Σήµερα είναι µια µεγάλη µέρα. Γιορτάζουµε την εθνική µας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Σαν σήµερα οι Ιταλοί θέλησαν να σκλαβώσουν την πατρίδα µας. Το ζήτησαν από τον πρωθυπουργό µας και κείνος τους απάντησε: ΟΧΙ. Το ΟΧΙ αυτό το είπαν µ’ένα στόµα όλοι οι έλληνες. Με µιας άρπαξαν τα όπλα, πήραν την ευχή της µάνας και έτρεξαν να διώξουν τον εχθρό µακριά από τη πατρίδα τους. Οι ιταλοί

ήταν πολλοί, οι έλληνες λιγότεροι. Τους νίκησαν όµως γιατί ήταν γενναίοι. Αψήφησαν τους κινδύνους και πολέµησαν ηρωικά. Τα σχολεία µας έχουν την τιµητική τους. Στο σχολείο µου, οι αίθουσες και οι διάδροµοι είναι

στολισµένοι µε δάφνες και γαλανόλευκες σηµαίες. Όλα τα σπίτια και τα καταστήµατα είναι επίσης στολισµένα. Οι µαθητές ντυµένοι µε λευκά και γαλάζια µαζεύονται από νωρίς στο σχολείο για τη γιορτή. Απαγγέλλονται ποιήµατα σχετικά µε την επέτειο. Σήµερα γιορτάζει ο ελληνικός λαός το ΟΧΙ που είπε στον επίδοξο κατακτητή και τιµά τα παλικάρια που έπεσαν στα βουνά της Αλβανίας πολεµώντας για τη δόξα και τη τιµή της πατρίδας µας και για να είµαστε σήµερα εµείς ελεύθεροι. Κωνσταντόπουλος Τρύφωνας, µαθητής Ε΄ τάξης.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2002 Σκέφτοµαι και γράφω: «Τι να απέγινε ο µικρός στρατηγός;» Το τρένο ξεκίνησε και µαζί του πήρε τους αιχµαλώτους και το µικρό στρατηγό. Καθώς όµως προχωρούσε, ανατινάχτηκε…

Παιδιά και γέροι τραυµατίστηκαν και άλλοι πέθαναν ενώ ο µικρός στρατηγός τραυµατίστηκε βαριά. Άραγε θα ζήσει ή θα µείνει ανάπηρος σε όλη του τη ζωή; Οι πόλεµοι φέρνουν δυστυχία, λύπη θανάτους και τραυµατισµούς. Όλοι οι λαοί πρέπει να έχουν ειρήνη κα να ζουν ευτυχισµένοι! Κωνσταντόπουλος Τρύφωνας µαθητής Ε’ τάξης Τρίτη 26 Νοεµβρίου 2002 Σκέφτοµαι και γράφω: «Λύκος Αλεπού και Γάιδαρος» Ήτανε µια φορά ένας γάιδαρος παχύς και καλοθρεµµένος που βόσκαγε στο λιβάδι. Τον βλέπει µια αλεπού, τον ορέχτηκε. Πάει στον λύκο: «έλα να δεις λύκο µου ένα γάιδαρο.. «’Άµα πράµα για φαγητό!» Πάει ο λύκος, το βλέπει, άρχισε να τρέχουν τα σάλια του. «ξέρεις τι να κάνουµε λύκο; λέει η αλεπού. Τι; Εσένα κόφτει η κεφάλα σου. Ν’ αγοράσουµε µια βάρκα και να τη φορτώσουµε ελιές, να πάρουµε το γάιδαρο µαζί για ναύτη και άµα βγούµε µαζί στο πέλαγος να τον φάµε. Άντε λύκε, σύρε να φέρεις µια βάρκα κι εγώ πάω να συµφωνήσω µε το γάιδαρο. Πάει ο λύκος, αγοράζει µια βάρκα, τη φορτώνει ελιές. Πάει κι η αλεπού παίρνει το γάιδαρο, κατεβαίνουνε στο γιαλό, µπαίνουνε µέσα στη βάρκα. ‘Άµα ήρθανε καταπέλαγα λέει η αλεπού: Καλά εµείς τώρα ταξιδεύουµε, αµ ποιος ξέρει αν θα πάµε ζωντανοί. Για καλό και για κακό ελάτε να ξοµολογηθούµε. Γίνεται ο λύκος παπάς ξοµολογάει την αλεπού πρώτα. Τι αµαρτίες έκαµες κυρά αλεπού; Έκλεψα κάµποσες κότες κι έφαγα κάτι άλλα άγρια ζώα:λαγοί, µαγοί, κουνέλια. Να, τέτοια πράγµατα έπνιξα και τα’ φαγα. ∆εν κάνεις δουλειά σου κυρά αλεπού, σκουλήκια της γης έφαγες! Έλα τώρα ξοµολόγα µε κι εσύ! Λέγε τι αµαρτίες έκανες; Έφαγα κάµποσα πρόβατα, κάµποσα κατσίκια, κάµποσα γελάδια. Α! µικρά πράγµατα, σκουλήκια της γης. Ύστερα λέει ο λύκος στο γάιδαρο: «Έλα κι εσύ κυρ-γάιδαρε να µας πεις τι αµαρτίες έχεις…» Εγώ λέει ο γάιδαρος, µια φορά, όντας φορτωµένος µαρούλια γύρισα κι έκοψα ένα φύλλο γιατί το λαχτάρησα και το’ φαγα. Ά! Κυρ γάιδαρε

