agata olszanecka -...

58

DOI: 10.6084/m9.figshare.988253

Agata Olszanecka

Analiza stron internetowych polskich eurodeputowanych kadencji

2009-2014

Wprowadzenie

Od kilkunastu lat obserwujemy stały wzrost roli Internetu w komunikowaniu

politycznym. Medium to doskonale łączy dwie rozłączne do tej pory funkcje komunikowania.

Po pierwsze, pełni rolę kanału komunikacyjnego o nieograniczonych możliwościach

informacyjnych. Po drugie zaś, pozwala na aktywną wymianę opinii na temat przyswojonych

informacji. Jak żadne inne medium, Internet oferuje również łatwość zmiany ról nadawców

i odbiorców, w tym przypadku polityków i wyborców. Dzięki licznym udogodnieniom

(czatom, forom i grupom dyskusyjnym czy portalom społecznościowym) daje wyborcom

takie same możliwości wypowiedzi, jak i politykom. W tym względzie możemy mówić

o obustronnym przepływie informacji. Na szeroką skalę zaistniała dzięki Internetowi również

komunikacja między wyborcami [Turska-Kawa, Wojtasik 2013: 42].

Za początek ery otwarcia polityków na ten środek komunikacji uważa się

amerykańską debatę prezydencką z 1996 roku, podczas której kandydat republikanów Robert

J. Dole ogłosił adres swojej strony internetowej [Kolczyński 2007: 175]. Od tamtej pory

rzeczą oczywistą stało się posiadanie własnych stron internetowych przez partie polityczne

i poszczególnych polityków. Jednak dopiero kampania prezydencka Baracka Obamy z 2008

roku zdaniem wielu badaczy była pierwszą, w której główną rolę odgrywał Internet. Obok

tradycyjnej strony internetowej sztab kandydata demokratów zastosował zupełnie nowe

narzędzia takie jak: social networking1, telewizję internetową, blogi, mobilny marketing

[Kancik 2013:147].

W Polsce Internet jako kanał komunikacji z wyborcami został wykorzystany

w kampanii parlamentarnej z 1997 roku [Piasecki 2004:76]. Większość liczących się

wówczas ugrupowań posiadało strony WWW. Ich wspólną cechą była jednak słaba struktura.

Dotyczyło to zarówno jednorodnej szarej kolorystyki, jak i niewielkiego wykorzystania

grafiki czy zdjęć [Żurawski 2010: 125]. Cztery lata później nastąpił zarówno jakościowy, jak

1 Barack Obama miał konto niemal na wszystkich istotnych portalach społecznościowych.

59

Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014

i ilościowy rozwój stron internetowych. Witryny zawierały już liczne materiały

audiowizualne czy animacje. Prowadzono również działania zmierzające do jak najszerszego

rozpropagowania adresów tych stron na plakatach, ulotkach, billboardach i w innych formach

reklamy politycznej. Kampania parlamentarna z 2001 roku była również pierwszą, podczas

której pojawiły się strony pojedynczych kandydatów [Tamże: 140]. Podwójna elekcja z 2005

roku spowodowała wzrost poziomu zaawansowania witryn internetowych w stosunku do

poprzedniej. Nastąpił postęp w kwestii komunikowania z wyborcami poprzez zastosowanie

for dyskusyjnych, kalkulatorów podatkowych oraz formularzy, za pomocą których można

było zadać interaktywne pytanie. Jednak dopiero prezydencka kampania z 2010 roku

przyniosła istotną zmianę w sposobie wykorzystywania Internetu przez polskich polityków.

Kandydaci nie tylko posiadali strony internetowe, ale usiłowali być obecni na portalach

społecznościowych, takich jak Facebook, Nasza Klasa, Twitter, blip [Dobek – Ostrowska,

Baranowski 2011: 113]. Trzeba jednak dodać, że czynili to z różnym skutkiem. Liczne

badania [Dobek – Ostrowska, Baranowski 2011; Batorski, Nagraba, Zając, Zbieranek 2011;

Żurawski 2010] wskazują na słabe wykorzystanie przez polskie partie polityczne i polityków

potencjału, jaki daje Internet.

