. . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(

ה"ב

Issue 41 גליון מ"א | פרשת וישלח | י"ג כסלו

MOSHIACH IN THE PARSHA

The Torah tells the story of Yaakov’s meeting with Eisav and the malochim Yaakov sent to him, before their meeting, to appease him.

Chassidus explains the deeper meaning of the story: Yaakov, at that moment, was in a very special position. He had overcome all the difficulties he faced while living with Lavan in Charan. He had learned lots of Torah and served Hashem with his whole heart. He conquered his personal ‘Golus’ and fulfilled its purpose.

He, personally, was ready for Moshiach. He therefore sent malochim to Eisav to check out his matzav ruchni, to see if

he too was ready. Their answer though was באנו אל אחיך אל עשו - we came to your brother, who is still, Eisav, the Rosho. He still hasn't returned from his evil ways.

Moshiach did not come then, because the rest of the world was still in Golus. Now, however, so many years have passed with Yidden doing Torah and Mitzvos, notwithstanding the tremendous difficulties of Golus. There's no doubt that now the whole world, not just the Yidden (Yaakov), but Eisav as well, is completely ready for the Geulah.

דה אדום" )בראשית לב, ד( עיר ש ו אחיו ארצה ש לח יעקב מלאכים לפניו אל עש ש וי"

)Based on Sicha of Shabbos Vayeitzei 5752(

יד קודשכתב

In the Sicha of Chof Av 5710 - just a few months after Yud Shevat - the Rebbe stressed how we must continue fulfilling the Frierdiker Rebbe’s directives, and by doing so, the Rebbe will fulfill his havtachos, including his main havtacha of l’alter l’teshuva l’alter l’geula, and he will lead us to Moshiach.

דער רבי וועט מקיים זיין זיינע הבטחות וואס ער האט צוגעזאגט יעדער איינעם, אויך די הבטחה כללית וואס ער האט צוגעזאגט כלל ישראל אז לאלתר לתשובה )תשוב לשרשו( בריינגט לאלתר לגאולה און ער וועט אונז פירן אנקעגן משיח’ן.

DIDYOUKNOW

Looking out of his window one day, the Alter Rebbe observed how the street was being cleaned. The garbage was being swept together into small piles, and then those

piles were swept together, forming a large mound. The Alter Rebbe commented to his family: “This is how things will look before Moshiach comes.

“Nowadays, wealth is in the hands of the many, some moderately rich and some very. But before Moshiach comes, money will be concentrated either in the hands of a few private individuals, or in the hands of the government.”

LIVING LESSONS

When one is released from prison, he is required to bring a Korban Todah.

When Moshiach arrives, The Yidden, who have been in Golus for over 1900 years, will certainly bring the Korban, thanking Hashem for bringing about the redemption.

ד ע ו ם ל ו ע ל ח י ש מ ה ך ל מ ו נ י ב ר ו ו נ ר ו מ ו נ נ ו ד א י ח י

ת ו ל ג י א ל א דThe famous Farbrengen of 19 Kislev 5746 (when the Rebbe farbrenged, as is customary, in honor of the Alter Rebbe’s

liberation and the Rosh Hashanah of Chassidus) was the first time the Rebbe encouraged the singing of the newly-composed Niggun “Didan Notzach.”

The Farbrengen took place at the height of the court case over the Seforim and artifacts which belonged to the Frierdiker Rebbe, in close proximity to the first hearing dealing with whether the Seforim will remain in the hands of the thief or be returned to the Rebbe. In essence, this case touched the core of Chassidus Chabad and the entire concept of a Rebbe: Does inheritance apply by the Nosi Hador or not?

The Rebbe began the Farbrengen by extensively elaborating on the Posuk “podo besholom nafshi,” explaining the advantages of a “peaceful redemption” over a redemption gained through war, applying this to our daily Avodas Hashem - that not only must a Yid serve Hashem in a peaceful setting, but even when he finds himself in Golus, in a situation which demands a “(peaceful) redemption,” our Torah study and fulfillment of Mitzvos must remain in full motion.

The Rebbe went on to discuss a Halacha from the daily Rambam portion which states that although a bull gains the status of “muad” through the continuous repetition of wild acts, it can nevertheless easily return to its original status of “tam.” This teaches us that even though the exile is a result of our own “chatoim,” - which applies even to a Tzaddik, who may not have committed sins yet he is still lacking somewhat in his Avodas Hashem - we can nevertheless still change this with a quick turnaround, by doing Teshuvah which nullifies the sins.

Every Yid has a “chezkas kashrus.” It therefore follows, beyond all doubt, that every Yid wishes and yearns for the final and complete redemption, and he will obviously do all that is in his power to usher it in, especially when it is a simple “hirhur teshuvah” (penitential thought) which renders him a Tzaddik gomur and thereby worthy of the Geulah.

He cries out to Hashem – “Ad Mosai?!” Why must we wait so long for the Geulah? The point here is not to chastise anyone, but rather one thing only: Where is the “maaseh bepoiel in bringing Moshiach”?!

וואס מכל זה האט מען אויך א הוראה כללית בנוגע צו עבודת בני ישראל בזמן הגלות:

אז ד.ה. חטאינו", ״מפני דאך איז הגלות ענין דער אפילו בנוגע א צדיק גמור איז מען מדגיש ״מפני חטאינו

גלינו מארצנו".

