‘Wat?!’ roept ze boos uit. ‘Hoe kan Arthur me dit aan doen?’ Dit stond toch niet in het contract, hij heeft me belazerd en ik kan niet naar huis, want ik weet niet waar ik ben. denkt ze. Ze loopt naar binnen en schrikt. ‘Wat is dit? Dit is toch geen huis?’

Ze heeft wel alles wat ze nodig heeft, maar het is maar één lelijke kamer. Er is geen behang, geen vloer. Ze probeert zich te relaxen, ze wil die 10G. hoe dan ook doen. Ze zucht. Na een tijdje is Suzan afgekoeld en besluit ze om gewoon haar 10G. hier te starten.

Suzan besluit om te gaan douchen, ze zet de kraan lekker warm. Het warme water glijdt over haar lichaam en ze geniet toch nog van de douche. Na de douche kleedt ze zich weer aan en loopt naar de koelkast.

Ze heeft net ontbeten, maar heeft alweer honger. Ze maakt een omeletje voor zichzelf. Rustig eet ze de omelet op. Ze loopt naar buiten, om wat frisse lucht te halen en ziet de krant liggen. ‘Laat ik maar meteen een baantje zoeken, dan kan ik het huisje wat veranderen.’ zegt ze in zichzelf.

Na een beetje bladeren, stuit ze op de vacaturen pagina. Er zijn drie banen beschikbaar. Ze kiest de baan als postkamermedewerkster. Als ze de krant weggooit, gaat de bel. Er staan drie mensen voor de deur.

Ze geeft ze alle drie een hand. Met Benjamin klikt het gelijk. Na een paar uur zijn ze nog steeds aan het babbelen, de andere twee zijn allang vertrokken.

‘Ik moet maar eens gaan.’ zegt Benjamin wanneer het al donker is geworden. Hij drukt een kus op Suzan’s lippen en vertrekt. Suzan tintelt van binnen, ze voelt de vlinders in haar buik rondvliegen.

Stralend loopt ze naar binnen. Ze gaat naar de wc, maakt nog snel een salade en springt in bed. Ze wil morgen uitgerust op haar werk verschijnen. Die nacht droomt ze van Benjamin.

De volgende morgen staat Suzan uitgerust op. Ze heeft heerlijk geslapen. Ze begint maar eens met een lekkere douche. Na de douche maakt ze een kommetje havermoutpap.

Buiten hoort ze een claxon. ‘O, shit!’ roept ze. Snel lepelt ze het kommetje leeg en rent naar de carpool. ‘Goedemorgen! Sorry dat ik wat laat ben.’ zegt ze. ‘Oh maakt niet uit, als het maar niet vaker gebeurt.’ zegt haar collega.

Een paar uur later komt Suzan weer thuis. Ze heeft aardige collega’s en leuk werk. Met het geld dat ze vandaag verdiend heeft, koopt ze een spiegel. Dan kan ze aan haar skills werken en misschien krijgt ze binnenkort wel promotie.

Nadat ze een punt voor charisma heeft verdiend, besluit ze om Benjamin uit te nodigen. Maar helaas, hij is niet thuis. Na de mislukte poging, begint Suzan aan het avondeten.

Terwijl ze aan het eten is, denkt ze over van alles en nog wat. Ze wil promotie krijgen en het huis verbouwen, ze wil vaker met Benjamin omgaan, ze wil die 10G. met Benjamin doen! Na het eten leest ze nog een boek en gaat dan slapen.

De volgende ochtend staat ze wat vroeger op dan de dag daarvoor. Ze begint de dag met haar behoefte en een douche. Daarna maakt ze haar ontbijtje en kleedt zich om. Net als ze helemaal klaar is, hoort ze de carpool.

Een paar uur later is ze thuis, mét promotie. Snel rent ze naar binnen, want ze hoort de telefoon rinkelen. ‘Hé, Benjamin!’ ‘(…)’‘Maakt niet uit joh, het was toch al laat! Heb je misschien zin om langs te komen?’‘(…)’‘Oké, tot zo!’

Een paar minuten later, gaat de bel. Ze begroet Benjamin met een kus. Na een hele middag geflirt en gebabbel, vertelt Suzan over haar 10G. ‘…En ik wou vragen of jij die 10G. met mij wilt doen.’ beëindigt ze het verhaal.

‘Natuurlijk wil ik dat! Ik hou van kinderen en van jou! Ik ga thuis mijn koffers inpakken en dan kom ik morgen.’ ‘Tot dan!’ roept Suzan hem na. Ze zucht. Benjamin doet het, hij houdt van me, denkt ze.

Nadat Suzan nog wat heeft gegeten, gaat ze naar bed. Ze is doodop. De volgende ochtend schrikt ze wakker van de claxon. ‘O shit, ik heb me verslapen.’ Ze springt uit bed en trekt haar kleren aan. Snel rent ze naar de carpool, niet wetend dat haar uniform verkeerdom zit.

Een paar uur later is Suzan weer thuis. Gelukkig is ze door haar collega gewaarschuwd en kon ze zich op de wc omkleden. Ze ziet dat Benjamin er nog niet is en besluit om wat aan het huisje te veranderen.

Na een paar uur, is het huisje een flink stuk opgeknapt. Er staan nog niet zoveel spulletjes in, maar als Benjamin hier komt wonen, hebben we genoeg geld, denkt Suzan.

Waar blijft Benjamin toch? ,denkt ze. Hij had er allang moeten zijn. Ze besluit om hem te bellen. Maar hij neemt niet op. Ongerust gaat ze naar bed.

Na een nacht met weinig slaap, staat Suzan toch nog vroeg op. Ze kan toch niet meer slapen. Ze heeft ‘s nachts liggen piekeren en bedacht dat ze een nieuwe baan wil, waarmee ze meer geld verdiend.

Na een tijdje in de krant te hebben gebladerd, vindt ze een baan in de politiek, ze verdiend daar veel meer, dus ze neemt hem aan. Ze kleedt zich om en probeert Benjamin weer te bellen.

‘Hé Benjamin, eindelijk neem je op! Waar was je gisteren?’‘(…)’ ‘O, echt waar? Gecondoleerd! Maar kon je dan niet even bellen?’‘(…)’ ‘Oké, maakt niet uit. Kom je nu dan?‘(…)’‘Oké, tot zo!’

Een paar minuten later gaat de bel. Benjamin kust haar vurig. ‘Sorry dat ik niet heb gebeld, maar ik was gewoon helemaal in trance.’ ‘Ja, dat snap ik, als je moeder overleden is.’ zegt Suzan. ‘Kijk, ik heb het huis veranderd.’ zegt ze om hem een beetje op te vrolijken.

Tot de volgende update!<3