Strony internetowe w komunikowaniu politycznym

Przejawem komunikacji politycznej w Internecie jest przede wszystkim obecność

na własnych stronach WWW polityków i partii politycznych. Strony internetowe jako kanał

komunikowania politycznego pełnią cztery podstawowe funkcje: informowanie, łączenie,

angażowanie i mobilizowanie [Foot, Schneider 2006]. Służą one niewątpliwie budowaniu

wspólnoty opartej na silnych więzach emocjonalnych zarówno między politykiem a jego

zwolennikami, jak i wśród samych zwolenników [Cwalina 2001: 430]. Sergiusz Trzeciak

[2010: 37] wskazuje na następujące zalety wykorzystywania stron internetowych: niski koszt

dostarczenia informacji, zapewnienie nadawcy pełnej kontroli nad przekazem, możliwość

stałej aktualizacji publikowanych informacji oraz możliwość interaktywnej komunikacji

z nieograniczonym gronem odbiorców, co ułatwia pozyskiwanie zwolenników

i współpracowników.

Dziś trudno sobie wyobrazić by znaczący polityk nie posiadał własnej strony

internetowej, tym bardziej, jeżeli mówimy o politykach reprezentujących nas w PE.

W końcówce kadencji 2009-2014 własne witryny internetowe posiadają wszyscy polscy

60


eurodeputowani2. W poprzedniej kadencji jedynie dwóch europarlamentarzystów nie

posiadało strony WWW: Andrzej Wielowieyski wybrany z list Unii Wolności oraz Witold

Tomczak z Ligi Polskich Rodzin [Szczepanik, Kaca, Łada 2009: 113-115].

Metodologia

Dane do badania, opisane w niniejszym raporcie, gromadzono na przełomie stycznia

i lutego 2014 roku na próbie 51 polskich posłów do Parlamentu Europejskiego3. Kryterium

dopasowania eurodeputowanego do ugrupowania stanowi w tym przypadku lista, z której

dostał się do europarlamentu w 2009 roku. W celu dokładnego sprawdzenia sposobów

komunikacji i treści poruszanych na stronach internetowych polskich eurodeputowanych

stworzono klucze kategoryzacyjne, umożliwiające obiektywne przeprowadzenie analizy oraz

zbiorcze przedstawienie wyników. Klucze kodowe składały się z pytań dotyczących

elementów składających się na interaktywność strony, hipertekstowość (rodzaje odnośników),

linki do serwisów społecznościowych oraz dane kontaktowe.

W celu zbadania interaktywności wyróżniono 9 kategorii: istnienie forum

dyskusyjnego, obecność czatów z kandydatami, możliwość otrzymywania elektronicznego

newslettera, obecność wyszukiwarki informacji, prowadzenie sond i ankiet, możliwość

dopasowania witryny dla potrzeb osób niepełnosprawnych, możliwość odbierania plików

dźwiękowych i audiowizualnych, dostępność technologii RSS (korzystają z niej osoby,

które używają telefonu komórkowego do przeglądania stron internetowych) oraz dostępność

strony w wersji obcojęzycznej. Hipertekstowość została zbadana poprzez wyodrębnienie

4 kategorii: dostępności hiperłączy kierujących na strony Parlamentu Europejskiego;

dostępności hiperłączy kierujących na strony grupy parlamentarnej, której członkiem jest

polityk; obecności odnośników do podstron związanych ze stażami, pracą czy wolontariatem

w Parlamencie Europejskim i wreszcie obecności odnośników do inicjatyw podejmowanych

przez eurodeputowanego. Odrębnej analizie zostały poddane linki do portali

społecznościowych (Facebook, Nk.pl, Twitter, Youtube). Ostatnią badaną zmienną była

możliwość kontaktu z politykiem. W tym celu zbadano dostępność danych mailowych,

adresowych, a także możliwość kontaktu poprzez formularz zapytania.

2 Na początku kadencji witryny internetowej nie posiadała Joanna Senyszyn [Łada, Fałkowska-Warska 2012:

35]. 3 Do badania zostały włączone również strony Tadeusza Rossa i Zbigniewa Zaleskiego, którzy objęli mandaty

17 grudnia 2013 roku w wyniku powołania do rządu Rafała Trzaskowskiego i Leny Kolarskiej – Bobińskiej.

61


Następną fazą badań było przeanalizowanie i przyporządkowanie powyższych funkcji

i informacji do odpowiednich kategorii. Tabele przedstawiające wyniki zawierają znak „+”

w przypadku obecności danej opcji i znak „-” w przypadku jej braku.

Celem niniejszej analizy jest sprawdzenie, w jakim stopniu strony internetowe

eurodeputowanych wykorzystują możliwości wynikające z potencjału, jaki niosą za sobą

nowe media.

