.

modułu:

Wykształcenie umiejętności opisu, analizy i interpretacji tekstu literackiego i nieliterackiego z

uwzględnieniem instrumentarium literaturoznawczego.

Wymagania wstępne: Wiedza i umiejętności nabyte w ramach przedmiotów: analiza i interpretacja dzieła literackiego (semestr

1, rok I).

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna miejsce poetyki w systemie nauk humanistycznych oraz K_W02 H1P_W03,

zna i rozumie podstawową terminologię z zakresu poetyki K_W01 H1P_W01,

opisowej: wersologii, stylistyki, stylizacji, genologii kompozycji

i wartościowania dzieła literackiego.

Wiedza

2. Zna podstawowe metody analizy i interpretacji komunikatów K_W03 H1P_W02,

językowych, zwłaszcza literackich, z uwzględnieniem K_W14

H1P_W03,

instrumentarium literaturoznawczego. H1P_W02,

H1P_W03,

literaturoznawczą (potrafi samodzielnie rozpoznać podstawowe K_U18 H1P_U12,

elementy morfologii dzieła) i stosować ją do opisu, analizy i

interpretacji dzieła literackiego i nieliterackiego. H1P_U13 ,

4. Potrafi wyszukiwać, rozpoznawać, klasyfikować i opisywać, K_U05 H1P_U02,

Umiejętności waloryzować, posługując się merytorycznymi argumentami,

K_U17 H1P_U10,

różne rodzaje tekstów literackich.

K_U12 H1P_U06,

K_U01 H1P_U01,

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

Kompetencje społeczne elektronicznych.

korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego.

1. Zagadnienia prozy. 30

2. Zagadnienia poezji. 30

3. Zagadnienia dramatu. 30

omawianie poleconej literatury przedmiotu

analiza przykładów literackich

Metody kształcenia dyskusja nad interpretacją przykładów literackich,

w aspekcie wskazanych treści programowych

omówienie krótkich przykładów samodzielnie przygotowanych przez studentów

z sylabusa

Metody weryfikacji * egzamin ustny 1,2,3,4,

* kolokwium

1,2,3,4,

Forma i warunki ZO po sem. 2 i 3

E po sem. 4

zaliczenia

Ocena z przedmiotu to średnia z kolokwiów cząstkowych i egzaminu

Chrząstowska B., Wysłouch S. (1987 ): Poetyka stosowana,. Warszawa

Culler J. (1998): Teoria literatury. Bardzo krótkie wprowadzenie. Przeł. M. Basaj. Warszawa

Głowiński M., A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński: (1986 ): Zarys teorii literatury.. Warszawa

Kulawik A. (1990): Poetyka. Wstęp do teorii dzieła literackiego. Warszawa

Kurkowska H., S. Skorupka (1959 ): Stylistyka polska. Zarys,. Warszawa

Miodońska-Brooks E., A. Kulawik, M. Tatara (1980): Zarys poetyki,. Warszawa

Sławiński J. red. (1998): Słownik terminów literackich,. Wrocław

Ziomek J. (1990): Retoryka opisowa,. Wrocław

Gajewska A., Mizerkiewicz T. (2007): Ćwiczenia z poetyki,. Warszawa

Gajewska A. (2009): Kompozycja i genologia. Ćwiczenia z poetyki,. Poznań

Głowiński M. (1992): Poetyka i okolice. Warszawa

Krzywżanowski J. (1984): Nauka o literaturze. Wrocław

Wellek R., A. Warren (1974): Teoria literatury. Warszawa

Pszczołowska L. (1997): Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław

Liczba godzin

Gramatyka opisowa języka polskiego

09.1VIII04PI01_15

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 90

Koordynator dr hab. Piotr Wojdak

prof. US Ewa Pajewska - konwersatoria

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Jolanta Ignatowicz-Skowrońska - konwersatoria

dr Beata Afeltowicz - konwersatoria

dr hab. Piotr Wojdak - konwersatoria

Cel przedmiotu / Pogłębienie podstawowej wiedzy i umiejętności z zakresu fonetyki, słowotwórstwa, fleksji i składni języka

modułu: polskiego

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu fonetyki, słowotwórstwa, fleksji i składni języka polskiego

na poziomie szkoły średniej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna miejsce językoznawstwa w systemie nauk K_W01 H1P_W01,

humanistycznych, jego wewnętrzne zróżnicowanie, metody i K_W02 H1P_W03,

pojęcia.

2. Zna typy jednostek języka oraz ich połączeń oraz właściwą K_W03 H1P_W02,

dla nich terminologię: głoski, fonemy, morfemy, leksemy, H1P_W03,

Wiedza zdania i ich równoważniki, związki zgody, rządu i

przynależności, akomodacja i konotacja itp.

3. Ma uporządkowaną wiedzę o współczesnym języku polskim i K_W09 H1P_W02,

jego odmianach funkcjonalnych i stylowych w powiązaniu z K_W12

H1P_W03,

tradycją kulturową H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

4. Przeprowadza analizę językową form językowych, poprawnie K_U02 H1P_U01,

rozpoznając w nich zjawiska fonetyczne, słowotwórcze, K_U03 H1P_U01,

morfologiczne i składniowe, stosując odpowiednie terminy,

narzędzia i metody, merytorycznie uzasadniając swoje K_U15 H1P_U09,

rozważania.

K_U17 H1P_U10,

K_U18 H1P_U12,

5. Samodzielnie rozwija swoją wiedzę językoznawczą, K_U01 H1P_U01,

korzystając z różnych źródeł informacji K_U04 H1P_U02,

6. Rozpoznaje typy tekstów w zależności od ich właściwości K_U02 H1P_U01,

językowych ujawniających się na różnych poziomach organizacji K_U05 H1P_U02,

języka

7. Jest świadomy kulturowych wartości gramatyki. K_K09 H1P_K05,

Kompetencje społeczne 8. Jest świadomy poziomu swojej wiedzy, rozwija ją i wzbogaca,

uczestnicząc w życiu kulturalnym i odpowiedzialnie korzystając

z różnych źródeł

1. Klasyfikacja głosek 4

2. Pismo fonetyczne 4

3. Intonacja, akcent wyrazowy 2

4. Fonetyka a fonologia 4

5. Morfem jako podstawowy element struktury wyrazów 2

6. Podstawowe pojęcia słowotwórstwa 4

7. Analiza słowotwórcza rzeczowników, czasowników, przymiotników i przysłówków 10

8. Wyraz jako jednostka gramatyki 6

9. Podstawowe pojęcia fleksji 8

10. Wybrane kategorie morfologiczne 8

11. Części mowy 8

12. Składnia zdanie pojedynczego 16

13. Składnia zdania złożonego 14

dyskusja,

Metody kształcenia praca z tekstem,

ćwiczenia,

prezentacje

z sylabusa

Metody weryfikacji * egzamin pisemny 1,2,3,4,5,5,6,6,

Forma i warunki E po sem. 1,2 i 3

zaliczenia Ocena z przedmiotu pokrywa się z oceną z egzaminu.

Bańko M. (2002): Wykłady z polskiej fleksji. Warszawa

Grzegorczykowa R. (1999): Wykłady z polskiej składni. Warszawa

Jadacka H. (2001): System słowotwórczy polszczyzny (1945-2000). Warszawa

Jodłowski S. (1996): Podstawy polskiej składni.. Warszawa

(1998): Morfologia. (Gramatyka współczesnego języka polskiego, t.1). R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel (red.).. Warszawa

(2002): Słownik gramatyki języka polskiego. J. Bralczyk, W. Gruszczyński (red.).. Warszawa

Wiśniewski M. (2000): Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego (Skrypt dla studentów filologii polskiej).. Toruń

(1999): Encyklopedia języka polskiego. S. Urbańczyk, M. Kucała (red.).. Wrocław

Jaworski M. (1986): Podręczna gramatyka języka polskiego. Warszawa

Kaproń-Charzyńska I. (2007): Kaproń-Charzyńska I. (2007): Pragmatyczna funkcja formantów w opisie derywatów. „Biuletyn PTJ” LXIII.

Warszawa 147-156.

Nagórko Al. (2008): Zarys gramatyki polskiej (ze słowotwórstwem). Warszawa

Saloni Z., Świdziński M. (1998): Składnia współczesnego języka polskiego.. Warszawa

Strutyński J. (1997): Gramatyka polska. Kraków 221-250.

Wierzchowska B. (1980): Fonetyka i fonologia języka polskiego. Wrocław

HLP - romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska

09.1VIII04PI01_16

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator prof. US Danuta Dąbrowska

prof. US Danuta Dąbrowska - wykłady

Prowadzący zajęcia: dr Piotr Krupiński - konwersatoria

Zapoznanie studentów z kanonem tekstów literatury XIX wieku oraz głównymi nurtami estetycznymi i

ideowymi tego okresu

Ukazanie przemian w literaturze XIX wieku

Cel przedmiotu / Nabycie przez studentów umiejętności interpretacji tekstów literackich XIX wieku

modułu: Nabycie przez studentów umiejętności posługiwania się terminologią teoretyczno- i historycznoliteracką

odnosząca się do XIX wieku

Znajomość recepcji literatury XIX wieku w epokach późniejszych

Zapoznanie studentów z europejskimi kontekstami polskiej literatury XIX wieku

Student powinien znać kanon literatury poprzednich epok oraz ich kulturowe i społeczne

uwarunkowania

Student powinien posiadać umiejętność analizy i interpretacji dzieł literackich oraz rozumienia zjawisk i

Wymagania wstępne: procesów zachodzących w literaturze w perspektywie historycznej

Student powinien znać podstawową terminologię związaną z analizą i interpretacją literatury i umieć się

nią posługiwać

Student powinien posiadać umiejętność gromadzenia i opracowywania informacji oraz samodzielnej

organizacji pracy własnej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. zna główne tendencje rozwojowe literatury XIX wieku, ich K_W02 H1P_W03,

kontekst europejski oraz przemiany, jakim podlegała literatura

K_W13 H1P_W01,

w poszczególnych epokach (od romantyzmu do Młodej Polski,

oraz pojęcia historycznoliterackie, które je opisują

K_W07 H1P_W02,

H1P_W03,

K_W06 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W04,

H1P_W02,

H1P_W04,

2. Zna kanoniczne dzieła polskiej literatury XIX wieku (poezja, K_W11 H1P_W01,

proza, dramat, krytyka literacka, teorie estetyczne.

K_W17 H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

3. Zna obszary odwołań do tradycji wcześniejszych epok K_W11 H1P_W01,

literackich.

K_W13 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. Zna recepcję literatury XIX wieku w epokach późniejszych. K_W11 H1P_W01,

K_W21 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W08,

5. Potrafi posługiwać się podstawową terminologią historyczno- K_U02 H1P_U01,

i teoretycznoliteracką do opisu zjawisk literackich i

kulturowych XIX wieku.

6. Potrafi analizować i interpretować teksty literackie z zakresu K_U05 H1P_U02,

XIX wieku. K_U11 H1P_U06,

Umiejętności K_U04 H1P_U02,

K_U12 H1P_U06,

K_U17 H1P_U10,

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

H1P_U12,

elektronicznych.

8. Współpracuje z grupą w celu realizacji zadań K_K02 H1P_K02,

Kompetencje społeczne kształceniowych.

9. Samodzielnie organizuje proces uczenia się.

K_K01 H1P_K01,

10. Ma świadomość znaczenia literatury XIX wieku dla polskiej K_K09 H1P_K05,

tożsamości narodowej.

1. Ogólna charakterystyka literatury polskiej XIX wieku z uwzględnieniem jej wewnętrznych przemian 4

2. Podłoże filozoficzne, społeczne i estetyczne romantyzmu, pozytywizmu i Młodej Polski 6

3. Formy wypowiedzi i ich przemiany w poszczególnych epokach literackich XIX wieku 4

4. Odwołania do tradycji literackiej epok wcześniejszych 4

5. Dialogiczność polskiego romantyzmu – różne modele literatury 4

6. Historiozofia romantyczna – mesjanizm, filozofia genezyjska 4

7. Romantyczna problematyka podmiotowości, indywidualizm, subiektywizm 4

8. Filozofia natury i jej przemiany w XIX wieku 4

9. XIX wieczne koncepcje artysty, pisarza, poety – wieszcza 4

10. Problematyka narodowościowa i społeczna w XIX wieku i jej przemiany 6

11. Problematyka inności, mniejszości, emancypacji w literaturze XIX wieku 4

12. Problematyka religijna i jej przemiany w poszczególnych epokach literackich XIX wieku 4

13. Wzorce osobowe i stereotypy kulturowe w literaturze XIX wieku 4

14. Polska specyfika i zakorzenienie w kulturze europejskiej literatury XIX wieku 4

1. Przemiany liryki romantycznej – od Ballad do Liryków lozańskich 6

2. Przemiany wizji świata i koncepcji człowieka w literaturze XIX wieku 4

3. Problematyka egzystencjalna epoki romantyzmu 6

4. Przemiany bohatera romantycznego – wzorce spiskowca, męczennika, dandysa 4

5. Ironia i groteska jako kategorie estetyczne i światopoglądowe romantyzmu 4

6. Literatura krajowa epoki romantyzmu 4

7. Program społeczny polskiego pozytywizmu 4

8. Od tendencyjności do realizmu w prozie pozytywistycznej 4

9. Naturalizm w epoce pozytywizmu i Młodej Polski 4

10. Pozytywistyczna i młodopolska powieść historyczna 4

11. Dekadentyzm młodopolski 4

12. Symbolizm w liryce i dramacie młodopolskim 4

13. Impresjonizm i ekspresjonizm w malarstwie i liryce 4

14. Przełom antydekadencki – F. Nietzsche, H. Bergson, St. Brzozowski 4

Konwersatoria: analiza tekstów literackich, prezentacje filmowe

z sylabusa

Metody weryfikacji * praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,7,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 7,8,9,10,

E po sem. 3 i 4

Forma i warunki aktywność podczas zajęć

ocena z prac pisemnych cząstkowych

zaliczenia

ocena z egzaminu pisemnego

Ocena końcowa to średnia z ocen aktywności, prac pisemnych i egzaminu

BachórzJ., Kowalczykowa A. (red.) (1991): Słownik literatury polskiej XIX wieku. Ossolineum wybór

Kowalczykowa A. (red.) (1991): Idee programowe romantyków polskich. Antologia. Ossolineum całość

Janion M. (1975): Gorączka romantyczna. PIW całość

Kowalczykowa A. (1994): Słowacki. PWN całość

Piwińska M. (2005): Złe wychowanie. Słowo/obraz terytoria całość

Szturc W. (1992): Ironia romantyczna. PWN całość

Witkowska A. (1975): Mickiewicz. Słowo i czyn. PWN całość

Waśko A. (2001): Zygmunt Krasiński. Oblicza poety. Arcana całość

Kulczycka-Saloni J. (red.) (1985): Programy i dyskusje literackie okresu pozytywizmu. Ossolineum całość

Martuszewska A. (1977): Poetyka polskiej powieści dojrzałego realizmu. Ossolineum całość

Paczoska E. (1988): Krytyka literacka pozytywistów. Ossolineum całość

Walas T. (1986): Ku otchłani. Dekadentyzm w literaturze polskiej 1890-1905. Wyd. Literackie całość

Podraza-Kwiatkowska M. (1976): Symbolizm i symbolika Młodej Polski. Wyd. Literackie całość

Głowiński M. (1997): Powieść młodopolska. Studium z poetyki historycznej. Wyd. Literackie całość

Podraza-Kwiatkowska M. (red.) (2000): Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski. Ossolineum całość

Mackiewicz W. (1989): Mietzscheanizm i marksizm w literaturze i filozofii okresu Młodej Polski. całość

Tomkowski J. (1993): Mój pozytywizm. Wyd. IBL PAN całość

Przybylski R., Witkowska A. (1997): Romantyzm. PWN całość

Janion M., Zielińska M. (1986): Style zachowań romantycznych. PIW całość

Janion M., Zakrzewski Z., Dernałowicz M. (red.) (1975): Literatura krajowa w okresie romantyzmu 1831-1863, t. 1. Wyd. Literackie 9-

265, 467-519, 753-783

Janion M., Maciejewski M., Gumkowski M. (red.) (1992): Literatura krajowa w okresie romantyzmu 1831-1863, t. 3. Wyd. IBL PAN 9-47,

439-521

Markiewicz H. (1980): Pozytywizm. PWN całość

Borkowska G. (1996): Pozytywiści i inni. PWN całość

Paszek J. (1989): Studia o twórczości Elizy Orzeszkowej. Wyd. UŚ całość

Borkowska G., Maciejewski J. (red.) (2001): Pozytywizm. Język epoki. Wyd. IBL PAN całość

Nycz R. (2002): Język modernizmu. Wyd. Fundacji Nauki Polskiej całość

Matuszak G. (2008): Stanisław Przybyszewski - pisarz nowoczesny. Uniwersitas całość

Historia języka polskiego

09.1VIII04PI01_17

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator dr hab. prof. US Leonarda Mariak

Zaznajomienie studentów z przemianami, jakie dokonały się w języku na przestrzeni dziejów;

Cel przedmiotu / Wskazanie i zanalizowanie czynników zewnątrzjęzykowych, które miały wpływ na rozwój polszczyzny od czasów

najdawniejszych do współczesności;

modułu:

Wyrobienie umiejętności prowadzenia dyskusji, argumentowania sądów, a także wypracowanie precyzji badawczej

(szczególnie terminologicznej).

Podstawowa wiedza z zakresu:

- językoznawstwa ogólnego (znajomość terminów: zasób leksykalny polszczyzny, archaizm, neologizm, zapożyczenie,

internacjonalizm itp.),

Wymagania wstępne: - gramatyki historycznej języka polskiego (znajomość podstawowych procesów historycznojęzykowych, które miały wpływ na

kształtowanie się polszczyzny ogólnej)

- historii Polski (znajomość najważniejszych faktów z historii dotyczących powstania państwa polskiego oraz kontaktów

Polski z innymi państwami na przestrzeni dziejów).

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Odniesienie do Odniesienie do efektów dla obszaru

1. Zna i rozumie pojęcia z zakresu językoznawstwa K_W02 H1P_W03,

diachronicznego

2. Zna kierunki przeobrażeń w języku K_W10 H1P_W02,

3. Ma wiedzę na temat historycznych uwarunkowań K_W09 H1P_W02, H1P_W03,

dzisiejszego stanu języka

4. Zna zespoły czynników zewnątrzjęzykowych determinujących K_W10 H1P_W02,

rozwój języka na przestrzeni dziejów; K_W03

H1P_W02, H1P_W03,

Wiedza K_W06

H1P_W02, H1P_W04,

5. Zna przyczyny powstania polskiego języka literackiego i jego K_W10 H1P_W02,

podłoże dialektalne K_W12

H1P_W02, H1P_W03, H1P_W04,

6. Zna podstawową terminologię z zakresu historii języka K_W10 H1P_W02,

7. Zna koncepcje badawcze dialektologii historycznej K_W10 H1P_W02,

8. Potrafi, posługując się stosowną terminologią, wskazać i K_U02 H1P_U01,

zanalizować czynniki determinujące rozwój języka na K_U03

H1P_U01,

przestrzeni dziejów

9. Potrafi wskazać genezę języka polskiego i jego miejsce w K_U03 H1P_U01,

obrębie języków słowiańskich, posiłkując się merytorycznymi K_U17

H1P_U10,

argumentami

Umiejętności K_U18 H1P_U12, H1P_U13 ,

10. Porządkuje fakty językowe w perspektywie znanych sobie K_U03 H1P_U01,

procesów rozwojowych polszczyzny

11. Rozpoznaje zmiany w zakresie poszczególnych podsystemów K_U03 H1P_U01,

języka zaszłe w okresach historycznych rozwoju języka

12. Analizuje wpływ zapożyczeń na rozwój polszczyzny K_U03 H1P_U01,

13. Jest świadomy rozwoju języka wynikającego z oddziaływania K_K09 H1P_K05,

czynników pozajęzykowych

14. Jest otwarty na diachroniczne podejście do języka K_K09 H1P_K05,

15. Docenia znaczenie wiadomości o rozwoju polszczyzny dla K_K08 H1P_K05,

interpretacji stanu współczesnego języka polskiego jako

dziedzictwa kulturowego

16. Ma świadomość znaczenia dziejów języka polskiego dla K_K09 H1P_K05,

kształtowania tożsamości narodowej

1. Wprowadzenie do historii języka; koncepcje dotyczące przedmiotu historii języka polskiego źródła 2

historycznojęzykowe

2. Rozwój historii języka polskiego jako dyscypliny naukowej 2

3. Metody rekonstrukcji dziejów języka polskiego 2

4. Periodyzacja dziejów polszczyzny 2

5. Geneza języka polskiego i jego miejsce w obrębie języków słowiańskich 3

6. Powstanie polskiego języka literackiego i jego podłoże dialektalne 4

1. Dialektalne zróżnicowanie współczesnej polszczyzny 4

2. Formowanie się polszczyzny ogólnej na bazie dialektów 4

3. Zewnętrzne determinanty rozwoju języka 2

4. Kultura materialna i duchowa narodu i jej odbicie w leksykalnych zasobach polszczyzny. 4

5. Rozwój najstarszych zasobów leksykalnych polszczyzny 2

6. Główne kierunki rozwojowe języka polskiego po 1918 roku do współczesności 2

7. Wpływy obce w języku polskim (oddziaływania: czeskie, łacińskie, niemieckie, francuskie, angielskie, 12

wschodniosłowiańskie, rosyjskie

Konwersatoria: prezentacja multimedialna, analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach

Metody weryfikacji Nr efektu kształcenia z sylabusa

efektów kształcenia * egzamin ustny 1,2,15,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,16,

Forma i warunki E

warunki zaliczenia: pozytywna ocena z egzaminu ustnego

zaliczenia

ocena końcowa (ocena koordynatora) ocena końcowa na podstawie egzaminu ustnego 100%

I. Bajerowa (Warszawa 2003): Zarys historii języka polskiego 1939-2000.

S. Borawski (Warszawa 2000): Zarys historii języka polskiego 1939-2000.

Z. Klemensiewicz (wyd. dowolne): Historia języka polskiego.

S. Urbańczyk (wyd. dowolne): Zarys dialektologii polskiej.

B. Walczak (wyd. dowolne): Zarys dziejów języka polskiego.

B. Walczak (Poznań 1987): Między snobizmem i modą a potrzebami języka.

H. Rybicka (Warszawa 1976): Losy wyrazów obcych w języku polskim.

B. Walczak (Lublin 1993): Komu zawdzięczamy polski język literacki?, w: Język a chrześcijaństwo.

W. R. Rzepka (Nurt” 1971, nr 1 (69)): Odbicie historii narodu polskiego w dziejach rozwoju języka ojczystego,. 28-38

W. R. Rzepka, B. Walczak (Z Polskich Studiów Slawistycznych”, seria 8. Językoznawstwo, 1992): Stratyfikacja prasłowiańskiego dziedzictwa

leksykalnego w polszczyźnie. (Uwagi po lekturze Słownika prasłowiańskiego). 217-223

Leksykologia i leksykografia polska

09.1VIII04PI01_18

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 15

Koordynator dr hab. prof. US Jolanta Ignatowicz-Skowrońska

Cel przedmiotu / Zapoznanie studentów z podstawami wiedzy z zakresu leksykologii i leksykografii polskiej i

modułu: wykształcenie umiejętności wykorzystania jej w praktyce dla własnych celów badawczych i zawodowych

Wymagania wstępne: Znajomość gramatyki opisowej na poziomie szkoły średniej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. zna i rozumie miejsce leksykologii i leksykografii w obrębie K_W01 H1P_W01,

nauk humanistycznych, ich działy i przedmiot badań

2. Zna i rozumie podstawowe zagadnienia i terminy z zakresu K_W02 H1P_W03,

leksykologii i leksykografii polskiej

Wiedza

3. zna słowniki językowe ogólne i specjalistyczne, tradycyjne i K_W09 H1P_W02,

internetowe, i rozumie ich rolę i miejsce w systemie tekstów K_W10

H1P_W03,

kultury H1P_W02,

H1P_W04,

H1P_W05,

4. wyszukuje, rozpoznaje, analizuje i interpretuje podstawowe K_U01 H1P_U01,

jednostki leksykalne języka K_U03 H1P_U01,

K_U02 H1P_U01,

5. rozróżnia, grupuje, analizuje i interpretuje różne typy K_U03 H1P_U01,

jednostek leksykalnych języka w perspektywie genetycznej,

rzeczowej, semantycznej, funkcjonalnej, stylistycznej,

poprawnościowej itp.

6. dobiera właściwe dla określonych potrzeb analityczno- K_U06 H1P_U03,

interpretacyjnych słowniki językowe i specjalistyczne K_U18 H1P_U12,

Umiejętności

H1P_U13 ,

H1P_U04,

7. analizuje informacje zawarte w różnych słownikach K_U07 H1P_U04,

językowych i wykorzystuje je dla własnych badań i działań K_U04 H1P_U02,

8. waloryzuje obecne na rynku wydawniczym słowniki językowe K_U11 H1P_U06,

z perspektywy ich zawartości i różnorodnych potrzeb K_U18 H1P_U12,

użytkowników języka

H1P_U13 ,

H1P_U10,

9. ma świadomość roli wiedzy z zakresu leksykologii i K_K09 H1P_K05,

leksykografii w działalności edukacyjnej, medialnej,

Kompetencje społeczne wydawniczej i krytycznoliterackiej

10. rozumie potrzebę pogłębiania swojej wiedzy językowej z K_K01 H1P_K01,

zakresu leksykologii i leksykografii polskiej

1. Dorobek polskiej leksykografii – historia i współczesność 2

2. Typy słowników językowych, ich budowa, zawartość i przydatność 2

3. Leksykologia - miejsce w obrębie nauk humanistycznych, działy, przedmiot badań, perspektywy badawcze 1

4. Zróżnicowanie jednostek leksykalnych polszczyzny: formalne, semantyczne, genetyczne, terytorialne, 10

środowiskowe, chronologiczne, stylowe itp.

analiza zawartości słowników z dyskusją,

Metody kształcenia analiza tekstów z dyskusją,

wykonywanie ćwiczeń

z sylabusa

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,

* praca pisemna/esej/recenzja 4,5,6,7,8,

Forma i warunki ZO

Warunki zaliczenia: pozytywne oceny z kolokwium i prac pisemnych

zaliczenia

Ocena końcowa: średnia ocen z prac pisemnych (50%) i kolokwium (50%).

Bąba S. (1989): Innowacje frazeologiczne współczesnej polszczyzny. Poznań

Lachur Cz. (2004): Zarys językoznawstwa ogólnego. Opole

Łuczyński E., Maćkiewicz J. (2001): Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia. Gdańsk

Miodunka W. (1989): Podstawy leksykologii i leksykografii, Warszawa 1989. Warszawa 9-92

Przybylska R. (2003): Wstęp do nauki o języku polskim, Podręcznik dla szkół wyższych. Kraków

Bartmiński J. red. (1993): Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego. Wrocław

Żmigrodzki P. (2003): Wprowadzenie do leksykografii polskiej. Katowice

Markowski A. (2012): Wyklady z leksykologii. Warszawa

Grabias S. (1997): Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997, s.. Lublin 111- 243.

Grochowski M. (1982): Zarys leksykologii i leksykografii. Zagadnienia synchroniczne. Toruń

Kurkowska H., Skorupka S. (1959): Stylistyka polska, Zarys. Warszawa

Liczba godzin

Gramatyka historyczna języka polskiego

09.1VIII04PI01_19

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 60

Koordynator dr hab. Agnieszka Szczaus

dr hab. Agnieszka Szczaus

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Dorota Kozaryn

dr hab. prof. US Leonarda Mariak

dr Joanna Rychter

Poznanie podstawowych zagadnień z gramatyki historycznej języka polskiego poprzedzonych

Cel przedmiotu / elementarnymi informacjami na temat systemu języka prasłowiańskiego. Opanowanie praktycznej

modułu: umiejętności czytania ze zrozumieniem oraz analizy historycznojęzykowej tekstów staropolskich.

Wykształcenie nawyku korzystania z opracowań leksykograficznych.

Wiedza: student ma podstawową wiedzę z zakresu gramatyki opisowej języka polskiego (znajomość

terminologii językoznawczej).

Wymagania wstępne: Umiejętności: student umie kontekstowo określać podstawowe kategorie gramatyczne wyrazów.

Kompetencje społeczne: student rozumie potrzebę poszerzania swojej wiedzy filologicznej.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: gramatyka opisowa języka polskiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student zna podstawową terminologię z zakresu K_W02 H1P_W03,

językoznawstwa diachronicznego i zna metody interpretacji K_W03 H1P_W02,

tekstów staropolskich.

H1P_W03,

Wiedza

2. Student ma uporządkowaną podstawową wiedzę o procesach K_W10 H1P_W02,

historycznojęzykowych, które ukształtowały współczesną K_W06 H1P_W02,

polszczyznę oraz o kontekstach historycznokulturowych

rozwoju języka. Zna miejsce polszczyzny wśród innych języków, H1P_W04,

zwłaszcza wśród języków słowiańskich.

3. Student czyta ze zrozumieniem teksty staro- i K_U18 H1P_U12,

średniopolskie, potrafi przeprowadzić analizę K_U02

H1P_U13 ,

historycznojęzykową tychże tekstów z wykorzystaniem H1P_U01,

Umiejętności odpowiedniej terminologii, argumentacji i metod analitycznych.

4. Student potrafi korzystać z różnych źródeł informacji, K_U01 H1P_U01,

posługiwać się kompendiami rejestrującymi zasób leksykalny

dawnej polszczyzny.

Kompetencje społeczne 5. Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy K_K01 H1P_K01,

historycznojęzykowej, rozumie potrzebę jej poszerzania.

1. Gramatyka historyczna języka polskiego jako dziedzina nauki – wiadomości ogólne. Miejsce języka polskiego w 2

rodzinie języków słowiańskich. Pisownia zabytków staropolskich.

2. Fonetyka języka polskiego - rozwój historyczny 26

3. Fleksja imienna języka polskiego - rozwój historyczny 18

4. Fleksja werbalna języka polskiego - rozwój historyczny 14

- ćwiczenia przedmiotowe

Metody kształcenia - dyskusja

- analiza tekstu

z sylabusa

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,

* egzamin pisemny

1,2,3,

Egzamin pisemny po sem. 3 i 4

Forma i warunki Warunki zaliczenia: aktywność na zajęciach, napisanie cząstkowych kolokwiów

zaliczenia Ocena końcowa: 10% oceny - aktywność merytoryczna na zajęciach + 10% oceny - ocena z kolokwiów +

80% oceny - ocena z egzaminu

Długosz-Kurczabowa K., Dubisz S. (wyd. dowolne): Gramatyka historyczna języka polskiego.

Klemensiewicz Z., Lehr-Spławiński T., Urbańczyk S. (wyd. dowolne): Gramatyka historyczna języka polskiego.

Rospond S. (wyd. dowolne): Gramatyka historyczna języka polskiego.

Wydra W., Rzepka W.R. (wyd. dowolne): Chrestomatia staropolska. Teksty do r. 1543.

Bartula Cz. (wyd. dowolne): Podstawowe wiadomości z gramatyki scs na tle porównawczym.

Moszyński Z. (Warszawa 1984): Wstęp do filologii słowiańskiej.

Liczba godzin

Kultura języka

09.1VIII04PI01_21

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator prof. dr hab. Ewa Kołodziejek

prof. dr hab. Ewa Kołodziejek - wykłady

Prowadzący zajęcia: dr Maria Kabata - konwersatoria

dr Rafał Sidorowicz - konwersatoria

Poznanie i zrozumienie różnorakich procesów zachodzących w polszczyźnie. Opanowanie wiadomości z

Cel przedmiotu / zakresu poprawności językowej. Kształcenie umiejętności sprawnego posługiwania się polszczyzną oraz

redagowania tekstów zróżnicowanych stylistycznie. Wyposażenie w kompetencje, które pozwolą na

modułu:

podtrzymywanie sprawności językowej (w mowie i piśmie) w różnych sytuacjach zawodowych i

społecznych.

Wymagania wstępne: Student powinien znać gramatykę opisową języka polskiego, podstawy leksykologii i leksykografii

polskiej. Ponadto powinien mieć podstawową wiedzę z zakresu historii i stylistyki języka.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna miejsce i znaczenie kultury języka w systemie nauk K_W01 H1P_W01,

humanistycznych oraz we współczesnej polszczyźnie i w K_W09 H1P_W02,

systemie kultury narodowej.

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W04,

Wiedza 2. Zna terminologię językoznawczą oraz zasady komunikacji K_W02 H1P_W03,

językowej w różnego rodzaju tekstach. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

3. Ma uporządkowaną podstawową wiedzę o współczesnym K_W09 H1P_W02,

języku polskim, komunikacji w języku ojczystym, różnicach H1P_W03,

między przekazem ustnym i pisanym, normie językowej

ukierunkowaną na zastosowania praktyczne.

4. Potrafi posługiwać się podstawową terminologią z zakresu K_U02 H1P_U01,

językoznawstwa i odnieść ją do konkretnych przykładów

K_U03 H1P_U01,

tekstowych.

