Pablo Vascós Gómez 1º ESO

Óscar saíu correndo pola porta do xardín.Tropezou e caeu,

pero axiña se ergueu, dáballe igual que tivera unha

ferida; ía chegar tarde á súa graduación e quedara cos

amigos para ver os traxes de “gala” antes da cerimonia.

Subiu á beirarrúa, corría, cruzaba os pasos de peóns

seguía correndo.

-¡Eh! ¡Iago, Miguel! ¡Esperade! -berraba case sen alento.

-¡Home! ¡Aquí vén a tartaruga azul! - berraron á vez os

amigos de Óscar.

Estes amigos sempre se metían entre eles, pero sempre

aceptaban as súas "bromiñas" entre eles; eran amigos.

Seguro que se ti estás lendo isto estarás recordando os

amigos e as "pandillas". Pero ao caso: ían falando entre

eles sobre os seus traxes para a gradación e que pasaran

aos líderes do videoxogo A chave da fantasía, agora

famoso por ser moi interesantes para os "frikis" da

fantasía, e Óscar, Iago e Miguel eran uns deses. Pásanse,

polo menos, tres horas cada día para tentar vencer os

líderes e reis e cousas da fantasía, pois eles xogaban

porque eran un cento por cento "FRIKIS". Cando

chegaron, viron os demais cos traxes e eles, claro;

puxérono a toda présa e lavaron a cara. Chegou o

fotógrafo, o momento. Todos levaban uns traxes coma se

fosen a unha voda. Óscar levaba unha chaqueta e uns

pantalóns azuis e unha camisa branca. Fixéraa súa avoa.

Sentou, puxo un sorriso e sentiu o flash nos seus ollos

azuis. Na saída, a nai de Óscar esperaba no coche.

A CHAVE DA FANTASÍA

Súa nai sempre estaba feliz, pero desta vez estaba

preocupada.

- ¿Que pasou? - preguntou con dozura. El quería a súa

nai.

- Pois papa é coma se cambiase ou marchase do

mundo. Non contesta en sitio ningún. Nin sequera no

móbil.

Ao neno só lle deu tempo a poñer o cinto cando súa nai

arincou. Margareth, que así se chama a nai, ía

aumentando a velocidade. Pero de súpeto pasou un

camión cisterna, todo quedou nun forte "shock", nada

máis; polo menos para el, porque o rapaz non sabía onde

estaba súa nai. Entón escoitou un estrondo. Fóra un

ruxido. Naquel momento aparecera ante el un tigre con

ás azuis; e ademais, ¡era parlante!

- Suponse que es a profecía - dixo o animal.

- Non se supón - contestou o rapaz

- Ben, e logo por que levas a armadura do "Cabaleiro da

Chave"?

- Isto debe de ser broma? verdade? Agora os creadores

do xogo da Chave da fantasía sacan a Suar-Teng e dinme

que son o Cabaleiro da Chave. POIS NON.

- Ata sabes o meu nome - argumentou - e tes o pelo loiro,

os ollos azuis, o nariz chato, os beizos finos e unha

estatura de 1'48 xusto.

- ¿E que queres? Que recupere a "Chave de Miglas"?

Que salve aos "Bulungos" dos "Gurumbus"?- As dúas cousas.

Resumindo, que Óscar é coma se entrase dentro do seu

xogo favorito e agora el e as tropas Bulungas teñen que :

* Rescatar a nai de Óscar mais o pai que tamén

desapareceu

* Vencer as tropas dos Gurumbus

* Atopar a chave de Miglas, que obtén un poder divino.

Ao rematar esta conversa, Suar-Teng levou voando a

Óscar ao reino dos Bulungos. Cando chegaron; viron unha

paisaxe desértica e xente pobre; pero relocía un gran

castelo de cristal.

Entraron pola porta e viron un palacio cheo de persoas

famentas e enfermas ante o rei Xacob (o rei dos Bulungos

) e súa filla Guill-Bateng .

-¡Eh! Aquí chega o noso salvador, o Cabaleiro da Chave! -

berrou Suar-Teng.

- É a nova Era, ¡a Era dos Bulungos!

- Buoooooooooonggg!!! - exclamaron os cidadáns

Bulungos (eles berraban a victoria así).

- Entón, atopaches a chave de Miglas e derrotaches os

nosos inimigos os Gurumbus? - entoou cun xesto solemne

e victorioso.