Interaktywność stron WWW polskich eurodeputowanych

Interaktywność strony jest jedną z najważniejszych jej cech, pozwala bowiem na

utrwalenie więzi polityka z wyborcą, łatwą i szybką wymianę informacji oraz stworzenie

wspólnoty pomiędzy użytkownikami. Z tego względu należy ją uznać za kluczową

w budowaniu poparcia w stosunku do polityka oraz jego inicjatyw.

W wyniku analizy stwierdzono jednak, że żadna z badanych witryn nie cechuje się

bardzo wysoką interaktywnością (według kryteriów przyjętych w badaniu). Tylko kilku

polityków wypadło w tej kategorii dobrze. Było to czterech posłów Platformy Obywatelskiej:

Jacek Protasiewicz, Jacek Saryusz-Wolski, Róża Thun, Artur Zasada oraz jeden poseł Sojuszu

Lewicy Demokratycznej – Bogusław Liberadzki. Większość stron internetowych cechuje się

średnią i małą interaktywnością (tabele 1-4).

Żaden z posłów nie korzysta z czatów na swojej stronie. Nikt nie umieścił również

forum dyskusyjnego dla użytkowników. Zapewne jest to celowe posunięcie, aby uniknąć

spamu czy inwektyw. Jednocześnie brak tych narzędzi w znacznej mierze uniemożliwia

politykom zapoznanie się z poglądami obywateli. Skutkuje to zatem zaburzeniem kontaktu

oddolnego na linii wyborca-polityk.

Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że główną grupą docelową posłów są

obywatele polscy, z racji słabego zaangażowania w komunikację w językach obcych. Tylko

20 z 51 posłów posiada obcojęzyczną wersję swojej strony internetowej. W niniejszym

badaniu wersja obcojęzyczna strony to taka, która umożliwia zmianę języka poprzez

kliknięcie w odpowiednią ikonę na stronie startowej. Nie wzięto pod uwagę stron, gdzie

przetłumaczona została tylko zakładka zawierająca biogram eurodeputowanego. Strona

w wersji obcojęzycznej najczęściej jest mocno okrojona w stosunku do polskiej. Zawiera

zazwyczaj życiorys, kontakt, przydatne linki. Zaledwie kilku polityków posiada wersję strony

internetowej w języku innym niż angielski. Najczęściej są to niemiecki i francuski.

Ewenementem jest niewątpliwie Ryszard Czarnecki, którego stronę możemy przeglądać

w kilkunastu różnych językach (w tym przypadku zawarte są jednak szczątkowe informacje).

62


Ciekawej inicjatywy podjęli się Lidia Geringer de Oedenberg i Marek Siwiec, którzy

na swoich stronach posiadają odnośniki do blogów prowadzonych po angielsku. Oba te blogi

są na bieżąco aktualizowane, cieszą się również dużą popularnością.

Możliwość zapisania się do newslettera, na bieżąco informującego o działalności

posła, jest kolejnym elementem struktury stron WWW. Głównym celem stosowania

newslettera jest informowanie odbiorców o pracy deputowanego. Pozwala on także związać

internautów ze stroną poselską. Dziwić może zatem fakt, że takie rozwiązanie na swojej

stronie zaproponowało jedynie 21 osób, gdyż jest to jeden z najprostszych sposobów

na trwający w czasie kontakt z wyborcą. Ciekawe rozwiązanie w tym względzie

zaproponował Marek Migalski, ponieważ równie łatwo dostępna jest na jego stronie funkcja

otrzymywania newslettera, jak i rezygnacji z niego.

Dostępność plików multimedialnych powoduje z jednej strony aktywizację

użytkownika na stronie, z drugiej natomiast pełni funkcję perswazyjną. Podstawową

jednostką w tej kategorii są zamieszczane na stronie zdjęcia. Na wszystkich poselskich

stronach możemy znaleźć zdjęcia, zarówno samych deputowanych, ich rodzin, jak i innych

polityków. Zdecydowana większość posłów zamieszcza na swoich stronach również

materiały dźwiękowe i materiały video (fragmenty programów telewizyjnych, wywiady oraz

filmy nagrane specjalnie na potrzeby strony internetowej).

Elementem ułatwiającym szybkie odnalezienie interesujących nas zagadnień jest

wyszukiwarka informacji. Jest ona szczególnie istotna w przypadku rozbudowanej strony.