5. Wyszukuje, rozpoznaje, analizuje i ocenia zjawiska językowe K_U01 H1P_U01,

w tekstach. K_U17 H1P_U10,

K_U03 H1P_U01,

K_U04 H1P_U02,

6. Rozpoznaje i redaguje różnego rodzaju teksty zgodnie z K_U05 H1P_U02,

zasadami współczesnej normy językowej. K_U20 H1P_U12, H1P_U13

Umiejętności

H1P_U12, H1P_U13

H1P_U12,

7. Umie zastosować wiedzę z zakresu pragmalingwistyki i K_U03 H1P_U01,

kultury języka w różnych sferach działalności społecznej K_U23 H1P_U13 ,

K_U22 H1P_U12,

K_U07 H1P_U04,

K_U06 H1P_U03,

8. Ma świadomość poziomu swojej wiedzy o języku, rozumie K_K01 H1P_K01,

potrzebę uczenia się i doskonalenia własnej sprawności

językowej.

Kompetencje społeczne 9. Ma świadomość znaczenia kultury języka w kontekście K_K09 H1P_K05,

10. Uczestniczy w życiu kulturalnym ze świadomością K_K10 H1P_K06,

autotelicznej wartości języka.

1. Język i jego funkcje. Właściwe użycie języka. Kultura języka. 2

2. System, norma, uzus. Norma wzorcowa i norma użytkowa. 2

3. Kryteria poprawności językowej. Innowacja i błąd. 2

4. Sprawność językowa. Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny. 2

5. Zmiany w strukturze gramatycznej polszczyzny. 2

6. Słownictwo współczesnej polszczyzny. Moda językowa na tle współczesnych zmian kulturowych. 2

7. Postawy Polaków wobec języka. 2

8. Tendencje rozwojowe współczesnej polszczyzny w aspekcie normatywnym. 1

1. Słowniki i poradniki poprawnościowe. 2

2. Błędy językowe w polszczyźnie. 2

3. Norma ortograficzna. 2

4. Norma interpunkcyjna. 2

5. Poprawność fleksyjna rzeczownika, czasownika, liczebnika. 6

6. Nazwy własne w polszczyźnie. 4

7. Poprawność składniowa. 4

8. Poprawność leksykalno-semantyczna. 2

9. Poprawność słowotwórcza. 2

10. Wyrazy pomocnicze w tekście. 2

11. Zasady użycia zaimków w polszczyźnie. 2

12. Frazeologia i frazematyka w języku. 2

13. Typy innowacji frazeologicznych. 2

14. Wyrazy modne w przekazie ustnym i pisemnym. 4

15. Normatywna ocena zapożyczeń. 4

16. Język komunikatów reklamowych. 2

17. Cechy stylowe tekstów medialnych. 2

18. Styl naukowy w polszczyźnie. 2

19. Potoczność w języku. 2

20. Językowe zasady redagowania tekstów użytkowych. 4

21. Adiustacja tekstów prasowych. 4

22. Kultura języka w mediach. 2

Konwersatorium: dyskusja, analiza tekstów, prezentacja multimedialna, praca w grupach

Nr efektu kształcenia z

sylabusa

Metody weryfikacji * egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,7,

1,2,3,4,5,6,7,

* prezentacje 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,

* kolokwium 1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki ZO po sem.5, E po sem. 6

Warunki zaliczenia: zaliczenie kolokwiów, prac pisemnych i prezentacji

zaliczenia

Ocena końcowa na podstawie egzaminu pisemnego (test, dłuższa wypowiedź pisemna).

Markowski A. (red.) (2004): Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN..

Markowski A. (2005): Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne..

Jadacka H. (2006): Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia..

Markowski A. (2003): Język polski. Poradnik profesora Andrzeja Markowskiego..

Zdunkiewicz-Jedynak D. (2008): Wykłady ze stylistyki..

Bartmiński J. (red.) (2001): Współczesny język polski..

Mazur J. (red.) (2000): Słownictwo współczesnej polszczyzny w okresie przemian..

Bańkowska E., Mikołajczuk A. (red.) (2003): Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów..

Miodek J. (2007): Słowo jest w człowieku. Poradnik językowy..

Miodek J. (2002): Słownik „Ojczyzny – polszczyzny.

Podracki J. (2003): Słowo i ludzie. Szkice o języku polskim i kulturze..

Kołodziejek E. (2010): Walczymy z bykami..

Kołodziejek E. (red.) (2006): W kręgu polszczyzny dawnej i współczesnej..

Kołodziejek E., Kabata M., Sidorowicz R. (2009): E-porady językowe.

Ożóg K. (2001): Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku..

Liczba godzin

Literatura środkowoeuropejska

09.1VIII04PI01_22

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Wprowadzenie kategorii; literatura środkowoeuropejska; opartej na historycznoliterackich,

Cel przedmiotu / publicystycznych i politycznych źródłach, włączenie literatury polskiej w kontekst literatur sąsiednich,

uwrażliwienie na związki dyskursu politycznego i literackiego, rozszerzenie wiedzy na temat literatury

modułu:

europejskiej, wskazanie mechanizmów kształtujących obraz literatury obcej w ramach kultury polskiej

(przekłady, wydawnictwa, podręczniki, czasopisma, dyskusje literackie, recepcja, wpływy).

Wiedza z zakresu historii Europy w XX i XXI wieku, umiejętność analizy i interpretacji tekstów kultury

oraz rozumienia najważniejszych zjawisk literackich i kulturowych, jak również głównych idei obecnych

Wymagania wstępne: w ramach historii literatury polskiej i europejskiej.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: historia, poetyka, wiedza o kulturze, historia i

teoria literatury, analiza i interpretacja dzieła literackiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna i rozumie historię pojęcia „literatura K_W02 H1P_W03,

środkowoeuropejska” K_W13 H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

2. Zna związki twórczości literackiej z historią Polski i Europy K_W06 H1P_W02,

XX i XXI. H1P_W04,

3. Zna kanoniczne utwory polskie wyrażające ideę Europy K_W03 H1P_W02,

Środkowej oraz rozumie podstawowe metody ich analizy i K_W11

H1P_W03,

interpretacji. H1P_W01,

H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W05,

H1P_W07,

4. Zna przykłady literatury krajów sąsiednich wyrażające ideę K_W03 H1P_W02,

Europy Środkowej oraz zna i rozumie metody ich analizy i K_W13

H1P_W03,

interpretacji. H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

5. Zna mechanizmy dyskursywne i instytucjonalne K_W17 H1P_W01,

współtworzące pojęcie literatury środkowoeuropejskiej. H1P_W02,

H1P_W03,

6. Potrafi wyszukiwać, opisywać, analizować, interpretować K_U09 H1P_U01,

literaturę w perspektywie porównawczej

K_U01 H1P_U02,

H1P_U05,

H1P_U07,

H1P_U01,

Umiejętności

H1P_U01,

H1P_U02,

7. Potrafi zinterpretować związki pomiędzy historią regionu a K_U17 H1P_U10,

historią literatury. K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

8. Ma świadomość roli wiedzy o literaturze i kulturze w K_K09 H1P_K05,

budowaniu tożsamości europejskiej i regionalnej.

9. Ma świadomość ważności wielokulturowości i wielości K_K03 H1P_K02,

światopoglądowej we współczesnym świecie oraz roli, jaką w ich

poznaniu pełni literatura.

1. Historia Europy w XX i XXI wieku jako źródło pojęcia „literatura środkowoeuropejska”. 2

2. Idee wspólnotowe w Europie XX i XXI wieku. 4

3. „Pisarze po katastrofie” – rok 1918 a literatura. 4

4. II wojna jako cezura literacka. 4

5. „Pod kopułą imperium” – historie literatur powojennych. 4

6. Odzyskiwanie tożsamości. 4

7. Rodzinne Europy pisarzy regionu Europy Środkowej i Bałkanów. 4

8. Wydawnictwa, czasopisma, dyskusje, instytucje popularyzujące ideę literatury środkowoeuropejskiej. 4

1,2,3,4,5,5,7,8,9,

Forma i warunki Zaliczenie pisemne: praca pisemna na temat wybranego utworu mieszczącego się w pojęciu 'literatura

zaliczenia środkowoeuropejska', wybranego w toku obowiązkowych konsultacji indywidualnych.

Ocena końcowa to ocena z pracy pisemnej.

Iwasiów I., Galant A. (2008): Dwadzieścia lat literatury polskiej. Idee, ideologie, metodologie. Wyd. Naukowe US Szczecin

Kundera M. (1984, nr 5): Zachód porwany albo tragedia Europy Środkowej. Zeszyty Literackie

Stasiuk A., Andruchowycz J. (2007): Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej środkową. Czarne Wołowiec

Łebkowska A. (2008): Figury Europy w literaturze polskiego modernizmu, w: Literatura-punkty widzenia-światopoglądy. Universitas

Kraków

Dąbrowski M., Wójcik T. (2004): Dwudziestowieczność. Wyd. Naukowe UW Warszawa

Miłosz Cz. (wyd. dowolne): Rodzinna Europa.

Benoit-Dusausoy A., Fontaine G. (red.) (2009): Literatura Europy. Historia literatury europejskiej. Słowo/obraz/terytoria Gdańsk

Ugrešić D. (2008): Muzeum bezwarunkowej kapitulacji. Czarne Wołowiec

Čolović I. (2007): Bałkany – terror kultury, przeł. M. Petryńska.. Czarne Wołowiec

„Kafka” Kwartalnik Środkowoeuropejski. Berlin

numer monograficzny (2010, nr 1): Pogranicza. Szczecin

Literatura powszechna

09.1VIII04PI01_23

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator prof. dr hab. Marta Skwara

Prowadzący zajęcia: prof. dr hab. Marta Skwara - wykłady

prof. dr hab. Marta Skwara - konwersatoria

Znajomość różnych koncepcji "literatury powszechnej". Rozumienie oraz interpretowanie głównych

zjawisk literackich europejskiego kręgu kulturowego w ujęciu historycznym i współczesnym.

Cel przedmiotu / Rozróżnianie oraz definiowanie historycznych epok, nurtów, stylów, poetyk, gatunków literackich - a

także głównych przełomów w dziejach kultury i estetyki europejskiej. Wskazywanie i wykorzystywanie w

modułu:

interpretacji dzieł kanonu literatury europejskiej stosownych kontekstów literackich oraz

pozaliterackich. Zastosowanie wiedzy o procesie historycznoliterackim do badania wybranych dzieł spoza

kręgu literatury polskiej.

Student powinien posiadać umiejętność opisu, analizy i interpretacji dzieła literackiego oraz rozumieć

zjawiska i procesy kulturowe, zwłaszcza w ich aspekcie historycznym i ewolucyjnym. Powinien sprawnie

posługiwać się językiem literaturoznawstwa, szczególnie językiem opisu / analizy dzieła literackiego.

Wymagania wstępne: Powinien samodzielnie gromadzić i przetwarzać informacje.

poetyka; teoria literatury; historia literatury polskiej (wszystkie epoki); historia powszechna (zwłaszcza

historia Europy); elementy wiedzy o kulturze, historii filozofii, estetyki europejskiego kręgu

kulturowego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student zna główne tendencje rozwojowe w literaturze K_W13 H1P_W01,

i kulturze kręgu europejskiego i terminy je opisujące K_W02

H1P_W02,

H1P_W03,

2. Student zna kanoniczne dzieła literatury europejskiej, K_W03 H1P_W02,

należące do tzw. literatury powszechnej, oraz metody ich K_W13

H1P_W03,

analizy i interpretacji H1P_W01,

H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

3. Student zna związki między kanonem literatury europejskiej K_W05 H1P_W02,

a literaturą rodzimą K_W12

H1P_W04,

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. Student potrafi posługiwać się podstawową terminologią z K_U02 H1P_U01,

zakresu historii literatury, teorii literatury, estetyki i historii

kultury – do opisu zjawisk literackich i ich kontekstu

kulturowego

5. Student potrafi analizować i interpretować kanoniczne dzieła K_U02 H1P_U01,

literatury powszechnej należące do europejskiego kręgu

K_U10 H1P_U05,

Umiejętności kulturowego, merytorycznie argumentując i uzasadniając swoje

opinie K_U06 H1P_U03,

K_U05 H1P_U02,

K_U17 H1P_U10,

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

6. Student jest świadomy konieczności rozwijania i pogłębiania K_K01 H1P_K01,

swojej wiedzy

7. Student organizuje proces uczenia się, współpracując z K_K02 H1P_K02,

Kompetencje społeczne grupą i korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego

8. Student ma świadomość znaczenia literatury europejskiego K_K09 H1P_K05,

kręgu kulturowego dla kształtowania rodzimej tożsamości jako

składnika tożsamości europejskiej

1. Rożne koncepcje „literatury powszechnej” 1

2. Początki nowożytnej epiki (Rabelais, Cervantes) 2

3. Klasycyzm francuski 2

4. Powieść europejska XVIII wieku 2

5. Literatura europejskiego romantyzmu 2

6. Realizm XIX-wieczny i jego przemiany 2

7. Modernizm europejski (główne zjawiska) 2

8. XX-wieczne „rewolucje” literackie 2

1. Starofrancuski epos rycerski i średniowieczny romans rycerski 2

2. Literatura pikarejska i jej pokłosie 2

3. Powiastka filozoficzna XVIII wieku (Swift, Voltaire) 2

4. Sentymentalizm (Sterne, de Saint Pierre) 2

5. Romantyczne przemiany konwencji prozatorskich (na przykładzie twórczości Hugo i Lermontowa) 2

6. Realizm Balzaka 2

7. Pani Bovary Flauberta. Przełom w epice europejskiej XIX wieku 2

8. Lew Tołstoj i granice realizmu (Wojna i pokój) 2

9. Dostojewski i „powieść polifoniczna” 2

10. Naturalizm grupy Medanu (powieści Zoli, nowelistyka de Maupassanta) 2

11. Dekadentyzm (Huysmans, Wilde) 2

12. Wczesna fantastyka naukowa (Wells, Verne) 2

13. Powieść pacyfistyczna (Barbusse, Remarque) 2

14. XX-wieczne nawiązania do XIX-wiecznego modelu literatury na przykładzie twórczości Thomasa Manna 2

15. Amerykańska powieść-dokument (Capote, Mailer) 2

Metody kształcenia Wykład.

Analiza tekstów z dyskusją.

z sylabusa

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,7,8,

Forma i warunki E

zaliczenia Ocena końcowa na podstawie egzaminu pisemnego, obejmującego materiał konwersatoriów i wykładów.

Floryan W. (red.) (1977–1991): Dzieje literatur europejskich. T. 1-3. PIW Warszawa

Tatarkiewicz W. (1985–1991): Historia estetyki. T. 1-3. Arkady Warszawa

Kowalski J., Loba A., Loba M., Prokop J. (2005): Dzieje kultury francuskiej. PWN Warszawa

Karolak Cz., Kunicki W., Orłowski H. (2006): Dzieje kultury niemieckiej. PWN Warszawa

Lipoński W. (2004): Dzieje kultury brytyjskiej. PWN Warszawa

Bazylow L. (1986): Historia nowożytnej kultury rosyjskiej. PIW Warszawa

Gołębiowski M. (2004): Dzieje kultury Stanów Zjednoczonych. PWN Warszawa

Ortografia w praktyce wydawniczej

09.1VIII04PI01_26

(PRZEDMIOTY SPECJALNOŚCIOWE / Moduł specjalnościowy)

Nazwa kierunku:

Filologia polska

pierwszego stopnia, stacjonarne praktyczny Edytorsko-wydawnicza,

1, 2, 3 / 2, 4, 5 obowiązkowy polski

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Joanna Rychter

Prowadzący zajęcia: według przydziału

Zapoznanie studentów ze sposobem realizowania zasad ortograficznych i interpunkcyjnych w praktyce

wydawniczej.

Cel przedmiotu / Studenci zyskują umiejętność pisania tekstów zgodnie z zasadami ortografii i interpunkcji polskiej,

umiejętność wyszukiwania błędów ortograficznych i interpunkcyjnych w tekstach cudzych (m.in.

modułu:

dziennikarskich) oraz umiejętność redagowania tekstów poprawnych.

Poznanie zasad stosowania skrótów i skrótowców, znaków wewnątrzwyrazowych i międzywyrazowych,

ideogramów, piktogramów w praktyce wydawniczej.

Student powinien znać podstawowe informacje z zakresu polskiej fonetyki, fleksji oraz składni.

Student powinien posiadać umiejętność poprawnego posługiwania się językiem specjalistycznym z

Wymagania wstępne: zakresu lingwistyki oraz powinien samodzielnie gromadzić, przetwarzać i syntetyzować informacje.

gramatyka opisowa języka polskiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna terminologię językoznawczą i zasady ortograficzne K_W02 H1P_W03,

obowiązujące w praktyce wydawniczej. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

2. Zna zasady interpunkcji polskiej obowiązujące w praktyce K_W09 H1P_W02,

wydawniczej.

Wiedza 3. Posiada wiedzę na temat funkcji znaków K_W09 H1P_W02,

wewnątrzwyrazowych i międzywyrazowych (dywiz, myślnik, H1P_W03,

kreska liczbowa, kreska ukośna, spacja, apostrof, tylda,

wykropkowywanie...) wykorzystywanych w praktyce

wydawniczej.

4. Posiada wiedzę na temat funkcji ideogramów, piktogramów, K_W09 H1P_W02,

skrótów i symboli graficznych (asterysk, obelisk itd.) H1P_W03,

wykorzystywanych w praktyce wydawniczej.

5. Potrafi stosować i merytorycznie uzasadniać zasady polskiej K_U05 H1P_U02,

ortografii i interpunkcji w tekstach własnych. K_U02 H1P_U01,

Umiejętności

6. Potrafi wyszukiwać błędy ortograficzne i interpunkcyjne w K_U05 H1P_U02,

tekstach cudzych. K_U02 H1P_U01,

7. Ma świadomość poziomu swojej wiedzy oraz rozumie K_K01 H1P_K01,

konieczność jej rozwijania i pogłębiania.

Kompetencje społeczne 8. Organizuje proces uczenia się, współpracując z grupą i K_K02 H1P_K02,

9. Ma świadomość znaczenia języka ojczystego w budowaniu K_K09 H1P_K05,

1. Typy błędów ortograficznych i ortofonicznych. Cztery zasady ortograficzne 2

2. Funkcje znaków wewnątrzwyrazowych i międzywyrazowych (dywiz, myślnik, kreska liczbowa, kreska ukośna, 4

spacja, apostrof, tylda, wykropkowywanie)

3. Funkcje ideogramów, piktogramów, skrótów i symboli graficznych (asterysk, obelisk itd.) wykorzystywanych w 4

praktyce wydawniczej

4. Zasady tworzenia i odmiany skrótów oraz skrótowców. Zasady zapisywania nazw pełnych i skróconych w praktyce 4

wydawniczej

5. Najczęstsze błędy w praktyce wydawniczej w zakresie użycia ó, u, ą, ę, i, j, ii; pisowni –en –em –om –on; rz, ż, ch, h, 4

–ski, –dzki, –cki, –stwo, –ctwo oraz wybranych typów słowotwórczych

6. Razem czy osobno – pisownia złożeń oraz zestawień. Pisownia połączeń z liczebnikiem pół, cząstką –bym. Pisownia 4

przedrostków

7. Wielka i mała litera w praktyce wydawniczej. Funkcje kryterium uczuciowego 4

8. Analiza poprawnościowa tekstów własnych oraz cudzych 4

praca z tekstem (ćwiczenia redakcyjne),

Metody kształcenia praca w grupach,

ćwiczenia przedmiotowe z dyskusją

* sprawdzian

1,2,5,6,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

Forma i warunki Warunki zaliczenia: pozytywne oceny ze sprawdzianu (dyktand), aktywności merytorycznej na zajęciach.

zaliczenia Ocena końcowa (ocena koordynatora) jest średnią arytmetyczną ocen zdobytych ze sprawdzianów i

aktywności merytorycznej na zajęciach.

red. E. Polański (2000 ): Nowy słownik ortograficzny z zasadami pisowni i interpunkcji.

red. E. Polański (2005): Wielki słownik ortograficzny.

A. Markowski (2005): Słownik ortograficzny.

A. Markowski, W. Wichrowska (2007): Nowy słownik ortograficzny.

red. nauk. prof. A. Markowski (2002): Ortograficzny słownik języka polskiego.

J. Podracki (1998): Słownik interpunkcyjny języka polskiego z zasadami przestankowania.

red. J. Podracki ( 2000): Słownik skrótów i skrótowców.

Liczba godzin

Edytorstwo tekstu

09.1VIII04PI01_27

Nazwa kierunku:

Filologia polska

2 / 3 fakultatywny polski

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr hab. prof. US Dorota Kozaryn

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Dorota Kozaryn - konwersatoria

Cel przedmiotu / Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi etapami procesu wydawniczego,

przekazanie wiedzy dotyczącej wymogów związanych z przygotowaniem do druku wydawnictw zwartych,

modułu:

ciągłych oraz elektronicznych.

Student powinien posiadać umiejętności pozwalające mu przyswoić i uporządkować zdobywaną wiedzę

Wymagania wstępne: dotyczącą wymogów związanych z przygotowywaniem tekstu do druku. Powinien osiągnąć efekty

kształcenia związane z przedmiotem: redakcja tekstu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. student zna podstawowe etapy procesu wydawniczego i jego K_W16 H1P_W05,

wymogi. K_W04 H1P_W02,

H1P_W03,

2. Student wymienia i opisuje wymogi dotyczące przygotowania K_W04 H1P_W02,

do druku najważniejszych części składowych tekstu (publikacji K_W09

H1P_W03,

Wiedza zwartej, ciągłej i hipertekstowej). H1P_W02,

H1P_W03,

3. Student zna podstawowe zagadnienia typografii. K_W20 H1P_W07,

K_W04 H1P_W02,

H1P_W03,

4. Student rozpoznaje i odróżnia elementy tekstu pod względem K_U06 H1P_U01,

opracowania edytorskiego.

K_U03 H1P_U03,

5. Student umie poprawnie pod względem edytorskim i

Umiejętności

językowym skonstruować przypisy i bibliografię.

H1P_U04,

H1P_U01,

6. Student współdziała w grupie, przyjmując w niej różne role. K_K02 H1P_K02,

grupą i korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego. K_K06 H1P_K04,

8. Student pracuje samodzielnie i w grupie wykorzystując w K_K04 H1P_K03,

praktyce zdobytą wiedzę teoretyczną.

9. Student ma świadomość znaczenia edytorskiego K_K08 H1P_K05,

opracowania tekstu dla funkcjonowania kultury.

1. Pojęcie edytorstwa 2

2. Tekst jako podstawa pracy edytora (podstawowe pojęcia). Tekst przetworzony, czyli forma wydawnicza i 2

piśmiennicza

3. Proces wydawniczy 4

4. Dobór czcionki (elementy typografii) 2

5. Opracowanie edytorsko-typograficzne elementów tekstu i jego części składowych 10

7. Sporządzanie przypisów i bibliografii 4

8. Edytorstwo elektroniczne 6

Metody kształcenia ćwiczenia przedmiotowe,

praca z tekstem,

prezentacja multimedialna

* sprawdzian 1

* praca pisemna/ esej/ recenzja 2, 3, 4, 5

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 6, 7, 8,9

Zaliczenie z oceną

Forma i warunki Warunki zaliczenia: pozytywne oceny ze sprawdzianów i prac pisanych w trakcie semestru i aktywność podczas

zajęć.

zaliczenia

Ocena końcowa (ocena koordynatora): średnia arytmetyczna ocen ze sprawdzianów i prac pisemnych otrzymywanych w trakcie semestru, co stanowi ogółem 90% oceny końcowej i ocena aktywności (10%).

Dunin J. (2005): Wstęp do edytorstwa. Łódź passim

Krupa R., Stanuch S. (1994): ABC komputerowo-drukarsko-wydawnicze. Kraków passim

Marszałek L. (1986): Edytorstwo publikacji naukowych. Warszawa passim

Marszałek L. (1988): Podstawowe wiadomości z edytorstwa i księgarstwa. Warszawa passim

Trzynadlowski J. (1976): Edytorstwo. Tekst, język, opracowanie. Warszawa passim

Wolański A. (2008): Edycja tekstów. Praktyczny przewodnik: książka, prasa, www. Warszawa passim

Wolańska E. i in. (2009): Jak pisać i redagować? poradnik redaktora. Wzory tekstów użytkowych. Warszawa passim

Zamęccy M.W. (1994): Desktop Publishing, czyli publikowanie zza biurka. Warszawa passim

Kopertowska-Tomczak M. (2009): ECDL. Przetwarzanie tekstów. Warszawa passim

red. Marecki P. (2002): Liternet. Literatura i Internet. Kraków passim

oprac. B. Kalisz (1997): Słownik wydawcy. Warszawa passim

Sztyber R. (2009): Z zagadnień edytorstwa elektronicznego. 37-44

Zdawanie egzaminu lub/ i zaliczenia 1

Przygotowanie projektu/ eseju/ itp. 10

Przygotowanie się do egzaminu lub/ i zaliczenia 3

Rodzaje i gatunki prasowe

09.1VIII04PI01_28

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr hab. Piotr Wojdak

Prowadzący zajęcia: dr hab. Piotr Wojdak

Cel przedmiotu / Kształcenie gatunkowo-stylistycznej analizy tekstów współczesnej prasy pod kątem przyszłej pracy

modułu: redakcyjnej.

Umiejętność opisu, analizy i interpretacji dzieł literackich; objaśniania zjawisk i procesów kulturowych;

Wymagania wstępne: samodzielnego gromadzenia i przetwarzania informacji.

analiza i interpretacja dzieła literackiego, poetyka, reklama w prasie, redakcja tekstu - warsztaty

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Ma uporządkowaną wiedzę na temat rodzajów i K_W15 H1P_W04,

poszczególnych gatunków dziennikarstwa prasowego. K_W09

H1P_W05,

H1P_W02,

H1P_W03,

K_W02 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

2. Dokonuje ogólnej charakterystyki dziennikarstwa, także w K_W15 H1P_W04,

porównaniu do literatury pięknej i piśmiennictwa naukowego K_W01

H1P_W05,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W04,

K_W14 H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

3. Posługując się fachową terminologią i stosując merytoryczną K_U05 H1P_U02,

argumentację, dokonuje krytycznej stylistyczno-gatunkowej K_U17 H1P_U10,

analizy tekstów współczesnej prasy

K_U02 H1P_U01,

K_U03 H1P_U01,

4. Poprawia i skraca "cudze" teksty prasowe. Dopisuje lidy. K_U20 H1P_U12,

Formułuje krótkie komentarze do "zadanej" informacji. K_U05

H1P_U13 ,

Wykazuje się inwencją w tworzeniu tytułów. H1P_U02,

H1P_U04,

Kompetencje społeczne 5. Jest krytycznym, wrażliwym na wzorce gatunkowe i K_K10 H1P_K06,

stylistyczne czytelnikiem współczesnej prasy.

1. Prasa a inne obszary dziennikarstwa i piśmiennictwa (prasowość a literackość, prasowość a naukowość). 4

Informacja i publicystyka jako dwa podstawowe rodzaje dziennikarstwa nie tylko prasowego

2. Struktura wypowiedzi prasowej: nagłówek (nadtytuł, tytuł, podtytuł), lid (zasada odwróconej piramidy), korpus,

formuła odsyłająca (odsyłacz), wypowiedź w ramce, wyimek (zintegrowany lub reprodukowany). Warianty wzorca 3

gatunkowego: kanoniczny, alternacyjne i adaptacyjne. Wyznaczniki gatunku: strukturalne, tematyczne (poznawcze),

pragmatyczne (cel komunikacyjny, kontekst życiowy gatunku), stylistyczne.

3. Podstawowe gatunki informacyjne: wzmianka, notatka, wiadomość. Inne gatunki o przewadze funkcji 4

informacyjnej: sprawozdanie, relacja, raport, korespondencja, kronika wydarzeń, przegląd prasy, infografia,

infografika. Informacja a rozrywka: infotainment, fait divers.

4. Perswazja w informacji prasowej. Zapowiedź − informacja o informacji i reklama informacji. Sylwetka prasowa − 2

informacja o osobie i rekomendacja osoby.

5. Komentarz prasowy − informacja zinterpretowana. Editorial − na skrzyżowaniu gatunków. Artykuł publicystyczny. 3

Recenzja dziennikarska.

6. Felieton − informacja zakamuflowana. 4

7. Reportaż − informacja zobrazowana. 4

8. Wywiad prasowy i debata − informacja rozpisana na głosy. 4

9. Esej i dziennik − gatunki niekoniecznie prasowe. 2

Metody kształcenia Analiza tekstów z dyskusją

z sylabusa

Metody weryfikacji * praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,

1,2,3,4,5,

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,

Forma i warunki Ocena z przedmiotu jest wystawiana na podstawie egzaminu pisemnego, ale może być zmieniona o pół

zaliczenia stopnia na podstawie udziału w zajęciach (frekwencja, aktywność) i prac domowych (ćwiczeń

redakcyjnych).

Bauer Z., Chudziński E. (red.) (2006): Dziennikarstwo i świat mediów.

Fras J. (1999): Dziennikarski warsztat językowy.

Furman W., Kaliszewski A., Wolny-Zmorzyński K. (2006): Gatunki dziennikarskie. Specyfika ich tworzenia i redagowania.

Wojtak M. (2008): Analiza gatunków prasowych.

Skworz A., Niziołek A. (red.) (2010): Biblia dziennikarstwa.

Bortnowski S. (2007): Warsztaty dziennikarskie.

Bańkowska E. , Mikołajczuk A. (red.). (2003): Gatunki wypowiedzi w analizie stylistycznej. W: Stylistyka praktyczna. 167-318

Kaczmarczyk M. (2006): Gatunki prasowe w praktyce. Ćwiczenia warsztatowe dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej.

Pisarek W. (2002): Nowa retoryka dziennikarska.

Ściślak J. (2007): Jak zostać dziennikarzem?.

Wojtak M. (2006): Gatunki prasowe.

Liczba godzin

Inne 2

Reklama w prasie

09.1VIII04PI01_29

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Jolanta Ignatowicz-Skowrońska - wykłady

Zapoznanie studentów z podstawową i uporządkowaną wiedzą na temat reklamy jako zjawiska

Cel przedmiotu / marketingowego, socjologicznego, psychologicznego, kulturowego, retorycznego i językowego,

modułu: wykształcenie umiejętności rozpoznawania, interpretowania i waloryzowania różnych strategii

perswazyjnych i ich eksponentów obecnych w tekstach reklamowych, zwłaszcza prasowych

Wymagania wstępne: Znajomość podstaw gramatyki szkolnej i wiedza z zakresu leksykologii i leksykografii polskiej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma podstawową i uporządkowaną wiedzę z zakresu reklamy K_W02 H1P_W03,

jako zjawiska marketingowego, psychologicznego, kulturowego, K_W21 H1P_W08,

retorycznego i językowego

K_W03 H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

2. zna podstawowe strategie perswazyjne i ich językowe K_W09 H1P_W02,

eksponenty charakterystyczne dla współczesnej reklamy, K_W15

H1P_W03,

zwłaszcza prasowej H1P_W04,

H1P_W05,

3. wyszukuje i klasyfikuje, posiłkując się wiedzą wyniesioną z K_U01 H1P_U01,

zajęć i samodzielnie poszerzoną na podstawie literatury K_U03 H1P_U01,

uzupełniającej, z różnych perspektyw komunikaty reklamowe

4. wskazuje, nazywa, analizuje i interpretuje funkcjonalnie K_U02 H1P_U01,

poszczególne składniki komunikatów reklamowych, K_U17 H1P_U10,

merytorycznie argumentując i uzasadniając swoją wypowiedź

5. wskazuje w tekście reklamowym podstawowe strategie K_U03 H1P_U01,

perswazyjne i ich eksponenty

6. waloryzuje i uzasadnia swoją ocenę w zakresie doboru K_U11 H1P_U06,

określonych strategii perswazyjnych i ich eksponentów w

konkretnym tekście reklamowym, także w związku z

uwarunkowaniami odbiorczymi

Kompetencje społeczne 7. ma świadomość poziomu swojej wiedzy i rozumie potrzebę K_K01 H1P_K01,

rozwoju i doskonalenia się

1. Reklama – historia, definicja, wyróżniki, nośniki i klasyfikacje komunikatów reklamowych 4

2. Reklama a perswazja i manipulacja 2

3. Reklama jako specyficzny akt komunikacyjny 2

4. Kompozycja komunikatu reklamowego 2

5. Język reklamy (kategorie gramatyczne, leksykalno-semantyczne, frazeologia reklamy, slogan reklamowy, jego typy 10

i funkcje)

6. Retoryka i poetyka reklamy (toposy, motywy, tropy i figury w reklamach) 6

7. Strategie perswazyjne komunikatów reklamowych i ich eksponenty 4

z sylabusa

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki E

Warunki zaliczenia: zaliczenie egzaminu pisemnego obejmującego treści wykładów

zaliczenia

Ocena końcowa: w 100% ocena z egzaminu pisemnego

Bralczyk J. (1996): Język na sprzedaż. Warszawa

Burtenshav K., Mahon N., Barfoot C. (2007): Kreatywna reklama. Warszawa

Kochan M. (2002): Slogany w reklamie i polityce. Warszawa

Lewiński P. (1999): Retoryka reklamy. Wrocław

Murdoch A. (2005): Kreatywność w reklamie. Warszawa

Pisarek W. (red.) (2006): Słownik terminologii medialnej. Kraków

Szczęsna E. (2003): Poetyka reklamy. Warszawa

red. (2009): Wiedza o reklamie (red.). Bielsko-Biała

Zimny R. (2008): Kreowanie obrazu świata w tekstach reklamowych. Warszawa

Brzostowski M. (1974): Język reklamy prasowej. Warszawa

Brzostowski M. (1975): Reklama prasowa. Warszawa

Brzostowski M. (1976): Teoretyczne podstawy reklamy prasowej. Warszawa

Golka M. (1994): Świat reklamy. Warszawa

Kall J. (1994): Reklama. Warszawa

Kwarciak B. (1999): Co trzeba wiedzieć o reklamie. Kraków

Liczba godzin

Redakcja tekstu - warsztaty

09.1VIII04PI01_30

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Prowadzący zajęcia: dr hab. Agnieszka Szczaus - wykłady

dr hab. Agnieszka Szczaus - konwersatoria

Cel przedmiotu / W ramach zajęć studenci zapoznają się z podstawowymi zagadnieniami redakcyjnymi, tj. z zasadami

językowostylistycznego opracowania tekstu, dostosowania formy przekazu do projektowanego odbiorcy

modułu:

oraz funkcji tekstu.

