Ang Baybayin or Alibata (alam sa Unicode bilang Tagalog script) ay isang katutubong paraan ng

pagsulat ng mga Filipino bago pa dumating ang mga mananakop na Kastila. Ito ay hango sa Kavi na

paraan ng pagsulat ng mga taga-Java. Ito ay bahagi ng sistemang Brahmic (na nagsimula sa eskriptong

Sanskrit) at pinaniniwalaang ginagamit noong ika-14 siglo. Ito ay patuloy na ginagamit nang dumating

ang mga Kastila hanggang sa huling bahagi ng ika-19 siglo. Ang ibang kahalintulad na mga paraan ng

pagsulat ay ang mga Hanunóo, Buhid, at Tagbanwa. Ang salitang baybayin sa kasalukuyang wikang Tagalog ay katunayang nangangahulugan ng

pagbigkas ng mga titik ng isang salita, o "to spell" sa wikang Ingles.

And sistema ng pagsulat ay ayon sa sistemang abugida

na gumagamit ng pagpaparis ng katinig at patinig. Upang isulat ang isang katinig na

nagtatapos sa ibang patinig, maaaring maglagay ng kudlit sa ibabaw (kung nais isama sa patinig na "E" o "I") o sa ilalim (kung nais isama sa

patinig na "O" o "U"). Kung nais alisin ang patinig

maglagay lamang ng ”+” sa ilalim.

KAMI AY MAGBIBIGAY NG MGA SALITA AT DAPAT NINYO ITONG

BAYBAYIN ANG UNANG MAKAKAKUHA NG TAMANG SAGOT AT NAUNA AY MAY

GANTIMPALA!

Sa orihinal na anyo, ang isang nagsosolong katinig (isang katinig na walang kasamang

patinig) ay hindi maaaring isulat. Ito ay dahilan kung bakit ang Kastilang pari na si Francisco Lopez ay nagpasimula ng paggamit ng mga

kudlit sa kanyang pagsasalin ng mga aklat sa katutubong wika. Noong 1620, nagsimulang

gamitin ni Father Francisco Lopez ang kanyang sariling mga kudlit na nag-aalis ng mga patinig sa mga katinig. Ang ginamit niyang kudlit ay

nasa anyong "+", bilang pag-ukoy sa Kristianismo. Ang simbolong "+" ay ginagamit

din sa katulad na dahilan sa virama sa eskriptong Devanagari ng India.