ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012 1

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ θα πει ερχομός!

Ερχομός όμως τίνος;

ΤΕΥΧΟΣ 155ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2

ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ

ΕΤΟΣ: 24ο • ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ΄ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Αρ. 155ΣΥΜΒΟΛ. ΤΙΜΗ ΤΕΥΧ. 0,30 ευρώ

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:ΟΡ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ:“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ” (ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ)

ΑΡΚΑΔΙΟΥ 47, 121 32 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΤΗΛ: 210 57 58 928

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ - ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ ΕΚΤΥΠΩΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ:

ALTA GRAFICO Α.Ε.ΡΑΒΕΝΙΩΝ 9, 136 71 Κ. ΑΧΑΡΝΕΣ

ΤΗΛ: 210 23 14 359e-mail:

[email protected]Η σελίδα μας στο internet:

http://www.logiazois.net

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΜΒΑΣΜΑΤΑΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣΤ.Θ. 50438

141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

• Είναι μια υπηρεσία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα αφιερωμένη στη διάδοση της Αλήθειας του Ευαγγελίου στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.

• Είναι μια υπηρεσία ηλικίας πάνω από 30 ετών στα χέρια πιστών ανθρώπων του Ευαγγελίου.

• Οι εκδόσεις μας και οι δραστηριότητές μας καλύπτουν μια μεγάλη περιοχή θε-μάτων, αναλύσεων, μελετών, επίκαιρων στοιχείων της εποχής μας.

• Υπηρετούμε τον ζωντανό Θεό τής Βί-βλου, τα σχέδια της Βασιλείας Του, το θαύμα τής προσφοράς τού Ιησού Χριστού στους αμαρτωλούς ανθρώπους.

• Τα έντυπά μας και τα μηνύματά μας έχουν πάντα ποικίλο ευαγγελιστικό, αγια-στικό, οικοδομητικό περιεχόμενο.

• Τα έξοδά μας καλύπτονται αποκλειστι-κά από προσφορές αγάπης πιστών τού Χριστού, που ενισχύουν οι ίδιοι τη γνήσια υπηρεσία τής διάδοσης της αγάπης τού Θεού στον κόσμο μας.

• Γράψτε μας για περισσότερες πληροφο-ρίες και για πλήρη ενημέρωσή σας ΔΩΡΕ-ΑΝ με καταλόγους και δείγματα από τις εκδόσεις μας.

« ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ »

• ΒΙΒΛΙΑ • ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ • ΦΥΛΛΑΔΙΑ • ΚΑΣΕΤΕΣ • CD • DVD • MP3

• ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ • ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ • ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η διεύθυνσή μας:ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Τ.Θ. 50438 – Τ.Κ. 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΄Η ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

- Είναι ανάμεσα στα δομικά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης μας. Ακούμε διάφορα, παρασυρόμαστε, εύκολα, άκριτα πολλές φορές τα απορροφούμε, τα αφομοιώνουμε, ταυτιζόμαστε. Λέει ο κόσμος κρίση, λέμε κι εμείς κρίση. Όμως Ποια κρίση; Ποια τα πραγματικά γεγονότα πίσω από αυτό που λέει ο κόσμος κρίση; (Σελίδα 2)- Μόνον όταν συνδεθούν όλα τα προσωπικά δεδομένα του κάθε πολίτη της χώρας - και αργότερα της Ευρώπης και ίσως του κόσμου όλου - με Ένα αριθμό προσωπικό και μοναδικό για κάθε πολίτη, θα μπορεί να εμφανίζεται η πλήρης εικόνα του, να ελέγχονται πλήρως οι οικονομικές και άλλες κινήσεις του. (Σελίδα 6)- Καιρός που αποκτάει κάποιος και καιρός που χάνει. Για τον Θεό 1+1 δεν κάνουν 2… Για τον Θεό το 10 δεν είναι πάντα μεγαλύτερο από το 5… Για τη λογική του Θεού το «αποκτώ» έχει άλλο νόημα και το «χάνω» επίσης έχει άλλο νόημα. (Σελίδα 13) - Η σωστή προσευχή και η σωστή πίστη. Ένα πολύ ταιριαστό δίδυμο. Όμως ποια προσευχή και ποια πίστη; Εκεί είναι που πρέπει να προσέξουμε, γιατί σε κάποια τέτοια σημεία είναι που κερδίζονται ή χάνονται οι μάχες. (Σελίδα 24)- Είναι το κορυφαίο, το σημαντικότερο, το μεγαλύτερο όλων για τον άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο, στη ζωή του, στην ύπαρξή του. Ο Ιησούς Χριστός. Δεν υπάρχει σοβαρότερο θέμα για να ασχοληθεί κανείς, να γεμίσει, να αφιερώσει τη ζωή του ολόκληρη, από το πρόσωπο, τη ζωή, την προσφορά του Ιησού Χριστού. Είναι σα να λέμε, Ένα τρισεκατομμύριο ζητεί παραλήπτη. (Σελίδα 30)- Είναι αυτός που χρειάζεται η ψυχή κάθε πιστού ανθρώπου, Ο Βασιλιάς Κύριος. Στις μέρες του οικονομικού Αρμαγεδδώνα που περνάμε, ο Ψαλμός αυτός μας βοηθάει να ατενίζουμε στο ένδοξο μέλλον και μας προστατεύει να μην πλανηθούμε από τον φαινομενικό και πρόσκαιρο θρίαμβο του κακού. (Σελίδα 44)- Από μάχες ξέρουμε όλοι λίγο πολύ. Μάχες της ζωής, μάχες μέσα μας, μάχες γύρω μας, μάχες με τον εαυτό μας, μάχες με τους άλλους. Αντίπαλοι που αναμετρώνται. Κάποιος νικάει, κάποιος χάνει τελικά. Υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό γύρω από τις μάχες της ζωής μας και την έκβασή τους. Ποιανού είναι η μάχη; Ποιος αναμετριέται με ποιον; (Σελίδα 49)- Και ξαφνικά, πάντα ξαφνικά και αναπάντεχα, μια είδηση, μια κακή είδηση, μια απειλητική είδηση σε στροβιλίζει, και τα έχεις χαμένα, και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Και είσαι μόνος με τον εαυτό σου. Λάθος, ποτέ μόνος. «Αυτώ μέλει περί ημών». (Σελίδα 52)- Ο θείος Κρις και η θεία Έμιλυ μπήκαν στο σπίτι κρατώντας ο καθένας από μία μεγάλη μαύρη σακούλα, σαν αυτές των σκουπιδιών, φουσκωμένες μέχρι επάνω. Επίσης είχαν στο άλλο τους χέρι από μία ομπρέλα. -Νομίζω πως βρέχει, είπε ο θείος με ένα πλατύ χαμόγελο και έκλεισε το μάτι στη μαμά… μπροστά στην Ελίζα και τη Ρόδη. (Σελίδα 54)- Υποπλοίαρχος στη Νιγηρία. Ο πόλεμος μεταξύ Νιγηρίας και Μπιάφρας συνεχι-ζόταν και οι κίνδυνοι για τα πλοία που προσέγγιζαν στα λιμάνια της περιοχής εξακολουθούσαν αμείωτοι. Η εκφόρτωση του πρώτου ταξιδιού μας, θα γινόταν στην Αμβέρσα. Μόλις φτάσαμε, η πρώτη μου δουλειά ήταν να ζητήσω από τον τροφοδότη να μου αγοράσει ένα κιβώτιο Βίβλους στην Αγγλική. (Σελίδα 59)

Σ’ αυτό το τεύχος...



Θυμάμαι πάντοτε μία φράση, που από τότε που την συνά-ντησα σε ένα βιβλίο επηρέασε καθοριστικά τη σκέψη μου και την προσέγγισή μου στη ζωή και στους ανθρώπους. «Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, οι εξελίξεις, η Ιστορία, η πορεία των πραγμάτων αποκλείεται να είναι έργο ανθρώπι-νο. Είναι πολύ μεγάλα όλα αυτά που εξελίσσονται γύρω μας για να τα αποδώσουμε σε ανθρώπους.» Ίσως από τις πιο εύστοχες σκέψεις που ακούστηκαν ποτέ επάνω στη Γη.

Ποια κρίση;

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ

Είναι ανάμεσα στα δομικά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης μας. Ακούμε διάφορα, παρασυρόμαστε, εύκολα, άκριτα πολλές φορές τα απορροφούμε, τα αφομοιώνου-με, ταυτιζόμαστε. Λέει ο κόσμος κρίση, λέμε κι εμείς κρί-ση. Επαναλαμβάνουμε μηχανικά, αντιδρούμε παρόμοια. Δεν είναι όμως ο καλύτερος δρόμος αυτός, ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό θέμα.


Υπάρχουν δύο επίπεδα για να διαβάσει και να αναλύσει κά-ποιος τα όσα γίνονται γύρω μας, ανάμεσα στους ανθρώπους καθημερινά, αλλά και σε βάθος χρόνου. Το πρώτο επίπεδο είναι το ανθρώπινο, για κατανάλωση μετα-ξύ μας, θα έλεγα. Από ανθρώπους για ανθρώπους. Είναι το επίπεδο που του δίνω το όνομα, «κουβέντα να γίνεται…». Θα πει ο ένας, θα συμπληρώσει ο άλ-λος, θα έχει γνώμη και ο τρίτος της παρέας… Φταίει εκείνος, ο άλλος, το άλλο, και αν είχαμε κάνει αυτό ή εκείνο, τώρα θα είχαμε, θα ήμαστε, δεν θα είχαμε… Το άλλο επίπεδο είναι το υπερφυσικό, το υπερβατικό. Στα θεμέλια, στις ρίζες των γεγονότων, των εξελίξε-ων υπάρχει ο Θεός, τα σχέδιά Του, το θέλημά Του, τα όργανά Του και ο Σατανάς με τα δικά του σχέδια και όργανα. Αυτά που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι απλές επιπόλαιες ανθρώπινες κινήσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Υπάρχουν δυνάμεις που ενερ-γούν, υπερφυσικές, εξωανθρώπινες. Υπάρχει νους πίσω από τα γεγονότα, υπάρχει σχέδιο, στρατηγική και έλεγχος πλήρης, κι ας νομίζουμε εμείς οι άνθρω-ποι ότι μόνοι μας επιλέγουμε, αποφασίζουμε και ενεργούμε. Αυτά που γίνονται γύρω μας αποκλείεται να είναι έργο ανθρώπινο!

Δεν υπάρχει κρίση! Αυτό που λέμε κρίση στην πραγματικότητα έχει συμβεί δεκάδες φορές στην Ιστορία της ζωής του ανθρώπου και θα ξανασυμβεί αν προλάβουμε. Κύκλοι ακμής και παρακμής στό-χων, συστημάτων, επιδιώξεων. Κύκλοι σύνθεσης, διάλυσης, ανασύνθεσης. «Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν.» (Εκ-κλησιαστής 3:1). Μία, άπειρες φορές επιβεβαιωμέ-νη, διαπίστωση του σοφού Σολομώντα. Είναι σαν να ετοιμάζεται να γίνει πόλεμος και να ακούς να λένε,… πω, πω, πρώτη φορά μας συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν έχει ξαναγίνει… Δεν υπάρχει κρίση! Τι υπάρχει τότε; Είναι μέρος ενός παγκόσμιου σχεδίου. Είναι προετοι-μασία, είναι πορεία και εξέλιξη συγκεκριμένου σχεδί-ου. Είναι τα επόμενα φυσιολογικά και αναμενόμενα βήματα γνωστού σχεδίου.

Τρία πολύ σημαντικά κεφαλαιώδη θέματα εξυπηρε-τούν οι σύγχρονες εξελίξεις. Ο Αντίχριστος, ο Ιησούς Χριστός, η Βασιλεία των Ουρανών. Δεν έχουν σχέση με τη θρησκεία ή τη θεολογία όλα αυτά που λέμε. Υπάρχει παγκό-σμια προετοιμασία ώστε να συμπληρωθούν τα κομμάτια στο

Η παγκόσμια προσδοκία μιας

μεγάλης σωτηρίας και ενός μεγάλου σωτήρα ετοιμάζε-

ται καθημερινά και συστηματικά. Όχι όμως από επάνω, αλλά από τη Γη,

από ανάμεσά μας. Και όχι για τα επά-

νω, τα μένοντα, τα αιώνια, τα αλη-θινά, αλλά για τα

κάτω, τα γήινα, τα πρόσκαιρα. Αυτό είναι το πνεύμα

της παγκοσμιοποι-ημένης Νέας Επο-χής. Εμείς το λέμε κρίση και κοιτάμε

πώς θα βγούμε από αυτήν, πώς θα κερδίσουμε πάλι

μερικά από τα χαμένα μας εισο-δήματα. Δεν βλέ-πουμε πιο βαθιά, δεν μπορούμε να

δούμε ολόκληρο το σχέδιο.


μωσαϊκό των εξελίξεων και να κλείσει ο κύκλος. Οι μικροί και ανεπαρκείς ηγετίσκοι, οι «μαθητευόμενοι μάγοι» που κυβερ-νούν τον κόσμο μας, η παγκόσμια οικονομική σύρραξη, η ανεπάρκεια των συστημάτων που καταρρέουν τόσο εύκολα, δεν είναι παρά η προετοιμασία του μεγάλου ερχομού του Ενός, του Μοναδικού. Θα λύσει τα χρόνια άλυτα παγκόσμια προβλήματα, θα ανασάνουν οι οικονομίες, θα γιατρέψει

πληγές στο σώμα της ανθρωπότητας. Η παγκόσμια προσδοκία μιας μεγάλης σωτηρίας και ενός μεγάλου σωτήρα. Όχι όμως από επάνω, αλλά από τη Γη, από ανάμεσά μας. Και όχι για τα επάνω, τα μένοντα, τα αιώνια, τα αληθινά, αλλά για τα κάτω, τα γήινα, τα πρόσκαιρα. Να έχουμε ειρήνη μεταξύ μας, να περνά-με καλά, να λυθούν όλα τα προβλήματά μας και να μην έχουμε καινούργια. Να στήσουμε στα πόδια του έναν άθεο παράδεισο. Ο Θεός δεν μας χρειάζεται, μπορούμε χωρίς Αυτόν, καλύτερα. Αυτό είναι το πνεύ-μα της παγκοσμιοποιημένης Νέας Εποχής. Ο άνθρω-πος για τον άνθρωπο. Μόνοι μας μπορούμε. Αρκεί να βρεθεί ο Ένας, που θα μας ανορθώσει, θα οργανώσει τη ζωή στον πλανήτη Γη προς τη σωστή κατεύθυνση και θα επιλύσει τα προβλήματά μας.

Αυτός ο ερχομός ετοιμάζεται καθημερινά και συστη-ματικά. Εμείς το λέμε κρίση και κοιτάμε πώς θα βγού-με από αυτήν, πώς θα κερδίσουμε πάλι μερικά από τα χαμένα μας εισοδήματα. Δεν βλέπουμε πιο βαθιά, δεν μπορούμε να δούμε ολόκληρο το σχέδιο. Δυνά-μεις υπερβατικές ενεργούν στον κόσμο μας, ανάμεσα στους ανθρώπους, και προετοιμάζουν το έδαφος για τον πρώτο και μετά τον δεύτερο ερχομό. Πρώτα ο Αντίχριστος, ο άνθρωπος την ανομίας, «ο αντικείμε-νος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμε-νον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός.» (Β΄Θεσσαλονικείς 2:4). Μετά ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός, ο ερχόμενος Βασι-λιάς και Κύριος της αιώνιας ζωής και δόξας. Θα πα-

ραλάβει τους πιστούς Του, τη νύμφη Του, την Εκκλησία Του στην αιώνια πατρίδα, στον νέο Ουρανό και τη νέα Γη. «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέ-ον.» (Αποκάλυψη Ιωάννου 21:1). Αυτές είναι οι πραγματικές εξελίξεις στις μέρες μας, που χτίζονται σιγά-σιγά μπροστά στα ανυποψίαστα μάτια μας. Δεν υπάρχει πρόβλημα να το



Το σχέδιο πίσω από τα σχέδια.

Αυτή είναι η αλή-θεια, που ελάχιστοι

την αποδέχονται ή μπορούν να την

παρακολουθήσουν. Όμως υπάρχει

φως, υπάρχει απο-κάλυψη, υπάρχει

πληροφόρηση πλούσια μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής, με οδηγό το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Αλλά

και πάλι, όλα αυτά μπορούν να αξιο-

ποιηθούν μόνο από όσους θέλουν, από όσους είναι έτοι-μοι, κατάλληλοι,

όσους έχουν αυτιά για να ακούσουν.

αποκαλούμε κρίση, να ασχολούμαστε με αυτό, να μας απορ-ροφήσει και να θέλουμε να δραπετεύσουμε. Αρκεί να μη μά-θουμε ποτέ την αλήθεια, να μην αντιδρούμε, να μην υποψι-αζόμαστε τι ετοιμάζεται, να μη δυσκολεύουμε τα πράγματα. Αυτό ακριβώς το πνεύμα, αυτή τη ζωή προσπαθεί σιγά-σιγά να επιβάλει η νέα εποχή, η νέα τάξη πραγμάτων. Άνθρωποι κουρασμένοι, πικραμένοι, προδομένοι κοιτάζουν να περά-σουν την κάθε τους μέρα όσο πιο καλά μπορούν, χωρίς να ρωτιούνται, ούτε να προβληματίζονται. Ούτε ελπίζουν, ούτε ενδιαφέρονται, απλώς περνούν την κάθε τους μέρα όσο πιο ανώδυνα και ευχάριστα μπορούν. Όμως πού οδηγεί αυτή η ζωή και νοοτροπία;

Εμείς θα επιμείνουμε με βάση το φως της αποκάλυψης της αλήθειας της Αγίας Γραφής, που είναι ο Λόγος του Θεού. Η προετοιμασία πίσω από την κρίση. Ο νους πίσω από τα γε-γονότα της επιφάνειας. Το σχέδιο πίσω από τα σχέδια. Αυτή είναι η αλήθεια, που ελάχιστοι την αποδέχονται ή μπορούν να την παρακολουθήσουν. Υπάρχει φως, υπάρχει αποκάλυ-ψη, υπάρχει πληροφόρηση πλούσια μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής, με οδηγό το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Αλλά και πάλι, όλα αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο από όσους θέλουν, από όσους είναι έτοιμοι, κατάλληλοι, όσους έχουν αυτιά για να ακούσουν, (Αποκάλυψη Ιωάννου2:7).




Συγχωρήστε με, αλλά διαβλέπω ότι και αυτό είναι μέρος ενός μεγαλύτερου, ευρύτερου σχεδίου με βαθύτερο προσα-νατολισμό και συγκεκριμένη επιδίωξη. Το μυαλό των ανθρώ-πων πρέπει με κάποιο τρόπο να είναι μόνιμα απασχολημένο. Όχι απαραίτητα με τα σημαντικότερα και τα σοβαρότερα. Να ασχολούνται οι άνθρωποι, να μοχθούν, να γεμίζει ο ορί-ζοντάς τους με θολά, γκρίζα σύννεφα, ενώ ανενόχλητα να εξυπηρετούνται άλλα σχέδια, πολύ πιο ριζικά στους στόχους τους και πολύ πιο αποτελεσματικά. Τόσο που δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους. Αλλά η εμπλοκή των ανθρώ-πων, η ένταση, η διαμαρτυρία, η αντίδραση, η καχυποψία,

Καθημερινή είναι πλέον η αναφορά όλων στην οικονο-μική κρίση των ημερών μας. Ελληνική, ευρωπαϊκή, πα-γκόσμια κρίση. Τα στοιχεία της απορίας, της πικρίας, της αγανάκτησης δεσπόζουν και είναι τα πρώτα που συναντά κανείς. Υπάρχει και η άγνοια, ο φόβος, η καθημερινή αβε-βαιότητα. Εμφανής και έντονη η παρουσία τους στις συ-ζητήσεις, στα συναισθήματα.

ΕΚΕΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Ένας αριθμός προσωπικός

και μοναδικός, η μεγάλη

παγκόσμια ανάγκη!


οι διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις δυσκολεύουν αφάνταστα και καθυστερούν τις εξελίξεις, οι οποίες πρέπει να είναι γρήγορες, χωρίς θόρυβο και αποτελεσματικές.

Κοιτάξτε τις εξελίξεις στις μέρες μας, αλλά από λίγο πιο διαφορετική γωνία. Θέματα μεγάλα άλυτα, χρόνια στο τρα-πέζι, στη σκέψη και στο μυαλό των κυβερνώντων. Η φοροδι-αφυγή, η φοροκλοπή, οι οικονομικοί παράδεισοι, οι αποδεί-ξεις που κόβονται ή δεν κόβονται συνήθως, τα αδήλωτα, τα παράνομα, τα μαύρα... Οικονομίες χωρών γονατίζουν κάτω από το βάρος όλων αυτών των καταστάσεων, που στις μέρες μας διογκώνονται και πολλαπλασιάζονται. Υπάρχουν και άλλες περιοχές. Η ανασφάλιστη εργα-σία, η εισφοροκλοπή, το ξέπλυμα του παράνομου χρήματος, η διακίνηση του χρήματος που δεν είναι δηλωμένα ούτε η προέλευσή του, ούτε ο προορισμός του. Κάτι πρέπει να γίνει, συμφωνούν όλοι. Μέτρα παίρνονται, αλλά είναι φτωχά σε αποτελέσματα. Το θηρίο της διαφθοράς παραμένει ανίκητο. Αυτό που όλοι πιστεύουν είναι ότι πρέπει το κακό να χτυπηθεί στη ρίζα, εκεί που γεννιέται, και με τρόπο αποτελε-σματικό, που να μπορεί να ελεγχθεί πλήρως.

Ακούγεται παράξενο και απλοϊκό ίσως, αλλά είναι το μεγάλο ζητούμενο. Ένας αριθμός είναι το μεγάλο όπλο, το πιο αποτελεσματικό εργαλείο, όπως όλα δεί-χνουν. Ένας αριθμός απόλυτα και αυστηρά προσω-πικός, που θα συνοδεύει τον άνθρωπο από το πρώτο κλάμα στο μαιευτήριο μέχρι και που θα αφήσει την τελευταία του πνοή, αλλά και μετά το θάνατό του. Θα καταλάβετε αμέσως το γιατί. Όπως όλοι το γνω-ρίζουμε, έχουμε ήδη τέτοιους αρκετούς αριθμούς ο καθένας μας, με τους οποίους κινούμαστε κυρίως στις οικονομικές συναλλαγές μας, και όχι μόνο. Το ΑΦΜ για τα φορολογικά μας, το ΑΜΚΑ για τα ασφα-λιστικά μας, ο ΑΔΤ, αριθμός ταυτότητάς μας, οι αριθμοί των τραπεζικών λογαριασμών μας, των καρτών μας και μερικοί άλλοι για τον καθένα. Αυτοί οι αριθμοί είναι κάτι σαν ταυτό-τητα για το συγκεκριμένο άτομο. Η ταυτότητα ξεχωρίζει το άτομο από τα υπόλοιπα μέσα στην ίδια χώρα, ή στον κόσμο όλο. Με βάση αυτούς τους αριθμούς μπορεί κάποιο υπεύ-θυνο και εξουσιοδοτημένο πρόσωπο να ανακαλέσει την ει-κόνα μας σχετικά με τις υποχρεώσεις μας, τις δυνατότητές μας, τη συνέπειά μας. Μπορεί να ελέγξει πού είμαστε παρά-

Ένας αριθμός προσωπικός και μοναδικός

Ένας αριθμός είναι το μεγάλο όπλο, το πιο αποτελε-

σματικό εργαλείο, όπως όλα δείχνουν. Ένας αριθμός από-λυτα και αυστηρά προσωπικός, που θα συνοδεύει τον άνθρωπο από το

πρώτο κλάμα στο μαιευτήριο μέχρι

και που θα αφήσει την τελευταία του

πνοή, αλλά και μετά το θάνατό

του!

