ΤΥΨΕΙΣ ΕΦΗΜΕΡΕΣ

ΠοίημαΧρήστος Κ. Λορέντζος

Ύπνος δεν με πιάνειΚαι η νύχτα έχει δρόμο ακόμη.

Στριφογυρνάω στο κρεβάτιΚι αυτό το μαξιλάρι, λες,Καμωμένο από πέτρα,Βαραίνει το κεφάλι μου με σκέψεις.

Θέλω τη σάρκα τους να κομματιάσωΓιατί τις ντύνει το μυαλό Με συνεργό ενοχές

Κι ούτε που με ρωτάει.

Εσύ που είσαι δίπλα μου,Στο λήθαργο σου ξενυχτάςΣτου έρωτα την οδύνηΚαι σε δωμάτια κλειστά.

Ούτε ελπίδα, ούτε φωςΣε σκιάζουν.

Όμως εγώ, Έχω ανάγκη να σταματώ σε κήπουςΠράσινα να αναπνέω φυλλώματαΚαι δυόσμο.

Θα σου παρασταθώ απόψεΚι εσύ θα μου παρασταθείς.

Σαν έρθει το πρωίΣτα τέσσερα του ορίζοντα σημείαΘα σκορπιστεί αυτή η νύχταΜαζί κι εμείς.

Μας έχουν πειΌτι ο δρόμος είναι έναςΠάνω ή κάτω.