Ελένη – Ομάδα Δ’ (Α’ Μέρος Ασκ.1-4)

Μάθημα Ιλιάδας – Β’2

•Μαρία Κουτζαβεκιάρη

•Πένυ Μπεθάνη

•Διονύσης Λαθιωτάκης

Φύλλο Εργασίας – Ασκ.2

Ο δικός μου τόπος είναι η ξακουστή Σπάρτη

και πατέρας μου ο Τυνδάρεως. Μια φήμη

ωστόσο λέει πως παίρνοντας ο Δίας θωριά

κύκνου, πέταξε προς τη μάνα μου, τη Λήδα,

κάποιον αϊτό για να ξεφύγει τάχα, κι έτσι μαζί

της δολερά έχει σμίξει, αν είναι αλήθεια.

Tα βάσανά μου θα σας ιστορήσω. Oι τρεις θεές, η Κύπριδα κι η

Ήρα κι η Αθηνά, του Δία η θυγατέρα, σε μια βραχοσπηλιά πήγαν

της Ίδης την πιο όμορφη να κρίνει ο Πάρης. Όμως την ομορφιά

μου τάζοντάς του η Κύπρη αν όμορφο λογιέται ό,τι σου φέρνει

τη δυστυχία– και ταίρι του πως θα ’μαι, κερδίζει το βραβείο. Και

της Ίδης αφήνοντας τις στάνες φτάνει ο Πάρης γοργά στη

Σπάρτη, για να με κερδίσει. Οργίστηκ’ η ΄Ηρα που έτσι τη νικήσαν

κι εμπόδισε το γάμο μου μ’ εκείνον.

Βραβείο παλικαριάς στους Έλληνες και Τρώες ποτέ δεν ήμουν,

ήταν τ’ όνομά μου. Με πήρε στις πτυχές ο Ερμής του αιθέρα και

σκεπασμένη σε θαμπή νεφέλη –δε μ’ άφησε χωρίς φροντίδα ο Δίας

μ’ έφερε στου Πρωτέα εδώ τα σπίτια, κρίνοντας πως αυτός απ’

όλους ήταν πιο γνωστικός κι αγνό το γάμο μου έτσι

για το Μενέλαο θα κρατούσα. Τώρα βρίσκομαι εδώ κι ο δόλιος μου

άντρας πήγε, μαζεύοντας στρατό, στης Τροίας τα κάστρα

ζητώντας να με πάρει πίσω.

Τι να την κάνω τη ζωή πια; Ο Ερμής αυτόν το λόγο μου είπε στη

δοξασμένη εγώ τη Σπάρτη θα ζήσω με τον άντρα μου και πάλι, που

θα το μάθει πως ποτέ δεν πήγα στην Τροία στο κρεβάτι κάποιου

ξένου. Κι όσο ο Πρωτέας έβλεπε τον ήλιο, κανείς για γάμο δε μιλούσε

μα όταν μπήκε στη σκοτεινιά της γης εκείνος, γυναίκα με ζητά ολοένα

ο γιος του. Τον άντρα μου τιμώντας, στου Πρωτέα το μνήμα ετούτο

ικέτισσα προσπέφτω, καθάρια να κρατήσει την τιμή μου. Γιατί, αν

κακό όνομα έχω στην Ελλάδα, το σώμα μου η ντροπή να μη μολύνει.

Φύλλο Εργασίας – Ασκ.3

«Ομοιότητες»

Στο κείμενο του Ευριπίδη

«Τρωαδίτισσες» και στο κείμενο του

Σεφέρη, η Ελένη παρουσιάζεται ως

«μπελάς». Παραπονιούνται για την

ομορφιά της, που για χάρη της ξέσπασε

ο πόλεμος. Η ίδια η Ελένη στο κείμενο

δηλώνει από πρώτο πρόσωπο πως

θεωρεί τον εαυτό της «πρόβλημα» και

μελαγχολεί για τον χαμό που γίνεται για

χάρη την ομορφιά της. Όλοι λυπούνται

για τα κορμιά που χάθηκαν και τις

ψυχές, για τα μάτια μιας Ελένης.

«Διαφορές»

Στο κείμενό της, η Ελένη

παραπονιέται πως της λείπει

η συντροφιά του άντρα της

και τον θέλει πλάι της, διότι

βρίσκεται μακριά της

πολεμώντας, ενώ το κείμενο

του Σεφέρη υποστηρίζει πως

ο Μενέλαος καθόταν

άπραγος κατά την διάρκεια

του πολέμου για χάρη της.

Φύλλο Εργασίας – Ασκ.4

«Οι δύο διαφορετικές πλευρές της Ελένης» Η Ελένη ως πλάσμα ανθρώπινο με θεϊκή καταγωγή,

αποφεύγει την κατάκριση και την καταδίκη, αλλά την

παρουσιάζει συχνά να αυτοκαταδικάζεται μεταχειριζόμενη το

επίθετο «κυνώπις» για τον εαυτό της. Αν και αγαπάει τον

Πάρη, τον παρατά, γιατί δεν είναι γενναίος. Μερικές φορές

μετανιώνει και νοσταλγεί την πατρίδα της, τη Σπάρτη, τον

άντρα της και την κόρη της Ερμιόνη.

Β’ Μέρος (Ασκ.5 & 6)

Η Αθώα Ελένη Η αθώα Ελένη είναι ταπεινή και αγαπάει τον σύζυγό της,

τον Μενέλαο. Νιώθει τύψεις και της λείπει η κόρη της η

Ερμιόνη. Νιώθει ενοχές και χαρακτηρίζει άσχημα τον εαυτό

της διότι γνωρίζει πως αυτή είναι η αιτία του πολέμου.

Η Ένοχη Ελένη Η ένοχη Ελένη γνωρίζει πως είναι η αιτία του πολέμου και το

εκμεταλλεύεται. Φεύγει με τον Πάρη παρόλο που πολλές

φορές νοσταλγεί την οικογένειά της. Ο Όμηρος τη

χαρακτηρίζει καλλίκομον (ομορφομαλλούσα), καλλιπάρηον

(ομορφοπρόσωπη), λευκώλενον (ασπροχέρα), τανύπεπλον

(ομορφοντυμένη) κ.α. αλλά και ριγεδανήν (φρικτή), γιατί

προκάλεσε τον αφανισμό πολλών ηρώων.

Ευχαριστούμε πολύ!