Takie rozwiązania proponuje 32 eurodeputowanych.

Zaledwie 6 polityków zdecydowało się na zamieszczenie sond lub ankiet

dla odwiedzających stronę. Byli to: Elżbieta Łukacijewska, Adam Bielan, Marek Gróbarczyk,

Tomasz Poręba, Bogusław Liberadzki, Janusz Zemke. Sondy zamieszczone przez tych

polityków dotyczyły najczęściej spraw nad jakimi pracują w PE lub ogólnego zadowolenia

z członkowstwa Polski w UE. Taka inicjatywa zasługuje na szczególną uwagę, gdyż

kształtuje ona zarówno poczucie wyborcy, że eurodeputowany liczy się z jego opinią, jak

i pozwala uzyskać samym posłom informację zwrotną na temat ich działalności.

Niezmiernie ważnym elementem wydaje się być również możliwość dostosowania

strony internetowej dla osób słabo widzących (poprzez możliwość zmiany wielkości czcionki

i dostosowanie kontrastu) oraz niesłyszących (poprzez zamieszczanie filmów wideo

z napisami lub w języku migowym). Jeśli chodzi o obecność tego elementu to zdecydowanie

najlepiej wypadają politycy Platformy Obywatelskiej (ułatwienia posiadają czterej posłowie)

oraz Sojuszu Lewicy Demokratycznej (jeden poseł - Bogusław Liberadzki). Najwięcej

63


ułatwień zapewnia na swojej stronie Jacek Saryusz – Wolski, bo są to zarówno udogodnienia

dla słabo widzących, jak i niesłyszących. Pozostali politycy nie posiadają materiałów

ułatwiających dostęp do strony osobom niesłyszącym.

Ostatnim badanym elementem w tej kategorii była dostępność technologii RSS. Kanał

ten zawiera w streszczonej formie wiadomości z danej strony WWW lub ich pełny tekst.

Użytkownik pobiera jedynie nagłówki wiadomości, a następnie może wczytać te informacje

ze strony, które go interesują [Trzeciak 2010:152]. Na zastosowanie tej technologii

zdecydowało się jedynie 11 eurodeputowanych, w większości reprezentujących Platformę

Obywatelską.

6

4

Aktyw

ność polskich posłów do P

arlamentu E

uropejskiego kadencji 2009-2

01

4

Tabela 1. Interaktywność stron internetowych posłów do PE wybranych z list PO

Grafika – multimedia na stronie posła do PE ograniczały się jedynie do plików graficznych.+* posiadanie co najmniej dwóch rodzajów ułatwień dla użytkowników

niepełnosprawnych (możliwość zmiany wielkości czcionki, możliwość zmiany kontrastu, wideo z napisami bądź językiem migowym).

Opracowanie własne

65

Aktyw


arlamentu E


01

4

Tabela 2. Interaktywność stron internetowych posłów do PE wybranych z list PiS

Opracowanie własne

66

Aktyw


arlamentu E


01

4

Tabela 3. Interaktywność stron internetowych posłów do PE wybranych z list SLD-UP

Opracowanie własne

Tabela 4. Interaktywność stron internetowych posłów do PE wybranych z list PSL

Opracowanie własne

67


Hipertekstowość witryn WWW

Hipertekstowość w niniejszej analizie jest rozumiana dwojako. Po pierwsze, jako

obecność odnośników kierujących do innych stron zewnętrznych. Po drugie natomiast, jako

ułatwienie użytkownikowi poruszanie się po stronie.

Witryny osiemnastu polityków wykazują się wysoką hipertekstowością, posiadając

odnośniki do wszystkich badanych kategorii (tabele 5-8). Po raz kolejny najlepiej wypadli

przedstawiciele Platformy Obywatelskiej. Aż 12 stron eurodeputowanych wywodzących się

z tej partii cechuje się wysokim poziomem hipertekstowości. Słabo pod tym względem

wypadają natomiast strony polityków wywodzących się z Prawa i Sprawiedliwości oraz

Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Biorąc pod uwagę wyniki konkretnych posłów, niską

hipertekstowością (obecnością tylko jednego odnośnika) cechują się strony sześciu z nich:

Jana Olbrychta, Jarosława Wałęsy, Tadeusza Cymańskiego, Jacka Włosowicza, Zbigniewa

Ziobry i Marka Siwca.