νομοι και πού νόμιμοι. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο κενό. Δεν μπορεί να έχει την πλήρη εικόνα του καθενός μας. Την έχει αποσπασματικά και κατά ειδικές περιοχές. Επομένως δεν μπορεί κανένας να ελεγχθεί πλήρως, αφού τα ασφαλιστικά του βρίσκονται σε άλλα αρχεία, η εικόνα των καθημερινών συναλλαγών του σε άλλα, η οικονομική του κατάσταση φαί-νεται από άλλα δεδομένα. Θα το έχετε προσέξει, για κά- ποιες συναλλαγές σάς ζητούν το ΑΦΜ σας, σε άλλες αριθμό ταυτότητας ή διαβατηρίου, ή αρκούνται και στο δίπλωμα οδήγησης… Κάποτε μας ζητούν τον αριθμό στις πινακίδες του αυτοκινήτου.

Δεν δαμάζεται έτσι το θηρίο της φοροκλοπής, της εισφορο-διαφυγής, της διακίνησης παράνομου χρήματος. Μόνο αν και όταν συνδεθούν όλα τα προσωπικά δεδομένα του κάθε πολίτη της χώρας - και αργότερα της Ευρώπης και ίσως του κόσμου όλου - κάτω από ένα αυστηρά προσωπικό και μο-ναδικό για κάθε πολίτη αριθμό, θα μπορεί να εμφανίζεται η πλήρης εικόνα του, να ελέγχονται πλήρως οι οικονομικές και άλλες κινήσεις του και να είναι ακριβή τα στοιχεία που παρέχονται. Σκεφτείτε για παράδειγμα το ονοματεπώνυμό μας. Πρακτικά δεν μπορεί να γίνει καμία συναλλαγή, οποιασ-δήποτε μορφής χωρίς αυτό. Όμως αν πεις Μαρία, Χρήστος, Γιάννης, έχεις καλύψει τον πληθυσμό της μισής Ελλάδας. Αν έχεις επίθετο Παπαδόπουλος, είσαι ένας ανάμεσα σε μερι-κές χιλιάδες συμπολίτες σου. Ακόμα και το πατρώνυμο να επιστρατευθεί, πάλι δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο. Ένας μοναδι-κός αριθμός με ανάλογα ψηφία, που μπορεί εύκολα να μπει σε μία γιγάντια βάση δεδομένων, να συλλέξει όλα τα στοιχεία του συγκεκριμένου ατόμου από την ημέρα που γεννήθηκε, είναι σήμερα ο ασφαλέστερος και ακριβέστερος τρόπος κα-ταγραφής, διασταύρωσης και ελέγχου. Όχι μόνο των οικονο-μικών κινήσεων του κάθε πολίτη, αλλά και όσων προσωπι-κών δεδομένων κρίνει κάποια αρχή ότι πρέπει να συνδέσει με αυτόν τον αριθμό, για να μπορεί να τα ανασύρει.

Ένας αριθμός...


Αντιλαμβάνομαι εύκολα την απορία σας και την άμεση και αρνητική αντίδρασή σας μπροστά σε μία τέτοια εξέλιξη. Και όμως και αυτό το εμπόδιο ξεπερνιέται. Όταν κάθε πολίτης συνειδητοποιήσει πόσα χρήματα δαπανώνται από το δικό του εισόδημα για την καταπολέμηση της εισφορο-κλοπής, πόσο αδάμαστο θηρίο είναι η φοροδιαφυγή, πόσο του κοστίζει το να συντηρεί αναποτελεσματικά συστήματα ελέγχου, πρόθυμα θα συμφωνήσει και θα αποδεχθεί χωρίς διαμαρτυρία τον μοναδικό αριθμό του για τον ίδιο και την οικογένειά του. Με αυτούς τους χειρισμούς εύκολα παρακάμπτονται αντιρρή-σεις, φόβοι, διαμαρτυρίες και το μέτρο γίνεται καλο-δεχούμενο από όλους. Κάποια στιγμή θα γίνει φανε-ρό ότι με αυτά τα χρήματα που θα προκύψουν από τον εντοπισμό και την πάταξη της φοροδιαφυγής θα μπορούσαν να βελτιωθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, να γίνουν επενδύσεις, έργα υποδομής. Αντί αυτών κυ-νηγούν τους «γνωστούς» άπιαστους φοροφυγάδες με πολύ φτωχά αποτελέσματα. Οι αντιδράσεις του κόσμου εύκολα κάμπτονται και οι φόβοι καθησυχά-ζονται με τους κατάλληλους χειρισμούς.

Αυτός ο ένας, μοναδικός, ισόβιος, προσωπικός αριθμός θα είναι πιο πάνω και από το ονοματεπώ-νυμό μας. Θα συνοδεύει κάθε μας συναλλαγή, από τις πιο απλές, καθημερινές, μέχρι τις πιο σοβαρές σε θέματα υγείας, ταξίδια, διακίνηση μεγάλων χρημα-τικών ποσών, επενδύσεων, εισοδημάτων από διάφο-ρες πηγές. Χωρίς αυτό τον αριθμό δεν θα μπορείς ούτε στο μισθό σου να έχεις πρόσβαση, ούτε να αγο-ράζεις, ούτε να πουλάς. Αυτό το τελευταίο, κάτι μας θυμίζει, κάπου μας παραπέμπει:

«Και έκαμνε πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους

ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς, ή επί των μετώπων

αυτών, και να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του

θηρίου, ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Εδώ είναι η σοφία· όστις έχει τον νούν, ας λογαριάση

τον αριθμόν του θηρίου, διότι είναι αριθμός ανθρώπου· και ο αριθμός αυτού είναι χξς». (Αποκάλυψη Ιωάννου 13: 16-18)

...προσωπικός και μοναδικός

Το θηρίο της φο-ροκλοπής, της

εισφοροδιαφυγής, της διακίνησης

παράνομου χρή-ματος δαμάζεται μόνο αν και όταν συνδεθούν όλα

τα προσωπικά δε-δομένα του κάθε πολίτη της χώρας

- και αργότερα της Ευρώπης και ίσως του κόσμου όλου - κάτω από ένα

αυστηρά προσω-πικό και μοναδικό για κάθε πολίτη

αριθμό.



Ο αριθμός αυτός ο προσωπικός, εύκολα μετατρέπεται σε χάραγμα επάνω στο σώμα, ώστε να είναι πιο ασφαλής και να μειωθούν οι απώλειες, οι αλλοιώσεις, η παραχάραξη. Και βέβαια δεν υπάρχει πιο ασφαλές σημείο να γίνει η χάραξή του στο σώμα μας, παρά στο χέρι ή στο μέτωπο, για να είναι πιο εύκολα αναγνώσιμο από τα ειδικά ηλεκτρονικά μηχανή-ματα, όπως το σκάνερ.

Πρέπει να το καταλάβουμε ότι οι εξελί-ξεις κινούνται σε δύο τόσο διαφορετικά επίπεδα. Το ένα είναι το επιφανειακό, για «ευρεία κατανάλωση», για τον κόσμο γύρω μας. Κάτι να έχουν να τους απα-σχολεί, να κουβεντιάζουν, να σχολιάζουν. Το λέμε κρίση, οριζόντια μέτρα, περικο-πές, συντάξιμα χρόνια, μνημόνιο, ΔΝΤ. Αυτά είναι για να ασχολείται ο κόσμος, να γεμίζουν τις εκπομπές τους οι δημοσι-ογράφοι, για να πουλάνε οι εφημερίδες. Το άλλο επίπεδο είναι που έχει σημασία. Υπάρχει διάνοια πίσω από τις εξελίξεις αυτές, υπάρχει σχέδιο, στρατηγική με στόχους συγκεκριμένους. Υπάρχουν δυνάμεις, που χρησιμοποιούνται για να πραγματοποιήσουν τα σατανικά σχέδια στον κόσμο μας. Ανίκανοι, μέτριοι, ισχνοί ηγέτες, το πρώτο. Χειρισμοί, προτάσεις, σχέδια πολυέξοδα, με μεγάλο κοινωνικό κόστος και πολύ πενιχρά αποτελέσματα, το δεύτερο. Και ένας απελπισμένος κό-σμος, πληγωμένος, πικραμένος, που πε-ριμένει λύτρωση και λυτρωτή. Όταν θα πιστέψει ότι χρειαζόμαστε μία ψηφιακή, μοναδική, προσωπική, αδιάβλητη ταυ-τότητα, απαραίτητη για να πουλάς, να αγοράζεις, και που χωρίς αυτήν ούτε θα υπάρχεις… επάνω στον πλανήτη, αυτός ο απογοητευμένος και προδομένος κό-σμος θα απλώσει πρόθυμα το χέρι του στην απόκτησή της. Γιατί θα πιστέψει ότι έτσι θα μπορέσουν να εντοπίσουν όλους όσοι ροκανίζουν αλύπητα και άνομα το βιος του και τον κόπο του. Και τότε η Γη μας θα μεταμορφωθεί σε παράδεισο…



Πίσω όμως από όλο αυτό το σχέδιο υπάρχει συγκε-κριμένο πρόσωπο και συγκεκριμένος στόχος. Γιατί αυτή η λύτρωση και αυτός ο «χαρισματικός λυτρω-τής» δεν είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος που λυτρώ-νει από την ενοχή της αμαρτίας, ούτε θα οδηγήσει τους ανθρώπους στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού και Σωτήρα, αλλά ο Σατανάς, που θα οδηγή-σει τον κόσμο μας στη λατρεία του προσώπου του και του συστήματός του. Κάποια στιγμή, όταν θα έχει στήσει τη βασιλεία του και το βασίλειο της ανομίας όπως το επιθυμεί, θα ματοκυλίσει την ανθρωπότητα για να εξοντώσει όσους μπορεί περισσότερους, γιατί είναι «ο απαρχής ανθρωποκτόνος» διάβολος (Ιωάν-νης 8:44). Μισεί τον Θεό, μισεί και τον άνθρωπο, το δημιούργημά Του το δοξασμένο, που έχει γραμμές και δώρα από τον Ίδιο τον Θεό μέσα του.

Τι περιμένουμε άμεσα; Η απελπισία, τα αδιέξοδα των λαών θα περισσεύουν. Η ανεπάρκεια των πολι-τικών και των διοικούντων να γιγαντώνει και θα γί-νεται πραγματική απειλή. Ταυτόχρονα είναι έτοιμο και δρομολογείται το «σύστημα της λύτρωσης και ο λυτρωτής της ανθρωπότητας», ένας άνθρωπος επί-λεκτος, προικισμένος, χαρισματικός και ένα σύστημα που τον εκφράζει και υλοποιεί τα σχέδιά του. Κάποια στιγμή θα ακουστεί και η ανάγκη για τον αριθμό – ταυτότητα. Θα φανεί λογικό, προσιτό, καθόλου με-μπτό. Πολλοί «πιστοί του Χριστού» θα απλώσουν το χέρι τους χωρίς προβληματισμό. Το Τέλος όλων είναι πολύ πιο κοντά από όσο νομίζουμε ή πιστεύουμε. «Πάντων το Τέλος επλησίασε» (Α΄ Πέτρου 4:7). Λό-για αλήθειας και αγάπης Θεού για όσους θα μείνουν άγρυπνοι και θα περιμένουν με πίστη. Τι περίεργο αλήθεια! Και οι γνήσιοι πιστοί του Χριστού ακριβώς το ίδιο περιμένουν, λύτρωση και Λυτρωτή, αλλά από άλλη κατεύθυνση, με τελείως άλλο προσανατολισμό και τελείως διαφορετική αιώνια κατάληξη:

«Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν

δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.»

(Πράξεις Αποστόλων 4:12)

...προσωπικός και μοναδικός

Ένας απελπισμένος κόσμος, πληγωμέ-νος, πικραμένος,

που περιμένει λύτρωση και λυ-τρωτή, όταν θα

πιστέψει ότι χρει-αζόμαστε μία ψη-φιακή, μοναδική, προσωπική, αδιά-βλητη ταυτότητα, απαραίτητη για να πουλάς, να αγορά-ζεις, και που χωρίς

αυτήν ούτε θα υπάρχεις… επάνω

στον πλανήτη, αυτός ο απογοη-

τευμένος και προ-δομένος κόσμος θα απλώσει πρόθυμα το χέρι του στην απόκτησή της.


Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός, το Άλφα και το Ωμέγα, η Αρχή και το Τέλος, «ο ζων που έγινε νεκρός και ιδού είναι ζων εις τους αιώνας των αιώνων», (Αποκάλυψη Ιωάννου 1:18). Ένα ολόκληρο σατανικό σύστημα προσπαθεί να Τον μιμηθεί, να Τον αλλοιώσει, να παραποιήσει τη σωτηρία Του, να πλανήσει αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς. Η φοροκλοπή και η ει-σφοροδιαφυγή μας αφορούν, μας πονάνε, μας πληγώνουν. Θα θέλαμε να χτυπηθούν, να εξαφανιστούν, να ανασάνου-με. Αλλά η καρδιά μας είναι δοσμένη στον αναστημένο Ιη-σού Χριστό τον Σωτήρα μας, τον ερχόμενο Βασιλιά και Κύ-ριό μας, και στον Νέο Ουρανό και Νέα Γη που μας ετοιμάζει στη Βασιλεία Του. Εκεί η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η δόξα, η αγιότητα, η καθαρότητα θα κατοικούν αιώνια.


ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2011, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τον έχετε στη βι-βλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτόν όποτε θέλετε ή χρειάζεστε. Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρο-νων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογι-κά θέματα, ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση.

ΔΩΡΕΑΝ

Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2011

Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.


Καιρός που αποκτάει κάποιος και καιρός που χάνει

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Ο άλλος κόσμος του Θεού

Μιλάμε για τον Θεό, τον ζωντανό, τον αληθινό Θεό. Πολύ λίγοι, πολύ λίγο γνωρίζουν πραγματικά τι είναι, ποιος είναι ο αληθινός Θεός της Αγί-ας Γραφής. Άπειρος, ασύλληπτος, τέλειος, άναρχος, αιώνιος, μοναδικός, πάνσοφος, άγιος, αγαθός, τρυφερός Πατέρας Θεός δικαιοσύνης και αγά-πης. Μπορεί τα πάντα, κατέχει τα πάντα, ελέγχει τα πάντα, είναι τα πά-ντα! Όλα αυτά που λέμε, και πολλά περισσότερα, έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό ή «θεούλη» της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης των κηρυγ-μάτων, των αναλύσεων, της φαντασίας μας. Υπάρχει ο Θεός Κύριος, ο Θεός Πατέρας, ο Θεός θρησκεία, ο Θεός γνώση, ο Θεός που επιλέγει και συνθέτει η καρδιά μας.

«Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν…καιρός του αποκτήσαι και καιρός του απολέσαι.»

(Εκκλησιαστής 3:1-6)


Το μεγαλύτερο βήμα στη ζωή του ανθρώπου είναι να καταλάβει ποιος είναι πραγματικά ο αληθινός Θεός. Το πρόσωπό Του, ο κόσμος Του, το σκεπτικό Του, οι ενέργειές Του, οι επιλογές Του, οι αρχές Του, οι νόμοι Του. Όταν φτάσει σε αυτό το σημείο, ολόκληρη η ζωή του μεταμορφώνε-ται, γίνεται άλλος άνθρωπος και ζει αλλιώτικη, διαφορετική ζωή.

Για τον Θεό 1+1 δεν κάνουν 2… Για τον αληθινό Θεό από δύο σημεία δεν περνά μία ευθεία, όπως ισχυρί-ζεται η Γεωμετρία… Για τον Θεό το 10 δεν είναι πά-ντα μεγαλύτερο από το 5… Για τη λογική του Θεού το «αποκτώ» έχει άλλο νόημα και το «χάνω» επίσης έχει άλλο νόημα. Η αλλιώτικη λογική του Κυρίου. Σωτηρία για τον άνθρωπο είναι να καταλάβει αυτόν τον αλ-λιώτικο κόσμο του Θεού, να τον αγκαλιάσει με πίστη, να τον θελήσει, να τον προκρίνει και να μετατεθεί, να μετακινηθεί από τον κόσμο του ανθρώπου στον κόσμο του Θεού.

Ο άλλος κόσμος του παιδιούτου Θεού

Μιλάμε για τον κληρονόμο της δόξας του Θεού. Τον ευλογημένο του Κυρίου και σε τούτη τη ζωή και αι-ώνια! Άλλος κόσμος από αυτόν που γνωρίζαμε μέχρι τώρα σαν άνθρωποι. Πρόκειται για ένα διαρκές μόνι-μο θαύμα επάνω στη Γη. Η αναγέννησή του, η ζωντα-νή παρουσία του Πνεύματος του Θεού στη ζωή του, οι δυνάμεις της πίστης, η κοινωνία του με τον Θεό. Ούτε αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά και σε βάθος κι ας μας αφορά άμεσα. Τι πραγματικά είναι το παιδί του Θεού. Πώς μας βλέπει ο Ίδιος ο Θεός, τι δυνά-μεις και δυνατότητες, τι εξουσία έχουμε στη διάθεσή

μας. Μπορούμε να καταλάβουμε κάποια πράγματα, αν κοιτάξουμε λίγο το στρατόπεδο του Σατανά, τα όπλα, τις εφεδρείες, την πανουργία, τη μεθόδευση, τα πυρωμένα βέλη, τον «λέοντα τον ωρυόμενο», την ημέρα της ολοκληρωτικής επίθεσης εναντίον του παιδιού του Θεού. Πρέπει να είναι πολύ σημαντικός εχθρός του διαβόλου… Ναι, είναι το αναγεννημέ-νο παιδί του Θεού. Γι’ αυτό τόση οργάνωση, τόσος σκληρός, καθημερινός πόλεμος.

Μεγάλη απόσταση από τον χριστιανό των κηρυγμάτων, τον «θαμώνα των εκκλησιών». Ακούει, διαβάζει, ξανακούει, καταναλώνει κηρύγματα, παχαίνει, αλλά δεν αυξάνει, δεν έχει πρόοδο, δεν ωριμάζει. Μία φτωχή απομίμηση της δοξασμένης πραγματικότητας, έτσι όπως την σκέφτηκε και την χαρίζει ο Θεός και που ποτέ δεν θα την αποκτήσει κάποιος, αν συνεχίσει αυτό το δρόμο.

“Καιρός του αποκτήσαι...

Το μεγαλύτερο βήμα στη ζωή του ανθρώπου είναι να καταλάβει ποιος είναι πραγματικά ο αληθινός Θεός. Το πρόσωπό Του, ο κόσμος Του, το σκεπτικό Του, οι ενέργειές Του, οι επιλογές Του, οι

αρχές Του, οι νόμοι Του. Όταν φτάσει σε αυτό το σημείο,

ολόκληρη η ζωή του μεταμορφώνε-ται, γίνεται άλλος άνθρωπος και ζει

αλλιώτικη, διαφο-ρετική ζωή.


Η ζωή μας όπως δεν την είδαμε ποτέΤι είναι η ζωή μας; Γιατί είμαστε εδώ; Γιατί μας την δίνει ο Θεός να τη

ζήσουμε; Πού μας πάει η ζωή που ζούμε; Ποιος αποφασίζει για εμάς; Εμείς τι ρόλο παίζουμε; Ποιος δίνει, ποιος αφαιρεί; Πολύ σοβαρό αυτό το θέμα. Κι από αυτό πολύ λίγα έχουμε καταλάβει οι περισσότεροι. Το πραγματικό νόημα της ζωής μας, της ύπαρξής μας. Όχι το νόημα που της δίνουμε εμείς ή που θα θέλαμε να έχει, αλλά αυτό που πραγματικά είναι στα μάτια, στο σκεπτικό, στην καρδιά του αληθινού Θεού Πατέρα και Δημιουργού μας.

Θεωρίες, εικασίες, γνώμες, προσπάθειες ερμηνείας κυκλοφορούν πολ-λές από παλιά μέχρι σήμερα. Ο αληθινός Θεός δε διατυπώνει θεωρίες και απόψεις. Ο Ίδιος είναι η Αλήθεια, η απόλυτη γνώση. Υπάρχει μία λέξη, που δεσπόζει στη σκέψη και στην καρδιά του Θεού. Αιωνιότητα. Έρχεται, ξανάρχεται,… δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτήν ο Κύριος. Η ζωή του ανθρώπου επάνω στη Γη συνδέεται άμεσα και άρρηκτα με την αιωνιό-τητα. Τι είναι η αιωνιότητα, από τι εξαρτάται; Δεν είναι απλή και εύκο-λη έννοια στη διερεύνηση και στην κατανόησή της. Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα και που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο σοβαρά είναι ότι υπάρχει αιωνιότητα, που χωρίζεται σε αιώνια ζωή και αιώνια απώλεια!

Μία ξεχασμένη ιστορική αλήθεια

Είναι αλήθεια ιστορική, απόλυτα βεβαιωμένη. Η ζωή του ανθρώπου «υπό τον Ουρανόν» είναι γεμάτη κύκλους. Διαδοχές, περιόδους που αρχί-ζουν, ολοκληρώνονται, ξαναρχίζουν.

«Ό,τι έγινε, τούτο πάλιν θέλει γίνει· και ό,τι συνέβη, τούτο πάλιν θέλει συμβή· και δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλησιαστής 1:9)

Οι κύκλοι της ζωής. Πόλεμος, ειρήνη, πόλεμος… Φυσικές καταστροφές, αναδόμηση, φυσικές καταστροφές… Οι αρχαιολόγοι στις ανασκαφές που κάνουν βρίσκουν στο ίδιο μέρος, την ίδια πόλη χτισμένη δύο, τρεις φορές, τη μία επάνω στην άλλη ή πιο σωστά τη μία χτισμένη στα ερεί-πια της άλλης. Γέλια, χαρές, μετά δάκρυα, μετά πάλι χαρές, μετά πάλι δάκρυα… Απόκτηση, μετά απώλεια, μετά απόκτηση, μετά πτώχευση… Δόξα, πτώση, ακμή, παρακμή… Γεμάτη η Ιστορία του ανθρώπου με αυ-τούς τους κύκλους, που αποτελούν παγκόσμια και διαχρονική πραγματι-κότητα. Στους πύργους των βασιλιάδων, που επισκέπτονται οι τουρίστες, μπορείς να παρατηρήσεις τη λαμπρή και εκτυφλωτική σε μεγαλοπρέπεια αίθουσα της στέψης του Βασιλιά, και στον κάτω όροφο, στα υπόγεια, το κούτσουρο και το τσεκούρι του δήμιου, που του έκοβαν το κεφάλι λίγα χρόνια μετά…

Να πει κάποιος, εγώ θα αποφύγω αυτούς τους κύκλους… Η απάντηση είναι απλή. Αδύνατον. Όλοι οι άνθρωποι, που αναπνέουν τον αέρα επάνω

...Καιρός του απολέσαι”


στη Γη, θα βιώσουν, όχι μία αλλά πολλές φορές αυτούς του κύκλους, τις εναλλαγές, και κάποιες φορές με πολύ έντονο και οδυνηρό τρόπο.

Η καμπάνιαΘα αρχίσουμε σιγά-σιγά να συνθέτουμε τις αλήθειες, που μέχρι τώρα

αναφέραμε αναλυτικά και ξεχωριστά μεταξύ τους. Καμπάνια είναι η δι-αφήμιση. Όλα όσα χρησιμοποιεί κάποιος για να προωθήσει ένα προϊόν ή να πείσει για την αξία του. Λέει την αλήθεια η καμπάνια; Κανονικά πρέπει να λέει την αλήθεια. Λέει όλη την αλήθεια; Και εδώ η απάντηση είναι πως πρέπει να λέει όλη την αλήθεια. Κυκλοφορούν καμπάνιες και ανάμεσα στους χριστιανούς και μέσα στην εκκλησία του Ιησού Χριστού. Δεν θα ’πρεπε, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, αλλά αυτή είναι η πραγ-ματικότητα. Έλα στον Χριστό, θα έχεις… θα είσαι… θα μπορείς… θα… θα… Και πηγαίνει ο δέκτης στον Χριστό, σύμφωνα με όσα ακούει και τα πιστεύει φυσικά.