Wiedza: student ma podstawową wiedzę z zakresu gramatyki opisowej języka polskiego (znajomość

terminologii językoznawczej) oraz kultury języka, stylistyki i poetyki.

Umiejętności: student umie wskazać w tekście i poprawić różnego typu błędy językowe; student umie

Wymagania wstępne: stosować w redagowanym przez siebie tekście zasady kompozycyjne i stylistyczne.

Kompetencje społeczne: student rozumie potrzebę poszerzania swoich kompetencji

językowostylistycznych.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: gramatyka opisowa języka polskiego; poetyka.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student ma podstawową i uporządkowaną wiedzę z zakresu K_W02 H1P_W03,

językoznawstwa pozwalającą poprawnie redagować teksty oraz K_W09 H1P_W02,

analizować i interpretować poprawność językową i stylistyczną

już przygotowanych tekstów. H1P_W03,

2. Student ma podstawową i uporządkowaną wiedzę o K_W02 H1P_W03,

Wiedza zróżnicowaniu funkcjonalnym, gatunkowym i stylistycznym

K_W09 H1P_W02,

wypowiedzi, ukierunkowaną na różne formy działalności

edytorsko-wydawniczej. H1P_W03,

zagadnień redakcyjnych, to jest zna zasady K_W21

H1P_W03,

językowostylistycznego opracowania tekstu, dostosowania H1P_W08,

formy przekazu do projektowanego odbiorcy, funkcji tekstu itp.

4. Student rozpoznaje, charakteryzuje i waloryzuje różne typy K_U01 H1P_U01,

tekstów zróżnicowanych funkcjonalnie, stylistycznie i K_U05 H1P_U02,

gatunkowo.

K_U03 H1P_U01,

K_U02 H1P_U01,

Umiejętności

5. Student potrafi pisać poprawne pod względem językowym, K_U05 H1P_U02,

zróżnicowane funkcjonalnie, stylistycznie i gatunkowo teksty. K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

6. Student wskazuje, nazywa, funkcjonalizuje środki językowe K_U02 H1P_U01,

wykorzystywane w różnych typach tekstów oraz ocenia ich K_U03 H1P_U01,

dobór z perspektywy elementów aktu komunikacji (nadawca,

odbiorca, typ sytuacji komunikacyjnej itp.).

7. Student ma świadomość roli wiedzy z zakresu K_K09 H1P_K05,

językoznawstwa w prowadzeniu działalności edytorsko-

Kompetencje społeczne wydawniczej.

8. Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy z zakresu K_K01 H1P_K01,

językoznawstwa oraz rozumie potrzebę ciągłego poszerzania

swojej wiedzy i umiejętności.

1. Komunikacja językowa (elementy komunikacji językowej: nadawca, odbiorca, komunikat, kontekst wypowiedzi; 4

cele i funkcje wypowiedzi).

2. Wewnętrzne zróżnicowanie polszczyzny (odmiana oficjalna a nieoficjalna języka; odmiana mówiona a pisana; style 5

funkcjonalne polszczyzny; zróżnicowanie gatunkowe wypowiedzi pisanych; idiostyl).

3. Kompendia językowe jako pomoc w pracach redakcyjnych 3

4. Istota pracy redakcyjnej nad tekstem. Autor a redaktor tekstu. Specyfika redagowania prac zbiorowych 2

5. Cechy dobrego stylu 1

1. Poprawność językowa. Typy błędów językowych 2

2. Leksykalne środki stylistyczne 2

3. Składniowe środki stylistyczne 2

4. Spójność tekstu. Struktura i kompozycja tekstu 4

5. Struktura i funkcja tytułów 2

6. Sztuka cytowania (funkcje cytatów, sposoby wprowadzania cytatów do tekstu) 3

- wykład

- prezentacja

- praca z tekstem

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,6,7,8,

Zaliczenie z oceną po semestrze 2.

Forma i warunki Warunki zaliczenia: aktywność na zajęciach, przygotowanie pisemnych prac zaliczeniowych

zaliczenia Ocena końcowa: 10% oceny końcowej - aktywność merytoryczna na zajęciach + 90% oceny końcowej - na

podstawie pisemnych prac zaliczeniowych

Billingham J. (Warszawa 2007): Redagowanie tekstów.

Bańko M. (red.) (Warszawa 2006): Polszczyzna na co dzień.

Markowski A. (Warszawa 2005): Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne.

Bańkowska E, Mikołajczuk A. (red.) (Warszawa 2003): Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów.

Wilkoń A. (Kraków 2002): Spójność istruktura tekstu.

Kurkowska H., Skorupka S. (Warszawa 2001): Stylistyka polska. Zarys.

Kuziak M., Rzepczyński M. (wyd. dowolne): Jak pisać?.

Liczba godzin

Inne 2

Edytorstwo naukowe

09.1VIII04PI01_31

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Dorota Kozaryn - wykłady

Cel przedmiotu / Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z zasadami obowiązującymi w edytorstwie naukowym jako

dyscyplinie naukowej, którym głównym zadaniem jest nadanie tekstowi autora nieżyjącego formy

modułu:

przekazu umożliwiającej i ułatwiającej odbiór czytelniczy.

Wymagania wstępne: Student posiada wiedzę i umiejętności związane z przygotowywaniem tekstu do publikacji. Powinien

zatem osiągną efekty kształcenia związane z przedmiotem: edytorstwo tekstu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student posiada wiedzę dotyczącą ustalenia oraz utrwalenia K_W04 H1P_W02,

tekstu w postaci jak najbliższej intencji autorskiej K_W02

H1P_W03,

2. Student zna i rozumie podstawowe pojęcia dotyczące K_W04 H1P_W02,

edytorstwa naukowego (m.in. tekstologia, emendacja, K_W09

H1P_W03,

Wiedza koniektura, kolacjonowanie, przekaz, atrybucja autorstwa, H1P_W02,

edycja krytyczna, aparat filologiczny).

H1P_W03,

3. Student zna dotychczasowe osiągnięcia polskiego edytorstwa K_W04 H1P_W02,

naukowego. K_W01

H1P_W03,

H1P_W01,

4. Student klasyfikuje typy błędów istniejących w przekazach K_U06 H1P_U03,

tego samego tekstu. K_U03 H1P_U01,

5. Student potrafi dowieść potrzeby modernizacji tekstu K_U06 H1P_U03,

Umiejętności dawnego. K_U17 H1P_U10,

6. Student wyprowadza wnioski dotyczące stanu polskiego K_U07 H1P_U04,

edytorstwa naukowego. K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

grupą i korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego.

Kompetencje społeczne 8. Student samodzielnie i odpowiedzialnie zdobywa informacje K_K10 H1P_K06,

ze źródeł tradycyjnych i elektronicznych.

9. Student docenia wkład edytorstwa naukowego w K_K08 H1P_K05,

kształtowanie kultury narodowej i europejskiej.

1. Pojęcie edytorstwa naukowego (edytorstwo; edytorstwo naukowe a edytorstwo tekstów naukowych; edytorstwo 2

naukowe a tekstologia; rola i zadania edytorstwa naukowego; rozwój edytorstwa naukowego w Polsce)

2. Edycja krytyczna i jej odmiany (pojęcie edycji krytycznej; różne typy wydań; strybucja autorstwa; problemy 4

datowania)

3. Wybór podstawy wydania 2

4. Krytyka tekstu (rodzaje błędów w przekazach, możliwości ich naprawiania; emendacja; koniektura; 4

kolacjonowanie)

5. Transliteracja i transkrypcja tekstu, jego modernizowanie 2

6. Aparat krytyczny (wstęp edytorski; indeksy; wykazy odmian; komentarze; przypisy; aneksy) 4

7. Polskie edytorstwo naukowe na przestrzeni dziejów 10

8. Znaczenie edytorstwa naukowego dla kultury 2

Metody kształcenia wykład,

z sylabusa

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,

Forma i warunki Egzamin pisemny.

Warunki zaliczenia: pozytywna ocena z egzaminu pisemnego.

zaliczenia

Ocena końcowa (ocena koordynatora) = ocena z egzaminu pisemnego.

Górski K. (1975): Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich. Warszawa passim

Loth R. (2006): Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego. Warszawa passim

Starnawski J. (1992): Praca wydawcy naukowego. Wrocław passim

Trzynadlowski J. (wyd. II uzupełnione1988): Autor - dzieło - wydawca. Wrocław passim

red. zbiorowa (1955): Zasady wydawania tekstów staropolskich (do poł. XVIII w. włącznie). Wrocław passim

red. zbiorowa (2005): Polonistyka w przebudowie - literaturoznawstwo - wiedza o języku - wiedza o kulturze - edukacja , t.1. Kraków

434-444

Bravo B. (1979): Krytyka tekstu, w: Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, red. E. Wipszycka. Warszawa t.1

Dunin J. (2005): Wstęp do edytorstwa. Łódź passim

Kluszczyński R.W. (2002): Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów. Kraków passim

Język w prasie polskiej w aspekcie diachronicznym

09.1VIII04PI01_32

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Przekazanie niezbędnej wiedzy dotyczącej zjawisk językowych i stylistycznych oraz cech gatunkowych w

prasie polskiej od XVII do pocz. XX wieku.

Ukazanie przemian w języku prasy polskiej w diachronii.

Cel przedmiotu / Rozwinięcie umiejętności posługiwania się terminami z zakresu stylu publicystycznego oraz

językoznawstwa przydatnymi do opisu, analizy i interpretacji dawnych tekstów prasowych.

modułu:

Poszerzenie i usystematyzowanie wiedzy na temat rozwoju i cech stylu publicystycznego; uzupełnienie

rozważań nad językiem współczesnych tekstów prasowych.

Rozwinięcie umiejętności krytycznego czytania dawnych tekstów publicystycznych z wykorzystaniem

narzędzi językoznawczych.

Znajomość historii języka polskiego (czynniki sprawcze zewnątrz- i wewnątrzjęzykowe rozwoju języka,

zwłaszcza od XVI do końca XIX wieku).

Wymagania wstępne: Wiedza na temat systemu leksykalnego, gramatycznego i składniowego polszczyzny doby średnio- i

nowopolskiej.

Podstawowa wiedza z zakresu gatunków publicystycznych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna główne tendencje rozwojowe w prasie polskiej od XVII do K_W15 H1P_W04,

pocz. XX wieku H1P_W05,

2. Zna zawartość tematyczną, cechy językowe najważniejszych K_W03 H1P_W02,

tytułów prasowych do pocz. XX wieku K_W15

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W05,

Wiedza

3. Identyfikuje historyczne uwarunkowania cech językowo- K_W03 H1P_W02,

stylistycznych w dzisiejszych gatunkach publicystycznych, zna i K_W02

H1P_W03,

rozumie metody ich analizy i interpretacji H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

4. Potrafi wyszukiwać i analizować formy językowe i stylistyczne K_U01 H1P_U01,

charakterystyczne dla danego tekstu prasowego oraz okresu K_U23 H1P_U13 ,

historycznego i udostępniać wyniki swoich badań w postaci

prezentacji K_U03 H1P_U01,

K_U02 H1P_U01,

5. Porządkuje fakty językowe z perspektywy znanych sobie K_U03 H1P_U01,

Umiejętności procesów rozwojowych w stylu publicystycznym , merytorycznie K_U18 H1P_U12,

argumentując

H1P_U13 ,

H1P_U10,

6. Potrafi posługiwać się podstawową terminologią z zakresu K_U02 H1P_U01,

stylu publicystycznego w celu analizy i opisu prasy historycznej

7. Wskazuje podobieństwa i różnice w zakresie historycznych i K_U03 H1P_U01,

współczesnych tekstów prasowych

8. Jest świadomy rozwoju stylu publicystycznego i cechuje go K_K09 H1P_K05,

wrażliwość na typowe i specyficzne właściwości tej odmiany

polszczyzny

9. Docenia znaczenie wiadomości o rozwoju stylu K_K08 H1P_K05,

Kompetencje społeczne publicystycznego dla interpretacji stanu współczesnej prasy

polskiej jako dziedzictwa kulturowego

korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego

11. ma świadomość poziomu swojej wiedzy K_K01 H1P_K01,

1. Rozwój prasy w perspektywie historycznej (XVII-XVIII w.). Przegląd zjawisk (Główne tytuły, zawartość, tematyka, 2

czas i miejsce druku, nakład; prasa ulotna)

2. „Merkuriusz Polski” jako przykład XVII- wiecznej prasy polskiej (zjawiska leksykalne, frazeologia, składnia) 2

3. „Poczta Królewiecka” jako przykład XVIII- wiecznej prasy polskiej (zjawiska leksykalne i frazeologiczne) 2

4. Cechy polszczyzny XIX wieku 2

5. Prasa polska w XIX wieku. Przegląd zjawisk (Główne tytuły, zawartość, tematyka, czas i miejsce druku, nakład) 2

6. „Biedaczek” jako przykład prasy adresowanej do ludu 4

7. „Wiadomości Brukowe” jako przykład prasy adresowanej do wykształconego odbiorcy 2

8. Bolesław Prus jako autor felietonów 2

9. Język publicystyki Henryka Sienkiewicza 2

10. Perswazja w prozie publicystycznej i publicystyce polskiej od XVII do pocz. XX w. 2

11. Język prasy regionalnej XIX wieku 2

12. Nurt tajny w prasie polskiej XIX wieku 2

13. XIX- wieczne gatunki prasowe (wiadomość prasowa, zawiadomienie, obwieszczenie) 2

14. Reklama prasowa w prasie polskiej XIX i pocz. XX weku 2

Metody kształcenia analiza tekstów z dyskusją

praca w grupach

wykład

* prezentacje

1,2,3,4,5,6,7,

ZO Forma i warunki warunki zaliczenia: pozytywne oceny z prezentacji i aktywności merytorycznej na zajęciach zaliczenia ocena końcowa (ocena koordynatora) - średniej arytmetyczna ocen z prezentacji i aktywności

merytorycznej na zajęciach

W.R. Rzepka (Językoznawca 1964, nr 11-12): Z badań nad słownictwem „Merkuriusza Polskiego”,. s. 18-31

F. Pepłowski (Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska Lublin – Polonia, 1988): Zróżnicowanie językowe i stylistyczne w „Poczcie

Królewieckiej” z lat 1718-1720. 73-81

J. Zieniukowa (w: O kształcie języka. Studia i rozprawy. Red. Bogusław Wyderka, Opole 1999): Prasa- czas – słowa (Na

przykładzie prasy polskiej z początku XVIII wieku),. 245-250

J. Zieniukowa (Język Polski, 1984, z. 1-2): Czasopisma polskie z XIX wieku jako źródło do badań historycznojęzykowych,. 155-160

O. Wolińska (Katowice 1987): Język XIX – wiecznych wiadomości prasowych.

M. Białoskórska (Szczecin 1992): Słownictwo prasy polskiej połowy XIX wieku. Zjawiska progresywne i recesywne.

red. J. Łojek (Warszawa 1976): Prasa polska w latach 1661-1864.

F. Pepłowski (Warszawa 1961): Słownictwo i frazeologia polskiej publicystyki okresu oświecenia i romantyzmu.

L. Mariak (Szczecin 2001): Perswazyjność prasy tajnej okresu Powstania Styczniowego na przykładzie leksyki.

T. Kostkiewiczowa (Pamiętnik Literacki 1987, z. 3): Z zagadnień perswazji w prozie publicystycznej polskiego oświecenia. 161-220

I. Bajerowa (Katowice, 1987, 1992, 2000): Polski język ogólny XIX wieku. Stan i ewolucja. T. I Ortografia, fonologia z fonetyką,

morfonologia; T.II Fleksja; T. III Składnia. Synteza.

O. Wolińska (Język Polski, 1984, z. 1-2): Czasopisma polskie z XIX wieku jako źródło do badań historycznojęzykowych. 155-160

Dzieje wydawnictw w Polsce

09.1VIII04PI01_33

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Celem wykładu jest przybliżenie studentom dziejów drukarstwa w Polsce, poczynając od momentu

Cel przedmiotu / pojawienia się pierwszych druków w XV wieku, aż po czasy współczesne. Studenci poznają główne

modułu: ośrodki i najważniejsze oficyny wydawnicze funkcjonujące w Polsce na przestrzeni wieków, działalność

najwybitniejszych osobistości w dziedzinie drukarstwa i ich wpływ na rozwój polskiego edytorstwa itp.

Wiedza: student ma podstawowe wiadomości z zakresu historii Polski (znajomość najważniejszych

wydarzeń, takich jak przyjęcie chrześcijaństwa, rozwój miast polskich i techniki w XVI wieku, reformacja

Wymagania wstępne: itp.), które miały wpływ na rozkwit drukarstwa na ziemiach polskich.

Kompetencje społeczne: student ma świadomość wpływu tekstu drukowanego na kształtowanie

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: historia Polski.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Wiedza dziejów drukarstwa polskiego, zna najwybitniejszych H1P_W04,

przedstawicieli dziedziny oraz najważniejsze oficyny

wydawnicze funkcjonujące w Polsce.

2. Student potrafi wskazać najważniejsze elementy książki K_U01 H1P_U01,

Umiejętności drukowanej (strona tytułowa, kolofon, sygnet drukarski,

K_U18 H1P_U12,

zdobienia itp.).Potrafi odczytać informacje zawarte w

kolofonach i sygnetach drukarskich itp. H1P_U13 ,

3. Student ma świadomość roli tekstu drukowanego w K_K09 H1P_K05,

budowaniu tożsamości narodowej i rozwijaniu więzi

Kompetencje społeczne społecznych.

4. Student docenia znaczącą rolę edytorstwa w kształtowaniu K_K08 H1P_K05,

kultury polskiej.

1. Pismo jako narzędzie komunikacji. Książka rękopiśmienna i ksylograficzna. 2

2. Gutenberg i jego wynalazek. Efemerydy XV w. Początki sztuki typograficznej w Polsce. 4

3. Drukarstwo polskie od renesansu do oświecenia (główne ośrodki wydawnicze; drukarnie mieszczańskie, 6

innowiercze, zakonne; nakłady, ceny książek itp.)

4. Zdobnictwo książek 4

5. Przywileje drukarskie, prawa autorskie, tzw. wydania korsarskie. Cenzura a drukarstwo 4

6. Czasopisma i druki ulotne 2

7. Drukarstwo polskie na obczyźnie 2

8. Postęp techniczny a drukarstwo XIX i XX w. Wydawnictwa specjalne 4

9. „Czarna sztuka“ na Pomorzu Zachodnim. 2

Metody kształcenia - wykład

- prezentacja multimedialna

* egzamin pisemny

1,2,3,4

Egzamin po semestrze 3.

Forma i warunki Warunki zaliczenia: egzamin pisemny

zaliczenia Ocena końcowa: równa ocenie z egzaminu

Bieńkowska B. (Warszawa 2005): Książka na przestrzeni dziejów.

Bieńkowska B. Chamerska H. (Warszawa 1987): Zarys dziejów książki.

Buchwald-Pelcowa P. (Kraków 1997): Cenzura w dawnej Polsce.

Juda M. (Lublin 1992): Przywileje drukarskie w Polsce.

Kocowski B. (Wrocław 1974): Drzeworytowe książki średniowieczne.

Potkowski E. (Warszawa 1984): Książka rękopiśmienna w kulturze Polski średniowiecznej.

Kawecka-Gryczowa A. (Wrocław 1962): Drukarze dawnej Polski od XV do XVIII wieku.

Przywecka-Samecka H. (Wrocław 1993): Dzieje drukarstwa muzycznego w Polsce do końca XVIII w..

Wirtualna Historia Książki: www.wsp.krakow.pl/whk/sokol.html.

Liczba godzin

Praca nad tekstem autorskim

09.1VIII04PI01_34

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Celem przedmiotu jest wykształcenie umiejętności konstruowania i opracowywania tekstu własnego

modułu: (artystycznego i naukowego) oraz tekstu innego autora w kontekście przygotowywania go do druku.

Student posiada wiedzę i umiejętności związane z przygotowywaniem tekstów różnego typu do publikacji.

Wymagania wstępne: Powinien zatem osiągną efekty kształcenia związane z przedmiotami: edytorstwo tekstu, edytorstwo

naukowe, redakcja tekstu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student zna zasady pozwalające uznać literacki tekst K_W04 H1P_W02,

autorski za przygotowany do publikacji. K_W09

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

2. Student zna zasady pozwalające uznać własny tekst za K_W04 H1P_W02,

Wiedza przygotowany do publikacji.

K_W09 H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

3. Student zna zasady pozwalające uznać tekst naukowy za K_W04 H1P_W02,

przygotowany do publikacji. K_W09

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. Student potrafi dostosować środki językowe do określonego K_U03 H1P_U01,

tematu, gatunku i stylu. K_U22 H1P_U12,

K_U20 H1P_U12, H1P_U13

H1P_U01,

Umiejętności

5. Student umie w sposób poprawny skonstruować tezę i K_U17 H1P_U10,

właściwie ją argumentować. K_U18 H1P_U12, H1P_U13

6. Student potrafi wskazać elementy niezbędne do uznania K_U03 H1P_U01,

tekstu za przygotowany do druku.

7. Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy. K_K01 H1P_K01,

8. Student organizuje proces uczenia się, dostrzegając swe K_K07 H1P_K04,

niedostatki, współpracując z grupą i korzystając ze wskazówek

K_K02 H1P_K02,

opiekuna naukowego.

9. Student pracuje samodzielnie i w grupie wykorzystując w K_K02 H1P_K02,

10. Student ma świadomość roli działań edytorskich jako K_K04 H1P_K03,

koniecznych w procesach służących nadawczo-odbiorczemu

uaktywnieniu przekazu jako całości.

1. Zanim tekst powstanie - potrzeba refleksji nad tym 2

2. Cechy dobrego stylu 2

3. Dobór środków leksykalnych (uwarunkowania tematyczne, stylowe i gatunkowe) 4

4. Konstruowanie tezy 2

5. Argumentacja (rodzaje argumentów i ich rodzaje) 4

6. Tekst naukowy przed drukiem 6

7. Tekst artystyczny prozatorski i poetycki - ocena poprawności tekstu przygotowanego do druku 8

8. Potrzeba pracy nad tekstem autorskim - podsumowanie 2

praca z tekstem

Metody kształcenia dyskusja,

analiza dokumentacyjna,

wykład konwersatoryjny,

Metody weryfikacji sylabusa

* sprawdzian

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,

Zaliczenie z oceną

Forma i warunki Warunki zaliczenia: pozytywne oceny ze sprawdzianów pisanych w trakcie semestru i aktywność podczas

zajęć.

zaliczenia

Ocena końcowa (ocena koordynatora): średnia arytmetyczna ocen ze sprawdzianów otrzymywanych w

trakcie semestru, co stanowi ogółem 90% oceny końcowej i ocena aktywności (10%).

Awdiejew A. (1987): Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzeń. Katowice passim

red. Ostaszewska D. (2007): Gatunki mowy i ich ewolucja. T III Gatunek a odmiany funkcjonalne. Katowice passim

Jadacka H. (2005): Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstw, składnia. Warszawa passim

Markowski A. (2005): Kultura Języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. Warszawa passim

Nieckula F. (2001): Język ustny a język pisany, w: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński. Lublin 99-113

red. Staciąg M, Bugajski M. (2009): Norma a komunikacja. Wrocław passim

Puzynina J. (2009): Językoznawca jako interpretator tekstów poetyckich, w: Język pisarzy jako problem lingwistyki, red. T. Korpysz,

A. Kozłowska jako. Warszawa 45-64

Grice P. (1980): Logika i konwersacja, przeł. J. Wajszczuk. 85-99

Kmita J. (1973): Wykłady z logiki i metodologii nauk dla studentów wydziałów humanistycznych. Warszawa passim

Strategie komunikacyjne w prasie polskiej

09.1VIII04PI01_35

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator prof. US Ewa Pajewska

Dostarczenie studentom podstawowej i uporządkowanej wiedzy na temat zjawisk charakterystycznych dla

Cel przedmiotu / polszczyzny publicznej przełomu XX i XXI wieku, strategii komunikacyjnych obserwowalnych w języku

modułu: współczesnej prasy i ich językowych eksponentów oraz wykształcenie umiejętności wskazywania, analizy i

interpretacji tych faktów na materiale tekstów prasowych

Wymagania wstępne: Znajomość podstaw gramatyki opisowej języka polskiego oraz leksykologii i leksykografii polskiej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma podstawową i uporządkowaną wiedzę na temat zjawisk K_W02 H1P_W03,

charakterystycznych dla polszczyzny publicznej przełomu XX i K_W15 H1P_W04,

XXI wieku,

H1P_W05,

H1P_W02,

H1P_W03,

2. ma uporządkowaną wiedzę o specyfice prasy i jej znaczeniu K_W05 H1P_W02,

społeczno-kulturowym K_W15

H1P_W04,

Wiedza H1P_W05,

3. zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji K_W03 H1P_W02,

tekstów prasowych, ich elementów składowych i struktury K_W15

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W05,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. wymienia i charakteryzuje strategie komunikacyjne obecne w K_W09 H1P_W02,

tekstach prasowych oraz ich językowe eksponenty, H1P_W03,

5. posługuje się terminologią lingwistyczną w celu interpretacji K_U02 H1P_U01,

zjawisk językowych obserwowalnych we współczesnej prasie

6. wykorzystuje wiedzę z zakresu językoznawstwa dla K_U03 H1P_U01,

interpretacji i waloryzacji tekstów prasowych

7. wskazuje charakterystyczne dla współczesnej prasy strategie K_U03 H1P_U01,

komunikacyjne obecne w analizowanych tekstach

Umiejętności 8. wskazuje językowe eksponenty strategii komunikacyjnych K_U03 H1P_U01,

obecnych w analizowanych tekstach prasowych i

K_U17 H1P_U10,

funkcjonalizuje ich użycie

9. interpretuje zjawiska językowe obserwowalne w tekstach K_U03 H1P_U01,

współczesnej prasy na tle przeobrażeń i tendencji rozwojowych K_U18 H1P_U12, H1P_U13

współczesnej polszczyzny

H1P_U10,

Kompetencje społeczne 10. ma świadomość roli wiedzy o języku w budowaniu K_K09 H1P_K05,

poprawnych i pięknych tekstów

1. Podstawowe zagadnienia komunikacji językowej 4

2. Prasa i jej wpływ na życie społeczeństwa 2

3. Gatunki prasowe 4

4. Strategie komunikacyjne we współczesnej prasie i ich językowe eksponenty 16

5. Polszczyzna mediów tradycyjnych na tle przeobrażeń języka 4

Metody kształcenia praca z tekstem, dyskusja, praca w grupach

Metody weryfikacji Nr efektu kształcenia z

sylabusa

* egzamin ustny

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,

Forma i warunki E

zaliczenia egzamin ustny (100 proc. oceny końcowej)

Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K., red. (2000): Język w mediach masowych. Warszawa

Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K., red. (2001): Zmiany w publicznych zwyczajach językowych. Warszawa

Duszak A. (1998): Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa. Warszawa

Goban-Klas T. (2005): Media i komunikacja masowa. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Warszawa

Kita M. (1998): Wywiad prasowy. Język- gatunek- interakcja. Katowice

Mosiołek-Kłosińska, Zgółka T. (2003): Język perswazji publicznej. Poznań

Piekot T. (2006): Dyskurs polskich wiadomości prasowych. Kraków

Pajewska E. (2004): Strategie zachowań językowych we współczesnej prasie specjalistycznej polskiej finansjery, [w:] Súčasná

jazyková komunikácia v interdisciplinárnych súvislostiach, red. Vladimir Patráš. Banska Bystrica 350-358.

Wilkoń A. (2001): Spójność i struktura tekstu. Kraków

Żydek-Bednarczuk U. (2005): Wprowadzenie do lingwistycznej analizy tekstu. Kraków

Wojtak M. (2004): Gatunki prasowe. Lublin

Adiustacja tekstu

09.1VIII04PI01_36

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: dr Joanna Rychter - konwersatoria

Cel przedmiotu / Celem zajęć jest kształtowanie umiejętności przygotowania tekstu do druku.

modułu:

Wiedza: student zna polską ortografię i interpunkcję, zna podstawowe problemy stylistycznojęzykowego

ukształtowania tekstu.

Wymagania wstępne: Umiejętności: student umie stosować w praktyce zasady ortografii i interpunkcji.

Kompetencje społeczne: student ma świadomość odpowiedzialności za rzetelne wykonanie prac

redakcyjnych.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: ortografia.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

językoznawstwa pozwalającą poprawnie redagować teksty oraz K_W03 H1P_W02,

analizować i interpretować poprawność językową i stylistyczną

Wiedza już przygotowanych tekstów. H1P_W03,

2. Student ma podstawową wiedzę o zróżnicowaniu K_W09 H1P_W02,

funkcjonalnym, gatunkowym i stylistycznym wypowiedzi H1P_W03,

ukierunkowaną na przygotowanie tekstu do druku.

3. Student potrafi dokonać merytorycznej, K_U01 H1P_U01,

językowostylistycznej oraz techniczno-typograficznej adiustacji K_U07 H1P_U04,

tekstu, potrafi przeprowadzić korektę tekstu z wykorzystaniem

znaków zgodnych z PN-72/P-55036. K_U03 H1P_U01,

4. Student potrafi przygotować tekst do druku z K_U18 H1P_U12,

uwzględnieniem jego aspektu stylistycznego, ortograficznego, H1P_U13 ,

interpunkcyjnego i techniczno-typograficznego.

5. Student ma świadomość roli wiedzy z zakresu K_K01 H1P_K01,

językoznawstwa w prowadzeniu działalności edytorsko-

Kompetencje społeczne wydawniczej; ma też świadomość poziomu swojej wiedzy z

zakresu językoznawstwa pogłębiania.

1. Pojęcie adiustacji i jej rola w procesie wydawniczym 2

2. Adiustacja merytoryczna 4

3. Adiustacja stylistyczna i językowa 4

4. Adiustacja techniczna 8

5. Korekta i jej rodzaje. Znaki korektorskie i ich zastosowanie 12

- praca z tekstem

z sylabusa

Forma i warunki Zaliczenie z oceną po semestrze 5.

Warunki zaliczenia: przygotowanie pisemnych prac zaliczeniowych

zaliczenia

Ocena końcowa: 100% oceny końcowej na podstawie pisemnych prac zaliczeniowych

Malinowska T., Syta L. (Warszawa1981): Redagowanie techniczne książki.

Osuchowska B. (Warszawa 2005): Poradnik autora, tłumacza i redaktora.

Trzaska F. (Warszawa 1987): Podstawy techniki wydawniczej.

Wolański A. (Warszawa 2008): Edycja tekstów. Praktyczny przewodnik: książka, prasa, www.

Bann D. (Warszawa 2007): Poligrafia: praktyczny przewodnik.

Bringhurst R. (Kraków 2007): Elementarz stylu w typografii.

Krupa R., Stanuch S. (Kraków 1994): ABC komputerowo-drukarsko-wydawnicze.