Jeśli chodzi o pierwszą z analizowanych kategorii, czyli hiperłączy kierujących

na strony Parlamentu Europejskiego, to odnośników takich nie posiada ośmiu polityków: Jan

Olbrycht, Tadeusz Zwiefka, Tadeusz Cymański, Paweł Kowal, Jacek Włosowicz, Zbigniew

Ziobro, Adam Gierek oraz Marek Siwiec. Odnośniki do stron frakcji politycznej, w której

znajduje się dany polityk zamieściła na swoich stronach zdecydowana większość

eurodeputowanych. Danych takich nie zawierają strony jedynie pięciu polityków: Jana

Olbrychta, Tadeusza Zwiefki, Tadeusza Cymańskiego, Jacka Włosowicza i Zbigniewa

Ziobry. Dziwić może fakt, że kilku wymienionych powyżej posłów sprawuje mandat już

drugą kadencję. Należałoby zatem sądzić, że będą oni promować zarówno działalność

i funkcjonowanie instytucji UE, jak i inicjatywy grup politycznych.

Z punktu widzenia odwiedzającego stronę, a szczególnie ludzi młodych, ważne

wydają się być widoczne odnośniki do podstron związanych z różnego rodzaju konkursami,

stażami czy wolontariatem. W ten sposób można również pozyskać również wolontariuszy,

przydatnych w czasie kampanii wyborczej oraz wyselekcjonować grupę przyszłych

aktywistów partyjnych. Łatwy dostęp do tych informacji możemy znaleźć na stronach jedynie

19 polskich eurodeputowanych.

Strony internetowe stanowią doskonały i stosunkowo tani kanał, za pośrednictwem

którego polityk może zaprezentować rezultaty swojej działalności. Witryny umożliwiają

zatem permanentną kampanię i wpływają na ukształtowanie wizerunku aktywnego posła.

Tym dziwniejszy jest fakt, że odnośniki przedstawiające podejmowane przez polityka

inicjatywy nie pojawiły się na stronach 13 polskich eurodeputowanych.

68

Aktyw


arlamentu E


01

4

Tabela 5. Hipertekstowość stron internetowych posłów do PE wybranych z list PO

Opracowanie własne

69

Aktyw


arlamentu E


01

4

Tabela 6. Hipertekstowość stron internetowych posłów do PE wybranych z list PiS

Opracowanie własne

70

Aktyw


arlamentu E


01

4

Tabela 7. Hipertekstowość stron internetowych posłów do PE wybranych z list SLD-UP

Opracowanie własne

Tabela 8. Hipertekstowość stron internetowych posłów do PE wybranych z list PSL

Opracowanie własne

71


Odnośniki do social media

Wszelkie przejawy działalności w Internecie powinny się wzajemnie propagować,

dlatego też na swojej stronie warto podać linki do portali społecznościowych. Umieszczane są

one zazwyczaj na stronie głównej albo w zakładce kontakt. Polscy posłowie dosyć chętnie

zamieszczają linki do swoich profili na portalach społecznościowych (tabele 9-12).

Jak wskazuje analiza odnośników do social media, jedynie witryny dwóch polityków

(Wojciecha Olejniczaka i Andrzeja Grzyba) charakteryzują się ich bardzo wysoką obecnością,

co oznacza, że posiadają one odnośniki do wszystkich badanych portali społecznościowych.

Na drugim biegunie znaleźli się politycy, którzy nie zamieścili ani jednego odnośnika. Są to:

Adam Gierek, Andrzej Bratkowski, Zbigniew Ziobro, Jacek Włosowicz, Janusz

Wojciechowski, Konrad Szymański, Zbigniew Zaleski, Sławomir Nitras.

Najpopularniejszym portalem społecznościowym wśród polskich eurodeputowanych

jest Facebook. Tylko 11 z 51 badanych posłów nie umieściło na swojej stronie odnośnika do

tego medium społecznościowego. Warto podkreślić, że sześciu posłów z tego grona w ogóle

nie posiada konta na tym portalu. Są to: Adam Gierek, Michał Kamiński, Mirosław

Piotrowski, Jacek Protasiewicz, Konrad Szymański oraz Janusz Wojciechowski.