Μια στιγμή. Δεν είναι έτσι απλοϊκά τα πράγματα. Τρεις ερωτήσεις, πολύ-πολύ κρίσιμες, που θέλουν σοβαρή απάντηση: ποιος πηγαίνει, πού πηγαί-νει, γιατί πηγαίνει; Ας μην περάσουμε εύκολα και βιαστικά αυτά τα ερωτή-ματα, ούτε για τη δική μας περίπτωση, ούτε για τους άλλους γύρω μας.

Ποιος; Η απάντηση εδώ φαίνεται κάπως εύκολη. Ο αμαρτωλός άνθρω-πος, ο ένοχος, ο Άσωτος Γιός που συναισθάνθηκε την αμαρτία του και θέλει να λυτρωθεί, να συγχωρηθεί, να γίνει καινούργιος άνθρωπος.

Πού πηγαίνει; Εδώ τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί εδώ είναι που παίζουν σημαντικό ρόλο πολλά από όσα είπαμε πιο πάνω. Και πρώτα απ’ όλα η καμπάνια! Έλα στον Χριστό, όλα πληρωμένα, όλα βολικά, όλα δεξιά, θα έχεις, θα είσαι, θα λες και θα γίνεται, όχι απώλειες, όχι κλειστές πόρτες, μόνο ευλογίες, μόνο δώρα… Και πηγαίνει ο φίλος σ’ αυτόν τον Χριστό και ανακαλύπτει ότι η καμπάνια δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ούτε βολικά, ούτε δεξιά, ούτε πακέτο παροχών. Φαίνεται σαν όλα να είναι εντελώς ανάποδα. Εδώ γίνονται τρία σημαντικά λάθη. Λάθος Θεός, λάθος άνθρωπος, λάθος στό-χος. Αυτός ο Θεός, που τα φέρνει όλα βολικά, το πνεύμα του λυχναριού…, «σουσάμι άνοιξε», οι θησαυροί του Αλή Μπαμπά, ο Θεός των πακέτων και των παροχών δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ! Δεν είναι αυτός ο Θεός της Αγίας Γραφής. Είναι ο Θεός της καμπάνιας των ανθρώπων.

Γιατί; Αλλά και ο άνθρωπος, η ψυχή που πήγε στον Ιησού Χριστό για το πακέτο, για τις παροχές: πολλά και εύκολα λεφτά, υγεία, καριέρα, ανέλι-ξη κοινωνική, ακριβό σπίτι, όμορφα παιδάκια, δραστήριος, άνετος… δεν είναι γνήσιος. Δεν θα γίνει ποτέ παιδί του Θεού, δεν είναι κατάλληλος για τη Βασιλεία Του. Και να θέλει αυτός, δεν τον θέλει ο Θεός. Η καρδιά του είναι πονηρή και δεν θα προχωρήσει ποτέ η σχέση του με τον Κύριο. Γι’ αυτό καλύτερα να μην αρχίσει και ποτέ.



Το Έχω και το Χάνω όπως τα βλέπει ο Κύριος

Ξεκινάμε σωστά και από την πολύ αρχή. Το σωστό ξεκίνημα είναι από τον μόνο αληθινό Θεό και Κύριο. Πλησιάζει τον άνθρωπο με μία αγωνία. Η μεγάλη αγάπη, όταν είναι γνήσια, οδηγεί σε αγωνία. ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ! Αυτό έχει συνεχώς μπροστά Του ο Κύριος για τον άνθρωπο που αγαπάει και πονάει αληθινά. Αιώνια ζωή, αιώνια απώλεια.

Εγώ άμα θα πάω σωστά στον Θεό και Τον πιστέψω με την καρδιά μου, θα έχει κύκλους η ζωή μου, έχω-χάνω, κερδίζω-χάνω, μπορώ-δεν μπο-ρώ…; Θα μπορέσει να σπάσει αυτούς τους κύκλους της ζωής υπέρ μου ο Θεός; Μόνο να έχω, μόνο να είμαι, μόνο να μπορώ, μόνο κερδισμένος…; Λογικές ανθρώπινες ερωτήσεις, που όμως έχουν όμορφη και κατατοπι-στική απάντηση. Σκεφτείτε τον άνθρωπο που κληρονόμησε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό από τη θεία του που πέθανε στο Γιοχάνεσμπουργκ και είχε μετοχές σε ορυχεία χρυσού... Ένα θησαυρό ολόκληρο: Ένα τρισε-κατομμύριο πέντε ευρώ. Αυτό ήταν το ακριβές ποσό. Εκείνο το βράδυ, που έμαθε για την κληρονομιά, δεν έκλεισε μάτι, …πώς θα μπορέσω να εξασφαλίσω ότι θα πάρω τα 5 ευρώ, πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός, γιατί θα με ξεγελάσουν και θα μου τα φάνε τα 5 ευρώ, έτσι κάνουν πάντα, τους ξέρω εγώ… και θα ζητήσω από το συμβολαιογράφο να το γράψει δυο φορές για τα 5 ευρώ… Φωνή, αντάρα, σχέδια διπλά, τριπλά



για τα 5 ευρώ της κληρονομιάς. Όταν τα είπε αυτά μπροστά στον συμ-βολαιογράφο, δύο από τους παρευρισκόμενους μάρτυρες λιποθύμησαν. Ένας κόντεψε να πάθει έμφραγμα…

Ξέρεις τι θα πει Θεός, Πατέρας, Κύριος; Ξέρεις τι θα πει παιδί του τέλει-ου Θεού; Να Τον γνωρίσεις, να Τον αγαπήσεις, να Τον υπηρετήσεις, να ζήσεις γι’ Αυτόν, να Του αφιερώσεις τη ζωή σου ολόκληρη; Και Εκείνος να σου ανοίξει την καρδιά Του, να σου χαρίσει τον εαυτό Του, να σε κάνει κληρονόμο της δόξας Του; Ξέρεις τι θα πει να έχεις κοινωνία με τον Θεό, να μπεις μέσα στον κόσμο Του, να έχεις «νουν Κυρίου», να έχεις αιώνια ζωή δόξας στην παρουσία Του; Ξέρεις πώς γράφεται το ένα τρισεκατομ-μύριο, πόσα λεφτά είναι, πόσες ζωές χρειάζεσαι για να το ξοδέψεις; Το πρόβλημα του κληρονόμου που αναφέραμε πιο πάνω είναι ένα: δεν έγινε ποτέ δικό του το τρισεκατομμύριο, δεν είναι άξιος να το κληρονομήσει και δεν θα γίνει ποτέ δικό του. Αιώνια!

Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα σημεία, που πρέπει να προσέξουμε. Λες έχω! Τι εννοείς όταν λες έχω; Τι θα πει δικό μου; Τι θα πει χάνω; Το σωστό ρήμα είναι «πήρα, μου χαρίστηκε, είναι δώρο, μου δόθηκε!» Όμορφη η σκηνή. Είναι ο πατέρας, η μητέρα και το παιδί τους, τα παιδιά τους, και προσπαθούν να εξηγήσουν από πού και από ποιον προέρχονται όλα όσα έχουν και απολαμβάνουν στο σπίτι τους, στην κάθε τους μέρα, για να έχουμε όλα αυτά τα αγαθά κάποιος δίνει στον μπαμπά τα χρή-ματα…, και ποιος δίνει στον μπαμπά τη δουλειά του, την υγεία του, τη σοφία και τη σύνεση να αντεπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του…; Ποιος μας έδωσε το σπίτι μας…; Ποιος δίνει ειρήνη στον τόπο μας και στα σύνορά μας και μπορούμε και απολαμβάνουμε τόσα δώρα…; Και φτά-νουμε απλά και κατανοητά στην πηγή της φροντίδας, της αγάπης, στον Θεό Πατέρα και Δημιουργό μας. Είναι καλό να θυμηθούμε διαχρονικές, μεγάλες αλήθειες της Καινής Διαθήκης:

«Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.» (Πράξεις Αποστόλων 17:25)

«Τι έχεις, το οποίον δεν έλαβες; Εάν δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (Α΄Κορινθίους 4:7)

‘Όταν συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος την αλήθεια που έχουν αυτά τα λόγια, κυριολεκτικά μεταμορφώνεται η σκέψη του, η ζωή του ολόκληρη.

Κλασική αδυναμία του ανθρώπου, να αρχίζει να υπολογίζει από τη μέση της κάθε υπόθεσης, από το σημείο που τον βολεύει ή που νομίζει ότι ξεκίνησαν όλα. Ο Κύριος με τη σοφία Του πηγαίνει πολύ πίσω, στην πραγματική αρχή και πηγή των γεγονότων, των εξελίξεων. Τι θα πει «έχω, χάνω»; Μάλλον κάνουμε κάποιο λάθος εδώ, μάλλον δεν βάζουμε κάποια σημεία πολύ καθοριστικά στην πρόσθεση που κάνουμε ή στην αφαίρεση, δεν έχουμε συμπεριλάβει όλα τα ποσά και οδηγούμαστε σε πολύ λάθος συμπεράσματα και λάθος ενέργειες.



Το έχω και το χάνω έχουν άλλη σημασία για εμάς και τελείως διαφορε-τική για τον Θεό. Θυμίζω την παραβολή του άφρονα πλούσιου, (Λουκάς 12:13-22). Τα ανθρώπινα μάτια έλεγαν: «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά ενα-ποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου.» Τα μάτια του Θεού έβλεπαν και έλεγαν άλλα: «Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;» Πότε πραγματικά είχε περιουσία ο πλούσιος αυτός; Πότε την έχασε; Πότε την χάρηκε; Ήταν τελικά ποτέ δική του; Μήπως ποτέ δεν ήταν δική του ούτε η ζωή του, ούτε η περιουσία του…; Νόμιζε ότι την κατείχε και νόμιζε ότι την έχασε κάποτε.

Ήμουν μικρός και θυμάμαι την τραγική εκείνη μέρα, που το ιδιωτικό αεροπλανάκι του Αλέξανδρου Ωνάση, γιου του Αριστοτέλη και μεγαλοκληρονόμου της αμύθητης περιουσίας του Ωνάση, συντρίφτηκε αμέσως μετά την απογείωσή του. Το μισό βασίλειό μου δίνω σε όποιον κάνει καλά το γιο μου Αλέξαν-δρο, ικέτευε τους πιο γνωστούς νευροχειρουργούς του κόσμου, που κάλεσε ο πατέρας του. Πετρέ-λαια, ξενοδοχεία στην Αμερική, αεροπλάνα… Κα-νένας δεν μπόρεσε να κάνει κάτι. Ο Αλέξανδρος πέθανε. Πότε είχε, πότε έχασε, ποιος ορίζει τη ζωή μας, ποιος ορίζει πόσο θα ζήσουμε και μέχρι πού θα πάμε, πόση αξία έχουν όσα έχουμε και πόσα μπορούμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε με αυτά που έχουμε; Εμείς, σίγουρα όχι. Τίποτα δεν είναι πραγματικά δικό μας, τίποτα δεν έχουμε που να μη μας χαρίστηκε. Θυμάμαι κάποιον προϊστάμε-νό μου, υψηλόβαθμο στέλεχος, πολύ καλή και ζη-λευτή θέση, ακριβό πακέτο, υψηλό μισθό, ακριβά ταξίδια, ξενοδοχεία. Κάθε μήνα, ο μισός μισθός του πήγαινε στην Ελβετία. Είχε εκεί ένα άρρωστο παιδάκι και το μόνο που μπορούσε να του προσφέρει ήταν ένα καλό ίδρυμα για καθυστερημένα παιδιά δίπλα στις ελβετικές Άλπεις. Όλοι εμείς, με τους κατά πολύ χαμηλότερους μισθούς μας, πηγαίναμε στο σπίτι μας, παίζαμε στο σαλόνι με τα πιτσιρίκια μας, μοιραζόμασταν τα νέα της ημέρας γύρω από το τραπέζι… Ποιος έβγαζε περισσότερα χρήματα από τη δουλειά του; Ποιος ήταν πιο πλούσιος; Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε το πραγματικό νόημα του «έχω, χάνω» και να τα αλλάξουμε με τα «μου χαρίστηκε, μου δόθηκε, μου παραχωρήθηκε, ο Κύριος ορίζει τα πάντα»;


Στην Καινή Διαθή-κη της σωτηρίας

του Ιησού Χριστού, της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, της αναγέννησης, ο πιστός του Ιησού Χριστού μόνο έχει, πάντα έχει, πάντα κερδίζει, ποτέ δεν χάνει! Και τα μονά και τα ζυγά κερδί-ζουν. Όπου κι αν

«σταθεί η μπίλια», κερδίζει. Για το παιδί του Θεού

ισχύουν άλλοι νό-μοι, άλλης τάξεως

μεγέθη, άλλες αρχές, έχει άλλες αξίες η ζωή του.


Να αναθεωρήσουμε τις λαθεμένες εξισώσεις

Δυστυχώς δεσπόζουν στη ζωή μας καθημερινά πολλές λάθος εξισώσεις. Με τον όρο εξισώσεις, θυμίζω, εννοούμε ότι ανάμεσα στα δύο μέρη της υπάρχει το = (ίσον), που σημαίνει ότι είναι ίσα, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για εξαπάτηση επικίνδυνη. Λέμε έχω και εννοούμε: είμαι, μπορώ, έχω χαρά, επιφάνεια, δύναμη… Την ίδια ώρα, όταν λέμε δεν έχω, χάνω, εννοούμε: κινδυνεύω, απειλούμαι, χωρίς δύναμη, χωρίς στήριγμα…

Αυτά από πλευράς ανθρώπινης, γιατί για τον Θεό ισχύουν άλλες εξισώ-σεις, δικές Του αρχές, δική Του θεϊκή λογική. Ο Κύριος των ανατροπών. Για τον Θεό ένα συν ένα δεν κάνει δύο, ούτε το 5 είναι μικρότερο του 10! Αυτό που λέει ο άνθρωπος έχω, είναι δικό μου, για τον Θεό δεν ισχύει. Αυτό που λέει ο άνθρωπος έχασα, απώλεσα, και πονά και υποφέρει, ο Κύριος μπορεί να το κάνει από τις μεγαλύτερες ευλογίες στη ζωή του! Όλα αυτά, που φαίνεται να ισχύουν στα καθημερινά, πρακτικά, άμεσα ζητήματα, είχα υγεία και την έχασα, είχα χρήματα, τα έχασα, είχα εργα-σία, την έχασα, είχα οικογένεια, δεν έχω πια… δεν ισχύουν για τον Θεό, δεν ισχύουν για το παιδί του Θεού!

Κράτησα το καλύτερο για το τέλος. Στην Καινή Διαθήκη της σωτηρίας του Ιησού Χριστού, της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, της αναγέννησης αυτό το εδάφιο δεν έχει ισχύ πλέον. Ο πιστός του Ιησού Χριστού μόνο έχει, πάντα έχει, πάντα κερδίζει, ποτέ δεν χάνει! Και τα μονά και τα ζυγά κερδίζουν. Όπου κι αν «σταθεί η μπίλια», κερδίζει. Για το παιδί του Θεού ισχύουν άλλοι νόμοι, άλλης τάξεως μεγέθη, άλλες αρχές, έχει άλλες αξίες η ζωή του.

«Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν·

μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού

του Κυρίου μου, διά τον Οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα, διά να κερδήσω τον Χριστόν…

διά να γνωρίσω Αυτόν, και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού, και την κοινωνίαν των παθημάτων

Αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον Αυτού, ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών.»

(Φιλιππησίους 3:7-12)

Δεν είναι τυχαίο το τόσο γνωστό παράδειγμα σε όλους μας, «Πάλιν, ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον έμπορον, ζητούντα καλούς μαργαρίτας· όστις ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην, υπήγε και επώλησε πάντα όσα είχε, και ηγόρασεν αυτόν.» (Ματθαίος 13:45,46). Έτσι γεννιούνται οι κληρονόμοι της αιώνιας δόξας του Κυρίου. Έτσι αντι-



δρούν οι κατάλληλοι για τη Βασιλεία του Θεού. Δεν φταίει η καμπάνια: θα έχεις, θα είσαι, θα μπορείς…, δεν φταίνε οι σκληρές συνθήκες στις μέρες μας, το ΔΝΤ, τα μνημόνια, οι διεθνείς απανωτές οικονομικές κρίσεις, που χάνουμε, που φτωχαίνουμε, που δυστυχούμε. Η απάντηση βρίσκεται στο τρισεκατομμύριο, στο θησαυρό, στο πολύτιμο, το ανεκτίμητο μαργαρι-τάρι, στον Ιησού Χριστό, το δώρο του Θεού για να ζήσουμε αιώνια δι’ Αυτού. «Ευρών Αυτόν επώλησε πάντα όσα είχε»! Μόνον έτσι αποκτιέται το τρισεκατομμύριο, ο θησαυρός, ο Ιησούς Χριστός. «Λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν».

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι τρεις παίδες μπροστά στον οργισμένο Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα (Δανιήλ κεφ. 3). Έτοιμος να τους κάψει ζωντανούς στο καμίνι. Το προχώρησε, το έκανε. Τους κάλεσε πίσω ανέγγιχτους από τη φωτιά, ταπεινώθηκε ο πανίσχυρος βασιλιάς μπροστά τους, τους τίμησε, τους αναγνώρισε, τους ευλόγησε ο Ίδιος ο Θεός. Πότε είχαν αυτά τα τρία παλληκάρια, πριν η μετά από το καμίνι; Και πότε έχα-σαν; Και αυτό που κέρδισαν, μήπως ήταν πολύ ανώτερο από αυτό που φάνηκε προς στιγμήν ότι χάνουν;

Το παιδί του Θεού, ο άνθρωπος της πίστης, δεν χάνει ποτέ. Γι’ αυτόν ισχύουν άλλοι νόμοι, άλλοι κανόνες. Πάντα κερδισμένος, πάντα ευλογη-μένος του Κυρίου, πάντα ζηλευτός, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.


Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ του 2011, δεμένα σε έναν πολύ όμορφο και περι-ποιημένο τόμο, με μεγάλη ποι-κιλία θεμάτων, όπως ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες.

Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργά-τες, παιδιά, εγγόνια.

από το 1925

ΔΩΡΕΑΝΟ ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2011


Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Κ Α Η Μ Ε Ρ ΟΛΟ Γ Ι Α

Με καθαρά χριστιανικό περιεχόμενοΓραμμένο απλά - Διαβάζεται ευχάριστα

Χωρίς δογματικά χρώματα και αποχρώσειςΣυστήστε το πρόθυμα - Χαρίστε το με προσευχή

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣΙΣΤΟΡΙΕΣ - ΕΔΑΦΙΑ - ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ - ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Είναι έτοιμα και κυκλοφορούν

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΑΣ,

ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ:

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

2013 μ.Χ.


Θαυμάσιο Δώρο!Θαυμάσιο Μέσο Ευαγγελισμού των Ψυχών!

΄Αμεσες παραγγελίες:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438/14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - HELLAS

ή στο e-mail: [email protected]

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ ΔΥΟ ΤΥΠΟΥΣ:

Τοίχου κρεμαστό Βιβλιαράκι - τσέπης

1981 - 2013

33 χρόνια στην υπηρεσία της Αλήθειας και της Αγάπης του Θεού

για τη Σωτηρία Αθάνατων Ψυχών.

1981 - 201333 Χρόνια Ημερολόγια Λ ΟΓΙΑ Ζ ΩΗΣ


«Πάντοτε να προσεύχωνται» Το ότι προσευχόμαστε είναι γνωστό και ευλογημένο. Έχουμε κάποια

αποτελέσματα, έχουμε επεμβάσεις, έχουμε εμπειρίες θαυμαστές. Όμως ας προσέξουμε τούτο το σημείο. Ο Κύριος καθορίζει και την πιο μικρή λε-πτομέρεια και μας την προσφέρει για να ζήσουμε ευλογημένα. Πάντοτε, θα πει για όλα, σε κάθε περίσταση, να είναι αυτή η πρώτη μας αντίδραση, το πρώτο μας όπλο, η πρώτη μας άμυνα. Η προσευχή. Για όλα, χωρίς διάκριση. Και χωρίς καθυστέρηση. Όχι η προσευχή μας να είναι ανάμεσα στις υπόλοιπες ενέργειές μας, ανάμεσα στα υπόλοιπα μέσα που σχεδιά-ζουμε να χρησιμοποιήσουμε. Πάντοτε θα πει, το πρώτο που σκέφτηκα, το πρώτο που έκανα, το πρώτο που πήγε το μυαλό μου. Η προσευχή. Και για όλα τα θέματα, όπως τα χωρίζουμε εμείς οι άνθρωποι, μικρά, μεγάλα,

Είναι μερικά εδάφια μέσα στην Αγία Γραφή τόσο πλήρη, που δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο, καμία ανάλυση, καμία βοήθεια για να καταλάβεις το πολύτιμο μήνυμά τους. Η προσευχή και η πίστη. Ένα πολύ ταιριαστό δίδυμο. Όμως ποια προσευχή και ποια πίστη. Εκεί είναι που πρέπει να προσέξουμε, γιατί σε κάποια τέτοια σημεία είναι που κερ-δίζονται ή χάνονται οι μάχες.

Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Σωστή Προσευχή,

Σωστή Πίστη

«Έλεγε δε και παραβολήν προς αυτούς περί του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχωνται, και να μη αποκάμνωσι.»

(Λουκάς 18:1)


πολύ ή λιγότερο σοβαρά… Είναι τα παιδιά μας, τα άπιστα μέλη της οικογένειάς μας, οι Εκκλησίες μας, ο γενικός μα-ρασμός, η κρίση στον τόπο μας, η κρίση στην οικογένεια, το ψωμί της ημέρας. Όλα και αμέσως.

«Και να μη αποκάμνωσι»Έστω κι αν έτσι λειτουργούμε στην προσευχή μας

ως προς το πάντοτε, στη στροφή, στη γωνία μας πε-ριμένει η δεύτερη επίθεση του εχθρού της προσευ-χής και της πίστης μας. Να κουραστούμε, να υποχω-ρήσει η πίστη μας, να πούμε, δεν γίνεται τίποτα, δεν με ακούει ο Θεός, τελείωσαν τα περιθώρια, αρκετά προσευχήθηκα… Είναι καθαρό. Δεν φτάνει να λέμε προσευχήθηκα, πρέπει να προχωρήσουμε στο προ-σεύχομαι. Έχει διαφορά το προσευχήθηκα από το προσεύχομαι. Μετά να προχωρήσουμε στο πάντοτε. Για όλα τα θέματα, τα αδιέξοδα, τα σταυροδρόμια της ζωής μας, της κάθε μας μέρας. Και μετά έρχεται και ο επόμενος αντίπαλος για να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε. Η κούραση, η απογοήτευση, το λαδάκι της πίστης που σιγοτελειώνει, ο χρόνος που φαίνεται να φυλλορροεί σε βάρος της υπόθεσής μας, του θέματός μας. Ας μην γκρεμίσουμε λίγο πριν το τέλος το πολύτιμο έργο της προσευχής μας και της πίστης μας στον Κύριο, αποκάμνοντας. Κινδυνεύου-με να σταματήσουμε το χέρι του Θεού λίγο πριν την ώρα της απάντησής Του. Μεγάλη απώλεια. Να το πάμε αδελφέ μου όσο χρειάζεται, όσο θέλει ο Κύριός μας. Να υποταχθούμε στους χρόνους του Κυρίου μας. Μή-νες, χρόνια, κανένα πρόβλημα. Θα μείνουμε στα υψωμένα χέρια, που τιμούν και δοξάζουν τον Κύριο, πριν απαντήσει με τον δικό Του θαυμαστό τρόπο. Αποκάμνω σημαίνει, κου-ράστηκα, απογοητεύτηκα, δεν έχω άλλη πίστη, εγκαταλεί-πω, δεν βλέπω να γίνεται τίποτα, δεν έχω άλλο κουράγιο, δεν έχω άλλη δύναμη… Όλα αυτά ακούγονται φυσιολογικά για τους ανθρώπους γύρω μας, γιατί κάποτε και οι ανθρώ-πινες δυνάμεις τελειώνουν, και η απογοήτευση μας νικάει και υπερισχύει. Όμως εμείς μιλάμε για το πιστό παιδί του Κυ-ρίου, τον αναγεννημένο άνθρωπο, τον αυριανό πολίτη του Ουρανού! Τι θα πει αποκάμνω, όταν ο Κύριος είναι ο δικός μας Κύριος, λιώνει από αγάπη για εμάς και το ’χει αποδείξει, όταν ξέρουμε ότι είναι με το μέρος μας πάντα και ότι το θέ-λημά Του είναι σοφό και τέλειο; Ας το προσέξουμε ιδιαίτερα. Το αποκάμνω είναι η επόμενη

Σωστή Προσευχή, Σωστή Πίστη

Ας μην γκρεμί-σουμε λίγο πριν το τέλος το πολύτιμο έργο της προσευ-χής μας και της πίστης μας στον

Κύριο, αποκάμνο-ντας. Κινδυνεύ-

ουμε να σταματή-σουμε το χέρι του

Θεού λίγο πριν την ώρα της απάντη-σής Του. Μεγάλη

απώλεια.