Liczba godzin

Praktyka zawodowa

09.1VIII04PI01_37

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma zajęć: praktyki zawodowe

Wymiar zajęć: 480

Cel przedmiotu / Celem praktyk zawodowych jest zapoznanie studentów z pracą różnych instytucji kultury, nauki, użyteczności

modułu: publicznej itd. mających związek z działalnością edytorsko-wydawniczą

Wymagania wstępne: ogólna wiedza i umiejętności w zakresie literaturoznawstwa i językoznawstwa

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Odniesienie do Odniesienie do efektów dla

efektów dla programu obszaru

1. Zna na poziomie podstawowym zasady funkcjonowania K_W19 H1P_W06,

instytucji prowadzącej działalność edytorsko-wydawniczą, a w K_W16 H1P_W05,

szczególności zna jej strukturę organizacyjną, zasady

komunikacji w sprawach profesjonalnych, cele i zadania

instytucji oraz ścieżki awansu zawodowego

Wiedza 2. Zna podstawowych uczestników i odbiorców działań K_W21 H1P_W08,

instytucji edytorsko-wydawniczej oraz właściwie identyfikuje

ich potrzeby i oczekiwania

3. Zna zasady i metody wykonywania podstawowych zadań K_W20 H1P_W07,

edytorsko-wydawniczych z uwzględnieniem wypracowanych w K_W08 H1P_W02, H1P_W05,

danej instytucji procedur, reguł etyki zawodowej, dobrych

praktyk oraz ze świadomością wagi problematyki równościowej H1P_W07,

4. Identyfikuje i analizuje podstawowe zadania instytucji K_U18 H1P_U12, H1P_U13 ,

edytorsko-wydawniczej oraz dobiera stosowne do ich realizacji

formy wypowiedzi, metody i narzędzia

5. Samodzielnie planuje i realizuje pod kontrolą opiekuna K_U06 H1P_U03,

prowadzącego praktyk zawodowych powierzone mu zadania i K_U07 H1P_U04,

projekty o charakterze edytorsko-wydawniczym

6. Wykonując powierzone zadania o charakterze edytorsko- K_U01 H1P_U01,

wydawniczym potrafi wyszukać i właściwie spożytkować

stosowne informacje, zwłaszcza dotyczące kultury, literatury

lub języka

7. Stosuje w praktyce edytorsko-wydawniczej odpowiednio K_U08 H1P_U05,

dobrane do potrzeb różnych grup odbiorców metody opisu i K_U16 H1P_U09,

promowania tekstów kultury, zwłaszcza tekstów literatury

pięknej

8. Dobiera stosowne metody i narzędzia do wykonywania zadań K_U09 H1P_U01, H1P_U02,

o charakterze edytorsko-wydawniczym, uwzględniając przy ich K_U15

H1P_U05, H1P_U07,

Umiejętności wykonywaniu wypracowane przez instytucję procedury, dobre

H1P_U09,

praktyki oraz strategie równościowe K_U13

H1P_U07,

H1P_U12, H1P_U13 ,

9. Wspólnie z opiekunem prowadzącym praktyk zawodowych K_U11 H1P_U06,

krytycznie analizuje wykonywane przez siebie prace o

charakterze edytorsko-wydawniczym

10. Kreatywnie wykorzystuje wiedzę i umiejętności z zakresu K_U16 H1P_U09,

literaturoznawstwa i językoznawstwa dla realizowania typowych K_U03 H1P_U01,

zadań edytorsko-wydawniczych

11. Komunikuje się z uczestnikami i odbiorcami działań K_U19 H1P_U11,

instytucji edytorsko-wydawniczej, wykorzystując różne formy K_U23 H1P_U13 ,

wypowiedzi oraz różne kanały i techniki komunikacyjne

K_U22 H1P_U12,

K_U20 H1P_U12, H1P_U13 ,

12. Pod nadzorem opiekuna prowadzącego praktyki zawodowe K_K02 H1P_K02,

kreatywnie współdziała w grupie w różnych powierzonych mu K_K11 H1P_K02, H1P_K04,

rolach, kierując się zasadami etyki zawodowej i strategii

równościowych

13. Pod kierunkiem opiekuna prowadzącego praktyk K_K01 H1P_K01,

zawodowych planuje, realizuje i krytycznie analizuje własną K_K07 H1P_K04,

aktywność o charakterze edytorsko-wydawniczym

K_K06 H1P_K04,

14. Ma świadomość, że odpowiedzialne i rzetelne wykonywanie K_K08 H1P_K05,

zadań o charakterze edytorsko-wydawniczym służy pomnażaniu K_K10 H1P_K06,

i zachowaniu dziedzictwa kulturowego

15. Korzystając ze wskazówek opiekuna prowadzącego praktyk K_K03 H1P_K02,

zawodowych i pod jego nadzorem, komunikuje się w zakresie

spraw profesjonalnych z pracownikami i interesariuszami

instytucji edytorsko-wydawniczej

1. Poznanie specyfiki wybranej instytucji w perspektywie pełnionych przez nią zadań społecznych i kulturowych oraz 105

jako instytucji pracy.

2. Uczestnictwo w różnych formach aktywności i relacji w ramach zadań pracowników wybranej instytucji. 135

3. Współdziałanie z opiekunem praktyk w zakresie realizowania poszczególnych zadań w zakresie aktywności 135

edytorsko-wydawniczej.

4. Analiza i interpretacja doświadczeń zdobywanych w trakcie praktyki zawodowej. 105

dyskusja,

Metody kształcenia praca z różnymi materiałami,

obserwacja

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,5,6,7,8,9,10,11,14,15,

* opinie w dzienniku praktyk 1,2,3,4,12,13,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Zaliczenie na podstawie opinii w dzienniku praktyk

zostanie podana w pierwszym dniu praktyki.

Liczba godzin

Inne 60

Warsztaty dziennikarskie

09.1VIII04PI01_38

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

Profil kształcenia: Specjalność:

komunikacja medialna i public

pierwszego stopnia, stacjonarne

praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Rafał Sidorowicz

dr Rafał Sidorowicz - konwersatoria

Cel przedmiotu / Wprowadzenie studentów w zagadnienia związane z komunikacją medialną. Zapoznanie z formami

modułu: wypowiedzi, gatunkami, stylami funkcjonującymi w jej obrębie.

Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości o języku i komunikacji medialnej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Ma uporządkowaną wiedzę o komunikacji językowej i K_W15 H1P_W04,

terminologii ją opisującej. H1P_W05,

2. Ma wiedzę na temat zróżnicowania gatunkowego i K_W09 H1P_W02,

Wiedza stylistycznego tekstów i metod ich analizy. H1P_W03,

3. Zna zasady tworzenia tekstów dziennikarskich z perspektywy K_W09 H1P_W02,

specyficznych potrzeb różnych mediów i ich odbiorców z H1P_W03,

uwzględnieniem stosowanych w nich dobrych praktyk i zasad

etyki zawodowej dziennikarza.

4. Potrafi pisać i redagować różne formy wypowiedzi K_U22 H1P_U12,

dziennikarskich, zdobywając z różnych źródeł informacje i

Umiejętności poddając je ocenie krytycznej oraz posługując się merytoryczną

argumentacją.

5. Ma umiejętności w zakresie pisania kreatywnego. K_U21 H1P_U12,

H1P_U13 ,

6. Ma świadomość poziomu swojej wiedzy, poszerza ją, w sposób K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne odpowiedzialny korzystając z różnych źródeł.

7. Docenia rolę języka w komunikowaniu i kształtowaniu K_K09 H1P_K05,

społeczeństwa.

1. Pojęcie obiektywizmu – definicja i jego składniki. 2

2. Literatura a prasa. Pojęcie rodzaju i gatunku. 2

3. Charakterystyka gatunków informacyjnych. 2

4. Najkrótsze gatunki informacyjne – wzmianka, notatka, zapowiedź. 2

5. Wiadomość prasowa – charakterystyka wstępna. 2

6. Cechy szczególne wiadomości prasowej. 2

7. Sylwetka prasowa. 2

8. Gatunki publicystyczne – charakterystyka ogólna. 2

9. Typologia reportażu. 2

10. Cechy szczególne reportażu – ćwiczenia redakcyjne. 2

11. Język i styl felietonu. 2

12. Recenzja prasowa – charakterystyka i typologia. 2

13. Wywiad jako gatunek pograniczny. 2

14. Ćwiczenia w tworzeniu artykułów prasowych. 4

Metody kształcenia Analiza tekstów z dyskusją

Opracowanie projektu

z sylabusa

* projekt

1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki Przygotowanie gazety (projekt)

zaliczenia

Bauer Z., Chudziński E. (2004): Dziennikarstwo i świat mediów..

Fras J. (1999): Dziennikarski warsztat językowy..

Furman W., Wolny-Zmorzyński K. (1999): Poetyka i pragmatyka gatunków dziennikarskich..

Pisarek W. (2002): Nowa retoryka dziennikarska..

Wojtak M. (2004): Gatunki prasowe..

Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W. (2006): Gatunki dziennikarskie, Teoria. Praktyka. Język..

Lisowska-Magdziarz M. (2006): Analiza tekstu w dyskursie medialnym..

Liczba godzin

Inne 5

Język wypowiedzi publicznych

09.1VIII04PI01_39

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

pierwszego stopnia, stacjonarne praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: dr hab. Agnieszka Szczaus

W ramach zajęć studenci zapoznają się z wewnętrznym zróżnicowaniem polszczyzny, wynikającym z

różnorodności typów kontaktów językowych (odmiana oficjalna i nieoficjalna języka). Celem

Cel przedmiotu / konwersatorium jest przybliżenie studentom językowostylistycznych cech wypowiedzi publicznych.

Studenci przyswoją sobie różnorodne środki językowe (leksykalne, morfologiczne, składniowe,

modułu:

stylistyczne) wykorzystywane w oficjalnych teksach mówionych i pisanych oraz zapoznają się ze

zróżnicowaniem gatunkowym wypowiedzi publicznych. Studenci opanują umiejętność krytycznej analizy

tekstów oficjalnych.

Wiedza: student zna podstawową terminologię językoznawczą.

Umiejętności: student umie stosować w praktyce podstawowe zasady poprawności stylistycznojęzykowej.

Kompetencje społeczne: student interesuje się współczesnym życiem publicznym (politycznym,

Wymagania wstępne: kulturalnym), śledzi medialne wystąpienia najważniejszych osób publicznych.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: gramatyka opisowa języka polskiego; kultura

języka.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

językoznawstwa i komunikacji językowej, w tym komunikacji K_W09 H1P_W02,

medialnej, w różnych jej odmianach, typach i formach

ukierunkowaną na wykorzystanie w działalności medialnej i K_W15

H1P_W03,

publicznej. H1P_W04,

Wiedza H1P_W05,

2. Student ma podstawową i uporządkowaną wiedzę na temat K_W09 H1P_W02,

zróżnicowania funkcjonalnego, gatunkowego i stylistycznego K_W15

H1P_W03,

tekstów i zna jego determinanty komunikacyjne. H1P_W04,

H1P_W05,

3. Student potrafi krytycznie i odpowiedzialnie wyszukiwać K_U01 H1P_U01,

informacje oraz na ich podstawie pisać i redagować różne K_U21 H1P_U12,

teksty użytkowe, mające charakter oficjalny. Student umie w

praktyce zastosować zasady grzeczności językowej. K_U20

H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

Umiejętności

H1P_U12,

H1P_U13 ,

4. Student potrafi wskazać, scharakteryzować, K_U02 H1P_U01,

sfunkcjonalizować i stosować w praktyce środki językowe K_U18 H1P_U12,

przydatne w różnych typach komunikacji publicznej.

H1P_U13 ,

H1P_U10,

H1P_U01,

5. Student ma świadomość roli wiedzy językoznawczej w K_K09 H1P_K05,

Kompetencje społeczne działalności publicznej. Student ma świadomość wpływu

mediów na współczesną polszczyznę.

1. Wewnętrzne zróżnicowanie polszczyzny: oficjalna i nieoficjalna odmiana języka 2

2. Etykieta językowa i jej wyznaczniki. Grzecznościowe zwroty adresatywne 4

3. Ekspresywność języka. Wyrazy obraźliwe 2

4. Językowostylistyczna charakterystyka oficjalnych tekstów pisanych 12

5. Językowostylistyczna charakterystyka oficjalnych tekstów mówionych 10

-praca z tekstem

Metody kształcenia - prezentacja

- dyskusja

- prezentacja multimedialna

1,2,3,4,5,

Zaliczenie z oceną po semestrze 4.

Forma i warunki Warunki zaliczenia: przygotowanie pisemnych prac zaliczeniowych

zaliczenia Ocena końcowa: 10% oceny końcowej - merytoryczna aktywność na zajęciach + 90% oceny końcowej na

podstawie pisemnych prac zaliczeniowych

Cianciara J. , Uścinowska B. (Wrocław 1999): Komunikacja społeczna. Komunikowanie się z mediami w praktyce.

Habrajska G. (red.) (Łódź 2001): Język w komunikacji, t. I.

Marcjanik M. (Warszawa 2007): Grzeczność w komunikacji językowej.

Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K. (red.) (Warszawa 2001): Zmiany w publicznych zwyczajach językowych.

Kita M. (Katowice 2004): Medialna moda na dialog. w: Dialog a nowe media, pod red. M. Kity, J. Grzeni 171-18

Kochsn M. (Kraków 2005): Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach.

Wolańska E. (red.) (Warszawa 2007): Polszczyzna publiczna początku XXI wieku.

Inne 2

Prezentacje i wystąpienia publiczne

09.1VIII04PI01_40

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: dr Rafał Sidorowicz - konwersatoria

Cel przedmiotu / Celem konwersatorium jest wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności niezbędne do poprawnego

modułu: skonstruowania i wygłoszenia wystąpienia publicznego.

Wymagania wstępne: Studenci powinni posiadać ogólną wiedzę dotyczącą funkcjonowania współczesnego języka polskiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student zna zasady konstruowania wystąpień publicznych. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza 2. Student zna model kompetentnego przemawiania. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

3. Student zna podstawowe pojęcia, terminy retoryki. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

4. Student potrafi, wyszukując potrzebne informacje w różnych K_U23 H1P_U13 ,

źródłach, poprawnie skonstruować wypowiedź publiczną z

uwzględnieniem różnorodnych technik argumentacyjnych.

Umiejętności 5. Student potrafi poprawnie zaprezentować wystąpienie. K_U23 H1P_U13 ,

6. Student umie samodzielnie pozyskiwać informacje z różnych K_U23 H1P_U13 ,

źródeł.

Kompetencje społeczne grupą i korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego.

1. Wystąpienie publiczne jako rodzaj działalności komunikacyjnej 2

2. Wystąpienie informacyjne a perswazyjne – różnice wpływające na zasady konstruowania wystąpienia 2

3. Podstawowe zasady retorycznej organizacji wystąpienia (inventio, dispositio, elocutio) oraz jego wygłoszenia 10

publicznego (memoria, actio)

4. Figury myśli i słów 4

5. Przemowa – ćwiczenia w tworzeniu i wygłaszaniu tekstów własnych 12

Metody kształcenia analiza tekstów z dyskusją,

opracowanie projektu.

z sylabusa

* egzamin ustny

1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki Egzamin

zaliczenia Ocena końcowa na podstawie egzaminu w formie wystąpienia publicznego omawianego przez grupę.

Korolko M. (1990): Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa

Lewandowska-Terasiuk E. (b.r.w.): Sztuka wystąpień publicznych, czyli jak zostać dobrym mówcą,. Warszawa

Morreale S.P., B.H. Spitzberg, J. K.Barge (2007): Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności, tłum. P. Izdebski, A.

Jaworska, D. Kobylińska,. Warszawa

Barłowska M., Budzyńska-Daca A., Wilczek P. (2008): Retoryka,. Warszawa

Barłowska M., Budzyńska-Daca A., Załęska M. (2010): Ćwiczenia z retoryki,. Warszawa

Rzędowska A, Rzędowski J. (2009): Mówca doskonały. Gliwice

Rusinek M., Załazińska A.: (2005): Retoryka podręczna,. Kraków

Komunikacja społeczna i medialna

09.1VIII04PI01_42

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Celem przedmiotu jest zdobycie przez studentów podstawowej wiedzy z zakresu procesu komunikowania

modułu: na różnych poziomach.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student zna pojęcie komunikacji, jej poziomy, formy, typy i K_W02 H1P_W03,

sposoby porozumiewania się oraz zna terminologię ja opisującą. K_W15 H1P_W04,

H1P_W05,

H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza

2. Student wskazuje określone modele komunikacji. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

3. Student zna podstawowe etapy rozwoju badań K_W09 H1P_W02,

komunikologicznych. K_W15

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W05,

4. Student potrafi różnicować 4 typy systemów komunikowania. K_U03 H1P_U01,

K_U02 H1P_U01,

Umiejętności 5. Student potrafi w sposób poprawny wykorzystać terminologię K_U02 H1P_U01,

właściwą dla komunikologii.

6. Student potrafi porozumiewać się stosownie do sytuacji K_U03 H1P_U01,

komunikacyjnej. K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

7. Student, świadomy poziomu swojej wiedzy, organizuje proces K_K01 H1P_K01,

uczenia się, współpracując z grupą i korzystając ze wskazówek K_K02 H1P_K02,

opiekuna naukowego.

8. Student samodzielnie zdobywa informacje ze źródeł K_K10 H1P_K06,

Kompetencje społeczne tradycyjnych i elektronicznych, odpowiedzialnie i krytycznie z

K_K02 H1P_K02,

nich korzystając.

K_K01 H1P_K01,

9. Student docenia rolę komunikacji w rozwijaniu więzi K_K09 H1P_K05,

społecznych na poziomie lokalnym, krajowym i globalnym.

1. Pojęcie komunikowania, jego poziomy, formy, typy, sposoby porozumiewania się 2

2. Nauka o komunikacji 2

3. Modele komunikacji 4

4. Znaczenie kompetentnego słuchania w procesie komunikowania 2

5. Werbalne i niewerbalne formy komunikowania 4

6. Komuniowanie informacyjne i perswazyjne 2

7. Systemy komunikowania społecznego (organizacyjny, publiczny, polityczny, masowy) 8

8. Komunikowanie medialne 6

Metody kształcenia wykład,

z sylabusa

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

Forma i warunki Egzamin pisemny.

Warunki zaliczenia: uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu pisemnego.

zaliczenia

Ocena końcowa (ocena koordynatora) = ocena z egzaminu pisemnego.

Awdiejew A., Habrajska G. (2010): Dopełnienie sensu, w: O mediach i komunikacji, red. E. Pleszkun-Olejniczakowa i in.. Łódź 9-21

Barańska A. i in. (2010): Nauka o komunikowaniu - argumenty w komunikacji społecznej, w: O mediach i komunikacji, red. E. Pleszkun-

Olejniczakowa i in.. Łódź 37-57

Dobek-Ostrowska B. (2004): Podstawy komunikowania społecznego. Wrocław passim

Dobrzyńska T. (2009): Metafora w dyskursie politycznym.

Goban-Klas T. (2004): Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Wrocław passim

Kaczmarek B.L.J. (2003): Rodzaje kodów komunikacycjnych, w: Komunikowanie się we współczesnym świecie, red. B.L.J.

Kaczmarek, K. Markiewicz. Lublin 11-25

Kampka A. (2010): Rząd rządzi językiem - retoryka demokratycznej władzy, w: Styl - dyskurs - media, red. B. Bogołębska, M. Worsowicz.

Łódź 123-132

Laskowska E. (2010): Style dyskursu publicznego, w: Styl - dyskurs - media, red. B. Bogołębska, M. Worsowicz. Łódź 179-186

Lichański J.Z. (2010): Retoryka a/ i media: próba określenia pól wspólnych, w: Styl - dyskurs - media, red. B. Bogołębska, M.

Worsowicz. Łódź 383-395

Morreale S.P., Spitzberg B.H., Barge J.K. (2007): Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności, tłum. P. Izdebski, A.

Jaworska, D. Kobylińska. Warszawa passim

Mukoid E. (2010): Sytuacja komunikacyjna polskiej filii zagranicznego koncernu, w: Sytuacja komunikacyjna i jej parametry. I monografia

z cyklu Sytuacje - komunikacja - konteksty, red. G. Sawicka. Bydoszcz 113-121

Tomczak M. (2010): Oralność - piśmienność - (audio)wizualność - i co dalej? Rozważania na temat relacji między mediami i

komunikacją, w: Styl - dyskurs - media, red. B. Bogołębska, M. Worsowicz. Łódź 407-417

Trzcińska W., Wiciak I. (2011): Skuteczne komunikowanie w administracji publicznej. Szczytno passim

Habrajska G. (2010): Sytuacja komunikacyjna w interakcji, w: Sytuacja komunikacyjna i jej parametry. I monografia z cyklu Sytuacje -

komunikacja - konteksty, red. G. Sawicka. Bydgoszcz 24-37

Makarewicz R. (2010): Co i jak można badać w komunikacji interpersonalnej w szkole? Przegląd wybranych koncepcji, w: Aspekty

komunikacji w ksztłceniu polonistycznym, red. J. Krawczyk, R. Makarewicz. Olsztyn 11-19

Pleszczyński J. (2010): Dwa atomy komunikacji. Kilka uwag wstępnych, w: Rozmowy o komunikacji 4. Metodologia i praktyka

komunikacji społecznej. Łask 17-35

Redakcja tekstów użytkowych

09.1VIII04PI01_43

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 30

Koordynator prof. US Ewa Pajewska

Cel przedmiotu / Umiejętności analizy i redagowania tekstów użytkowych (np. sprawozdania, listu otwartego, odezwy itp.).

modułu:

Wiedza i umiejętności w zakresie stylistyki użytkowej na poziomie szkoły średniej.

Wymagania wstępne: Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu:

analiza i interpretacja dzieła literackiego

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresy stylistyki użytkowej K_W02 H1P_W03,

Wiedza K_W03 H1P_W02,

H1P_W03,

2. Rozpoznaje, posługując sie stosownymi pojęciami i K_U03 H1P_U01,

terminologią językoznawczą, gatunki użytkowe i merytorycznie K_U05 H1P_U02,

uzasadnia swój wybór

K_U17 H1P_U10,

3. Samodzielnie redaguje poprawne gatunkowo i stylistycznie teksty użytkowe K_U03 H1P_U01,

K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

Kompetencje społeczne 4. Jest wrażliwy na poprawność tekstów użytkowych K_K09 H1P_K05,

5. Dąży do poprawności redagowanych przez siebie tekstów

1. Słowniki i inne kompendia językowe w pracach redakcyjnych 4

2. Struktura i kompozycja tekstu, spójność tekstu 8

3. Gatunkowe i stylistyczne wyznaczniki tekstów użytkowych, takich jak: list urzędowy, list otwarty; instrukcja, 16

laudacja, notatka, odezwa, ogłoszenie, opinia, protokół, sprawozdanie, zapytanie, życzenia. Analiza i redakcja tekstu

4. Sprawdzian 2

Metody kształcenia Ćwiczenia praktyczne, wykład konwersatoryjny, dyskusja, praca z tekstem.

z sylabusa

Metody weryfikacji * sprawdzian 1,2,

1,2,3,4,5,

* praca pisemna/esej/recenzja 2,3,4,5,

Forma i warunki ZO zaliczenia ocena końcowa jest średnią ocen za aktywność, przygotowanie tekstu użytkowego i sprawdzian

Kuziak M., Rzepczyński S. (wyd. dowolne): Jak pisać?.

Cianciara J. , Uścinowska B. (1999): Komunikacja społeczna. Komunikowanie się z mediami w praktyce.

Korolko M. (1998): Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny.

Zaśko-Zielińska M., Majewska-Tworek A., Piekot T. (2008): Sztuka pisania. Przewodnik po tekstach użytkowych.

Marcjanik M. (2007): Grzeczność w komunikacji językowej.

Wojtak M. (2004): Gatunki prasowe.

Kurzowa Z. , Śliwiński W. (red.) (1994): Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie opracowanej (oficjalnej).

Bańkowska E., Mikołajczuk A. (red.) (2003): Stylistyka praktyczna.

Liczba godzin

Internet w społeczeństwie informacyjnym

09.1VIII04PI01_45

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Ukazanie specyfiki Internetu jako medium funkcjonującego na różnych poziomach komunikacji

modułu: społecznej.

Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości o języku i komunikacji.

Podstawowe kompetencje techniczne (znajomość Internetu).

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna terminologię używaną do opisu zjawisk językowych i K_W02 H1P_W03,

pozajęzykowych w mediach elektronicznych.

Wiedza 2. Zna metody analizowania materiałów pozyskanych z K_W03 H1P_W02,

Internetu.

H1P_W03,

3. Ma wiedzę o komunikowaniu elektronicznym. K_W15 H1P_W04,

H1P_W05,

4. Potrafi posługiwać się podstawową terminologią medialną. K_U02 H1P_U01,

Umiejętności 5. Potrafi analizować i interpretować zjawiska społeczne K_U01 H1P_U01,

charakterystyczne dla Internetu oraz krytycznie uzasadniać

swoje opinie i przygotowywać na ten temat referaty i

prezentacje.

Kompetencje społeczne elektronicznych.

7. Docenia rolę komunikowania elektronicznego w

K_K09 H1P_K05,

kształtowaniu społeczeństwa.

1. Internet jako nowe medium komunikacyjne. Możliwości, ograniczenia, perspektywy badawcze. 2

2. Charakterystyka internetowych kanałów przekazu i typologia komunikacji interpersonalnej. 2

3. Internet i tożsamość. „Ja” w sieci, anonimowość i kreacja tożsamości. 2

4. Globalna wioska. Charakterystyka społeczeństwa informacyjnego. 2

5. Grupy społeczne w cyberprzestrzeni. Dynamika i interakcje wspólnot wirtualnych. 2

6. Obraz relacji i wartości społecznych w sieci. 2

7. Postawy i zachowania. Strategie komunikacyjne. 2

8. Teoria hipertekstu. Wyznaczniki tekstu w Internecie. 2

9. Cechy e-języka jako nowej materii komunikacyjnej. 2

10. Etyka słowa i etyka zachowania w wirtualnej przestrzeni. 2

11. Edukacja w erze społeczeństwa informacyjnego. 2

12. Cyberkultura i „kultura klipu”. 2

13. Analiza internetowych wypowiedzi i działań na wybranych przykładach. 4

14. Społeczne konsekwencje rozwoju medium. Szanse i zagrożenia. 2

Metody kształcenia Analiza tekstów z dyskusją.

Praca w grupach.

z sylabusa

* prezentacje

1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki ZO

Warunki zaliczenia - pozytywna ocena prezentacji, aktywność merytoryczna na zajęciach.

zaliczenia

Ocena - średnia arytmetyczna: prezentacja 30% + aktywność merytoryczna 70%

Batorski D., Marody M., Nowak A. (red.) (2006): Społeczna przestrzeń internetu..

. Filiciak M., Ptaszek G. (red.) (2009): Komunikowanie (się) w mediach elektronicznych..

Grzenia J. (2006): Komunikacja językowa w Internecie..

Krzysztofek K., Podgórski M., Grabowska M., Hupa A., Juza M. (2006): Wielka sieć. E-seje z socjologii Internetu..

Naruszewicz-Duchlińska A., Rutkowski M. (red.) (2006): Nowe zjawiska w języku, tekście i komunikacji..

Ulicka D. (red.) (2009): Tekst w sieci, t.1.

Pisarek W. (red.) (2006): Słownik terminologii multimedialnej..

Liczba godzin

Inne 10

Kultura żywego słowa

09.1VIII04PI01_47

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma studiów:

praktyczny

relations,

Wymiar zajęć: 15

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z zasadami poprawnego i sprawnego posługiwania się

współczesną polszczyzną oraz kształcenie umiejętności poprawnego i sprawnego posługiwania się

Cel przedmiotu / językiem polskim w mowie.

Rozwijanie umiejętności autoprezentacji, ze szczególnym uwzględnieniem zasad savoir-vivre' u

modułu:

językowego.

Rozwinięcie umiejętności komunikacji i pracy w grupie z okazywaniem szacunku wobec innych

uczestników zajęć; wzmacnianie samoświadomości.

Wymagania wstępne: Student powinien posiadać podstawową wiedzę z zakresu gramatyki opisowej współczesnego języka

polskiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna i rozumie podstawowe terminy językoznawcze związane z K_W02 H1P_W03,

poprawnym tworzeniem tekstów mówionych

2. Zna i opisuje problematyczne zjawiska językowe w różnych K_W03 H1P_W02,

Wiedza typach wypowiedzi

K_W09 H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

3. Zna zasady poprawnego posługiwania się językiem w mowie K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

4. Przygotowuje wypowiedź ustną na dowolnie zadany temat, K_U03 H1P_U01,

poprawną pod względem językowym i stylistycznym, z K_U23 H1P_U13 ,

zastosowaniem poznanych na zajęciach zasad kultury żywego

słowa K_U20 H1P_U12,

Umiejętności

H1P_U13 ,

5. Analizuje i ocenia dowolną wypowiedź pod względem K_U03 H1P_U01,

poprawności fonetycznej K_U17 H1P_U10,

6. Jest świadomy znaczenia języka w życiu społecznym jednostki K_K09 H1P_K05,

7. Świadomie zapobiega wprowadzaniu błędów we wszystkich K_K08 H1P_K05,

typach wypowiedzi

1. Wprowadzenie do problematyki kultury żywego słowa 1

2. Technika artykulacji samogłoskowych i spółgłoskowych 2

3. Współczesne tendencje akcentuacyjne w języku polskim a norma wymawianiowa 2

4. Pauzowanie i frazowanie wypowiedzi mówionej 1

5. Ćwiczenia artykulacyjne i dykcyjne 4

6. Fizyczne aspekty komunikacji werbalnej. Konfrontacja języka pisanego z językiem mówionym 1

7. Elementy autoprezentacji 1

8. Realizacja głosowa wybranych tekstów 2

9. Warunki prawidłowej emisji głosu 1

Metody kształcenia prezentacja multimedialna

analiza wypowiedzi z dyskusją

* prezentacja 1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki warunki zaliczenia: pozytywne oceny z prezentacji wypowiedzi ustnej i aktywności merytorycznej na zajęciach

zaliczenia

ocena końcowa (ocena koordynatora): średnia ocen z prezentacji i aktywności merytorycznej na zajęciach

J. Kram (Warszawa 1995): Zarys kultury żywego słowa, wyd. 3.

W. Sawrycki (Toruń 1985): Kultura żywego słowa.

B. Tarasiewicz (Kraków 2006): Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do nauki emisji głosu.

B. Wierzchowska (Warszawa 1965): Wymowa polska.

L. Madelski, M. Witaszek-Samborska (Poznań 1997): Zapis fonetyczny. Zbiór ćwiczeń, wyd. 3..

F. Nieckula (Lublin 2001): Język ustny a język pisany, w: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński,. s. 99-113

R. Przybylska (Kraków 2003): Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyższych.

B. Dunaj (Język Polski LXXXIII, z. 2, 2003): Zagadnienia poprawności językowej. 1. Wymowa samogłosek nosowych.

B. Dunaj (Język Polski LXXXIV, z. 3, 2004): Zagadnienia poprawności językowej. 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii, oi, ói, ui, yi,.

Gatunki krytycznoliterackie

09.1VIII04PI01_51

Nazwa kierunku:

Filologia polska

pierwszego stopnia, stacjonarne praktyczny Krytycznoliteracka,

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Wiedza na temat najważniejszych form gatunkowych krytyki literackiej.

Wiedza na temat wybitnych tekstów z historii krytyki literackiej.

modułu:

Umiejętność pisania tekstów krytycznoliterackich należących do różnych gatunków.

Wiedza z zakresu poetyki.

Wymagania wstępne: Wiedza z zakresu analizy i interpretacji dzieła literackiego.

Wiedza na temat współczesnego życia literackiego.

Przedmioty powiązane: poetyka, analiza i interpretacja dzieła literackiego, życie literackie po roku 1989.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Ma wiedzę z zakresu teorii (szczególnie genologii) i praktyki K_W14 H1P_W02,

krytyki literackiej, zna jej pojęcia i terminy. K_W02

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W01,

H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

2. Ma wiedzę o współczesnych formach komunikacji społeczno- K_W17 H1P_W01,

medialnej.

K_W18 H1P_W02,

H1P_W03,

K_W15 H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W05,

H1P_W08,

3. Potrafi rozpoznawać i samodzielnie pisać różnego rodzaju K_U22 H1P_U12,

teksty krytycznoliterackie. K_U21 H1P_U12,

4. Posiada kompetencje pozwalające właściwie oceniać teksty K_U12 H1P_U06,

literackie i krytycznoliterackie. K_K11 H1P_K02,

H1P_K04,

5. Potrafi we własnej praktyce pisarskiej wykorzystywać wiedzę K_K05 H1P_K03,

na temat działania współczesnych instytucji medialno-

Kompetencje społeczne wydawniczych.

6. Zna reguły pozwalające sprawnie włączać się we współczesną K_K10 H1P_K06,

komunikację krytycznoliteracką w jej różnych obiegach.

1. Główne gatunki krytycznoliterackie 12

2. Gatunki pograniczne: nauka o literaturze 9

3. Gatunki pograniczne: dziennikarstwo 9

z sylabusa

* egzamin pisemny 1,2,3,4,5,6,

Forma i warunki E

zaliczenia ocena końcowa jest w 100% oceną z egzaminu

Gazda G., Tyniecka-Makowska S., red. (2006): Słownik rodzajów i gatunków literackich. UNIVERSITAS Kraków

Brodzka A., red. (1992): Słownik literatury polskiej XX wieku. Zakład Nar. Ossolińskich Wrocław-Warszawa-Kraków

Sławiński J., red. (1998): Słownik terminów literackich. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław-Warszawa-Kraków

Bolecki W., Opacki I., red. (2000): Genologia dzisiaj. Wyd. IBL Warszawa

Ulicka D., red. (1997): Poetyka (Genologia. Interpretacje), t. 3. Wyd. Naukowe UW Warszawa

Miodońska-Brookes E., Kulawik A., Tatara M., wybór, oprac, wstęp (1983): Genologia polska. Wybór tekstów. PWN Warszawa

Sendyka R. (2006): Nowoczesny esej. Studium historycznej świadomości gatunku. UNIVERSITAS Kraków

Nycz R., red. (1997): Postmodernizm. Antologia przekładów. Wyd. Baran i Suszczyński Kraków

Skórczewski D. (2002): Spory o krytykę literacką w Dwudziestoleciu międzywojennym. UNIVERSITAS Kraków

Sławiński J., red. (1974): Badania nad krytyką literacką. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław

Głowiński M., Dybciak K., red. (1984): Badania nad krytyką literacką, seria 2. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław

Wyka M., red. i wstęp (2004): Kartografowie dziwnych podróży. Wypisy z polskiej krytyki literackiej XX wieku. UNIVERSITAS Kraków

Kozicka D., wybór, wstęp, oprac. (2010): Chamuły, gnidy, przemilczacze... Antologia dwudziestowiecznego pamfletu polskiego.

