bdw - editie 1369
Post on 18-Mar-2016
266 Views
Preview:
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
N° 1369 VAN 14 TOT 21 MAART 2013 ¦ WEEK 11: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE
Auto wint
D at is minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) overeengekomen met burge-
meester Emir Kir (PS). Het Brussels Gewest wou aan het Madouplein een voorbeeld stellen van hoe een autoluw Brussel er kan uitzien. Bij wijze van test werden de auto’s ge-bannen uit het winkelgedeelte van de Leuvensesteenweg. Tegelijk werd de inkomende autocapaciteit aan Madou een tik aangeschroefd. Brus-sel is dat aan zichzelf verplicht: over
zeven jaar moet er twintig procent minder auto’s door Brussel rijden.Maar de verkiezing van Emir Kir tot burgemeester van Sint-Joost gooide roet in het eten. Hij maakte van de Leuvensesteenweg, nochtans een gewestweg, zijn kiesthema. Een au-tovrije winkelwandelstraat was aan hem niet besteed. Zijn kiezers volg-den hem massaal. Minister Grouwels stelde dinsdag een principeakkoord voor, samen met burgemeester Kir. Vanaf 26
maart mogen de auto’s opnieuw door de Leuvensesteenweg naar het Sint-Joostplein rijden. De bussen blijven in de parallelle Scalquin-straat. De neergaande bussen krij-gen een eigen busbaan, de opgaande bussen krijgen voor de helft een busbaan. De auto’s die langs Madou de stad willen binnenrijden, krijgen één rijstrook. Om genoeg plaats te maken zal het benzinestation ver-dwijnen.Volgens Grouwels is het een eerbaar
SINT-JOOST-TEN-NODE – Het plan om van de Leuvensesteenweg aan het Madou-plein een autovrije winkelstraat te maken is mislukt. Over twee weken mogen de auto’s er opnieuw door.
Mobiliteit > Leuvensesteenweg blijft geen winkelwandelstraat
FOTO: © SASKIA VANDERSTICHELE
JÉRÉMIE RENIER: VAN CLOCLO TOT PRIESTER IN ELEFANTE BLANCOEn ook: Jamie Lidell, Judith Vindevogel en Raven Ruëll.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
14 0313
ADVERTENTIE
op pagina 10 in deze krant.
Lees overvrijwilligerswerk
KNIP DIT WEEKEND DE BON UIT DE ZONDAG EN WIN EEN
JAAR LANG VAKANTIE.
ADVERTENTIE
LAKEN – Donderdagnacht werd de romp van de nieuwe voetgangers- en fietsersbrug aan Fransman geleverd, een modern, stalen gevaarte van 37 ton. Op de sokkels en afwerking is het nog even wachten. Pas in oktober zal de nieuwe brug gebruiksklaar zijn. De oude passerelle was versleten en onveilig en werd in februari afgebroken. HUB
BRUG GELAND AAN FRANSMAN
SOCIAAL VERVOERIN MOLENBEEK
8
compromis. Zo krijgt de Leuvense-steenweg ruime voetpaden. Parke-ren is er niet toegestaan. Er komen laad- en loskades en verkeersdrem-pels.In totaal gaat het autoverkeer van vier naar twee baanvakken, krijgen bussen en taxi’s vrije baan en voet-gangers meer ruimte. “Het Stappen,
Trappen, Openbaar Vervoer en Per-sonenwagen-principe is dus geres-pecteerd,” zegt Grouwels.Volgens Grouwels was er te veel on-genoegen bij de bevolking over de testfase. De overlast in de Scalquin-straat, het tekort aan visibiliteit voor winkels en de te lage sociale controle waren de meest gehoorde argumenten.Volgens Grouwels kan nu met het nieuwe plan ingezet worden op een verbetering van de openbare ruimte en een vlot verkeer aan deze stads-poort. De plannen voor de heraanleg gaan in de herfst in openbaar on-derzoek, maar de regeling voor het auto- en busverkeer start dus al over twee weken. Steven Van Garsse
KICKBOKSEN MET EVA EN WAUTER OP P.20
STRIPREPORTAGE
BDW 1369 PAGINA 2 - DONDERDAG 14 MAART 2013
Zaterdag 9 maart speelde de Brussels Philharmonic Stravinsky in het kader van Ars Musica in Flagey. Tijdens het eerste deel van het concert was er een atelier voor kinderen waar ze sleutels aangereikt kregen om het universum van Stravinsky en zijn Le Sacre du printemps binnen te dringen. Als bisnummer mocht Olivia (10), die een spelletje gewonnen had tijdens het atelier, het dirigeerstokje van dirigent Michel Tabachnik overnemen.
© B
AR
T DE
WA
EL
E
DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE
Turken worden vroeger oud en zorgbehoevend
Uitgelicht > VUB-behoefteonderzoek over Turks-Brusselse senioren
V orige week legde dr. Tine Buffel van de VUB-vakgroep Educat ie weten schappen
tijdens een studiedag van de VUB-dienst Uitstraling Permanente Vorming haar onderzoek ‘Ouder worden in Brussel’ ter publieke discussie voor. Haar studie deed ze samen met gastprofessor Seval Güven van de Hacettepe University van Ankara. Het rapport is nog niet beschikbaar. Als Turkse vrouw was de drempel voor Güven lager om 23 indivi-duele interviews af te nemen van Turkse senioren - 11 vrouwen en 11 mannen boven 55 - in Brussel. De ouderen werden gerekruteerd via de ambassade en het consu-laat, zelforganisaties, religieuze en culturele instellingen en sleutel-
figuren. Veel cijfers over senioren van allochtone origine zijn er niet. Slechts één procent van de bewoners van de zorgwooncentra zoals rust-huizen zijn van vreemde origine. Het Centraal meldpunt voor oude-renmishandeling krijgt weinig mel-dingen van allochtone senioren, dus heeft het geen zicht op hun situatie. En de Belgian Ageing Studies deed in 160 Vlaamse gemeenten, in Brussel en in twee Waalse gemeenten wel een behoefteonderzoek bij 70.000 zestigplussers, maar het aantal al-lochtonen was niet representatief. Turken vielen hierdoor grotendeels uit de boot.
Sneller oudBuffel rakelde samen wat kon. Vol-gens Statbel (2011) wonen in Brus-
sel 10.116 mensen van Turkse na-tionaliteit (de Belgische Turken niet meegerekend), waarvan 5.655 ouder zijn dan 60 jaar. De Turken wonen
geconcentreerd in Sint-Joost, het Westen van Schaarbeek, Laken en langs de Haachtsesteenweg. “Naar schatting zijn hier bijna 220.000 inwoners van Turkse afkomst,”
stelt Buffel. “Alhoewel Brussel een vrij jonge stad is (18,44% zestig-plussers, tegenover 22,99% in Bel-gië) ligt het aantal tachtigplussers (32,81% van de senioren) hier het hoogst. Tegen 2020 zal een op de drie Brusselse senioren van vreem-de origine zijn. Tegen 2015 zal het aantal Turkse senioren met 314% toenemen. Ter vergelijking: het aantal Italiaanse senioren, onze al-lereerste gastarbeiders, neemt met 227% toe. Typisch voor allochtonen is de snellere veroudering, door hun zwaar arbeidsverleden. Hun ouder-domskwalen (ook depressie) begin-nen vroeger. Ook is het risico op so-ciale uitsluiting en armoede groot.”Uit de bevraging blijkt dat de be-hoefte aan mantelzorg groter wordt voor die senioren, terwijl de integra-tiezorg door familieleden (hun kin-deren) een mythe is. Oudere Turken willen net als anderen wel zo lang mogelijk thuis wonen, en door hun kinderen verzorgd worden, maar hun kinderen durven al eens stellen dat hun ingeweken ouders zelf nooit
ETTERBEEK – Het aantal Turkse senioren zal tegen 2015 in Brussel met 314 procent toenemen. Hoe zij nu wonen, hoe zij hun ‘oude dag’ hier willen afronden, en of de residentiële- en thuiszorg op hun behoeften zijn afgestemd, zijn vragen waarop Tine Buffel van de VUB een antwoord zocht. Haar bevraging bij Turks-Brusselse 60-plussers bevestigt de gekende noden.
“Om zich goed te nestelen kiezen Turken eerst hun buren, en dan pas hun huis”
SP.A-PARLEMENTS- LID STEUNT EXTREME STRIJD
BRUSSEL – In een opiniestuk in De Standaard en De Morgen dicht VUB-politoloog Bilal Benyaich SP.A-parlementslid Fouad Ahidar sympathie voor een moslimextremist toe. Ahidar ontkent dat het om een extremist gaat.
Pas op jezelf, lieve Abderahman. Iemand moet het jammer genoeg doen. Onze gebeden zijn met jou. Assad valt vroeg of laat. Deze tekst heeft Brussels parlements-lid Fouad Ahidar vorige zomer in het Frans op het Facebook-profiel van Abderahman Ayachi geplaatst onder een foto van een gewapende Syrische strijder. Ay-achi is de zoon van Bassam Aya-chi, ‘Sjeik Bassam’, een inwoner van Molenbeek van Frans-Sy-rische origine die bekendstaat om extreme opvattingen over zijn geloof en die banden heeft gehad met de moordenaars van de Afghaanse commandant Massoud en de extreme Brus-selse moslimblogster Malika El Aroud. De Ayachi’s waren jaren-lang ook hoofd van het ‘Centre Islamique Belge’, waar een ex-treme vorm van de godsdienst werd gepropageerd en jongeren werden aangespoord om een heilige oorlog uit te vechten. Ay-achi junior zelf werd in Brussel bij verstek veroordeeld voor ter-rorisme. Hij vecht nu in de Syri-sche burgeroorlog aan de kant van de opstandelingen, die het seculiere regime van Bashar Al-Assad willen omverwerpen. Het is voor die strijd dat Ahidar zijn steun uitsprak op Facebook.Ahidar ontkent dat Facebook-bericht niet. “Ik hoop dat As-sad valt, ja. Is het verkeerd dat mensen wier familie in Syrië be-dreigd wordt ginder gaan vech-ten? Het is normaal dat mensen van Syrische afkomst vechten voor hun vrijheid. Bovendien roept een groot deel van de we-reld ook op om te interveniëren in Syrië. Het is dus hypocriet om daar nu tegen te zijn.”Ahidar zegt dat de Ayachi’s die hij heeft gekend geen extremis-ten waren. De SP.A-politicus kwam hen vroeger in Molen-beek geregeld tegen. “Vader Ay-achi loopt hier nu opnieuw vrij rond, dus als hij iets verkeerds doet dan zal hij wel snel door de Staatsveiligheid aangehouden worden.” Hij geeft wel aan dat hij de jonge Ayachi al enkele ja-ren niet meer heeft gezien. “Men kan mij niet verwijten extremis-ten te steunen. Dat zou ingaan tegen de boodschap die ik in Molenbeek aan jongeren vertel.”Benyaich publiceert binnenkort een boek over islam en radica-lisme in Brussel. CD
OPMERKELIJK
© H
ER
MA
N R
ICO
UR
BDW 1369 PAGINA 3 - DONDERDAG 14 MAART 2013 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 6 MAART 2013pARkEREN bRENGT WEiNiG Op. De gemeenteraad van Sint-Joost-ten-Node keurt de rekeningen van 2011 goed. Opvallende tegenvaller zijn de inkomsten uit parkeren. Er kwam maar 365.000 euro in kas terwijl de gemeente op één miljoen had gerekend.
ONDERZOEk OVER TURkSE SENiO-REN. De VUB-vakgroep Educatieweten-schappen stelt een studie voor over Turkse senioren in Brussel en hun behoeften. Het aantal Turkse senioren zal tegen 2015 in Brussel met 314 procent toenemen.
DONDERDAG 7 MAART 2013blUUb lEEGGEROOfD. Het mobiele kindermuseum Bluub op het Blyckaertsplein is leeggeroofd. De dieven namen onder andere een projector en een geluidsinstallatie mee. De schade loopt op tot 10.000 euro. Bluub lanceert een publieke oproep voor giften. Zonder centen van het publiek moet Bluub worden opgedoekt.
EChTGENOTE VAN OppOSiTiElEiDER ONTSlAGEN. Hafida Mimoun El-Kheir is ontslagen. El-Kheir was directeur van het Mo-lenbeeks Huis van de Vrouw en van zes wijkhuizen. El-Kheir is de echtgenote van Jamal Ikazban, de leider van de socialistische opposi-tie in de gemeenteraad. De PS spreekt van een heksenjacht, bevoegd schepen Sarah Turine (Ecolo) ontkent.
EUROfERiA GEEfT ER DE bRUi AAN. Schepen Marion Le-mesre (MR) houdt niet van Euroferia. Te veel alcohol en te weinig ge-zinsvriendelijk, vindt ze. Ze legde de Spaanse feesten dan ook strikte beperkingen op. Maar die zien dat niet zitten. Zij vragen daarentegen meer veiligheidsmaatregelen. Gevolg: geen Spaanse feesten onder de bollen van het Atomium. Euroferia denkt eraan om naar Vlaanderen te verhuizen.
VRiJDAG 8 MAART 2013hONDERD bANEN bEDREiGD biJ Tp bElGiUM. Het callcen-ter Teleperformance Belgium wordt volgens de socialistische vak-bond BBTK met sluiting bedreigd. Er werken 70 vaste medewerkers en 30 interimkrachten. Het bedrijf zit al sinds vorig jaar in slechte papieren.
ZATERDAG 9 MAART 2013STEEDS MEER bRUSSElSE JODEN TERUG NAAR iSRAEl. Het groeiende antisemitisme zet ook Brusselse Joden ertoe aan om naar Israël te verhuizen. Dat blijkt uit een reportage over een vast-goedbeurs op tvbrussel. Goedkoop is het er alvast niet. Een flatje van 50 m2 in Tel Aviv kost 450.000 euro.
ZONDAG 10 MAART 2013STEUNbETOGiNG VOOR TibET. Zo’n 4.000 betogers uit ver-schillende Europese landen trekken van het Noordstation naar de Kunstberg. Ze herdenken de opstand van 10 maart 1959 in Lhasa die door de Chinese autoriteiten werd neergeslagen. Ze eisen zelf-beschikkingsrecht voor de Tibetanen en de terugkeer van de Dalai Lama die sinds 1959 in ballingschap leeft.
MAANDAG 11 MAART 2013ACTiRiS ZET SAMENWERkiNG MET SpUllENhUlp ON hOlD. Is het fout om homoseksualiteit een ziekte te noemen? Di-recteur Julien Coppens van Spullenhulp heeft met zijn editoriaal over het Franse homohuwelijk staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) boos gemaakt. Ook Actiris-directeur Gregoir Chapelle reageert ontzet en zet de samenwerking met Spullenhulp on hold. Coppens spreekt van een misverstand en biedt zijn excuses aan.
AkkOORD OVER hERVORMiNG bRUSSEl. De acht partijen betrokken bij de zesde staatshervorming hebben een akkoord bereikt over de interne Brusselse hervorming. CD&V, Open VLD, SP.A, Groen, PS, MR, Ecolo en CDH hebben een reeks praktische modaliteiten besproken op het gebied van wonen, stedenbeleid en mobiliteit. Het akkoord moet leiden tot een rationalisering van de uitoefening van verschillende bevoegdheden in Brussel.
DiNSDAG 12 MAART 2013iN JETTE WORDT JEf MENNEkENS bEGRAVEN. Mennekens overleed op 81-jarige leeftijd aan een hartinfarct. Hij begon zijn car-rière als acteur bij de KVS en ging later voor de BRT werken. Meer dan vijftig jaar was hij voorzitter van de Jetse Koninklijke Toneel-kring De Violier, die door zijn grootvader, de dichter Jef Mennekens, gesticht werd. In 2009 kregen hij en zijn vrouw Mimi, die vorig jaar overleed, een Gouden Ketje voor hun inzet voor het amateurtheater in Brussel. Als overtuigd liberaal richtte hij destijds de Vlaamse PVV-afdeling in Jette op.
Samengesteld door Arno Deflorenne, houda ben Azzouz, bettina hubo en Danny Vileyn
Tine Buffel: ”Ingeweken Turken krijgen van hun kinderen te horen dat zij nooit voor hun achter-gelaten ouders hebben gezorgd, terwijl die dat nu wel van hen verwachten.”
voor hun achtergelaten ouders in Turkije zorgden. Waarom zouden die dat dan van hen mogen verwachten?
Buren eerstSowieso bleek het behoefteonder-zoek moeilijk omdat de Brusselse Turken een verschillend onderwijs-niveau en behoeftepatroon ver-toonden. Buffel: “Er is een grote heterogeniteit op het vlak van de sociaal-economische situatie, edu-catie en gezinsplanning. Vaak ge-nieten Turkse senioren van een klein pensioen, ze moeten per kop-pel rondkomen met 500 à 600 euro
per maand. De achterstelling is op-gebouwd doorheen de levensloop, en deels ook door de taalbarrières.” Bij de bevraging rond ‘thuisgevoel’ in Brussel bleken de participan-ten vrij enthousiast. Leven in een Turkse wijk, veel cultuureigen voor-zieningen, de Turkse tv, de moskee en de verstaanbaarheid bij de apo-theek om de hoek, maken dat ze enkel nog ‘dromen van de bergen van hun geboortedorp’ maar dat ze niet meer teruggaan. Hun (klein)kinderen leven nu eenmaal hier. Buffel: “Hun buren kiezen, voor ze hun huis kiezen blijkt een terugke-
rende tactiek om zich goed te nes-telen. De belangrijkste redenen om hier te blijven zijn echter de goede gezondheidszorg en sociale rech-ten. Wel vragen ze om aangepaste thuiszorg, zitbanken (ontmoetings-ruimten buiten) en rustige straten zonder verkeer. Te kleine woningen, verouderde (gekochte) huizen, trap-pen en de afwezigheid van douches (een bad is er vaak wel) maken het thuiswonen er voor oude Turken niet makkelijker op. Ze planden hun oude dag niet.”
Jean-Marie binst
Is het fout om te geloven dat homoseksualiteit een ziekte is?”
Julien Coppens van Spullenhulp wil in het editoriaal het recht op vrije meningsuiting aankaarten, maar kiest daarbij een wel bijzonder controversieel onderwerp (Le Journal Des Petits Riens).
De lokale politici mogen regelmatig meevliegen naar Europese wedstrijden, maar een extra inspanning voor de gemeentekas of onze achtergestelde jongeren is altijd teveel gevraagd.”
Philippe Lamberts, europarlementslid voor Ecolo en Anderlechtenaar, legt uit waarom hij geen fan is van RSCA Anderlecht (De Standaard).
Met het actieplan Br(ikBike wil studentendienst Br(ik de Brusselse studenten aanmoedigen om vaker de fiets te nemen. Brussel heeft een belangrijke achterstand ten opzichte van andere studentensteden, stelde Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) afgelopen week bij de lancering. Het plan omvat enkele kortingen en concrete fietstips. Studenten kunnen bijvoorbeeld kiezen tussen een half jaar gratis Villo of een mooie korting op fietsreparaties. In de Br(ikBrike Manual, een
kleine fietshandleiding, stippelt Br(ik routes uit om de Brusselse hellingen te omzeilen. Aan het actieplan ging een enquête vooraf waaruit bleek dat zo’n veertig pro-cent van de studenten wel een hart heeft voor fietsen, maar om allerlei redenen - verkeersdrukte, te veel hel-lingen - uiteindelijk niet zo vaak fietst. houda ben Azzouz
www.brik.be/brikbike
Br(ikBike HETWOORD
© IVA
N P
UT
““
BDW 1369 PAGINA 4 - DONDERDAG 14 MAART 2013
Politiek > Brigitte Grouwels blikt terug en kijkt vooruit
‘Soms heeft men te vroeg gelijk’
BRUSSEL – Minister Brigitte Grouwels (CD&V) heeft er bijna negen jaar op zitten in de Brusselse regering. Een gesprek over de onwillige stad, het confederalisme van CD&V en mobiel internet. “De impasse rond 4G is dodelijk voor het internationale imago van Brussel.”
V andaag tekenen de Brussel-se regering en de MIVB, na twee jaar discussie, het be-
heerscontract. Het is maar een van de vele dossiers die minister Brigitte Grouwels de jongste weken tot een goed einde heeft gebracht. Het par-keerbeleidsplan, het tracé voor de nieuwe metrolijn, het akkoord over de trams van De Lijn, de plannen voor het Meiserplein, tram 9 naar het UZ Brussel maar ook kleinere niettemin belangrijke projecten als de tramtunnel onder het Grondwet-plein. Al weken lang valt er met de regelmaat van de klok een nieuwe beslissing waar veel geld aan vast-hangt. En de woordvoerder belooft dat het einde nog niet in zicht is.Toch gaat het tergend traag in Brus-sel. Dat bleek onlangs tijdens een voorstelling van stedenbouwkun-dige Benoît Moritz die luchtfoto’s uit 2004 vergelijkt met foto’s van van-daag. Voor tal van grote projecten is in tien jaar tijd geen steen verlegd.Grouwels beaamt: “In een stad waar veel mensen wonen met veel menin-gen en een sterk nimby-gevoel wordt het steeds moeilijker om projecten snel te finaliseren. We hebben de goede traditie van inspraak, maar dat maakt wel dat de procedures hier ongewoon lang duren. Als mi-nister krijg je vijf jaar om een beleid te voeren. Het is bijna onmogelijk om een dossier aan te snijden en het binnen de regeerperiode af te wer-ken. Dat is bijzonder frustrerend. Vandaag werk ik aan projecten die drie legislaturen geleden al op tafel lagen.”
Zijn er oplossingen?Brigitte Grouwels: “De regering denkt daar wel over na. Voor grote projecten moeten we vanaf de con-ceptfase inspraak geven zodat het project niet struikelt tijdens de uit-voering. Het typevoorbeeld van hoe het mis kan lopen, is dat van de Havenlaan. De administratie heeft daar maar liefst tien jaar aan ge-werkt. Er is een overlegcommissie geweest. En als de werken aanvat-ten worden ze getorpedeerd door een kleine groep van de bevolking.”