Twitter był kolejnym portalem, do którego zostały zbadane odnośniki. W przypadku

tego kanału komunikacji liczba odnośników jest jeszcze niższa. Jedynie

27 eurodeputowanych zaproponowało odbiorcom swojej strony możliwość przejścia

na twitterowy profil. Ciekawie przedstawia się w tym aspekcie witryna Marka Migalskiego,

który kreuje się na polityka korzystającego z mediów społecznościowych, ale próżno szukać

na niej odnośnika do konta na Twitterze czy Facebooka tego śląskiego polityka.

Badania wykazały, że portal Nk.pl (dawniej Nasza Klasa) zdecydowanie stracił na

popularności wśród polskich polityków. Odnośnik do konta na tym portalu możemy znaleźć

zaledwie na stronach trzech eurodeputowanych: Elżbiety Łukacijewskiej, Wojciecha

Olejniczaka i Andrzeja Grzyba.

72


Tabela 9. Odnośniki do social media na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list PO

SOCIAL MEDIA

Poseł do PE Facebook Twitter NK Youtube PODSUMOWANIE

P. Borys + - - - Niska

J. Buzek + + - - Średnia

M. Handzlik + - - - Niska

J. Hibner + - - - Niska

D. Hübner + - - - Niska

D. Jazłowiecka + + - + Wysoka

S. Jędrzejewska + + - + Wysoka

F. Kaczmarek + + - - Średnia

J. Kozłowski + - - - Niska

K. Lisek + + - + Wysoka

E. Łukacijewska + - + + Wysoka

B. Marcinkiewicz + - - - Niska

S. Nitras - - - - Brak

J. Olbrycht + + - + Wysoka

J. Protasiewicz - + - + Średnia

T. Ross + + - + Wysoka

J. Saryusz-Wolski + + - + Wysoka

J. Skrzydlewska + + - + Wysoka

B. Sonik + + - + Wysoka

R. Thun + + - + Wysoka

J. Wałęsa + - - - Niska

Z. Zaleski - - - - Brak

P. Zalewski + + - + Wysoka

A. Zasada + - - - Niska

T. Zwiefka + - - - Niska

Opracowanie własne

Tabela 10. Odnośniki do social media na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list PiS

SOCIAL MEDIA


A. Bielan - + - - Niska

T. Cymański + - - + Średnia

R. Czarnecki + + - - Średnia

M. Gróbarczyk + + - + Wysoka

M. Kamiński + + - + Średnia

P. Kowal + + - - Średnia

J. Kurski + + - - Średnia

R. Legutko + - - - Niska

M. Migalski - - - + Niska

M. Piotrowski - - - - Wysoka

T. Poręba + - - + Średnia

K. Szymański - - - - Brak

J. Włosowicz - - - - Brak

J. Wojciechowski - - - - Brak

Z. Ziobro - - - - Brak

Opracowanie własne

73


Tabela 11. Odnośniki do social media na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list SLD

SOCIAL MEDIA


L. Geringer de

Oedenberg + + - + Wysoka

A. Gierek - - - - Brak

B. Liberadzki + + - - Średnia

W. Olejniczak + + + + Bardzo wysoka

J. Senyszyn + + - - Średnia

M. Siwiec + + - - Średnia

J. Zemke + - - - Niska

Opracowanie własne

Tabela 12. Odnośniki do social media na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list PSL

SOCIAL MEDIA


A. Bratkowski - - - - Niska

A. Grzyb + + + + Bardzo wysoka

J. Kalinowski + - - - Niska

Cz. Siekierski + + - - Średnia Opracowanie własne

Dane kontaktowe

Szybki kontakt pomiędzy nadawcą a odbiorcą jest jedną z cech sieciowości. Jak

wynika z przeprowadzonej analizy stron internetowych, nie wszyscy politycy zamieszczają

na swoich stronach dane kontaktowe, szczególnie te, które są związane z komunikacją online

(tabele 13-16).

Dane adresowe do biura posła w Brukseli, jak i biur terenowych w Polsce znalazły się

na wszystkich badanych witrynach. Adresu mailowego1 nie zamieściło natomiast

2 polityków: Janusz Wojciechowski i Joanna Senyszyn. Na zamieszczenie formularza

kontaktowego (formularza zapytania) nie zdecydowało się aż 27 eurodeputowanych.