UNIVERSITAS Kraków

Markiewicz H. (2000): Dopowiedzenia. Rozprawy i szkice z wiedzy o literaturze. WL Kraków

Wolny- Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W. (2006): Gatunki dziennikarskie teoria - praktyka – język. Wydawnictwa

Akademickie i Profesjonalne. Grupa Kapitałowa WSiP Warszawa

Sarnowska-Temeriusz E., Kostkiewiczowa T. (1990): Krytyka literacka w Polsce w XVI i XVII wieku oraz w epoce oświecenia. Zakład Nar.

im. Ossolińskich Wrocław

Michałowska T. (2007): Średniowieczna teoria literatury w Polsce. Rekonesans. Wyd. Naukowe UWr Wrocław

Michałowska T. (1986, z. 1): Rodzaje czy rodzaj? Problemy taksonomii literackiej. Pamiętnik Literacki

Życie literackie po 1989 roku

09.1VIII04PI01_52

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

dr hab. Tatiana Czerska

dr hab. Ewa Tierling-Śledź

Analiza zjawisk literackich w perspektywie obiegów współczesnego życia literackiego.

Cel przedmiotu / Analiza i opis utworów literackich z uwzględnieniem ich znaczenia dla życia literackiego po roku 1989.

modułu: Zapoznanie z najnowszymi dyskusjami krytycznoliterackimi i problemami związanymi z dynamiką

współczesnej kultury literackiej.

Student/ka powinien/powinna posiadać umiejętność analizy dzieł literatury oraz innych tekstów kultury.

Powinien/powinna również posiadać umiejętność opisu współczesnych zjawisk i procesów literackich w

Wymagania wstępne: komunikacji społecznej w najważniejszych kontekstach społeczno-kulturowych.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: wiedza o kulturze,

technologia informacyjna, historia i teoria literatury.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Opisuje dynamikę współczesnego życia literackiego w Polsce. K_W18 H1P_W03,

H1P_W04,

2. Definiuje najważniejsze dla życia literackiego oraz K_W12 H1P_W02,

społecznego po 1989 roku zjawiska literackie i okołoliterackie. H1P_W03,

Wiedza H1P_W04,

3. Charakteryzuje główne tematy i problemy poruszane w K_W17 H1P_W01,

najnowszych krytycznoliterackich dyskusjach, polemikach i H1P_W02,

sporach dotyczących znaczenia i roli literatury w polskiej sferze H1P_W03,

społeczno-kulturalnej.

4. Potrafi na poziomie podstawowym opisywać i interpretować K_U10 H1P_U05,

literaturę w powiązaniu z kwestiami życia literackiego

(szczególnie instytucji organizujących i dynamizujących życie

literackie) po 1989 r. w Polsce, przygotowując na ten temat

Umiejętności prace pisemne i wystąpienia ustne

5. Potrafi posługiwać się podstawową krytycznoliteracką K_U02 H1P_U01,

terminologią dotyczącą współczesnej kultury literackiej.

6. Potrafi waloryzować zjawiska literackie pod kątem ich K_U04 H1P_U02,

społecznego oddziaływania.

7. Samodzielnie i odpowiedzialnie uczestniczy we współczesnym K_K10 H1P_K06,

życiu literackim i kulturalnym regionu oraz kraju,

wykorzystując wiedzę i funkcjonowaniu współczesnego życia

literackiego.

8. Ma świadomość znaczenia działalności instytucji K_K09 H1P_K05,

kulturalno‑literackich dla życia społecznego regionu i kraju.

9. Przygotowując projekt, współdziała i pracuje z grupą. K_K01 H1P_K01,

1. Najważniejsze dyskusje literackie po 1989 r. – wokół przełomu, wokół kanonu, wokół roli literatury w życiu 6

społecznym.

2. Główne obiegi współczesnego życia literackiego. 2

3. Literatura w mediach, literatura i popkultura. 4

4. Instytucje kulturalno-literackie w Polsce po roku 1989. 2

5. Literatura postemigracyjna. 4

6. Style i strategie odbioru literatury po 1989 r. 2

7. Najnowsze dyskursy krytycznoliterackie. 4

8. Bieżące wydarzenia literacko-kulturalne. 6

Metody kształcenia analiza tekstów z dyskusją, prezentacje, wykład konwersatoryjny

z sylabusa

Metody weryfikacji * praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

* projekt 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

Forma i warunki przygotowanie projektu grupowego i jego prezentacja

przygotowanie pracy pisemnej: recenzji

zaliczenia

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen z pracy pisemnej i projektu

Czapliński P. (1997): Ślady przełomu. O prozie polskiej 1976-1996. WL Kraków

Czapliński P., Śliwiński P. (1999): Literatura polska 1976-1998. Przewodnik po prozie i poezji. WL Kraków

Iwasiów I., Czerska T. (red.) (2005): Kanon i obrzeża. Universitas Kraków

Iwasiów I., Galant A. (red.) (2008): Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009: idee, ideologie, metodologie. Wyd. Naukowe US Szczecin

Nowacki D., Uniłowski K. (red.) (2010): Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009, t. 1,cz.1 i 2. Życie literackie po roku 1989. Wyd.

Naukowe UŚ Katowice

Czapliński P. (2002): Ruchome marginesy. Szkice o literaturze lat 90-tych. WL Kraków

Gawliński S., Siwor D. (red.) (2011): Dwie dekady nowej (?) literatury 1989-2009. Wyd. Naukowe UJ Kraków

Hopfinger M. (2009): Literatura i media po 1989 roku. Oficyna Naukowa Warszawa

Płuciennik J. (2010): Literatura, głupcze! Laboratoria nowoczesnej kultury literackiej. Universitas Kraków

Klejnocki J., Sosnowski J. (1996): Chwilowe zawieszenie broni. O twórczości tzw. pokolenia „bruLionu” /1986-1996/. Sic! Warszawa

Cieślak T., Pietrych K. (red.) (2009): Nowa poezja polska: twórcy - tematy - motywy. Księgarnia Akademicka Kraków

Liczba godzin

Literatura i nowe technologie

09.1VIII04PI01_53

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Prowadzący zajęcia: dr Paweł Wolski - wykłady

dr Paweł Wolski - konwersatoria

Znajomość form literackich, których zasadą funkcjonowania są nowe technologie, świadomość ich

odrębności od literatury tradycyjnej oraz, z drugiej strony, z związków z tradycją literacką.

Cel przedmiotu / Umiejętność interpretacji literackich tekstów korzystających z nowych technologii, umiejętność

modułu: wykorzystania do ich analizy i interpretacji zarówno tradycyjnych narzędzi poetologicznych, jak i

narzędzi właściwych jedynie literaturze cyfrowej

Świadomość specyfiki form literatury cyfrowej oraz jej relacji z literaturą tradycyjną.

Student powinien posiadać umiejętność opisu, analizy i interpretacji dzieła literackiego oraz rozumienia

zjawisk i procesów literackich i kulturowych. Powinien także poprawnie posługiwać się językiem

specjalistycznym literaturoznawstwa, samodzielnie gromadzić i przetwarzać informacje oraz posiadać

podstawową umiejętność poruszania się w środowisku cyfrowym, w tym w Internecie za pomocą

Wymagania wstępne: podstawowych urządzeń (komputera, tabletu, telewizora, telefonu lub innego szeroko wykorzystywanego

urządzenia).

analiza i interpretacja dzieła literackiego, teoria literatury; poetyka; historia literatury polskiej;

literatura powszechna; elementy historii filozofii i wiedzy o kulturze; język obcy.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

różnych tekstów elektronicznych/internetowych. K_W15

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W05,

2. ma podstawową wiedzę z zakresu analizy i interpretacji K_W03 H1P_W02,

internetowego dzieła literackiego oraz jego poetyki, K_W14

H1P_W03,

Wiedza ukierunkowaną na zastosowania praktyczne w wybranych H1P_W02,

sferach działalności edukacyjnej, bibliologicznej, wydawniczej,

medialnej, twórczej lub krytycznoliterackiej. H1P_W03,

3. ma podstawową wiedzę o specyfice mediów tradycyjnych i K_W15 H1P_W04,

elektronicznych oraz ich znaczeniu społeczno-kulturowym, H1P_W05,

ukierunkowaną na zastosowania praktyczne w wybranych

sferach działalności edukacyjnej, bibliologicznej, wydawniczej,

medialnej, twórczej lub krytycznoliterackiej.

4. potrafi rozpoznawać, nazywać i redagować różne rodzaje K_U05 H1P_U02,

tekstów literackich, użytkowych, naukowych, popularnych i K_U18 H1P_U12,

popularno-naukowych oraz dokonać ich analizy i interpretacji

na potrzeby własnej praktyki zawodowej w wybranych sferach K_U02

H1P_U13 ,

Umiejętności działalności edukacyjnej, bibliologicznej, wydawniczej,

H1P_U01,

medialnej, twórczej lub krytycznoliterackiej.

5. umie waloryzować internetową/cyfrową twórczość literacką i K_U12 H1P_U06,

krytyczną.

6. samodzielnie i odpowiedzialnie zdobywa informacje ze źródeł K_K01 H1P_K01,

tradycyjnych i elektronicznych. K_K10 H1P_K06,

7. organizuje proces uczenia się, współpracując z grupą i K_K02 H1P_K02,

8. ma świadomość znaczenia mediów elektronicznych dla K_K08 H1P_K05,

zachowania dziedzictwa przeszłości oraz znaczenia literatury

elektronicznej dla współczesnego postrzegania twórczości

literackiej.

1. Podstawowe pojęcia z zakresu literatury cybernetycznej. 3

2. Kultura wspólnotowa jako kontekst funkcjonowania literatury cybernetycznej. 2

3. Literatura cybernetyczna wobec tradycji: prefiguracje, próby rewolucji i kontynuacje. 2

4. Hipertekst, powieść hipertekstowa. 2

5. Kategoria nadawcy i odbiorcy literatury cybernetycznej. 2

6. Literatura w Sieci: próba klasyfikacji genologicznej. 2

7. NetArt 2.0: przekształcenia literatury i sztuki w Sieci. 2

1. Czym są nowe media? Dyskusja. 2

2. Facebook jako medium twórcze. 2

3. Homer, James Joyce, Michel Joyce: literatura cybernetyczna a powieść tradycyjna. 2

4. Popołudnie, pewna historia a Jeśli zimową nocą podróżny: hipertekstowość w literaturze 2

5. Dyskusja: prawa autorskie w Sieci. 2

6. Analiza i interpretacja wybranej formy NetArt. 5

wykład analiza tekstów z dyskusją

1,2,3,4,5,6,7,8,

ZO po sem. 4 i 5

praca pisemna (100%)

Zasady wyliczenia oceny z przedmiotu:

5.0 bardzo dobry (bdb)

wybitne osiągnięcia; wyniki z dopuszczeniem jedynie drugorzędnych błędów

4.5 dobry plus (db+);

powyżej średniego standardu; z pewnymi błędami

Forma i warunki 4.0 dobry (db)

zaliczenia generalnie solidna praca z zauważalnymi błędami;

3.5 dostateczny plus (dst+)

zadowalający, ale ze znaczącymi brakami

3.0 dostateczny (dst);

praca spełnia minimalne kryteria;

2.0 niedostateczny (ndst)

praca nie spełnia minimalnych kryteriów; punkty będzie można przyznać, gdy student powtórzy

całość materiału

Calvino I. (1979): Jeśli zimową nocą podróżny. Tłum. A. Wasilewska.. PIW: Warszawa 6-89

Joyce J. (1981): Ulisses.. PIW: Warszawa 5-78

Joyce M. (2011): popołudnie, pewna historia (dowolne wydanie).. Korporacja Ha!art on-line

Ostrowicki M. red. (2005): Estetyka wirtualności.. Universitas: Kraków 519

Maj A., Derda-Nowakowski M., red. (2009): Kody McLuhana. Topografia nowych mediów.. Wyd.Naukowe ExMachina: Katowice 302

Godzic W., red. (2010): Media audiowizualne. Podręcznik akademicki.. Wyd.Akademickie i Profesjonalne: Warszawa 424

Wójtowicz E. (2008): Net art.. Rabid: Kraków 7-241

Ulicka D.; Gumkowska A. red. (2009): Tekst (w) sieci. Tomy 1-2.. Wyd.Akademickie i Profesjonalne: Warszawa 315

Baudrillard J. (2005): Symulakry i symulacja. Przeł. S. Królak.. Sic!: Warszawa 5-56

Deleuze G., Guattari F., (1988, nr 1-3): Kłącze. Przeł. B. Banasiak, w: „Colloquia Communia”. 221-237

Godzic W. (1999): Humanista w cyberprzestrzeni.. Rabid: Kraków 163

Liczba godzin

Inne 5

Warsztaty krytycznoliterackie

09.1VIII04PI01_54

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 75

Prowadzący zajęcia: prof. dr hab. Inga Iwasiów - konwersatoria

dr Arleta Galant - konwersatoria

Cel przedmiotu / Rozwijanie umiejętności pisania tekstów krytycznoliterackich, aktywizacja studentów do uczestnictwa w

modułu: kulturze i jej współtworzenia.

Znajomość podstaw reguł gatunkowych współczesnej literatury polskiej, świadome używanie języka

Wymagania wstępne: polskiego, wiedza z zakresu historii literatury i poetyki właściwa dla Ii roku studiów na kierunku filologia

polska orientacja we współczesnych kanałach komunikacji w dziedzinie kultury.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna i rozumie zasady interpretacji literatury i sztuki K_W03 H1P_W02, H1P_W03,

współczesnej.

2. Zna podstawową terminologię krytycznoliteracką i gatunki K_W02 H1P_W03,

krytycznoliterackie; zna zasady ich analizy i interpretacji K_W14 H1P_W02, H1P_W03,

K_W03 H1P_W02, H1P_W03,

Wiedza 3. Zna twórczość współczesnych krytyków. K_W17 H1P_W01, H1P_W02,

H1P_W03,

4. Zna profile czasopism i mediów elektronicznych zajmujących K_W15 H1P_W04, H1P_W05,

się kulturą i sztuką. K_W21 H1P_W08,

5. Zna konteksty problemowe współczesnej sztuki i jej K_W05 H1P_W02, H1P_W04,

znaczenie społeczne. K_W12 H1P_W02, H1P_W03,

H1P_W04,

6. Potrafi samodzielnie zbadać recepcję literatury i krytyki, K_U04 H1P_U02,

napisać tekst krytycznoliteracki i dostosować go potrzeb K_U12 H1P_U06,

własnej praktyki zawodowej, wykorzystując poglądy innych

autorów we własnej argumentacji K_U07 H1P_U04,

K_U06 H1P_U03,

K_U05 H1P_U02,

K_U17 H1P_U10,

Umiejętności

7. Potrafi zaplanować i zorganizować spotkanie kulturalne (np. K_U17 H1P_U10,

wieczór autorski) oraz wziąć udział w dyskusji o sztuce K_U19 H1P_U11,

współczesnej.

K_U18 H1P_U12, H1P_U13 ,

8. Potrafi prawidłowo zredagować własny i cudzy tekst K_U21 H1P_U12, H1P_U13 ,

krytyczny. K_U22 H1P_U12,

9. Potrafi współpracować z grupą; dyskutować i stosować K_K02 H1P_K02,

wskazówki dotyczące rezultatów własnej pracy wskazane w K_K06 H1P_K04,

przebiegu dyskusji.

Kompetencje społeczne 10. Aktywnie odnosi się do problematyki społecznej, K_K07 H1P_K04,

tożsamościowej, genderowej zawartej w dziełach literackich

K_K11 H1P_K02, H1P_K04,

oraz uwzględnia zagadnienia równościowe w planowaniu i

organizowaniu własnych zadań zawodowych

11. Rozumie znaczenie aktywności kulturalnej dla samorozwoju K_K01 H1P_K01,

i podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

1. Tekst krytycznoliteracki - wprowadzenie 5

2. Podstawy pisania tekstów krytycznoliterackich 5

3. Analiza tekstów krytycznoliterackich 5

4. Pisanie tekstów z ich analizą i oceną 60

analiza tekstów z dyskusją

Metody kształcenia praca w grupach

zajęcia warsztatowe

elementy wykładu

sylabusa

Metody weryfikacji * kolokwium 1,2,3,4,5,7,8,

1,2,3,4,5,7,8,9,10,11,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,7,8,9,10,11,

* projekt 7,9,

ZO po sem. 3, 4 i 5

Forma i warunki Ocena końcowa to średnia ocen z pracy pisemnej (esej, recenzja, artykuł publicystyczny na temat wybrany

zaliczenia w toku obowiązkowych konsultacji indywidualnych), kolokwium, projektu grupowego (dotyczącego

organizacji spotkania kulturalnego) i aktywności podczas zajęć.

Nowacki D. (1999): Zawód: czytelnik.. Znak Kraków

Czapliński P. (2001): Wzniosłe tęsknoty.. WL Kraków

Iwasiów I. (2002): Rewindykacje. Kobieta czytająca dzisiaj.. Universitas Kraków

Dunin Kinga (2004): Czytając Polskę.. W.A.B. Warszawa

Eco U. (2010): Apokaliptycy i dostosowani, przeł. P. Salwa.. W.A.B. Warszawa

Uniłowski K., Nowacki D. (2003): Była sobie krytyka.. Wyd. Naukowe Uś Katowice

Liczba godzin

Czasopiśmiennictwo współczesne

09.1VIII04PI01_55

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 15

Prowadzący zajęcia: dr hab. Tatiana Czerska - konwersatoria

Cel przedmiotu / Celem zajęć jest zdobycie przez studentów wiedzy na temat polskiego czasopiśmiennictwa współczesnego

modułu: (od roku 1945, ale z położeniem akcentu na przemiany rynku czasopiśmienniczego po 1989 roku).

Student zna historię czasopiśmiennictwa przed 1945 rokiem w zakresie szkoły średniej. Posiada

Wymagania wstępne: umiejętność rozumienia zjawisk i procesów literackich i kulturowych. Powinien poprawnie posługiwać się

językiem specjalistycznym literaturoznawstwa oraz samodzielnie gromadzić i przetwarzać informacje.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma podstawową wiedze o zakresie, miejscu i znaczeniu K_W01 H1P_W01,

filologii polskiej w systemie kultury narodowej oraz posiada

uporządkowaną podstawową wiedzę o systemie kultury i jej

obiegach społecznych

2. ma uporządkowaną wiedzę o kryteriach periodyzacji K_W11 H1P_W01,

Wiedza literatury polskiej H1P_W02,

H1P_W03,

3. ma podstawową wiedzę o specyfice czasopiśmiennictwa K_W16 H1P_W05,

wśród mediów tradycyjnych i elektronicznych oraz o znaczeniu

społeczno-kulturowym prasy

4. zna typologię prasy oraz rozwój poszczególnych K_W16 H1P_W05,

odmian prasy przede wszystkim po 1989 roku

5. potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i K_U01 H1P_U01,

użytkować informacje, szczególnie dotyczące kultury, K_U03 H1P_U01,

czasopiśmiennictwa, pochodzące z mediów tradycyjnych i

elektronicznych

6. umie merytorycznie argumentować, wykorzystując poglądy K_U17 H1P_U10,

innych autorów i uwzględniając strategie równościowe, oraz K_U09 H1P_U01,

formułować na tej podstawie wnioski

Umiejętności H1P_U02,

H1P_U05,

H1P_U07,

7. potrafi przygotować wystąpienia ustne oraz prezentacje K_U23 H1P_U13 ,

multimedialne w języku polskim, dotyczące zagadnień kultury K_U02 H1P_U01,

(rozwoju czasopiśmiennictwa po 1945 r.), z wykorzystaniem

podstawowych ujęć teoretycznych i informacji pochodzących z K_U18 H1P_U12, H1P_U13

mediów tradycyjnych i elektronicznych

8. ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę K_K01 H1P_K01,

uczenia się, rozwoju osobistego i uczestnictwa w kulturze przez

K_K09 H1P_K05,

całe życie

K_K07 H1P_K04,

K_K06 H1P_K04,

9. wykazuje kreatywność w pracy nad prezentacjami, umie K_K02 H1P_K02,

współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role

i kierując się wskazówkami opiekuna naukowego

10. ma świadomość roli wiedzy o kulturze w budowaniu K_K08 H1P_K05,

tożsamości narodowej i rozwijaniu więzi społecznych na

poziomie lokalnym, krajowym i globalnym, oraz czuje się

odpowiedzialny za zachowanie dziedzictwa kulturowego

swojego regionu i kraju

1. Typologia prasy; prasa na rynku mediów w latach 1945-1989 2

2. Prasa ogólnopolska i regionalna, ze szczególnym uwzględnieniem prasy kulturalnej do 1989 r. 2

3. Transformacja rynku prasy po 1989 roku (gazety ogólnopolskie po 1989 r.) 2

4. Czasopisma literackie i artystyczne po 1989 roku 2

5. Czasopisma wysokonakładowe po 1989 roku 2

6. Prasa katolicka na rynku mediów po 1989 roku 2

7. Gazety regionalne i prasa lokalna, prasa opinii po 1989 r., prasa dla dzieci i młodzieży (wybór) 2

8. Zaliczenie 1

Metody kształcenia referaty, prezentacje multimedialne, praca w grupach, dyskusja

sylabusa

Metody weryfikacji * prezentacje 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,

* sprawdzian

1,2,3,4,5,7,

Forma i warunki ZO

Ocena końcowa to średnia ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie semestru za określone działania i

zaliczenia

prace studenta: prezentacje, referaty, dyskusje (50%) i sprawdzian (50%)

red. Pisarek W. (2006): Słownik terminologii medialnej. Universitas Kraków

red. Chudziński E. (2007): Słownik wiedzy o mediach. Wydawnictwo Szkolne PWN Warszawa

Dziki S. (1986, z. 1): Prasa lokalna w Polsce po roku 1945 (problemy terminologiczne - główne etapy rozwojowe - współczesne tendencje

wydawnicze). Kwartalnik Historii Prasy Polskiej 99-118

red. Bauer Z., Chudziński E. (1991): Dziennikarstwo i jego konteksty. Wyd. Naukowe WSP Kraków

Gmyz C. (1998, nr 12): Gość w Niedzielę,. Więź 94-103

Mielcarek T. (2007): Monopol, pluralizm, koncentracja : środki komunikowania masowego w Polsce w latach 1989-2006.

Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne Warszawa

red. Wolny-Zmorzyński K. (2010): Radio i gazety: transformacja polskich mediów po 1989 roku. Wyd. Adam Marszałek Toruń

Szaruga L. (1999): Co czytamy? : prasa kulturalna 1945-1995. Wyd. Naukowe UMCS Lublin

red. Hejman A. (1997): Poradnik dla wydawców i dziennikarzy prasy lokalnej, T.1. Instytut na rzecz Demokracji w Europie

Wschodniej Warszawa

Filas R. (2007, nr 1/2): Polskie czasopisma w XXI wieku – rozwój czy kryzys. Zeszyty Prasoznawcze 11-50

Jarowiecki J. (T.12 (2000)): Czasopisma katolickie dla dzieci i młodzieży w okresie transformacji ustrojowej. Studia

Bibliologiczne 157-171

Sonczyk W. (2005, nr 4): Zmiany na rynku i ewolucja formuły wydawniczej prasy codziennej w Polsce 1990-2004. Studia

medioznawcze 11-25

Stefaniak J. (1996, nr 1/2): Prasa katolicka w systemie prasowym Polski Ludowej 1945-1953. Zeszyty Prasoznawcze 140-153

Literatura i publicystyka

09.1VIII04PI01_56

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma zajęć: ćwiczenia konwersatoria

Prowadzący zajęcia: prof. dr hab. Inga Iwasiów

Umiejętność analizy literatury w kontekstach społecznych, publicystycznych. Znajomość znaczeń i

Cel przedmiotu / funkcji publicystyki kulturalnej oraz literackiej w polskiej przestrzeni publicznej. Przygotowanie do

modułu: aktywnego i świadomego uczestnictwa w życiu literackim, kulturalnym i społecznym. Umiejętność opisu

zjawisk literackich w perspektywie humanistycznych idei społecznego zaangażowania.

Student/ka powinien/powinna posiadać umiejętność analizy i interpretacji tekstów kultury oraz

Wymagania wstępne: rozumienia najważniejszych zjawisk literackich i kulturowych, jak również głównych idei obecnych w

ramach historii literatury polskiej. Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: poetyka,

wiedza o kulturze, historia filozofii, historia i teoria literatury, analiza i interpretacji dzieła literackiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna najważniejsze dla historii literatury polskiej związki K_W02 H1P_W03,

twórczości literackiej i publicystycznej, a także poetykę i K_W18

H1P_W03,

pragmatykę najważniejszych gatunków publicystycznych oraz

pojęcia, które je opisują. K_W17

H1P_W04,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza H1P_W02,

H1P_W03,

2. Zna społeczne koncepcje literaturoznawcze dotyczące K_W05 H1P_W02,

interpretacji i analizy zjawisk kulturowych XX wieku. K_W08

H1P_W04,

H1P_W02,

H1P_W05,

H1P_W07,

3. Potrafi opisywać literaturę i publicystykę w perspektywie K_U08 H1P_U05,

głównych społecznych oraz politycznych koncepcji K_U09

H1P_U01,

literaturoznawczych.

H1P_U02,

H1P_U05,

H1P_U07,

Umiejętności 4. Potrafi posługiwać się podstawową specjalistyczną K_U02 H1P_U01,

terminologią krytycznoliteracką, historycznoliteracką i

teoretycznoliteracką w kontekstach publicystycznych.

5. Potrafi na poziomie podstawowym analizować utwory K_U12 H1P_U06,

literackie oraz krytycznoliterackie z uwzględnieniem K_U05

H1P_U02,

problematyki relacji pomiędzy literaturą a publicystyką.

6. Świadomie i w sposób zaangażowany uczestniczy w życiu K_K08 H1P_K05,

literackim, kulturalnym i społecznym regionu i kraju. K_K09

H1P_K05,

7. Ma świadomość własnej wiedzy i odpowiedzialnie uczestniczy K_K10 H1P_K06,

w społeczno-publicystycznych strategiach odbioru i promocji

literatury.

1. Społeczne teorie literatury – historia i współczesność. 6

2. Literatura i idee zaangażowania. 3

3. Estetyka i polityka. 3

4. Pisarz jako publicysta/pisarka jako publicystka 3

5. Literatura we współczesnych debatach społecznych 3

6. Polska szkoła eseju. 3

7. Historia literatury a historia reportażu 3

8. Literatura i felietonistyka. 3

9. Literatura, krytyka literacka i wywiad. 3

praca z tekstem

prezentacja

dyskusja

Forma i warunki ZO

zaliczenia Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen z prac pisemnych.

D. Nowacki (2003): Była sobie krytyka… Wybór tekstów z lat dziewięćdziesiątych i pierwszych. Wyd. Naukowe Uś Katowice

K. Uniłowski (2008, nr 2): Krytyk na uniwersytecie, w: Pogranicza. Szczecin

S. Kukurowski (2005): Nie tylko socrealizm: o tzw. literaturze propagandowej, tendencyjnej i zaangażowanej. Dolnośląskie

Wyd.Edukacyjne Wrocław

M. Kwiek (1999): Wokół zaangażowania. Od wspólnoty do tekstu i dalej: Sartre, Barthes, Blanchot, Foucault, w: Dylematy

tożsamości. Wokół autowizerunku filozofa w powojennej myśli francuskiej,. Wyd.Naukowe UAM Poznań

E. Ziętek-Maciejczyk, P.Cieliczko red. (1999): Literatura zaangażowana. Wyd. IBL Warszawa

A. Galant, Iwasiów I., red. (2008): Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009. Wyd. Naukowe US Szczecin

P. Mościcki, red. (2007): Maurice Blanchot – literatura ekstremalna. Wyd.Krytyki Politycznej Warszawa

A. Preis-Smith (2004): Kultura, tekst, ideologa. Dyskursy współczesnej amerykanistyki. Universitas Kraków

Polski dyskurs krytyczny XX wieku

09.1VIII04PI01_57

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: prof. dr hab. Inga Iwasiów - wykłady

dr Arleta Galant - wykłady

Cel przedmiotu / Zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami dwudziestowiecznej krytyki literackiej. Zaznajomienie

modułu: studentów z podstawowymi metodami opisu tekstów krytycznoliterackich.

Wymagania wstępne: Student/ka powinien/powinna posiadać podstawową umiejętność analizy i interpretacji dzieła

literackiego

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna podstawowe terminy, tematy, problemy i nazwiska K_W02 H1P_W03,

dwudziestowiecznej krytyki literackiej. K_W07 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W04,

K_W17 H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza 2. Zna główne orientacje w dwudziestowiecznej krytyce K_W17 H1P_W01,

literackiej.

K_W18 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

3. Zna podstawowe sposoby opisu, analizy i interpretacji tekstu K_W03 H1P_W02,

krytycznego, zarówno dawnego, jak i współczesnego. K_W18

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W01,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. Potrafi opisywać i interpretować dwudziestowieczną krytykę K_U18 H1P_U12,

w powiązaniu z dyskursem literackim. K_U10

H1P_U13 ,

H1P_U05,

H1P_U02,

Umiejętności 5. Potrafi posługiwać się terminologią metakrytyczną w analizie K_U02 H1P_U01,

różnych praktyk piśmienniczych.

6. Potrafi problematyzować zjawiska literackie z punktu K_U12 H1P_U06,

widzenia ich społecznego oddziaływania i przygotować na ten

K_U22 H1P_U12,

temat prace pisemną.

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

7. Samodzielnie i odpowiedzialnie uczestniczy we współczesnym K_K05 H1P_K03,

życiu literackim i kulturalnym regionu oraz kraju,

K_K10 H1P_K06,

wykorzystując wiedzę i funkcjonowaniu współczesnego życia

literackiego.

8. Ma świadomość znaczenia krytyki dla upowszechniania K_K09 H1P_K05,

literatury.

9. Wie, jakie znaczenie mają spory o literaturę dla K_K06 H1P_K04,

ogólnopolskiego i regionalnego życia literackiego.

1. 1. Literaturoznawcze koncepcje dyskursu 2

2. 2. Teorie opisu krytyki literackiej 4

3. 3. Krytyka wobec literatury 2

4. 4. Krytyka a literaturoznawstwo 2

5. 5. Pisarz jako krytyk – krytyk jako pisarz 4

6. 6. Dwudziestowieczne kampanie krytyczne 4

7. 7. Polemiki krytyczne w XX wieku 2

8. 8. Dwudziestowieczne orientacje w polskiej krytyce literackiej 2

9. 9. Wielcy krytycy polscy w XX wieku (Stanisław Brzozowski, Karol Irzykowski, Kazimierz Wyka, Artur Sandauer, 8

Jan Błoński)

1,2,3,4,5,6,7,8,9,

Forma i warunki E

esej (50 proc. oceny końcowej),

zaliczenia

egzamin ustny (50 proc. oceny końcowej)

M. Wyka (2004.): “Kartografowie dziwnych podróży, Wypisy z polskiej krytyki literackiej XX wieku..

D. Heck (2003.): Kosmopolityzm i sarmatyzm. Antologia powojennego eseju polskiego..

D. Kozicka (2010): Antologia pamfletu.

J. Sławiński (1974): Badania nad krytyką literacką..

M. Głowiński (1984): Badania nad krytyką literacką. S. II..

K. Dybciak (1981): Personalistyczna krytyka literacka. Teoria i opis nurtu z lat 30..

W. Głowala (1985): Młodopolska wyobraźnia meta krytyczna.

M. Głowiński (1997): Ekspresja i empatia. Studia o młodopolskiej krytyce literackiej..

G. BorkowskA (2000): Krytyka feministyczna. Siostra teorii i historii literatury..

D. Kozicka (2007): Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku. Między rynkiem a uniwersytetem.

R. Nycz (1997): Język modernizmu. Prolegomena historycznoliterackie.

A. Zawadzki (2001): Nowoczesna eseistyka filozoficzna w piśmiennictwie polskim pierwszej połowy XX wieku..

H. Markiewicz (2011): Czytanie Irzykowskiego.

D. Heck, (1996): Spór czy lament? Wokół problemów aksjologicznych w eseistyce polskiej (1957-1986)..

M. Urbanowski (1997): Nacjonalistyczna krytyka literacka. Próba rekonstrukcji i opisu nurtu w Drugiej Rzeczpospolitej..

M. Zawodniak (1998): Literatura w stanie oskarżenia: rola krytyki literackiej w życiu literackim socrealizmu..

M. Krakowiak (2001): Katastrofizm – personalizm – realizm. O krytyce literackiej Kazimierza Wyki w latach 1932-1948..

D. Skórczewski (2002): Spory o krytykę literacką w dwudziestoleciu międzywojennym.

E. Prokop-Janiec (2004): Literatura i nacjonalizm. Twórczość krytyczna Zygmunta Wasilewskiego..

J. Zięba (2006): Stefana Napierskiego nowoczesna krytyka literacka wobec dyskursów krytycznych w Dwudziestoleciu

międzywojennym..