- Ehem, como explicalo... - contou Suar-Teng - Acaba de

aparecer da nada...

- Pois entón saíde de aquí e facede o voso importante

traballo, monos de circo!

Ao escoitalo, saíron rumbo "Terrafilon", lugar onde se

oculta a chave de Miglas.

-¡Coidado! - De inmediato Óscar, coa súa espada

afiadísima cortou unha Verlius (unha póla que come todo

tipo de habitante) -xa o teño todo controlado polo xogo

aínda que non AAAAAAAAAAHHHHHHHH...!!!

De súpeto, entraron no Tornado dos Mares, portal que os

levarían a Terrafilon. Estaba escuro, acenderon lume e

dous carteis. Un dicía: "Se escolles este destino, acabarás

a vida dun amigo ". o outro dicía: "se escolles este lugar

non volverás ao sitio onde ti podes amar". Ao ver este,

claramente quería escoller o primeiro, pero recordara a

última vez que xogara, perdera a súa nai por elixir este

camiño, e se collía o segundo, volvería á casa porque

amaría a Guill-Bateng. Ao terminar a reflexión, escolleron

o segundo camiño. Tardaron en chegar vinte minutos á

cova do Trasno Verde, e a ver se adiviñades quen é.

Certo, Miglas, e alí estaba. Gorro vermello, estatura de

1'28 m; traxe verde e botas con ósos de Troll Negro

desecados. Óscar sabíao, era unha situación complicada.

Era gloria ou morte fatídica; pero el quería salvar os

Bulungos. Entón empezou a proba do "Sabio Aguiruz".

Óscar terían que loitar contra Trolls Negros mentres

respondían unha adiviña que ninguén sabía menos Miglas

e Aguirruz.

Saíron os Trolls Negros, cheos de rabia e furia cunha

espada inzada de sangue de Dragón Vermello.

Entón foi cando os Trolls empezaron a pelexarse con Óscar

e Suar-teng e Miglas, entre risos, preguntou :

- A ver, criaturas do Inframundo, que queredes? morrer

sen saber a adiviña ou con ela?

-Primeiro, non somos criaturas do Inframundo. - contestou

Óscar - Segundo, ao mellor morremos intentándoo, pero

quero facer unha proposta.

- Facémola.

- Se eu sei a adiviña, dasme a túa chave, se non a sei,

morro; pero sabendo que o intentei.

- Vale, pero só por divertirme. Aquí vén a adiviña? Que é

natural e se ves o seu corpo morres?

Mentres loitaba, Óscar lembraba a resposta, porque xa a

sabía polo videoxogo, e como de momento todo saía como

no xogo; berrou:

- O maxistroso Sabio Aguirruz é a resposta!

Ao dicir aquilo viu de súpeto o pé do Sabio.

- Como pode ser que saibas a adiviña? - preguntou

Aguirruz

- Ehem... Como dicilo...

- Porque el é o Cabaleiro da Chave

-¡Es ti, o meu aliado; o Cabaleiro! - Exclamou Miglas

- Aliado?

- É que... En realidade son un Bulungo e meu irmán é o

rei e eu...

- Pois non hai moito tempo, marabilloso Miglas, debes

darnos a chave.

- Aquí tes, pero eu e Aguirruz queremos ir con vós.

- Pois veña, que os Gurumbus non esperarán a lúa nova.

Mentres, no palacio dos Bulungos, todos menos Guill-

Bateng, que estaba namorada de Óscar e el dela,

estaban desilusionados pensando que o seu heroe caía

derrotado ante Miglas, entón, entrou Bud-Bung-Bengu (o

rei dos Gurumbus) tentou facer un trato. O trato era que

os Gurumbus collerían as mellores terras Bulungas tendo

Bulungos como escravos e as riquezas de Xacob. O rei

aceptou, pero nese intre; apareceron Miglas, Suar-Teng,

Aguirruz e Óscar coa Chave de Miglas. Óscar utilizouna

para abrir un portal que conducía a un mundo onde

había condenados picando pedras. Tamén había vellos

que non tiñan forzas para picalas e estaban dentro de

fornos para ser torturados polos Trolls Negros.

Todos os Gurumbus entraron naquel portal. Ao pasar

isto, había felicidade Bulunga, pero Óscar non puido

aproveitala porque de súpeto, foi parar a outro portal

que o levou a un planeta verde e azul, a Terra, a súa

casa.