κάνανε κι οι δυο µαζί: Έφαγες το µαρουλόφυλλο χωρίς λάδι, χωρίς ξύδι, και πώς δεν επνιγήκαµε σε τούτο το ταξίδι! Η αµαρτία σου είναι µεγάλη και πρέπει να σε φάµε! Βρέ αµάν…όχι πρέπει να σε φάµε! Καλά λέει ο γάιδαρος, µόν’ ο πατέρας µου όταν πέθανε, µου έδωκε µια γραφή και την έχω εδώ στο πέταλο. Έλα κυρ λύκε διάβασέ την να ιδώ τι µου γράφει κι ύστερα µπορείς να µε φας. Σηκώνει το πισινό του ποδάρι ο γάιδαρος πάει να διαβάσει ο λύκος, του πατεί µια κλωτσιά στα µούτρα, πάρτον µες τη θάλασσα. Η αλεπού βλέποντας αυτά πηδά κι αυτή µες τη θάλασσα για να γλυτώσει, πνίγονται κι οι δυο κι έτσι απόµεινε η βάρκα µε τις ελιές στο γάιδαρο.. Αριστέα Πολυζωγοπούλου µαθήτρια Ε΄ τάξης Σκέφτοµαι και γράφω: «Ο Καραγκιόζης εργοστασιάρχης» Μια φορά ο Καραγκιόζης έψαχνε για δουλειά – ήθελε κάπου να δουλέψει. Πήγε σε ένα εστιατόριο για γκαρσόν δηλαδή σερβιτόρος. Τον κρατήσανε να τον δοκιµάσουν για δυο-τρεις µέρες αλλά αυτός επειδή βαρέθηκε να πλένει πιάτα άρχισε να τα σπάζει. Μετά πήγε για ράφτης τον πήρανε για δέκα µέρες αλλά αυτός αντί να ράβει ρούχα τα ξήλωνε. Αργότερα και µετά από πολύ ψάξιµο πήγε για κοµµωτής αλλά τον έδιωξαν µε τις κλωτσιές. Ο καραγκιόζης έψαχνε στις αγγελίες των εφηµερίδων να βρει δουλειά ώσπου βρήκε να γίνει καθαριστής αλλά ενώ του λέγανε να σφουγγαρίσει αυτός έπιανε τη σκούπα να σκουπίσει. Τελικά πήγε για 0εργοστασιάρχης στην Αθήνα και τον κρατήσανε για χρόνια και για µήνες. Αυτή η δουλειά φαίνεται πως του ταίριαζε καλά.

ΓεωργοπούλουΝάνσυ µαθήτριαΕ’τάξης

Πρόσκληση στους φίλους µας: «Παιδιά,

ελάτε στο σχολείο µας!» από τους µαθητές του ∆ηµοτικού Σχολείου

Σιµόπουλου.