Rynek książki

09.1VIII04PI01_58

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 15

dr hab. Agata Zawiszewska - wykłady

Prowadzący zajęcia: dr hab. Tatiana Czerska - wykłady

dr Arleta Galant - wykłady

Umiejętność opisu literatury w perspektywie humanistycznych refleksji związanych z rynkiem książki.

Umiejętność analizy i interpretacji sposobów istnienia literatury w przestrzeni medialnej i społecznej

Cel przedmiotu / (zarówno lokalnej, jak i ogólnopolskiej).

modułu: Ukazanie przemian na rynku książki związanych z działalnością wydawnictw, agencji literackich oraz

ośrodków promujących literaturę.

Znajomość aktualnych mechanizmów promocji czytelnictwa.

Student/ka powinien/powinna posiadać umiejętność analiz dzieł literatury i kultury oraz rozumienia

zjawisk i procesów literackich w komunikacji społecznej. Powinien/powinna również mieć rozeznanie we

Wymagania wstępne: współczesnych zjawiskach kulturowych ze szczególnym uwzględnieniem faktów literackich oraz specyfiki

dyskursu krytycznoliterackiego i literaturoznawczego w polskiej sferze publicznej.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: wiedza o kulturze, technologia informacyjna,

życie literackie po 1989 roku, ochrona własności intelektualnej i prawa autorskie.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Opisuje współczesne strategie propagowania czytelnictwa i K_W01 H1P_W01,

literatury w ramach komunikacji społecznej w Polsce. K_W16 H1P_W05,

K_W15 H1P_W04,

H1P_W05,

H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza

2. Wyjaśnia najważniejsze krytycznoliterackie i K_W16 H1P_W05,

literaturoznawcze koncepcje dotyczące aktualnych zjawisk na K_W19 H1P_W06,

rynku książki.

3. Zna i opisuje zasady organizacji i funkcjonowania instytucji o K_W20 H1P_W07,

charakterze edukacyjnym, kulturalnym oraz informacyjno- K_W23 H1P_W10,

promocyjnym związanym z wydawnictwem i dystrybucją

książek. K_W22 H1P_W09,

terminologią do opisu aktualnych zdarzeń literackich. K_U12 H1P_U06,

K_U09 H1P_U01,

K_U03 H1P_U02,

H1P_U05,

H1P_U07,

H1P_U01,

Umiejętności 5. Na poziomie podstawowym wartościuje współczesne zjawiska K_U13 H1P_U07,

literackie z uwzględnieniem humanistycznych analiz rynku K_U16 H1P_U09,

książki.

K_U15 H1P_U09,

6. Analizuje i interpretuje zjawiska literackie w perspektywie K_U16 H1P_U09,

głównych mechanizmów związanych z polskim rynkiem książki

K_U23 H1P_U13 ,

na potrzeby własnej praktyki zawodowej.

K_U18 H1P_U12, H1P_U13

7. Ma świadomość własnej wiedzy o literaturze jako znaczącej K_K01 H1P_K01,

części społecznego porozumienia. K_K05 H1P_K03,

8. Samodzielnie i odpowiedzialnie korzysta z tradycyjnych i K_K08 H1P_K05,

elektronicznych źródeł wiedzy o literaturze oraz o zjawiskach

K_K09 H1P_K05,

związanych z wydawnictwem, promocją oraz dystrybucją

książek.

9. Wykazuje odpowiedzialność w zakresie zachowania K_K09 H1P_K05,

dziedzictwa kulturowego regionu, kraju oraz Europy oraz

K_K11 H1P_K02,

posiada świadomość roli wiedzy o kulturze i literaturze w

budowaniu tożsamości narodowej i rozwijaniu więzi

K_K10 H1P_K04,

społecznych. H1P_K06,

10. Organizuje proces uczenia się, współpracując z grupą, K_K10 H1P_K06,

korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego oraz

uwzględniając strategie równościowe.

1. Rynkowe reguły sztuki. 4

2. Polskie tradycje czytelnictwa a nowe przestrzenie medialne. 2

3. Pragmatyka nagród literackich. 2

4. Rola czytelnika, krytyka, pisarza na rynku książki. 2

5. Rynek i płeć 2

6. Sposoby promowania i opisu literatury w instytucjach kulturalno-wydawniczych, czasopismach, Internecie, prasie 3

codziennej.

* projekt

1,2,4,5,6,7,8,9,10,

* sprawdzian 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,

Forma i warunki Warunkiem zaliczenia jest: pozytywna ocena ze sprawdzianu końcowego oraz przygotowanie projektu i

zaliczenia jego prezentacja.

Oceną końcową jest średnia arytmetyczna ocen ze sprawdzianu (50%) i projektu (50%).

Bendyk E. (2004): Antymatrix. W.A.B. Warszawa

Kołodziejska J. (2006): Szerokie okno biblioteki.. Stow. Bibliotekarzy Polskich Warszawa

Dunin K. (2000): Karoca z dyni.. Sic! Warszawa

Legeżyńska A. (2002): Krytyk jako domokrążca.. Wyd. Poznańskie Poznań

Czapliński P. (2007): Powrót centrali.. WL Kraków

Uniłowski K. (2008): Kup Pan książkę.. Wyd. FA-art Katowice

Adorno Th. (1990): Sztuka i sztuki, przeł. Krystyna Krzemińska-Ojak.. PIW Warszawa

Bourdieu P. (2001): Reguły sztuki. Geneza i struktura pola literackiego, tłum. A. Zawadzki.. Universitas Kraków

Kłoskowska A. (1980): Kultura masowa. Krytyka i obrona.. PWN Warszawa

Marecki P. (2005): Pospolite ruszenie. Czasopisma kulturalno-literackie w Polsce po 1989 r.. Wyd Ha!art Kraków

Strona internetowa: http://www.instytutksiazki.pl.

Wystąpienia publiczne

09.1VIII04PI01_59

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Prowadzący zajęcia: dr hab. prof. US Dorota Kozaryn - konwersatoria

Cel przedmiotu / Celem konwersatorium jest wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności niezbędne do poprawnego

modułu: skonstruowania i wygłoszenia wystąpienia publicznego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Student zna zasady konstruowania wystąpień publicznych. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

2. Student zna model kompetentnego przemawiania, zasady K_W09 H1P_W02,

doboru właściwych środków językowych. H1P_W03,

Wiedza 3. Student zna podstawowe elementy retoryki, metody analizy i K_W09 H1P_W02,

interpretacji tekstów retorycznych, stosowne terminy i pojęcia. K_W02

H1P_W03,

H1P_W02,

H1P_W03,

4. Student potrafi poprawnie samodzielnie zebrać informacje i K_U04 H1P_U02,

skonstruować wypowiedź publiczną oraz planować i realizować K_U07 H1P_U04,

podstawowe zadania i projekty związane z własną aktywnością

zawodową K_U06 H1P_U03,

K_U05 H1P_U02,

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

5. Student potrafi poprawnie zaprezentować wystąpienie. K_U23 H1P_U13 ,

K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

6. Student samodzielnie i odpowiedzialnie zdobywa informacje K_K04 H1P_K03,

ze źródeł tradycyjnych i elektronicznych, by analizować i K_K06 H1P_K04,

prawidłowo rozwiązywać zadania i dylematy etyczne we własnej

Kompetencje społeczne praktyce zawodowej;

K_K01 H1P_K01,

7. Student pracuje samodzielnie i w grupie, wykorzystując w K_K02 H1P_K02,

1. Wystąpienia publiczne i ich znaczenie – zagadnienia wstępne 2

2. Tradycja retoryczna 4

3. Kompetentny mówca 4

4. Rodzaje wystąpień 2

5. Przygotowanie wystąpienia publicznego 6

6. Zasady dotyczące prezentacji wystąpienia publicznego 2

7. Wystąpienia publiczne w praktyce – wystąpienia studentów, analiza tychże wystąpień 10

praca z tekstem

Metody kształcenia prezentacja multimedialna,

praca grupowa

z sylabusa

* prezentacje

1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki Warunki zaliczenia: pozytywna ocena za przygotowanie i wygłoszenie

wystąpienia publicznego.

zaliczenia

Ocena końcowa (ocena koordynatora) jest równa ocenie za przygotowanie i wygłoszenie wystąpienia

publicznego.

· A. Barańska (2010): Nauka o komunikowaniu – argumenty w komunikacji społecznej, w: O mediach i komunikacji,.

· M. Korolko, (1990): Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny.

· E. Lewandowska-Terasiuk Sztuka wystapień publicznych, czyli jak zostać dobrym mówcą,.

· S.P. Morreale (2007): Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności,.

· J. Staszewska, (2007): Autoprezentacja w komunikacji interpersonalnej,.

· E. Wojnarowska (2007): Wystąpienia publiczne. Praktyczne porady, ćwiczenia i wskazówki dla mówcy,.

· B. Decker (2009): Wystąpienia publiczne.

· M. Kochan (2005): Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach,.

Liczba godzin

Pisanie kreatywne

09.1VIII04PI01_60

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 15

Prowadzący zajęcia: prof. dr hab. Inga Iwasiów

Cel przedmiotu / Rozwijanie umiejętności pisania tekstów z pogranicza eseistyki, krytyki oraz oryginalnej twórczości

modułu: literackiej.

Wymagania wstępne: Znajomość reguł gatunkowych współczesnej literatury polskiej, znajomość odmian języka, świadome

używanie języka polskiego, wiedza z zakresu historii literatury, zwłaszcza autobiografizmu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna gatunki literackie. K_W12 H1P_W02,

K_W18 H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W03,

H1P_W04,

2. Rozumie rolę tekstu pisanego we współczesnej komunikacji i K_W17 H1P_W01,

Wiedza w kształceniu uniwersyteckim. H1P_W02,

H1P_W03,

3. Zna przykłady autokomentarzy pisarzy. K_W12 H1P_W02,

K_W18 H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W03,

H1P_W04,

4. Potrafi samodzielnie napisać esej lub utwór o walorach K_U21 H1P_U12,

literackich na zadany temat. K_U20

H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

5. Potrafi odnieść się krytycznie do twórczości własnej oraz K_U17 H1P_U10,

Umiejętności tekstów innych osób. K_U12 H1P_U06,

6. Potrafi prawidłowo zredagować tekst. K_U21 H1P_U12,

H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

7. Potrafi współpracować z grupą; prowadzić partnerską K_K02 H1P_K02,

dyskusję z przedstawicielami innych środowisk i stosować K_K07 H1P_K04,

wskazówki dotyczące rezultatów własnej pracy wskazane w

przebiegu dyskusji. K_K03 H1P_K02,

8. Aktywnie odnosi się do zadań wyznaczanych przez K_K02 H1P_K02,

prowadzącego zajęcia i uczestników zajęć i przewiduje ich

zastosowanie w systemie instytucji edukacji, kultury,

mediów. Rozumie znaczenie aktywności pisarskiej dla

samorozwoju.

1. Literatura a gatunki użytkowe 2

2. Literatura a podmiotowość 2

3. Literatura dokumentu osobistego 2

4. Autorefleksja pisarska 2

5. Esej jako gatunek akademicki 2

6. Temat a wybór gatunku wypowiedzi 2

7. Zajęcia warsztatowe – praca nad tekstami 3

zajęcia warsztatowe

elementy wykładu

z sylabusa

Metody weryfikacji * praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,

* prezentacje

Praca pisemna: esej, recenzja, artykuł publicystyczny na temat wybrany w toku obowiązkowych

Forma i warunki konsultacji indywidualnych,

zaliczenia aktywny udział w dyskusjach,

praca nad redakcją tekstów współuczestników zajęć

Ocena końcowa to średnia ocen z pracy pisemnej, prezentacji i aktywności podczas zajęć.

T . Wroczyński (1986, nr 5/6): Esej – zarys teorii gatunku, w: Przegląd Humanistyczny.

R. Sendyka (2006): Nowoczesny esej. Studium historyczne świadomości gatunku. Kraków Universitas

M. Czermińska (2000): Autobiograficzny trójkąt. Kraków Universitas

R. Barthes (1999): S/Z. Warszawa Wyd. KR

H. Cixous (1993, nr 4/5/6): Śmiech meduzy, w: Teksty Drugie.

J. Anderman i in. (1998): Lekcja pisania. Wołowiec Wyd. Czarne

U. Eco (2011): Wyznania młodego pisarza. Warszawa Świat Książki

I. Iwasiów (2004): Parafrazy i interpretacje. Szczecin Wyd. Naukowe US

Liczba godzin

Inne 1

Życie kulturalne Pomorza Zachodniego

09.1VIII04PI01_61

Nazwa kierunku:

Filologia polska

dr Piotr Krupiński - konwersatoria

Znajomość najistotniejszych zjawisk w kulturze Pomorza Zachodniego po 1945 roku (instytucje

kulturalne, nagrody kulturalne, czasopisma).

Cel przedmiotu / Znajomość życia literackiego na Pomorzu Zachodnim po 1945 roku (prezentacja twórczości

najwybitniejszych pisarzy i pisarek regionu, omówienie grup literackich, dorobku wydawnictw oraz

modułu:

oficyn wydawniczych).

Ukazanie specyfiki rozwoju kultury na tzw. Ziemiach Odzyskanych (rozumienie zjawisk pograniczności,

wieloetniczności, migracyjności).

Student powinien znać podstawowe fakty z historii regionu (dotyczy to również okresu przed 1945

rokiem). Powinien również posiadać umiejętność analizy i interpretacji dzieła literackiego, niezbędną w

Wymagania wstępne: trakcie pracy nad poszczególnymi utworami pisarzy zachodniopomorskich.

Przedmioty, których znajomość ułatwi naukę przedmiotu: historia Polski po roku 1945; historia

literatury polskiej po 1945 roku; poetyka.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji K_W03 H1P_W02,

różnych tekstów kultury, ze szczególnym uwzględnieniem K_W14

H1P_W03,

literatury i kultury Pomorza Zachodniego. H1P_W02,

H1P_W03,

2. Ma uporządkowaną wiedzę z zakresu historii Polski oraz K_W06 H1P_W02,

Wiedza rozumie jej wpływ na rozwój kultury, języka i literatury polskiej.

K_W12 H1P_W04,

H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

3. Ma uporządkowaną podstawową wiedzę o systemie kultury, K_W05 H1P_W02,

jej obiegach społecznych i instytucjach, ukierunkowaną na H1P_W04,

zastosowania praktyczne w sferze działalności

krytycznoliterackiej.

4. Potrafi rozpoznawać i redagować różne rodzaje tekstów K_U05 H1P_U02,

literackich, użytkowych, naukowych, popularnych i popularno- K_U20 H1P_U12,

naukowych oraz dokonać ich analizy i interpretacji na potrzeby

własnej praktyki zawodowej w wybranych sferach działalności K_U21

H1P_U13 ,

edukacyjnej, bibliologicznej, wydawniczej, medialnej, twórczej H1P_U12,

Umiejętności lub krytycznoliterackiej.

H1P_U13 ,

H1P_U12,

H1P_U13 ,

5. Umie waloryzować twórczość literacką i krytyczną. K_U12 H1P_U06,

6. Ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę K_K01 H1P_K01,

uczenia się, rozwoju osobistego i uczestniczenia w kulturze

przez całe życie.

7. Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej K_K02 H1P_K02,

różne role i kierując się wskazówkami opiekuna naukowego i

Kompetencje społeczne opiekuna praktyki zawodowej.

8. Uczestniczy w życiu kulturalnym, odpowiedzialnie K_K08 H1P_K05,

korzystając z mediów tradycyjnych i elektronicznych, ze

świadomością wartości dziedzictwa kulturalnego regionu i

kraju - przede wszystkim tradycji literackiej jako dobra

wspólnego.

1. Kultura Pomorza Zachodniego jako kultura pogranicza. Rekonesans 2

2. Życie kulturalne Pomorza Zachodniego przed 1945 rokiem 2

3. Polskie początki. Wokół legendy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego 2

4. W cieniu Sediny. Szczecińskie narracje „monumentalne” 2

5. Od Pedagogium do Uniwersytetu Szczecińskiego. Kultura lokalna a uniwersytet 2

6. Życie teatralne na Pomorzu Zachodnim 2

7. Historia Pomorza Zachodniego w optyce szczecińskich muzeów 2

8. Literatura „małych ojczyzn” 1

1. Szczecińskie pisma kulturalne i literackie 2

2. Literatura marynistyczna 2

3. Literatura „małych ojczyzn” 1

4. Twórczość Artura Daniela Liskowackiego 2

5. Twórczość Dariusza Bitnera 2

6. Twórczość Ingi Iwasiów 2

7. Poezja szczecińska: Helena Raszka, Stanisław Zajączek 2

8. Dramaturgia Krzysztofa Bizia 2

konwersatorium: prezentacja multimedialna, analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach

z sylabusa

Metody weryfikacji * projekt 1,2,3,4,5,7,8,

1,2,3,4,5,

* kolokwium 1,2,3,4,5,

Forma i warunki Na ocenę końcową składa się średnia ocen cząstkowych otrzymanych w trakcie semestru za następujące

zaliczenia działania i prace studentów: kolokwium, praca pisemna (25%), aktywny udział w ćwiczeniach (25%),

przygotowanie projektu i jego prezentacja (50%).

Iwasiów I., Kużma E., red. (2003): Literatura na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny.

Kurier-Press Szczecin

Brodzka A., red. (1992 lub inne wydania): Słownik literatury polskiej XX wieku. Zakład Nar. im. Ossolińskich Wrocław-

Warszawa-Kraków

Musekamp J. (2013): Między Stettinem a Szczecinem. Metamorfozy miasta od 1945 do 2005. Wydawnictwo Nauka i Innowacje Poznań

Szyliński P., red. (2005): Z archiwum Sz. Śladem szczecińskich historii niezwykłych XX wieku. Dom Wydawniczy Rebis/Gazeta Wyborcza

Poznań/Szczecin

Iwasiow I. (2004): Parafrazy i reinterpretacje. Wykłady z teorii i praktyki czytania. Wyd. Naukowe US Szczecin

Czapliński P. (2007): Powrót centrali. Literatura w nowej rzeczywistości. WL Kraków

Czapliński P. (2001): Wzniosłe tęsknoty. Nostalgie w prozie lat dziewięćdziesiątych. WL Kraków

A. Galant, E. Krasucki, P. Krupiński, P. Wolski, red. (2015): Monady. Polsko-żydowsko-niemieckie po(st)graniczne narracje miejskie.

Austeria Kraków-Budapeszt

Inne 4

Praktyka zawodowa

09.1VIII04PI01_62

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 480

Cel przedmiotu / Celem praktyki jest kształtowanie kompetencji krytycznoliterackich studentów przygotowujących się do pracy w instytucjach

modułu: edukacji, kultury i mediów.

Student/ka powinien/powinna zna funkcje, znaczenia i realizacje współczesnych wypowiedzi krytycznoliterackich i

Wymagania wstępne: publicystycznych o tematyce kulturalnej oraz posiadać wiedzę na temat funkcjonowania wybranych instytucji kultury,

edukacji i mediów.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

instytucji prowadzącej działalność krytycznoliteracką, a w K_W16

H1P_W05,

2. Zna podstawowych uczestników i odbiorców działań K_W21 H1P_W08,

krytycznoliterackich oraz właściwie identyfikuje ich potrzeby i

Wiedza oczekiwania

3. Zna zasady i metody wykonywania podstawowych zadań o K_W20 H1P_W07,

charakterze krytycznoliterackim z uwzględnieniem K_W08

H1P_W02, H1P_W05, H1P_W07,

wypracowanych w instytucji prowadzącej taką działalność

procedur, reguł etyki zawodowej, dobrych praktyk oraz ze K_W18

H1P_W03, H1P_W04,

świadomością wagi problematyki równościowej

K_W19 H1P_W06,

4. Identyfikuje i analizuje podstawowe zadania instytucji K_U07 H1P_U04,

ukierunkowanej m.in. na działalność krytycznoliteracką oraz K_U18 H1P_U12, H1P_U13 ,

dobiera stosowne do ich realizacji formy wypowiedzi, metody i

narzędzia K_U06 H1P_U03,

prowadzącego praktyk zawodowych powierzone mu zadania i K_U06 H1P_U03,

projekty o charakterze krytycznoliterackim

6. Wykonując powierzone zadania o charakterze K_U01 H1P_U01,

krytycznoliterackim, potrafi wyszukać i właściwie spożytkować

stosowne informacje, zwłaszcza dotyczące kultury, literatury

lub języka

7. Stosuje w praktyce krytycznoliterackiej odpowiednio dobrane K_U20 H1P_U12, H1P_U13 ,

do potrzeb różnych grup odbiorców formy wypowiedzi oraz K_U08 H1P_U05,

metody opisu i promowania tekstów kultury, zwłaszcza tekstów

literatury pięknej K_U16 H1P_U09,

8. Dobiera stosowne metody i narzędzia do wykonywania zadań K_U09 H1P_U01, H1P_U02, H1P_U05,

o charakterze krytycznoliterackim, uwzględniając przy ich K_U15

H1P_U07,

Umiejętności wykonywaniu wypracowane przez instytucję procedury, dobre H1P_U09,

praktyki oraz strategie równościowe K_U13

H1P_U07,

obiektywnie analizuje i waloryzuje wykonywane przez siebie K_U17 H1P_U10,

prace o charakterze krytycznoliterackim

10. Kreatywnie wykorzystuje wiedzę i umiejętności z zakresu K_U21 H1P_U12, H1P_U13 ,

literaturoznawstwa i językoznawstwa dla realizowania typowych K_U03 H1P_U01,

zadań krytycznoliterackich

K_U16 H1P_U09,

11. Komunikuje się z uczestnikami i odbiorcami działań K_U20 H1P_U12, H1P_U13 ,

instytucji prowadzącej działalność o charakterze K_U12 H1P_U06,

krytycznoliterackim, wykorzystując różne formy wypowiedzi

oraz różne kanały i techniki komunikacyjne K_U19 H1P_U11,

12. Przygotowuje typowe dla działalności krytycznoliterackiej K_U22 H1P_U12,

wypowiedzi pisemne i ustne K_U23 H1P_U13 ,

równościowych

14. Pod kierunkiem opiekuna prowadzącego praktyk K_K11 H1P_K02, H1P_K04,

aktywność o charakterze krytycznoliterackim

K_K06 H1P_K04,

zadań o charakterze krytycznoliterackim służy pomnażaniu i K_K10 H1P_K06,

zachowaniu dziedzictwa kulturowego

instytucji prowadzącej działalność o charakterze

krytycznoliterackim

Metody kształcenia ćwiczenia warsztatowe

Nr efektu kształcenia z sylabusa

Metody weryfikacji

* opinie w dzienniku praktyk 1,2,15,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,16,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,15,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,16,

Forma i warunki ZO

Prezentacja i weryfikacja zadań wykonywanych podczas praktyki.

zaliczenia

Analiza, interpretacja oraz ocena aktywności krytycznoliterackiej w ramach pracy wybranej instytucji.

Liczba godzin

Praktyki 70

Komunikacja społeczna i medialna

09.1VIII04PI01_63

Nazwa kierunku:

Filologia polska

pierwszego stopnia, stacjonarne praktyczny Bibliologiczna,

Wymiar zajęć: 30

Prezentacja zarysu historii i znaczenia mediów w rozwoju cywilizacyjnym i kulturowym, analiza funkcji

Cel przedmiotu / mediów, obserwacja skutków pośrednictwa medialnego w życiu społecznym. Wykształcenie umiejętności

modułu: interpretacji podstawowych zjawisk społecznych i kulturowych z perspektywy głównych nurtów teorii

komunikowania masowego.

Wymagania wstępne: Wiedza ogólna w zakresie użytkowania mediów, znajomość elementarnych pojęć z zakresu komunikacji

społecznej

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna pojęcie komunikacji, jej poziomy, formy, typy i sposoby K_W04 H1P_W02,

porozumiewania się oraz zna stosowaną w komunikacji K_W15

H1P_W03,

terminologię. H1P_W04,

H1P_W05,

Wiedza H1P_W02,

H1P_W03,

2. Wskazuje określone modele komunikacji. K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

H1P_W05,

3. Potrafi różnicować typy systemów komunikowania oraz K_U02 H1P_U01,

stosować terminologię właściwą dla teorii komunikacji. K_U03 H1P_U01,

Umiejętności

4. Potrafi porozumiewać się stosownie do sytuacji K_U03 H1P_U01,

komunikacyjnej. K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

5. Docenia rolę komunikacji w rozwijaniu więzi społecznych na K_K09 H1P_K05,

Kompetencje społeczne poziomie lokalnym, krajowym i globalnym.

6. Samodzielnie i odpowiedzialnie zdobywa informacje ze źródeł K_K10 H1P_K06,

tradycyjnych i elektronicznych.

1. Zagadnienia rozwoju mediów oraz roli i wpływu komunikacji na życie społeczne 5

2. Multidyscyplinarny status nauki o komunikowaniu 5

3. Problematyka pośrednictwa medialnego w różnych ujęciach – od mediów jako warunku istnienia komunikacji 10

międzyludzkiej (słowo, alfabet), po określenie roli mediów masowych we współczesnym świecie.

4. Ujęcia modelowe komunikowania oraz główne teorie komunikowania masowego. 10

z sylabusa

* kolokwium 1,2,3,4,5,6,

Forma i warunki ZO

Warunki zaliczenia: pozytywna ocena z kolokwium końcowego.

zaliczenia

Zaliczenie z oceną na podstawie oceny z kolokwium zaliczeniowego po zakończeniu zajęć.

Goban-Klas T. (2004): Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Wydaw. Naukowe PWN passim

Filipiak M. (2003): Homo communicans. Wprowadzenie do teorii masowego komunikowania. Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie-

Skłodowskiej passim

(1999): Studia z teorii komunikowania masowego. Wydaw. Uniwersytetu Wrocławskiego passim

(2001): Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne. Wydaw. Uniwersytetu Wrocławskiego passim

Bibliografia i pozostałe źródła informacji

09.1VIII04PI01_64

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Umiejętność opisu oraz analizy architektury informacji i zawartości różnych typów źródeł informacji

drukowanych i elektronicznych, rozpoznawania, selekcjonowania i doboru źródeł informacji w

modułu:

zdefiniowanych sytuacjach wyszukiwawczych, tworzenie zestawień bibliograficznych.

Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności poruszania się w Internecie.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Wiedza 1. Zna podstawowe dla swojej dyscypliny bibliografie, K_W04 H1P_W02,

słowniki, kompendia, czasopisma oraz e-źródła.

H1P_W03,

2. Potrafi korzystać z tradycyjnych i elektronicznych źródeł K_U01 H1P_U01,

informacji, sprawnie wyszukiwać, selekcjonować i oceniać K_U11 H1P_U06,

jakość informacji.

Umiejętności 3. Potrafi dobrać właściwe dla wykonywanego zadania metody i K_U04 H1P_U02,

narzędzia pracy naukowej oraz właściwie je spożytkować. K_U07 H1P_U04,

K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

4. Ma świadomość istnienia ogromnego dorobku naukowego K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne swojej dyscypliny, poziomu swojej wiedzy oraz rozumie potrzebę

nabycia sprawnej umiejętności korzystania z dostępnych źródeł

informacji.

1. Charakterystyka form zapisu informacji. 2

2. Budowa, typologia, przegląd i charakterystyka źródeł informacji ogólnych i specjalnych. 10

3. Metodyka bibliograficzna. 6

4. Internet jako środowisko informacyjne. 4

5. Metody i techniki wyszukiwania informacji w źródłach tradycyjnych oraz elektronicznych – lokalnych i zdalnych. 4

6. Selekcja i ocena źródeł informacji. 4

wykład konwersatoryjny z prezentacją omawianych publikacji i e-źródeł

ćwiczenia praktyczne (wyszukiwanie informacji w źródłach tradycyjnych i e-źródłach)

praca w grupach

z sylabusa

Metody weryfikacji * zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,

* projekt

1,2,3,4,

* kolokwium 1,2,3,

ZO Forma i warunki Warunki zaliczenia: pozytywna ocena z projektu i kolokwium końcowego. zaliczenia Ocena końcowa ustalana jest jako średnia arytmetyczna z: 1. oceny za wykonanie projektu (zestawienia

bibliograficznego na zadany temat) 2. oceny z kolokwium końcowego.

(2000): Bibliografia : metodyka i organizacja. Wydaw. SBP passim

(2004): Biblioteki wobec nowych zadań. Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika passim

Podstawowe bibliografie - przegląd (bibliografia narodowa, wybrane bibliografie specjalne).

Batorowska H. (2009): Kultura informacyjna w perspektywie zmian w edukacji. Wydaw. SBP passim

Korpała J. (1986): Krótka historia bibliografii polskiej. Ossolineum passim

Analiza i opracowanie dokumentów

09.1VIII04PI01_65

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma zajęć: ćwiczenia konwersatoria

Student poznaje w sposób teoretyczny i praktyczny katalog alfabetyczny w formie

Cel przedmiotu / tradycyjnej i komputerowej oraz formaty danych stosowane w systemach informacyjno-wyszukiwawczych

i bibliotecznych. Nabywa umiejętności w zakresie formalnego opracowania różnych typów dokumentów z

modułu:

wykorzystaniem odpowiednich norm i przepisów. Jest przygotowany do samodzielnego katalogowania

zbiorów bibliotecznych w formacie Marc 21.

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza z zakresu bibliotekarstwa (typologia bibliotek, katalogów i dokumentów

bibliotecznych)

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu współczesnych K_W16 H1P_W05,

zagadnień informacji naukowej i bibliotekarstwa K_W04 H1P_W02,

Wiedza H1P_W03,

2. zna metody i techniki stosowane w procesach informacyjno- K_W04 H1P_W02,

bibliotecznych K_W20

H1P_W03,

H1P_W07,

3. posiada umiejętność analizy i opracowania dokumentów K_U07 H1P_U04,

bibliotecznych K_U18 H1P_U12,

H1P_U13 ,

Umiejętności 4. ma umiejętność tworzenia bibliotecznych narzędzi informacji K_U06 H1P_U03,

o zbiorach w formie tradycyjnej oraz przy użyciu nowoczesnych K_U18 H1P_U12,

technik bibliotecznych

H1P_U13 ,

H1P_U04,

5. ma świadomość współodpowiedzialności za kształtowanie się K_K09 H1P_K05,

nowoczesnego społeczeństwa wiedzy oraz za utrzymanie i

rozwój więzi społecznej na różnych poziomach

6. docenia tradycję i dziedzictwo kulturowe ludzkości oraz K_K08 H1P_K05,

rozumie, że poprzez swoją pracę w bibliotece będzie aktywnie

uczestniczyć w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa

kulturowego regionu, kraju, Europy

1. Zasady katalogowania zbiorów bibliotecznych. 10

2. Struktura danych w katalogu komputerowym. 4

3. Międzynarodowy znormalizowany opis bibliograficzny książki – ISBD(M). 4

4. Praktyczna nauka zasad i techniki opisu formalnego w formacie MARC 21. 12

prezentacja multimedialna,

Metody kształcenia praca w grupach,

ćwiczenia praktyczne z wykorzystaniem systemu bibliotecznego MAK +

* sprawdzian

1,2,3,4,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,6,

Forma i warunki Warunki zaliczenia: aktywność na zajęciach, pozytywna ocena ze sprawdzianu. Ocena końcowa jest

zaliczenia średnią arytmetyczną oceny uzyskanej ze sprawdzianu na zakończenie zajęć (opis formalny dokumentu w

systemie MAK + lub tradycyjnie) oraz oceny ustalonej na podstawie aktywnego uczestnictwa w zajęciach.

(1982): PN-N-01152-1 : 1982 - Opis bibliograficzny książki.. PKN całość

(1997): PN-N- 01152-1/A1 : 1997 - Opis bibliograficzny. Książki. Zmiana A/1. PKN całość

(1998): PN-N-01229 : 1998 - Hasło opisu bibliograficznego. Hasło osobowe.. PKN całość

Lenartowicz M. (1986): Przepisy katalogowania książek. Cz. 1, Opis bibliograficzny książki. Wydaw. SBP całość

Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla książki. Wersja ze zmianami redakcyjnymi Marii Lenartowicz. Centrum

NUKAT http://www.nukat.edu.pl/nukat/book/aneks_bib-070202b.pdf

(1998): Bibliotekarstwo. Wydaw. SBP s. 90-120

(1999): Hasła osobowe, korporatywne i tytułowe: zasady sporządzania rekordów KHW. Wydaw. SBP całość

Grabowska D. (2003): Katalogowanie alfabetyczne zbiorów bibliotecznych. CEBID całość

Liczba godzin

Bibliotekarstwo

09.1VIII04PI01_66

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Cel przedmiotu / Przygotowanie studenta do podjęcia pracy w bibliotece poprzez przekazanie mu wiedzy teoretycznej z

zakresu poszczególnych zagadnień bibliologii, bibliotekoznawstwa oraz wykształcenie praktycznych

modułu:

umiejętności organizacji zbiorów bibliotecznych.

