José Antonio Pagola

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASContribúe a recorrer camiños novos na Igrexa. Pásao.

8 de decembro de 20132º Advento (A)Mateu 3, 1-12

Música:Enea Vanni DancePresentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundararin

Polos anos 27 ou 28 Polos anos 27 ou 28 apareceu no deserto do apareceu no deserto do

Xordán un profeta orixinal Xordán un profeta orixinal e independente que e independente que

provocou un forte impacto provocou un forte impacto no pobo xudeu: as no pobo xudeu: as

primeras xeracións cristiás primeras xeracións cristiás vírono sempre como o vírono sempre como o home que preparou o home que preparou o

camiño a Xesús.camiño a Xesús.

Toda a súa mensaxe se pode Toda a súa mensaxe se pode concentrar nun grito:concentrar nun grito:

““Preparade o camiño do Señor, Preparade o camiño do Señor, achanzade os seus vieiros”achanzade os seus vieiros”. .

Despois de vinte séculos, o Papa Despois de vinte séculos, o Papa Francisco estanos gritando a mesma Francisco estanos gritando a mesma

mensaxe aos cristiáns: Abride mensaxe aos cristiáns: Abride camiños a Deus, volvede a Xesús, camiños a Deus, volvede a Xesús,

acollede o Evanxeoacollede o Evanxeo.

O seu propósito é claro:O seu propósito é claro: “ “Busquemos ser unha Busquemos ser unha Igrexa que encontra Igrexa que encontra

camiños novos”. camiños novos”. Non será fácil.Non será fácil.

Temos vivido estes Temos vivido estes últimos anos paralizados últimos anos paralizados

polo medo. polo medo.

O Papa non se sorprende: O Papa non se sorprende: ““A novidade dános sempre un A novidade dános sempre un

pouco de medo porque nos pouco de medo porque nos sentimos máis seguros se sentimos máis seguros se

temos todo baixo control, se temos todo baixo control, se somos nós os que somos nós os que

construímos, programamos e construímos, programamos e planificamos a nosa vida”.planificamos a nosa vida”.

E facémonos unha pregunta á que E facémonos unha pregunta á que temos que responder: temos que responder:

““Estamos decididos a percorrer os camiños Estamos decididos a percorrer os camiños novos que a novidade de Deus nos presenta ou novos que a novidade de Deus nos presenta ou atrincheirámonos en estruturas caducas, que atrincheirámonos en estruturas caducas, que

perderon capacidade de respostaperderon capacidade de resposta?”.

Algúns sectores da Igrexa piden ao Papa que

acometa canto antes diferentes reformas que consideran urxentes.

Con todo, Francisco manifestou a súa postura

de maneira clara: “Algúns esperan e

pídenme reformas na Igrexa e debe habelas. Pero antes é necesario

un cambio de actitudes”.

Paréceme admirable a clarividencia evanxélica do Papa

Francisco. O primeiro non é asinar decretos

reformistas. Antes é necesario poñer as

comunidades cristiás en estado de conversión e recuperar no interior da Igrexa as actitudes evanxélicas

máis básicas.

Só nese clima será posible Só nese clima será posible acometer de maneira acometer de maneira eficaz e con espírito eficaz e con espírito

evanxélico as reformas evanxélico as reformas que necesita que necesita

urxentemente a Igrexaurxentemente a Igrexa..

O mesmo Francisco estanos indicando O mesmo Francisco estanos indicando todos os días os cambios de actitudes que todos os días os cambios de actitudes que

necesitamos. necesitamos. Sinalarei algúns de grande importancia.Sinalarei algúns de grande importancia.

Poñer a Xesús no centro da Igrexa: “unha Poñer a Xesús no centro da Igrexa: “unha Igrexa que non leva a Xesús é unha Igrexa Igrexa que non leva a Xesús é unha Igrexa

morta”. morta”.

Non vivir nunha Igrexa pechada e

autorreferencial: “unha Igrexa que se encerra no pasado, traizoa a súa propia

identidade”.

Actuar sempre movidos pola Actuar sempre movidos pola misericordia de Deus cara a misericordia de Deus cara a

todos os seus fillos: non todos os seus fillos: non cultivar cultivar

“un cristianismo restauracionista e legalista que o quere todo claro e

seguro, e non atopa nada”.

“Buscar unha Igrexa pobre e dos

pobres”.

Ancorar a nosa Ancorar a nosa vida na esperanza, vida na esperanza,

nonnon ““nas nosas regras, nas nosas regras,

nos nosos nos nosos comportamentos comportamentos eclesiásticos, nos eclesiásticos, nos

nosos nosos clericalismos”.clericalismos”.

RECORRER CAMIÑOS NOVOS 

Polos anos 27 ou 28 apareceu no desierto do Xordán un profeta orixinal e independente que provocou un forte impacto no pobo xudeu: as primeiras xeracións cristiás vírono sempre como o home que preparou o camiño a Xesús.

Toda a súa mensaxe pódese concentrar nun grito: “Preparade o camiño do Señor, achanzade os seus vieiros”. Despois de vinte séculos, o Papa Francisco nos está gritando a mesma mensaxe aos cristiáns: Abride camiños a Deus, volvede a Xesús, acollede o Evanxeo.

O seu propósito é claro: “Busquemos ser unha Igrexa que encontra camiños novos”. Non será fácil. Temos vivido estes últimos anos paralizados polo medo. O Papa non se sorprende: “A novidade dános sempre un pouco de medo porque nos sentimos máis seguros se temos todo baixo control, se somos nós os que construímos, programamos e planificamos a nosa vida”. E fainos unha pregunta á que temos que responder: “Estamos decididos a recorrer os camiños novos que a novidade de Deus nos presenta ou atrincheirámonos en estruturas caducas, que perderon capacidade de resposta?“.

Algúns sectores da Igrexa piden aol Papa que acometa canto antes diferentes reformas que consideran urxentes. Con todo, Francisco manifestou a súa postura de maneira clara: “Algúns esperan e pídenme reformas na Igrexa e debe habelas. Pero antes é necesario un cambio de actitudes”.

Paréceme admirable a clarividencia evanxélica do Papa Francisco. O primeiro non é asinar decretos reformistas. Antes é necesario poñer as comunidades cristiás en estado de conversión e recuperar no interior da Igrexa as actitudes evanxélicas máis básicas. Só nese clima será posible acometer de maneira eficaz e con espírito evanxélico as reformas que necesita urxentemente a Igrexa.

O mesmo Francisco estanos indicando todos os días os cambios de actitudes que necesitamos. Sinalarei algúns de grande importancia. Poñer a Xesús no centro da Igrexa: “unha Igrexa que non leva a Xesús é unha Igrexa morta”. Non vivir nunha Igrexa pechada e autorreferencial: “unha Igrexa que se encerra no pasado, traizoa a súa propia identidade”. Actuar sempre movidos pola misericordia de Deus cara a todos os seus fillos: non cultivar “un cristianismo restauracionista e legalista que o quere todo claro e seguro, e non atopa nada”. “Buscar unha Igrexa pobre e dos pobres”. Ancorar a nosa vida na esperanza, non “nas nosas regras, nos nosos comportamentos eclesiásticos, nos nosos clericalismos”.

José Antonio Pagola