U spreekt over de bevolking. Is er niet vaak sprake van politieke bloccage?Grouwels: “Dat is het normale spel. Deals sluiten moet je op alle bestuursniveau’s. Zo werkt de po-litiek nu eenmaal. Dat neemt niet weg dat ik een grote bewondering koester voor het geduld van som-mige investeerders. Neem nu de projectontwikkelaars van Thurn
& Taxis. Ze hebben veel geld op tafel gelegd en hebben tien jaar lang moeten wachten op groen licht. Eindelijk zijn de eerste bouwvergunningen afgeleverd.”
U kreeg de laatste tijd heel wat projecten via de regering. Wat is het recept?Grouwels: “Het is belangrijk dat je goed begrijpt wat de gevoeligheden zijn bij de andere partijen rond de regeringstafel. Het verklaart waar-om ik nooit met extreme voorstellen naar de regering ga. In mijn voor-stellen zitten meestal de kapstokken vervat voor het finale compromis.”“Verder wil ik tijd nemen om dos-siers door te praten om dan in de ultieme fase de discussie te beper-ken tot de allerlaatste knelpunten. Dat zijn vaak bikkelharde discussies maar mét resultaat. Dat is in een no-tendop de methode die ik hanteer.”
Is uw methode niet die van het doorzettingsvermogen, om niet te zeggen de Limburgse koppigheid?
Grouwels: “Dat klopt, en er is nog een derde ‘methode’. Die van het incasseringsvermogen. Ik heb heel wat over mij heen gekregen, maar ik heb dat doorgeslikt. Je moet het doel voor ogen houden. Ik vind het be-langrijk om stappen vooruit te zet-ten. We blijven elkaar toch tegen-komen in politiek Brussel. Rancune helpt niet, en de handdoek in de ring gooien zeker niet.”
Het Gewest moet ook vaak met de gemeenten een robbertje vechten. De Elsensesteenweg en de Leuvensesteenweg zijn maar enkele voorbeelden waar de toekomst van de gewestwe-gen gedicteerd wordt door de lokale burgemeesters. Brengt de nieuwe mobiliteitsordon-nantie in het kader van de stadshervorming soelaas?Grouwels: “De ordonnantie komt binnenkort in het parlement. Het mobiliteitsplan van het Gewest krijgt dan kracht van wet. De lokale overheden moeten hun mobiliteits-plan daaraan aanpassen. Doen ze dat niet, dan kan het Gewest zich in hun plaats stellen.”
Maar voor tram 71, een project van de Brusselse regering, lost dat niet veel op?Grouwels: “Wie echt van slechte wil is, kan elk dossier tegenhouden. Obstructie is altijd mogelijk. Een politiebevel volstaat. Maar ik wil er aan herinneren dat de PS tram 71 in de regering heeft goedgekeurd. Dat is de partij van de burgemeester.”“Daarnaast krijgen de gemeenten heel veel middelen van het Gewest, ook om de openbare ruimte aan te leggen. Ik zie niet in waarom we die middelen nog zouden toekennen als de gemeenten zich niet houden aan het gewestelijke mobiliteitsplan. Dat is niet nieuw. Nu al maakt de Brusselse regering de investerings-middelen voor de gemeenten afhan-kelijk van de doelstellingen van het gewestelijk beleid.”
De handelaars van de Elsensesteenweg vrezen een
leegloop door een jarenlange werf.Grouwels: “Hun bezorgdheid neem ik ter harte. Mobiel Brussel is zich aan het specialiseren in de goede organisatie van werven, met een uitgekiende fasering, slimme oplossingen voor de bereikbaarheid en andere begeleidende maatrege-len. Het is altijd de bedoeling om de werken zo kort mogelijk te houden.”“Dit is niet nieuw voor ons. Voor de heraanleg van de Britse Tweedele-gerlaan in Vorst, waar Audi geves-tigd is, zullen we het nodige doen om de fabriek 24 uur op 24 bereik-baar te houden. We willen daar een mooi voorbeeld stellen, al is dat een grote uitdaging.”
U behoort tot de Vlaamsgezin-de strekking van CD&V. Bekijkt u het Gewest anders nu u zelf mee aan het roer staat? Het Brussels Gewest is altijd een doorn in het oog geweest van de Vlaamse beweging.Grouwels: “Neen. Dat maakt geen enkel verschil. Ik ben hierover nooit van mening veranderd. Brussel is het bindmiddel tussen de Fransta-ligen en Nederlandstaligen in dit land. We hebben altijd geloofd in de staatshervorming zoals die door Jean-Luc Dehaene is uitgetekend. De Brusselaars hebben het recht om hun eigen stad te bouwen en vorm te geven, net zoals de Antwerpenaar dat recht heeft.”“We hebben tegelijk de band met Vlaanderen en Franstalig België altijd verdedigd. En we zullen dat blijven doen. Brussel is een klein ge-west. Voor onze gemeenschapsbe-voegdheden zijn we aangewezen op Vlaanderen. Omdat we dat willen, én omdat het financieel niet anders kan. Vlaanderen investeert enorm in Brussel: in kwaliteitsvol onder-wijs, cultuur en welzijn.”
Staat dat tweeledig model niet onder druk met de zesde staatshervorming? Heel wat federale bevoegdheden gaan naar het Gewest.Grouwels: “Het is geen geheim dat CD&V tot op het allerlaatste moment weerstand heeft geboden tegen de overheveling van de kinderbijslag naar Brussel. Daar had de N-VA op dat moment al op toegegeven (sic).”“Andere voorstellen die nadelig wa-
MIVB-BEHEERS-CONTRACT (2013-2017)
n Een investering van 4,4 miljard tussen nu en 2022 (Brussels Gewest, Beliris)
n Automatisering van de metrolijnen 1 en 5 (Pulsar, ingebruikname in 2019)
n De bouw van een nieuwe metrolijn van het Noord-station richting Schaarbeek (ingebruikname in 2022)
n Een dubbele tram- en metrotunnel onder het Grondwetplein. Die is nodig om de premetro om te vormen tot een metro (ingebruikname in 2019)
n De verdere vertramming van Brussel: de huidige buslijn 71 wordt vervroegd en versneld omgevormd tot tram (Naamsepoort-Delta, ingebruikname 2018). Ver-der zijn er nog plannen voor de aanleg van een tramlijn van het Rogierplein naar Thurn & Taxis (werken star-ten in 2017), de vertram-ming van bus 95 (Kroonlaan) en de verlenging van tram 62 tot aan de Navo en tram 94 tot Marcel Thiry (zie verder in deze krant)
n Renovatie van de metro-stations (250 miljoen euro)
n Verhoging van de com-merciële snelheid van het openbaar vervoer (Avanti-programma, 211 miljoen euro)
n Nieuwe bussen, trams en metrostellen: 676 miljoen euro verspreid over 10 jaar
n Nieuwe stelplaatsen (237 miljoen euro), en de bouw van een metro-, bus- en tramstelplaats op de Heizel in het kader van het Neo-project
SVG
“Als Brussel het ouderenbeleid afstemt op de Franstaligen in Wallonië, zal ik de vraag stellen: waarom niet op Vlaanderen?”
BDW 1369 PAGINA 5 - DONDERDAG 14 MAART 2013
ren voor de Vlamingen in Brussel hebben we wel kunnen afwenden. De Brusselse kinderbijslag is deel van het compromis. We zullen dat dan ook loyaal uitvoeren. De ironie is, dat ik er samen met minister Huytebroeck bevoegd voor word.”
Krijgt u het aan de Vlamingen in Brussel verkocht dat zij mogelijks een andere kinderbijslag zullen krijgen dan die in Vlaanderen?Grouwels: “Zover zijn we nog niet. Veel hangt ook af van wat aan Frans-talige kant gebeurt. Daar is momen-teel een geheime discussie ontstaan over de overheveling van federale bevoegdheden in de gezondheids- en welzijnssector. Franstalige Brus-selaars vrezen dat de middelen niet zullen volstaan. En dus kijken ze naar de Walen. Op dat moment is het aan ons, de Vlamingen, om te zeggen wanneer dat Brussels-Waals onderonsje te ver gaat. Als Brussel het ouderenbeleid afstemt op de Franstaligen in Wallonië, zal ik de vraag stellen: waarom niet op Vlaanderen?”“Voor dit soort scenario’s heeft CD&V trouwens gewaarschuwd. Zonder een versterking van de GGC, hadden de Vlaamse en Franse ge-meenschap een sterkere rol kunnen spelen in Brussel. Soms heeft men te vroeg gelijk.”
De Vlaamse welzijnsbevoegd-heden in Brussel zijn niet met-een een groot succes. Er komen amper crèches bij, en een van de twee Vlaamse rusthuizen wil zo snel mogelijk naar de bicommunautaire sector.Grouwels: “Er zitten tal van Vlaamse woonzorgprojecten in de pijplijn, en ik concentreer het beleid op de uitbouw van de lokale dien-stencentra, waar senioren op hoge leeftijd hun dag op een aangename manier kunnen doorbrengen. Dat strookt met onze wens om de be-jaarden zo lang mogelijk thuis te la-ten wonen. Wat de crèches betreft: alle steden trekken aan de mouw van de Vlaamse minister van Wel-zijn Vandeurzen (CD&V). Wij ook. Ons verlanglijstje is lang.”
Overleeft de Brusselse regering het debacle rond 4G? Europees commissaris Neelie Kroes heeft Brussel op de vingers getikt.Grouwels: “De voorstellen van mi-nister Huytebroeck (Ecolo) voldoen niet. Ik ben niet de enige binnen de regering die dat zegt. Als minister bevoegd voor het informaticabeleid in het Brussels Gewest, word ik er de hele tijd mee geconfronteerd. Het 4G-verhaal is dodelijk voor het internationale imago van Brussel. Langs alle kanten werken we aan dat imago, in een klap kan al die moeite van de kaart worden geveegd.”“We moeten dit dossier zo snel mogelijk ontmijnen. CD&V heeft in 2009 de stralingsnormen mee goed-gekeurd. We moeten vandaag de eerlijkheid hebben om toe te geven dat die normen te streng zijn, en dat ze dus herbekeken moeten worden.”
Steven Van Garsse
Grouwels: “Het is bijna onmogelijk om een dossier aan te snijden en het binnen de regeerperiode af te werken. Dat is bijzonder frustrerend. Vandaag werk ik aan projecten die drie legislaturen geleden al op tafel lagen.”
© IV
AN
PU
T
BDW 1369 PAGINA 6 - DONDERDAG 14 MAART 2013
‘A ls we de Franstaligen zou-den kunnen overhalen om rechts te stemmen, zou u
dan een autonoom ik-Vlaanderen laten vallen?” N-VA-voorzitter Bart De Wever kijkt strak voor zich uit. De vraag verrast hem duidelijk niet, maar toch luidt het antwoord ‘neen’. De Wever wil structurele ingrepen, met een conjuncturele meevaller zou hij niet tevreden zijn. De Wever zou in 2014 - in de veronderstelling dat de peilingen bewaarheid wor-
den - het liefst een federale regering vormen met zijn ‘goede vriend’ Di-dier Reynders van de MR. “Spreidt u met uw stemadvies voor Reynders niet het bedje voor de PS?,” luidt een andere vraag. De Wever zucht. Alles wat de N-VA-voorzitter zegt is voor-werp van controverse. MR-voorzit-ter Charles Michel (MR) brandt de dag na de bijeenkomst in de Cercle De Wever af. En VUB-politoloog Dave Sinardet twittert: “De Wever, te gast bij de Belgicistische Brus-
selse ‘businesselite’, roept op MR te stemmen. Op het PS-hoofdkwartier wordt de champagne ontkurkt.” Slecht wordt De Wever alvast niet onthaald bij de leden van de Cercle de Lorraine. Eerder werd hij ook al goed onthaald bij zakenclubs als de Cercle Saint-Anne en de Cercle de la Wallonie. De Wever wordt in Frans-talige media steevast aangevallen op zijn nationalistische agenda. Niet onbegrijpelijk. Maar ook in media die als links geboekstaafd
BRUSSEL – Met de krant Le Soir leeft N-VA-voorzitter Bart De Wever op ramkoers. Maar in Franstalig België zijn er ook andere stemmen. Die van Christian Laporte bijvoorbeeld, ‘Belgicist’ en journalist bij La Libre Belgique. En dan is er de Cercle de Lorraine, die als goede Belgische eliteclub de ‘vijand’ een forum geeft.
Laporte: “De opsplitsing van België zou een catastrofe zijn, een soort apocalyps.” © MARC GYSENS
Politiek > Christian Laporte (La Libre Belgique) leidt boek N-VA-voorzitter in
De Wever nu ook in het Frans
staan wordt zelden geschreven over zijn rechts sociaal-economisch pro-gramma. Minder begrijpelijk.
CensuurDat De Wever in de Cercle de Lor-raine was uitgenodigd, heeft hij te danken aan de bestuurders van
de Foire du Livre die hem van de boekenbeurs hebben geweerd. De Cercle de Lorraine heeft dan maar besloten om hem uit te nodigen ter gelegenheid van de vertaling van zijn columns in het Frans. Christian Laporte, die het voorwoord geschre-ven heeft, nam zelfs boos ontslag uit de raad van bestuur van de Foire du Livre. Hij vindt dat die censuur pleegde. Laporte: “Het is niet de eerste keer dat De Wever van een Franstalig publiek positieve reacties krijgt. Dat laat zien dat er nog ruimte is om sa-men te debatteren, zelfs met een ze-ker enthousiasme. De Franstaligen moeten veel beter luisteren naar wat de Vlamingen - ook De Wever - écht zeggen. De opsplitsing van België zou een catastrofe zijn, een soort apocalyps. We moeten kijken naar wat we gemeenschappelijk hebben.”Laporte is zowat de tegenpool van Bart De Wever. Hij is Belgicist, roy-alist en katholiek. Maar terug naar la Belgique à papa wil hij niet. “Ik ben voor een samenwerkingsfe-deralisme,” zegt hij. De journalist ziet ook positieve tendenzen, ook in de Vlaamse Rand rond Brussel: internationalisering en pacificatie. Het grootste probleem van de Rand noemt hij de drie burgemeesters die weigeren de wet toe te passen.Vertaalster Céline Préaux beëindigt de analyse van het fenomeen De We-ver met: “Voor de voorstanders van een onafhankelijk Vlaanderen is De Wever de ideale vaandeldrager. Voor zijn tegenstanders vormt hij een enorme uitdaging, de kwaliteit van De Wever dwingt hen tot intellectu-ele herbronning.” Natuurlijk hoopt De Wever dat het boek zijn imago in Franstalig België zal bijstellen, maar het initiatief kwam van uitgever Le Cri. Maar zelfs van dat laatste leken niet alle journalisten bij de boek-voorstelling overtuigd.
Danny Vileyn
Derrière le miroir van Bart De Wever is uitgegeven bij Le Cri, is 257 blz. dik en kost 19 euro.
“We moeten luisteren naar wat De Wever echt zegt. Er is nog ruimte voor debat”
Twee gemeenschappen, derde gratisBRUSSEL – De N-VA wil pas in 2014 kwijt wat ze voor Brussel wil, maar intern is de ideeënbus geopend.
Tijdens een debat over de hoofdstad in café Kafka georganiseerd door de Brusselse jongerenafdeling van de partij heeft senator Karl Vanlouwe laten verstaan dat “de gemeen-schapskeuze een voorrecht kan zijn
voor de Brusselaar”. Dat wil zeggen dat de Vlaams-nationalisten vast-houden aan een stelsel van zoge-naamde ‘subnationaliteit’, al hoort Vanlouwe liever ‘gemeenschaps-keuze’, waarbij de inwoner van de hoofdstad kan kiezen tussen een Vlaamse, Franstalige, of eventueel - en dat is een nieuwigheid - interna-tionale gemeenschap. De Brusselse flamingant geeft wel aan dat het
om een persoonlijk standpunt gaat.Die derde, internationale gemeen-schap zou een manier kunnen zijn voor de N-VA om te benadrukken dat Brussel én een hoofdstedelijk ge-west is, met twee klassieke taalge-meenschappen, maar tegelijkertijd ook een dynamiek heeft eigen aan een grootstad, met een (grote) in-ternationale gemeenschap. Vandaar ook Vanlouwe: “Als je het Brussels
Gewest wil vergelijken met Vlaan-deren en Wallonië (wat Franstaligen doorgaans doen in hun pleidooi voor drie gewesten, red.), dat men het dan een ‘stadsgewest’ noemt.”Dat de grootste Vlaamse partij een voorstander is van ‘efficiëntie’, is geen geheim. Dus ook voor Brus-sel, waar ze van een vereenvoudi-ging van de politieke structuren een speerpunt wil maken. Lees: de ge-
meenten moeten afgeschaft, even-tueel ten voordele van districten. Daarom ook dat Antwerps N-VA-districtsburgemeester Zuhal Demir te gast was op het debat in Kafka.In hoeverre Vanlouwe zijn idee een optie is voor de partij, moet nog blij-ken. Het impliceert dat de partij in de toekomst misschien in andere talen dan het Nederlands de boer op zal moeten gaan. CD
Politiek > ‘Wat met Brussel?’ bij de N-VA, ook voor 2014
BDW 1369 PAGINA 7 - DONDERDAG 14 MAART 2013
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Het gaat slecht met Europa. En ook met Mini-Europa. De tijd dat het nog goed ging met het kleine Europa dateert al van de tijd dat huidig Brussels schepen Els Ampe (Open VLD) nog volop van leer trok tegen de megalomane en grootkapitalistische plannen (terecht, dat wel) van de PS om op de Heizel het Neo-pretpark te bouwen. Eerst gebeurde er een hele tijd heel weinig, dan weer een beetje meer. Dan wis-selde de coalitie te Brussel (‘Alain’ en ‘Freddy’ werden vrienden, weet u nog?). En toen werd Ampe schepen, en drie maanden later was het definitief gedaan met Mini-Europa.
Nu ja, eigenlijk gaat het niet zo slecht met Mini-Europa. Het Europa op kleine schaal maakt al jaren winst. In tegenstelling tot het grote Europa, dat al jaren verlies lijdt. We zouden hier nog iets intelligents aan willen toevoegen, maar de parabel is op zich al voldragen genoeg.
Er was wat loos de voorbije week met vrouwelij-ke parlementsleden van het Brusselse halfrond en toiletten. Eerst opperde Groen-lid Annemie Maes dat er best een app komt waarop alle openbare toiletten in Brussel in kaart worden gebracht, zodat iemand via een smartphone kan weten waar er overal toiletten zijn. Natuurlijk moet er dan wel eerst 4G in Brussel komen, anders kan je lang zoeken en is het te laat. Naar verluidt vond de bevoegde staatssecretaris - niet die van de vele masten en de weinige anten-nes, of zoiets - het “een excellent idee”. En later kwam ook een CD&V-politica op de proppen met ‘Bianca Debaets: nog steeds op zoek naar eerste toilet voor vrouwen’. Verstandig was dat tenminste Annemie Maes ook pleitte voor een papieren kaart. Want ja, als er geen toiletpa-pier is dan is zo’n smartphone, euhm, ronduit onhandig.
Nee, dan heb je niks aan een app.
ZIJ DIE WILLEN HET WOORD VOEREN – Moe-ten mannen/vrouwen met een fluweelzachte stem zijn, vriendelijk jegens de journalist. Zij zullen niet te veel Engels in hun taaltje bezigen, zoals ‘Dat dossier zit in de pipeline’, want een pijplijn vervoert olie en olie spreekt geen Engels, of zoals ‘welkom in onze experiencebibliotheek’, want een bibliotheek is een zaal met boeken en een zaal met boeken heeft geen gevoelens. Ook mogen woordvoerders nooit zeggen wanneer een werf klaar zal zijn, want de ervaring (ja, ervaring) leert dat er per uitspraak à la ‘nieuwe X tegen 20XX’ gemiddeld een jaar bijkomt in Brussel. En een goede woordvoerder zal ook nooit, maar dan ook nooit, kortaf zijn tegen de journalist, of onvriendelijk, want dan zijn wij niet verantwoordelijk voor wat er in de krant verschijnt. Tot slot: de goede woordvoerder zal ook nooit laten blijken dat wat hij/zij zonet heeft uitgelegd te moeilijk is voor een journalist, ook niet door zinnetjes als ‘de waarheid is genuan-ceerd’.
TE MOEILIJK – Toegegeven, sommige dingen zijn ook te moeilijk voor journalisten. Veel eigenlijk. Jazeker, beste lezer, ook in deze kwaliteitskrant zijn er stukken gepubliceerd over zaken waarvan de journalist niet echt wist waarover het ging. Zulke evenementen wor-den jaarlijks herdacht op JLV-dag. JLV-dag is vernoemd naar een van de meest onbegrijpelijke stukken die ooit in dit blad hebben gestaan. Naar de persoon die de eer heeft twee redacteurs van dit blad een stuk te doen uitschrijven over... Ja, over wat ging dat nu eigenlijk weer?
Vanhengel aast op thesaurie van WoningfondsBRUSSEL - Minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD) wil graag het kasgeld van het Brussels Woningfonds beheren. Dat onderzoekt de vraag.