Wymagania wstępne: Znajomość elementarnych pojęć z zakresu księgoznawstwa, podstawowe umiejętności poruszania się w

środowisku Internetu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu księgoznawstwa, K_W04 H1P_W02,

w tym bibliotekarstwa oraz współczesnych zagadnień informacji K_W16

H1P_W03,

naukowej H1P_W05,

2. zna metody i techniki stosowane w procesach informacyjno- K_W04 H1P_W02,

Wiedza bibliotecznych K_W20

H1P_W03,

H1P_W07,

3. legitymuje się znajomością właściwych przepisów z zakresu K_W23 H1P_W10,

prawa autorskiego oraz pozostałych aktów prawnych K_W19 H1P_W06,

niezbędnych do pracy w bibliotece

4. posiada umiejętność analizy i opracowania dokumentów K_U18 H1P_U12,

bibliotecznych K_U15

H1P_U13 ,

H1P_U09,

H1P_U07,

H1P_U04,

5. ma umiejętność tworzenia bibliotecznych narzędzi informacji K_U01 H1P_U01,

Umiejętności o zbiorach w formie tradycyjnej oraz przy użyciu nowoczesnych K_U07 H1P_U04,

technik bibliotecznych

K_U06 H1P_U03,

K_U04 H1P_U02,

6. potrafi dobrać właściwe dla typu dokumentu metody K_U07 H1P_U04,

przechowywania i ochrony zbiorów K_U15 H1P_U09,

7. docenia tradycję i dziedzictwo kulturowe ludzkości oraz K_K08 H1P_K05,

K_K06 H1P_K04,

kulturowego regionu, kraju, Europy

Kompetencje społeczne 8. ma świadomość współodpowiedzialności za kształtowanie się K_K08 H1P_K05,

9. wykazuje aktywność w samodzielnym podejmowaniu działań K_K07 H1P_K04,

profesjonalnych, ich planowaniu i organizacji, także kierując

K_K05 H1P_K03,

ich przebiegiem

1. Bibliotekoznawstwo (nauka o bibliotece) i bibliologia (nauka o książce, księgoznawstwo): przedmiot, terminologia, 8

struktura, modele badawcze, rozwój, wzajemne relacje, aspekty funkcjonalne i komunikacyjne.

2. Typologia, funkcje i zadania bibliotek. Sieć bibliotek publicznych. Biblioteki narodowe. 8

3. Podstawy budownictwa bibliotecznego i wyposażenia bibliotek. 4

4. Zawód bibliotekarza i kształcenie bibliotekarzy. 4

5. Standardy biblioteczne, mierzenie jakości pracy. 6

1. Typologia dokumentów i katalogów. 4

2. Organizacja zbiorów w bibliotece publicznej - gromadzenie, ewidencja, przechowywanie, udostępnianie. 10

3. Normy opracowania poszczególnych typów zbiorów, opracowanie formalne i rzeczowe dokumentów bibliotecznych. 14

4. Ochrona i digitalizacja zbiorów, automatyzacja bibliotek 2

Metody kształcenia Wykłady: wykład

Konwersatoria: prezentacja multimedialna, dyskusja, opracowanie projektu, praca w grupach

z sylabusa

Metody weryfikacji * egzamin ustny 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

1,2,3,4,5,6,7,8,9,

* projekt 1,2,3,4,5,9,

E po sem. 2 i 3

Forma i warunki Forma zaliczenia: egzamin ustny po wcześniejszym uzyskaniu zaliczenia z konwersatoriów. Warunkiem

zaliczenia konwersatoriów jest: aktywność w wykonywaniu zadań praktycznych zleconych przez

zaliczenia

wykładowcę (w tym grupowych), pozytywne wykonanie projektu związanego z opracowaniem zbiorów.

Ocena końcowa = ocena z egzaminu

(1982): PN-N-01152-1 : 1982 - Opis bibliograficzny. Książki. PKN całość

(1997): PN-N- 01152-1/A1 : 1997 - Opis bibliograficzny. Książki. Zmiana A/1. PKN całość

(1998): PN-N-01229 : 1998 - Hasło opisu bibliograficznego. Hasło osobowe. PKN całość

(1998): Bibliotekarstwo. Wydaw. SBP całość

Ratajewski J. (2002): Wprowadzenie do bibliotekoznawstwa. Wydaw. SBP całość

Andrzejewska J. (1996): Bibliotekarstwo szkolne : teoria i praktyka. T.1, Organizacja biblioteki. Wydaw. SBP całość

Wojciechowski J. (2002): Idee i rzeczywistość: bibliotekarstwo pragmatyczne. Wydaw. SBP całość

Redakcja tekstu - warsztaty

09.1VIII04PI01_67

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Celem przedmiotu jest zapoznanie słuchaczy z genologiczno-stylistycznymi cechami wybranych tekstów.

Podczas zajęć studenci zostaną przygotowani do tworzenia i redagowania tekstów należących do różnych

modułu:

gatunków mowy.

Wymagania wstępne: Podstawowe informacje z zakresu gramatyki i stylistyki języka polskiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Ma podstawową i uporządkowaną wiedzę z zakresu K_W09 H1P_W02,

językoznawstwa pozwalającą poprawnie redagować teksty oraz K_W02

H1P_W03,

analizować i interpretować poprawność językową i stylistyczną H1P_W03,

już przygotowanych tekstów.

2. Ma podstawową i uporządkowaną wiedzę o zróżnicowaniu K_W09 H1P_W02,

funkcjonalnym, gatunkowym i stylistycznym wypowiedzi H1P_W03,

Wiedza ukierunkowaną na różne formy działalności edytorsko-

wydawniczej.

3. Ma podstawową i uporządkowaną wiedzę z zakresu K_W02 H1P_W03,

zagadnień redakcyjnych, to jest zna zasady K_W09 H1P_W02,

językowostylistycznego opracowania tekstu, dostosowania

formy przekazu do projektowanego odbiorcy, funkcji tekstu itp. H1P_W03,

4. Rozpoznaje, nazywa, charakteryzuje i waloryzuje różne typy K_U02 H1P_U01,

tekstów zróżnicowanych funkcjonalnie, stylistycznie i K_U03 H1P_U01,

gatunkowo.

K_U05 H1P_U02,

Umiejętności

5. Potrafi pisać poprawne pod względem językowym, K_U03 H1P_U01,

zróżnicowane funkcjonalnie, stylistycznie i gatunkowo teksty. K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

H1P_U12,

6. Ma świadomość poziomu swojej wiedzy z zakresu K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne językoznawstwa oraz rozumie potrzebę ciągłego poszerzania

swojej wiedzy i umiejętności.

1. Charakterystyka stylów funkcjonalnych współczesnej polszczyzny ( potoczny, urzędowy, naukowy, retoryczny, 4

artystyczny, publicystyczny).

2. Norma językowa i błąd językowy. Poprawność ortograficzna i interpunkcyjna. 4

3. Kanony komunikatywnego stylu. 4

4. Podstawowe formy wypowiedzi użytkowych- ćwiczenia redakcyjne. 5

5. Tekst informacyjny, wywiad, reportaż, felieton- ćwiczenia redakcyjne. 5

6. Stylistyka i struktura tekstów naukowych. 4

7. Podstawy komputerowej redakcji tekstów. 4

Metody kształcenia Praca z tekstem, heureza, praca w grupach.

* kolokwium 1,2,3,4,5,6,

* praca pisemna/esej/recenzja 1,5,

Forma i warunki ZO

Forma zaliczenia: zaliczenie na ocenę. Ocena ustalana na podstawie kolokwium końcowego i pracy

zaliczenia

pisemnej jako ich średnia arytmetyczna.

Bartmiński J., Niebrzegowska-Bartmińska (2009): Tekstologia. Wydawnictwo Naukowe PWN całość

Pawelec R., Zdunkiewicz-Jedynak D. (2003): Jak pisać? : poradnik. całość

Wierzbicka E., Wolański A., Zdunkiewicz-Jedynak D. (2008): Podstawy stylistyki i retoryki. Wydawnictwo Naukowe PWN całość

(2001): Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce. całość

Karpowicz T. (2009): Kultura języka polskiego: wymowa, ortografia, interpunkcja. Wydawnictwo Naukowe PWN całość

Wprowadzenie do edytorstwa

09.1VIII04PI01_68

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy na temat niżej wymienionych treści, a także zdobycie

umiejętności korzystania z różnego rodzaju edycji i zawartych w nich komentarzy. Ponadto dzięki

Cel przedmiotu / znajomości procesu wydawniczego słuchacz ma możliwość świadomego decydowania o wydawaniu

modułu: różnych druków, także związanych z funkcjonowaniem instytucji, w której pracuje (szkoła, biblioteka).

Krytyczna analiza materiałów informacyjno-reklamowych prowadzi do zwiększenia świadomości

bibliotekarza jako osoby decydującej o zakupie wydawnictw.

Wymagania wstępne: ----------

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna podstawowe etapy procesu wydawniczego i jego wymogi. K_W04 H1P_W02,

H1P_W03,

Wiedza

H1P_W07,

2. Zna podstawowe zagadnienia typografii. K_W04 H1P_W02,

H1P_W03,

3. Rozpoznaje, nazywa i odróżnia elementy tekstu pod K_U02 H1P_U01,

Umiejętności względem opracowania edytorskiego. K_U03 H1P_U01,

Kompetencje społeczne 4. Ma świadomość znaczenia edytorskiego opracowania tekstu K_K09 H1P_K05,

dla funkcjonowania kultury.

1. Pojęcie edytorstwa. Tekstologia i jej nauki pomocnicze. 2

2. Typy wydań 4

3. Praca nad komentarzem 2

4. Przykłady zasad wydawania tekstów 4

5. Edytorstwo tekstów staropolskich i współczesnych 4

6. Praca nad publikacjami naukowymi – zadania redaktora naukowego i technicznego 4

7. Językowe opracowanie tekstów 2

8. Organizacja pracy w wydawnictwie 2

9. Druk i jego rodzaje 4

10. Katalogi wydawnicze i inne materiały informacyjno-reklamowe o książce 2

Metody kształcenia praca z tekstem, dyskusja, praca w grupach, elementy wykładu konwersatoryjnego, prezentacje

z sylabusa

* kolokwium

1,2,3,4,

Forma i warunki Zaliczenie z oceną

Warunki zaliczenia: pozytywna ocena z kolokwium i aktywny udział w ćwiczeniach

zaliczenia

Ocena końcowa (ocena koordynatora): ocena z kolokwium (90%) + ocena aktywności na zajęciach (10%)

Dunin J. (2002): Wstęp do edytorstwa. Wydaw. Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej całość

Trzynadlowski J. (1988): Autor, dzieło, wydawca. całość

Marszałek L. (1986): Edytorstwo publikacji naukowych. Państ. Wydaw. Naukowe całość

Historia książki i bibliotek

09.1VIII04PI01_69

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Cel przedmiotu / Przedstawienie w ujęciu historycznym ewolucji procesów bibliologicznych od starożytności do XX wieku,

wskazanie funkcji społecznej książki i bibliotek na przestrzeni dziejów, zapoznanie z podstawowymi

modułu:

faktami z historii książki i bibliotek w Szczecinie i na Pomorzu.

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza z zakresu historii powszechnej i historii kultury.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Wiedza 1. Ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu historii książki i K_W04 H1P_W02,

bibliotek.

H1P_W03,

2. Potrafi wymienić i poddać ocenie działalność najważniejszych K_U11 H1P_U06,

bibliotek w Polsce na przestrzeni wieków oraz wskazać i poddać K_U17 H1P_U10,

Umiejętności analizie osiągnięcia najwybitniejszych postaci w dziedzinie

księgoznawstwa, w tym bibliotekarstwa oraz ocenić ich wpływ

na rozwój tych dziedzin w Polsce.

3. Docenia tradycję i dziedzictwo kulturowe ludzkości oraz K_K08 H1P_K05,

Kompetencje społeczne kulturowego regionu, kraju, Europy

4. ma świadomość roli bibliotek i wybitnych przedstawicieli K_K09 H1P_K05,

świata książki w budowaniu tożsamości narodowej i rozwoju

więzi społecznej na różnych poziomach

1. Książka i kultura czytelnicza od starożytności po współczesność 15

2. Wytwórstwo i dystrybucja książek poprzez wieki 12

3. Lokalna kultura książki : dziedzictwo piśmiennicze Gryfitów, rozwój książki i bibliotek w Szczecinie i na Pomorzu 3

do XIX w.

Metody kształcenia Wykład, wykład z prezentacją multimedialną, wykład z wykorzystaniem innych metod eksponujących.

z sylabusa

* egzamin pisemny

1,2,3,4,

Forma i warunki E po sem. 4 i 5

Warunki zaliczenia: pozytywna ocena z egzaminu.

zaliczenia

Ocena końcowa = ocena z egzaminu pisemnego.

Carriere J.C., Eco U. (2010): Nie myśl, że książki znikną. W.A.B. całość

Bieńkowska B., Maruszak E. (2005): Książka na przestrzeni dziejów. CEBID całość

Szwejkowska H. (1981): Wybrane zagadnienia z dziejów książki XIX-XX wieku. Państw. Wydaw. Naukowe całość

Jean G. (1994): Pismo-pamięć ludzkości. Ossolineum całość

Maleczyńska K. (1976): Zarys historii bibliotek XV-XVIII w.. Ossolineum całość

Czytelnictwo

09.1VIII04PI01_70

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Rozpoznawanie i rozumienie uwarunkowań, prawidłowości i stanu czytelnictwa; rozumienie zasad

Cel przedmiotu / kształtowania umiejętności oraz zjawisk czytelniczych i komunikacyjnych; stosowanie terminologii

modułu: naukowej w badaniach i analizie zjawisk czytelniczych; stosowanie metod i technik badań czytelniczych;

stosowanie w praktyce zawodowej nowoczesnych metod pracy z czytelnikiem.

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza w zakresie bibliotekoznawstwa.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna metody pracy z czytelnikami i użytkownikami informacji K_W16 H1P_W05,

oraz metody kształcenia użytkowników K_W21 H1P_W08,

Wiedza

K_W20 H1P_W07,

2. Potrafi waloryzować i promować działalność biblioteczną, K_U11 H1P_U06,

informacyjną oraz z zakresu czytelnictwa. K_U18 H1P_U12,

Umiejętności

H1P_U13 ,

H1P_U06,

3. Wykazuje aktywność w samodzielnym podejmowaniu działań K_K06 H1P_K04,

profesjonalnych, ich planowaniu i organizacji, także kierując K_K07 H1P_K04,

ich przebiegiem

4. Ma świadomość współodpowiedzialności za kształtowanie się K_K09 H1P_K05,

1. Czytelnictwo jako nauka. Metody i techniki badań czytelnictwa. 10

2. Czytanie w ujęciu komunikacyjnym, psychologicznym i socjologicznym. Komunikacja literacka i nieliteracka. 6

3. Publiczność czytelnicza – zasięg, wybory, preferencje. Metody pracy z użytkownikami bibliotek. 10

4. Promocja książki i czytelnictwa. 4

Metody kształcenia dyskusja, praca z tekstem, prezentacja multimedialna

z sylabusa

Metody weryfikacji * projekt 1,2,3,

* kolokwium

ZO Forma i warunki Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu i kolokwium. zaliczenia Ocena końcowa ustalana jest jako średnia arytmetyczna z: 1. oceny za projekt realizowany w toku zajęć

2. oceny z kolokwium końcowego.

Wojciechowski J. (cop. 2000): Czytelnictwo. Wydaw. Uniw. Jagiellonskiego całość

Wojciechowski J. (1991): Podstawy pracy z czytelnikiem. Wydaw. SBP całość

Andrzejewska J., Definicje pojęć w badaniach czytelnictwa (1988): Roczniki Biblioteczne. z. 1 s. 307-328.

(2006): Ludzie i książki. Studia historyczne. Warszawa całość

Społeczne konteksty działalności biblioteczno-informacyjnej

09.1VIII04PI01_71

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Rozumienie i stosowanie podstawowej wiedzy o informacji oraz jej miejscu w systemie dyscyplin

naukowych; umiejętność doboru, oceny i interpretacji źródeł do badań oraz rozumienia kompleksowej

Cel przedmiotu / problematyki związków działalności bibliotecznej i informacyjnej z otoczeniem społecznym; planowania i

prowadzenia badań oraz wyników dotyczących użytkowników informacji; opracowywania programów

modułu:

kształcenia z zakresu korzystania z bibliotek i informacji dla różnych grup użytkowników; stosowania

różnych form pracy edukacyjnej i usług informacyjnych w odniesieniu do różnych kategorii

użytkowników

Wymagania wstępne: Wiedza ogólna w zakresie użytkowania mediów, znajomość elementarnych pojęć z zakresu komunikacji

społecznej i księgoznawstwa, podstawowe umiejętności poruszania się w środowisku Internetu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu współczesnych K_W15 H1P_W04,

zagadnień informacji naukowej i bibliotekarstwa. K_W04

H1P_W05,

H1P_W02,

H1P_W03,

2. Zna tradycyjne i elektroniczne źródła informacji. K_W04 H1P_W02,

H1P_W03,

H1P_W04,

Wiedza H1P_W05,

3. Zna metody i techniki stosowane w procesach informacyjno- K_W04 H1P_W02,

bibliotecznych. K_W20

H1P_W03,

H1P_W07,

4. Zna metody pracy z czytelnikami i użytkownikami informacji K_W20 H1P_W07,

oraz metody kształcenia użytkowników. K_W16 H1P_W05,

K_W21 H1P_W08,

5. Potrafi sprawnie wyszukiwać, selekcjonować i oceniać jakość K_U01 H1P_U01,

informacji.

6. Ma umiejętność tworzenia bibliotecznych narzędzi informacji K_U06 H1P_U03,

Umiejętności o zbiorach w formie tradycyjnej oraz przy użyciu nowoczesnych K_U15 H1P_U09,

technik bibliotecznych.

K_U07 H1P_U04,

7. Ma świadomość współodpowiedzialności za kształtowanie się K_K09 H1P_K05,

Kompetencje społeczne nowoczesnego społeczeństwa wiedzy oraz za utrzymanie i

rozwój więzi społecznej na różnych poziomach.

1. Geneza i historia informacji naukowej: przedmiot, pole badawcze, struktura, terminologia i metodologia 5

informacji naukowej

2. Współczesne nurty badawcze nauki o informacji (kognitywizm, cybersemiotyka). 3

3. Kierunki badań informacji naukowej: etyka informacji, filozoficzne zagadnienia informacji, informacja a teoria 7

chaosu, informacja a demokracja, informetria, Internet, ocena jakości informacji, społeczeństwo informacyjne,

teoria wyszukiwania, webometria.

1. Potrzeby informacyjne człowieka. Zachowania informacyjne. Kategoryzacja użytkowników informacji. 5

2. Typologia i organizacja usług informacyjnych bibliotek. Monitorowanie i analiza potrzeb informacyjnych. 6

3. Wykorzystanie Internetu w świadczeniu usług informacyjnych .Interakcja człowiek komputer i interfejsy 4

użytkownika.

Metody kształcenia wykłady: wykład, wykład z prezentacją multimedialną,

konwersatorium: dyskusja, ćwiczenia praktyczne z wykorzystaniem systemu bibliotecznego i Internetu

* egzamin ustny 1,2,3,4,5,6,7,

* projekt 1,2,3,4,5,6,7,

Forma i warunki E

Przedmiot kończy się egzaminem ustnym. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest pozytywne

zaliczenia

wykonanie projektu w toku konwersatoriów. Ocena końcowa pokrywa się z oceną z egzaminu.

Żmigrodzki Z. (2006): Informacja naukowa: rozwój, metody, organizacja. Wydaw. SBP s. 17-190

Cisek S. (2002): Filozoficzne aspekty informacji naukowej. Wydaw. UJ całość

Wasiak A. (2007): Współczesne zasoby informacyjne. Wydaw. Wyższej Szkoły Ekonomicznej s. 131-196.

Sosińska-Kalata B., Systemy organizacji wiedzy w środowisku sieciowym. (2005): Od informacji naukowej do technologii

społeczeństwa informacyjnego.. Wydaw. SBP s. 141-162.

Literatura dla dzieci i młodzieży

09.1VIII04PI01_72

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Anna Ciciak

Cel przedmiotu / Studenci zapoznają się z najważniejszymi zjawiskami w obrębie literatury dla dzieci i młodzieży oraz jej

specyfiką (genologia, relacja nadawca - odbiorca itp.). Poznają strukturę i wyznaczniki współczesnej

modułu:

twórczości dla dzieci i młodzieży.

Wymagania wstępne: podstawowa wiedza z historii literatury

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma uporządkowaną podstawową wiedzę o systemie kultury i K_W11 H1P_W01,

jej obiegach społecznych, ukierunkowaną na zastosowania H1P_W02,

praktyczne w pracy bibliologicznej H1P_W03,

2. ma podstawową wiedzę o rozwoju i specyfice literatury dla K_W12 H1P_W02,

dzieci i młodzieży oraz ich kontekstach kulturowych, H1P_W03,

Wiedza ukierunkowaną na zastosowania praktyczne w pracy H1P_W04,

bibliotekarza

3. ma podstawową wiedzę o związkach współczesnej literatury i K_W15 H1P_W04,

kultury polskiej z tradycją literacką i kulturową, H1P_W05,

ukierunkowaną na zastosowanie praktyczne w pracy

bibliologicznej

4. potrafi funkcjonalnie korzystać z różnorodnych źródeł, K_U18 H1P_U12,

dobierać takie środki i metody pracy, które pozwolą na H1P_U13 ,

efektywną realizację działań dydaktycznych; w pracy posługuje

się nowoczesną technologią (ITC)

5. potrafi zredagować pracę o charakterze interpretacyjno- K_U22 H1P_U12,

krytycznym związaną z problematyką kultury i literatury

dziecięco-młodzieżowej

6. potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i K_U18 H1P_U12,

Umiejętności użytkować informacje, szczególnie dotyczące kultury, literatury H1P_U13 ,

i języka, pochodzące z mediów tradycyjnych i elektronicznych w

pracy bibliologicznej

7. potrafi funkcjonalnie wykorzystać wiedzę z zakresu nauki o K_U21 H1P_U12,

literaturze, języku i kulturze w procesie edukacji H1P_U13 ,

bibliologicznej

8. potrafi przygotować prezentację multimedialną dotyczącą K_U23 H1P_U13 ,

postaci, zjawisk, problemów charakterystycznych dla kultury i

literatury dziecięcej

9. ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności; K_K01 H1P_K01,

potrafi ocenić swoje kompetencje, wiedzę oraz umiejętności i

dostrzega konieczność ciągłego ich poszerzania i doskonalenia

Kompetencje społeczne 10. ma świadomość roli kultury, języka i literatury w budowaniu K_K09 H1P_K05,

tożsamości i rozwijaniu więzi społecznych młodych czytelników

11. potrafi pracować w grupie, odpowiedzialnie wykonuje K_K02 H1P_K02,

powierzone mu zadania

1. Literatura dziecięca i jej wyznaczniki. Odbiór dzieła literackiego przez dziecko. 2

2. Rozwój literatury dla dzieci i młodzieży w historii literatury europejskiej i polskiej. Tradycja dydaktyczna w 2

twórczości dla najmłodszych.

3. Poznanie wybranych arcydzieł literatury dla dzieci i młodzieży (polskich i światowych) oraz związanej z literaturą 8

„osobną” krytyki i metodologii badań literackich.

4. Od bajki ludowej do baśni literackiej 4

5. Problematyka aksjologiczna w literaturze dziecięcej. 4

6. Miejsce książki w kulturze współczesnej. Literatura w Internecie.. 4

7. Rola komiksu w upowszechnianiu literatury. 4

8. Literatura dla dzieci wobec innych dziedzin sztuki. 2

Metody kształcenia prezentacja multimedialna, analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach

* praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,7,9,10,11

* prezentacje 1,2,3,4,5,6,7,9,10,11

Forma i warunki Ocena końcowa jest średnią ocen otrzymanych przez studenta za pracę

pisemną – recenzję tekstu z zakresu literatury dla dzieci i młodzieży (lista utworów została dołączona do

zaliczenia

rozkładu materiału) oraz prezentację multimedialną zw. z omawianymi zagadnieniami.

Adamczykowa Z. (2001): Literatura dla dzieci : funkcje, kategorie, gatunki. Wydaw. WSP

Baluch A. (1993): Archetypy literatury dziecięcej. Wyd. Naukowe AP

Waksmund R. (2000): Od literatury dla dzieci do literatury dziecięcej. Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego

Kaniowska-Lewańska I (1973): Literatura dla dzieci i młodzieży do roku 1864. WSiP

Kaniowska-Lewańska I (1981): Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1864 - 1918. WSiP

Białek J. Z., (1987): Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1918 - 1939. WSiP

Kuliczkowska K. (1972): Dawne i współczesne problemy prozy dla dzieci. Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego

Cieślikowski J. (1975): Literatura i podkultura dziecięca. Ossolineum

Ługowska J. (1988): Bajka w literaturze dziecięcej. MAW

Bettelheim B. (1985): Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni, wst. i przekł. D. Danek, t. 1-2,. PIW

Kielar-Turska M, Przetacznik-Gierowska M., red. (1992): Dziecko jako odbiorca literatury. Wyd. Naukowe PWN

Żurakowski B. (1981): W świecie poezji dla dzieci. Nasza Księgarnia

Ludorowski L., red. (1998): W kręgu arcydzieł literatury młodzieżowej: interpretacje, przekłady, adaptacje. Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-

Skłodowskiej

Bęczkowska Z (2000): Wartości w świecie dziecka we współczesnej literaturze dla dzieci. Oficyna Wydawnicza

Kwiatkowska- Ratajczak M. (1994): Z perspektywy wartości. O prozie dla dzieci i młodzieży. Wyd. Nakom

Papuzińska J. (1989): Zatopione królestwo. O polskiej literaturze fantastycznej XX wieku dla dzieci i młodzieży. Literatura

Baluch A. (2005): Książka jest światem. O literaturze dla dzieci małych oraz dla dzieci starszych i nastolatków. Universitas

Cieślikowski J. (19855): Wielka zabawa (folklor dziecięcy, wyobraźnia dziecięca, wiersze dla dzieci). Ossolineum

Dunin J. (1991): Książeczki dla grzecznych i niegrzecznych dzieci. Z dziejów polskich publikacji dla najmłodszych. Ossolineum

Waksmund R., wybór i opracowanie (1987): Poezja dla dzieci. Antologia form i tematów. Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego

Tylicka B., Leszczyński G. (2002): Słownik literatury dziecięcej i młodzieżowej. Ossolineum

Chęcińska U., red. (2003): Barwy świata baśni. Wyd. Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego

Praktyka zawodowa

09.1VIII04PI01_73

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 480

Cel przedmiotu / Celem praktyki zawodowej jest zapoznanie studentów ze specyfiką pracy w bibliotece.

modułu:

Wymagania wstępne: Ogólna wiedza i umiejętności w zakresie księgoznawstwa, w tym szczególnie bibliotekoznawstwa.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

instytucji prowadzącej działalność bibliotekarską lub K_W19

H1P_W06,

bibliologiczną, a w szczególności zna jej strukturę

organizacyjną, zasady komunikacji w sprawach

profesjonalnych, cele i zadania instytucji oraz ścieżki awansu

zawodowego

instytucji bibliotekarskiej lub bibliologicznej oraz właściwie

identyfikuje ich potrzeby i oczekiwania

charakterze bibliotekarskim lub bibliologicznym z K_W08

H1P_W02, H1P_W05, H1P_W07,

uwzględnieniem wypracowanych w danej instytucji procedur,

reguł etyki zawodowej, dobrych praktyk oraz ze świadomością

wagi problematyki równościowej

prowadzącej działalność bibliotekarską lub bibliologiczną oraz

narzędzia

prowadzącego praktyk zawodowych powierzone mu zadania i K_U07

H1P_U04,

projekty o charakterze bibliotekarskim lub bibliologicznym

6. Wykonując powierzone zadania o charakterze K_U01 H1P_U01,

bibliotekarskim lub bibliologicznym, potrafi wyszukać i

właściwie spożytkować stosowne informacje, zwłaszcza

dotyczące kultury, literatury lub języka

7. Stosuje w praktyce bibliotekarskiej lub bibliologicznej K_U06 H1P_U03,

odpowiednio dobrane do potrzeb różnych grup odbiorców K_U16

H1P_U09,

metody opisu i promowania tekstów kultury, zwłaszcza tekstów

literatury pięknej K_U08

H1P_U05,

Umiejętności

o charakterze bibliotekarskim lub bibliologicznym, K_U15

H1P_U07,

uwzględniając przy ich wykonywaniu wypracowane przez

H1P_U09,

instytucję procedury, dobre praktyki oraz strategie K_U13

równościowe H1P_U07,

charakterze bibliotekarskim lub bibliologicznym

10. Kreatywnie wykorzystuje i rozwija wiedzę i umiejętności z K_U03 H1P_U01,

zakresu literaturoznawstwa i językoznawstwa dla realizowania K_U04

H1P_U02,

typowych zadań bibliotekarskich lub bibliologicznych

instytucji prowadzącej działalność bibliotekarską lub K_U20

H1P_U12, H1P_U13 ,

bibliologiczną, wykorzystując różne formy wypowiedzi oraz

różne kanały i techniki komunikacyjne

równościowych

aktywność o charakterze bibliotekarskim lub bibliologicznym

K_K06 H1P_K04,

zadań o charakterze bibliotekarskim lub bibliologicznym służy K_K10 H1P_K06,

pomnażaniu i zachowaniu dziedzictwa kulturowego

instytucji prowadzącej działalność bibliotekarską lub

bibliologiczną

bibliotecznej.

dyskusja,

obserwacja

Metody weryfikacji

* opinie w dzienniku praktyk

1,2,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,15,

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,15,

Forma i warunki ZO

zaliczenia Zaliczenie na podstawie opinii w dzienniku praktyk

Liczba godzin

Psychologia ogólna

14.4VIII04PI01_74

Nazwa kierunku:

Filologia polska

pierwszego stopnia, stacjonarne praktyczny Nauczycielska,

Koordynator dr Bartosz Wojciechowski

Student poznaje elementarną wiedzę dotyczącą podstawowych procesów psychologicznych człowieka

Cel przedmiotu / (rozwoju poznawczego, psychoseksualnego, rozwoju tożsamości, rozwoju społeczno-moralnego i

emocjonalnego).

modułu:

Zna problemy wychowawcze oraz zagrożenia występujące w omawianym okresie.

Potrafi wykorzystać wiedzę psychologiczną w pracy dydaktycznej i wychowawczej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma wiedzę na temat rozwoju i życia dziecka w aspekcie K_W21 H1P_W08,

biologicznym, psychologicznym i społecznym - w odniesieniu do

II etapu edukacyjnego,

Wiedza 2. zna zasady komunikacji ze wszystkimi uczestnikami procesu K_W16 H1P_W05,

dydaktycznego i wychowawczego,

3. zna podstawowe teorie dotyczące procesu wychowania, K_W02 H1P_W03,

uczenia się i nauczania.

4. potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę oraz projektować K_U04 H1P_U02,

swoje działania wychowawcze stosownie do potrzeb uczniów, K_U07 H1P_U04,

K_U06 H1P_U03,

Umiejętności 5. ma podstawowe umiejętności w zakresie komunikacji K_U02 H1P_U01,

interpersonalnej; potrafi używać języka specjalistycznego, ale K_U15 H1P_U09,

również skutecznie, kulturalnie porozumiewa się ze wszystkimi

uczestnikami procesu edukacyjnego (dzieci, nauczyciele, K_U13 H1P_U07,

rodzice, opiekunowie),

K_U03 H1P_U01,

Kompetencje społeczne potrafi ocenić swoje kompetencje, wiedzę oraz umiejętności i

dostrzega konieczność ciągłego ich poszerzania i doskonalenia.

1. Podstawowe pojęcia psychologiczne. 10

2. Zagadnienia rozwoju fizycznego i psychicznego człowieka. 10

3. Teorie osobowości. Struktura osobowości. 10

1. Poznanie społeczne. 5

2. Spostrzeganie społeczne. 5

3. Psychologiczne koncepcje człowieka w perspektywie zachowań uczniowskich i sytuacji szkolnych. 5

Wykład.

Metody kształcenia Prezentacja.

Analiza przypadków i dokumentacji psychologicznej.

Praca w grupach.

z sylabusa

* egzamin pisemny

1,2,3,4,5,

Forma i warunki Egzamin z wykładów.

zaliczenia Kolokwium z ćwiczeń.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen z egzaminu i kolokwium.

Trempała J. (2011): Psychologia rozwoju człowieka.. PWN Warszawa

Fontana D. (1998): Psychologia dla nauczycieli.. Zysk i S-ka. Poznań

Brzezińska I.A. (2005): Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa.. GWP Gdańsk

Kaja B.M. (2010): Psychologia wspomagania rozwoju. Zrozumieć świat życia człowieka.. GWP Gdańsk

Liczba godzin

Psychologia szczegółowa

14.4VIII04PI01_75

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Bartosz Wojciechowski

Cel przedmiotu / Przygotowanie psychologiczne do nauczania na II etapie edukacyjnym (klasy IV –VI szkoły

podstawowej), ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z rozwojem dziecka, specyficznymi

modułu:

formami aktywności oraz problemami dysharmonii i zaburzeń rozwojowych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Ma podstawową wiedzę na temat rozwoju i życia dziecka w K_W21 H1P_W08,

Wiedza aspekcie biologicznym, psychologicznym i społecznym.