μάχη που κινδυνεύουμε να χάσουμε, αν δεν προσέ-ξουμε, και μαζί μ’ αυτήν να τα χάσουμε όλα. Ο Κύ-ριος χαίρεται με την προσευχή μας, χαίρεται όταν η προσευχή μας είναι όπλο, εργαλείο, ενέργεια πρώτης γραμμής, αλλά Τον τιμά ιδιαίτερα και περιμένει και το επόμενο συστατικό της πίστης μας. Να μη σταμα-τήσουμε, να μη λυγίσουμε, να μην υποχωρήσουμε, να μην υποστείλουμε τη σημαία της πίστης, να μην κου-ραστούμε εύκολα, να μη νικηθούμε από τον χρόνο και τις ψεύτικες απειλές του εχθρού.

Χήρα εναντίον Άδικου Κριτή

Ο κόσμος μιλάει για πιθανότητες, με πιθανότητες, και έχει δίκιο. Στα φυσικά μάτια του φυσικού ανθρώπου, έτσι φαίνονται όλα αυτά, έτσι εκφράζονται. Από τη μία ένας άδικος κριτής, που δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα. «Κριτής τις ήτο εν τινί πόλει, όστις τον Θεόν δεν εφοβείτο, και άνθρωπον δεν εντρέπετο.» (Λουκάς 18:2). Αυτοί οι δύο είναι συνήθως οι φραγμοί που συ-γκρατούν τους αμαρτωλούς ανθρώπους σε κάποια φαινομενικά ηθική ζωή, σε κάποιες αναστολές. Ο φό-βος του Θεού και η διαπόμπευση μπροστά στα μάτια των ανθρώπων. Δεν έχεις κανένα από αυτά, δεν έχεις φραγμούς. Αυτός ο άδικος ήταν αυτό ακριβώς. Σκλη-ρός και αδίστακτος. Δεν τον σταματούσε τίποτα και κανένας. Από την άλλη, μία μικροσκοπική χήρα. Δηλα-δή σα να λέμε μία σκνίπα. Και μάλιστα ενοχλητική. Και μόνη της και αβοήθητη και αμελητέα σαν παρουσία. Εύκολο να την διώξεις, εύκολο να την εξαφανίσεις…

Εδώ είναι το μεγάλο λάθος. Μία χήρα που έχει μαζί της αυτά τα δύο όπλα, το πάντοτε της προσευχής και το δεν αποκά-μνω της πίστης, δεν είναι καθόλου αμελητέα και καθόλου κουνούπι να το ζουπήξεις γιατί σε ενοχλεί. Ο άνθρωπος του Θεού, που προσεύχεται, που περιμένει, που υπομένει, που επιμένει, που δεν αποκάμνει, είναι πολύ μεγάλος, πολύ δυ-νατός, πολύ αποτελεσματικός. Είναι ο Ίδιος ο Θεός μαζί του, πολεμάει μαζί του, τον υπερασπίζεται ο Ίδιος ο Θεός. Έφερε ο Θεός μία δυσανεξία στην ψυχή τού άδικου κριτή και μια δυσφορία με το ενδεχόμενο ότι θα την ξαναδεί μπροστά του. Έφτασε στο σημείο να μην αντέχει, να υποφέρει με την ιδέα αυτής της «μικροσκοπικής χήρας». Και θέλησε να απαλλαγεί μια και καλή. Πήγε και έσκυψε στην υπόθεσή της ο γίγαντας ο άτρωτος και άφοβος της αδικίας και την διεκπεραίωσε

Σωστή Προσευχή...

Ο Κύριος χαίρεται με την προσευχή

μας, χαίρεται όταν η προσευχή μας εί-ναι όπλο, εργαλείο,

ενέργεια πρώτης γραμμής, αλλά Τον τιμά ιδιαίτερα και περιμένει και το

επόμενο συστατικό της πίστης μας. Να μη σταματήσουμε, να μη λυγίσουμε,

να μην υποχω-ρήσουμε, να μην υποστείλουμε τη

σημαία της πίστης, να μην κουραστού-

με εύκολα, να μη νικηθούμε από τον χρόνο και τις ψεύ-τικες απειλές του

εχθρού.

μέχρι τέλους. Σαν υπάκουο σκυλάκι, που κάνει ό, τι του λες. Εκείνος το έκανε για να απαλλαγεί, έτσι νόμιζε, αλλά στην ουσία έκανε το θέλημα του Θεού, έκανε ό, τι του υπαγόρευε ο Κύριος να κάνει για χάρη αυτής της ανήμπορης και ανυ-περάσπιστης χήρας. Και γιατί γι’ αυτή τη χήρα ειδικά; Είχε τίποτα το ιδιαίτερο επάνω της; Βεβαίως και είχε. Προσευχό-ταν πάντοτε και δεν απέκαμε! Αυτά τα δύο στοιχεία είναι πολύτιμα στοιχεία πίστης μπροστά στον Θεό και σε όποια ζωή τα συναντά ο Κύριος τα τιμά, τα αμείβει, τα ευλογεί με δικά Του θαύματα.

Οι Εκλεκτοί που βοώσι ημέρα και νύκταΌλα όσα μας λέει ο Λόγος του Θεού και που σχολιάζουμε

και εμείς, ένα στόχο έχουν. Να γίνουν δικά μας, να τα ζήσου-με και να τα βιώσουμε και εμείς. Όταν ανέβει στην καρδιά κάποιου η επιθυμία, διαβάζοντας τούτα τα λόγια να γίνει και αυτός άνθρωπος τέτοιας προσευχής και πίστης, ο Κύριος γιατί να μην του τα χαρίσει; Προσοχή όμως. Ο Κύριος θα σπεύσει να απαντήσει και θα το κάνει με χαρά και καμάρι κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις:

«ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών Αυτού των βοώντων προς Αυτόν ημέραν και νύκτα…;»

των εκλεκτών Αυτού,• των βοώντων• ημέρα και νύχτα•

Έχουν μεγάλη σημασία οι προϋποθέσεις που βάζει ο Κύρι-ος για να λειτουργήσουν οι υποσχέσεις Του. Είναι απόλυτα δεσμευτικές και υποχρεωτικές. Οι εκλεκτοί Του είναι αυτοί που Τον σέβονται, Τον τιμούν με τη ζωή τους, την πίστη τους, την καθημερινή υπακοή και υποταγή τους στο τέλειο θέλημά Του. Είναι όλοι αυτοί, που ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριός τους και ο Θεός τους. Δεν μπορείς να ζητάς από τον Κύριο με πίστη, να επιμένεις, να περιμένεις, αλλά να έχεις μία ζωή γεμάτη συμβιβασμούς, εκκρεμότητες πνευματικές και αμαρτία. Δεν λειτουργεί έτσι ο Κύριος και τα δώρα Του. Το δεύτερο, που μας υπογραμμίζει το Πνεύμα του Θεού, εί-ναι η προσευχή που γίνεται με δύναμη, με πόνο, με ζήλο, με πάθος, σαν μια βουή μάχης και νίκης μαζί. Δεν είναι η προσευχή του τύπου, το είπα και το άφησα… Πρόκειται για επίμονη, αγωνιστική προσευχή, προσευχή-μάχη, προσευχή ανυποχώρητη.

...Σωστή Πίστη



Προσευχή ημέρα και νύχτα. Δεν ξεκολλάει από την καρδιά σου το αίτημα προς τον Κύριο, η ανάγκη, το θέμα. Και εσύ δεν θα αφήσεις τον Κύριο, αν δεν πάρεις απάντηση, αν δεν κάνει επέμβαση. Ο μεγάλος εχθρός της πίστης μας είναι ο χρόνος, η κούραση, η απογοήτευση από τον εχθρό Του και εχθρό μας διάβολο. Είναι και η ανθρώπινη φύση μας, η πεσμένη, που καταθέτει τα όπλα πολύ εύκολα, παρασύρεται, αποκάμνει και γυρίζει σελίδα. Δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα του Θεού. Θα μείνουμε, θα επιμείνουμε, θα δείξουμε στον Κύριο ότι δεν

θα κάνουμε πίσω, αν δεν μας ευλογήσει με την απάντη-σή Του, με την ενέργειά Του. Το εκτιμά ο Κύριος και το προβάλλει στις σελίδες της Καινής Διαθήκης για να το μιμηθούμε, να το ζήσουμε. Ημέρα και νύχτα. Για πόσο; Πίστη χωρίς ημερομηνία λήξεως. Πίστη μακράς πνοής. Κάποιος πιστός άνθρωπος προσευχόταν στον Κύριο και έλεγε: Σαράντα χρόνια προσεύχομαι, Κύριε για τον αδελφό μου, να Σε γνωρίσει, να γίνει δικό Σου παιδί.

Θα έλεγα σαν συμπέρασμα, δεν υπάρχουν άδικοι κρι-τές, που δεν τους σταματά τίποτα. Δεν υπάρχουν αδι-κίες, αδιέξοδα που δεν αντιμετωπίζονται, αξεπέραστα εμπόδια, κλειστές πόρτες που δεν ανοίγουν. Κάτι άλλο υπάρχει, ή μάλλον δεν υπάρχει, και είμαστε φτωχοί και αδύναμοι και χάνουμε τόσες πολλές από τις ευλογίες του Κυρίου μας. Δεν υπάρχει στη ζωή μας, στην πίστη μας, στην προσευχή μας το: πάντοτε και δεν αποκά-μνω. Μόλις το αποκτήσουμε, ο κόσμος αλλάζει γύρω

μας, οι πόρτες ανοίγουν, οι άδικοι κριτές μεταμορφώνονται σε υπάκουα προβατάκια κι όλες αυτές που λέγαμε χαμένες υποθέσεις, χωρίς ούτε μία πιθανότητα διεκπεραίωσης και λύ-σης, γίνονται λαμπρές νίκες και ζηλευτές ευλογίες. Όσο για τις αδύναμες και αμελητέες «χήρες», θα είχαν εξαφανιστεί από το πρόσωπο της Γης και στη θέση τους θα είχαμε ζωντανά θαύματα του Κυρίου, με αρχοντιά, με ομορφιά, με δύναμη πίστης. Ο Ουρανός τις θαυμάζει κι εμείς τις θαυμάζουμε, αλλά για εμάς δεν φτάνει το θαυμάζω. Μας το προσφέρει ο Κύριος να το ζήσουμε, αν το θέλουμε, να το χαρούμε και εμείς.-

Σωστή Προσευχή, Σωστή Πίστη

Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα

σε όποιον μας τη ζητήσει με γράμμα του στη διεύθυνση του περιοδικού

ΑΦΙΕΡΩΜ

Α

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ


ίναι το κορυφαίο, το σημα-ντικότερο, το μεγαλύτερο όλων για τον άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο, στη ζωή του, στην ύπαρξή του. Ο Ιησούς Χριστός. Δεν υπάρχει σο-βαρότερο θέμα για να ασχοληθεί κανείς, να γεμίσει, να αφιερώσει τη ζωή του ολόκληρη, από το πρόσω-πο, τη ζωή, την προσφορά του Ιη-σού Χριστού. Αυτή η αλήθεια είναι διατυπωμένη με τον πιο ανάγλυφο τρόπο μέσα σε ένα ξεχωριστό εδά-φιο στην Καινή Διαθήκη:

«Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία·

διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον

μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.»

(Πράξεις Αποστόλων 4:12)

Ο Ιησούς Χριστός είναι το σπουδαι-ότερο κεφάλαιο για τον άνθρωπο, γιατί το όνομά Του είναι συνδεδε-μένο με τη σωτηρία του ανθρώπου, το αιώνιο μέλλον του. Σωτηρία από τον αιώνιο θάνατο. Όλα τα άλλα στη ζωή μας, στην Ιστορία ανακυ-κλώνονται, έρχονται, φεύγουν, θα ξανάρθουν, εξυπηρετούν τις ανά-γκες και τις υποχρεώσεις αυτής της ζωής και σίγουρα θα μείνουν

εδώ κάτω. Είναι από αυτή τη ζωή και για αυτή τη ζωή. Το κεφάλαιο Ιησούς Χριστός είναι αιώνιος Θεός Κύριος και αφορά την αιωνιότητα!

Κάτι που πρέπει να τονίσουμε και να καταλάβουμε καλά, είναι ότι ο Ιησούς Χριστός είναι δύσκολη υπό-θεση. Δεν είναι απλή υπόθεση και για απλοϊκή αντιμετώπιση ο Ιησούς Χριστός. Η επιπόλαιη και βιαστική ενασχόληση μαζί Του δεν προσφέ-ρει απολύτως τίποτα στον άνθρω-πο. Αλλά και ο άνθρωπος είναι πε-ριορισμένος και ανεπαρκής, για να καταλάβει σωστά και να κατανοή-σει τον Ιησού Χριστό. Δεν έχει τον «εξοπλισμό» που χρειάζεται για να συλλάβει και να αξιοποιήσει το κε-φάλαιο Ιησούς Χριστός. Χρειάζεται έργο υπερφυσικό του Θεού στην καρδιά του και στην διάνοιά του, για να μπορέσει να Τον προσεγγί-σει σωστά και να έχει αποτελέσμα-τα επάνω του.

Τον Ιησού Χριστό οι άνθρωποι Τον πλησιάζουν για να πάρουν κάτι που έχει Εκείνος και που το θέλουν, το χρειάζονται, γιατί δεν το έχουν οι ίδιοι. Τι είναι αυτό που θέλουν στις περισσότερες των πε-ριπτώσεων; Να τους συγχωρήσει

Το Κεφάλαιο...

Ένα τρισεκατομμύριο χωρίς παραλήπτη

«Ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών, είπε προς τον παραλυτικόν: Θάρρει, τέκνον· συγκεχωρημέναι είναι

εις σε αι αμαρτίαι σου.» (Ματθαίος 9:2)

Ε


τις αμαρτίες και να τους βοηθάει στις δυσκολίες της ζωής τους. Αυτή η προσέγγιση κυριαρχεί ανάμεσα στους ανθρώπους που πλησιάζουν τον Ιησού Χριστό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όμως, αν έτσι έχουν τα πράγματα, γεννιέται αυτόματα και παραμένει το ερώτημα, αν η προσφορά του Ιησού Χριστού στον άνθρωπο είναι τόσο φτωχή και πε-ριορισμένη, τόσο ρηχή, τόσο λίγη, και βέβαια έτσι ανθρωποκεντρική και ανθρωπομορφική.

Δεν έχουμε κατα-λάβει τι ήταν και τι είναι στην πραγμα-τικότητα ο Ιησούς Χριστός πριν έρθει στον κόσμο μας, όταν έζησε ανάμε-σα στους ανθρώ-πους, όταν ντύθη-κε το ανθρώπινο σχήμα και τι είναι τώρα αναστημέ-νος στη δόξα του Πατέρα Θεού. Ο γιος του Βασιλιά, το μοναδικό όνο-μα το δοσμένο από τον Ουρανό στον κόσμο μας για τη σωτηρία του. Μοιάζουμε με τον άνθρωπο εκείνο, που κάποια μέρα στη ζωή του έπεσε πάνω σε έναν αμύθητο θησαυρό. Πολλά δισεκα-τομμύρια. Δέκα ζωές να ’χεις, και πάλι δεν τον τελειώνεις. Πήρε το θησαυρό, αλλά το άλλο πρωί πήγε όπως και πριν στο σούπερ μάρκετ, να αγοράσει 1 κιλό μήλα, 5 αυγά, μισό κιλό ψωμάκι, να περάσει μια δυο μέρες και μετά θα δούμε… Έχει ανησυχίες αν θα του έρθει η σύντα-

ξη στο τέλος του μηνός… δεν κοι-μάται το βράδυ… Ξέρετε ποια είναι η πραγματικότητα; Δεν τον πήρε το θησαυρό, δεν τον έκανε ποτέ δικό του. Δεν κατάλαβε τι απέκτησε, τι κρατάει στα χέρια του, τι έχει στην κατοχή του... Ο Ιησούς Χριστός εί-ναι πολύ μεγαλύτερος από το με-γαλύτερο θησαυρό που μπορούμε να φανταστούμε. Αν συνεχίζουμε να ζούμε φοβισμένοι, μέτριοι, ανα-σφαλείς, αλύτρωτοι, φτωχοί όπως και πριν Τον γνωρίσουμε, σημαίνει ότι δεν καταλάβαμε την αξία Του

και δεν Τον κάνα-με ποτέ δικό μας δια μέσου της πί-στεως.

Για να καταλά-βουμε την τόσο σοβαρή αυτή αλή-θεια, ας παρακο-λουθήσουμε δύο φανταστικές προ-σευχές ανθρώπων που απευθύνονται στον Θεό: Κύριε, Σε παρακαλώ να με βοηθήσεις να μην κάνω αμαρτί-

ες και Σε λυπώ, …ξέρεις, Κύριε, ότι ζούμε σε έναν κόσμο αμαρτίας, …ξέρεις το ρούχο της σάρκας που φοράμε, ξέρεις μας παρασύρει, μας νικάει η αμαρτία, βοήθησέ μας, Κύριε, και συγχώρησέ μας… Η άλλη προσευχή. Μη με συγχω-ρήσεις, Κύριε, μη με βοηθήσεις, Κύριε. Θέλω να με αναγεννήσεις, Κύριε, να με κάνεις καινούργιο άν-θρωπο. Θέλω να Σε γνωρίσω βαθιά και ουσιαστικά, Κύριε. Να καταλά-βω τι είσαι, ποιος είσαι, τι έχεις,

...Ιησούς Χριστός



Το Κεφάλαιο...τι μπορείς, τι προσφέρεις… Θέλω να ενωθώ μαζί Σου Κύριε, να Σε αποκτήσω, να γίνω ένα μαζί Σου. Η ζωή Σου να γίνει δική μου ζωή, να ζω για Σένα, να ζω Εσένα, να ζω τη ζωή Σου… Προσευχή η μία, προσευχή και η άλλη, καρδιά η μία, καρδιά και η άλλη, πίστη η μία, πί-στη και η άλλη. Τελείως διαφορετι-κοί κόσμοι.

Αν δεν γνωρίσουμε τον Ιησού Χρι-στό ποιος πραγματικά είναι, θα μας συνδέει μία σχέση δοσοληψίας. Είναι σα να λέμε ότι το μόνο που μας συνδέει με τον πατέρα μας, τη μητέρα μας, είναι το χαρτζιλίκι που περιμένουμε να μας δώσουν. Τίπο-τα άλλο πέρα από αυτό. Κάποιοι έχουν μόνον αυτή τη σχέση με τους γονείς τους, αλλά και με τον Θεό, που είναι και ο Δημιουργός μας και ο Κύριός μας και ο Θεός της αγά-πης, της σωτηρίας μας; Η σχέση μας με τον Άγιο, τον μόνο αληθινό Θεό και Κύριο έχει φτάσει στο πιο ψηλό της σημείο, και αυτό είναι το τρίπτυχο, Κύριε συγχώρησέ με, Κύριε βοήθησέ με, Κύριε ευλόγησέ με; Και όταν λέμε ευλογία, εννοού-με βροχές υλικών πραγμάτων από τον Ουρανό του Θεού…

Τώρα με την οικονομική κρίση μπορεί και να εννοούμε να ανοί-ξουν οι στρόφιγγες του Ουρανού και να βρέχει ευρώ στη Γη… Δεν Τον είδαμε σαν Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο. Δεν καταλάβαμε τι θα πει αιωνιότητα με ή χωρίς τον Ιη-σού Χριστό. Δεν καταλάβαμε ίσως τι όνομα δόθηκε σε εμάς από τον Ουρανό και τι θα πει σωτηρία.

Φαντάζεσαι τον άνθρωπο που ξαφνικά ήρθε στη ζωή του ένα τρι-σεκατομμύριο; Δεν περπατάει, δεν πατάει στη Γη. Φύτρωσαν ξαφνι-κά φτεράκια στην πλάτη του, στα πόδια του. Δεν μοιάζει με κανέναν άλλον επάνω στη Γη. Συνάντησα κάποιον παλιό γνωστό. Είχαμε να ιδωθούμε χρόνια. Συμφωνήσαμε να διηγηθούμε όλα όσα ζήσαμε στο διάστημα που δεν βλεπόμαστε. Άρ-χισε εκείνος. Εγώ άκουγα. Περίπου μιάμιση ώρα μονόλογος, διήγηση. Μετά ήρθε η σειρά μου. Περίμενα τόση ώρα να μου πεις τι έκανες, τι κάνεις με το τρισεκατομμύριο…, βρήκα να του πω, και εννοούσα με τον Ιησού Χριστό. Το δικό σου τρι-σεκατομμύριο, τον δικό σου Ιησού Χριστό. Πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι όποιος έχει ένα τρισε-κατομμύριο, δεν έχει γυναίκα, έχει ένα τρισεκατομμύριο, δεν έχει παι-διά, έχει ένα τρισεκατομμύριο, δεν έχει ζωή, έχει ένα τρισεκατομμύ-ριο. Δεν σκέφτεται άλλο θέμα, δεν μιλάει για άλλο θέμα, δεν έχει άλλη ζωή γιατί όλα περνάνε μέσα από το τρισεκατομμύριο. Και δεν είναι ένα τρισεκατομμύριο, αλλά είναι ο δο-ξασμένος Ιησούς Χριστός, το μονα-δικό όνομα, ο μοναδικός Σωτήρας. Δεν το κάναμε δικό μας το τρισε-κατομμύριο, το μεγάλο και δοξα-σμένο κεφάλαιο Ιησούς Χριστός.

Υπάρχει ο κίνδυνος να πιστεύου-με με λάθος πίστη, σε λάθος Χρι-στό, να έχουμε λάθος σωτηρία, και να τα ανακαλύψουμε όλα αυτά εκεί επάνω, όταν δεν θα μπορεί να αλλάξει τίποτα πια, και να τα χά-σουμε όλα και αιώνια.


...Ιησούς ΧριστόςΑς κοιτάξουμε από λίγο πιο κοντά

το περιστατικό της Καινής Διαθή-κης. Ο άρρωστος μπροστά στον Κύριο ήταν παράλυτος. Δεν ζούσε. Είχε γίνει ένα με το κρεβάτι του. Να περπατήσει ήθελε, να ζήσει τη ζωή, να κινηθεί, να εξυπηρετηθεί.

- Ερώτηση: Ήξερε ο Κύριος την πραγματική ανάγκη αυτού του ανθρώπου; Ήξερε τη μία, τη μόνη προσδοκία τη δική του και των δι-κών του, όταν τον έφεραν μπροστά στον Κύριο;

- Απάντηση: Ναι, τα ήξερε όλα.