זיך געפינט וויבאלד אבער ער גמור; איז א צדיק ער בזמן הגלות, זאגט מען בתפלה לפני מלך מלכי המלכים הקב״ה, אז דער גלות איז ״מפני חטאינו", ד.ה. אז יעדער

איד וואס געפינט זיך בגלות איז דאס "מפני חטאינו".

און ווי חסידות איז מסביר, אז דער ענין פון ״חטאינו", שלמה ובני אני ״והייתי מלשון איז גמור צדיק א ביי חטאים", חטא מלשון חסרון, אז עס פעלט אין שלימות

בעבודת ה'.

״בכל איז ה׳ עבודת בשעת אז בכ״מ, המבואר וע״ד לבבך ובכל נפשך״ אבער ניט "בכל מאדך" הייסט דאס

"אין עושין רצונו של מקום".

לכאורה: ער האט געטאן ״בכל לבבכם ובכל נפשכם״, איז פארוואס הייסט עס "איז עושין רצונו של מקום״? נאר דאס איז אז ענין פון "חטא" מלשון חסרון: ניט ח״ו ער טוט פארקערט, ווייל ער איז דאך א צדיק גמור; נאר איז דאס אין שלימות העבודה שלו וויבאלד עס פעלט

"איז עושין רצונו של מקום״.

יעצט זיך מען געפיגט הדיעות לכל אז וויבאלד און בגלות דארף זיין אן ענין של ״תשובה״ אויף מבטל זיין

די ״חטאינו״.

נוואם אפילו די וואס געפינען זיך אין ארץ הקודש, איז דעם צו כלל דומה אינו איז עס ווייל גלות, אויך דאס נוגע איז דאס אז ביז קיים; הי' שביהמ״ק בזמן מצב אין אכו"ש גשמית, ווי דער רמב״ם פסקנ'ט אז תרומות בזמן משא״כ מדרבנן איז הזה בזמן בא״י ומעשרות שביהמ״ק הי' קיים איז דאס געווען מן התודה, מיט די

חילוקי ההלכות שבדבר.

האט מען די הוראה והלכה, אז דורך א שינוי קל קען מען ווערן צוריק א "תם", ד.ה. אז בשעתא חדא וברגעא חדא און דורך א "הרהור תשובה" בלבד קען מען גלייך

ווערן א צדיק גמור!

כל קיוינו לישועתך "כי פון ענין דער איז דאס וואס היום" , אז א איד שטייט אין א מצב פון "חזר לתמותו",

וויל ער האט דאך א חזקת כשרות )ע"פ שו"ע(!

ובפרט בשעת ער שטעלט זיך אוועק בתפלתו און בעט "כי לישועתך קיוינו כל היום", און איז ממשיך "ותחזינה עינינו בשובך לציון ברחמים", און דערנאך זיינען דא די

וואס זאגן בדיבור "אני מאמין באמונה שלמה כו' אחעה לו בכל יום שיבוא",

הובא הידוע תהילים מדרש דעם האבנדיק ובפרט אז איבערגעדרוקט(, און אפגעדרוק שוין )ווי ברד"ק זיין מ'איז מחוייב מאנען בנין בית המקדש, וואס וועט יעדער אז זיכער דאך איז והשלימה האמיתית בגאולה א ס'איז אז ובפרט המדרש, ציווי זיין מקיים וויל איד

"געשמאקער" ציווי!

און ס'איז ניטא וואס צו דינגען זיך בזה!

שרייט ער און דאס וויל ער אז זאך זיכערע א ס'איז דאס!

במילא מאכט מען א געוואלד – היתכן אז "עדיין לא בא", "עבר קציר כלה קיץ ואנחנו לא נושענו"!

מיט אימעצן צו ח"ו קומען צו ניט איז כוונה די און טענות, עאכו"כ צו אויבערשטן – נאר מ'מיינט "טאפארו

דא פלאחו", מ'מאנט "תכלית"!

און דער תכלית איז, אז יבוא ויגאלנו ויליכנו קוממיות לארצנו, בעגלא דידן ממש, בשעתא חדא וברגעא חדא,

"וארו עם ענני שמיא", "אחישנה" שב"אחישנה"!

)חלקים משיחת י"ט כסלו תשמ"ו – בלתי מוגה(

Learn Inyonei Moshiach & Geulah

MoshiachMatters.orgOr by phone559.670.1027

100’s on-line audio classes

מוקדש לזכות אבינוכ"ק אדמו"ר מלך המשיח לזירוז התגלותו המיידית

לעיני בשר תיכף ומיד ממש!

לזכותהת' יוסף שי' גרינבאוםלרגל הבר-מצוה שלו

שיגדל וימשיך להיות נר להאיר לנחת רוח רבותינו נשיאנו,

ולנח"ר הרבי מה"מ

לזכות החתןהת' ישראל הלוי שי' לאבקאווסקי

לרגל חתונתנו בשעה טובה ומוצלחת ביום ט"ו כסלו הבעל"ט

לבנין עדי עד בישראל לנח"רכ"ק אדמו"ר מה"מ