Als het Brussels Gewest ergens goede pun-ten mee scoort, dan is dat met het centraal thesauriebeheer. De afgelopen jaren heeft minister Vanhengel bij tal van pararegio-nale instellingen de ‘oorlogskassen’ laten doorlichten: van de Gomb, Actiris, etc. Hij overtuigde hen dat het beter is om die mid-delen centraal te beheren. Dat levert betere voorwaarden bij de banken op. Dat is win-win voor iedereen. De operatie vergde wat overtuigingskracht. De instellingen staan niet graag hun reser-vemiddelen af, zelfs al kunnen ze er elk mo-ment over beschikken. Uiteindelijk gingen er vijftien pararegionale instellingen mee akkoord.Minister Vanhengel heeft nu zijn oog laten vallen op het Brussels Woningfonds. Dat heeft maar liefst 263 miljoen euro in kas. Dat het Woningfonds dergelijke enorme be-dragen hanteert, is niet zo vreemd. Het Wo-ningfonds fungeert als een bank, die goed-kope leningen verstrekt aan gezinnen die een woning willen kopen. Daarnaast zijn er liquide middelen nodig om huizen te kopen,
te verbouwen en te verkopen, een andere kerntaak van het Woningfonds.Voor Vanhengel is het een uitgemaakte zaak dat het Gewest dat ‘liggend geld’ voortaan moet beheren. Op de website van Open VLD zei Vanhengel hierover in november vorig jaar: “We besparen op de intrestlast door de verdere modernisering van het schuldbe-
heer, omdat nu ook het Woningfonds deze thesaurie gaat vervoegen.”De uitspraak van Vanhengel is op zijn minst voorbarig. Het Brussels Gewest heeft de vraag inderdaad officieel gesteld, meer be-paald in februari, maar bij de raad van be-stuur heet het dat de “vraag onderzocht wordt”.De zaak is niet zo simpel. Het Woningfonds is geen pararegionale. Het is in handen van de Ligue des Familles en de Gezinsbond. Die maken de meerderheid uit in de raad van bestuur.
Dat de band met het Brussels Gewest close is, komt omdat het Woningfonds in op-dracht van het Brussels Gewest woningen bouwt en goedkope leningen verstrekt. De Brusselse regering zorgt ook voor de staats-waarborgen voor de leningen, maar as such is het Woningfonds een instelling die auto-noom kan functioneren.De directie bekijkt nu of het Woningfonds haar voordeel kan doen bij het aanbod van het Brussels Gewest. Concreet betekent dat dat het Agentschap voor de Schuld de 263 miljoen euro zal beheren en met dat geld investeringen van het Brussels Gewest zal financieren. In ruil krijgt het Woningfonds voordelige interesten. Als die beter zijn dan wat het Woningfonds op de privémarkt kan verkrijgen, dan zou de zaak snel beklonken moeten zijn.Sommigen geloven echter dat Vanhengel hiermee vooral de eigen begrotingscijfers wil opsmukken. Een kwart miljard euro is niet niets. Het vertegenwoordigt maar liefst tien procent van de Brusselse begroting. Als dat de enige bedoeling zou zijn, en dat lijkt erop voor wie de uitspraak uit november goed leest, dan riskeert hij bij het Woning-fonds op een njet te stoten. Steven Van Garsse
Politiek > Brussels Gewest wil 263 miljoen euro kasgeld beheren
Vrijwilliger bij het Rode KruisUKKEL - Tussen de Week van de Vrijwil-liger en de Vlaamse Zorgdag in ging onze stagiaire Houda Ben Azzouz op zoek naar een stuk engagement in de hoofdstad waar ze ook woont. Ze is bij La Croix Rouge, de Franstalige evenknie van het Rode Kruis, beland.
Januari is de maand van de goede voorne-mens, februari de maand waarin mensen beseffen dat het toch niet gelukt is en maart de maand waarin ze opnieuw proberen. Mijn voornemen was dat ik mijn vrije tijd beter moest besteden met vrijwilligerswerk. Zodra mijn besluit vaststond, begon het moeilijke werk. Een activiteit vinden.Blijkbaar hebben veel mensen tegelijkertijd hetzelfde idee gehad ofwel ben ik een slech-te zoeker, want ik vond maar geen bezigheid die mijn interesse kon wegdragen. Daarom besliste ik om mij tot grote organisaties zo-als La Croix Rouge te richten.Na het aanvinken van ‘Devenez bénévole!’ op de site van La Croix Rouge, werd ik vrij snel uitgenodigd op een infoavond voor toekomstige vrijwilligers. Wel moest ik een paar weken geduld oefenen. Om de tijd te doden ben ik nog extra informatie gaan zoeken. Het grote aanbod was voor mij het begin van een enorm dilemma: wat ga ik in godsnaam doen? Alles leek voor mij boei-end: senioren gezelschap houden, jonge kinderen naar hun ouders in de gevangenis brengen, asielzoekers hun weg helpen vin-
Samenleving > Op zoek naar een zinvolle vrijetijdsbesteding
Via uitgebreide gesprekken peilt La Croix Rouge naar de motivatie van de kandidaten.
© R
OD
E KR
UIS VA
N B
ELG
IË
den, kinderen EHBO leren of zelf ambulan-cier worden.Tijdens de infoavond zelf kreeg ik aanvan-kelijk weinig extra informatie tot mijn oog op de opleidingen viel: je wordt niet zo-maar vrijwilliger. Elke vrijwilliger moet een specifieke opleiding volgen. Het aantal te volgen uren is niet identiek: een secourist of EHBO’er moet bijvoorbeeld meer uren
afleggen dan een begeleider. Voor mij was het dan veel leuker om tijdens mijn vrijwil-ligerswerk ook een en ander te leren. Ik heb gezondheidszorg altijd al interessant ge-vonden en het leek me een uitgelezen kans om mijn vaardigheden terzake uit te testen. De keuze voor secourist of ambulancier lag voor de hand.Na het infomoment konden we in kleine groepen bij verschillende vrijwilligers te rade gaan. Tijdens dat gesprek ben ik he-lemaal overtuigd geraakt, want die vrijwil-liger was de meest gemotiveerde persoon die ik ooit heb ontmoet. Hij legde mij nauw-gezet en geduldig uit dat ik, na een EHBO-cursus, 120 uur les en verschillende dagen stage moet volgen, eer ik een echte EHBO’er kan worden. De lange opleiding demotiveert niet weinigen, en ook ik vind de opleiding lang, maar de lessen zijn een noodzaak en vermits La Croix Rouge alles betaalt is het normaal dat de organisatie peilt naar de motivatie.De discussie eindigde met de vraag “En, overtuigd?”. De meerderheid van de tafel (zes van de zeven) had een brede glimlach op het gezicht en heeft zich daarna inge-schreven als secourist. Ik was een van de zes personen en kan binnenkort aan mijn eerste EHBO-lessen beginnen. Ik ben nog steeds ongeduldig, maar binnen afzienbare tijd kan ik echt aan de slag als vrijwilliger. Houda Ben Azzouz
Sommigen geloven dat Vanhengel vooral de eigen begroting wil opsmukken
BDW 1369 PAGINA 8 - DONDERDAG 14 MAART 2013
Deze Week onderweg > Sociaal vervoer in Sint-Jans-Molenbeek
Na welvaart komt vervoer
Mevrouw Jeanne, hier geholpen door begeleidster Zineb en chauffeur Hicham. Om mensen te kunnen ophalen en kort te parkeren gebruikt de vzw een officieus rolstoelembleem, met af en toe een boete tot gevolg.
© SASKIA VANDERSTICHELE
D onderdag, markt in Molen-beek. In een zijstraat wacht chauffeur Hicham op bege-
leidster Zineb, een Antwerpse die al een jaar voor welvaartvervoer werkt. Het gaat richting Ganshoren, waar Alzheimerpatiënt Eugène van zijn huis naar de dagopvang gebracht moet worden. Zijn vrouw staat al op wacht.“Het ging nog goed met hem tot hij thuis viel,” zegt ze. “Daarvoor kon hij in de dagopvang nog mee met de quizzen. C’était un homme cultivé. Maar nu gaat het niet meer zo goed. Zelf kan ik niet altijd voor mijn man zorgen. Ik wil ook wel eens een dagje zonder zorgen.” De dame houdt zich kranig. Hicham en Zineb zetten Eugène met ver-eende krachten in de chauffeurs-zetel. Eugène kan alleen rondom zich kijken. Hij is niet meer te been, en bijna verlamd. Beseffen wat er
echt gebeurt, doet hij niet goed. De vzw De Welvaartkapoen hoort bij De Vaartkapoen, het Vlaamse gemeenschapscentrum in Sint-Jans-Molenbeek, en vervoert al twaalf jaar mensen die slecht te been zijn. Ook leveren ze maaltijden aan huis, een dienst die vaak gebruikt wordt. Daarnaast zijn de rode wagentjes ook een baken voor ouderen die al-leen in de stad wonen. Een baken met bekwame chauffeurs. Zoals Hi-cham, die de lieveling blijkt “omdat hij zo rustig rijdt”. In een vorig leven was hij koerier van voedingswaren. De dienst welvaartvervoer is trou-wens een erg lokale dienstverlener: alle chauffeurs, van waar ook ter wereld, wonen in Molenbeek zelf.Na de ochtendshift is er een chauf-feurswissel. Wij maken kennis met Samvel, een in Brussel gestrande Armeniër die beter Nederlands dan Frans spreekt. De radio speelt klas-
siek. “Ah, Brahms,” leest hij onze vraag, “daar rij ik graag mee.” In een vorig leven was hij klassiek musicus en componist. “Of ik Brussel Deze
Week ken? Natuurlijk, door een va-cature in die krant heb ik deze job gevonden,” antwoordt hij.Het gaat richting centrum Molen-beek. In een sociale woonwijk met hoogbouw verwelkomt de bekende Molem 1080-graffiti ons, een ver-wijzing naar de populaire afkorting van de gemeente bij Marokkaanse
jongeren, en naar de postcode. Samvel belt mevrouw Jeanne op. Mevrouw Jeanne is afkomstig uit Scherpenheuvel, en woont al sinds de jaren zeventig in Brussel. Zij suk-kelt met het been, maar is kwiek van geest. “Vertel eens Samvel, ben je genezen? Je praat nog een beetje door je neus, hoor ik.” Door een speling van het lot waren een
week eerder alle chauffeurs ziek.We blijven in Molenbeek. De vol-gende halte is Elodie, een dame afkomstig uit Diksmuide die ooit als dienstmeisje bij een notaris in Brussel terechtkwam. “Ik moet op tijd terug zijn, want de dokter komt in de namiddag langs,” zegt ze. Er ontvouwt zich een gesprek over
dokters. Elodie weet dat een goede dokter goud waard is. “D’ailleurs, ze nemen toch geen nieuwe patiënten meer aan.” Beide dames zijn on-derweg naar hun middagmaal in De Vaartkapoen, een andere dienst waar ze enkele keren per week ge-bruik van maken. Voor een gunstig tarief kan je er namelijk eten. Lekker eten. “Een keer hebben ze ons iets vegetarisch voorgeschoteld, degou-tant was dat,” zegt een andere dame later tijdens het middagmaal.
Don JuanWat er tijdens dat middagmaal alle-maal gezegd wordt, dat is eigenlijk privé. Het gaat over het leven, over het aantal keren dat iedereen over-vallen is, over vroeger, en over de gezondheid.Ondertussen vermaken Samvel en Manuel, een hulpje, zich met het rondrijden van de kant-en-klaar-maaltijden-aan-huis. Brahms heeft plaatsgemaakt voor Strauss. Sam-vel vertelt over het verhaal van Don Juan. Ondertussen stopt hij her en der zodat Manuel de grote grijze do-zen met eten kan leveren. De man-nen kennen hun klanten. “Ah, die, daar zou je eens binnen moeten gaan. Roken! Daar is geen leven mo-gelijk. En dan die andere mevrouw. Daarbij bellen we aan, en wachten even. De deur gaat open, mevrouw zegt hallo, neemt haar doos met eten en doet de deur opnieuw dicht.” Even later ontvouwt het tafereel zich zoals Samvel voorspeld had. Nog ergens in hoog-Molenbeek, zegt Samvel: “Deze dame wacht al-tijd achter haar venster op het ge-luk.” Nog ergens anders vragen we aan een Nederlandstalige dame of ze de maaltijden goed vindt. “Goed? Neen, meneer. En de patatten gooi ik altijd weg.” Sommige namen op zijn lijstje streept de chauffeur door. Die zijn overleden, of verblijven in het zie-kenhuis. “Alles,” antwoordt me-vrouw Jeanne, op de vraag wat de sociale vervoerdienst voor haar be-tekent.Op het einde van de dag gaan we Eugène ophalen in de opvang. Op-nieuw met een andere chauffeur, William, van Congolese origine. De vrouw van Eugène komt naar bene-den, bedankt ons, en rijdt haar man naar binnen.�� Christophe�Degreef
* Sommige namen in dit stuk zijn om privacyredenen veranderd.
“Vroeger kon mijn man mee quizzen in de dagopvang. C’était un homme cultivé, maar nu gaat het niet meer”
BD
W R
EGIO
SINT-JANS-MOLENBEEK – Terwijl aandacht voor senioren een onderdeel is van het nieuwe beleidsplan van de gemeente, vervoert de Vlaams-Molenbeekse vzw De Wel-vaartkapoen al twaalf jaar mensen die slecht te been zijn. Dat zo’n dienst meer is dan gewoon transport, bewijst een dag meerijden. “Deze dienst betekent alles voor mij.”
BDW 1369 PAGINA 9 - DONDERDAG 14 MAART 2013
ADVERTENTIE
Mobiel Brussel heeft de bouwaanvraag ingediend voor de verlenging van tram 94 tot aan metro Roodebeek. Een uitstekende gelegenheid om de Woluwelaan over de volledige breedte aan te pakken.
Tram 94 biedt vandaag al een snelle verbin-ding in de groene zuid-oostelijke rand van Brussel dankzij de recente aanleg van de tramlijn langs de Vorstlaan. De MIVB heeft altijd de bedoeling gehad om de lijn, die stopt aan het trammuseum, door te trekken langs de Woluwelaan tot de kantoorwijk Marcel Thiry. Dat is ook voorzien in het net goedge-keurde beheerscontract. De MIVB-lijn kan er aansluiten op de tangentiële tramlijn die De Lijn in de rand rond Brussel wil aanleggen.Zopas heeft Mobiel Brussel de bouwaan-vraag ingediend voor het stuk tussen het trammuseum en metro Roodebeek. Daar-voor heeft Sum Projects in 2007 het voor-ontwerp getekend. Vooraf was er discussie over waar de tramlijn zelf moest komen. Aan de kant van de woonwijken lijkt ideaal. Niet alleen wonen daar de meeste mensen, er zijn ook tal van scholen, bedrijven, luxesuper-
markt ROB en Woluweshopping. Maar lokale politici als burgemeester Willem Draps (MR) zagen dat niet zitten. Ook het midden van de Woluwelaan behoorde tot de mogelijkheden. Maar dan moest de Woluwetunnel dicht.De MIVB en het Brussels Gewest kozen uit-eindelijk voor de weg van de minste weer-stand. De tramlijn komt langs de kant van Woluwe, en het bijbehorend park- en na-tuurgebied. Dat biedt de mogelijkheid om de tramlijn aan te vullen met groene wan-del- en fietspaden. En veel buurtprotest valt er niet te verwachten. Maar voor de meeste tramreizigers is het sneu. Die zullen nu de drukke Woluwelaan moeten oversteken. De tram buigt wel af aan de Paul Hymanslaan zodat wie naar Woluweshopping wil, of naar het metrostation Roodebeek, aan de ‘goede kant’ van de boulevard zit.Ook de Woluwelaan zelf wordt aangepakt. Om genoeg plaats te maken voor tram, fiet-sers en voetgangers, en om het snelle auto-verkeer te milderen zullen de autovakken een tik versmald worden.
� Steven�Van�Garsse
Facelift voor Woluwelaan Sint-Lambrechts-Woluwe > Tram 94 verlengd tot Marcel Thiry
Een tram in een groene omgeving leidt tot minder protest van de buurt.
© S
UM
PR
OJE
CTS
Gisteren (nog) een apotheek, vandaag een nachtwinkelHet is de paarse meerderheid van de stad Brussel menens om stedenbouwkundige en andere uitwassen in de Vijfhoek aan te pakken. De wildgroei aan nachtwin-kels een halt toeroepen is slechts een begin. Schepen van Stedenbouw Geoffroy Coomans de Brachène (MR) heeft vijf nachtwinkels laten verzegelen. Voortaan moet er ook minstens 400 meter afstand zijn tussen twee nachtwinkels. Daardoor kunnen er in de Unesco-zone de komende jaren geen meer bijkomen.
De eerste nachtwinkel die vorige week ver-zegeld werd, ligt aan de Ducquesnoystraat. Tot 2009 was het een bloemenzaak. Op de hoek van de Spoormakersstraat was er tot 2005 een apotheek, tot woensdag was er een nachtwinkel. De derde nachtwinkel met zegels ligt aan de Kolenmarkt, en herbergde tot 2007 een kledingzaak. En tegen de tijd dat deze krant in uw bus valt, moeten er nog twee dicht. “We hebben niets tegen bona-fide nachtwinkels, wel tegen malafide,” zegt schepen van Handel Marion Lemesre (MR). Lemesre acht de malafide nachtwinkels mee verantwoordelijk voor nachtelijke vechtpar-tijen en overlast. Meer dan vijftig procent van de criminele feiten in het historische
centrum van Brussel gebeurt tussen mid-dernacht en negen uur ‘s ochtends.
Zeer rendabelDe Unesco-zone - Grote Markt en omgeving - telt meer dan vijftig gift- en nightshops, het onderscheid tussen beide is niet altijd dui-delijk. “Een winkel begint met een paar ca-deautjes in de etalage, maar binnen de kort-ste keren wordt het een nachtwinkel,” zegt Lemesre. Van de 50 verkopen er 30 alcohol: sinds 2009 zijn er 23 night- en giftshops bij-gekomen.Ook schepen van Financiën Philippe Close (PS) springt mee op de kar. Close wil ook de eigenaars responsabiliseren. Om een nacht-winkel te beginnen moet de uitbater 12.500 euro neertellen, jaarlijks geldt er een belas-ting van 2.000 euro. Als de uitbater niet be-taalt, wil Close de eigenaar laten opdraaien voor de tax.Met de verhuur van nachtwinkels is grof geld te verdienen, zeggen Lemesre en Coomans de Brachène. Huurders zouden bereid zijn om het dubbele neer te tellen van dagwin-kels. Nachtwinkels moeten wel zeer renda-bel zijn. �� Danny�Vileyn
Brussel > Paars wil problematiek nachtwinkels aanpakken
Meer info: VGC-sportdienst, sportdienst@vgc.be, 02 563 05 14, www.vgc.be/sport, www.facebook.com/VGCsportdienst
Feestelijke lancering van Brussel Loopt op donderdag 14/03/2013 om 19.00 u. in het Renaissancegebouw (Administratiehuis VGC), Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel.
Loop Mee Met De VGC LoopCaMpaGneBeGin Met Lopen: Start to run, 0 > 5 kM BLijf Lopen: keep runninG, 5 > 10 kM
elsene: atletiekpiste VUB, Pleinlaan 2, elke woensdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 27/03/2013
jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013
koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013
Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013
jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013
koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013
Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013
BRUSSELLOOPT_ADVERTENTIE_BDW_255x120.indd 1 28/02/13 18:54
DON BOSCO KRIJGT ECOLOKAAL
SINT-PIETERS-WOLUWE - De Don Bosco-school heeft een nieuw ecolokaal ingericht met de nieuwste snufjes, zoals eigen zon-nepanelen, een water- en warmte-installatie en een windturbine. Uniek is dat dit niet enkel voor de leerlingen Elektrische Instal-latietechnieken en Koel- en Warmtetechnie-ken van Don Bosco gebouwd is, maar ook voor andere TSO- en ASO-scholen uit Brus-sel. “Er is veel vraag naar ‘groene installa-teurs’ op de markt,” zegt Geert Schoonejans,
Leerkracht Verwarming. “Om onze studen-ten voor te bereiden op het gebruik van duur-zame technieken, hebben we dit project ge-start. Zo willen we hen klaarstomen voor de arbeidsmarkt.” Voor het project maakte het Brussels Gewest 94.800 euro vrij. Andere scholen kunnen het lokaal reserveren op af-spraak. Afgelopen dinsdag kwamen zelfs de koning en de koningin het nieuwe ecolokaal bewonderen. ADE
ADVERTENTIE
Uitgave nr 14 - verschijningsdatum 14 maart 2013 - hetpuntbrussel@gmail.com
Vrijwilligen in Brussel
Verruim jouw wereld en die van anderen!
V ia Youth in Action kan je je als individu of als groep engageren voor Europees Vrijwilligerswerk (EVS, of European Voluntary Service). Youth in Action is een subsidieprogramma van de Europese Commissie waarbij jongeren tussen 18 en 30 jaar
voor 2 tot 12 maanden in het buitenland ervaring kunnen opdoen. Het is een gesubsidieerd project. Daardoor worden heel wat zaken financieel voor jou voorzien: Reiskosten worden voor 90% vergoed, ook voor je verblijfskosten wordt deels gezorgd (huisvesting, taaltraining, eten en andere onkosten). De vrijwilliger krijgt zelfs ook wat zakgeld…
IEDEREEN die zin heeft en bruist van energie kan zich dus kandidaat stellen om mee te gaan! Je opleiding, ervaring of achtergrond speelt daarin geen rol. De keuze ligt bij JOU. Wil je met dieren werken of met kinderen? Heb je zin in een culinair avontuur of loop je over van creatieve ideeën? Er is voor elk wat wils! Samen met een adviseur van Youth in Action zoek je een bestemming uit op maat, en ter plaatse word je begeleid door een persoonlijke mentor.
Als jongere heb je wel altijd een zendorganisatie in Vlaanderen nodig om op buitenlands avontuur te gaan. Om te zien wie jou kan zenden, kan je een kijkje nemen op de EVS database, www.evsdatabse.eu. Jongeren die nog wat drempels ervaren om in hun eentje naar het buitenland te trekken, kunnen eveneens een aanvraag als groep indienen.