Tabela 13. Dane kontaktowe na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list PO

KONTAKT

Poseł do PE E-mail Formularz

zapytania Adres PODSUMOWANIE

P. Borys + - + Średnia

J. Buzek + - + Średnia

M. Handzlik + + + Wysoka

J. Hibner + - + Średnia

D. Hübner + + + Wysoka

1 Pod uwagę brany był zarówno adres do samego eurodeputowanego, jak i do jego asystentów.

74


D. Jazłowiecka + - + Średnia

S. Jędrzejewska + - + Średnia

F. Kaczmarek + + + Wysoka

J. Kozłowski + - + Średnia

K. Lisek + + + Wysoka

E. Łukacijewska + + + Wysoka

B. Marcinkiewicz + + + Wysoka

S. Nitras + - + Średnia

J. Olbrycht + + + Wysoka

J. Protasiewicz + - + Średnia

T. Ross + - + Średnia

J. Saryusz-Wolski + + + Wysoka

J. Skrzydlewska + + + Wysoka

B. Sonik + + + Wysoka

R. Thun + - + Średnia

J. Wałęsa + - + Średnia

Z. Zaleski + + + Wysoka

P. Zalewski + + + Wysoka

A. Zasada + + + Wysoka

T. Zwiefka + + + Wysoka

Opracowanie własne

Tabela 14. Dane kontaktowe na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list PiS

KONTAKT



A. Bielan + - + Średnia

T. Cymański + + + Wysoka

R. Czarnecki + - + Średnia

M. Gróbarczyk + - + Średnia

M. Kamiński + + + Wysoka

P. Kowal + + + Wysoka

J. Kurski + + + Średnia

R. Legutko + + + Wysoka

M. Migalski + + + Wysoka

M. Piotrowski + + + Wysoka

T. Poręba + - + Średnia

K. Szymański + - + Średnia

J. Włosowicz + - + Średnia

J. Wojciechowski - - + Niska

Z. Ziobro + + + Wysoka

Opracowanie własne

75


Tabela 15. Dane kontaktowe na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list SLD

KONTAKT



L. Geringer de

Oedenberg + + + Wysoka

A. Gierek + - + Średnia

B. Liberadzki + + + Wysoka

W. Olejniczak + - + Średnia

J. Senyszyn - - + Średnia

M. Siwiec + - + Średnia

J. Zemke + + + Wysoka

Opracowanie własne

Tabela 16. Dane kontaktowe na stronach internetowych posłów do PE wybranych z list PSL

KONTAKT



A. Bratkowski + - + Średnia

A. Grzyb + - + Średnia

J. Kalinowski + - + Średnia

Cz. Siekierski + + + Wysoka

Opracowanie własne

Jakość stron internetowych

W celu przedstawienia zbiorczych wyników analizy połączone zostały wszystkie

elementy składające się na cztery badane kategorie (interaktywność, hipertekstowość,

odnośniki do social media, kontakt). W ten sposób uzyskany został wskaźnik określający

jakość analizowanych stron internetowych. Maksymalny wynik, jaki mogła uzyskać witryna

wynosił 20 (suma wszystkich badanych elementów).

W pierwszej kolejności obliczona została średnia dla wszystkich 51

eurodeputowanych, która wyniosła 10,02. Wynika z tego, że ich strony zawierały przeciętnie

połowę elementów składających się na badane kategorie. Następnie wyliczone zostały średnie

dla poszczególnych partii politycznych, do jakich obecnie przynależą posłowie do PE (tabela

17). Z analizy wykluczony został Michał Kamiński, który jest obecnie posłem niezależnym.

Rezultat Twojego Ruchu i Unii Pracy jest odzwierciedleniem wyników jedynych posłów,

zasiadających w europarlamencie z ramienia tych ugrupowań (odpowiednio: Marek Siwiec

i Adam Gierek).

76


Tabela 17. Średni wynik przedstawicieli partii zasiadających w Parlamencie Europejskim

Partia Liczba posłów Średnia

Sojusz Lewicy Demokratycznej 5 11,60

Platforma Obywatelska 24 11,00

Polska Razem Jarosława Gowina 4 10,50

Prawo i Sprawiedliwość 7 8,86

Polskie Stronnictwo Ludowe 4 8,25

Twój Ruch 1 7,00

Solidarna Polska 4 7,00

Unia Pracy 1 5,00

Opracowanie własne

Najlepiej w tym badaniu wypadły strony internetowe przedstawicieli Sojuszu Lewicy

Demokratycznej (średnio 11,6 analizowanych elementów dostępnych na stronie). Wyniki

powyżej średniej zanotowały również Platforma Obywatelska (11) oraz Polska Razem

Jarosława Gowina (10,5). Na przeciwległym biegunie znalazły się Twój Ruch i Solidarna

Polska (obie 7) oraz Unia Pracy (5).