- Ερώτηση δεύ-τερη: Κύριε, Σου φέραμε τον άρρω-στο άνθρωπό μας για να του συγχω-ρέσεις τις αμαρ-τίες; Δεν βλέπεις, Κύριε, το πρόβλη-μά μας το καθημε-ρινό, τον πόνο, τον αγώνα μας; Δεν βλέπεις πως ούτε αυτός ζει, ούτε εμείς μαζί του;

- Μία πρόταση προς τον Κύριο: Κύριε δεν τον γιατρεύεις πρώ-τα και μετά του συγχωρείς και τις αμαρτίες; Δεν ασχολείσαι με το πρόβλημά του το σοβαρό, και μετά τα υπόλοιπα που έχουν σχέ-ση με την ψυχή του;

- Απάντηση του Κυρίου: Δεν εί-ναι η ανάγκη του το πρώτο του πρόβλημα. Ούτε το μεγαλύτερο, ούτε το σοβαρότερο όλων. Ούτε οι αμαρτίες του οι λίγες ή πολλές

είναι το πρόβλημα του ανθρώ-που αυτού, ούτε η ασθένειά του, που τον κρατάει καθηλωμένο στο κρεβάτι!

- Πάλι ερώτηση δική μας: Ποιο είναι το πρόβλημά του, Κύριε, αφού δεν είναι ούτε οι αμαρτίες του, ούτε η αρρώστια του σώμα-τός του;

- Απάντηση του Κυρίου: Δεν Με γνώρισε, δεν Με ξέρει, δεν κατάλα-βε ποιος είμαι, τι μπορώ να κάνω, τι θέλω να κάνω.

Αυτό είναι το με-γαλύτερο και το σοβαρότερο όλων. Δεν κατάλαβες τι θα πει Ιησούς Χρι-στός, τι είναι στην πράξη, τι μπορεί, τι θέλει, τι έχει, τι προσφέρει στον άνθρωπο. Και αν δεν τα κατάλαβες όλα αυτά, έστω κι αν λες πιστεύω, η πίστη σου είναι σε λάθος βάση και σε λάθος κατεύ-

θυνση. Θα λες σωτηρία και δεν θα είναι σωτηρία, θα λες αναγέννηση και δεν θα είναι αναγέννηση, θα λες αιώνια ζωή και υπάρχει ο κίν-δυνος να μην είναι δική σου…

Το πρώτο που βλέπει ο Ιησούς στον άνθρωπο δεν είναι ούτε η αρρώ-στια του, ούτε η ανάγκη του, ούτε οι αμαρτίες του. Το πρώτο είναι ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στην αμαρτία. Γέννημα-θρέμμα της αμαρτίας. Αν δεν τακτοποιηθεί


Το Κεφάλαιο...αυτό το θεμελιώδες θέμα, όσα προ-βλήματα και αν μας λύσει ο Κύριος, όσες φορές κι αν μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, όσες ανάγκες κι αν μας ικανοποιήσει, το θησαυρό Ιησού Χριστό δεν θα τον αποκτήσου-με ποτέ. Οι ανάγκες θα επανέλθουν με άλλο περιεχόμενο ίσως, και τα προβλήματα θα ξαναεμφανιστούν και η αρρώστια θα ξαναχτυπήσει την πόρτα μας. Ο υγιής δρόμος εί-ναι μόνο ένας. Μέσα από αυτά τα μονοπάτια της ζωής να στραφεί ο άνθρωπος με ταπείνωση και γνήσια πίστη και να αποκτήσει τον Ιησού Χριστό δικό του Σωτήρα, Λυτρωτή και Κύριο. Να καταλάβει την αξία Του, την τιμή, τη δόξα, το μεγαλείο της αγάπης Του και με την πίστη να τα κάνει δικά του. Το όνομα το μο-ναδικό «υπό τον Ουρανό» δοσμένο στους ανθρώπους για να σωθούν.

Εδώ ακριβώς είναι ο ρόλος της καρδιάς μας ο βασικός και καθο-ριστικός. Τι θέλει η καρδιά μας, τι επιδιώκουμε να έχουμε, να απο-κτήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Με την καρδιά μας πλησιάζουμε ή απορρί-πτουμε τον Ιησού. Της καρδιάς μας το χέρι απλώνουμε και παίρνουμε από τον Ιησού Χριστό αυτό ακρι-βώς που θέλουμε. Είναι τελείως δι-αφορετικό να ακούς για κάποιον, να διαβάζεις για κάποιον, ακόμα και να τον βλέπεις, να κουβεντιά-ζεις μαζί του, και τελείως διαφορε-τικό να τον ανακαλύψεις, να τον καταλάβεις, να τον αποκτήσεις, να ταυτιστείς μαζί του. Αυτός ο δεύτε-ρος δρόμος είναι που οδηγεί στη γνώση και την απόκτηση του «θη-σαυρού Ιησού Χριστού».

Αλλά για να μη νομίσει κανένας ότι τον Κύριο Τον απασχολούν μόνο τα υψηλά, τα μεγάλα, τα θεολογικά, τα διανοητικά, γυρίζει στην αρρώ-στια, στο πρόβλημα, στην ανάγκη, να πει, «πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Λύσεις, απαντήσεις, ικανοποίηση, στήριξη, βοήθεια, ευλογία, και μάλιστα πλουσιοπάρο-χα, στον υπερθετικό βαθμό. Αλλά με τη σειρά που ο Κύριος τα έχει στη σκέψη Του και στην καρδιά Του. Πρώτο, βασικό, θεμελιώδες η προσωπική γνωριμία, η απόκτηση, η βαθιά γνώση του Ιησού Χριστού. Χωρίς αυτό το βήμα, όσο πολλά κι αν αποκτήσει ο άνθρωπος από τα υπόλοιπα, κι ας είναι δώρα του Θεού, κι ας είναι απαντήσεις προ-σευχής, δεν είναι ο θησαυρός, δεν είναι το «τρισεκατομμύριο Ιησούς Χριστός».

Αν θέλουμε να τα δούμε κατάμα-τα και σωστά τα γεγονότα της ζωής μας, πρέπει να ξεκινήσουμε από την πολύ αρχή. Πριν από την αρ-ρώστια, την ανάγκη, το πρόβλημα, το αδιέξοδο, για τα οποία συνήθως πηγαίνουμε στον Θεό και ζητάμε βοήθεια, υπάρχει κάτι άλλο, πολύ πιο ζωτικής σημασίας. Η αμαρτία, η αμαρτία μας!

Αν είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα, όπως απασχο-λεί τον Θεό, που μας αγαπά και μας παρακολουθεί, είναι η απελευθέ-ρωσή μας από το στρατόπεδο της αμαρτίας, που είμαστε αιχμάλωτοι και καταδικασμένοι σε αιώνιο θά-νατο. Εμείς Του μιλάμε για το θέμα μας, Εκείνος βλέπει αμαρτία, εμείς Του ζητάμε βοήθεια για το πρόβλη-


...Ιησούς Χριστόςμα, Εκείνος βλέπει αμαρτία. Αμαρ-τία, που πρέπει και μπορεί να φύ-γει από τη μέση, να εξαλειφθεί. Και αυτός ακριβώς είναι ο κύριος λό-γος, που η αμαρτία είναι το πρώτο, το μεγαλύτερο, το σοβαρότερο που πρέπει να απασχολήσει τον άνθρω-πο που έρχεται στη ζωή αυτή. Επει-δή υπάρχει το αίμα του Ιησού Χρι-στού που συγχωρεί, που καθαρίζει, που ανακαινίζει, που δικαιώνει τον αμαρτωλό. Αν δεν υπήρχε αυτή η δύναμη της αναγέννησης που μας φέρνει στη χάρη του Θεού Πατέρα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Κύ-ριε, τι ήθελες να κάνω; Αμαρτω-λός γεννήθηκα όπως όλοι…, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς... Υπάρχει το αίμα Του, υπάρχει η ανάστασή Του, υπάρχει ο Λόγος Του, υπάρχει το Πνεύμα Του. Η αμαρτία μπορεί να συγχωρηθεί, να νικηθεί, να εξα-φανιστεί, αλλά εσύ πηγαίνεις στον Κύριο και Του ζητάς να ασχοληθεί με την αρρώστια, με το μικρό ή με-γαλύτερο πρόβλημα, που αύριο θα επανέλθει με άλλη μορφή…, με την ικανοποίηση των επιθυμιών σου, με τα είδωλά σου. Είσαι ακόμα χω-ρίς τον Ιησού Χριστό, χωρίς το τρι-σεκατομμύριο.

Υπάρχει και ένα ακόμα σημείο θαυμαστό σ’ αυτήν την ιστορία. Και να μη σε κάνει καλά ο Κύριος, και να μη σου απαντήσει, και να μη

σε σηκώσει από το κρεβάτι, και να μην ικανοποιήσει το αίτημά σου, εσύ έχεις πάρει το θησαυρό, τον Ιη-σού Χριστό, τη Βασιλεία του Θεού, την αιώνια ζωή. Τα έχεις όλα και από τώρα, είναι δικά σου και από αυτή τη ζωή. Αυτό είναι το θαύμα της αγάπης της αγαθής καρδιάς του Κυρίου μας. Πηγαίνεις σ’ Αυτόν παράλυτος, άρρωστος, χτυπημέ-νος από την ανίατη αρρώστια της αμαρτίας με μετάνοια και πίστη και φεύγεις από Αυτόν με αιώνια ζωή μέσα σου, κληρονόμος της δόξας

Του, παιδί Θεού. Στον Ουρανό της δόξας του Θεού, εκείνη την ημέρα γύρω από τον θρόνο Του θα είναι πλήθος αμέτρητο οι πρώην παράλυ-τοι, τυφλοί, ανά-πηροι, αδικημέ-νοι, διωγμένοι, βασανισμένοι, που απέκτησαν το θησαυρό, που

ξεκίνησαν σωστά με τον Ιησού Χρι-στό από την αμαρτία, από την ανα-γέννηση και έφτασαν στη δόξα.

Το θέμα το ένα, το πρώτο, το κεφάλαιο Ιησούς Χριστός. Όχι για να ζητάμε και να παίρνουμε, να ξαναζητάμε, να ξαναπαίρνου-με καταναλωτικές χαρές, δώρα, απαντήσεις, συγχώρηση, βοήθεια, παροχές. Ο Ιησούς Χριστός, ο μό-νος «υπό τον Ουρανό, μεταξύ των ανθρώπων» που έχει εξουσία επά-νω στην αμαρτία, στην αρρώστια, στον πόνο, στο θάνατο.


Το Κεφάλαιο...«Τι είναι ευκολώτερον, να είπω,

Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου,ή να είπω,

Εγέρθητι και περιπάτει; Αλλά διά να γνωρίσητε ότι εξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας,

τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· Εγερθείς σήκωσον την κλίνην σου

και ύπαγε εις τον οίκον σου.»

(Ματθαίος 9: 5-6)

Δυστυχώς υπάρχει και η άλλη όψη. Αν πας στον Ιησού Χριστό πα-ράλυτος, με ένα θέμα σοβαρό, με ένα πρόβλημα και επιμείνεις, ο Κύ-ριος θα σου δώσει αυτό που θέλεις και επιμένεις με όλη την καρδιά

σου. Αλλά τον Ιησού Χριστό δεν θα Τον αποκτήσεις ποτέ.

Το μυστικό της πραγματικής σω-τηρίας βρίσκεται αλλού. Να θελή-σουμε να γνωρίσουμε τον Ιησού Χριστό, το δικό Του πρόσωπο, σκε-πτικό και θεώρηση Ιησού Χριστού, τη δική Του λογική, το χαρακτήρα Του, τη δική Του προσωπικότητα, να ταυτιστούμε μαζί Του, να γίνει Αυτός ο καινούργιος μας εαυτός, να μη ζούμε πλέον εμείς, αλλά να ζει ο Χριστός μέσα μας. Μόνο τότε πήραμε σωστά τον σωστό Ιησού Χριστό στη ζωή μας. Μόνο τότε Τον έχουμε δικό μας, μόνο τότε Τον απολαμβάνουμε Κύριό μας και Θεό μας. Μόνο τότε έχουμε πραγ-ματικά αιώνια ζωή!

Ο Σωστός και ο Λάθος

«Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην· δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν…,

ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής…, και εχθροί του ανθρώπου

θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.» «Οστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ Εμέ, δεν είναι άξιος Εμού· και

όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ Εμέ, δεν είναι άξιος Εμού·»«Οστις εύρη την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση

την ζωήν αυτού δι’ Εμέ, θέλει ευρεί αυτήν.» (Ματθαίος 10:34-39)

σως δεν έχουμε συνειδητοποι-ήσει ότι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή του ανθρώπου. Τι θέση θα πάρει απέναντί Του, τι σχέση θα δημιουργηθεί μεταξύ τους, αν θα Τον δεχτεί ή θα Τον απορρίψει. Και αυτή η αλήθεια εί-ναι απόλυτα ακριβής, διότι το όνο-

μα του Ιησού Χριστού είναι συνδε-δεμένο με τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου από τον αιώνιο θά-νατο.

Μιλήσαμε και μιλάμε για τον Ιη-σού Χριστό μεταξύ μας και στους ανθρώπους γύρω μας, αλλά μιλά-με απαλά. Διαλέγουμε τις λέξεις,

Ί


...Ιησούς Χριστόςτις φράσεις, τα νοήματα, να μην φοβίζουν, να μην πονάνε τους αν-θρώπους και φύγουν, να μην ενο-χληθούν. Μιλάμε γενικά, ιστορικά, συναισθηματικά, θρησκευτικά. Αλλά δεν λέμε την αλήθεια ή δε λέμε όλη την αλήθεια.

Κυρίως αναφερόμαστε στον Ιη-σού Χριστό της εποχής της Καινής Διαθήκης, πριν 2000 χρόνια περί-που. Μιλάμε για την τότε ζωή Του εδώ κάτω στη Γη, τα θαύματά Του, τη διδασκαλία Του. Τίποτα σύγ-χρονο, τίποτα άμεσο, τίποτα δικό μας. Δεν μιλάμε για εμάς, για τη σχέση μας μαζί Του, γιατί ίσως δεν έχουμε κάτι να πούμε. Αν πα-ρακολουθήσου-με την πορεία Του σε μερικά κεφάλαια στην Καινή Διαθήκη, θα δούμε να θε-ραπεύει έναν τυ-φλό, μετά έναν π α ρ α λ υ τ ι κ ό , μετά παρεμβάλλεται η αιμορρο-ούσα, μετά τους διδάσκει μέσα από μερικές παραβολές, μετά πάλι θαύματα, μετά να τους δώσει να φάνε… Αν καταλάβαμε ότι αυτό εί-ναι ο Ιησούς Χριστός, έχουμε κάνει ένα μεγάλο και πολύ επικίνδυνο λά-θος. Μεταφέρουμε αυτή τη λάθος εικόνα στη ζωή μας, στις ανάγκες μας, στα προβλήματά μας και κα-ταλήγουμε να πιστεύουμε σε έναν Χριστό «ταχυδακτυλουργό», που ανοίγει κλειστές πόρτες, βγάζει λύσεις προβλημάτων από το κα-

πέλο…, φέρνει λεφτά εκεί που δεν υπάρχουν, μας διασκεδάζει, φρο-ντίζει να περνάμε καλά…

Η ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗΣ

Λάθος Ιησούς Χριστός, λάθος πίστη, λάθος ζωή, λάθος προσδο-κίες και βέβαια λάθος κατάληξη. Μεγάλο κεφάλαιο το σωστό και το λάθος γύρω από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, γιατί οι συνέπειες είναι αιώνιες και μη αναστρέψιμες. Εδώ ακριβώς βρίσκεται «η ευερ-

γεσία της ανα-στάτωσης». Να κουνηθείς από τη θέση σου, να αναστατωθείς, να ανησυχήσεις, να μην κοιμηθείς το βράδυ. « Η ευ-εργεσία της ανα-τροπής» όσων ήξερες και νόμι-ζες και πίστευες. «Η ευεργεσία του ξεβολέματος». Να αρχίσεις να

ξανασκέφτεσαι, να προβληματίζε-σαι. Να πεις εδώ συμβαίνει κάτι πολύ μεγάλο, πολύ διαφορετικό και να ενδιαφερθείς, να αποφασί-σεις, σβήνω όσα ήξερα και αρχίζω από την αρχή και σωστά, αφού πε-ράσω ένα δυνατό σοκ ανατροπής.

Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι είχε συμ-βεί και ανάμεσα στους μαθητές του Κυρίου, όταν άρχισαν μεταξύ τους και με δική τους πρωτοβουλία να μοιράζονται θέσεις και αξιώμα-τα και ποιος είναι μεγαλύτερος στη


Το Κεφάλαιο...Βασιλεία των Ουρανών και ποιος θα κάτσει δεξιά Του και ποιος αρι-στερά Του, (Ματθαίος 20:20-24). Μοναδική η απάντηση του Κυρίου μας, διεισδυτική, διαπεραστική, ανατρεπτική, αλλά σωτήρια:

«Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην·

δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν.»

Αν μας μπερδεύει ο Κύριος και μας αναστατώνει με τον τρόπο που βλέπει και αντιμετωπίζει τα πράγματα, τότε βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Οι άνθρωποι του Θεού ζουν στον κόσμο του σκεπτι-κού, του νόμου, της λογικής του Κυρίου τους, που είναι τελείως δια-φορετικός από τον ανθρώπινο, τον δικό τους. Σιγά-σιγά μαθαίνουν τον τρόπο που σκέπτεται ο Πατέρας τους και τον αγαπούν και κάποτε φτάνουν στο σημείο και ταυτίζο-νται πλήρως μαζί Του, γίνεται δικός τους τρόπος σκέψης. Τολμώ να πω ότι αν ζεις ήσυχος ότι ξέρεις τι είναι ο Ιησούς Χριστός, ότι Τον γνωρίζεις, ότι Τον τελείωσες, είσαι με μαθη-ματική ακρίβεια σε λάθος δρόμο. Λάθος και έξω και χωρίς…

Να γιατί ο Κύριός μας, που τα ξέ-ρει όλα αυτά, μας είπε αυτή τη με-γάλη αλήθεια. Προσπαθείς στο λιω-μένο ύφασμα, που ούτε την κλω-στή μανταρίσματος δεν μπορεί να κρατήσει, να του ράψεις μπάλωμα από καραβόπανο; Βάζεις το φρέ-σκο κρασί, που δεν «δαμάζεται» για-τί είναι δυνατό και βράζει ακόμα, σε παλιά, φθαρμένα ασκιά να το κρατήσουν…; Δεν καταλαβαίνεις ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Ο

Ιησούς Χριστός μπάλωμα σε τριμ-μένο, λιωμένο ύφασμα; Ο Ιησούς Χριστός σε φθαρμένα, παλιωμένα ασκιά; Η ζημιά θα είναι μεγαλύτε-ρη από πριν, θα είναι καταστροφή πλήρης.

ΤΟ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ

Πρόσφατα παραβρέθηκα σε μία συνάντηση, μία συζήτηση. Κυρίαρ-χο στοιχείο της το, είμαι μια χαρά … εγώ, η οικογένειά μου, η δουλειά μου, η υγεία μου, η υγεία τους, το σπίτι μας, τα οικονομικά μας… μια χαρά είμαστε. Ακούγονταν ωραία όλα αυτά, και μάλιστα στις μέρες μας. Δεν συμμετείχα. Άκουγα μόνο. Όταν ήρθε η σειρά μου να πω κι εγώ μία φράση, βρήκα να κάνω μία παράξενη ερώτηση: εμένα με ενδιαφέρει να μου πεις, τι θα κά-νεις με το τρισεκατομμύριο; Τι θα κάνεις με τον Ιησού Χριστό, τον μεγάλο θησαυρό, τον Βασιλιά, τον Κύριο, τον Σωτήρα; Αποκλείεται άνθρωπος επάνω στη Γη να έχει ένα τρις δικό του και να κάθεται στην καρέκλα…, να μιλάει όπως οι άλλοι, να συμπεριφέρεται «φυσιο-λογικά»… Πιο πάνω από τη γυναίκα του, τα παιδιά του, την υγεία του, την ημέρα του είναι το ένα τρις. Γι’ αυτό ζει πλέον, από αυτό ζει! Κοι-τάζει τη γυναίκα του, το σπίτι του, τα παιδιά του, τον εαυτό του και είναι όλα αυτά τόσο διαφορετικά, άλλος κόσμος. Τώρα μπήκε στη ζωή του ο θησαυρός και μέσα από αυτόν βλέπει όλους και όλα. Ο Ιη-σούς Χριστός είναι πολύ πιο πάνω, η αξία της αγάπης Του, της σωτη-ρίας Του είναι ασύγκριτη ακόμα και με 1 τρις. Δύναμη μεταμόρφω-


...Ιησούς Χριστόςσης, δύναμη αιώνιας ζωής. Τώρα πια δεν ζεις εσύ, δεν ζεις για εσένα, δεν ζεις τη ζωή σου όπως ήθελες, όπως είχες ξεκινήσει, αλλά ζεις για Εκείνον. Το προτιμάς και το κάνεις με την θέλησή σου.

Κάποια στιγμή, όταν ανοίξουν τα μάτια σου με αλήθεια και αποκά-λυψη Θεού, λες, δεν θέλω να με ζήσω εμένα, θέλω να ζήσω Εσένα Κύριε, τη δική Σου ζωή, το δικό Σου περπάτημα, να Σε ακολουθή-σω, να σταματήσω να ζω εμένα, τον εαυτό μου, και να ζω αυτό που ήσουν Εσύ Κύριε, αυτό που έζησες Εσύ. Πώς περπατούσες στο δρόμο, πώς αντι-δρούσες, πώς μιλούσες στους άλλους γύρω Σου; Αυτή είναι η πραγματική ζωή, η μόνη αληθινή ζωή, που είναι και αιώνια. Η απόλυ-τη ταύτισή μας με τον Ιησού Χριστό. Να γίνει Αυτός η καινούργια μου ζωή, ο καινούργιος μου εαυτός.

Έχει όμως και άλλες διαστάσεις, και άλλες προεκτάσεις. Έχει θυσία, έχει κόστος, έχει φορτίο. Δεν θα τα είχε όλα αυτά, αν ο καθένας μας ζούσε τη ζωή του με τον εαυτό του. Ίσως θα είχε λιγότερα. Αλλά επειδή ζούμε τη ζωή του Ιησού Χριστού, ταυτισμένοι μαζί Του, εισπράττου-με το κόστος αυτής μας της επιλο-γής. Έχεις εναντίον σου πρόσωπα

δικά σου, άλλοτε κοντινά, αγα-πητά. Μα τώρα είναι εχθρικά και απέναντι. Ο Χριστός το έκανε αυτό στη ζωή σου. Στην πραγματικότητα δεν μισούν εσένα, ούτε σε απορρί-πτουν. Τον Ιησού Χριστό μισούν και απορρίπτουν και χτυπούν εσένα ή και εσένα. Δεν ήρθε για να βάλει ειρήνη, με την έννοια να περνάμε όμορφα, βολικά, ξένοιαστα. Πόλε-μο και μάχαιρα ήρθε να φέρει ο Ιησούς Χριστός στη ζωή μας.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΣ

Εύλογο φαίνεται να ξεπηδά το ερώ-τημα, εγώ όταν θα πάω στον Ιησού Χριστό, θα έχω μάχαιρα, πόλεμο, κόστος, εναντίω-ση, πόλεμο; Και η απάντηση είναι μία, οπωσδήπο-τε ναι! Ο Ιησούς Χριστός που μόνο συγχωρεί, που βο-λεύει, που χαϊδεύει τα παιδάκια και τα

ευλογεί, που αγκαλιάζει το χαμένο προβατάκι… - όμορφες εικόνες για εξώφυλλα σε βιβλία με παιδικές ιστορίες… - δεν είναι ο Χριστός της Καινής Διαθήκης. Όποιος κήρυξε τέτοιο Χριστό έκανε έγκλημα και όσοι πίστεψαν σε έναν τέτοιο Χρι-στό θα τα χάσουν όλα και αιώνια. Τα χαρακτηριστικά του δρόμου του Θεού είναι τρία και δεν αλλάζουν, ούτε άλλαξαν ποτέ: στενός, τεθλιμ-μένος και για λίγους και εκλεκτούς. Ο δρόμος για να αποκτήσει και να


Το Κεφάλαιο...απολαύσει κάποιος το τρισεκατομ-μύριο, τον απόλυτο θησαυρό. Τότε γιατί να πάω στον Χριστό, γιατί να γίνω του Χριστού και να μη μείνω όπως είμαι, του εαυτού μου; Θα πας στον Ιησού Χριστό γιατί θα σε αλλάξει, θα σε αναγεννήσει, θα σε μεταμορφώσει, θα σε ελευθερώσει από την αιχμαλωσία της αμαρτί-ας, θα ζεις Εκείνον και όχι εσένα, και αυτή είναι η μόνη αληθινή και όμορφη ζωή, που αξίζει να ζήσει ο άνθρωπος. Γι’ αυτήν πλάστηκε, από αυτήν ξέπεσε και αμάρτησε και σ’ αυτήν επιστρέφει με μετά-νοια και πίστη.

Ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνιμη επανάσταση στη ζωή του ανθρώ-που. Όλα τα ανατρέπει, όλα τα αλλάζει, όλα τα μεταμορφώνει. Το σπίτι μας θα το αναστατώσει, τη μέρα μας, τις σχέσεις μας, τη στρωμένη μας ζωή, τις προτεραιό-τητές μας. Έλα τώρα να βάλεις τη «δύναμη Ιησούς Χριστός» μπάλωμα σε τριμμένο ρούχο ή σε φθαρμένα, παλιωμένα ασκιά. Μην το κάνεις αυτό το λάθος. Όχι μόνο δεν θα κερδίσεις τίποτα, αλλά θα χάσεις και τα λίγα που είχες… Μόνο σε καινούργιο κατοικεί και μορφώ-νεται ο Ιησούς Χριστός. Μόνο σε αναγεννημένο άνθρωπο θα μπει να κατοικήσει και να μεγαλουργή-σει. Οι υπόλοιποι θα θαυμάζουν, θα ακολουθούν, θα μαθαίνουν για τον Ιησού, αλλά δεν θα Τον ζήσουν ποτέ, δικός τους δεν θα γίνει ποτέ.

Ο Ιησούς Χριστός προορίζεται για ζωή, μόνο για ζωή, που θα την ζήσουμε. Άλλο είναι το, δέχομαι, ασπάζομαι, ακούω με ενδιαφέρον,

δεν έχω αντίρρηση, είμαι οπαδός, πηγαίνω στην εκκλησία τακτικά, βάζω το χέρι στην τσέπη… και τε-λείως άλλο το, ζω τον Ιησού Χριστό, κατοικεί στην καρδιά μου και ανα-παράγεται επάνω μου, στη ζωή της κάθε μου μέρας. Μόνο τότε είναι αληθινός, μόνο τότε είναι Σω-τήρας, μόνο τότε είναι τρισεκατομ-μύριο.

Ο πατέρας μου είχε πολύ όμορφο και ασυνήθιστο γραφικό χαρακτή-ρα. Μερικά χειρόγραφά του ήταν για κορνιζάρισμα… Τόσο όμορφα και ξεχωριστά. Γνωρίζω δύο αν-θρώπους που του ζήτησαν κάπο-τε από ένα χειρόγραφο, για να μάθουν να γράφουν σαν και εκεί-νον. Τα έβαλαν μπροστά τους και άρχισαν ένα-ένα γράμμα να το αλ-λάζουν και να γράφουν όπως εκεί-νος, με το δικό του γραφικό χαρα-κτήρα. Το αποτέλεσμα το γνωρίζω και στις δύο περιπτώσεις. Σχεδόν ίδια γράμματα, πολύ όμοια, μερι-κές φορές και καλύτερα. Έφτασαν στο σημείο να μη γράφουν με τα δικά τους γράμματα, με τον δικό τους γραφικό χαρακτήρα, αλλά ταυτίστηκαν με το πρότυπό τους. Να βάλεις μπροστά σου τον Ιησού Χριστό, πώς το κάνει το γιώτα, πώς πιάνει το μολύβι; Πώς ανοίγει το στόμα Του, πότε το ανοίγει, πότε δεν το ανοίγει, πώς αντιδρά ο πρά-ος και ταπεινός Ιησούς Χριστός; Δεν ήρθε στη Γη μας ο Ιησούς Χρι-στός για να κάνει πράγματα για εμάς, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά για να κάνει εμάς, τους δικούς Του, να φανερώνουμε τη ζωή Του στους ανθρώπους, να αντανακλούμε την «αξία Ιησούς Χριστός», τη δύναμη


...Ιησούς Χριστόςτης ανατροπής, τη δύναμη της μεταμόρφωσης επάνω μας και να κάνουμε τους άλλους να ενδιαφέ-ρονται και να ζηλεύουν. Σωτηρία είναι αυτή ακριβώς η μετακίνηση από τον εαυτό μου στον Ιησού Χρι-στό, από τη ζωή μου στη ζωή Του. Και αυτό ακριβώς είναι που αξίζει στον Ιησού Χριστό. Να Του μοιά-σουμε, να Τον ζήσουμε, να Τον φα-νερώνουμε γύρω μας.

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΘΟΣ

Υπάρχει σωστός, υπάρχει και λάθος Ιησούς Χριστός. Και ο λάθος οδηγεί σε δυο ζωές χαμέ-νες, εκ των οποίων η μία είναι αιώνια. Δε φτάνει μόνο εμείς να θέλουμε τον Ιησού Χριστό, πρέπει να μας θέ-λει και Εκείνος. Δεν φτάνει μόνο να δε-χτούμε εμείς τον Ιησού Χριστό, πρέ-πει να μας δεχτεί και Εκείνος. Και Εκείνος δεν μας δέχεται, όταν βλέπει ότι Τον θέλου-με μπάλωμα και συμπλήρωμα μόνο, «το πνεύμα του λυχναριού», πες μου τρεις επιθυμίες σου να τις εκπληρώ-σω… Όταν βλέπει ότι ποτέ δεν θα Τον βάλουμε πρώτο και πάνω από όλους και όλα: από τον πατέρα μας, τη μητέρα μας, τα παιδιά μας, την υγεία μας, την καριέρα μας. Δεν εί-ναι άξιος του Ιησού Χριστού όποιος δεν παίρνει το σταυρό του για να Τον ακολουθεί κάθε μέρα.

Ιησούς Χριστός ! Όταν Τον είδες δεν σε μάγεψε, όταν Τον είδες δεν παρέλυσες, όταν Τον είδες δεν σου πέσαν απ’ τα χέρια αυτά που κρα-τούσες. Αυτά παθαίνουν όσοι κερ-δίζουν ξαφνικά ένα τρις. Έχει μερι-κούς ή μερικές που ψάχνουν νύφη ή γαμπρό αντίστοιχα. Κοιτάει τη μία, την άλλη, την τρίτη, κάτι πάει να γίνει με την τέταρτη… Ξαφνικά λέει, αυτή είναι! Τέλος, αυτή είναι! Όλη του η ύπαρξη, όλη του η καρ-διά λέει, αυτή είναι. Για τη γυναίκα σου είπες κάποτε, αυτή είναι και

την έκανες δική σου. Για Μένα δεν είπες ποτέ Αυτός είναι, με πάθος, με αγάπη καρδιάς, με πίστη,… σκέφτεται και απορεί ο Κύρι-ος. Θα ’ρθει η ώρα να μιλήσει ο Κύρι-ος, και αυτό που θα πει πολύ απλά και λιτά θα είναι, πήγαινε… Αυτό το πήγαινε στη γλώσ-σα της Καινής Δια-θήκης ισοδυναμεί με την κόλαση, την

αιώνια απώλεια. Ο Κύριος ανήκει σ’ αυτούς που Τον αγάπησαν με όλη τους την καρδιά, που Του πα-ραδόθηκαν χωρίς όρους και περιο-ρισμούς και που Τον έζησαν, αφού απέρριψαν τον δικό τους εαυτό. Αυτούς και αναγνωρίζει για δικούς Του.

Κύριέ μας και Θεέ μας, Σε ευ-χαριστούμε γιατί το δώρο Σου στη ζωή μας είναι ανεκτίμητο, ασύλλη-πτο, θαύμα υπερφυσικό. Ο Ιησούς


Χριστός μέσα στον άνθρωπο, ο Ιη-σούς Χριστός και ο άνθρωπος ταυ-τισμένοι σε ένα καινούργιο θαυ-μαστό σύνολο. Η θαυμαστή και πολύτιμη σωτηρία δια του Ιησού Χριστού. Να μη ζούμε πλέον εμείς, να μη ζούμε για τους εαυτούς μας, αλλά να ζούμε τον Ιησού Χρι-στό. Πόσο λίγο έχουμε κατακτήσει αυτό το θαύμα, Κύριε. Πόσο λίγο έχουμε μείνει άφωνοι, απορημένοι από την αγάπη Σου στη ζωή μας. Ο Ιησούς Χριστός, η δύναμη που ανακαινίζει τον άνθρωπο, μετα-μορφώνει τον άνθρωπο, που τον κάνει από τώρα ουράνιο.

Θέλουμε να Σε παρακαλέσουμε αυτόν τον Χριστό να μας χαρίσεις, αυτόν τον Χριστό της Καινής Δια-θήκης να ζήσουμε μπροστά στους ανθρώπους. Σου εξομολογούμα-στε ότι είμαστε έτοιμοι όλους και όλα να τα αφήσουμε, όλα να τα ρί-ξουμε πίσω μας, για να μείνει πρώ-τος και μόνος στη ζωή μας ο Ιη-

σούς Χριστός. Για να είμαστε άξιοι του Πρώτου, του Μοναδικού, του Θησαυρού, άξια Νύμφη του Νυμ-φίου στους Γάμους του Ουρανού. Κύριε, αρκετά ζήσαμε στα μέτρια, στα φτηνά και στα χαμηλά. Αρκε-τά μεταχειριστήκαμε λάθος τον Ιησού Χριστό, να μας συγχωρεί, να μας βοηθάει, να μας ευλογεί. Κύ-ριε, πόσο βέβηλη αυτή η ζωή. Σου ζητάμε συγνώμη. Λάθος ζωή μέχρι τώρα, λάθος κατεύθυνση. Δεν κα-ταλάβαμε τι σημαίνει πραγματικά ο Ιησούς Χριστός, τι είναι, τι χαρί-ζει. Άκουσε την προσευχή μας και χάρισέ μας το θαύμα, τον Ουρανό από τώρα μέσα μας, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Σε ευχαριστού-με, το πιστεύουμε ότι θα το κάνεις. Αμήν.

ΑΠΟ ΤΟ CD 34 11 - ΕΝΑ ΤΡΙΣΕΚΑ-ΤΟΜΜΥΡΙΟ ΖΗΤΑΕΙ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ

Το Κεφάλαιο Ιησούς Χριστός

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ Μεγάλη ποικιλία από καλογραμμένες

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥδιάρκειας μίας ώρας με ομιλίες από την Αγία Γραφή

να τις ακούτε - να τις χαρίσετεΓράψτε μας πόσες θέλετε να σας τις στείλουμε ταχυδρομικώς

ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ


Ο Βασιλιάς Κύριος

Στις μέρες του οικονομικού Αρμαγεδδώνα που περνάμε, ο Ψαλμός αυτός μας βοηθάει να ατενίζουμε στο ένδοξο μέλ-λον και μας προστατεύει να μην πλανηθούμε από τον φαινο-μενικό και πρόσκαιρο θρίαμβο του κακού.

Είναι ένας Θεοκρατικός Ψαλμός, που εψάλλετο, όπως αναφέρει ο Σκρότζι στα σχόλιά του, κατά την προσφορά της πρωινής θυσίας, στο δεύτερο ναό της Ιερουσαλήμ, που χτί-στηκε από τον Ζοροβάβελ και λειτουργούσε μετά την επι-στροφή του λαού από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία.

(Ψαλμός 93 ) (Ψαλμός 93 )

Προβάλλει το βασίλειο του Θεού, για να ενθαρρύνει τους υπηκόους Του και να φοβηθούν οι εχθροί Του, τονίζοντας την πρόνοιά Του, με την οποία στηρίζει και κυβερνά όλο τον κόσμο, και προπάντων δίνει έμφαση στη χάρη Του, με την οποία εξασφαλίζει την Εκκλησία Του, την συντηρεί και την αγιάζει.

Όλα αυτά τα διαχειρίζεται ο Κύριος της δόξας, ο Ιησούς Χριστός, στον οποίο ο προφήτης αναφέρεται, γιατί είναι ο προαιώνιος Λόγος, δια του οποίου έγιναν τα πάντα, συντηρούνται τα πάντα και του δόθηκε κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη.


Ο ψαλμωδός με το περιεχόμενο του Ψαλμού απαντάει στο βασικό ερώ-τημα του πώς κυβερνάει ο Θεός.

Α. Βασιλεύει με δόξα

Είναι ντυμένος με μεγαλοπρέπεια. Στην ωδή υπέρ του αγαπητού (Ψαλ-μός με΄) ο Δαβίδ περιγράφει τη μεγαλοπρέπεια του ένδοξου Βασιλιά Ιη-σού Χριστού καθώς Τον είδε στο μεγαλείο της δύναμής Του να φορεί τη ρομφαία Του, και γεμάτος χάρη να βασιλεύει με αλήθεια, πραότητα και δικαιοσύνη. Δεξιά Του κάθεται η βασίλισσα, η Εκκλησία Του, απαστρά-πτουσα από τη λαμπρότητα του Κυρίου που εκπέμπει, καθώς ο Ίδιος την στόλισε με χρυσάφι Οφείρ.

Η δόξα του Βασιλιά μας Ιησού Χριστού απεικονίζεται: α. Στο α΄ κεφάλαιο της Αποκάλυψης, όταν ο Ιωάννης είδε τον Κύριό

μας στη δόξα και έπεσε σαν νεκρός: «… και εν μέσω των επτά λυχνιών είδον ένα όμοιον με υιόν ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη χιτώνα , και περιεζωσμένον πλησίον των μαστών ζώνην χρυσήν, η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί ως μαλλίον λευκόν, ως χιών,και οι οφθαλμοί αυτού ως φλοξ πυρός,και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών. Και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας, και εκ του στόματος αυτού εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία, και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού.» (Αποκάλυψη Ιωάννου α΄ 13-16)

β. Στο δ΄ κεφάλαιο της Αποκάλυψης, όταν ο Ιωάννης σε έκσταση είδε τον ένδοξο Κύριο και προσπάθησε με λόγια ανθρώπινα να περιγράψει τα απερίγραπτα: «…και επί του θρόνου ήτο τις καθήμενος, και ο καθήμε-νος ήτο όμοιος κατά την θέαν με λίθον ίασπιν και σάρδινον, και ήτο ίρις κύκλω του θρόνου ομοία κατά την θέαν με σμάραγδον.» (Αποκάλυψη Ιωάννου δ΄3)

Ψαλμός 93΄ 1. Ο Κύριος βασιλεύει· μεγαλοπρέπειαν είναι ενδεδυμένος·

ενδεδυμένος είναι ο Κύριος δύναμιν και περιεζωσμένος· και την οικουμένην εστερέωσεν, ώστε δεν θέλει σαλευθή.

2. Απ’ αρχής είναι εστερεωμένος ο θρόνος σου· από του αιώνος συ είσαι.3. Ύψωσαν οι ποταμοί, Κύριε, ύψωσαν οι ποταμοί την φωνήν αυτών·

οι ποταμοί ύψωσαν τα κύματα αυτών.4. Ο Κύριος ο εν υψίστοις είναι δυνατώτερος υπέρ τον ήχον

πολλών υδάτων, υπέρ τα δυνατά κύματα της θαλάσσης·5. τα μαρτύριά σου είναι πιστά σφόδρα·

εις τον οίκόν σου ανήκει αγιότης, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.



Β. Βασιλεύει με δύναμη

Δεν είναι ντυμένος μόνο με δόξα ο Κύριος, αλλά και με δύναμη. Δεν φοράει μόνο τη βασιλική Του στολή, αλλά φέρει και τα όπλα της δύναμής Του, που είναι η οξεία και δίστομη ρομφαία του Λόγου Του. Η παντοδυ-ναμία του Λόγου Του δημιούργησε τα πάντα και συγκρατεί τα πάντα: «κρεμά την γην επί το μηδέν.» (Ιώβ. κς΄7) Αυτός στερέωσε την οικουμένη για να μη σαλευτεί.

Μας καλεί ο ψαλμωδός να δούμε από τον ουρανό, όπου είναι ο θρόνος του Θεού, στην οικουμένη, όπου κυβερνάει ο Κύριος. Δηλαδή μας οδηγεί από την πραγματικότητα του Θεού, στη ζωντανή κατανόη-ση της πραγματικότητας του κόσμου που μας περιβάλλει. Τα αόρατα γίνονται κατανο-ητά από την ορατή πραγμα-τικότητα. «Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοού-

μενα διά των ποιημάτων,» (Ρωμαίους α΄20) Καλούμαστε σ’ αυτόν τον Ψαλμό να συμπεράνουμε ότι η τάξη στη δημιουργία εξαρτάται για τη σταθερότητά της στη βεβαιότητα και το αναλλοίωτο του Θεού.

Αυτός ο ένδοξος και παντοδύναμος Κύριος μας αγάπησε, μας λύτρω-σε, μας έκανε παιδιά του ουράνιου Πατέρα μας, μας ονομάζει χωρίς να ντρέπεται για μας τους αμαρτωλούς, αδέρφια Του, μας χάρισε το Πνεύ-μα Του και είναι πάντοτε μαζί μας.

Γι’ αυτό δεν φοβόμαστε κρίσεις, θλίψεις, δοκιμασίες, ασθένειες, διωγ-μούς, ούτε ακόμα και τον θάνατο, επειδή όλα αυτά τα νίκησε με τη σταυ-ρική Του θυσία.

Γ. Βασιλεύει αιώνια

Η βασιλεία Του δεν δημιουργήθηκε ξαφνικά, αλλά υπήρχε εξ αρχής, απ’ αιώνος. Επειδή ο Θεός είναι αιώνιος, γι’ αυτό ο θρόνος Του είναι στερεωμένος απ’ αιώνος. Το δικαίωμά Του να κυβερνάει την οικουμένη, βασίζεται στο γεγονός ότι Αυτός την δημιούργησε.

Αυτή η διακυβέρνηση ανατέθηκε στον Κύριό μας σύμφωνα με την αιώνια βουλή του Θεού, προ καταβολής κόσμου, και θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρις ότου να καταργηθεί πάσα αρχή και εξουσία και δύνα-μη και να παραδοθεί η Βασιλεία από τον Υιό Θεό, στον Πατέρα Θεό. (Α΄Κορινθίους ιε΄24,25)



Δ. Βασιλεύει νικηφόρα

Στους στίχους 3 και 4 έχουμε μια ρητορική επανά-ληψη, που στη φιλολογική γλώσσα ονομάζεται ανα-δίπλωση. «Ύψωσαν οι ποταμοί την φωνήν αυτών». Στην εικόνα αυτή οι ποταμοί αντιπροσωπεύουν τις μεγάλες δυνάμεις των κοσμικών βασιλείων (Ησαΐας η΄7,8 ) και η θάλασσα τους λαούς των εθνών που αντιτίθενται στον Θεό.

Οι ποταμοί που υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στο λαό του Θεού, έχουν σαν στόχο να προκαλέσουν τρόμο, ενώ τα δυνατά κύματα της θάλασσας θέλουν να προξενήσουν πανικό στους ανθρώπους του Θεού με τον κίνδυνο που δημιουργούν. Ο Κύριος είναι δυ-νατότερος απ’ όλα αυτά. Όταν τα έθνη και οι λαοί με τους βασιλείς τους συγκεντρωθούν εναντίον του Κυρίου, «ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει, ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς.» (Ψαλμός β΄4)

Δεν μπορούν οι εχθροί του Χριστού και της Εκκλη-σίας Του να ανατρέψουν τα σχέδια του Θεού. Οι πύ-λες του Άδη δεν μπορούν να νικήσουν την Εκκλησία, γιατί είναι ήδη νικημένοι εχθροί του Χριστού: «απο-γυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας , παρεδειγμά-τισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ’ αυτών επ’ αυτού.» (Κολοσσαείς β΄15)

Ο Κύριος δεν εμποδίζει τις εναντιώσεις σε μας, αλλά τις χρησιμοποιεί για να μας κάνει με αυτές κοινωνούς των θριάμβων Του.

Oι φωνές και οι διώξεις των φανατισμένων και θρησκόληπτων πολλές φορές τρομάζουν τους πιστούς, όμως η διαβεβαίωση του Κυρίου ότι εί-ναι δυνατότερος απ’ όλα αυτά μας κρατάει απαρασάλευτους στην πίστη μας στον αιώνιο Βράχο, τον Ιησού Χριστό.

Ε. Βασιλεύει με πιστότητα και αγιότητα

α. Όλες Του οι υποσχέσεις είναι αληθινές και πιστές. Πάντοτε εκπλη-ρώνονται. Όλες οι προφητείες για τον Μεσσία Κύριό μας και τη Βασιλεία Του, για τον λαό Ισραήλ, για την Εκκλησία και για τα έθνη, πραγματοποι-ούνται. «Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδί-αις υμών». (Β΄Πέτρου β΄19)

β. Η Εκκλησία του Θεού είναι ο οίκος του Θεού. Τα μέλη αυτού του οίκου είναι οι ζώντες λίθοι του πνευματικού οικοδομήματος, που στηρί-


Ο Κύριος δεν είναι ντυμένος μόνο με δόξα, αλλά και με δύναμη.

Δεν φοράει μόνο τη βασιλική Του

στολή, αλλά φέρει και τα όπλα της

δύναμής Του, που είναι η οξεία και δίστομη ρομφαία του Λόγου Του. Η παντοδυναμία του Λόγου Του δημι-

ούργησε τα πάντα και συγκρατεί τα

πάντα.


ζεται στον Χριστό και βασίζεται στην πίστη σ’ Αυτόν, όπως μας την παρέ-δωσαν οι μαθητές Του.

Σ’ αυτόν τον οίκο ανήκει η αιώνια αγιότητα, γιατί τα μέλη του καθαρί-στηκαν με το αίμα του Κυρίου, αγιάστηκαν με τη δύναμη του Πνεύματός Του για τον Θεό και υπηρετούν από τώρα και για την ατέρμονη αιωνιό-τητα τον Τριαδικό Θεό.

Η αγιότητα του οίκου του Θεού είναι η ωραιότητα αυτού του οίκου.Ο ψαλμωδός δεν χρησιμοποιεί λεπτομέρειες για το πού ο Κύριος βασι-

λεύει. Η Βασιλεία Του δεσπόζει τα πάντα, σε όλη την οικουμένη. Κρατάει τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως Αυτού. Ούτε μας εξειδικεύει ποιοι εί-ναι οι εχθροί Του. Με μια εικόνα των απειλητικών κυμάτων της ταραγ-μένης θάλασσας τους περιγράφει όλους. Όμως Αυτός όχι μόνο είναι ο δυνατότερος, αλλά εξουσιάζει σε όλα. Αυτή είναι η θαυμάσια αλήθεια.

Ζούμε θριαμβευτικά, καθώς πιστεύουμε την ύψιστη αλήθεια ότι «ο Κύ-ριος βασιλεύει», με ειρήνη στη καρδιά μας, μέσα στις κρίσεις και τις κα-ταιγίδες της ζωής.