Youth pass, ticket voor je toekomstSla je vleugels uit en doorspek je jong leven met nieuwe indrukken. Een nieuwe omgeving daagt je uit om je aan te passen: je leert zelfstandig zijn, je flexibel op te stellen en de confrontatie met jezelf en anderen aan te gaan. Daarom krijg je na deze boeiende interculturele ervaring een ‘Youth pass’ om je CV te versterken met deze nieuw verworven com-petenties. Jouw optimisme, inzet en doorzettingsvermogen heb je nodig onderweg… Youth in action zorgt voor al de rest!
De wereld bij je thuisOmgekeerd kan elke vereniging in Vlaanderen en Brussel zich kandidaat stellen voor het verwelkomen van jongeren uit het buitenland. Als gast- organisatie krijg je dan een subsidie per ontvangen deelnemer. Reeds een 60-tal organisaties in Brussel en Vlaanderen ontvingen al jonge vrij-willigers en zijn helemaal overtuigd van de meerwaarde! De uitwisseling van culturen en diverse achtergronden verrijkte immers hun werking. Ze kregen er niet enkel extra handen bij, maar door het internationale aspect, verruimde de blik van hun medewerkers hier in België.
Een uitwisseling is leerrijk voor de jongere maar zeker ook voor de or-ganisatie: de organisaties smeedden tijdens het project banden met an-dere organisaties die ze voorheen nooit bereikten! Zo ontstonden op hun beurt heel wat nieuwe initiatieven. De EVS-projecten van Youth in Action waren voor sommigen zelfs een voorproef voor de uitbouw van een nieuwe dienstverlening van de organisatie in België of het buitenland!
Omgekeerd kregen een aantal vrijwilligers de kans om nadien als vaste werkkracht aan de slag te gaan in de organisatie. Het is duide-lijk: eenmaal organisaties van een EVS-project geproefd hebben, zijn ze overtuigd en gaan ze voor een vervolg!Het is trouwens echt niet moeilijk om je voor een project in te schrijven. JINT ondersteunt de organisaties en de jongeren tijdens het hele traject. Zo organiseert ze 2 trainingen voor de buitenlandse jongeren en blijft ze beschikbaar voor vragen. Organisaties in Brussel en Vlaanderen die een buiten-landse vrijwilliger willen ontvangen, kunnen zich laten accrediteren waarbij er o.a. gekeken wordt naar de mogelijkheden die de organisa-tie biedt om een jongere gedurende 2 tot 12 maanden te begeleiden, onderdak te geven en een gevarieerd takenpakket aan te bieden… Begint het al te kriebelen? • Ilse Verhamme
EVS-INFOSESSIES OP JINT: 27 maart en 15 mei, telkens om 14.00u. (Andere volgen nog op andere locaties
in Brussel en Vlaanderen.)
JINT vzw is in Vlaanderen het Nationaal Agentschap voor Youth in Action. Contacteer Jint voor meer info:
Grétrystraat 26, 1000 BRUSSEL, maandag tot en met vrijdag tussen 9u en 17u.
(tel) 02 209 07 20 (fax) 02 209 07 49
jint@jint.be - www.youthinaction.be
Je zit boordevol energie, je bent creatief, sportief, muzikaal of je hebt andere talenten? Wil je je horizon-ten verruimen en op een informele wijze bijleren? Een grensverleggend avontuur via Youth in Action, een deelwerking van JINT, is jouw uitdaging voor 2013! Ook organisaties die buitenlandse vrijwilligers willen aantrekken in hun Brusselse of Vlaamse vereniging zijn op het juiste adres bij JINT. Avontuur, plezier en succes verrassend verzekerd!
Deze maand staat het buitenland centraal. Ben je jong en heb je zin in avontuur? Wil jouw organisatie jongeren de wijde wereld insturen of wil je buitenlandse jongeren in jouw vereniging een topervaring laten opdoen in België? Youth in Action helpt je verder!
1000 BRUSSEL
u Babbelgrage onthaalvrijwilligersBen je een enthousiaste persoon die graag mensen ont-moet en informeert over vrijwilligerswerk? Aan ons onthaal kom je uiteenlopende leeftijden, nationaliteiten en oplei-dingen tegen. Je kan ervaring opdoen bij collega’s en na een vorming kan je 1 of meerdere keren per week bij ons aan de slag. Bij Het Punt, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/218 55 16. www.hetpuntbrussel.be. Talenkennis:
u Maak deel uit van het Kaaitheater flyerteam!Het Kaaitheater zoekt enthousiaste vrijwilligers die vooraf aan een cultuurbezoek flyers van voorstellingen kunnen verdelen. In ruil voor een kleine vergoeding of een gratis ticket! Bij Kaaitheater, Karen De Cooman, 02 274 03 88, kdc@kaaitheater.be. Talenkennis:
u HR-ondersteuningAdministratief talent voor onze HR-opdracht. Taken: beheer van vacature- en sollicitatieberichten, agenda’s opstellen, versturen van uitnodigingen voor intake- en selectiege-sprekken, kandidaten bellen om afspraken te maken en inlichtingen te verschaffen, organiseren van de praktische omkadering van opleidingen en selectiegesprekken etc. Bij www.muntpunt.be of neem contact op met Kristien Verheyen tel. 02 227 18 04. Talenkennis:
1020 LAKEN
u Kriebelt het om met kinderen te spelen op familiekamp?Op familiekamp in april bedenk je activiteiten, speel, wandel, sport je met kinderen. Je zorgt verantwoordelijk en plezierig voor de kinderen. Bij A Place To Live vzw, Jeroen Leysen, 02/4242101, annelies@aplacetolive.be. Talenkennis:
11030 SCHAARBEEK
u Doe je ding in Schaarbeek! Wij zijn op zoek naar vrijwilligers die een team willen vormen om samen culturele activiteiten te organiseren voor inwoners van Schaarbeek en omgeving. Bij vtbKultuur vzw, Eef Verschueren, 0478/79.13.74, eef.verschueren@vtbkultuur.be. Talenkennis:
u Barvrijwilliger gezocht!Kan je tijd vrij maken één dag of meerdere dagen per week tussen 09u - 16u dan is dit misschien iets voor jou: bezoekers warm onthalen, koffie en thee zetten, drank en soep serveren. Bij Lokaal dienstencentrum Aksent in Schaarbeek, Kim De Bock en Lien Raes, 02 240 71 90. kim@aksentvzw.be. Talenkennis:
1040 ETTERBEEK
u VertalerJong VZW zoekt een Nederlandstalige vertaler om zijn site www.learntobe.be te vertalen van het Frans naar het Nederlands. Contact: michel.wery@learntobe.be of 0488 563 555. Tervurenlaan 81, 1040 Brussel. Talenkennis:
1050 ELSENE
u Buddynamic zoekt BuddyBen je sociaal voelend? Wil je een deugddoend contact aanbieden door een babbel of samen op stap te gaan? Kan je je enkele uren per wk of per 2 wkn vrij maken volgens je eigen planning? Buddynamic organiseert con-tacten tussen vrijwilligers en mensen met een psychische kwetsbaarheid die het moeilijker hebben om aansluiting te vinden in de samenleving. Vrijwilligers kunnen rekenen op ondersteuning vanuit de organisatie. Bij CGG Brussel vzw Project Buddynamic, Ellen Van Ighem, 0474/97 58 99, brussel.buddynamic@buddywerking.be. Talenkennis:
1070 ANDERLECHT
u Vrijwilliger communicatieOikos is op zoek naar een ecologisch geëngageerde vrijwilliger (m/v) die op regelmatige basis de algemene werking, promotie en communicatie mee kan onder-steunen. Bij Oikos vzw, Evelyn Wymeersch, 0485865929, evelyn.wymeersch@oikos.be. Talenkennis:
u Ecologisch stagiair boekhouderOlv de afgevaardigd bestuurder en de administratief en financieel verantwoordelijke zal je helpen het coderen van de boekhouding op punt te stellen en de algemene administratie van de organisatie te ondersteunen.
Voltijdse stage van 6 mdn (exacte duur overeen te komen, evolutieperspectieven mogelijk). Bij Eco Innovation, Frédéric Morand,02 527 20 28, jobs@eco-innovation.net. Talenkennis:
u Uitvoerend assistent stadslandbouwLinks met verschillende initiatieven in de duurzame stads-ontwikkeling creëren en onderhouden. Identificeren van mogelijke subsidiebronnen en alternatieve financierings- initiatieven. Bij Eco Innovation, Frédéric Morand, 02 527 20 28, jobs@eco-innovation.net. Talenkennis:
1082 SINT-AGATHA-BERCHEM
u Sympathieke medewerker sociaal restaurantJe werkt in ons sociaal restaurant waarin senioren dage-lijks hun middagmaal nuttigen. Je weet wat opdienen is of je bent bereid het te leren. Het is alleszins niet moeilijk. Bij vzw Lokaal Dienstencentrum Ellips, Mark Peters, 0497 91 66 59, mark.peters@ldc-ellips.be. Talenkennis:
u Instructeur functioneren GSM voor seniorenJe komt in de juni gedurende 3 dagen 3 uur instructies geven aan senioren over het functioneren van hun GSM’s. Rooster in overleg. Belangrijk is dat je goed Nederlands spreekt. Bij vzw Lokaal Dienstencentrum Ellips, Mark Peters, 0497 91 66 59, mark.peters@ldc-ellips.be. Talenkennis:
1083 GANSHOREN
u ‘Mensen’ mens met de glimlach! U staat open voor de leefwereld van senioren? Wij zijn op zoek naar helpers voor de cafetaria, de maaltijden, de activiteiten, de boodschappendienst, vervoer van personen en voor de administratie! Bij Lokaal dienstencentrum De Zeyp vzw, Ilse Diddens, 02/422 00 50, ilse.diddens@dezeyp.be. Talenkennis:
1150 SINT-PIETERS WOLUWE
u Voetenspeler met talent voor administratieEén dag per maand onthaal je de gebruikers van onze pedicuredienst. Je onthaalt hen met koffie, rekent hun diensten af en bent verantwoordelijk voor nieuwe afspra-ken. Bij Zoniënzorg vzw, Saskia Glorieux, 0471/79.19.77, info@zonienzorg.be. Talenkennis:
3080 TERVUREN / VLAAMS BRABANT
u English teacherEnglish teacher for sick teenager, unable to go to school. 1 hour 1-2/week, for a few months, cost of transportation paid. Info at S&Z, School & Ziekzijn vzw, Catheline Luyten, 02 731 43 96, brussel@s-z.be. Talenkennis: V
U: V
ee
rle L
ero
y, S
tee
nko
olk
aai 9
, 100
0 B
russ
el
Het Punt vzw, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/ 218 55 16
Hier vind je een greep uit de Brusselse vrijwilligersvacatures. Surf voor nog
meer vacatures naar www.hetpuntbrussel.be
Talenkennis:
Met steun van de Vlaamse minister bevoegd voor Brussel
. Talenkennis:
. Talenkennis:
Das mijn vereniging!De eerste week van MAART 2013 vindt opnieuw de Week van de Vrijwilliger plaats. Trek met GRATIS PROMOTIE-MATERIAAL nieuwe vrijwilligers aan en BEDANK je actieve medewerkers.www.dasmijnvereniging.be
BELONING VOOR DE MEESTE STEMMEN:1. Gegidste groepsuitstap in de stad en per boot, aangeboden door Brussels by Water én gratis afgedrukte campagne-materiaal van je vereniging! De comfortabele Brusselse waterbus pendelt van mei t/m oktober elke di en do verschillende keren per dag van Brussel naar Vilvoorde en terug. www.waterbus.eu
2. Gratis afgedrukte campagne- materiaal van je vereniging.
extra prijs: Het Punt vzw maakt GRATIS reclame in de Steenkoolkaai voor alle lidorganisaties die promo-tiemateriaal laten drukken bij onze partner AB-Copie.
WWW.DASMIJNVERENIGING.BEWWW.DASMIJNVERENIGING.BE
BDW 1369 PAGINA 11 - DONDERDAG 14 MAART 2013
ADVERTENTIE
Net als mensen hebben landschap-pen een karakter: ze kunnen lieflijk zijn, maar ook grimmig, avontuur-lijk en volgens de Nederlandse kun-stenaar Armando zelfs schuldig. Maar hier in Laken realiseer ik me voor het eerst dat een landschap ook het karakter van een dag van de week kan hebben, in dit geval dat van zondagmiddag.Zullen we een ommetje maken? Weet u wat, dan nemen we de metro naar de Heizel, drinken we een kof-fie bij Mini-Europa, lopen we even langs het Atomium en struinen we daarna lekker door het glooiende Ossegempark.Zo ongeveer moet het met deze wandelaars gegaan zijn. Tot ze op de Dikkelindenlaan ineens op een
© T
IJS
VAN
DE
N B
OO
ME
N
duizend jongemannen van veertien nationaliteiten om bij de succesvol-le verdediging van Engeland tegen de Duitse bombardementen. “Nog nooit in de geschiedenis van de oor-logvoering hebben zovelen zoveel te danken gehad aan zo weinigen,” zei Churchill over hen.Geestelijk gesterkt hervatten de wandelaars hun tocht. Ze weten nog niet dat ze het mooiste ronde punt dan nog te goed hebben. Rechts van het pilotenmonument ligt op nog geen halve kilometer afstand namelijk het monument ter ere van Leopold I, een soort goti-sche kerktoren die voor zichzelf is begonnen. Een echte rotonde is het niet, om-dat het blauwe bord met de drie witte pijlen ontbreekt. Voor serieu-ze rotondologen is dat een bezwaar – dan zou u namelijk het Atomium, dat op een rond middeneiland ligt, ook als een rotondekunstwerk mo-gen beschouwen –, maar op een zondagmiddag is dat muggenzifte-rij. Gaat heen en amuseert u.
� Tijs�van�den�Boomen
�
Vlaanderen heeft de reputatie dat de rotondes er vol staan met bespottelijke beelden. Maar hoe zit het in Brussel? Voor BDW onderneemt de Nederlandse rotondoloog Tijs van den Boomen de komende maanden een zoektocht naar de rotondes van de negentien Brusselse gemeenten. Welke spiegel houden ze ons voor?
rotonde botsen. Verkeer is er niet, dus ze hebben alle gelegenheid om eens rustig te kijken waarom die pi-ramide daar staat. En zoals alle mensen die in een lan-derige bui letters voorgeschoteld
krijgen, beginnen ze de namen te le-zen van de 29 Belgische piloten die in dienst van de RAF omkwamen bij de Battle of Britain. Onder hen nogal wat adellijke lieden als Rodolphe de Hemricourt de Grunne en Albert
ROND BRUSSEL (18): LAKEN
Emmanuel Dieudonne Jean Ghislain Van Den Hove d’Ertsenryck.In totaal kwamen iets meer dan drie-
www.brusselnieuws.be/rondbrussel
De piramide ter ere van de RAF-piloten die omkwamen tijdens de Battle of Britain.
Wordt de Brusselse Kleine Ring een park?
Nieuws Cultuur Eten & Drinken Opinie
Het toenemend aantal auto’s verstikt de stad. Wordt de Kleine Ring gesloten en komt er een enorm park in de plaats? Wat er ook beweegt in de hoofdstad, u leest de actualiteit meteen op brusselnieuws.be
BDW 1369 PAGINA 12 - DONDERDAG 14 MAART 2013
La Tricoterie - Contactenfabriek is een nieuwe speler in het Brusselse culturele landschap. “We willen geen luchtbel van bobo’s of culturo’s binnen Laag-Sint-Gillis zijn, maar tricoteurs (breiers) die banden aanknopen met de buurt en ver daarbuiten.”
Nog nooit van een persvoorstelling teruggekeerd met een bussel prei, biologisch en geleverd met de fiets. De oprichters van de nieuwe ontmoetingsruimte schuwen begrippen als duurzaamheid, zingeving en een poëtische verhouding tot de wereld (geleend van socioloog Edgar Morin) niet. La Tricoterie in de Théo-dore Verhaegenstraat 158 wil een plek zijn voor alle generaties, sociale en culturele lagen en artistieke disciplines.Met de extra naam Fabrique de liens/Contactenfa-briek/Link Factory wordt verwezen naar de voorma-lige pasta- en later zetelfabriek. Je loopt onder een gewoon huis - volg de rode (wol)draad - door een gang van twintig meter, die prima geschikt is voor expo’s, langs een binnenkoer tot aan de foyer. Er is een kleine polyvalente zaal met een kitchenette die ook als loge kan dienen. Maar de grote troef is de ‘bogenzaal’ van 330 vierkante meter, waar tot 400 man in kan tijdens een walking dinner. Zodra ook de kelderverdieping is aangepakt, zal La Tricoterie over een oppervlakte van 1.200 vierkante meter beschikken. Visueel is La Tricoterie alvast in de buurt verankerd, want van alle zalen heb je een Rear Window-achtig uitzicht.Initiatiefnemers zijn Joëlle Yana en Xavier Campion van o.a. webdesign Vertige en Y-Media en de inter-actieve sites Demandezleprogramme.be en Come-dien.be. “Na al die jaren wilden we vanachter onze schermen komen,” legt Yana uit. “Rent-an-actor, een agentschap dat bruggen slaat tussen performers en bedrijven, was een begin, maar we wilden graag alle kunsten betrekken en op een plek samenbrengen.” Daarbij worden ze bijgestaan door een groep vrienden en ook vijf peters van diverse pluimage zoals de ge-engageerde columnist Paul Hermant, artiest Claude Semal, economen Olivier Lefebvre en Philippe Van Parijs, en de architect Luc Schuiten - “hij is mogelijk nog idealistischer dan wij.”
Draad oppikkenMet computerlessen of theeateliers voor vrouwen, biomarkten met aansluitend een brunch of vertel-lingen, en deelname aan het wijkcontract Bosnië wil La Tricoterie ook een emancipatorische rol spelen. “Inbegrepen in het ticket voor een vertoning zit bij-voorbeeld een drankje in de foyer. Zo willen we het
‘Na de indignados, de tricoteurs’
Sint-Gillis > Contactenfabriek La Tricoterie opent de deuren
Na de ultraliberale markteconomie wil La Tricoterie inspelen op de noodzaak om de draad van het gezond verstand terug op te pikken.
© L
A TR
ICO
TER
IE‘Gemeente zal zeg blijven doen’
De overeenkomst die de gemeente Elsene heeft met het parkeerbe-drijf Vinci Park staat onder druk. In 2014 doven de gemeentelijke concessiecontracten uit ten bate van het gewestelijk parkeerbe-leidsplan. De topman van het parkeerbedrijf vreest een vacuüm.
Sinds 2009 heeft de gemeente El-sene een concessieovereenkomst met het privébedrijf Vinci Park, dat het parkeerbeleid in de gemeente uitvoert door onder meer parkeer-retributies te innen. De Elsense bur-gemeester Willy Decourty (PS) zag de uitvoering van zijn beleid bij het opstellen van een eigen gemeentelijk parkeerplan liever uitbesteed.In 2014 wordt in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het geweste-lijk parkeerbeleidsplan van kracht. Dat plan werd eind vorig jaar door de Brusselse regering goedgekeurd, en moet alle verschillende parkeer-situaties en tarieven in de negen-tien Brusselse gemeenten harmo-niseren. Alle gemeenten zullen wel een eigen parkeeractieplan kunnen opstellen, een soort lokale wensen-lijst, die wel door het Gewest kan aangepast worden. Daarmee heeft het Gewest hoe dan ook het laatste woord. Thomas Bimson, de direc-teur van Vinci Park, zegt echter dat de gemeenten nog hun zeg zullen blijven doen, ook na 2014. “Ik ben voorstander van een centralisering en een harmonisering, maar men-sen die hun auto parkeren denken nog altijd lokaal: zij hebben een lo-kaal agentschap nodig waarbij zij zo nodig verhaal kunnen halen.”Bimson vreest voor een vacuüm in
de periode dat de overeenkomst met Elsene stopt, en het gewestelijke beleid zich zal manifesteren. “Nog-maals: ik ben geen tegenstander van het gewestelijke beleid, dat is een politieke beslissing, maar als er ook maar een spatje juridische onzeker-heid is dan gaat de gebruiker nog individueler denken wanneer hij een bonnetje krijgt.” Verder vreest de directeur dat de veertig mensen die nu bij hem in dienst zijn in Elsene zonder job zul-len vallen. “Ik hoop dat zij vanaf 2014 ten dienste kunnen staan van het Gewest. Die mensen - vaak met een niet al te hoge opleiding - wor-den door lokale arbeidsdiensten aan werk geholpen, het zou dan ook erg zijn dat ze in tijden van crisis hun werk verliezen.”
TransitieBimson pleit dan ook voor transi-tiemaatregelen. Anders zou het wel eens tot schadevergoedingen kun-nen komen wanneer het contract verplicht verbroken wordt. Tegen volgende week hebben bur-gers de mogelijkheid om hun op-merkingen bij het gewestelijke parkeerbeleidsplan te formuleren. Daarna krijgen de gemeenten twee maanden de tijd om hun opmerkin-gen te formuleren. Dan moet de Brusselse regering het plan in een tweede lezing goed-keuren. Decourty betwijfelt dat het parkeerbeleidsplan in 2014 al in werking zal zijn, en zegt dat de ge-meente de concessie tot nader order behoudt.