Dostrzega możliwość wykorzystania wiedzy psychologicznej do

opisu i analizy zachowań człowieka,

2. Potrafi posługiwać się w sposób refleksyjny wiedzą z zakresu K_U02 H1P_U01,

psychologii ogólnej (poznawczej, emocji i motywacji),

rozwojowej, i społecznej w rozwiązywaniu typowych problemów

dydaktycznych i wychowawczych w odniesieniu do uczniów na II

Umiejętności etapie edukacyjnym,

3. Potrafi podejmować działania zespołowe, w tym potrafi K_U13 H1P_U07,

kierować pracą zespołu oraz podporządkować się normom i K_U15 H1P_U09,

regułom grupowym w trakcie realizacji zadań,

4. ma świadomość potrzeby pracy nad poszerzaniem i K_K01 H1P_K01,

Kompetencje społeczne doskonaleniem swoich kompetencji profesjonalnych i

K_K07 H1P_K04,

osobistych.

1. Sylwetka rozwojowa dziecka we wczesnym i późnym wieku szkolnym. 10

2. Formy aktywności dziecka - nauka i zabawa. 10

3. Progi edukacyjne. 10

Praca z tekstem.

Praca w grupach.

* egzamin pisemny

1,2,3,

Forma i warunki E

Egzamin pisemny.

zaliczenia

Ocena końcowa jest oceną z egzaminu pisemnego.

Przetacznik-Gierowska M., Włodarski Z. (2002): Psychologia wychowawcza.. PWN Warszawa

Brophy J. (2002): Motywowanie uczniów do nauki.. PWN Warszawa

MIka S. (1998): Psychologia społeczna dla nauczycieli.. Żak Warszawa

Pedagogika ogólna

05.1VIII04PI01_76

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Koordynator dr Lidia Horyń

Studenci poznają podstawowe pojęcia pedagogiczne oraz strukturę i specyfikę nauk pedagogicznych jako

Cel przedmiotu / wiedzy o wychowaniu i nauczaniu człowieka w kontekście jego prawidłowości rozwojowych.

modułu: Uzyskują wiedzę przydatną w codziennej pracy nauczycielskiej, umożliwiającej skuteczną pracę

wspierającą rozwój ucznia/wychowanka.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. zna elementarną terminologię używaną w pedagogice i K_W02 H1P_W03,

rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych

Wiedza dyscyplin naukowych,

2. ma elementarną wiedzę o miejscu pedagogiki w systemie K_W02 H1P_W03,

nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych

powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi,

3. potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje K_U04 H1P_U02,

profesjonalne umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w

języku rodzimym i obcym) i nowoczesnych technologii (ICT),

Umiejętności 4. potrafi w sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie K_U06 H1P_U03,

i na piśmie, na tematy dotyczące wybranych zagadnień

K_U20 H1P_U12,

pedagogicznych; z wykorzystaniem różnych ujęć teoretycznych,

korzystając zarówno z dorobku pedagogiki, jak i innych K_U19

H1P_U13 ,

dyscyplin, H1P_U11,

5. ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, K_K01 H1P_K01,

rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i K_K07 H1P_K04,

rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji

i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i

K_K06 H1P_K04,

Kompetencje społeczne kształcenia,

6. docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla utrzymania i K_K09 H1P_K05,

rozwoju prawidłowych więzi w środowiskach społecznych i

odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań zawodowych.

1. Problematyka wychowania w świetle rozwoju człowieka. 10

2. Szkoła jako instytucja wychowawcza. 10

3. Zawód nauczyciela. 10

1. Kultura komunikacji językowej w szkole. 5

2. Poznawanie uczniów. 5

3. Zagadnienia normy, patologii i profilaktyki w praktyce szkolnej. 5

Wykład.

Analiza przypadków i dokumentacji pedagogicznej.

Praca w grupach.

z sylabusa

Metody weryfikacji * egzamin pisemny 1,2,3,4,

* kolokwium

1,2,3,4,

Forma i warunki Egzamin.

zaliczenia Kolokwium.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen z egzaminu i kolokwium.

Hejnicka-Bezwińska T. (2008): Padagogika ogólna.. Wyd.Akademickie i Profesjonalne Warszawa

Kwieciński Z., śliwerski B. red. (2003): Pedagogika. Podręcznik akademicki. t.1.. PWN Warszawa

Day Ch. (2004): Rozwój zawodowy nauczyciela.. GWP Gdańsk

Liczba godzin

Pedagogika szczegółowa

05.1VIII04PI01_77

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Studenci zdobywają wiedzę o uczniu i środowisku wychowawczym szkoły.

Cel przedmiotu / Wiedza pedagogiczna pozwoli na zrozumienie specyfiki zachowań uczniów i problemów wychowawczych

modułu: w grupach młodzieży szkolnej na II etapie edukacyjnym, a także poznanie metod pracy wychowawczej w

sytuacjach trudnych i nietypowych.

Wymagania wstępne: Brak

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. Zna podstawowe teorie dotyczące procesu wychowania, K_W02 H1P_W03,

Wiedza uczenia się i nauczania.

2. Ma podstawową wiedzę o uczestnikach działalności K_W21 H1P_W08,

pedagogicznej (uczniach, rodzicach, nauczycielach).

3. Potrafi posługiwać się podstawową wiedzą teoretyczną z K_U02 H1P_U01,

zakresu pedagogiki w celu diagnozowania, analizowania i

prognozowania sytuacji dydaktycznych i wychowawczych oraz

efektywnego nauczania języka polskiego na II etapie edukacji.

4. Potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę oraz projektować K_U04 H1P_U02,

swoje działania pedagogiczne (dydaktyczne, wychowawcze) K_U07 H1P_U04,

stosownie do potrzeb uczniów.

5. Ma podstawowe umiejętności w zakresie komunikacji K_U02 H1P_U01,

interpersonalnej; Potrafi używać języka specjalistycznego, ale K_U19 H1P_U11,

Umiejętności również skutecznie, kulturalnie porozumiewa się ze wszystkimi

uczestnikami procesu edukacyjnego (dzieci, nauczyciele, K_U09 H1P_U01,

rodzice, opiekunowie.

H1P_U02,

H1P_U05,

H1P_U07,

6. Potrafi pracować zarówno z uczniami zdolnymi, jak i tymi o K_U09 H1P_U01,

specjalnych potrzebach edukacyjnych. K_U15

H1P_U02,

H1P_U05,

H1P_U07,

H1P_U09,

7. Ma świadomość potrzeby indywidualizacji działań K_K04 H1P_K03,

pedagogicznych, szczególnie w pracy z uczniami o specjalnych

potrzebach edukacyjnych.

Kompetencje społeczne 8. Jest zdolny do komunikowania się w środowisku pracy, K_K03 H1P_K02,

zarówno z osobami będącymi podmiotami działalności

pedagogicznej jak i z innymi osobami współdziałającymi w

procesie dydaktyczno–wychowawczym oraz specjalistami

wspierającymi ten proces.

1. Praca opiekuńczo-wychowawcza. 8

2. Bezpieczeństwo dzieci w szkole i poza szkołą. 7

1. Zaburzenia i dysharmonie w rozwoju dziecka. 8

2. Współpraca szkoły i nauczyciela ze środowiskiem i rodzicami. 7

Wykład.

Praca w grupach.

* egzamin pisemny

1,2,3,4,5,6,7,8

* zajęcia praktyczne (weryfikacja poprzez obserwację) 1,2,3,4,5,6,7,8

E po sem. 3

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:

Forma i warunki uzyskanie pozytywnego wyniku z egzaminu pisemnego,

zaliczenia aktywność podczas konwersatoriów).

Ocena końcowa z przedmiotu to średnia arytmetyczna ocen cząstkowych z egzaminu i aktywności

podczas zajęć.

Kruszewski K. red. (2009): Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Podręcznik akademicki.. PWN Warszawa

Gaś Z. (2006): Profilaktyka w szkole.. Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa

Janowski K. (1987): Uczeń w teatrze życia szkolnego.. Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa

Liczba godzin

Podstawy dydaktyki

09.9VIII04PI01_78

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Cel przedmiotu / Studenci poznają i rozumieją zasady funkcjonowania szkoły oraz systemu oświatowego. Nabywają

modułu: podstawową wiedzę związaną z efektywnym nauczaniem.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. zna elementarną terminologię z zakresu dydaktyki ogólnej, K_W02 H1P_W03,

rozumie jej genezę

2. ma elementarną wiedzę o miejscu dydaktyki ogólnej w K_W02 H1P_W03,

Wiedza systemie nauk pedagogicznych oraz o jej przedmiotowych i

metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami

naukowymi

3. zna podstawowe teorie dotyczące uczenia się i nauczania, K_W21 H1P_W08,

rozumie różnorodne uwarunkowania tych procesów

4. potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z K_U02 H1P_U01,

zakresu dydaktyki ogólnej, w celu analizowania i

interpretowania problemów edukacyjnych

5. potrafi funkcjonalnie korzystać z różnorodnych źródeł i K_U18 H1P_U12,

dobierać takie metody pracy, które pozwolą na efektywną K_U01

H1P_U13 ,

realizację działań dydaktycznych H1P_U01,

H1P_U02,

Umiejętności K_U07

H1P_U04,

swoje działania dydaktyczne, stosownie do potrzeb uczniów K_U07 H1P_U04,

7. potrafi przygotować prezentację multimedialną związaną z

realizacją zadań edukacyjnych w szkole

8. ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności z K_K01 H1P_K01,

zakresu dydaktyki ogólnej, dokonuje samooceny własnych K_K02 H1P_K02,

kompetencji i doskonali je, odpowiedzialnie przygotowuje się

Kompetencje społeczne do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania edukacyjne w

zakresie dydaktyki

9. potrafi pracować w grupie, odpowiedzialnie wykonuje

1. Rola szkoły jako instytucji wspomagającej rozwój uczniów. Społeczna funkcja szkoły. 1

2. Podstawowe zasady dydaktyczne, cele kształcenia, metody nauczania, środki dydaktyczne. 2

3. Organizacja procesu kształcenia i wychowania. Formy pracy z uczniem. 2

4. Prawne aspekty systemu oświaty 2

5. Programy nauczania, treści kształcenia. 4

6. Ewaluacja i jej rola w procesie nauczania. 2

7. Uczeń zdolny i uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi- sposób organizacji pracy. 2

1. Wewnątrzszkolny i przedmiotowy system oceniania. 2

2. Sprawdziany i egzaminy zewnętrzne jako narzędzia oceniające jakość pracy szkoły i nauczyciela. 2

3. Klasa jako środowisko edukacyjne, style kierowania klasą. 2

4. Uczeń zdolny i uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi- sposób organizacji pracy. 2

5. Indywidualizacja nauczania. 3

6. Rola i zadania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole. 2

7. Język jako ważne narzędzie w pracy nauczyciela 2

wykład,

analiza przypadku,

z sylabusa

Metody weryfikacji * prezentacje 1,2,3,4,5,7,

* sprawdzian

1,2,3,4,5,6,8,

Forma i warunki ZO

Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych uzyskanych za: test (40%), prezentację

zaliczenia

(40%) oraz aktywność merytoryczną (20%)

Kruszewski K. (2008): Sztuka nauczania, t.1-2.

Areds R.I. (1996): Uczymy się nauczać.

Okoń W. (2003): Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. wybrane rozdz.

Nalaskowski A. (1994): Przeciwko edukacji sentymentalnej.

Niemierko B. (2012): Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki. wybrane rozdz.

Liczba godzin

Dydaktyka literatury i języka polskiego

09.9VIII04PI01_79

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Forma zajęć: wykłady ćwiczenia

Prowadzący zajęcia: dr Anna Ciciak - wykłady

dr Anna Ciciak - ćwiczenia

Celem zajęć jest wszechstronne przygotowanie studenta do prowadzenia zajęć z języka polskiego w szkole podstawowej:

dokonywania krytycznego wyboru programów nauczania, podręczników, właściwego doboru metod nauczania, selekcji materiał,

Cel przedmiotu / korzystania z kontekstów oraz nowoczesnych technologii. Nabyte umiejętności pozwolą studentowi na samodzielne tworzenie

modułu: dokumentacji szkolnej (konspekty lekcji, rozkładów nauczania, planów wynikowych, przedmiotowego systemu oceniania). Studenci

nabędą umiejętność analizowania i wykorzystywania szeroko pojętych tekstów kultury (dzieła plastycznego, teatralnego i

filmowego) w procesie kształcenia literacko - kulturowego oraz kształtowania wrażliwości estetycznej uczniów.

Wymagania wstępne: Wiedza z zakresu historii i teorii literatury i wiedza o języku polskim; podstawowa wiedza z zakresu psychologii i pedagogiki

EFEKTY KSZTAŁCENIA

II etapu edukacyjnego

2. zna zasady komunikacji ze wszystkimi uczestnikami procesu K_W09 H1P_W02, H1P_W03,

dydaktycznego i wychowawczego K_W20

H1P_W07,

uczenia się i nauczania;

4. ma podstawową wiedzę o uczestnikach działalności K_W21 H1P_W08,

Wiedza pedagogicznej (uczniach, rodzicach, nauczycielach)

5. ma podstawową wiedzę o strukturze i funkcjach systemu K_W19 H1P_W06,

edukacji na poziomie szkoły podstawowej

6. ma podstawową wiedzę o metodyce wykonywania typowych K_W20 H1P_W07,

zadań – normach, procedurach i dobrych praktykach

stosowanych w nauczaniu języka polskiego w szkole

podstawowej

7. ma podstawową wiedzę na temat awansu zawodowego K_W19 H1P_W06,

nauczyciela

8. ma podstawową wiedzę na temat etyki zawodu nauczyciela K_W20 H1P_W07,

9. potrafi posługiwać się podstawową wiedzą teoretyczną z K_U02 H1P_U01,

zakresu pedagogiki, psychologii oraz dydaktyki i metodyki

szczegółowej, w celu diagnozowania, analizowania i

prognozowania sytuacji dydaktycznych oraz efektywnego

nauczania języka polskiego na II etapie edukacji

10. potrafi dobierać odpowiednie metody, wdrażać stosowne K_U15 H1P_U09,

procedury do realizacji zadań wychowawczych i dydaktycznych

związanych z nauczaniem języka polskiego na II etapie edukacji

dobierać takie środki i metody pracy, które pozwolą na K_U18 H1P_U12, H1P_U13 ,

swoje działania pedagogiczne (dydaktyczne, wychowawcze) K_U15 H1P_U09,

stosownie do potrzeb uczniów

K_U07 H1P_U04,

K_U06 H1P_U03,

Umiejętności 13. ma podstawowe umiejętności w zakresie komunikacji K_U02 H1P_U01,

interpersonalnej; potrafi używać języka specjalistycznego, ale K_U19 H1P_U11,

uczestnikami procesu edukacyjnego (dzieci, nauczyciele, K_U09 H1P_U01, H1P_U02, H1P_U05, H1P_U07,

rodzice, opiekunowie)

14. umie zaplanować i wdrożyć działania związane z procesem K_U06 H1P_U03,

nauczania na II etapie edukacji K_U07 H1P_U04,

15. potrafi pracować zarówno z uczniami zdolnymi, jak i tymi o K_U09 H1P_U01, H1P_U02, H1P_U05, H1P_U07,

specjalnych potrzebach edukacyjnych K_U15 H1P_U09,

16. ma elementarne umiejętności organizacyjne; umie K_U06 H1P_U03,

planować działania, jak i realizować zadania wyznaczone przez K_U07 H1P_U04,

zespół

17. stosuje zasady i normy etyczne obowiązujące w pracy K_U13 H1P_U07,

nauczyciela

18. potrafi zaprojektować plan własnego awansu zawodowego K_U06 H1P_U03,

20. odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, rzetelnie K_K07 H1P_K04,

planuje swoje działania dydaktyczne i wychowawcze zakładając

jak największą ich efektywność

Kompetencje społeczne 21. ma świadomość potrzeby indywidualizacji działań K_K04 H1P_K03,

potrzebach edukacyjnych

22. jest zdolny do komunikowania się w środowisku pracy, K_K03 H1P_K02,

procesie dydaktyczno – wychowawczym oraz specjalistami

wspierającymi ten proces

1. Metodyka jako nauka - sfery zainteresowania metodyki. Związki dyscypliny z innymi dziedzinami nauki. 2

2. Wymiary przedmiotu „język polski”. Kompetencja zawodowa nauczyciela polonisty. 2

3. Uczeń jako podmiot nauczania (program szkolny, a możliwości psychofizyczne ucznia). 2

4. Proces lekcyjny – planowanie pracy (cele edukacji polonistycznej, ich funkcja i sposób formułowania, związki celów 2

z tematyką lekcji i metodami nauczania; klasyfikacje metod nauczania, celowość doboru metod, metoda a strategia

nauczania, metody aktywizujące).

5. Obszary wiedzy polonistycznej. Kanon literacki w szkole. Utwory epickie, poetyckie i dramatyczne na lekcjach j. 4

polskiego w szkole podstawowej. Fragment a całość tekstu; motywowanie uczniów do czytania lektur szkolnych

6. Ocenianie a motywacja do uczenia się. 2

7. Omówienie podstawowych metod nauczania, tradycyjna typologia metod nauczania wg sposobów uczenia się (dróg 4

poznania); metody pracy z tekstem; metody aktywizujące).

8. Rozwijanie kompetencji czytelniczych uczniów. 4

9. Polaryzacja zjawisk kultury współczesnej i jej edukacyjne konsekwencje. 4

10. Polonista wobec mediów. 4

1. Podstawa programowa i program nauczania. 2

2. Program a podręcznik. Przegląd wybranych podręczników do nauczania języka polskiego w szkole podstawowej. 2

3. Budowa lekcji. 2

4. Cele kształcenia. 2

5. Metody nauczania w kształceniu polonistycznym. 4

6. Konspekt lekcji języka polskiego. 4

7. Ocena efektywności nauczania. 2

8. Planowanie pracy dydaktycznej. 2

9. Praca domowa ucznia, jej celowość i forma. 2

10. Rola ćwiczeń w mówieniu i pisaniu. 4

11. Omawianie lektury szkolnej. 6

12. Poezja na lekcjach języka polskiego. 4

13. Integracja treści kształcenia. 6

14. Kształcenie kulturowe w szkole podstawowej. 6

15. Kultura popularna w edukacji polonistycznej. 4

16. Polonista a Internet. 2

17. Wiedza psychologiczno-pedagogiczna w pracy polonisty. 2

18. Kształcenie językowe w klasach IV - VI 4

Metody kształcenia Wykład: wykład, prezentacja multimedialna

ćwiczenia: ćwiczenia przedmiotowe, analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, prezentacje multimedialne, analiza przypadku

Metody weryfikacji * egzamin ustny 1,2,17,16,15,14,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,18,

efektów kształcenia * kolokwium 9,10,11,12,14,15,16,17,18,

* projekt 9,10,21,20,19,18,17,16,15,14,13,12,11,22,

ZO po sem. 4

Forma i warunki E po sem. 5

Ustalenie oceny zaliczeniowej po sem. 4: na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych przez studenta za określone działania:

zaliczenia

projekt lekcji (50%) i kolokwium (50%); ocena może zostać podwyższona o 0,5 stopnia za aktywność merytoryczną w trakcie zajęć.

Ocena końcowa (po sem. 5): uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu ustnego.

Janus-Sitarz A., red. (2004): Polonista w szkole. Podstawy kształcenia nauczyciela polonisty. Universitas

Bortnowski S., (1998): Jak uczyć poezji?. Stentor

Janus-Sitarz A., red. (2004): Przygotowanie ucznia do odbioru różnych tekstów kultury. Universitas

Bobiński W. (2010): Teksty w lustrze ekranu.

Janus - Sitarz A. (1999): Lekcje teatru. Książka dla nauczyciela i ucznia..

Nurczyńska - Fidelska E., red. (1993): Film w szkolnej edukacji humanistycznej.

Kowalikowa J. (2006): Narodziny nauczyciela polonisty. Universitas

Janus-Sitarz A. red. (2005): Doskonalenie warsztatu nauczyciela polonisty. Universitas

Liczba godzin

Stylistyka w edukacji polonistycznej

09.1VIII04PI01_80

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 15

Cel przedmiotu / Studenci poznają reguły i metody wdrażania uczniów do poprawnego i skutecznego konstruowania

modułu: wypowiedzi mówionych i pisanych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

zadań - normach, procedurach i dobrych praktykach

stosowanych w nauczaniu języka polskiego w szkole

Wiedza podstawowej

2. ma podstawową wiedzę o współczesnym języku polskim i K_W02 H1P_W03,

sposobach przekazywania jej w edukacji polonistycznej K_W09 H1P_W02,

H1P_W03,

procedury do realizacji zadań dydaktycznych

efektywną realizację zadań dydaktycznych

swoje działania dydaktyczne stosownie do potrzeb uczniów K_U15 H1P_U09,

K_U07 H1P_U04,

języku w procesie edukacyjnym K_U03 H1P_U01,

7. umie redagować różne rodzaje tekstów i funkcjonalnie K_U22 H1P_U12,

wykorzystać je w działalności edukacyjnej K_U22 H1P_U12,

K_U20 H1P_U12,

H1P_U13 ,

potrafi ocenić swoje kompetencje, wiedzę oraz umiejętności i K_K06 H1P_K04,

Kompetencje społeczne 9. odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, rzetelnie K_K07 H1P_K04,

planuje swoje działania dydaktyczne zakładając ich jak

największą efektywność

10. potrafi pracować w grupie, odpowiedzialnie wykonuje K_K02 H1P_K02,

1. Style funkcjonalne współczesnej polszczyzny 1

2. Szkolne formy wypowiedzi i metody ich wprowadzania na lekcje języka polskiego (opis, opowiadanie, 2

charakterystyka)

3. Teksty użytkowe (ogłoszenie, zaproszenie, dedykacja, zawiadomienie, instrukcja, przepis) 2

4. Poprawność językowa i stylistyczna 2

5. Klasyfikacja błędów językowych 2

6. Kryteria oceny prac pisemnych uczniów 2

7. Sposoby sprawdzania prac pisemnych uczniów 2

8. Rodzaje i funkcja ćwiczeń stylistycznych na lekcjach języka polskiego. 2

Metody kształcenia analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, ćwiczenia warsztatowe

* praca pisemna/esej/recenzja 1,2,3,4,5,6,7,8,9,

Forma i warunki Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych przez studenta za projekty

zaliczenia ćwiczeń przeznaczonych dla uczniów - wybrane formy wypowiedzi w edukacji polonistycznej (40%);

sprawdzanie przykładowych prac uczniowskich (40%), aktywność merytoryczna na zajęciach (20%).

Bańkowska E., Mikołajczuk A. (2003): Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów. Książka i Wiedza

Pawelec R. , Zdunkiewicz-Jedynak D. (2003): Poradnik. Jak pisać?. Wydawnictwo WILGA

Markowski A. (2006): Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. Wyd. Naukowe PWN

Zdunkiewicz Jedynak D., red. (2012): Ćwiczenia ze stylistyki. Wyd. Naukowe PWN

Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W. (2006): Gatunki dziennikarskie. Teoria - praktyka- język. Wydawnictwa

Akademickie i Profesjonalne

Zdunkiewicz-Jedynak D. (2001): Jak to napisać? Poradnik redagowania i komponowania tekstu. IKAR

Mosiołek-Kłosińska K., red. (2004): Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce. Felberg SJA

Kida J. (1998): Stylistyka, styl i język artystyczny w edukacji polonistycznej. Wydawn. Oświatowe FOSZE

Gajda S. (1995): Przewodnik po stylistyce polskiej. Uniwersytet Opolski

Bakuła K. (2008): Mówione= pisane : komunikacja, język, tekst.. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego

Kuziak M, Rzepczyński S. (2002): Jak dobrze napisać: opowiadanie, podanie, streszczenie, życiorys, ogłoszenie, list

motywacyjny, podziękowanie, referat, pracę magisterską.... Horyzont - Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media

Grzenia J. (2006): Komunikacja językowa w Internecie. Wyd. Naukowe PWN

Markowski A. (2000): Jak dobrze mówić i pisać po polsku. Wyd. Naukowe PWN

Emisja głosu

05.9VIII04PI01_81

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 30

Koordynator dr Adrianna Seniów

Celem zajęć jest poznanie w teorii i praktyce zasad prawidłowego posługiwania się głosem i higieny głosu

umożliwiających ochronę narządów mowy przed skutkami dużego i długotrwałego wysiłku. W toku zajęć student

Cel przedmiotu / opanowuje umiejętności oddychania przeponowego, prowadzenia głosu na podniebienie twarde, wykorzystania

modułu: rezonatorów oraz poprawnej artykulacji samogłosek i spółgłosek. Ponadto zajęcia przygotowują do wystąpień

publicznych, szczególnie w komunikacji szkolnej, z zachowaniem zasad ortofonii i uwzględnieniem roli głosu w pracy

nauczyciela.

Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu gramatyki opisowej współczesnego języka polskiego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. student zna budowę narządu głosu, K_W02 H1P_W03,

2. zna zasady dotyczące ćwiczeń oddechowych, fonacyjnych i K_W09 H1P_W02, H1P_W03,

artykulacyjnych

Wiedza 3. zna zasady higieny aparatu głosowego w pracy nauczyciela K_W22 H1P_W09,

4. student zna zasady poprawnej artykulacji głosek K_W09 H1P_W02, H1P_W03,

5. zna zasady skutecznej prezentacji K_W09 H1P_W02, H1P_W03,

6. potrafi wykorzystać zasady prawidłowej emisji głosu w K_U03 H1P_U01,

praktyce

7. wykształcił prawidłowy tor oddechowy i opanował dobrą K_U03 H1P_U01,

„gospodarkę oddechową”; potrafi eliminować napięcie mięśni

szyi, krtani, żuchwy, odcinka lędźwiowego kręgosłupa za

pomocą metod relaksacji;

Umiejętności 8. potrafi wykorzystać w praktyce podstawowe zasady dykcji i K_U23 H1P_U13 ,

poprawnej wymowy, prawidłowego frazowania,

odpowiedniego akcentowania i odpowiedniej intonacji

9. potrafi w praktyce korzystać z zasad skutecznej prezentacji; K_U23 H1P_U13 ,

10. potrafi korzystać z zasad higieny aparatu głosowego w K_U13 H1P_U07,

pracy nauczyciela

11. ma świadomość znaczenia mowy w pracy nauczyciela K_K09 H1P_K05,

12. ma świadomość znaczenia głosu w budowaniu autorytetu K_K07 H1P_K04,

Kompetencje społeczne nauczyciela

13. świadomie troszczy się o głos jako podstawowe narzędzie K_K04

H1P_K03,

pracy nauczyciela

14. świadomie unika czynników szkodliwych dla głosu K_K04 H1P_K03,

1. Podstawowe pojęcia emisji głosu 2

2. Głos jako podstawowe narzędzie pracy nauczyciela. Osobowość nauczyciela. 2

3. Wybrane zagadnienia z anatomii i fizjologii aparatu głosowego 2

4. Higiena głosu, patologia narządów mowy 2

5. Techniki oddychania, cechy prawidłowej postawy 2

6. Warunki prawidłowej emisji głosu 2

7. Ćwiczenia fonacyjne 2

8. Podstawy fonetyki artykulacyjnej (wymowa samogłosek i spółgłosek) . Zasady prawidłowej dykcji 4

9. Zasady prawidłowego akcentowania wyrazów i frazowania 2

10. Elementy autoprezentacji i sztuka wystąpień publicznych 4

11. Prezentacja przygotowanych wystąpień 3

12. Realizacja głosowa wybranych tekstów 3

Metody kształcenia prezentacja multimedialna, ćwiczenia warsztatowe

Metody weryfikacji

* prezentacja 1,2,13,12,11,10,9,8,7,6,5,4,3,14,

* kolokwium 1,2,3,4,5,

- kolokwium z podstawowych wiadomości na temat anatomii, higieny głosu, roli głosu w pracy nauczyciela

Forma i warunki - poprawna realizacja głosowa wybranego fragmentu tekstu ( poetyckiego, prozatorskiego i publicystycznego ) z

zaliczenia zachowaniem zasad poprawnej emisji głosu (dykcja, postawa, fonacja, frazowanie, wymowa głosek)

- przygotowanie wystąpienia publicznego

Ocena końcowa jest wystawiana jako średnia z trzech wymienionych form zaliczenia

Oczkoś M. (2007): Sztuka poprawnej wymowy, czyli o bełkotaniu i faflunieniu.

Rokitiańska M, Laskowski H. (2006): Zdrowy głos.

Sliwińka - Kowalska M. (1999): Głos narzędziem pracy. Poradnik dla nauczycieli.

Tarasiewicz B. (2003): Mówię i śpiewam świadomie.

Detz J. (2002): Sztuka przemawiania. Nie ma co mówić, ale jak mówić..

Lewandowska-Tarasiuk E. (2001): Sztuka wystąpień publicznych czyli jak zostać dobrym mówcą.

Nieckuła F. (2001): Język ustny a język pisany [w:] Współczesny język polski. 99-113

Sawrycki W. (1985): Kultura żywego słowa.

Markowski A. (2002): Nowy słownik poprawnej polszczyzny.

Dubisz S. (1999): Nauka o języku dla polonistów.

Liczba godzin

Inne 22

Literatura dla dzieci i młodzieży

09.1VIII04PI01_82

Nazwa kierunku:

Filologia polska

Wymiar zajęć: 15

Cel przedmiotu / Studenci zapoznają się z najważniejszymi zjawiskami w obrębie literatury dla dzieci i młodzieży oraz jej

specyfiką (genologia, relacja nadawca - odbiorca itp.). Poznają strukturę i wyznaczniki współczesnej

modułu:

twórczości dla dzieci i młodzieży.

Wymagania wstępne: podstawowa wiedza z historii literatury

EFEKTY KSZTAŁCENIA

1. ma uporządkowaną podstawową wiedzę o systemie kultury i K_W11 H1P_W01,

jej obiegach społecznych, ukierunkowaną na zastosowania H1P_W02,

praktyczne w pracy nauczyciela polonisty H1P_W03,

2. ma podstawową wiedzę o rozwoju i specyfice literatury dla K_W12 H1P_W02,

dzieci i młodzieży oraz ich kontekstach kulturowych, H1P_W03,

Wiedza ukierunkowaną na zastosowania praktyczne w pracy H1P_W04,

nauczyciela polonisty

3. ma podstawową wiedzę o związkach współczesnej literatury i K_W15 H1P_W04,

kultury polskiej z tradycją literacką i kulturową, H1P_W05,

ukierunkowaną na zastosowanie praktyczne w edukacji

polonistycznej (II etap edukacji

5. potrafi zredagować pracę o charakterze interpretacyjno- K_U22 H1P_U12,

krytycznym związaną z problematyką kultury i literatury

dziecięco-młodzieżowej

Umiejętności 6. potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i K_U18 H1P_U12,

użytkować informacje, szczególnie dotyczące kultury, literatury H1P_U13 ,

i języka, pochodzące z mediów tradycyjnych i elektronicznych w

pracy nauczyciela polonisty

literaturze, języku i kulturze w procesie edukacyjnym H1P_U13 ,

8. potrafi przygotować prezentację multimedialną dotyczącą K_U23 H1P_U13 ,

postaci, zjawisk, problemów charakterystycznych dla kultury i

literatury dziecięcej

Kompetencje społeczne dostrzega konieczność ciągłego ich poszerzania i doskonalenia

10. ma świadomość roli kultury, języka i literatury w budowaniu K_K09 H1P_K05,

tożsamości i rozwijaniu więzi społecznych ucznia szkoły

podstawowej

1. Literatura dziecięca i jej wyznaczniki. Odbiór dzieła literackiego przez dziecko. 1

2. Rozwój literatury dla dzieci i młodzieży w historii literatury europejskiej i polskiej. Tradycja dydaktyczna w 1

twórczości dla najmłodszych.

3. Poznanie wybranych arcydzieł literatury dla dzieci i młodzieży (polskich i światowych) oraz związanej z literaturą 4

„osobną” krytyki i metodologii badań literackich.

4. Od bajki ludowej do baśni literackiej 2

5. Problematyka aksjologiczna w literaturze dziecięcej. 2

6. Miejsce książki w kulturze współczesnej. Literatura w Internecie.. 2

7. Rola komiksu w upowszechnianiu literatury. 2

8. Literatura dla dzieci wobec innych dziedzin sztuki. 1

Metody kształcenia wykład, wykład konwersatoryjny, prezentacja multimedialna, analiza tekstów

1,2,3,4,5,6,7,9,10,

* prezentacje 2,1,3,4,6,8,9,10,

Forma i warunki Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych przez studenta za pracę

pisemną – recenzję tekstu z zakresu literatury dla dzieci i młodzieży (lista utworów została dołączona do

zaliczenia

rozkładu materiału) oraz prezentację mulimedialną zw. z omawianymi zagadnieniami.

Ocena końcowa: praca pisemna (50%), prezentacja (50%).