ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, Ποίημα
DESCRIPTION
Φώτιζε αχνά τα φύλλα ο ήλιοςΚαι η δύση με παραβολέςΣε δυό ψυχές μιλούσεΑσπρομαλλούσες.TRANSCRIPT
![Page 1: ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, Ποίημα](https://reader036.vdocuments.mx/reader036/viewer/2022081820/5467b43db4af9fa44b8b492e/html5/thumbnails/1.jpg)
1
ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΦΦΦΦώτιζε αχνά τα φύλλα ο ήλιος
Και η δύση µε παραβολές
Σε δυό ψυχές µιλούσε
Ασπροµαλλούσες.
Εκείνες, µόνες στο παγκάκι,
Το βλέµµα είχαν καρφώσει µακριά
Ρουφούσαν χρώµατα,
Που τα έσβυνε η θάλασσα αµίλητη.
Του θρήνου τους εγώ ακούσιος µάρτυρας
Απ’ τη σκηνή αποσύρθηκα
Όσο πιο γρήγορα µπορούσα
Πιο αβέβαιος.
![Page 2: ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, Ποίημα](https://reader036.vdocuments.mx/reader036/viewer/2022081820/5467b43db4af9fa44b8b492e/html5/thumbnails/2.jpg)
2
Την αµνησία µου απόψε
Με επιµέλεια θα χτίσω.
Ένα ξηµέρωµα θα τραγουδήσω
Χωρίς δύση.