� Christophe�Degreef
Elsene�> Overeenkomst Vinci Park onder druk
M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����
www.fedsvk.be
02 412 72 44
Verhuur uw woning zorgeloos
Gegarandeerde huur elke maand
Verzekerd verhuurbeheer
Onderhoud van uw woning
Steun voor de renovatie
Fiscale voordelen
SOCIALE VERHUURKANTOREN
ADVERTENTIE
patroon van cultuurconsumptie in je dooie eentje vermijden,” zegt Campion. “La Tricoterie verwijst ook naar de noodzaak om de draad van het gezond ver-stand terug op te pikken, na de excessen van de ultra-liberale markteconomie. Dat ligt in het verlengde van de indignados, maar we zien het ook in het ruime kader van duurzame ontwikkeling.” Daarom kiest La Tricoterie voor tweedehandsmeubilair, traiteurs als Biorganic factory, een ventilatiesysteem waardoor de helft van de gebruikte lucht gerecycleerd wordt (naast doorgedreven akoestische isolatie in de dichtbevolk-te buurt) en een bonussysteem voor klanten die het openbaar vervoer nemen, want het Zuidstation is om de hoek en tramlijn 81 ligt - bijna - voor de deur.Benoît Herssens, in het dagelijks leven ICT-ontwikke-laar bij Carrefour Belgium, helpt het project financieel gezond te houden: “Om niet helemaal afhankelijk te zijn van subsidies, trachten we een evenwicht te zoe-ken tussen de rendabeler bedrijfsevents en activitei-ten die louter sociale doelen dienen. Een fruitsapje van La Ferme Nos Pilifs? De ecologische boerderij en beschutte werkplaats in Neder-Over-Heembeek is een van onze partners. Maar naar een cola zal je hier vergeefs zoeken.”� An�Devroe
www.latricoterie.be
Van pasta- en zetelfabriek tot ‘Contactenfabriek’.
© L
A TR
ICO
TER
IE
De aanwezigheid van voldoende Nederlandstalige kinderen in de klas kan ook nuttig zijn voor de anderstalige kinderen.
© SASKIA VANDERSTICHELE
Onderwijs > Plaats gezocht voor alle Nederlandstalige kinderen
Scholen vormen de stad van morgen
De leidend ambtenaar van de GGC, de heer Alain Joris, wijst in zijn interview met Brussel Deze Week (BDW, 20/2/13) op het belang van onderwijs. Volledig terecht: de scho-len in onze stad, en de kinderen die er les volgen, vormen de stad van morgen. De uitdagingen waar de Brusselse scholen voor staan, zijn o.a. als gevolg van de sterke demo-grafische groei niet min. Meer scho-len (en dus ook meer leerkrachten) is de boodschap. De heer Joris pleit er in hetzelfde artikel o.a. voor om de onderwijsbevoegdheid naar de GGC over te dragen. CD&V volgt hem daar niet in. De overdracht van on-derwijs naar de GGC houdt de facto een ‘vergewestelijking’ van deze be-voegdheid in. En dat is niet de lijn die we willen volgen.Brussel, grootstad en vele malen
hoofdstad, moet alle kansen tot ont-plooiing krijgen. We pleiten dus voor een sterk Brussels Hoofdstedelijk Gewest, met een sterke aanwezig-heid van de Vlaamse en Franse ge-meenschap. Ook zij moeten dus hun verantwoordelijkheid maximaal opnemen voor de inwoners, in dia-loog en in nauw overleg met elkaar. Het is aan beide gemeenschappen samen om in Brussel voor goede én voldoende scholen te zorgen. Van-daag investeren de gemeenschap-pen inderdaad in bijkomende scho-len en plaatsen in Brussel. Maar zijn ze hierin voldoende ambitieus? Wij hebben alvast de indruk dat dit niet altijd in een globaal kader gebeurt. De Brusselse taskforce ‘Onderwijs’, waarin zowel het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest als de beide ge-meenschappen zetelen, zou volgens ons pro-actiever moeten optreden.De heer Joris legt ook de nadruk op het belang van de talenkennis van de leerlingen. Terecht natuurlijk.
Bianca Debaets en Paul Delva (CD&V).
om altijd het onderscheid voor ogen te houden tussen de doelstelling en het instrument. De doelstelling is duidelijk, en wordt door heel veel Brusselaars gedeeld: scholen moe-ten twee- of meertalige leerlingen vormen. Over het meest geschikte instrument om deze doelstelling te bereiken, lopen de meningen uiteen.Twee elementen lijken ons in dit de-bat centraal te staan:1. Een goede kennis van de in-structietaal, het Nederlands. Onze Nederlandstalige scholen verwel-komen vandaag heel wat andersta-lige leerlingen. Deze hebben er alle belang bij dat ze – liefst zo snel als mogelijk – het Nederlands onder de knie krijgen, om de leerstof goed te begrijpen. In Brussel werd op dit vlak al heel wat expertise ontwik-keld, o.a. via het Onderwijscentrum Brussel (OCB) en Voorrangsbeleid Brussel (VBB). Maar bijkomende incentives, zoals intensieve ‘taalba-den’ (what’s in a name?) die onlangs door de minister van Onderwijs werden voorgesteld, verdienen onze steun. Natuurlijk moeten zo’n ver-nieuwende instrumenten pedago-gisch op punt staan.2. Een grondige screening van de methodieken die aangewend wor-den voor het aanleren van de tweede
(of derde) taal. Leerlingen krijgen nu al vele uren Frans per week. In de talennota van de Vlaamse regering wordt bovendien aan lagere scholen in Brussel de mogelijkheid gegeven om al vanaf het eerste studiejaar Frans te geven. Een goede zaak. Toch blijkt de kennis van het Frans op het einde van de schoolloopbaan soms onvoldoende. Dit is vreemd, want in internationale onderzoeken doen de leerlingen in Vlaanderen het wél goed voor wiskunde en andere vakken. Een logische vraag is dus: hoe zit het met de gebruikte pedago-gische methoden? En: wordt door de overheden voldoende ingezet op de uitwisseling van leerkrachten tus-sen Nederlandstalige en Franstalige scholen, zodat meer native speakers voor de klas kunnen staan?
InschrijvingsbeleidMaar naast het bouwen en finan-cieren van voldoende scholen, met veel aandacht voor het aanleren van de instructietaal en de tweede taal, is er nog een cruciaal element: het huidige inschrijvingsbeleid in de scholen. Een dikke tien jaar geleden werd het eerste Vlaamse GOK-de-creet aangenomen, met stringente inschrijvingsregels. De scholen ver-loren de mogelijkheid om zelf een beleid ter zake te voeren. En waar staan we vandaag? Worden de doel-stellingen bereikt? De inschrijvingsregels in Brus-sel zijn zeer complex en vereisen dure IT-toepassingen, maar zelfs de doelgroepen die de Vlaamse ge-meenschap zélf naar voren schuift (Nederlandstalige leerlingen, GOK-leerlingen) vinden soms geen plaats. Zo vallen - na de recente aanmel-dingsperiode - ook Nederlandsta-lige kinderen nog steeds uit de boot. Dit kan en mag niet gebeuren. De minister van Onderwijs ant-woordde trouwens verleden jaar na een parlementaire vraag: “We moeten duidelijk maken dat Ne-derlandstalige kinderen een plaats moeten hebben in Nederlandstalige scholen in Brussel...”. Omdat deze kinderen het eerste doelpubliek zijn van deze scholen. Maar ook omdat de aanwezigheid van voldoende Ne-derlandstalige kinderen in de klas nuttig is voor de anderstalige.Wat nu met dit inschrijvingsbeleid? Hoe kunnen we bijvoorbeeld aan Nederlandstalige ouders de zeker-heid bieden dat hun kinderen te-rechtkunnen in deze scholen? En dat ze hierbij ook een bepaalde keu-zevrijheid behouden? Alleen scho-len bijbouwen biedt volgens ons geen oplossing. Sleutelen we dus opnieuw aan de inschrijvingsregels die vandaag al heel complex (maar nog steeds niet afdoende) zijn? Of durven we naar een andere horizon kijken, waarbij we schooldirecties en -besturen op-nieuw (een grotere) autonomie ge-ven om zélf een inschrijvingsbeleid uit te stippelen? Duidelijke prioritei-ten, goede wil, gezond verstand en een goede kennis van het terrein zijn soms meer waard dan talloze regels en nog veel meer uitzonderingen.
Bianca�Debaets,�volks-vertegenwoordiger�Brussels�
parlement,�en�Paul�Delva,�Vlaams�parlementslid
“Durven we scholen opnieuw autonomie geven om zelf een beleid te voeren voor hun inschrijvingen?”
BDWOPINIE
BRUSSEL – We moeten niet alleen voldoende scholen bouwen en financieren, en er de verschillende landstalen onderwijzen, maar ook het huidige inschrijvingsbeleid herbekijken. Want het kan niet dat ook Nederlandstalige kinderen nog steeds uit de boot vallen, stellen Bianca Debaets en Paul Delva.
Brussel is de informele hoofdstad van de talen, en wie er talen kent, speelt troef. Talenkennis is cruciaal om aan een job te geraken. Hij pleit verder voor ‘tweetalig onderwijs’. Dat kan natuurlijk heel wat vormen en gradaties aannemen. Voor som-mige leerlingen zal tweetalig onder-wijs- in deze of gene vorm- inder-daad interessant zijn. Belangrijk is
BDW 1369 PAGINA 13 - DONDERDAG 14 MAART 2013
BDW 1369 PAGINA 14 - DONDERDAG 14 MAART 2013
Aziz: “Ook naar mij stonden de investeerders in Dubai al met dollars te zwaaien. Maar ik heb die afgewezen, omdat ik blijf geloven in Brussel.”
© SASKIA VANDERSTICHELE
Samenleving > Hindernissenparcours voor allochtone ondernemers
‘Concrete maatregelen nodig om talent drain te stoppen’
Hoeveel allochtone ondernemers er zijn in Brussel? Niemand die het weet. De laatste wetenschappelijke studie dateert al van 2001. Dat zegt ook al iets. Over de interesse in het onderwerp, bedoel ik. In Brussel was toen 17.857 van de 49.186 on-dernemers allochtoon. Recent bleek wel nog dat 53 procent van de nieu-we ondernemers in 2006 een niet-Belgische origine had. Bij gebrek aan studies zal ik mijn buikgevoel maar laten spreken: er is ontzettend veel talent aanwezig. Dat zie ik toch bij mijn vrienden, mijn familie, op Facebook of op al die avonden dat ik hen aan het werk zie op een podium of terwijl ze met ingrediënten toveren achter een for-
nuis. Alleen wordt dat talent veel te weinig aangeboord. Normaal begint men op dit punt over gebrekkige talenkennis en mislukte school-loopbanen. Maar laten we het voor de verandering eens hebben over de jonge mensen die perfect Neder-lands of Frans - en heel vaak beide - praten, een opleiding genoten of door zelfstudie en volharding een evenwaardig niveau bereikten. Ook die mensen botsen op muren en hindernissen.Opnieuw moet ik mij baseren op mijn buikgevoel, en eigen ervaringen. In 2009 opende ik een modewinkel in de Dansaertwijk, symbolisch dicht bij Molenbeek. Ik verkoop er mijn eigen merk Azira. Met Azira wil ik moslima’s de kans geven om mo-debewuste en kwaliteitsvolle kleren te dragen. Het zijn kleren voor alle vrouwen die om een of andere reden
op een bepaald moment sommige delen van hun lichaam willen be-dekken of laten zien. De kleren wor-den gemaakt in fair trade-ateliers in Marokko en Brussel. In mijn project probeer ik zoveel mogelijk samen te werken met mensen en organisaties die dezelfde waarden delen: gelijke
rechten, fair trade en respect voor diversiteit en individuele keuzes.
Prinses MathildeVoor een startende ondernemer of zelfstandige is het heel belangrijk snel de juiste opleidingen te vinden. Ik wou kleren ontwerpen. Ik deed het al twintig jaar, maar ik wou wel nog enkele technische aspecten on-der de knie krijgen. Toen ik mij wou
inschrijven bij de grote modescho-len, werd ik overal geweigerd. Een directeur vertelde vlakaf: “Kunst en religiositeit gaan niet samen.” Ik droeg toen nog een hoofddoek en van Michelangelo, Rogier van der Weyden of Bach had die directeur blijkbaar nooit gehoord. Ondertus-
sen sturen die scholen wel stagiairs naar mij. Wie een winkel wil openen, moet een pand vinden. En waar zit je met een modezaak beter dan in de Dansaertwijk? De gesubsidi-eerde organisaties die modeont-werpers naar de wijk moeten lok-ken, stuurden mij wandelen. “Zo’n winkel met jouw doelpubliek hoort in de Gentsesteenweg of in de Bra-
bantstraat,” kreeg ik te horen. Uiteindelijk vond ik op eigen houtje een leegstaande winkel. De eige-naar wou geen Marokkanen in zijn pand. Hij wou een blanke Vlaming waar prinses Mathilde kleren kon komen kopen. Ik heb een truc – een vriend met blond haar en een Vlaamse naam opnemen in de statuten - moeten uithalen om de winkel te kunnen huren. Vorig jaar kwam prinses Mathilde op bezoek. De eigenaar werd door de politie op een afstand gehouden. Een dag later kwam hij voor het eerst langs in de winkel. Ik hou er nog altijd binnen-pretjes en een plezante anekdote aan over.Vervolgens wil je als ondernemer ook gebruikmaken van de klassieke netwerken. Ik werd systematisch uitgesloten. Ondernemers als ik komen dan aanvankelijk terecht bij nieuwe netwerken: Association Bel-ge des Professionnels Musulmans (ABPM) of Ethno Tendance, Brus-sels Fashion Week-End. Dat zijn netwerken opgebouwd door indivi-duen die op dezelfde hindernissen botsten, en die met heel veel door-zettingsvermogen en energie hun eigen organisaties opbouwen.
EmancipatieDan komt de grootste moeilijkheid voor alle ondernemers: investeer-ders vinden. Zeker op een moment dat banken een GAS-boete verdie-nen voor hun inciviek gedrag is dat heel nijpend. Maar opnieuw is het voor allochtonen nog net iets moei-lijker. Mijn businessmodel won de Prijs van het Gewest van het Micro-soft Innovation Center Brussels uit-gereikt door minister van Economie Benoît Cerexhe. Toch haakte een belangrijke inves-teerder na lang aarzelen op het laat-ste moment af omdat hij bang was dat “de jongens van Sharia4Belgium aan zijn deur zouden staan omdat Azira pleit voor de emancipatie van de moslimvrouwen”. Gelukkig zijn er nog organisaties als de microkre-dietverlener Microstart, Brusoc en St’art die helpen waar de privésector het laat afweten.Ik heb voorlopig het geluk gehad dat ik net over die hindernissen geraak-te. Sommige van mijn vrienden be-ginnen er niet eens aan. Ze trekken naar Chicago, New York of Dubai. In dat laatste land stonden investeer-ders ook al te zwaaien met dollars. Ik heb die afgewezen omdat ik blijf geloven in Brussel.Maar het moet wel veranderen. Brussel ondergaat een talent drain. Er zijn concrete maatregelen nodig om die te stoppen. Wie trouwens dat talent aan het werk wil zien, moet maar eens langskomen op een van de Art@Azira-evenementen in mijn winkel. De tekening van Angela Da-vis – één van mijn inspiratiebronnen – in de foto bij dit stuk is trouwens het resultaat van een van die Art@Azira-avonden. De tekenaar Fouad maakt nu carrière in... Casablanca.
�Rachida�Aziz,�eigenares�van�de�
modezaak�Azira�in�de�Dan-saertbuurt.�Ze�schreef�deze�
opinie�naar�aanleiding�van�Cul-tural Mindfood 2,�een�initiatief�
van�Yamila�Idrissi�(SP.A).
BDWOPINIE
BRUSSEL – Als jonge ondernemer een eigen zaak op-starten is sowieso niet eenvoudig. Maar volgens Rachida Aziz, die zelf de modezaak Azira in de Dansaertstraat uitbaat, kampen allochtone onderne-mers met te veel extra struikelblokken. En daardoor dreigt Brussel enorm veel talent te verliezen.
“Een directeur van een kunstopleidingvertelde me vlakaf: ‘Kunst en religiositeit gaan niet samen.’ Nu sturen ze hun stagiairs naar mij.”
BDW 1369 PAGINA 15 - DONDERDAG 14 MAART 2013
BDWOPINIEOntluisterenddoor Danny Vileyn
Om in 2020 55 procent van de actieve be-volking aan het werk te hebben, moeten er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest tegen dan 75.000 nieuwe banen gecreëerd worden. Dat staat te lezen in een onderzoeksrapport van de ULB dat gelekt werd in de krant La Li-bre Belgique. De universiteit gaat uit van een bevolkingsaanwas van 142.500 tot 240.000 inwoners. Maar 55 procent is laag, wil het Gewest 61,6 procent halen - de tewerkstel-lingsgraad op Belgisch niveau in 2009 - dan moeten er niet minder dan 130.000 banen
bijkomen. Op het eerste gezicht een schier onmogelijke zaak: de kans om in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werkloos te zijn, is twee keer zo groot dan in vergelijkbare Europese steden. Toen Benoît Cerexhe (CDH) in 2004 minister van Economie en Tewerkstelling werd, waren de verwachtingen hoog. De vijf jaren voor-dien zat Cerexhe op de oppositiebanken en geselde hij week na week toenmalig minister Eric Tomas (PS) met diens ‘wanbeleid’. Tomas is sinds december burgemeester van Anderlecht. Cerexhe is sinds vorige week burgemeester van Sint-Pieters-Woluwe. Een balans van twee legislaturen Cerexhe zullen we dus niet kunnen maken. Wel ligt de werkloosheid vandaag hoger dan toen Cerexhe in 2004 de fakkel overnam.Dat zijn de feiten, daar kan niemand omheen. De context dan: een financieel-economische crisis. Die kan Cerexhe niet ten kwade geduid worden. Brussel is ook de eerste stop voor migranten allerhande. Ook laaggeschoolden. Het gebrek aan migratiebeleid gedurende decennia kan Cerexhe niet persoonlijk aangewreven worden. Wel zijn partij. De regering Di Rupo I is de eerste regering met een migratiebeleid. Maar de resultaten van Maggie De Block (Open VLD) haar beleid mogen we pas over een paar jaar verwachten. En dan is er het Franstalig onder-wijs dat er niet in slaagt om jonge mensen afdoende klaar te stomen voor de arbeidsmarkt. Met andere woorden: er zijn veel schuldigen. Maar dat helpt ons geen meter vooruit. De opvolger van Cerexhe, Cé-line Frémault, gaat het komende jaar niet veel meer kunnen rechttrek-ken, maar de volgende regering weet waarmee te beginnen. Er moeten om te beginnen 10.000 bijkomende leraars, kinderverzorg(st)ers en bejaardenhelp(st)ers opgeleid worden. Dat zijn overheidsbanen. Maar ook in de privé moeten er veel banen gecreëerd worden: in Brussel moet er bijvoorbeeld ontzettend veel gerenoveerd én gebouwd worden. Combineer dat met de ecologische uitdagingen waarvoor we staan en het is duidelijk dat er in die sector alvast werk op de plank ligt.
EVA HILHORST
BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be
Hoe relatief ‘precies’ kan zijn
Is Hoogte Honderd nu precies 100 meter of toch niet? (BDW van 21 februari) Links van het zuidportaal van de Sint-Augustinuskerk in Vorst bevindt zich een giet-ijzeren merkteken waarvan de hoogte overeenkomt met 102,388 meter (zie website van het NGI). Ten opzichte waarvan? Uiteraard ten opzichte van de zeespiegel. Maar ten gevolge van eb en vloed verandert het zeeni-veau constant: er moet dus een keuze gemaakt wor-den qua referentievlak. Voor ons land komt het nulpeil overeen met het gemiddeld zeeniveau bij eb in Oostende (dit is TAW, de Tweede Algemene Waterpassing). Voor Nederland bijvoorbeeld is het referentievlak de gemid-delde zeespiegel tussen eb en vloed (dit is het NAP, het Normaal Amsterdams Peil). Er is tussen beide landen dus een hoogteverschil van 2,33 meter qua referentie-vlak. Mocht België het NAP hanteren, dan zou Hoogte Honderd op 100,058 meter boven het zeeniveau liggen... wat ook precies is.
Andre�De�Smet,�Sint-Gillis
Sorteren is te ingewikkeld
In het artikel ‘Blauwe zak flopt’ (BDW van 28 februari) wordt helemaal niet over de klant gesproken en hoe de service naar de klant georiënteerd kan zijn.Ik ben groen, en heb zin om te sorteren. Maar om te be-ginnen gebruik ik weinig PMD. Enkele keren werd mijn blauwe zak niet meegenomen, omdat er iets fout inzat. Ik kreeg er dus een plakker op, en de zak bleef op straat. De week nadien was hij wel weg, in een witte zak dus!Het systeem is té gecompliceerd. Voor mensen is plastic plastic, punt. Maar toch moeten wij sorteren tussen de goede en slechte plastic, en dat is echt stom: de meeste mensen weten helemaal niet wat in de blauwe zak moet, en wat niet. Daarenboven worden de zakken nu maar om de twee weken opgehaald.Ik heb de blauwe zak helemaal opgegeven: ik sorteer niet meer. En ik ben echt groen georiënteerd, want ik probeer sowieso in eerste instantie al geen plastic te ge-bruiken. Zo heb ik nooit water in plastic flessen gekocht, maar wil ik graag de enkele plastic zakken die ik krijg zonder na te denken in de blauwe zak gooien. Idem voor fruitboxen, yoghurtpotjes, de verpakking van een taart uit Delhaize, etc..Papier is papier, dat is gemakkelijk. Ook plastic moet dus plastic zijn. De service moet op de klant afgestemd zijn, anders zal het nooit lukken. Zelfs niet met dure witte zakken.
