Ευαγγελία Αθανασούλα grek115

7
Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Upload: kalyca

Post on 17-Feb-2016

78 views

Category:

Documents


5 download

DESCRIPTION

Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115. Π αιδικά Χρόνια. «Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια - σ' ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία.» -Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ.Π. Καβάφη. - PowerPoint PPT Presentation

TRANSCRIPT

Page 1: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Ευαγγελία ΑθανασούλαGREK115

Page 2: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Παιδικά Χρόνια«Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν,

αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια - σ' ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία.» -Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ.Π. Καβάφη

O μικρός Kωνσταντίνος Kαβάφης, σε ηλικία 2 ετών.Η μητέρα του ποιητή, Χαρίκλεια Καβάφη

Page 3: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Εφηβία«Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν

διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολι. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα.» -Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ.Π. Καβάφη

Page 4: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Καριέρα

O Kωνσταντίνος Kαβάφης, Aλεξάνδρεια, 1890.

«Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά». - Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ.Π. Καβάφη

1896

Page 5: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Καβάφης: Ο Ποιητής

Το διαβατήριο του Κωνσταντίνου Καβάφη («Επάγγελμα: Ποιητής»), με διπλή χρονολογία γέννησης (και οι δύο λανθασμένες!).

Page 6: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Η Ποίηση

Page 7: Ευαγγελία Αθανασούλα GREK115

Ένας ΓέροςAt the noisy end of the café, head bentover the table, an old man sits alone,a newspaper in front of him. And in the miserable banality of old agehe thinks how little he enjoyed the yearswhen he had strength, eloquence, and looks. He knows he’s aged a lot: he sees it, feels it.Yet it seems he was young just yesterday.So brief an interval, so very brief. And he thinks of Prudence, how it fooled him,how he always believed—what madness—that cheat who said: “Tomorrow. You have plenty of time.” He remembers impulses bridled, the joyhe sacrificed. Every chance he lostnow mocks his senseless caution. But so much thinking, so much rememberingmakes the old man dizzy. He falls asleep,his head resting on the café table.

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέροςσκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνιασκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνιαπου είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζεισαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —την ψεύτρα που έλεγε· «Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.»Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόσηχαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσικάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.....Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάταιο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάταιστου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.