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΑΤΣΑΛΟΣ - Αγρίνιο

Κάθε Mέρα με τον ΙησούΠρόκειται για ένα ημερολόγιο που μπορεί να διαβάζεται όλο το χρόνο και κάθε χρόνο. Αντί για άλλα κείμενα έχει ποικίλα εδάφια από την Αγία Γραφή που ανήκουν στην ίδια θεματική ενό-τητα, διαφορετική για κάθε μέρα του χρόνου. Τα εδάφια είναι επι-λεγμένα να οδηγούν τη σκέψη μας και την καρδιά μας στο πρό-σωπο του Ιησού Χριστού και να μας γεμίζουν δύναμη, χαρά και στήριξη στις δυσκολίες τής κάθε μας μέρας. Με το ξεκίνημα του καινούργιου χρόνου -1 Ιανουαρί-ου- μπορείτε να αρχίσετε να το διαβάζετε από την αρχή. Είναι βέβαιο ότι το Άγιο Πνεύμα του Θεού θα έχει καινούργια δώρα της αγάπης Του να σας χαρίσει. 3η Έκδοση

ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ



Υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό γύρω από τις μάχες της ζωής μας και την έκβασή τους. Ποιανού είναι η μάχη; Ποιος αναμετριέται με ποιον; Ποιος συγκρούεται με ποιον; Υπάρχουν μάχες που γίνονται για μας, αλλά τις κάνουν άλλοι για εμάς. Εμείς απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα της μάχης, τη νίκη, την απελευθέρωση.

Στον πνευματικό κόσμο, στη σχέση μας με τον Θεό όλα όσα είπαμε πιο πάνω βρίσκουν την εφαρμογή τους με τον πιο πιστό τρόπο. Μάχες πολλές, κρίσιμες, καθημερινές. Όμως το ερώτη-μα είναι Ποιανού είναι η μάχη; Έχει μεγάλη διαφορά η μάχη να είναι δική μας, στα δικά μας τα χέρια, και η μάχη να είναι του Κυρίου, για τη δόξα Του, για το όνομά Του, για τα σχέδιά Του τα αιώνια.

Ποιανού είναι η μάχη;

ΕΞΥΠΝΗ ΚΙΝΗΣΗ

Από μάχες ξέρουμε όλοι λίγο πολύ. Μάχες της ζωής, μά-χες μέσα μας, μάχες γύρω μας, μάχες με τον εαυτό μας, μά-χες με τους άλλους. Αντίπαλοι που αναμετρώνται. Κάποιος νικάει, κάποιος χάνει τελικά. Η μάχη έχει τις αγωνίες της για το πού και πώς θα καταλήξει. Έχει και απώλειες.


Στο γνωστό περιστατικό της αναμέτρησης του Δαβίδ με τον Γολιάθ (Α΄Σαμουήλ 17), με τη γνωστή σε όλους μας έκ-βαση, ο Δαβίδ έκανε μία πολύ έξυπνη και σοφή κίνηση. Αντί να κρατάει τη μάχη στα χέρια του τα μικρά, τα ανθρώπινα, τα αδύναμα, την έδωσε με πίστη στον Κύριο. Αυτή ήταν και η ομολογία του μπροστά στον Φιλισταίο Γολιάθ:

«και θέλει γνωρίσει παν το πλήθος τούτο ότι ο Κύριος δεν σώ-ζει με ρομφαίαν και δόρυ· διότι του Κυρίου είναι η μάχη…»

Μιλάμε με θαυμασμό για τη μοναδική νίκη του Δα-βίδ κατά του Γολιάθ, αλλά ίσως δεν γνωρίζουμε ότι σ’ αυτό ακριβώς το σημείο κρίθηκε η μάχη υπέρ του Δαβίδ και του λαού του Κυρίου. Η μάχη ήταν του Κυ-ρίου! Η σύγκρουση, η αναμέτρηση δεν είναι ανάμεσα στον Δαβίδ και τον Γολιάθ, αλλά ανάμεσα στον Κύριο και τον Γολιάθ. Τεράστια η διαφορά. Ή, αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς, ανάμεσα στον Κύριο και στις δυνάμεις του Σατανά.

Ο ένας δρόμος, που ανοίγεται μπροστά μας, είναι να κρατήσουμε τη μάχη στα χέρια μας, να αγωνιστούμε, να ζητήσουμε από τον Κύριο να μας βοηθήσει, να αγωνιστεί μαζί μας, στο πλευρό μας. Ο άλλος δρόμος είναι να κρεμάσουμε την πανοπλία μας, το σπαθί, το τόξο, την ασπίδα στο καρφί και να κάνουμε τη μάχη μας, μάχη του Κυρίου, τον αγώνα μας δικό Του αγώ-να, την αναμέτρησή μας με τον εχθρό δική Του υπό-θεση. Εκείνος να πολεμήσει στη θέση μας, Εκείνος να διεκδικήσει στη θέση μας σαν να είναι εντελώς δική Του υπόθεση. Τότε τα δεδομένα αλλάζουν τελείως. Με τον ζωντανό Θεό κανένας ποτέ δεν αναμετρήθηκε και νίκησε. Γιατί είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Κύ-ριος, ενώ απέναντί Του έχει έναν άνθρωπο αδύναμο, πεπερασμένο, μικρό, που συμμαχεί με τις δυνάμεις του Σατανά, που κι αυτές είναι τόσο περιορισμένες.

Το ερώτημα είναι αν μπορείς να πεις με πίστη για τη μάχη στη ζωή σου, που τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη, ότι δεν είναι δική σου υπόθεση, αλλά είναι του Κυρίου. Την έκανες του Κυρίου, παραιτήθηκες και την εμπιστεύτηκες στον Κύριο; Είναι η υγεία, τα παιδιά, τα δύσκολα οικονομικά, η απειλή της ανεργίας, τα διεθνή, το αβέβαιο και σκοτεινό αύριο που ξημερώνει… Η μάχη δεν είναι δική μας, αλλά του Κυρίου. Εκείνος θα αναμετρηθεί, Εκείνος θα διεκδικήσει, Εκείνος θα συναντήσει τον εχθρό και θα τον αντιμετωπίσει. Εμείς θα κάτσουμε σιωπηλοί παράμερα, με πίστη και ειρήνη στην


Η μάχη δεν είναι δική μας, αλλά του Κυρίου. Εκείνος θα αναμετρηθεί, Εκεί-νος θα διεκδικήσει, Εκείνος θα συνα-ντήσει τον εχθρό

και θα τον αντιμε-τωπίσει. Εμείς θα κάτσουμε σιωπη-λοί παράμερα, με πίστη και ειρήνη στην καρδιά, και

θα παρακολουθού-με σα να είμαστε τρίτοι, σα να μη

μας αφορά η μάχη, σα να έχουμε νική-σει ήδη και χαιρό-

μαστε τη νίκη.


καρδιά, και θα παρακολουθούμε σα να είμαστε τρίτοι, σα να μη μας αφορά η μάχη, σα να έχουμε νική-σει ήδη και χαιρόμαστε τη νίκη.

Η έξυπνη κίνηση: κάνε τη μάχη σου, μάχη του Κυρίου. Κάνε το θέμα σου, θέμα του Κυρίου. Κάνε το πρό-βλημά σου, πρόβλημα του Κυρίου. «Βγάλε» τον Κύριο μπρο-στά στη μάχη σου και ανάθεσέ Του εν λευκώ το θέμα σου. Εσύ παραιτήσου με ειρήνη και ανάπαυση πίστης. Όπλα μας πάντα τα ίδια: «εν τω ονόματι του Κυρίου και για τη δόξα του ονό-ματός Του!» Άφησε και τη στρατηγική και την τεχνική και τον εξοπλισμό στα χέρια του Κυρίου. Είναι η μοναδική περίπτωση μάχης, που η νίκη είναι εξασφαλισμένη, σίγουρη, και μπορείς να χαίρεσαι με ευγνωμοσύνη στον Κύριο χωρίς να περιμένεις την έκβασή της. Όταν η μάχη είναι του Κυρίου, Εκείνος καθο-ρίζει τον τρόπο, τη διάρκειά της και το αποτέλεσμα!


Πρόκειται για μία συλλογή από πρωτότυπα διηγήματα, που φω-τογραφίζουν σύγχρονα βιώματα, προβλήματα, αγωνίες ανθρώπινες, γνωστές, καθημερινές, με μία όμως ουσιαστική διαφορά. Στο βιβλίο αυτό υπάρχει απάντηση, προσφέ-ρεται λύση. Και όταν η απάντηση είναι με το φως και την αλήθεια της αγάπης του Θεού για τον άν-θρωπο, τότε είναι ένα πραγματικό θαύμα!

Πιστεύετε στα Θαύματα; Πιστεύετε στα Θαύματα;

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΔΩΡΟΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΨΥΧΩΝ

«Αυτώ μέλε ι»

(Α΄ Π

έτρου ε΄ 7)

Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Και ξαφνικά, σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό. Ο ήλιος καλύπτεται και δε φαίνεται. Καταθλιπτική σκοτεινιά πιέζει την καρδιά. Και είσαι μόνος. Έτσι νομίζεις. Μα είσαι δικός Του. Ξεχάσαμε τον Κύριο. «Αυτώ μέλει περί ημών».

Και ξαφνικά, πάντα ξαφνικά και αναπάντεχα, μια είδη-ση, μια κακή είδηση, μια απειλητική είδηση σε στροβιλίζει, και τα έχεις χαμένα, και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Και είσαι μόνος με τον εαυτό σου. Λάθος, ποτέ μόνος. «Αυτώ μέλει περί ημών».


Και ξαφνικά, έτσι που κοιτάζεις τον καθρέφτη, ανακαλύ-πτεις, όχι την Αμερική, μα κάτι ρυτίδες γύρω από τα μάτια σου, και συνειδητοποιείς πως τα χρόνια πέρασαν, ίσως μένει κάποιο υπόλοιπο, και πώς θα το περάσεις,... «Αυτώ μέλει περί ημών». Αφού Αυτός φροντίζει για μένα, γιατί να νοιάζομαι και να ανησυχώ;

Σηκώνω τα μάτια μου προς τα πάνω και ανταμώνω δυο άλλα μάτια. Με κοιτάζουν επίμονα και έντονα και ψάχνουν και ανι-χνεύουν. Ερευνούν. Τα μάτια του Κυρίου πάνω μου.

Πρόσεξε μην κάνεις λάθος. Όχι πάνω στον κόσμο. Είναι τόσο αδύνατο και ανούσιο. Σε μένα επάνω.

Ενδιαφέρον; Είναι φτωχή λέξη. Αγάπη, πάθος για όλα όσα με αφορούν. Γκρεμίστηκαν τα μεσότοιχα. Είναι στον ουρανό, και στην καρδιά μου. Είναι στη ζωή μου και Αυτός! η ζωή μου. Σκέ-φτεται για μένα. Νοιάζεται αληθινά για μένα. Παθιάζεται για μένα. Τι θα γίνει με τα θέματα που με ενδιαφέρουν, που τρέ-χουν, που με αφορούν; «Αυτώ μέλει περί ημών».

Μα γιατί να σκοτίζομαι εγώ; «Αυτώ μέλει» για μένα και τη ζωή μου, το παρόν μου και το μέλλον μου, το μπορετό και το αδύ-νατο για μένα, το καλύτερο και άριστο δυνατό, που μόνο Αυτός το γνωρίζει.

Και τι θα πετύχω αν ανησυχώ, τι θα καταφέρω; Μπορώ να αλλάξω τα πράγματα; Μπορώ να αναστρέψω εγώ πορείες και εξελίξεις; Μπορώ να διορθώσω καταστάσεις παγιωμένες από χρόνια; Για την υγεία μου τι μπορώ να κάνω; Για τα οικονομικά; Για το χθες, το σήμερα, το αύριο;… Μήπως είναι πιο σοφό να τα αφήσω όλα στα χέρια Του, να παραιτηθώ, να ησυχάσω; Μήπως αυτό περιμένει να δει ο Κύριος, για να πυροδοτήσει το θαύμα Του, που έχει ετοιμάσει να μου χαρίσει;

Πόσο βάρος σηκώνουμε με την ανησυχία για το μέλλον! Θέ-λουμε να το γνωρίζουμε. Είναι μέσα στη φύση μας. Μα η πα-ρουσία του Κυρίου διαλύει κάθε ανησυχία. «Και πάσαν την μέ-ριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν» (Α΄Πέτρου ε΄7). Μα και βέβαια κάποιος είναι σκυμμένος πάνω μας, κάποιος ενδιαφέρεται και κάποιος αγαπά και πονά. Αυτός είναι ο Κύριος. «Αυτώ μέλει περί ημών». Είναι ανοησία δίπλα στη μέριμνα και το ενδιαφέ-ρον του Κυρίου να βάζουμε και το δικό μας. Μόνο σύγχυση και σκοτούρα φέρνει. Ας το απολαύσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο με πίστη.


«Αυτώ μέλει»


Η Ρόδη, όταν την ρώτησαν, είχε πει ότι θα ήθελε ένα μωράκι Playmobil μέσα σε ένα καρότσι, με τη μαμά του μαζί κατά προτίμηση –η μαμά έξω απ’ το καρότσι. Όταν ο μπαμπάς της φίλης της, που δεν τον αναγνώρισε βέβαια, γιατί φορούσε τα μούσια και την κόκκινη σκούφια, της έδωσε αυτό ακριβώς που είχε ζητήσει, τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη. Ύστερα, όμως, σούφρωσε τα φρύδια της.

Κάτι παίζει εδώ, σκέφτηκε. Κάποια εξήγηση θα υπάρχει.Όταν ήρθε η σειρά της Ελίζας, τα μάγουλά της έγιναν κατακόκκινα. Δεν

κάθεσαι κάθε μέρα στα γόνατα ενός πανύψηλου γίγαντα, που τα γένια του σου γαργαλάνε το λαιμό. Πήρε κι αυτή το δώρο της, περίμενε να ακούσει

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Ο θείος ΚριςΤη χρονιά που η Ελίζα πήγαινε στο νηπιαγωγείο και η

Ρόδη στο προνήπιο, ο μπαμπάς μιας συμμαθήτριάς τους ντύθηκε με μια κόκκινη στολή κι έβαλε ψεύτικο, λευκό μού-σι για να τους μοιράσει δώρα στο σχολείο λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Τα δώρα, φυσικά, τα είχαν αγοράσει οι γονείς, αλλά το όλο συμβάν είχε έναν αέρα μυστηρίου.


το «κλικ» της φωτογραφίας και κατέβηκε βιαστικά να τρέξει στη μαμά της. Ήταν ντυμένη χιονούλα –χιονονιφάδα δηλαδή- ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

-Πώς ήξερε, μαμά, αυτός με την κουκούλα, τι δώρο ήθελα; ρωτούσε αργότερα στο σπίτι η Ρόδη τη μαμά, ενώ ο παππούς ο Νικόλας - είχε έρ-θει κι αυτός στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του νηπιαγωγείου, μαζί με τη γιαγιά την Πελαγία - προσπαθούσε να συναρμολογήσει το μικροσκοπικό καροτσάκι Playmobil στο τραπέζι της κουζίνας.

-Θυμάσαι που σας ρώτησα, πριν ένα μήνα περίπου, αν μπορούσατε να φανταστείτε το πιο τέλειο δώρο του κόσμου, ποιο θα ήταν; είπε η μαμά.

-Ναι.-Εσύ είπες ένα μωρό μέσα σε ένα καροτσάκι μαζί με τη μαμά του, αλλά

να είναι μικροσκοπικά. Σωστά το λέω;-Σωστά.-Ε, το αγόρασα και το έδωσα στη δασκάλα σου στο νηπιαγωγείο, κι εκεί-

νη ανέλαβε τα περαιτέρω.-Τι είναι «περαιτέρω»; είπε η Ρόδη.Εκείνη η χρονιά ήταν η τελευταία που η Ελίζα και η Ρόδη αναρωτήθη-

καν για τον παππού με τα άσπρα γένια, που τα άλλα παιδιά στο σχολείο τον έλεγαν «Άη Βασίλη». Την ιστορία των Χριστουγέννων την ήξεραν από μωρά και γενικά ο μπαμπάς και η μαμά δεν ενθάρρυναν ιδιαίτερα την πίστη στα ψέματα. Τη φαντασία, ναι. Τα παραμύθια, όχι.

Το «τέλειο δώρο», όμως, που είχε αναφέρει η μαμά, δεν ήταν τελικά το μωράκι μέσα στο καρότσι, αλλά ήρθε μετά από λίγες μέρες.

Ήρθε τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, μαζί με τον θείο Κρις.Ο θείος Κρις ήταν ο μικρότερος αδερφός της μαμάς, ψηλός και ξαν-

θός. Τα κορίτσια δεν τον έβλεπαν πολύ συχνά, γιατί τελείωνε τις σπου-δές του στο εξωτερικό, όπου δούλευε κιόλας. Φορούσε γυαλιά με λε-πτούς βραχίονες και όταν σε αγκάλιαζε τα ρουθούνια σου γέμιζαν από το άρωμα που φορούσε, ένα άρωμα απαλό, που θύμιζε μπαμπά, πάντα το ίδιο.

Πρόσφατα είχε παντρευτεί τη θεία Έμιλυ, που ήταν κι αυτή ψηλή, με ανοιχτά καστανά μαλλιά και λεπτά, λευκά δάχτυλα. Πολλές φορές γύρω από το λαιμό της είχε μια σειρά από μαργαριτάρια, που τα κορίτσια μπο-ρούσαν να κοιτάζουν με τις ώρες, μαγεμένα.

Ο θείος Κρις και η θεία Έμιλυ μπήκαν στο σπίτι κρατώντας ο καθένας από μία μεγάλη μαύρη σακούλα, σαν αυτές των σκουπιδιών, φουσκωμέ-νες μέχρι επάνω. Επίσης είχαν στο άλλο τους χέρι από μία ομπρέλα.

-Νομίζω πως βρέχει, είπε ο θείος με ένα πλατύ χαμόγελο και έκλεισε το μάτι στη μαμά.

Η Ελίζα και η Ρόδη έτρεξαν στο παράθυρο. Το σπίτι τους ήταν στον τρίτο όροφο, κι έτσι αυτό που έβλεπαν ως θέα ήταν το μπαλκόνι και η απέναντι πολυκατοικία. Το τζάμι θόλωσε από την ανάσα τους, αλλά ο ουρανός

Ο θείος Κρις

ήταν καταγάλανος και τα κεραμίδια του διπλανού σπιτιού στεγνά. -Ούτε σταγόνα, είπε η Ελίζα, γυρνώντας προς το θείο, αλλά εκείνος είχε

ήδη ανοίξει την ομπρέλα που κρατούσε στο χέρι του και που φάνταζε απίστευτα μικροσκοπική σε σχέση με το κεφάλι του.

Κάθισαν όλοι μαζί στο σαλόνι και η μαμά έφερε κουλουράκια και τσάι. Ο μπαμπάς ρωτούσε το θείο για τη δουλειά του στην Ελβετία και η θεία

άκουγε ιστορίες και τραγούδια που είχαν μάθει τα κορίτσια στο σχολείο. Έπειτα, όταν η Ελίζα και η Ρόδη νόμιζαν πια πως θα σκάσουν από την ανυπομονησία, είπε ο θείος:

-Τα θέλετε τα δώρα σας τελικά;Οι ομπρέλες - η ροζ με τις πεταλούδες για την Ελίζα και η μπλε με τα

αστέρια για τη Ρόδη - ήταν μόνο η αρχή. Ο θείος Κρις έδωσε στην κάθε μία από έναν σάκο και είπε:

-Εδώ μέσα είναι τα δώρα σας τα κανονικά.-Όλο αυτό; ρώτησε η Ρόδη κοιτώντας με δέος το μέγεθος της δικής της

σακούλας, που ήταν λίγο πιο μικρό από το μπόι της. Τι έχει μέσα, που είναι τόσο μεγάλο;

-Θα δεις, απάντησε η θεία Έμιλυ γελώντας. Και έτσι άρχισαν να ανοίγουν. Σε λίγο ανέλαβαν και ο μπαμπάς με τη

μαμά να βοηθήσουν, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, ο καινούργιος χρόνος θα τους έβρισκε όλους εκεί, να ξετυλίγουν χαρτί περιτυλίγματος.

Ο κάθε σάκος ήταν γεμάτος μέχρι επάνω με χίλιων ειδών παιχνίδια και πραγματάκια. Το καθένα από αυτά ήταν τυλιγμένο ξεχωριστά, και μερι-κά μάλιστα με πολύ χαρτί, ώστε να πιάνουν πιο πολύ χώρο.

Η Ελίζα και η Ρόδη έβαζαν τα χέρια τους στους σάκους και ξετύλιγαν και φώναζαν «ααα!». Πού και πού έτρεχαν και έδιναν κανένα φιλάκι στο φρεσκοξυρισμένο μάγουλο του θείου και μια αγκαλιά στη θεία.

Περίεργα στυλό, που έγραφαν λέξεις με αγγλικά γράμματα, αλλά που δεν ήταν αγγλικές, βγήκαν από εκεί μέσα, και χρωματιστά μολύβια και κουκλάκια και βιβλία, που εξηγούσαν από τι είναι φτιαγμένα τα σύννεφα. Ένα ρολόι πλαστικό για την Ελίζα κι ένα για τη Ρόδη, σε διαφορετικά χρώματα πάντα, και ένας περίεργος κύλινδρος, που είχε μέσα νερό και μπίλιες και όταν τον κουνούσες έκανε φασαρία και που από την πίσω πλευρά ήταν στυλός. Στον πάτο της κάθε σακούλας, προσεκτικά τυλιγμέ-νο, ήταν από ένα περίεργο πραγματάκι με δύσκολο όνομα.

ΕΛΙΖΑ και ΡΟΔΗ


-Είναι καλειδοσκόπιο, είπε ο θείος στην Ελίζα. Φέρε μου να σου δείξω. Το βάζεις έτσι, στο μάτι σου.

Η Ελίζα το έβαλε στο μάτι της και είδε τα πιο υπέροχα χρώματα και τα πιο περίεργα σχήματα. Με το που κουνούσε το χέρι της έστω και ελάχι-στα, άλλαζαν όλα. Θα περνούσαν πολλές ώρες στο μέλλον, εκείνη και η Ρόδη, με αυτά τα θαυματουργά παιχνίδια. Προς το παρόν, όμως, είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Ούτε την άλλη μέρα, που ήρθε στο σπίτι η ξαδερφούλα τους η Νάντια μαζί με τον άλλο παππού και την άλλη γιαγιά, δεν είχαν καλά-καλά συνει-δητοποιήσει την καλή τους τύχη.

Η Νάντια έφερε μαζί της τη δική της την ομπρέλα, μια κόκκινη με πο-λύχρωμα λουλούδια, για να παίξουν. Για τα υπόλοιπα παιχνίδια που τις περίμεναν με τους σωρούς στο δωμάτιό τους, η Ελίζα και η Ρόδη δεν είπαν κουβέντα. Μπορεί να ήταν πολύ μικρές για να ξέρουν τι είναι το τακτ, αλλά ήξεραν καλά ότι οι ίδιες, αν ήταν στη θέση της Νάντιας, θα ζήλευαν.

Άνοιξαν λοιπόν και οι τρεις τις ομπρέλες τους και οι μεγάλοι τις καμά-ρωναν. Είπαν τα χριστουγεννιάτικα ποιήματα που είχαν μάθει στο νήπιο και στο κυριακό σχολείο. Είπαν και κάποια εδάφια από την Αγία Γραφή που ήξεραν απ’ έξω. Έψαλλαν όλοι μαζί χριστουγεννιάτικους ύμνους, κι ο μπαμπάς έπαιζε πιάνο.

Και όλη την ώρα η Ρόδη σκεφτόταν: Τόσα πολλά παιχνίδια! Τόσα πολλά δώρα! Ποιος θα μπορούσε ποτέ να τα αξίζει; Πώς θα μπορούσα ποτέ να είμαι τόσο καλό παιδί που να πω ότι τα κέρδισα;

Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα με τα δώρα. Όσο πολλά κι αν είναι, όσο ακριβά, όσο μεγάλα. Δεν μπορεί κανείς ποτέ να τα κερδίσει. Μόνο να του τα χαρίσουν.

Το πλαστικό μωράκι με το καροτσάκι του η Ρόδη το έπαιξε πάρα πολύ. Κατέληξε να είναι ένα από τα αγαπημένα της παιχνίδια.

