‘Dus je hebt haar op internet ontmoet?’ vraagt Chloé afkeurend. Liam rolt met zijn ogen. ‘Ja, dús? Ik ben heus niet dom hoor, we hebben elkaar getroffen op een drukke plek en ze is toevallig een geweldig meisje, die precies is wat ze zei dat ze was.’ Chloé blijft hem stilletjes met een aarzelende blik observeren. ‘Ik weet niet hoor dude, hoe lang heb je haar nu helemaal gesproken?’ Liam zucht. ‘Houd er nu maar gewoon over op, ik weet hoe ze is, jij niet.’

‘Ja maar je weet niet hoe ze verder gaat zijn. Misschien is ze wel een of andere enge verkrachter ofzo.’ ‘Ik ben geen meisje,’ verklaart Liam simpel. ‘Sórry? Dus als ik op internet een jongen zou ontmoeten zou het wel een probleem zijn?’ ‘Ja natuurlijk.’ Chloé maakt een afkeurend geluidje. ‘Ja sorry Klo, zo is het nu eenmaal, jij bent vatbaarder voor creeps.’ ‘Pff.’

‘Dus dit is Jess,’ besluit Liam zijn verhaal even later. Hij slaat een arm om haar heen en glimlacht haar bemoedigend toe. Jess glimlacht niet terug en kijkt even nerveus van Chloé naar Mike, die tegenover hem een beetje ongemakkelijk naar het koppel kijken.

‘Mhm,’ mompelt Chloé. Het klinkt minachtend, en misschien zelfs hooghartig. ‘Dus,’ Jess zet een heel voorzichtige glimlach op. ‘Jij bent Chloé, en dat is Mike?’ ‘Ja,’ zegt Chloé koeltjes. Er valt een pijnlijke stilte. ‘Klo, doe normaal tegen Jess,’ mompelt Liam. ‘Waarom? Waarom zou ik, het is toch duidelijk dat ze je alleen maar pijn wil doen.’

Liam slaat zijn arm om Jess heen en leid haar naar het trapgat. ‘Kom Jess, wij zijn hier weg, ze weet niet wat ze zegt.’ ‘Oh, ja Liam, breng die hoer vooral naar je slaapkamer, dan is ze vast in haar element.’ ‘Sórry?’ Liam’s verontwaardigde kreet klinkt zo scherp dat iedereen –behalve Liam- ervan opschrikt. ‘Je mag niet met haar overweg kunnen, en ik snap nog steeds niet waarom, maar Jess is wel mijn vriendin, en ze is géén hoer.’ snauwt hij.

Chloé rolt met haar ogen. ‘Dat is omdat je niet ziet waar ze mee bezig is, soms hé Liam-’ ‘Soms wat?’ vraagt Liam uitdagend. ‘Soms ben je gewoon vreselijk dom.’ spuwt ze hem toe. Liam lacht schamper. ‘Alsof jij zo slim bent, Mike is echt niet bij je om wie je bent hoor.’ ‘Ik ben niet de vijand,’ klinkt Mike op de achtergrond. Ze negeren hem. Liam pakt Jess’ hand. ‘Kom, we gaan.’

‘Trek je maar niets van haar aan hoor, doe ik ook niet.’ glimlacht Liam als ze op zijn kamer zijn. Jess schud haar hoofd. ‘Maar ze is je zus. Ik- ik wil niet dat jullie volledig uit elkaar groeien door mij, ga weg Liam, we moeten niet samen zijn.’ Liam slaat een arm om haar middel. ‘Ze trekt wel weer bij. Als wij samen blijven zal ze zien dat je niet bent zoals zij denkt.’

Jess glimlacht en slaat haar armen om Liam’s nek. ‘Het was heel galant van je om net voor me op te komen, Liam.’ Liam grijnst tevreden. ‘Ik ben ook gewoon geweldig, dat hoor jij, als mijn vriendin, toch het beste te weten?’ Jess grinnikt, maar dan betrekt haar gezicht. ‘Eigenlijk is het nog steeds niet officieel.’

Liam lacht en pakt haar hand. ‘Jess, als dat zo’n probleem voor je is, dan maken we het toch gewoon meteen officieel, had dat dan gezegd.’ Jess glimlacht. ‘“Liam, wil je me vragen of ik verkering wil,” dat klinkt niet een beetje raar ofzo?’ Ze lachen. ‘Oké, dat klinkt niet ideaal.’

‘Jess, wil je verkering me-’ ‘Ja!’ gilt Jess, en ze vliegt in zijn armen. Liam lacht. ‘We zijn niet verloofd ofzo,’ grinnikt hij. Maar Jess blijft stil en knuffelt hem stevig. Liam glimlacht en drukt haar veilig tegen zich aan.

‘Is het nu beter?’ Jess knikt tevreden. ‘Ja, jij weet altijd wel hoe je me moet opvrolijken,’ grinnikt ze. Liam grijnst. ‘Daarom ben ik je vriendje.’ ‘Dat weet ik toch.’

Boven zitten Mike en Chloé op de plek waar eerder Jess en Liam zaten. ‘-en het is toch dom, ik bedoel, je moet wel echt dom om het niet te zien toch? Het is overduidelijk dat ze hem alleen maar gebruikt. Tóch?’ ratelt Chloé. ‘Uh- ja. Maar, Klo,’ ‘En die kleren! Ik bedoel, jezus, wat is ze, gotic? Ik bedoel. Ugh. Gód!’

Mike glimlacht. ‘Ik weet in elk geval dat jij wel geweldig bent.’ Hij kust haar en drukt haar zachtjes achterover, maar Chloé helt terug zodra hij zijn lippen van de haren haalt. ‘Míke, zie je niet dat er iets belangrijkers aan de hand is nu, ik bedoel, wat is dat voor kind,’ raast ze verder. ‘Kom Klo, laten we het even vergeten, we kunnen er nu toch niets aan doen.’

Hij drukt opnieuw zijn lippen op de hare, en langzaam gaan ze verder achterover. Mike aait over haar haren, en Chloé komt opnieuw met een verontwaardigd geluidje overeind. ‘Maar Mike, snap je het dan niet, we moeten verantwoordelijk zijn, want god weet wat ze op dit moment met hem uithaalt!’ Mike zucht. Hij heeft het gevoel dat dit nog wel even zo door kan gaan…