Даниел Дефо

Изработила:Марија Богоева

Наставник: Луиза Малинова

Робинзон Крусо бил роден 1632 во градот Њу Јорк. Тој уште од мал имал желба да плови по широките мориња и да живее авантуристички живот. Еден ден шетајќи се покрај бродовите, во една кафеана, еден пријател го убедил да се качи и да отплови. Без да каже никому отпловил на 1 септември 1651 година.

На патот кон Африка, фатило страшна бура. Поради огромните бранови и долготрајната бура од 12 дена капетанот на бродот го изгубил правецот на движење. Едно утро морнарите забележале копно, но бродот бил сеуште во опасност о распарчување. Луѓето на бродот сакјки да се спасат ги ступолил огромен бран, а само Робинзон да го допре дното.

Бурата стивнала. Робинзон Крусо се разбудил. Станал и почнал да се радува дека бил спасен. Но, погледнал

наоколу и видел дека само тој е спасен. Почнал да плаче, бил гладен и се тресел од студ. Си помислил дека во џебот ке најде нешто за јадење, но имало само едно новче, луле и кутија тутун. Потоа си направил мало

засолниште на едно дрво и заспал. Утредента, убавата песна на птиците го разбудиле

Робинзон. Тој слегнал од свето засолниште и се упатил кон

плажата. Робинзон се изненадил кога го забележал бродот повлечен од песечниот

брег. Крусо веднас трганал накај бродот. Таму тој нашол

мало осамено кученце и го зел неоштетениот товар.

Користејки го своето новче Крусо за неколку часа

направил сплав. Заедно со кученцето, Робинзон успеал да го однесе товарот до брегот.

Еден ден Робинзон се искачил на една карпа од каде што

забележал дека немало накаква пристапност на луѓе.

На карпата пронашол една пештера кој почнал да ја

докопува. Подоцна го однел својот товар во новиот дом и

се фатил за негово уредувањето. Следниот ден направил и ограда и отишол

на лов. Погодил една коза но, таа имала мало јаренце кое го зел како прво животно во

неговото стадо.Едно утро кога Крусо се разбудил забележал зелени фиданки кои растеле пред неговиот шатор. Засадил и други семиња од

храната за птици. Кога слегнал на плажата забележал огромна желка. Ја зел и ја подготвил како свој плен. Еден дождилав ден Робинзон одвај се спасил од смрта кога куп

земја се струполила. од непрестојното врнење дожд. Крусо влегол во пештерата, и осетил дека го напаѓала треска. Тој

преплашен, уморен и беспомошен заспал.

Поминале многу месеци од бродоломот. Крусо почнал да го истражува свото кралсто, кое за него веке претставувало и затвор. Еден ден додена скитал по зелените ливади забележал место кое личело на рај. Имало разни видови растенија, тутун, шеќерна трска, дињи, лозе... Осаменоста го натерала Крусо да размислува многу за својот живот. Кога бил осамен ја читал библијата. Еден убав сончев ден се искачил на врвот на највисокиот рид од каде забележал копно.

Истиот тој ден Крусо станал пријател со еден папагал кој го нарекол Пол. Поминале две години откога Крусо стигнал на островот и неговата куќа станувала се поудобна и поубава. Имал посебно место за скадирање на храната, посебно место за пушки и пиштоли и своја спална соба. Имал план да направи леб. Најпрво да направил печка, а потоа успеал да направи сад, во кој го одделил брашното од лушпите за подоцна да направи вкусен леб како од пекарница.

Поминале пет години од бродоломот. Алиштата на

Крусо биле веќе искинати. Од

животинската кожата што ја сушел си направил нови панталони, кошула и капа. Еден ден Крусо издлабил едно стебло и направил кану. Со него тргнал да го осознава островот. По неколку

дена папагалот Пол му прозборел на Крусо. Поминале многу години, но Крусо се

навикнал на животот на островот. Едно утро тргнал на лов. Наеднаш

застанал пред плажата. На песокот се оцртувала човечка стапалка. Крусо

преплашен и неверувајќи им на своите очи трчајќи отишол дома. Почнал да се

чуди од кого може да е стаплката. Подоцна заклучил дека требало да

биде многу претпазлив.