Biorąc pod uwagę indywidualne wyniki (tabela 18), najlepiej wypadło czterech

przedstawicieli Platformy Obywatelskiej (Elżbieta Łukacijewska, Jacek Protasiewicz, Jacek

Saryusz-Wolski, Joanna Skrzydlewska) oraz dwóch posłów Sojuszu Lewicy Demokratycznej

(Lidia Geringer de Oedenberg i Bogusław Liberadzki). Posiadali oni na swoich stronach

14 z 20 badanych elementów. Najgorzej zaprezentowali się natomiast Arkadiusz Bratkowski

z PSL, Adam Gierek z UP, Zbigniew Ziobro i Jacek Włosowicz (obaj SP). Jednostkowe

wyniki uzyskane przez posłów potwierdzają zatem średnie wskaźniki dla partii.

Tabela 18. Łączny wynik stron internetowych polskich eurodeputowanych

Poseł do PE Partia Łączny wynik

E. Łukacijewska PO 14

J. Protasiewicz PO 14

J. Saryusz-Wolski PO 14

J. Skrzydlewska PO 14

L. Geringer de Oedenberg SLD 14

B. Liberadzki SLD 14

…

A. Bratkowski PSL 5

A. Gierek UP 5

Z. Ziobro SP 5

J. Włosowicz SP 4

Opracowanie własne

77


Wnioski

Wszyscy posłowie do europarlamentu posiadają własne strony internetowe, jednak,

jak wykazały badania, znacząco różnią się one funkcjonalnością. Polscy eurodeputowani

z reguły słabo wykorzystują to narzędzie komunikacji z wyborcami, szczególnie jeśli chodzi

o interaktywność. Żaden z nich nie umieścił na stronie czatu czy forum, jedynie nieliczni

w celu komunikacji z wyborcami posłużyli się sondami i ankietami. Wynika z tego,

że politycy reprezentujący nas w PE nie wykorzystują potencjału narzędzi, jakimi może

dysponować strona internetowa, w celu komunikowania się z obywatelami lub angażowania

ich politycznie. Witryny większości eurodeputowanych spełniają przede wszystkim funkcję

informacyjną, a sami politycy ograniczają się do istnienia, nie zaś do działania w sieci.

Bibliografia

Batorski Dominik, Nagraba Marcin, Zając Jan, Zbieranek Jarosław (2011), Internet

w kampanii wyborczej 2011, Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.

Cwalina Wojciech (2001) Internet: nowy multi-kanał marketingu politycznego [w:]

T. Zasępa (red.), Internet. Fenomen społeczeństwa informacyjnego, Częstochowa: Święty

Paweł.

Dobek – Ostrowska Bogusława, Baranowski Paweł (2011), Witryny internetowe

kandydatów jako narzędzie komunikowania wyborczego w kampanii parlamentarnej w 2011

roku, „Studia politologiczne”, nr 24.

Foot Kirsten, Schneider Steven (2006), Web Campaigning, London: MIT Press.

Kancik Ewelina (2013), Internetowe kampanie wyborcze w Stanach Zjednoczonych jako

przykład nowoczesnego marketingu wyborczego, [w:] P. Jakubowski, E. Kancik (red.),

Współczesne kampanie wyborcze w Polsce i na świecie, Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Kolczyński Mariusz (2007), Strategie komunikowania politycznego, Katowice:

Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Łada Agnieszka, Fałkowska-Warska Małgorzata (2012), Europoseł w sieci, Warszawa:

Instytut Spraw Publicznych.

Piasecki Andrzej K. (2004), Wybory. Parlamentarne, samorządowe, prezydenckie1989-

2002, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Szczepanik Melchior, Kaca Elżbieta, Łada Agnieszka (2009), Bilans aktywności

polskich posłów do Parlamentu Europejskiego. Cele, osiągnięcia, wnioski na przyszłość,

Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.

78


Trzeciak Sergiusz (2010), Marketing polityczny w Internecie, Warszawa: Wydawnictwo

Muza SA.

Turska-Kawa Agnieszka, Wojtasik Waldemar (2013), Communication Function of

Elections, „Communication Today” 1(4)/2013.

Żurawski Jakub (2010), Internet jako współczesny środek elektronicznej komunikacji

wyborczej, Kraków: Księgarnia Akademicka

agata olszanecka -...

Documents