Το σχολείο µας είναι πολύ όµορφο, καινούριο. Θέλουµε πολύ να έρθουν και άλλα παιδιά στο σχολείο µας. Θα είναι

καλύτερα γιατί κάθε τάξη θα έχει το δικό της δάσκαλο. Η παρέα µας θα µεγαλώσει

και θα είµαστε ευχαριστηµένοι.

Αριστέα Πολυζωγοπούλου - Ε’Τάξη

«Αισθάνοµαι πολύ τυχερός που πρόλαβα να φοιτήσω σ’αυτό το σχολείο. ¨Όλα τα παιδιά είµαστε αγαπηµένα και µεταξύ µας υπάρχει σεβασµός και οµαδικότητα.»

Κωνσταντίνος Γαλάνης

µαθητής Ε΄τάξης

Αγαπητέ µου φίλε, θα ήθελα να έρθεις στο ∆ηµοτικό σχολείο Σιµόπουλου. ∆εν είµαστε πολλά παιδιά, αλλά περνάµε τέλεια, κάνουµε πληροφορική, πειράµατα κ.α. Όµως κάνουµε ανά δύο τάξεις µαζί µάθηµα και αν έρθετε κάθε τάξη θα έχει το δικό της δάσκαλο.

Βάσω Γαλανοπούλου-ΣΤ’ Τάξη

Το σχολείο µας είναι µεγάλο και καινούριο, έχει µεγάλη αυλή, γήπεδο. Έχει οκτώ αίθουσες και µεταξύ αυτών µια αίθουσα µε ηλεκτρονικούς υπολογιστές όπου εκεί περνάµε πολύ ευχάριστα µαθαίνοντας διάφορα πράγµατα για τη χρήση των υπολογιστών και κάνοντας πολλές και διάφορες εργασίες. ‘Έχουµε επίσης αίθουσα Φυσικής και Χηµείας όπου εκεί «κάνουµε» τους µικρούς επιστήµονες κάνοντας πειράµατα. Η αίθουσά µας στον επάνω όροφο είναι φωτεινή, µεγάλη και ζεστή. Είµαστε 13 παιδιά στην τάξη και περνάµε υπέροχα. Θα ήθελα πολύ να έρθετε στο σχολείο µας και να γίνουµε φίλοι.

Γεωργία Λιάση-ΣΤ’ Τάξη

Αγαπητοί φίλοι, Πιστεύω πως µε τον ερχοµό άλλων παιδιών θα µας δοθεί η ευκαιρία να κάνουµε γνωριµίες µε περισσότερα παιδιά, θα µπορούµε να αλλάξουµε ιδέες και γνώσεις, κάθε τάξη θα έχει το δικό της δάσκαλο και θα µπορούµε να συµµετέχουµε σε διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Tα παιδιά του ∆ηµοτικού σχολείου Σιµόπουλου σας προσκαλούν να έρθετε στο σχολείο µας. Σας προσκαλούν να µπείτε σ΄έναν κόσµο δηµιουργίας και µάθησης. Θα γνωρίσετε πολλά παιδιά, θα ανταλλάξετε γνώµες και το κυριότερο θα γίνετε µέλος µιας µεγάλης οµάδας. Όλα τα παιδιά θα σας βοηθήσουν να προσαρµοστείτε, αλλά πιο πολύ οι δάσκαλοί µας µε την άψογη αντιµετώπισή τους. Θα γνωρίσετε και πολλά άλλα πράγµατα, αλλά καλύτερα να µην σας τα πούµε και να τα ανακαλύψετε µόνοι σας… Μαρία Γεωργίου-Λιάτση ΣΤ΄τάξη

Αγαπητοί φίλοι

Τα παιδιά του δηµοτικού σχολείου Σιµόπουλου σας προσκαλούν να φοιτήσετε στο σχολείο µας. Με τον ερχοµό σας στο σχολείο µας θα µπείτε σε ένα κόσµο «∆ηµιουργίας και µάθησης» . Θα γνωρίσετε πολλά παιδιά , θα ανταλλάξετε γνώµης , αλλά το κυριότερο θα γίνετε µέλος µιας µεγάλης σχολικής οµάδας . Όλα τα παιδιά θα σας βοηθήσουµε να συνηθίσετε σε ένα τόσο µεγάλο σχολείο ,αλλά πιο πολύ θα σας βοηθήσουν οι δάσκαλοί µας µε την άψογη αντιµετώπισή τους . Επίσης θα γνωρίσετε και πολλά άλλα πράγµατα που δεν θα σας τα πούµε αλλά θα ανακαλύψετε στη φοίτησή σας στο σχολείο µας . Ελπίζω να καταλάβατε το µήνυµα που σας γράψαµε και εσείς τώρα διαβάζετε.