Ulric�Schollaert,�Sint-Gillis�
Een primaire plicht
Ik lees in BDW 1367 van 28 februari 2013 een bijdrage over het gemeentelijk onderwijs van Guido Ghekiere. Te-recht wijst de heer Ghekiere erop dat redelijkerwijze de Brusselse gemeenten verplicht zouden moeten worden een groter aantal Nederlandstalige gemeentescholen op te richten en correct te subsidiëren. Hoe hij dit gaat af-dwingen, vertelt hij er helaas niet bij.Wel meent hij dat dit eerst moet worden afgedwongen (maar hoe?) vooraleer men aan de Vlaamse Gemeen-schap vraagt in Brussel te investeren. En daar heeft de heer Ghekiere het verkeerd voor: het is voor de Vlaamse Gemeenschap een verdomde plicht om te investeren in Brusselse scholen, nu deze Vlaamse Brusselse scholen inderdaad een duidelijk succes boeken. Men zou ze ook
van een betere infrastructuur kunnen voorzien, want de eerder afstotende interne bouwstructuur houdt mis-schien nog heel wat gegadigden tegen. Maar indien er één primaire plicht is voor de Vlaamse regering met haar huidige bevoegdheden, dan is het toch te zorgen dat elkeen overal, en niet in het minst in de hoofdstad, aan Vlaams onderwijs kan komen wan-neer hij dat wenst, en liefst op wandelafstand. En spelle-tjes spelen tussen de gemeenten en de Vlaamse overheid zodat uiteindelijk niemand eender wat doet, is duidelijk uit den boze.Ik hoop dus dat de Vlaamse Gemeenschap snel initiatie-ven neemt om het onderwijsaanbod in Brussel te verbe-teren en uit te breiden. Daarna kunnen we nog procedu-res voeren om de gemeenten te verplichten hetzelfde te doen – tot ze hopelijk verdwijnen.
Prof.�Dr.�Joost�RampelbergVoorzitter�Vlaams�Komitee�Brussel,�
Ganshoren
‘Onbereikbaar’ UZ-VUB
Voortdurend wordt gezegd dat het UZ-VUB met het Brussels openbaar vervoer onbereikbaar zou zijn. De huidige mogelijkheden waarvan het aantal en de ver-scheidenheid helaas doodgezwegen wordt, zijn de vol-gende buslijnen van de MIVB: bus 13, van Simonis met als eindpunt het UZ; bus 14, van het Noordstation naar het UZ; avondbus 15, die bus 14 met een licht gewijzig-de reisweg vervangt; bus 53 van het Militair Hospitaal naar het UZ (deze bus rijdt langs het station in Jette); bus 84, van Beekkant tot Koning Boudewijn (deze bus rijdt en stopt op aanvraag aan de hoofdingang van het UZ). Volledigheidshalve vermelden we dat er ook bussen zijn die enkel de reisweg tussen de Eeuwfeestsquare en Koning Boudewijn bedienen.Voor treinreizigers die respectievelijk in St.-Agatha-Ber-chem, Jette, Simonis of het Noordstation afstappen en zich zo spoedig mogelijk naar het UZ willen begeven, betekent dit dat ze respectievelijk bus 84, 53, 13, 14 of 15 kunnen nemen. De huidige vervoersmogelijkheden zijn dus legio en gevarieerd, bovendien zijn ze omwille van hun flexibiliteit vatbaar voor eventuele omwegen op korte afstand, zoals in een recent verleden vaak geble-ken is, alsook iedere zondag tot 14 uur tijdens de markt in Jette. Toch is tram 9 onlangs opgedoken. Die zou vertrekken aan Simonis, via de Jetselaan, de Eeuwfeestsquare, de Wereldtentoonstellingslaan, de Tentoonstelingslaan, de Laarbeeklaan, de Dikke Beuklaan en zou eindigen ter hoogte van de halte Heymbosch.Jarenlang was er onder meer vanwege de omwonenden hevig protest tegen dat plan en wel om een aantal duide-lijke redenen. In de eerste plaats het onmogelijk maken van de zondagsmarkt in Jette (de bussen kunnen kort omgeleid worden), maar ook omwille van de koppige, principiële afwijzing van iedere andere mogelijke oplos-sing, zoals de aanpassing van de frequentie of de reis-weg van het huidige busvervoer. Daarnaast is er weinig bekend over de hoge kosten verbonden aan de oprichting van een nieuwe tramlijn, en het verlies van de gronden waarop de nieuwe tramlijn moet rijden, voor ieder ander gebruik zoals parking, verkeer of landschapsrust. Ook zal de tram extra hinder veroorzaken voor al het andere verkeer (bussen, auto, fiets, voetganger). Ook de langdu-rige hinder van de werken zal een last zijn die opgelegd wordt aan het normale verkeer dat - als dat al mogelijk is - naar elders wordt gedreven.
Odon�De�Leye,�Ganshoren
SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.
BDW 1369 PAGINA 16 - DONDERDAG 14 MAART 2013
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
Muziek > Brussels Jazz Orchestra viert twintigste verjaardag
‘Je moet de wereld in’
H et zijn drukke dagen voor Frank Vaga-née, artistiek leider van het BJO. Maar tussen een optreden in Frankrijk en
een interview in Hilversum door lukt het dan toch om af te spreken.
Jullie begonnen twintig jaar geleden meteen aan de top onder de vleugels van Jazz Middelheim.Frank Vaganée: “Inderdaad. Weliswaar niet op het podium van het festival zelf, maar wel in samenwerking met hen naar aanleiding van Antwerpen Culturele Hoofdstad. Dat concert op de Groenplaats was onze eerste stap buiten The Sounds (Brusselse jazzclub, red.) waar het allemaal begon. In 1995 stonden we voor het eerst echt op het podium van Middelheim.”
Wat waren jullie verwachtingen?Vaganée: “We begonnen heel naïef en idealis-tisch. We waren gewoon gelijkgestemde zielen van eenzelfde generatie die zin hadden om in
EURANTICA FOCUST OP JONG TALENT
BRUSSEL – Van vrijdag 15 tot zondag 24 maart vindt in Paleis 1 van Brus-sels Expo de antiekbeurs Eurantica plaats. De organisatie van deze 32ste editie is in handen van Artexis. Deze ontmoetingsplek voor liefhebbers van kunst en antiek heeft dit jaar 130 galeriehouders en antiquairs uit heel Europa uitgenodigd om hun beste stukken te laten zien. De bezoekers zullen qua stijlen vooral classic an-tiques, XXth century en extra Euro-pean art & archeology kunnen ont-dekken.Als thema koos Eurantica voor ‘Jong Talent’. Zo wordt het comité van Eurantica uitgebreid met twee jonge experts, en worden de spots ook ge-richt op jonge kunstondernemers en galeriehouders, zoals de drie oprich-ters van La Galerie Belge. Tickets zijn online beschikbaar op www.euran-tica.be, en kosten vijftien euro. ADE
AUDITIES VOOR STRAATARTIESTEN
BRUSSEL – Elke dag horen we ergens in het centrum wel een straatartiest spelen, slechts zelden staan we er-bij stil dat die artiest gediplomeerd moet zijn of een auditie heeft moeten doen. Net zoals bij de MIVB voor de metrostations moeten artiesten voor het grondgebied van de stad Brus-sel een vergunning hebben, die men kan aanvragen bij de dienst Cultuur. Voorwaarde is wel een artistiek di-ploma, of een positief advies van een jury tijdens een auditie. Die jury is samengesteld uit drie personen uit de artistieke sector, en geeft zijn ad-vies aan de stad. Binnenkort zijn er opnieuw audities, meer bepaald op 19 maart en 23 april, telkens om 11 uur aan de Sint-Katelijnestraat 11. Info op www.brussel.be. HBA
ED
WA
RD
VI DO
OR
W. S
CR
OTS ©
MU
LL
ER
GA
LL
ER
Y
“Samenwerken metde Amerikaanse saxofonist Joe Lovano is voor mij een ultieme droom die uitkomt. Hij is een muzikant van een andere planeet”
ADVERTENTIE
BRUSSEL – In tijden van downloaden en steeds kleiner wordende geluidsdragers slaagt een bigband als het Brussels Jazz Orchestra er toch maar mooi in om ook na twintig jaar nog succes te oogsten. Met twee nieuwe cd’s en een reeks internationale verjaardagsconcerten in het verschiet lijken ze bijzonder goed op dreef.
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Handicap & informatie
Bezoeken enkel op afspraak
Informatie@handicap-ambulant.be
0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,
maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30
© S
VEN
DU
LL
AE
RT
BJO werkt niet alleen samen met muzikanten, maar ook bijvoorbeeld met tekenaar Philip Paquet.
een bigband te spelen met een eigen repertoi-re. Eerlijk gezegd was het in het begin zwoegen en trekken om iedereen gemotiveerd te hou-den. Vergeet niet dat het allemaal vrijblijvend was. De club had sowieso geen geld om ons te betalen. We deden het niet voor het geld, maar als iemand een betaalde job kreeg op een repe-titieavond was de keuze vlug gemaakt.”
Kenmerkend zijn de talrijke samenwerkingen. Hoe bepalen jullie met wie jullie in zee gaan?Vaganée: “In het begin was er geen budget voor dergelijke avonturen, ook al droomden we ervan te werken met gekende arrangeurs, dirigenten en componisten. Toen we in 1999 structureel gesubsidieerd werden, raakte al-les in een stroomversnelling en konden we uitkijken naar namen die op ons verlanglijstje stonden. Ondertussen kunnen we al een mooi palmares van genodigden voorleggen met artiesten als Maria Schneider, Lee Konitz en
Dave Liebman. Het waren voor ons telkens heel leerrijke ervaringen. En doordat we geen mal figuur sloegen in dergelijk gezelschap krikte dat onze internationale reputatie op.”
Met de volgende gast, de Amerikaanse saxofonist Joe Lovano, halen jullie echt een internationale topper binnen. Vaganée: “Voor mij is dat een ultieme droom die uitkomt. Hij is een muzikant van een an-
Frank Vaganée (links): “We begonnen heel naïef en idealistisch. We waren gewoon gelijkgestemde zielen van eenzelfde generatie die zin hadden om in een bigbang te spelen.”
BDW 1369 PAGINA 17 - DONDERDAG 14 MAART 2013
dere planeet. We hebben er twee jaar aan ge-werkt om hem te kunnen strikken. Niet dat hij niet wilde maar je moet alles regelen via het management en boekingskantoren. Want artistiek klikte het meteen. Niet moeilijk ei-genlijk want de meesten onder ons volgden indertijd les bij hem toen hij in België verbleef, en nog zo goed als onbekend was. Toen Kenny Werner hem tijdens Dinant Jazz uitnodigde in 2011 kregen we al eens de kans om met hem het podium te delen. De opnamen in De Bij-loke voor de cd die deze zomer uitkomt, verlie-pen dan ook uiterst vlot.”
Jullie waren met het BJO al een paar keer te gast in New York voor een residentie. Blijft Amerika de ultieme droom voor elke jazzmuzikant?Vaganée: “Dat weet ik niet, maar het is wel zo dat een jazzmuzikant minstens een keer gin-der moet spelen, zeker in New York. Je moet voelen hoe het eraan toegaat, die intensiteit van kortbij meemaken. Voor een bigband is dat niet evident omdat het een dure zaak is. Het gaat telkens om een kleine volksverhui-zing van zo’n twintig mensen. Maar je moet de wereld in, anders blijf je thuis bij de pakken zitten en dat is zeker niet de bedoeling. Hier bij ons komen we weliswaar regelmatig aan de bak omdat we op tijd en stond iets nieuws pre-senteren zodat het interessant blijft voor het publiek maar ook voor de muzikanten. Dit jaar trekken we trouwens richting Azië.”
Ondertussen reikt jullie faam tot in Hollywood dankzij de onderscheiding voor de filmmuziek van The artist. Is daar iets concreet uit voortgevloeid?
© S
VEN
DU
LL
AE
RT
Vaganée: “Het belangrijkste effect is dat de naam van het orkest bij een veel breder pu-bliek gekend is. Als ze horen dat je bij het BJO speelt, maken ze meteen de connectie met die film. Organisatoren komen ook sneller over de streep omdat ze weten dat er een groter poten-tieel is. We maken wel steeds duidelijk dat ons standaardrepertoire verschilt van de filmmu-ziek. Anders schep je foute verwachtingen.”
Typerend is jullie steun aan de jongeren via het Brussels Youth Jazz Orchestra.
Vaganée: “De nieuwe generatie staat klaar. Als je verder wil, moet je die hebben. Vandaar die samenwerking met Jeugd en Muziek Brus-sel voor het BYJO. Het is een win-winsituatie. Wij hebben een aanbod van vervangers, en zij doen ervaring op in een professioneel kader.”
Wat is volgens jou jullie sterkste punt?Vaganée: “We proberen steeds een kwali-tatief programma aan te bieden waarbij elke muzikant de ruimte krijgt voor datgene waar hij het sterkst in is. Iedereen heeft een plaats
“Een jazzmuzikant moet minstens een keer in Amerika spelen, zeker in New York.”
© S
VEN
DU
LL
AE
RT
ten dienste van het geheel maar krijgt ook de kans eigen aspiraties waar te maken. Daar-door krijg je een uitzonderlijke samenhorig-heid, en blijft de honger om verder te gaan en beter te doen tegelijk bestaan.”
Deze maand stellen jullie BJO’s Finest-Live! voor.Vaganée: “Dat is een cd van, voor en door het BJO. Dat wil zeggen dat verschillende muzi-kanten uit het orkest aan het componeren en arrangeren gingen, en dat we die nummers opnamen tijdens een concert eind vorig jaar. Authentieker kan je moeilijk gaan. We onder-strepen hiermee dat onze eigen mensen uit-eindelijk prioritair blijven, en dat het niet tel-kens een grote naam betreft met het BJO als begeleidingsorkest. Dat willen we met deze cd in de verf zetten.”
Het concert in Flagey wordt, durven we hopen, een heus feest aangezien jullie er als artist in residence min of meer het huisorkest zijn. Vaganée: “Reken daar maar op. We zullen niet alleen onszelf in de kijker spelen maar nodigen voor de gelegenheid een resem gasten uit die de voorbije twintig jaar op een bepaalde manier belangrijk waren in ons parcours door hun uitstraling en hun talent. Tutu Puoane, Bert Joris, Philip Catherine, David Linx en Mi-chel Herr zullen er alleszins bij zijn.”
Georges Tonla Briquet BJO, op 21 maart om 20.15 uur in Flagey, Heilig Kruisplein, Elsene. Info: 02/641.10.20 en www.flagey.be
BDW 1369 PAGINA 18 - DONDERDAG 14 MAART 2013
ADVERTENTIE
Tentoonstelling > Modeontwerper Christophe Coppens herrijst als kunstenaar
Afvalbergen uit het verleden
ROTTERDAM – Drie maanden na de opening van zijn luxe-atelier in de Magasins Merchie-Pède in februari 2012 sloot Christophe Coppens - 21 jaar lang mode-, accessoire- en hoedenontwerper - de boeken. Een radicale archief- en huisraadvernietiging, gevolgd door een verhuis naar Los Angeles, hielp hem met alles te breken wat aan Brussel deed denken. Met een expositie in Rotterdam herrijst hij als een feniks uit zijn as.
Met zijn recyclagekunstinstallatie Everything is local - Landscape 1, een kansenopdracht van Han Nef-kens, en te zien in het Museum Boij-mans Van Beuningen wil Coppens getuigen van de ‘verbranding’ van zijn voormalige identiteit. Daarvoor heeft hij al zijn zelfgedragen kleren
verknipt, en schetsboeken en mo-dedocumentatie verlijmd. Al wat hem restte aan huisraad heeft hij in scherven tot keramiek verwerkt. Alles samen leidt dit tot een groot surrealistisch landschap van afval-bergen uit zijn huis en atelier. Van alles wat hij in Brussel beroepsma-
tig opbouwde, blijft enkel dit over: zijn kaartenspel-T-shirt is tot een puntzak gewrongen, zijn referen-tiebibliotheek is als papierafval ge-dumpt. Waarom zo categoriek het verleden ontkennen, een ander beroep kie-zen, en uit Brussel vluchten, vragen
als ondraaglijk. Ik heb zeven jaar op het De Brouckère-plein gewoond, en zag het dag na dag degraderen. Het was als in een spookhuis lopen, vol indrukken van broeihaarden, on-rust en ontevredenheid van pende-laars met een agressiviteit die ik niet kon plaatsen. Als bewoner en deel van een geheel ben ik een spons die alles opneemt. Wij zijn als Belgen heel bedreven in het proberen er het beste van te maken, we maken van de nood een deugd. En dat kan je ook met je leven. Vandaar dat ik nu vol-uit wil gaan als kunstenaar. Voor-dien heb ik dat afgeweerd omdat ik in een commerciële context als ont-werper zat. Mijn status, geld, atelier en identiteit nam de curator me op één dag af. Alles werd behandeld alsof het geen waarde had. Met dit kunstwerk heb ik dat laatste nu zelf weggegooid. Het afbreken van mijn hele identiteit is de enige manier om op de fundamenten iets nieuw op te bouwen.” Begrijpe wie begrijpen kan, want vo-rig jaar bekende Coppens als mode-ontwerper in deze krant nog: “Door-dat ik geen band heb met materiële zaken, hoort het verleden bij het ver-leden.” Wie Coppens’ restlandschap wil zien, rept zich naar Rotterdam. Al is het wellicht wachten tot zijn volgende expo voor zijn eerste echt nieuwe werk. In Bozar zou mooi zijn. Jean-Marie Binst
Everything is local - Landscape 1, tot 2 juni in Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, www.boijmans.nl.
Kleren, schetsboeken en huisgerei, maar ook nieuw werk uit keramiek (rechts), vormen samen de installatie Landscape 1.
© JA
VIER
BA
RC
AL
A / M
BVB
we hem. “In mijn interview in De Standaard werd verkeerdelijk ge-quoot ‘trots en eendracht zijn ver zoek in Brussel’. Dat heb ik nooit zo gezegd, het ging om België. Als kleine versie van een grootstad, met een zekere neutraliteit, viel ik graag terug op Brussel. Deze stad beïnvloedde mijn werk niet, wat als canvas goed voor me was. Maar de laatste vijf jaar ging de stad erop achteruit. De onderhuidse spannin-gen en de problematieken ervoer ik
BDW 1369 PAGINA 19 - DONDERDAG 14 MAART 2013
ADVERTENTIE
Wolven met een schaapsvachtje
Ook deze Animal dances stelt de relatie mens-dier centraal.
© M
AR
TIN N
AC
HB
AR
Gezien: de lezing Que diraient les animaux si... on leur posait les bonnes questions? van Vinciane Despret + uittreksels uit de video’s Non shee-pish sheep – Thelma Rowell en The enclosure - Wolves as individuals van Didier Demorcy, voorproefjes van Burning Ice dat van 25 tot 29 maart in het Kaaitheater loopt.
Het ecologische Kaaitheaterfestival Burning Ice is aan zijn zesde editie toe, maar nog altijd smelten de ijskappen, slinken de natuurlijke rijkdommen en worden dieren mishandeld en om
dwaze redenen vermoord. Dit jaar zijn het die dieren die op het festival alle aandacht krijgen. Filosofe Vinciane Despret (universiteit Luik) zorgde alvast voor de vooropening van Bur-ning Ice #6, met een lezing op basis van haar boek Que diraient les animaux si... on leur po-sait les bonnes questions?, waarin zij 26 vragen stelt over wat dieren doen, willen en ‘denken’. Voor dat boek sprak ze met wetenschappers, dierentemmers, verzorgers in dierentuinen enzovoort. Ze toonde ook fragmenten uit twee documentaires van filmmaker en activist Di-dier Demorcy waaraan ze zelf meewerkte.Laat ons met die filmpjes beginnen, want het was schaapjes en boze wolven tellen gebla-zen in de Kaaitheaterstudio’s. Meer dan tien minuten lang mochten we een roedel wolven observeren. De beestjes, die sinds Roodkapje meestal als een bende huilende hooligans worden neergezet, bleken ook sympathieke trekken te vertonen. Ze kwamen op voor el-kaar, legden ruzies bij en toonden dus dat wolven met een schaapsvachtje echt bestaan. Het zou één van de kernpunten van Desprets betoog worden dat het zonde is dat over zoiets twijfel zou moeten bestaan.Maar eerst zijn er nog de échte schapen, die opdraafden in het tweede filmpje. Ze behoor-den toe aan ethologe (gedragwetenschapster voor dieren, red.) Thelma Rowell, die ooit gold als een autoriteit in de primatologie, zich daarna ook even bezighield met de goudham-ster, en nu op een boerderij haar 22 schapen bestudeert. Ze doet dat laatste onder het motto: ‘Als we denken dat schapen dom en schaapachtig zijn, zijn wij dan misschien niet te dom om hen de vragen te stellen die er (voor hen) toe doen?’Rowell, en Despret met haar, wil met andere woorden dat we ook als het om wetenschap-pelijk onderzoek gaat, oog hebben voor het
belang van het dier. Als wetenschappers erin zouden slagen de voorwaarden te cre-eren om de dieren zelf hun interesse of desinteresse te laten uitdrukken, dan is de kans groter dat die dieren hen effectief in-teressant studiemateriaal zullen aandragen. Dan zou bijvoorbeeld sneller zijn gebleken dat schapen niet zo schaapachtig en wolven niet zo moorddadig zijn. Dat ze ook andere eigenschappen en bezigheden hebben die als ‘typisch schaap’ of ‘typisch wolf’ kun-nen gelden, ook al passen ze totaal niet bij de heersende inzichten, en corrigeren ze het beeld van het dier als vretend, parend, en/of wedijverend wezen. Rowell zorgt er in haar boerderij bijvoorbeeld voor dat er voor de 22 schapen telkens 23 eetbakjes klaarstaan, zodat er tijdens de maaltijd alvast geen on-derlinge competitiviteit hoeft te zijn. Dat eetbakje teveel is dan een half symbolische demarche, die de schapen moet toelaten verrassend en creatief uit de hoek te komen.Die visie van Rowell kan misschien daad-werkelijk bijdragen tot een wetenschappe-lijke paradigmawissel, maar zo revolutio-nair is ze nu hopelijk ook weet niet, dacht ik bescheiden toen Despret haar betoog verderzette. Waarom was het beeld dat Despret van de ethologen en hun vakgebied neerzette toch zo weinig fraai? Is het echt nog zo dat ethologen in hun discours al te menselijke en bovendien geladen termen als ‘harem’ gebruiken? Moeten we echt vrezen dat ze zo kortzichtig zijn om op basis van een onderzoek van twee maanden bij een snel bij elkaar gekochte kudde schapen te besluiten dat schapen geen langetermijnre-laties met elkaar aangaan? Zijn ze echt al-leen maar met het vreet- en vrijgedrag van dieren bezig? Staat Desprets waarschuwing dat observatie en interpretatie van dierenge-drag gestuurd en gekleurd kan zijn door ide-ologische voorkeuren en wetenschappelijke vooroordelen dan niet ook in elke basiscur-sus wetenschapsfilosofie?Dierenpraatjes zijn meestal leuk en leer-rijk voor leken zoals wij, maar Despret had nogal veel woorden, vergelijkingen en cita-ten nodig om evidente dingen te zeggen. Dat neemt niet weg - paardenvleesschandalen en neushoornleed zijn daarvoor als bewijs niet eens nodig - dat de relatie tussen mens en dier inderdaad aan herziening toe is, en dat Burning Ice in dat opzicht een ultrarele-vant festival wordt. Michaël Bellon
Pra
at
ach
teraf
OP ZOEK NAAR HET GELUK IN BOZAR
BRUSSEL – Op 20 maart is het de Interna-tionale Dag van het Geluk. Het idee voor die dag werd gelanceerd door Lyonchhen Jigmi Y. Thinley, de eerste minister van Bhutan, en werd overgenomen door de Algemene Ver-gadering van de Verenigde Naties in 2012. Thinley vond dat de rijkdom van een land niet moest worden afgemeten aan het bruto natio-naal product (bnp), maar aan het geluk dat de mensen er ervaren. In Bhutan is het officiële cijfer van het bnp dan ook vervangen door het bruto nationaal geluk (bng).Bozar viert geluksdag volgende woensdag met een vertoning van 7 milliards d’autres van Yann Arthus-Bertrand, een Franse jour-nalist, fotograaf en ecoloog. Daarna volgt er
een debat tussen Leo Bormans (auteur van de bestseller The World Book of Happiness), Peter Van Rompuy (politicus), Koen Vanmechelen (kunstenaar), Jan-Emmanuel De Neve (docent Gedragswetenschappen) en Sonam Tshong (ambassadeur van Bhutan). Samen zullen ze discussiëren over de zoektocht naar geluk, en waarom dit fundamenteel is voor de mens. De inleiding wordt gegeven door Afsané Bassir-Pour, voorzitter van de United Nations Regio-nal Information Centre. ADE
Internationale Dag van het Geluk, op 20 maart om 19.30 uur, tickets kosten 4/6 euro. Info via 02/507.82.00 en www.bozar.be.
