Música:Carrozas deFuego; present: B. Areskurrinaga HC;

Xesús estase a despedir dos seus discípulos. Quíxoos apaixonadamente. Amounos co mesmo amor

co que o amou o Pai.

Agora tennos que deixar. Coñece o seu egoísmo. Non saben quererse.

Veos discutindo entre si por obter os primeiros postos.

Que será deles?

As palabras de Xesús adquiren un ton solemne.

Han de quedar ben gravadas en todos: “Este é o meu mandato: que vos amedes

uns a outros como eu vos amei".

Xesús non quere que o seu estilo de amar se perda entre os seus.

Se un día o esquecen, ninguén os poderá recoñecer como discípulos seus.

De Xesús quedou unha lembranza indeleble.De Xesús quedou unha lembranza indeleble. As primeiras xeracións resumíanAs primeiras xeracións resumían

así a súa vida: así a súa vida: "Pasou por todas partes facendo o ben". "Pasou por todas partes facendo o ben".

Era bo encontrarse con El.Era bo encontrarse con El.

Buscaba sempre o ben das persoas.

Buscaba sempre o ben das persoas.

Axudaba a vivir.Axudaba a vivir.

A súa vida foi unha Boa Nova.

A súa vida foi unha Boa Nova.

Podíase descubrir nelPodíase descubrir nel a proximidade boa de Deus.a proximidade boa de Deus.

Quen ama como Xesús, vive aliviando o sufrimento

e secando bágoas.

Xesús ten un estilo de amar inconfundible.

É moi sensible ao sufrimento da xente.

Non pode pasar de longo ante quen está sufrindo.

Ao entrar un día na pequena

aldea de Naín, encóntrase cun enterro:

unha viúva diríxese a dar terra a seu fillo único.

A Xesús sáelle desde dentro o seu amor cara a aquela

descoñecida:

"Muller, non chores".

Os evanxeos recordan en diversas ocasións

como Xesús captaba coa súa mirada o sufrimento

da xente.Ollábaos e conmovíase:

víaos sufrindo, ou abatidos ou como ovellas

sen pastor. Rapidamente, poníase a curar os máis enfermos ou a alimentalos coas

súas palabras.

Quen ama como Xesús, aprende a mirar os rostros das

persoas con compaixón.

É admirable a dispoñibilidade de Xesús

para facer o ben. Non pensa en si mesmo. Está atento a calquera

chamada, dispuesto sempre a facer o que

poida. A un mendigo cego que

lle pide compaixón mentres vai de camiño,

acólleo con estas palabras: "Que queres que faga

por ti?". Con esta actitude anda pola vida quen ama

como Xesús.

Xesús sabe estar a carón dos máis desvalidos. Xesús sabe estar a carón dos máis desvalidos. Non fai falla que llelo pidan.Non fai falla que llelo pidan.

Fai o que pode por curar as súas doenzas, liberar as súas Fai o que pode por curar as súas doenzas, liberar as súas conciencias ou contaxiar conciencias ou contaxiar

confianza en Deus.confianza en Deus. Pero non pode resolver todos os problemas daquelas Pero non pode resolver todos os problemas daquelas

xentes.xentes.

Daquela dedícase Daquela dedícase a facer xestos de bondade:a facer xestos de bondade: abraza os nenos da rúa: abraza os nenos da rúa:

non quere que ninguén se sinta non quere que ninguén se sinta orfo; bendí os enfermos: orfo; bendí os enfermos:

non quere que se sintan esquecidos por Deus; non quere que se sintan esquecidos por Deus; aloumiña a pel dos leprosos: aloumiña a pel dos leprosos:

non quere que se vexan excluídosnon quere que se vexan excluídos.

Así son os xestos de Así son os xestos de quen amaquen ama

como Xesúscomo Xesús.

Ao ESTILO DE XESÚS 

Xesús estase a despedir dose seus discípulos. Qúíxoos apaixonadamente. Amounos co mesmo amor co que o amou o Pai. Agora tennos que deixar. Coñece o seu egoísmo. Non saben quererse. Veos discutindo entre si por obter os primeiros postos. Que será deles?

As palabras de Xesús adquiren un ton solemne. Han de quedar ben gravadas en todos: “Este é o meu mandato: que vos amedes uns a outros como eu vos amei". Xesús non quere que o seu estilo de amar se perda entre os seus. Se un día o esquecen, ninguén os poderá recoñecer como discípulos seus.

De Xesús quedou unha lembranza indeleble. As primeiras xeracións resumían así a súa vida: "Pasou por todas partes facendo o ben". Era bo encontrarse con El. Buscaba sempre o ben das persoas. Axudaba a vivir. A súa vida foi unha Boa Nova. Podíase descubrir nel a proximidade boa de Deus.

Xesús ten un estilo de amar inconfundible. É moi sensible ao sufrimento da xente. Non pode pasar de longo ante quen está sufrindo. Ao entrar un día na pequena aldea de Naín, encóntrase cun enterro: unha viúva diríxese a dar terra a seu fillo único. A Xesús sáelle desde dentro o seu amor cara a aquela descoñecida: “Muller, non chores”. Quen ama como Xesús, vive aliviando o sufrimento e secando bágoas.

Os evanxeos recordan en diversas ocasións como Xesús captaba coa súa mirada o sufrimento da xente. Ollábaos e conmovíase: víaos sufrindo, ou abatidos ou como ovellas sen pastor. Rapidamente, poníase a curar os máis enfermos o a alimentalos coas súas palabras. Quen ama como Xesús, aprende a mirar os rostros das persoas con compaixón.

É admirable a dispoñibilidade de Xesús para facer o ben. Non pensa en si mesmo. Está atento a calquera chamada, disposto sempre a facer o que poida. A un mendigo cego que lle pide compaixón mentres vai de camiño, acólleo con estas palabras: "Que queres que faga por ti?". Con esta actitude anda pola vida quen ama como Xesús.

Xesús sabe estar a carón dos máis desvalidos. Non face falla que llelo pidan. Fai o que pode por curar as súas doenzas, liberar as súas conciencias ou contaxiar confianza en Deus. Pero non pode resolver todos os problemas daquelas xentes.

Daquela dedícase a facer xestos de bondade: abraza os nenos da rúa: non quere que ninguén se sinta orfo; bendí os enfermos: non quere que se sintan esquecidos por Deus; aloumiña a pel dos leprosos: non quere que se vexan excluídos. Así son os xestos de quen ama como Xesús. 

José Antonio Pagola