Αλλά κάθε φορά που το έπαιρνε στα χέρια της με προσοχή, μια που ήταν τόσο μικρό, μην το χάσει, η ίδια ερώτηση της παίδευε το μυαλό:

Αν όντως το είχε πιστέψει τότε που τη ρώτησε η μαμά «ποιο θα ήταν το τέλειο δώρο», αν όντως το είχε πιστέψει ότι θα της το έφερνε αυτό το τέλειο δώρο, θα ζητούσε άραγε πάλι το πλαστικό μωράκι; Ή μήπως θα περίμενε να το σκεφτεί καλά, να ζητήσει κάτι πιο σημαντικό, κάτι πιο μεγάλο, κάτι πιο πολύτιμο;

Ο θείος Κρις



Και αν όντως γινόντουσαν έτσι τα πράγματα, τότε τι θα ζητούσε;Τι θα διάλεγε από όλα τα παιχνίδια του κόσμου;Άλλα παιδιά, αυτά για τα οποία προσευχόταν κάθε φορά στο τραπέζι,

θα ζητούσαν φαγητό. Άλλα να σταματήσει ο πόλεμος στη χώρα τους. Αλλά εδώ που ζούσε η Ρόδη είχαν φαγητό, πιο πολύ από όσο χρειάζο-νταν. Και ούτε πόλεμο είχαν, το αντίθετο μάλιστα. Θα μπορούσε ίσως να ζητήσει να μην πρέπει να πηγαίνει σχολείο κάθε μέρα, αλλά είχε αρχίσει να συνηθίζει πια στο προνήπιο, και της άρεσε κιόλας λίγο.

Κι έπειτα, ποιο παιχνίδι σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ποια κούκλα, ποιο σετ ζωγραφικής, ποιο αρκουδάκι είναι έτσι φτιαγμένο, ώστε σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή σου να μην θέλεις πια άλλα παιχνίδια, άλλα δώρα;

Εδώ μια στοίβα πράγ-ματα είχε στο δωμάτιό της από το θείο Κρις και τη θεία Έμιλυ, και ήδη σκεφτόταν την επόμενη γιορτή που θα δικαιολογούσε κι άλλα δώρα. Θα μπορούσε ποτέ να πει, «φτάνει, δεν χρειάζομαι άλλα»;

Το βράδυ, πριν κοι-μηθούν η Ελίζα και η Ρόδη, η μαμά τους διά-βασε από την Αγία Γρα-φή όπως πάντα. Τους διάβαζε για τη ζωή του

Χριστού αυτό το μήνα. Σήμερα τους διάβασε για τα πλήθη που χόρτασε ο Κύριος με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Η προσοχή της Ρόδης έμεινε σ’ αυτή τη λέξη. «Χόρτασε.»

Θα περνούσαν αρκετά χρόνια ακόμα μέχρι να καταλάβει πως είναι μια από τις πιο δύσκολες λέξεις αυτή για να την πει κανείς. Μέχρι να κατα-λάβει πως δεν χορταίνει η καρδιά του ανθρώπου με τα παιχνίδια και με τα δώρα, ακόμα κι αν αυτά έχουν έρθει από την Ελβετία. Ακόμα κι αν σε ρώτησαν και μόνος σου το διάλεξες, το πιο τέλειο δώρο σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Πως αυτό που χορταίνει δεν είναι φαγητό και δεν είναι πράγμα. Είναι Πρόσωπο. Είναι Αυτός. Είναι ο Ιησούς Χριστός.«Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή, και να την έχουν με αφθονία.» Ιωάννης 10:10

ΕΛΙΖΑ - ΡΟΔΗ

ΕΛΙΖΑ και ΡΟΔΗ


Ο πόλεμος μεταξύ Νιγηρίας και Μπιάφρας συνεχιζόταν και οι κίνδυνοι για τα πλοία που προσέγγιζαν στα λιμάνια της περιοχής εξακολουθούσαν αμείωτοι. Βλέποντας όμως από κοντά πόση δίψα υπήρχε για τον Λόγο του Θεού στην περι-οχή αυτή, άλλαξε τελείως η όλη διάθεσή μου σχετικά με τις προσεγγίσεις μας. Μάλιστα προσευχόμουν να επιστρέψου-με στο ίδιο λιμάνι και να έχω μαζί μου αντίτυπα της Βίβλου για να τα προσφέρω στην τοπική εκκλησία. Χαιρόμουν και ανυπομονούσα να μαζευτούν τα μίλια και να περάσουν οι

Υποπλοίαρχος στη Νιγηρία

«…όπου δεν είναι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακρο-βυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός..» (Κολοσσαείς γ΄11)

«Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς….» (Β΄Κορινθίους ε΄14)


μέρες για να ξαναγυρίσουμε. Συγχρόνως έτρεφα την ελπίδα πως σε κάποια μας προσέγγιση θα υπήρχε προτεραιότητα φόρτωσης κάποιου άλλου πλοίου και θα τα κατάφερνα να βγω έξω για να γνωρίσω την εκκλησία. Στο λιμάνι που ήταν ο γνωστός πλέον αδελφός, ο οποίος ήταν επιθεωρητής φορ-τίου στη Νιγηρία, απαγορευόταν η έξοδος του πληρώματος λόγω του πολέμου, αλλά και να επιτρεπόταν ήταν αδύνα-τον να φύγω από το πλοίο, λόγω της ολιγόωρης παραμονής μας και της συνεχούς επίβλεψης της φόρτωσης. Αν λοιπόν

υπήρχε προτεραιότητα φόρτωσης κάποιου άλ-λου πλοίου, θα παρακαλούσα τον γνωστό μου να χρησιμοποιήσει τις γνωριμίες του, αλλά και το Λιμεναρχείο λόγω της θέσεώς μου, να μου επέτρεπαν μια ολιγόωρη έξοδο. Πριν απ’ όλα βέβαια έχουμε και την αίτηση που κάνουμε στα Γραφεία του Ουρανού. Πάντως μου ήταν αρκετό, το ότι θα συναντούσα τον πιστό εκεί-νο άνθρωπο και θα μου περιέγραφε εμπειρίες του. Η εκφόρτωση του παρόντος πρώτου τα-ξιδιού μας, θα γινόταν στην Αμβέρσα. Μόλις φτάσαμε, η πρώτη μου δουλειά ήταν να ζητή-σω από τον τροφοδότη να μου αγοράσει ένα κιβώτιο Βίβλους στην Αγγλική. Ο τροφοδότης παραξενεύτηκε και διερωτήθηκε για το πού θα τις έβρισκε, διότι οι ιδιωτικές παραγγελίες είναι συνήθως μπύρες και αναψυκτικά. Πά-ντως το κιβώτιο με τις Βίβλους, μου το έφερε. Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν λάβαμε εντολή να φορτώσουμε και πάλι από το ίδιο λιμάνι της Νιγηρίας.

Ο αδελφός είχε μάθει από τους τοπικούς πράκτορες ότι θα επιστρέφαμε και ήταν σε συνεχή επαφή με τις Λιμενι-κές Αρχές για την ακριβή ημερομηνία κατάπλου μας. Έτσι μόλις φτάσαμε, και την ώρα που αγκυροβολούσαμε βλέπω μερικούς μέσα σε μια βάρκα να με χαιρετάνε από αρκετή απόσταση. Υποψιάστηκα ότι θα ήταν ο γνωστός μου, γιατί δεν φαινόταν για σκάφος του Λιμενικού που θα έφερνε τις Αρχές. Δεν επιτρέπεται να επισκεφτεί το καράβι κανείς προ-τού ανεβούν οι τοπικές Αρχές και γίνουν οι απαραίτητες δια-τυπώσεις κατάπλου. Ο αδελφός όμως δεν είχε την υπομονή να περιμένει και έτσι κατέφθασε με μια βάρκα για να με χαι-ρετήσει εξ αποστάσεως. Πόσο συγκινητική είναι στ’ αλήθεια η αγάπη που ο Θεός βάζει μέσα στις καρδιές όλων εκείνων που Τον αγαπούν! Για την ψυχρή λογική είναι ένα μυστήριο

Υποπλοίαρχος...


ανεξήγητο. Ένας ξυπόλυτος άγνωστος νέγρος, που δεν ξέ-ρεις τίποτα για τη ζωή του και το ποιόν της, και που το ίδιο συμβαίνει από τη δική του πλευρά, γίνεται ξαφνικά αγαπη-τός αδελφός σου και το σημαντικότερο πρόσωπο της Αφρι-κανικής Ηπείρου. Κάποιοι σε τέτοιες διαπιστώσεις αρχίζουν να φιλοσοφούν, προεκτείνοντας τους συλλογισμούς τους σε θρησκευτικές, ή και σε κοινωνικοπολιτικές διασυνδέσεις. Όσοι όμως ζούνε αυτές τις καταστάσεις, ξέρουν πολύ καλά ότι τα συγγενικά αισθήματα, που απολαμβάνουν, ριζώνουν, ανθίζουν, μοσχοβολούν και καρποφορούν στον παράδεισο που ποτίζεται με το νερό της Ζωής. Ένα ολοκάθαρο ποτάμι που πλούσιο και ολοκάθαρο ξεφλεβίζει από την πηγή της Ζωής, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Είναι το κάτι άλλο. Είναι κάτι σαν εκείνα, που ούτε ο μέγας απόστολος των εθνών μπό-ρεσε να περιγράψει και τα προσδιορίζει σαν «ανεκλάλητα». Αίμα Θεού ενώνει τους πιστούς του Κυρίου Ιησού. Αίμα που κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες της θεϊκής Του Αγάπης, σε αντίθεση με όλες τις κοινωνικοπολιτικές και θρησκευτικές αγάπες (;) που είναι πάντα γαρνιρισμένες με αντιπαλότητες και, όχι σπάνια, με άγρια φονικά μίση για κάποιες, πραγμα-τικές ή υποθετικές, αδικίες.

Το πλοίο ελευθεροκοινώνησε και ο πρώτος που ανέβηκε μετά τις Αρχές ήταν ο νέγρος Χριστιανός. Η χαρά του βέβαια δεν περιγράφεται όταν του είπα για τις Βίβλους. Το κιβώτιο μου το είχε φέρει σφραγισμένο ο τροφοδότης της Αμβέρσας, αλλά ο Πρώτος Μηχανικός του πλοίου, βλέποντάς το αρκετά βαρύ, το είχε ανοίξει νομίζοντας ότι περιείχε ανταλλακτικά του μηχανοστασίου. Είδε τις Βίβλους, τις άνοιξε, ρώτησε τον τροφοδότη τίνος είναι και μαθαίνοντας ότι ήταν δικές μου τις παρέδωσε στον καμαρότο για να μου τις δώσει. Εγώ δεν ήξερα όλη αυτή τη διαδικασία που είχε γίνει στην Αμβέρσα, γιατί τότε μου είχε πει ο καμαρότος ότι το κιβώτιο ήταν δικό μου και τίποτα περισσότερο. Το μεσημέρι λοιπόν κάλεσα τον αδελφό να φάμε μαζί στην τραπεζαρία των αξιωματικών. Ο Καπετάνιος έτρωγε μόνος του στο δωμάτιό του και έτσι δεν

...στη Νιγηρία


είχα πρόβλημα παρεξήγησης εκ μέρους του, λόγω της ξυπο-λησιάς του αδελφού που θα έτρωγε μαζί μας στην τραπεζα-ρία των Αξιωματικών. Εκεί, ήμουν κατά κάποιο τρόπο επικε-φαλής. Τη στάση των συναδέλφων της Μηχανής δεν την υπολόγιζα, διότι αυτοί μονίμως, λόγω της φύσης της εργα-σίας τους, ήταν λερωμένοι και κάπως ατημέλητοι, ιδιαίτερα κατά το μεσημεριανό φαγητό, που δεν τους έπαιρνε η ώρα να μπανιαριστούν. Εξ άλλου το τραπέζι των μηχανικών ήταν άλλο. Δεν καθόμαστε ποτέ στο ίδιο τραπέζι για φαγητό οι αξιωματικοί του Καταστρώματος με τους αξιωματικούς της Μηχανής. Όχι από εγωισμό, αλλά από συνήθεια και ανάγκη. Αυτοί και κατά τη διάρκεια του φαγητού συζητούν τα δικά τους και εμείς πάλι τα δικά μας. Υπάρχει πάντα μια επιφυλα-

κτικότητα ανάμεσά μας, γιατί όλα τα στραβά τα πληρώνει το Κατάστρωμα και ας φταίει μερικές φο-ρές και η Μηχανή. Στην περίπτωση του αδελφού δεν φανταζόμουν ότι θα παρεξηγούνταν ο Πρώ-τος Μηχανικός. Είδα στο πρόσωπό του τη δυσανα-σχέτηση, αλλά έκανα ότι δεν κατάλαβα τίποτα. Για καλή μου τύχη, σε λίγο ανέ-βηκαν και οι μηχανικοί, οι οποίοι ήταν μέσα στα λά-δια και στη μουντζούρα. Μόνο τα χέρια τους είχαν πλύνει, γιατί θα συνέχιζαν και μετά το φαγητό. Είδαν

και αυτοί τον ξυπόλητο που καθόταν δίπλα μου και έτρωγε, χαμογέλασαν με υπονοούμενα, αλλά δεν τους έπαιρνε να μου ζητήσουν και το λόγο. Ύστερα από τη δική τους περιβο-λή, φυσικό ήταν να πάρω τα πάνω μου και να συζητάω με τον φιλοξενούμενό μου, σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Αυτό όμως είχε σαν συνέπεια να εκνευριστεί ο Πρώτος Μηχανικός και να ζητάει αφορμή με τα υπονοούμενά του να δηλώσει ότι πολύ κακώς έκανα που φώναξα τον άνθρωπο να φάει μαζί μας.

Η τραπεζαρία αυτή είναι των αξιωματικών του καραβιού, έλεγε και ξανάλεγε, και κάτι τέτοια. Εγώ έβλεπα τον αδελφό, που ήταν ολοκάθαρος, και ας ήταν κατράμι το δέρμα του. Είσαι ο μοναδικός επιθεωρητής φορτίου, τον ρώτησα ευκρι-

Υποπλοίαρχος...


νώς, για να με ακούσουν και οι υπόλοιποι, ή υπάρχει και άλλος που να σε αντικαθιστά σε περίπτωση ανάγκης; Κά-ποιες φορές γινόμαστε πειραχτήρια, όταν προσβάλλονται αδελφοί. Αυτό έκανα και εγώ την ώρα εκείνη.

Τι να κάνουν λοιπόν οι μηχανικοί, δεν μπορούσαν να επιμέ-νουν. Μόνο για το χρώμα του μουρμούριζαν. Κάποια στιγμή δεν κρατήθηκα και τους είπα ότι δεν έχει σημασία το χρώ-μα της επιδερμίδας, αλλά το χρώμα του περιεχομένου της καρδιάς. Ήλπιζα ότι θα σταματούσαν, αλλά δεν υπολόγισα σωστά τα πράγματα, γιατί ύστερα από λίγο άρχισαν να του κάνουν ενοχλητικές και προσβλητικές ερωτήσεις, όπως π.χ. για το πόσο κοστίζουν τα παπούτσια. Για να μη δημιουργη-θεί πρόβλημα, είπα στον καμαρότο να φέρει το κιβώτιο των Αγίων Γραφών από το δωμάτιό μου και να τελειώσει εδώ η συζήτηση. Εκείνος το έκανε και είπα στον φιλοξενούμε-νό μου ότι αυτές οι Γραφές είναι για την εκκλησία και αν ήθελε να τις πήγαινε ο καμαρότος μέχρι τη σκάλα του πλοίου. Εκείνος με ευ-χαρίστησε καταχαρούμε-νος και με ρώτησε αν μπο-ρούσε να φωνάξει το βοη-θό του και να τις πάρει.

Βεβαίως, του απάντησα. Μπορεί να έρθει ο άνθρω-πος. Τότε ο Πρώτος Μηχα-νικός δεν κρατήθηκε άλλο. Ίσως φοβήθηκε μήπως κου-βαλήσω και άλλον ξυπόλητο για τραπέζωμα, και του λέει: Αυτές οι Γραφές που σου έφερε ο Υποπλοίαρχος είναι αιρετικές.

Πιθανόν να νόμιζε ότι ήταν παραγγελία και θα μου τις πλήρωνε, για το λόγο αυτό και ήθελε να μου δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα. Εκεί πήγε το μυαλό μου. Εγώ βρέθηκα σε αμηχανία, γιατί ούτε τις είχα κοιτάξει καθόλου. Αλλά τον ρώτησα πού το ξέρει. Και τότε έμαθα ότι είχε ανοίξει το κι-βώτιο και τις είχε δει στην Αμβέρσα. Πήρα μια Βίβλο στα χέρια μου και είδα ότι υπήρχαν σε γυαλιστερό, γλασέ χαρτί και μόνο από τη μια πλευρά εικόνες, που μου θύμιζαν την κινηματογραφική ταινία, «Οι Δέκα εντολές».

Το ίδιο έκανε και ο αδελφός, ο οποίος βλέποντας ότι πρό-κειται για Γραφές της Βιβλικής Εταιρείας ρώτησε γιατί είναι αιρετικές.

...στη Νιγηρία


Διότι έχουν μέσα φωτογραφίες, απάντησε ο Πρώτος Μηχα-νικός. Γέλασε ο πιστός εκείνος άνθρωπος και του απάντησε:

«Δεν ξέρω τι γίνεται στην πατρίδα σας, αλλά εδώ συμβαίνει το εξής. Όταν τα μικρά παιδιά πρωτοπηγαίνουν στο σχολείο, τους δίνουμε βιβλία που στις πρώτες σελίδες έχουν μόνο φω-τογραφίες με κάποιο απλό ψηφίο. Ένα άλφα ή ένα όμικρον. Όσο όμως προχωρούν οι σελίδες, τα ψηφία πληθαίνουν, γί-νονται λέξεις και φράσεις, οι δε φωτογραφίες λιγοστεύουν. Στο τέλος του βιβλίου δεν υπάρχουν καθόλου φωτογραφί-ες, ή αν υπάρχουν, σπανίζουν. Εξαρτάται από τη δική μας πνευματικότητα το αν θα προσέχουμε τις φωτογραφίες, ή τα γράμματα. Εσείς τι προσέχετε; Αν δεν σας χρειάζονται, μπορείτε να τις αφαιρέσετε. Και εμένα δεν μου χρειάζονται. Θα σας πω όμως πώς γνώρισα τον Χριστό και θα ιδείτε ότι έχω δίκιο, τουλάχιστον όσο αφορά τον εαυτό μου.

Προσωπικά δεν είχα καμιά σχέση με το Ευαγγέλιο, ήμουν αδιάφορος. Κάποια μέρα περνούσα έξω από έναν κινημα-τογράφο και άκουγα μια δυνατή μουσική. Έξω είχαν βάλει κάτι μεγάλες αφίσες από το ιεραποστολικό έργο ενός Αμε-ρικανού. Βλέποντας τις φωτογραφίες, μου κινήθηκε το ενδι-αφέρον, μπήκα στον κινηματογράφο, άκουσα το κήρυγμα, έμαθα ότι ο Χριστός με αγαπά, σταυρώθηκε για μένα, με-τάνιωσα για τις αμαρτίες μου, πίστεψα και σώθηκα. Τώρα δεν μου χρειάζεται να κοντοσταθώ έξω από κάποιο κινημα-τογράφο για να ιδώ τις αφίσες. Μπαίνω κατευθείαν μέσα, όταν πρόκειται για κήρυγμα, και το ακούω.»

Γυρίζοντας σε μένα με ευχαρίστησε ακόμη μια φορά για το τραπέζι και τις Γραφές, έσκυψε, σήκωσε το κιβώτιο και έκα-νε νεύμα σε κάποιον άλλον ξυπόλητο, που πρέπει να ήταν ο βοηθός του, και του το έδωσε. Από τη σκέψη μου πέρασε το «πού ο σοφός, πού ο γραμματεύς, πού ο συζητητής του αιώνος τούτου;»(Α΄ Κορινθίους α΄20). Πόσο απλά και αγνά είναι τα πράγματα για τους απλούς και αγνούς ανθρώπους και πόσο δύσκολα για τους προκατειλημμένους και στενό-καρδους.

Αλέξανδρος Δαδάος – ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ (Συνέχεια στο επόμενο τεύχος)

Tο e-mail μας Eπικοινωνήστε μαζί μας με e-mail:

[email protected]

Υποπλοίαρχος στη Νιγηρία

Πλήθος άρθρα, επίκαιρα, αναλύσεις, περιοδικά, βιβλία, ομιλίες mp3, DVD

Να ακούσετε - Να δείτε ζωντανά Να αντιγράψετε δωρεάν

Να μοιραστείτε με άλλους Να επικοινωνήσετε μαζί μας

Να παραγγείλετε Λειτουργεί όλο το 24ωρο

Ζωντανός Ραδιοφωνικός Σταθμός στο ΙντερνετΕπισκεφθείτε την - Συστήστε την

...Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΒΙΑΖΕΤΑΙ!...

www.logiazois.net

Η νέα μας Ιστοσελίδα - blog

ΠΝ

ΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟ

ΣΕΙΣ“ΛΟ

ΓΙΑ ΖΩ

ΗΣ”

Ταχ. Θ

υρ. 50438/141 10 Ν. Η

ΡΑΚΛ

ΕΙΟ - H

ELLAS

ΠΛ

ΗΡΩ

ΜΕΝ

ΟΤΕΛΟ

Σ

Αριθμός Αδείας84

Ταχ. Γραφείο

ΗΡΑ

ΚΛΕΙΟ

ΑΤΤ.

ΚΩΔΙΚΟ

Σ: 013145

Π Ν Ε Υ Μ ΑΤ Ι Κ Ε Σ Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι ΣΒΙΒΛΙΑ - ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

ΚΑΣΕΤΕΣ ΗΧΟΥ CD - DVD - MP3

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ - ΦΥΛΛΑΔΙΑ

Ημερολόγια ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ γραμμένα και από τις δύο όψεις 2013

33 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγαπητοί μας,Με το γράμμα μας αυτό επιθυμούμε να σας πληροφορήσου-με ότι με τη δύναμη και τη χάρη του Κυρίου το νέο ημερολό-γιο ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ του 2013 είναι έτοιμο για να το παραγγείλετε και να το διαθέσετε όπως κάθε χρόνο.

Και το φετινό ημερολόγιο κυκλοφορεί σε δύο τύπους: Τοίχου (κρεμαστό) και Επιτραπέζιο (βιβλιαράκι).

Παρακαλούμε θερμά να μας στείλετε τις παραγγελίες σας όσο γίνεται πιο σύντομα ώστε να μπορέσουμε να σας το τα-χυδρομήσουμε εγκαίρως.

Και φέτος τυπώσαμε 8 διαφορετικές καρτέλες που μπορείτε να δείτε στα εικονίδια και να διαλέξετε. Φέτος που η οικονο-μική κρίση έχει χτυπήσει και τη δική μας πόρτα φροντίσαμε, με τη χάρη του Κυρίου, να κρατήσουμε την τιμή των ημερο-λογίων όσο γίνεται πιο χαμηλά.

Ημερολόγιο τοίχου χωρίς καρτέλα: 2,00 ευρώ.Ημερολόγιο τοίχου με καρτέλα: 2,20 ευρώ.Ημερολόγιο τσέπης/βιβλιαράκι: 2,20 ευρώ.

Για την έκδοση του τιμολογίου, παρακαλούμε να μας γράψε-τε πλήρως τα στοιχεία σας.

Ονοματεπώνυμο:_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Διεύθυνση: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ΑΦΜ: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ΔΟΥ: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Τηλέφωνα συνεννόησης:_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Αριθμός Ημερολογίων: _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Μπορείτε να βάλετε σε κύκλο τις καρτέλες της προτίμησής σας

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Παρακαλούμε να στείλετε τις παραγγελίες σας ταχυδρομικώς στη διεύθυνση:

Ορέστης Φραγκόπουλος Ταχ. Θυρίδα 5043814110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΕΛΛΑΣ

ή στο e-mail: [email protected]

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Documents