TELEX VADROUILLE
AARDEN, HECHTEN, DOORGEVEN
ANDERLECHT - Een lezing in de bib van An-derlecht: dan moet het maandag zijn. Tijdens de lezingenreeks Opmerkelijke maandagen kan u er gratis gaan luisteren naar de raadge-vingen van Nic Balthazar, Rika Ponnet en Dirk Van Den Haute. Op 18 maart legt klimaatacti-vist Nic Balthazar uit waarom hij zich zorgen maakt. Hij stelt een andere manier van wer-ken en ondernemen, dus eigenlijk een andere manier van denken en leven voor. Rika Ponnet, relatie-experte en auteur van de
bestseller Blijf bij mij. Hoe we in relaties strij-den voor macht en intimiteit, is op 27 mei te gast. Ze probeert ons inzicht te doen krijgen in onze gecompliceerde relaties, vanuit de ver-schillende hechtingsstijlen van de partners. Notaris Dirk Van Den Haute maakt ons op 18 november wegwijs in de wereld van erfenis-sen, schenkingen en successierechten. Reser-veer tijdig via 02/523.02.33 of anderlecht@bibliotheek.be. AD
Brusselbazaar.be
Voor de Brusselse jeugd!Zoek je een jeugdhuis? Heb je een vraag waarmee je nergens terechtkunt? Of zit je boordevol energie die je kwijt wil?
Op Brusselbazaar.be vind je info over Brusselse activiteiten, verenigingen, feestjes, musea en nog zoveel meer. In de vakanties of tijdens het schooljaar: er is altijd wel iets leuks te doen. Ontdek dus snel de laatste nieuwtjes voor kinderen en jongeren in Brussel!
20130122_poster_lancering_125x178.indd 1 22/01/13 10:04
BDW 1369 PAGINA 20 - DONDERDAG 14 MAART 2013
© E
VA H
ILH
OR
ST E
N W
AU
TER
MA
NN
AE
RT
BRUSSEL – Vlamingen, Walen en Brusselaars kennen elkaar niet meer, ze hebben een andere cul-tuur en een andere taal. Om voor-bij de politieke impasse te gera-ken, moeten we volgens Tartine & Boterham bruggen bouwen tussen gewesten en gemeenschappen. Dat zal op 19 maart in De Markten gebeuren met een babbeltafel en een concert van Le Grand Bateau, een Vlaamse band die Franse chansons brengt.
Het voornaamste doel van Tartine & Boterham is de tweetalige dialoog stimuleren. Het initiatief is ontstaan tijdens de lange periode van de rege-ringsformatie. Aanleiding was een opiniestuk van Claude Semal met als aanhef ‘BHV is wél belangrijk’. “Dat opiniestuk ging in tegen de oppervlakkige visie die stelt dat de politieke impasse een politiek cir-cus is. Terwijl het samenleven van gemeenschappen en gewesten een ernstige zaak is,” vertelt Théo Me-wis, die samen met Semal Tartine & Boterham (T&B) heeft opgestart. “De tweetaligheid van Belgen gaat er sterk op achteruit. En hoe kun-nen burgers in dialoog gaan als ze elkaars taal niet kennen?”Tweetaligheid is volgens T&B een deel van de oplossing van het Bel-gische vraagstuk. “Het gaat er niet
om de taal volledig te beheersen. We zijn geen huis voor taallessen, het gaat hem om de inspanning om onze anderstalige lotgenoten te verstaan. We willen vooral veelgebruikte en nuttige woorden en begrippen aan-reiken,” zegt Mewis. “In de huidige situatie van dit land waarbij media, cultuurbeleid en publieke opinies volledig gescheiden zijn, is dat een culturele revolutie.”Naast een babbeltafel is er een concert van Le Grand Bateau, een Gentse groep die Franse chansons zingt. “Nederlandstaligen krijgen de vertaling van de songs in een boekje zodat iedereen kan volgen. Het is echt de bedoeling dat mensen via de muziek de andere taal leren.”De naam is een knipoog naar Ca rime et ça rame comme tartine et boterham , een fi lm van Isabelle Dierckx, een Franstalige Brusselse met Vlaamse roots. Met ampersand omdat die taalneutraal is. Er zijn reeds babbeltafels geweest in Lin-kebeek over het plaatselijk cultu-reel leven, in Gent en in Etterbeek.
Benjamin Tollet
Le Grand Bateau, op 19 maart in De Markten, Oude Graanmarkt 5 te Brussel. Het concert start om 20 uur. Meer info op 02/512.34.25 en www.demarkten.be.
Muziek > Tartine & Boterham bouwt bruggen via taal
‘Een culturele revolutievoor ons land’
Le Grand Bateau, een Vlaamse band die Franse chansons brengt.
© G
C D
E MA
RK
TEN
BDW 1369 PAGINA 21 - DONDERDAG 14 MAART 2013
Bruine suiker is een streekproduct, een volks-voedsel en ook een illusie. Over de historie van bruin geverfde suiker.
Olivier de Serres (1539-1619) ontdekte heel lang geleden dat er in bieten een siroop zat die erg leek op suikerstroop. In die tijd kwam suiker enkel uit de tropen. Hij had gelijk: chemisch bevatten beide planten een identieke suiker, sucrose. Hij wist ech-ter niet hoe hij die uit bieten kon zuiveren. Het zou duren tot de tijd van Napoleon en zijn blokkade eer dat recept werd ontwikkeld en ons land langzaam verdween onder de velden met suikerbieten. Europa is nu nog steeds de derde grootste suikerproducent ter wereld. Allemaal bietsuiker. Zo werd het goedje ook al snel goedkoop.Riet- en bietsuiker mogen dan identiek zijn, de res-ten van de plant waar de suiker wordt uitgehaald zijn dat niet. De oorspronkelijke rietsuiker leverde bruine korrels op die naar Europa werden ver-scheept, en vaak hier nog werden geraffi neerd tot witte suiker. Dat ging in verschillende stadia: zo was er donkerbruine suiker, blekere suiker en ten-slotte (bijna) witte suiker. Wat achterblijft heet mo-lasse. Wat meer geraffi neerd is, is natuurlijk duur-der, dus ging witte suiker naar de rijken. De armen die het zich konden veroorloven kochten bruine suiker. Vreemd dat in die tijd alles wat zuiverder was, natuurlijker heette te zijn. Waar wij vandaag ruwe, ongeraffi neerde producten ‘natuurlijk’ vin-den, dachten onze voorouders dat ‘natuurlijk’ heet-te wat gezuiverd was, ontdaan van alle polluenten en bezoedelingen. Denk hierbij ook aan wit brood. Voer voor fi losofen!Maar met de komst van de suikerbiet veranderde er een en ander. Bij het extraheren en drogen van de suiker uit de bietenpulp ontstaat er helemaal geen bruin tussenproduct vol molasse. De suiker uit de biet is van de eerste keer wit. Vreemd, toch is brui-ne suiker in ons landje nog steeds een volksvoed-sel. Bruine suiker is niet alleen populair, sommige mensen denken zelfs dat hij gezonder is.Het is onbegrijpelijk: de Tiense suikerfabriek is niet te beroerd om het gewoon op hun website te zetten. Het voordeel van bruine suiker is, volgens hen, dat het “wordt beschouwd als ongeraffi neerde suiker”.
Waaruit we mogen concluderen dat dat niet zo is. Inderdaad niet, en niemand heeft dat ooit beweerd. Bruine suiker is geen fraude en ook niet gezond, die suiker is gewoon... bruin. Maar laat dat de pret niet drukken.Kent u het verhaal van Rocco Granata en de bruine suiker? Ik las het met groeiend amu-sement in een magazine, enkele jaren gele-den. Granata, zo weten we, was op tienjarige leeftijd gemigreerd naar Limburg, omdat zijn vader ging werken in de mijn van Wa-terschei. De Italiaantjes van de mijncité in Genk aten thuis Italiaans. De Belgi-sche eetgewoontes kenden zij niet, en eten werd gekocht in een Italiaanse winkel van de cité. Van een integra-tieparcours was er nog geen sprake. Natuurlijk kwam de jonge Rocco op school Limburgse kinderen tegen, en werden er snel vriendschappen geslo-
ten. “Wat heb jij van thuis meegekre-gen op de boterham?” Onze Italiaan zal
kaas of mortadella gegeten hebben, maar tot zijn verbazing aten de Belgische kindjes
een bruin poeder. Toegegeven, dat smaakte heel wat lekkerder dan die zoute vettigheid van
worst.Thuis werd er dus gevraagd om in het vervolg ook
bruin poeder mee te krijgen op de lunchboterham. Nu wist la mamma niet wat dat was en moest ze zich bij de lokale moeders informeren. Het bleek bruine suiker te zijn, te koop in zakken van een kilo bij de Belgische kruidenier (want supermarkten beston-den er nog niet in 1950). De Italianen kenden dat niet, maar ze pasten zich aan. Rocco kreeg boter-hammen met bruine suiker mee, maar ook dat lukte niet, want alle suiker viel door de boterham. Itali-anen gebruiken namelijk geen boter op brood. Een nieuwe cultuurschok.Maar goed, bruine suiker is dus ons volksvoedsel. ‘Een streekproduct’, staat er zelfs op de verpakking. Hoe kan dat nu, gezien in dit geval eerst witte suiker wordt gemaakt, die dan bijgekleurd moet worden om bruin te zijn? Dat bijkleuren gebeurt soms met melasse van een rietsuikerproducent of gewoon met karamel, verbrande (witte) suiker. Een controle in de supermarkt leert mij dat bruin gekleurde suiker tweemaal zoveel kost als gewone witte uit dezelfde fabriek. Rietsuiker, vervuild met molasse, kost nog meer.Nu is een boterham met bruine suiker zonder twij-fel een feest. Suiker is slecht voor ons, en zeker ver-borgen suikers zouden we uit onze voeding moeten
verbannen. Maar dat betekent toch niet dat er geen plaats zou zijn voor een suikerfeest, zo een keer of vier per jaar? Op de pannenkoek, in de pap of yog-hurt, of op een Rocco Granata-boterham. Het moei-lijkste is nog goed brood te vinden, dat is uit grote delen van de stad verdwenen. Maar bruine suiker is er meer dan ooit tevoren.Besmeer een boterham dik met koude boter. En be-strooi gul met bruine suiker. Goed platdrukken. Het hoeft niet eens zoveel te zijn. Het belangrijkste is dat men tussen de smeuïge boter de krakende korrels van de suiker onder de tand voelt. Volkskeuken, juist ja. Smakelijk.
nick.trachet@bdw.be
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Bruine suiker
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
Design > Publieksprijs Henry van de Velde Award bekend
Ecologisch, sociaal en multifunctioneelSCHAARBEEK – Industrieel ont-werper Alain Gilles (the Studio) heeft met zijn lamp Nomad de pu-bliekprijs gewonnen die ieder jaar door Design Vlaanderen wordt uit-gereikt in het kader van de Henry van de Velde Awards en Labels. Aan de prijs is een geldsom van 2.500 euro en een getuigschrift verbon-den. De ‘Designer van het Jaar 2012’ ontwierp de ecologische wandel-lamp voor O’Sun, dat hiermee al de Gold Design for Asia Awards won.
Nomad is een herlaadbare binnen- en vooral buitenlamp die werkt op zonne-energie. Ze is in eerste in-stantie gemaakt voor families in noodsituaties of zonder elektrici-teitsvoorzieningen, zoals al uitge-test in een krottenwijk in Swaziland. Maar de draagbare lamp kan ook in het tuinhuis, op de camping of zelfs op de catwalk gebruikt worden: de Belg Jean-Paul Lespagnard liet zijn modellen er in Parijs mee defi leren. JMB
“‘Wat heb jij meegekregenop de boterham?’, vroegen de Limburgse kinderen. Rocco Granata at kaas of mortadella, maar tot zijn verbazing aten de Belgische kindjes een bruin poeder”
zijn vader ging werken in de mijn van Wa-terschei. De Italiaantjes van de mijncité in Genk aten thuis Italiaans. De Belgi-sche eetgewoontes kenden zij niet, en eten werd gekocht in een Italiaanse winkel van de cité. Van een integra-tieparcours was er nog geen sprake. Natuurlijk kwam de jonge Rocco op school Limburgse kinderen tegen, en werden er snel vriendschappen geslo-
ten. “Wat heb jij van thuis meegekre-gen op de boterham?” Onze Italiaan zal
kaas of mortadella gegeten hebben, maar tot zijn verbazing aten de Belgische kindjes
een bruin poeder. Toegegeven, dat smaakte heel wat lekkerder dan die zoute vettigheid van
Trachet©
NIC
K TR
ACH
ET
BDW 1369 PAGINA 22 - DONDERDAG 14 MAART 2013
De Hellaux: “Eén keer negen op de schaal van Richter en de wereld zal drastisch veranderen. En niemand die het zich aantrekt.”
A lain de Halleux, een geboren en ge-togen Brusselaar, weet waarover hij spreekt als hij het over kernenergie
heeft: de filmmaker is ook gediplomeerd nu-cleair chemicus. “De zaadjes daarvoor zijn gestrooid toen ik nog een tiener was, meer bepaald door het zien van een tv-film waarin Sovjetwetenschappers om het leven komen door radioactieve straling. De notie dat men-sen door onzichtbare stralen gedood kunnen worden, is zowel afschrikwekkend als fasci-nerend voor een elfjarige jongen. Geen oog heb ik die nacht dichtgedaan. Letterlijk geen oog. Pas later heb ik begrepen dat ik die stu-
dierichting gekozen heb om de straling einde-lijk te kunnen begrijpen.”“Vervolgens ben ik echter een compleet an-dere richting ingeslagen, en heb ik me inge-schreven aan het INSAS. Waarna het maken van films — bedrijfsfilms en de fictiefilm Pleure pas germaine — me helemaal opslorp-te. Zelfs de kernramp in Tsjernobyl ging aan mij voorbij. Tot ik in 2006, twintig jaar later, op de radio hoorde dat de kerncentrale in het Zweedse Forsmark op zeven minuten van de meltdown was gekomen. Wat? In een land dat staat voor oerdegelijkheid!? Alles kwam terug, en ik ben begonnen met het bestuderen van
dossiers rond kernenergie en —centrales.”“Alles wat ik vroeger had gedaan, begon steeds futieler te lijken voor mij gezien de omvang van het probleem, en het besef dat de toekomst van mijn vier zonen - en van de mensheid in het algemeen - op het spel staat. Daaruit is mijn eerste documentaire over kernenergie gegroeid: RAS nucléaire, rien à signaler. Een film die zich toespitste op arbei-ders in kerncentrales. De verhalen die ze ver-telden — dikwijls ’s nachts op café — rezen me de haren te berge. Ze deden me begrijpen dat ik in gevaar ben, en dat wij in gevaar zijn. Zo bleek overduidelijk dat de kerncentrales
heel slecht beheerd worden, en dat veiligheid pas op de tweede plaats komt. Na geldgewin.”
Hallucinante onwetendheidEenmaal die weg ingeslagen, volgde Cherno-byl 4 ever. “Ik wilde ontdekken hoe het daar gesteld was, zoveel jaar na de ramp. En of de toestand genormaliseerd was of niet. Tijdens verschillende reizen naar Oekraïne werd me overduidelijk dat dat niet het geval is. Het gebied oogt paradijselijk, maar is erg gevaar-lijk. Het is onbewoonbaar voor de mens. Op de werf waar een koepel over de sarcofaag wordt gebouwd, mocht ik slechts twee dagen filmen. Toen ik daar de eerste dag met mijn gids Wladimir toekwam, was er geen kat te bespeuren. ‘Geen probleem,’ zei Wladimir. Waarop hij wat rondbelde om volk op te trom-melen. Na een half uur kwamen arbeiders in beschermende kledij aangerend om te doen alsof ze werkten terwijl ik filmde. Een echt beeld kan je van de corruptie en het gesjoe-mel niet krijgen. Maar dat er niets is opgelost
© MARC GYSENS
SCHAARBEEK – Met Welcome to Fukushima heeft Alain de Halleux net zijn derde onheilsdocumentaire rond kernenergie afgewerkt. Daarom vindt hij het ook schandalig dat de reactivatie van Doel 3 en Tihange 2 overwogen wordt, net nu de mogelijkheid om het gebruik van kernenergie geleidelijk af te bouwen voor het grijpen ligt. “Bovendien zullen de mensen die de beslissing zouden nemen, allicht de eersten zijn om de biezen te pakken mocht er iets mislopen. Als ze me garanderen dat ze — in het geval van een rampscenario — als eersten klaarstaan om te helpen, dan mogen ze van mij heropstarten. Maar dat lijkt me een utopie, want mensen die hun verantwoordelijkheid opnemen zijn in onze wereld ver te zoeken.”
Kruistocht tegen kernenergie
Alain de Halleux: filmmaker en nucleair chemicus
De Halleux: “Op het eerste gezicht is de toestand in Fukushima beter dan in Tsjernobyl, maar volgens mij is de kans op een accident in de toekomst er oneindig veel groter.”
© A
LA
IN D
E HA
LlE
UX
BDW 1369 PAGINA 23 - DONDERDAG 14 MAART 2013
en het eigenlijk allemaal nog maar begint, is overduidelijk. Als er bij ons een ramp van die omvang gebeurt, wat best mogelijk is, zal dat vreselijke gevolgen hebben. Voor ons, en voor het nageslacht. En dan durft men spreken over het heropstarten van kerncentrales.”Na het afwerken van de film had De Halleux het wel even gehad met kernenergie. Kwestie van zijn zinnen te verzetten. “Maar nog geen twee maanden nadien was er de ramp in Fu-kushima. Niet met een, maar met vier reac-tors. Dus was ik het aan mezelf verplicht ook daar een film over te maken, en de stem van de mensen daar te laten horen. Makkelijk was
dat niet, want anders dan voorheen kon ik niet op de steun van de VRT, RTBF en Arte Frank-rijk rekenen. Ik moest alles zelf doen met mijn productiefirma L’Indien Productions, en heb alles ook zelf moeten bekostigen. Blijkbaar zijn de mensen al die onheilsverhalen beu, en zijn ze liever doof en blind om enkel met zichzelf bezig te kunnen zijn. Vraag naar Fu-kushima en onwetendheid is troef. Wat was dat nu weer juist? Hoe lang is dat nu weer ge-leden? Hallucinant is het.”“In vergelijking met Tsjernobyl is de toestand er op het eerste gezicht beter, en is er minder vervuiling. Maar tegelijkertijd is volgens mij de kans op een accident in de toekomst on-eindig veel groter dan in Tsjernobyl, waar men het meer dan 25 jaar later nog steeds moeilijk heeft om de ontplofte reactor afdoend af te dekken. En dan gaat het slechts om één reac-tor. In Fukushima moet men zich zorgen ma-ken over vier van die monsters bomvol brand-stof. Bovendien is de kans op aardbevingen in die regio erg groot. En waar gaan ze, gezien de huidige economische toestand, het geld vin-den om de reactoren af te dekken? Geld vinden om iets te doen dat geen geld opbrengt in een wereld die enkel om geld draait, met kernener-gie als centrum. Als er een aardbeving komt, die zwaar genoeg is om de koeling te doen wegvallen, moeten er vijftig miljoen mensen geëvacueerd worden. Dan stort niet alleen de beurs van Tokio in, maar ook die van New York en Londen. Dan vallen de dominostenen, en komt er een eind aan het kapitalisme. Eén keer negen op de schaal van Richter en de we-
reld zal drastisch veranderen. En niemand die het zich aantrekt.”