Ευγενία Γερασιµοπούλου µαθήτρια Ε΄τάξης

Μια φορά και ένα καιρό ένας ποντικός κοιµότανε στο δάσος,κάτω από µια βελανιδιά. Εκεί που κοιµότανε φύσηξε λίγο και ένα βελανίδι έπεσε στο κεφάλι του όπως παλιότερα είχε γίνει και µε τον Νεύτωνα. Ο ποντικός µας ξύπνησε τροµαγµένος και χωρίς να κοιτάξει τι ήτανε άρχισε να τρέχει. Στο δρόµο τον είδε ένας λαγός και τον ρώτησε: «Γιατί τρέχεις; - Έβγαλε του λέει αέρα και ένα κλαδί έπεσε πάνω µου και µε χτύπησε». Ο λαγός άρχισε τότε να τρέχει µαζί µε τον ποντικό. Στο δρόµο τους είδε ένα κουνάβι και τους ρώτησε: «Γιατί τρέχετε;» Ο λαγός τότε χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει του λέει: Εκεί που κοιµόταν ο ποντικός, φύσηξε δυνατός αέρας και ξερίζωσε το δέντρο και το πέταξε στη γη και παραλίγο να σκοτώσει όλα τα ζώα που ήταν από κάτω.» Το κουνάβι φοβήθηκε κι άρχισε να τρέχει µαζί τους. Πιο κάτω τους απάντησε µια κατσίκα. Γιατί τρέχετε τους λέει, τι έγινε; Το κουνάβι τότε της απαντά: Εκεί που κοιµόταν ο ποντικός, έγινε σεισµός κι άνοιξε η γη και πήγε να καταπιεί όλα τα ζώα που τους είδαν να τρέχουν, σκέφτηκαν πώς κάποιο µεγάλο κακό θα γίνεται κι άρχισαν το φευγιό, και τρέχα….να τα πιάσεις!

Γωγώ Γαλάνη

µαθήτρια Ε΄ τάξης

Παλιά ξηµερώνοντας Χριστούγεννα έβαζαν ένα κούτσουρο στο τζάκι να καίγεται όλη τη νύχτα που θα γεννηθεί ο Χριστός για να υπάρχει ζέστη να ζεσταθεί.

Την παραµονή των Φώτων βάζανε στάχτη σε τέσσερις γωνιές του σπιτιού για να διώξουν τους καλικάντζαρους.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς έσπαγαν ένα ρόδι για να έχει το σπίτι χαρά και ευτυχία.

Τα Χριστούγεννα έσφαζαν ένα γουρούνι ,το µαγείρευαν έτρωγαν όσο µπορούσαν και το υπόλοιπο το έβαζαν µέσα σε τενεκέδες αφού πρώτα το είχαν τηγανίσει .

Τα Χριστούγεννα πρωί –πρωί οι γιαγιάδες ετοιµάζουν το προζύµι που το έχουν ξεκινήσει από το προηγούµενο βράδυ και ετοιµάζουν τους λαχταριστούς λουκουµάδες για τη γέννηση του Χριστού. πασπαλισµένους µε καρύδια και µε µέλι.

Μαρία Γεωργίου Λιάτση ΣΤ΄τάξη

Ένα και δύο και τρία Και τέσσερα µπαίνουν τα γκολ στα άλλα τέρµατα ,ζητωκραυγάζουν Τα παιδιά η νίκη είναι πια κοντά (2) Παιδιά παίξτε καλά Το παιχνίδι ΄ναι χαρά Θα νικήσετε παιδιά Αλλά και θα χάσετε. Μαρία Γεωργίου Λιάτση µαθήτρια ΣΤ τάξης