Крусо ја засилилл својата одбрана. Ја зацврстил оградата, го задскрил трлото и го скрил своето кану.Еден ден одејки по дрва пронашол отвор на пештера кој бил густо скриен со грмушки. Пештерата подобро ја осознал и реши да ја искористи за чување на најскапоцените предмети. Еден ден додека Крусо работел на јачменот, забележал дека на плажата гори оган. Го зел дурбинот и забележал дека околу огнот човекојадците ја подготвивале својата гозба. Тие неколки часа танцувале, но подоцна заминале. Крусо почнал да рзмислува како да ги убие, но сфатил дека е невозможно.

Крусо чезнеел за друштво, за пријател со кој ќе зборувал и ќе изградил вистински брод. Еден ден на

островот забележал пет кануа, а потоа и еден темнокожец човек како бега. Крусо припукал кон тие што го гонеле и со тоа го спасил црнецот. Тој пак во знак на благодарност ја фатил ногата на Крусо и ја

ставил на својата глава.Крусо не го разбирал јазикот на својот пријател, но сепак бил радосен дека

повеќе не бил сам и му дал име на својот пријател Петко. Петко набру научил да го разбира и зборува јазикот на Крусо.

Откако Крусо и Петко направиле брод, Крусо сакал да го испрати својот пријател во неговата земја. Но Петко плачел и не сакал да оди. Крусо би трогнад од тагвиот доказ на верност од својот пријател.

Една ноќ, додека владеела страшна бура, Крусо читајќи слушнал истрел од пушка. Се искачил на ридот, запалил

оган со цел да го скрени вниманието на луѓето што биле на бродот. Со своето кану отипол до бродот, но таму не нашол ниту еден жив човек и собрал неколку повредни предмети и

ги однесол дома.

Еден ден Крусо и Петко повторно ги здогледале човекојадците. Тие носеле и заробеници со нив. Крусо и

Петко успеале да спасат двајца заробенисо од кои едноиот бил таткото на Петко а, другиот Шпанец-христијанин.

Заробениците им објасниле како се нашле во рацете на човекојадците. Потоа Крусо го замолил таткото на Петко

заедно со Шпанецот да се вратат во неговата земја, за да ги соберат останатите морнари со кои подоцна на островот ќе

изградат голем брод и ќе се вратат во својата татковина.Следниот ден пристигнал чамец, но во чамецот не биле луѓето кои Крусо ги очекувал. Луѓето од

чамецот носеле тројца заробеници кои врзиле под некое дрво. Крусо и Петко скришум им се претставиле

и ги ослободиле.

Еден од заробениците бил морнар и рекол дека бродот бил закотвен на крајот од островот, а оние кои ги заробиле биле бунтовници. Потоа Крусо и

останатите им се спротиставиле на бунтовниците. Подоцна морнарот и неколкумина по молба на

Крусо тргнале кон бродот.

Таа ноќ Крусо долго не заспал. Неговата судбина зависела од рацете на капетанот. Утрото кога се разденило зад далечниот рт се појавил бродот кој полека пловел кон заливот. Крусо бил пресреќен. Потоа Крусо го прашал на капетанот кој бдатум било и пресметал дена на островот престојувал 28 години 2 месеца и 19 дена. Крусо збогувал се со неговите работи кои ќе ги оставел на морнарите кои ќе продолжеле да живеат на островот. Потоа го забележал Петко во морнарска униформа, го зел папагалот Пол и се упатиле кон бродот.Крусо пристигнал во својата таткована на

11 јуни 1687год. Тој веднаш заминал во Њу Јорк, кај своите сестри. Подоцна со Петко отишле во Лисанбон, каде Робинзон се сретнал со стар пријател. Останел да живее во Англија, се оженил и одимал три свои деца.Во 1694 год. Крусо повторно отпатувал и го посетил својот остров. Таму ги сретнал Шпанците со своите жени, но имало и дваесетина деца.