HitlerDe Halleux vindt het dan ook schandalig dat er sprake is om de gesloten reactors Doel 3 en Ti-hange 2 eind maart terug te activeren. “De ko-ningen waren nog kerels die hun verantwoor-delijkheid opnamen. Die als eersten de strijd introkken. Ze riskeerden hun leven, tegen-woordig worden er beslissingen genomen die tot oorlogen en rampen kunnen leiden zonder dat die besluitnemers het beseffen of willen beseffen. Neem nu bijvoorbeeld Frankrijk dat voor 85 procent van zijn energie afhankelijk is van kerncentrales. Een manco aan flexibiliteit dat hen van de ene dag op de andere zonder elektriciteit en energie kan zetten. Als ze hun uraniummijnen in Niger verliezen, of als er een ernstig ongeval gebeurt met een van hun kernreactors. Duitsland daarentegen heeft de wijze beslissing genomen te diversifiëren. Dus zouden wij Duitsland moeten volgen, en research opstarten rond alternatieve energie-bronnen. Die knowhow kunnen we later dan eventueel verkopen.”“Ik heb het ministerie van Energie gebeld met de vraag hoe ver in de toekomst hun energie-plannen reiken. Drie jaar, was hun antwoord. Dat is dus niets. Er zou tenminste twintig jaar vooruit moeten worden gepland. Moest het niet zo schandalig zijn, het zou lachwekkend zijn. Maar het is onze eigen fout, we hebben de beleidsmakers die we zelf verdienen.”“De activiteiten in de kerncentrales gebeuren voor tachtig procent in onderaanneming, ook hier spelen de economische wetmatigheden. Zelfs de democratie is in onderaanneming. We stemmen, zijn vijf minuten actief en daarna kunnen we niets meer doen. Dan la-ten we het denken over politiek aan anderen over. En blijkbaar liefst van al aan imbecielen. Churchill heeft ooit gezegd dat de democratie niet goed is, maar dat we niets beter hebben. Ik kom daartegen in opstand. Niet alleen om-dat de democratie de wereld in brand steekt in naam van haar grote gelijk, ook omdat ze aan de basis al verdeeld is. Want sommigen mogen stemmen, en anderen niet. Denk je dat de mensen die samenleefden in stammen dat deden? Het is gewoonweg debiel. Zo debiel dat het zelfs iemand als Hitler aan de macht heeft gebracht. Als alternatief kunnen er meer plaatselijke discussies komen tussen burgers. Discussies die niet eindigen op een stem, maar op eensgezindheid over een idee. In welke familie wordt een beslissing democra-tisch genomen, daarvoor moet je toch knet-tergek zijn? Wie wil er naar zee, en wie niet? En wat is een land, dat is toch een grote fami-lie! Dus moeten we andere systemen zoeken.”
� Karel�Van�der�Auwera
De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet
“In welke familie wordt een beslissing democratisch genomen? Daarvoor moet je toch knetter-gek zijn? En wat is een land? Een grote familie, toch?”
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau (frederik.welslau@bdw.be). HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EIND REDACTIE Elien Haentjens (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
Schrijver, scenarist en regisseur Marc Didden speelde ooit een vrij stille maar desalniettemin opgemerkte rol in Het sacrament, Hugo Claus’ eigen filmadap-tatie uit 1989 van zijn roman Omtrent Deedee. Bijna regisseerde Didden ook de nieuwe Canvas-documentaire Hugo Claus: dichter, minnaar, rebel die op 19 maart wordt uitgezonden. Maar omdat hij er zelf ook in geïnterviewd wordt, bedankte Didden voor die eer. Zo kon hij zich voluit concentreren op zijn 140 bladzijden tellende boek Hugo Claus. Een hommage, dat op 15 maart verschijnt bij De Bezige Bij Antwerpen.
Aan�het�oeuvre�van�Claus�is�al�een��bibliotheek�aan�onderzoekslitera-tuur�toegevoegd.�Wat�was�uw�opzet?Marc�Didden: “Het boek is een spontaan verlengstuk van een artikel dat ik ooit voor De Morgen schreef, waarin ik uitlegde waarom ik van Claus hield. Uitgever Robert Ammerlaan van De Bezige Bij was ervan overtuigd dat ik nog meer wist, en stelde voor om dit boek te maken. Omdat ik geen literair exegeet ben, is het een liefdesbrief geworden van een fan aan een idool. Bo-vendien vind ik dat een cultuur die zichzelf respecteert met zijn canon moet omgaan, en aan elke nieuwe generatie moet uitleg-gen wat in het verleden van waarde was.”
U�gaat�in�op�het�oeuvre,�maar�haalt�vooral�herinneringen�op�aan�de�keren�dat�uw�pad�het�zijne�kruiste.Didden: “Het verhaal van de Brusselse
‘Vervelende Brusselaar was voor Claus een pleonasme’
3 VRAGEN AAN MARC DIDDEN
boekenbeurs in 1960 in de kelders van het Centraal Station heb ik al vaker verteld. Ik greep er naar De Oostakkerse gedichten, maar de pater van het Sint-Jan Berchmans-college zei dat ik er af moest blijven. In het atheneum van Etterbeek heb ik er later het gedicht ‘De zee’ uit voorgelezen, maar terwijl ik dat deed voelde ik zelf dat ik er niets van begreep. De leraar, dichter Erik Van Ruys-beek, gaf me daarin terstond gelijk.”“De eerste keer dat ik Claus in levende lijve zag, was toen ik in de befaamde Free Press Bookshop werkte. Plots zag ik zijn Romeinse kop voor het raam verschijnen. Ik was al fan en hoopte echt dat hij binnen zou komen, maar dat deed hij niet. Pas tijdens mijn stage in de Stadsschouwburg van Amsterdam, toen Claus daar De vossenjacht regisseerde, hadden we voor het eerst echt contact.”
Er�zit�heel�wat�Brussel�in�het�boek,�maar�we�moeten�eerlijk�zijn:�Claus�hield�niet�van�onze�stad.Didden:�“Ik heb het er met hem nooit echt over gehad, maar ik voelde het toen hij me belde voor Het sacrament. Voor mij was die rol een waar privilege. Maar hij had me wel gevraagd om een ‘vervelende Brusselaar’ te spelen, en voor hem was dat een pleonasme. Hij haatte Brussel niet, maar ik denk dat hij de stad niet begreep, en dat hij nostalgie had naar Brussel vóór de kaalslag. Dat hij zijn le-gerdienst in de Daillykazerne gedaan heeft, zal ook niet geholpen hebben.”�
� Michaël�Bellon
BDW 1369 PAGINA 24 - DONDERDAG 14 MAART 2013
BRUSSEL – Ganaëlle Reynaert (17) verzamelde bij de miniemen en aspiranten meer dan honderd overwinningen. Duizelingwek-kende cijfers die terugvielen eenmaal ze met meisjes uit het hele land moest concurreren. Bij haar nieuwe ploeg neemt ze een frisse start, en hoopt ze hogerop te kunnen klimmen.
“Eigenlijk moet je al die overwin-ningen relativeren omdat de meeste meisjes bij de miniemen en aspiran-
ten vooral in hun eigen regio blij-ven,” vertelt Reynaert. “Die zeges zijn zeges zonder meer, het is louter amusement. De meisjes rijden in die categorieën samen met de jongens, achteraf wordt er een afzonderlijk klassement opgesteld. Vanaf de de-butanten komen al de meisjes dan samen, waardoor ik regelmatig in een peloton van tachtig wielrensters rijd.”De vonk sloeg bij Reynaert over toen ze als jong meisje een wielerwed-strijd bijwoonde. Op haar achtste
kreeg ze haar eerste Trek-fiets en begon ze bij Noord-West Brabant. Haar trainingen leidden haar in het wiel van haar vader van Ukkel naar het Pajottenland. Daar konden de jongens haar talent aan den lijve on-dervinden. “Het was wel plezant om met de jongens te rijden, vooral als ik ze klopte (lacht). Het probleem is dat zij aanvallende meisjes altijd met-een willen terughalen om zelf aan te vallen. Ze willen tonen dat ze sterker zijn. Dames wringen dan weer meer in het peloton en tijdens de sprint.”
“Door tegen mensen sterker dan je-zelf te vechten vorm je karakter. Die goesting om te vechten, tegen de anderen én tegen jezelf, is cruciaal. Door jezelf op training te overtref-fen verlopen de wedstrijden vlotter.”
Levensschool op wielenOndanks de vele overwinningen bij de miniemen en aspiranten werd Reynaert nooit echt aanzien als een toptalent. Toen ze op haar vijf-tiende bij de beginnelingen begon, werd het tijd voor de serieuze zaken.
Als de concurrentie sterker wordt, neemt het aantal overwinningen af. Al laat ze onder meer op de piste re-gelmatig haar snelle benen zien.“Ik kan mijn streng wel goed trek-ken in de sprint. Dit jaar heb ik op het Belgische kampioenschap op de piste onder meer een zilveren me-daille in de puntenkoers gehaald en een bronzen medaille in de sprint. Ik voel me goed op de piste. Ik hou van snelheid, en binnen is het lek-ker warm. Maar volgend seizoen zal ik mijn pistewedstrijden wellicht
Reynaert: “Ik voel me goed op de piste. Ik hou van snelheid, en binnen is het lekker warm.”
‘Jezelf steeds weer overtreffen’Wielrennen > Nuchtere Ganaëlle Reynaert over haar toekomst in het peloton
de CLUB
Rollen op eenzame hoogtesShinobis Riders
BRUSSEL – Voetbal een machosport? Dat is zeker niet het geval bij rollersoccer. De combinatie van voetbal en rolschaatsen mag met gemengde ploegen gespeeld worden, en heeft fairplay als belangrijkste waarde. De Shinobis Riders zijn wereldtop.
“We dachten aanvankelijk dat we de sport had-den ontdekt en noemden ze rollerball,” vertelt speler Joël Ogunade (27). “Maar vrij snel ont-dekten we via het internet dat de sport in Ame-rika al bestond onder de noemer rollersoccer. Drie maanden na ons begin in 2007 zijn we met een vriendengroep naar het wereldkampi-oenschap in Parijs getrokken, en we haalden er meteen de halve finale.”Rollersoccer is een jonge sport in volle ontwik-keling. Zo is het speelveld nog niet officieel vastgelegd, al wordt in het algemeen op een ter-rein van veertig op twintig meter gespeeld. De boarding wordt gebruikt en de spelers mogen achter de goals gaan. “Rollersoccer kenmerkt zich door een kort, technisch spel waarin de scores hoog kunnen oplopen. In die zin is het vergelijkbaar met minivoetbal. Je moet snel kunnen remmen om meteen de andere kant
uit te gaan. Het is vrij intens, maar contact en tackles zijn uitgesloten. Bovendien dragen we fairplay hoog in het vaandel. Mannen en vrou-wen mogen samen in een ploeg spelen, zonder dat er minima of maxima worden gehanteerd. Elk team bestaat uit vijf spelers, en die mogen onbeperkt gewisseld worden met de reserves.”“Enkel scheenbeenbeschermers zijn momen-teel verplicht. En eens je een roller tegen je schenen hebt gekregen, weet je ook waarom. Anders dan in Amerika is een helm dat hier dan weer niet.”
Nationale ploegDe Shinobis Riders – een naam die uit de mangacultuur stamt – zijn mede dankzij de steun van ADEPS en het Brussels Gewest zeer actief. Zo organiseerden ze in 2009 het wereldkampioenschap in Brussel en zetten ze regelmatig initiaties op, onder meer elke dinsdag en zaterdag in het Sportief Centrum van Sint-Gillis. “Onze eigen trainingen vin-den op vrijdag en zaterdag plaats in het Van-der Putten-stadion. Na de opwarming en wat oefeningen spelen we een onderlinge match. Intussen zijn we met een dertigtal regelmatige
spelers. Dat gaat van twaalfjarige prille pubers tot jonge dertigers.”“Omdat we de enige ploeg zijn, bestaat er geen Belgische competitie. We zijn dus ook meteen de nationale ploeg (lacht). Momenteel zijn er geen plannen voor een tweede ploeg. Al zou die zeer welkom zijn want om te groeien moet je je kunnen meten. Daarom trekken we regel-matig naar Frankrijk of Nederland.”Ondanks het gebrek aan wedstrijden zijn de Shinobis Riders wereldtop. Vorig jaar zijn ze vice-Europees kampioen geworden, en vol-gende maand doen ze opnieuw een gooi naar de Europese titel in het Franse Caen.“We hopen vooral dat er snel andere Belgische ploegen komen. Misschien richt een van onze spelers er wel eentje op, want de jongeren ne-men een steeds belangrijkere plaats in binnen onze club. Al betekent dat absoluut niet dat de ‘ouderen’ van plan zijn om zich opzij te laten zetten. En dat kan rollersoccer alleen maar ten goede komen.”� Tim�Schoonjans�
www.shinobisriders.be
© ROGER REYNAERT
Ogunade: “We hopen dat er snel andere Belgische ploegen bijkomen.”
© M
AR
C G
YSE
NS
BDW 1369 PAGINA 25 - DONDERDAG 14 MAART 2013
dens het weekend een of twee wedstrijden. “Ik heb, in vergelijking met bijvoorbeeld de Vlamingen, moeilijkheden om in groep te trainen omdat hier minder wielrenners zijn. Toch spreek ik regelmatig af. Sowieso moet ik heel wat opofferingen doen. Zo moet ik echt op mijn voeding letten omdat ik nogal snel bijkom. Of valt het me tijdens de win-termaanden soms zwaar om na school in de kou te gaan rijden en in het donker thuis te komen. Je hebt karakter nodig. Wielrennen is een levensschool.”School loopt de wielrenster op het Sint-Vin-cent-de-Paul Instituut in Ukkel. Ze zou in de toekomst graag lerares lichamelijke opvoe-ding of sociaal assistent worden. Op sportief vlak heeft ze dit jaar met Team Wallonie een nieuwe ploeg gekozen. “Zij doen veel voor de dames. We trekken bijvoorbeeld regelmatig op stage. Bovendien zorgt deze verandering voor nieuwe ambities en extra motivatie.”“Ik zal altijd voluit voor mijn sport gaan, maar mijn studies laat ik niet vallen. Het is moeilijker om als meisje door te breken dan als jongen. Er is nu eenmaal veel minder media-aandacht voor ons. Maar dat demoti-veert me niet omdat wielrennen mijn passie is. Ik zal het blijven doen, of ik nu doorbreek of niet.”Met de steun van haar vader, die haar trai-ningsprogramma’s uitschrijft en voor de mechanica zorgt, zou Reynaert graag in de voetsporen treden van topper Marianne Vos. Ze gelooft alvast, met enig voorbehoud, in haar kunnen. “Als ik van wielrennen kan leven, graag. Ik denk dat ik het potentieel heb, met veel werk kan ik er geraken. Al zijn er momenteel slechts een paar professionele wielrensters in België. Om een plaatsje te vinden in een ploeg moet je je echt tonen. Daar wil ik zeker en vast de nodige opoffe-ringen voor doen. Je moet je ook in het bui-tenland tonen zodat ze over jou spreken.”“Ik wil slagen, zowel op als naast de fiets. Een volle trofeekamer is voor mij niet het be-langrijkste, mooie wedstrijden en bekende klassiekers winnen is dat wel. Dat wil ik op mijn palmares zien staan.”
� Tim�Schoonjans
“Ik wil slagen, zowel op als naast de fiets. Klassiekers winnen is belangrijker dan veel trofeeën verzamelen”
Alsof hij nooit is weggeweest. Voor de thuis-wedstrijd tegen KV Mechelen, tijdens de voorbeschouwende interviews, nam de ene journalist na de andere het woord crisis in de mond. Crisis? RSC Anderlecht heeft twee wedstrijden verloren. Twee onvergelijkbare matchen. Tegen de nummer twee, Zulte Waregem, was Anderlecht op een enkele vlijmscherpe counter gelopen. Het spel was wat stroef maar de match had net zo goed gewonnen kunnen worden. Drie dagen later moest paars-wit naar Genk om een 1-0-voor-sprong te verdedigen in de halve finale van de beker van België. Na 130 minuten en ze-nuwslopende verlengingen verloor Ander-lecht het pleit tijdens de strafschoppen. Een echt, beslissend cupduel volgde een doorde-weekse competitietopper op. Alles kan snel veranderen in het voetbal. Gelukkig is dit niet de eerste tegenslag van de club. Tegen KV Mechelen moet Anderlecht er opnieuw staan. Maar de dagen voor de 29ste speel-dag staat de trainer onder druk: niet door de resultaten, wel door het verlies van een van zijn allerbeste vrienden, Theo Bos. Ze voet-balden twaalf jaar samen in Arnhem. Bos heeft nooit voor een andere club gevoetbald dan Vitesse Arnhem, de vereniging waar John van den Brom het langst voor gespeeld heeft. Twee dagen voor RSCA – KV Meche-len wordt een herdenking georganiseerd in het stadion van Vitesse, het Gelredome. Zes-duizend mensen brengen een laatste groet aan Theo Bos. Voor de gelegenheid wordt een tribune naar ‘Mister Vitesse’ vernoemd. Oud-spelers en vrienden brengen een laatste hulde door hun vriend en het publiek toe te spreken. John van den Brom is aangedaan. Dat merk je aan kleine dingen. Zijn ogen zijn rood omrand als hij erover praat. Van den Brom wilde Bos vorige week nog een laatste keer zien om afscheid te nemen, maar hij
kwam een half uur te laat. Bos, 47 jaar jong en zijn leeftijdsgenoot (ze schelen welgeteld een jaar), was net bezweken aan de slopende ziekte aalvlieskanker. Tot vorig seizoen was hij nog trainer van FC Dordrecht. Zo snel kan het gaan. Na zoveel emotie en leed moet een mens de titelkandidaat dan in een superbelang-rijke wedstrijd van de Jupiler League leiden. De geschorste Mbokani ontbreekt. Tom De Sutter moet het weer doen. Maar de oerprof beschaamt het vertrouwen niet. Tijdens de afwezigheid van ‘Dieu’ tijdens de Africa Cup had hij zich wonderwel van taak als stand-in gekweten. De Sutter is de ultieme ploegspeler. De lange spits scoort een won-dermooi doelpunt na een even mooie as-sist van de ingevallen Ronald Vargas. De opluchting is groot. De ontroering ook. De coach laat zich betrappen op een emotioneel moment. “Alles viel samen,” verklaart hij achteraf. De tactiek van Malinois, dat zich met minstens negen spelers achter de bal erg georganiseerd opstelt, zorgt ervoor dat de doelkansen gering zijn. RSCA heeft in de eerste helft zeventig procent balbezit. Na de 1-0-voorsprong brengt de trainer Matías Suárez in. De ranke Argentijnse spits heeft zware maanden achter de rug. Net als zijn revalidatie sleepte ook zijn transfersoap bijna een jaar aan. In de zeventigste minuut is het eindelijk zover. Hij valt in, het stadion schiet wakker. Tijdens de lange opwarming werd zijn naam al collectief bezongen. De levenslust rolt van de tribunes. Zijn eerste actie is al bijna meteen raak. Mati speelt de wedstrijd uit alsof hij nooit is weggeweest.
www.brusselnieuws.be/steegen
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht
David Steegen
Levenslust
STRijD VOOR EEN RUGNUMMER
BRUSSEL – Vanaf zaterdag 23 maart zijn de dertigduizend rugnummers voor de twintig kilometer van Brussel te koop.
Naar jaarlijkse gewoonte zal het opnieuw aanschuiven zijn voor de deur van de Kapel-lestraat 17 (1000 Brussel), waar de gegeerde rugnummers vanaf 9 uur ‘s ochtends aan twintig euro verkocht worden. Wie het liever vanuit zijn luie zetel probeert, kan terecht op www.20kmdoorbrussel.be.De loopwedstrijd is uitgegroeid tot een hype,
en daar lijkt voor deze 34e editie geen veran-dering in te komen. De rugnummers worden toegekend in functie van de prestaties van vorig jaar, of op basis van een referentietijd over een evenwaardige afstand in functie van de overblijvende nummers. Ook hand-bikers zijn welkom, en krijgen een bevoor-rechte startplaats. Op zondag 26 mei om 10 uur zal het start-schot luiden, lopers worden in zes golven ge-lost. Deelnemers krijgen de raad vooraf eens bij de dokter langs te gaan. TS
LOPEN OM TE HELPEN
SiNT-jANS-MOLENBEEK – De jogging van de vriendschap zet zowel valide als min-dervalide mensen aan het lopen.
Voor het derde jaar op rij worden jong en oud, en valide en mindervalide mensen aangezet om te lopen voor het goede doel. De organi-satie is in handen van de Molenbeekse jonge-renbeweging Faucons Rouges. Zij storten de winst door aan de vzw La Chaine de l’Amitié die mindervalide mensen bijstaat. Het startschot wordt aan de Mariemontkaai
gegeven, waarna de lopers naargelang de gekozen afstand de omliggende buurt in-trekken. Kinderen (6-12 jaar) kunnen vanaf 13.15 uur een afstand van 1,2 kilometer afleggen. De volwassenen hebben de keuze tussen vier, acht en twaalf kilometer, en be-ginnen allemaal om 14.15 uur.Inschrijven kan op 16 maart zelf en kost één euro (kinderen) en acht euro (volwassenen). Meer informatie vindt u op fauconsrouges-molenbeek.skynetblogs.be. �� TS
in functie van mijn wegseizoen plannen. De piste neemt namelijk veel tijd in beslag, en er is amper rusttijd tussen het weg- en pistesei-zoen.”Reynaert wil dit seizoen regelmaat in haar prestaties leggen, liefst met hier en daar een uitschieter. Ze doet er alvast alles voor. Weke-lijks rijdt ze om en bij de 130 kilometer, en tij-
top related